2012-12-12 02:00:13
Πάνε σχεδόν δέκα μέρες από τότε που έγραψα για τελευταία φορά, αφήνοντας τον εαυτό μου μέσα στην τριβή της κοινωνίας , ακούγοντας διάφορες σκέψεις , διαβάζοντας πολλά κείμενα ιδεών , άρθρα πολιτικών αναλυτών , θέσεις οικονομολόγων , ιστορικές αναφορές που ταυτίζονται με το σήμερα και ναι είδα και δελτία ειδήσεων γιατί μου λείψανε οι σωτήρες μου.Δεν ξέρω αν τελικά θα καταφέρω να γράψω αυτά που αντιλαμβάνομαι , δεν ξέρω αν βρω τις λέξεις , μα την προσπάθεια θα την κάνω και θα μπω σ’ αυτό το μικρο ταξιδάκι που μου προσφέρει η έκφραση της γραφής .
Κουράστηκα να ψάχνω την τέλεια ιδέα που θα με (μας) ελευθερώσει από την δημοκρατία των εξουσιαστών , που ενώ αυτοί επιμένουν ότι είναι δημοκρατία εγώ λέω είναι τρομοκρατία.
Εδώ είναι που θα ρωτήσω τον εαυτό μου από τι τελικά θέλω να τον ελευθερώσω και τι πραγματικά είναι αυτό που αξίζει να σώσω; (και δεν μιλάω για το τομάρι μου) .
Το πρώτο σκέλος της ερώτησις μοιάζει να είναι εύκολη η απάντησή του και γράφεται με λίγες λέξεις ….Μα φυσικά θέλω να ελευθερωθεί από το υπάρχον πολιτικό σύστημα γιατί πολύ απλά είναι αντικοινωνικό….
Τώρα ας πάω στο δεύτερο και για μένα πιο σημαντικό μέρος της ερώτησης μου προς το εγώ μου .
Ναι είναι αντικοινωνικοί όλοι οι νόμοι και τα μνημόνια αλλά από την άλλη τι έχει η κοινωνία στα εντόσθια της ; ποιος είναι ο προσανατολισμός μας σαν κοινωνία και σαν άτομα ; Μήπως τελικά η κοινωνία μας είναι αντικοινωνική ;
Αν δω τον κόσμο γύρω μου , αν κάνω μια βόλτα στην κάθε γωνιά του πλανήτη , το πρώτο που διαπιστώνω είναι η ανισότητα που επικρατεί σε όλες τις κοινωνίες του κόσμου και τον άνθρωπο σαν μονάδα να τον κυριεύει η αλαζονεία και η απληστία…Δεν είναι απόλυτο αυτό γιατί κάθε κανόνας έχει και τις εξαιρέσεις του και φυσικά υπάρχουν άνθρωποι που παλεύουν με γεμάτη την ψυχή τους από ταπεινότητα και αγάπη και το κάνουν και ανώνυμα..
Αξίζει άραγε να σωθεί ο άσπρος και να τον υπηρετεί ο μαύρος;
Αξίζει να σωθεί άραγε ο ορθόδοξος και να καεί στην κόλαση ο μωαμεθανός;
Αξίζει άραγε το παιδί του πλουσίου να έχει παραπάνω προνόμια από το παιδί του φτωχού;
Αξίζει άραγε να πιστέψω στην δεξιά που θα μαλώνει με την αριστερά για το ποιος έχει την καλύτερη δημοκρατία και στο τέλος να καταλήγει άσχετος ονόματος σε αλαζονεία;
Αξίζει άραγε να σωθεί αυτή η απληστία που μας κυριεύει τον καθένα με διαφορετικό τρόπο άλλα με την ίδια συμπεριφορά νιώθοντας στο τέλος δυστυχισμένοι και ανίκανοι να χορτάσουμε το εγωιστικό μας κενό που δημιουργούμε στην ουσία εμείς οι ίδιοι;
Αξίζει άραγε τίποτα από αυτήν κοινωνία να σωθεί ; ναι για μένα αξίζει κάτι να σωθεί αλλά για να φανεί αυτό που χρειάζεται σώσιμο πρέπει να καταστραφεί το υπόλοιπο και το υπόλοιπο δεν είναι υπόλοιπο άλλα έχει γίνει το είναι μας .
Και για να γίνω πιο σαφής αυτό που είναι για σώσιμο είναι η χαμένη μας ανθρωπιά , είναι η ανθρωπιά που κανένας πολιτικός δεν αναφέρεται και δεν θέλει να σώσει , είναι η ανθρωπιά που τόσο πολύ προσπαθήσαμε να σκοτώσουμε αλλά αυτή εκεί , είναι κρυμμένη και μας βασανίζει κάθε φορά που νιώθουμε την ανάγκη για περισσότερη ευτυχία , για περισσότερη αγάπη και ενώ έχουμε την ανάγκη για αυτά και μαχόμαστε για αυτά στο τέλος καταλήγουμε δυστυχισμένοι . Και καταλήγουμε δυστυχισμένοι γιατί πολύ απλά η αγάπη και η ευτυχία δεν είναι μέρος της απληστίας .
Όταν αγαπάμε , αγαπάμε δεν έχει πολύ και λίγο .
Όταν νιώθουμε ευτυχισμένοι είμαστε ευτυχισμένοι δεν ψάχνουμε λίγη ακόμη Ευτυχία για να καλύψουμε τα κενά μας.
Έτσι είναι , απληστία σε όλα και τιμοκατάλογος σε όλες μας τις ανθρώπινες ανάγκες.
Όταν ταυτίζουμε τη Ευτυχία με την ποσότητα πάντα θα νιώθουμε μισοί και δυστυχισμένοι.
Πόσες φορές δεν ακούμε η και λέμε , πως αν είχα λεφτά θα ήμουν αλλιώς, θα ένιωθα αλλιώς , θα είχα άλλες συμπεριφορές , θα είχα άλλον κόσμο θα, θα, θα, ….και γω απλά λέω : αν είμαι μαλάκας και ξαφνικά αποκτήσω λεφτά δεν θα αλλάξει τίποτα απλά θα είμαι ένας μαλάκας με λεφτά.
Έτσι είναι, μεγαλώνουμε και πεθαίνουμε προσπαθώντας για την ποσότητα , θυσιάζουμε όλες μας τις δυνάμεις για να αποκτήσουμε μια εικόνα μέσα σε μια εικονική πραγματικότητα και αυτήν την πραγματικότητα όσο και να θέλω να πιστέψω πως κάποιοι την φτιάξανε και μας την σερβίρουν δεν το δέχομαι , δεν δέχομαι να ζω σε ότι οι άλλοι μου προσφέρουν , δεν δέχομαι να ζω με τις ελπίδες μια άλλης ζωής .
Εδώ είναι η ζωή μου αυτήν έχω και αυτήν ζω.
Κάποτε μου είπε ένας φίλος όταν ήμουν στην αρχή της αποτοξίνωσης μου από την ηρωίνη : φίλε η τον κώλο σου θα σώσεις η την εικόνα σου .Και τα δυο μαζί δεν γίνονται….
Το κράτησα , το βίωσα και είδα ότι είναι μια αλήθεια που μπορεί να με βγάλει από πολλές εικονικές πραγματικότητες που μου σερβίρει ακόμη και το δικό μου κεφάλι και να με φέρει κοντά στον εαυτό μου , κοντά στην ψυχή μου .
Έτσι το βλέπω σήμερα και έτσι βλέπω πως γινότανε τόσα χρόνια , για την εικόνα μας κάναμε το παν αλλά για την ανθρωπιά μας τίποτα παραπάνω από αυτό που θα καλυτέρευε την εικόνα μας .Και έτσι φτάσαμε να είμαστε μια εικόνα του εαυτού μας και αυτή η εικόνα πάντα ήθελε διόρθωμα για να γίνει πιο όμορφη στα μάτια του γείτονα .
Τα δικά μας μάτια τα ξεχάσαμε σε αλλουνού καθρέφτη , στον δικό μας καθρέφτη κοιτάζεται ο γείτονας , ο γείτονας αποφάσιζε αν μου κάνει η τάδε δουλειά , η τάδε γυναίκα και γω αποφάσιζα αντιστρόφως για του γείτονα την ζωή.
Έπρεπε να πεινασουμε για να μιλήσουμε για την πείνα και να ταυτιστούμε με τα παιδιά του τρίτου κόσμου , που στην ουσία τρίτος κόσμος εμείς είμαστε .
Έπρεπε να δούμε το πεζοδρόμιο να μοιάζει με κρεβατοκάμαρα για να μιλήσουμε για την κοινωνική ανισότητα .
Όταν είχαμε τους δανεικούς προσωπικούς μας παραδείσους και τυχαία έπεφτε πάνω μας κάποιος του τρίτου κόσμου η τον αποφεύγαμε η τον παίρναμε στην δουλεία για ένα πιάτο φαι.
Και τώρα μας φταίνε οι πολιτικοί και τα μνημόνια η μας φταίει που δεν είμαστε μέσα σ’ αυτούς που πιάσανε την καλή ;
Και τώρα μοιάζουμε όλοι άσχημοι , οι ζωές μας έχουν γίνει μίζερες και το νόημα χαμένο σε κάποιο βιβλίο .
Μα πάντα έτσι δεν ήταν ; απλά φορούσαμε τα γυαλιά μας και τα βλέπαμε όλα όμορφα
Και ήταν όλα όμορφα μέχρι να αποσύρουν οι αγορές τα λεφτά τους από την αγορά μας .
Έτσι με μια κίνηση όλα καταρρεύσαν και η γύμνια μας δεν αντέχεται .
Σήμερα νιώθω σκατά και πάω για shopping theraphy……χαχαχαχα…έτσι δεν λέγαμε..
Ναι όλα τα συναισθήματα τα είχαμε κάνει σε καλά και σκατά
Και τώρα , σήμερα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε τον εαυτό μας γυμνό δεν τον αντέχουμε και δεν μπορούμε να πάμε και για shopping….
Και τώρα ζητάμε να βρούμε την ανθρωπιά μας και δυστυχώς το ζητάμε μόνο εμείς που μείναμε φτωχοί Ναι το ξέρω πως δεν θα την βρούμε όλοι , ναι δεν θα σωθούμε όλοι , ναι θα υπάρχουν και αυτοί που δεν νοιάζονται , αλλά η αλλαγή έχει ξεκινήσει …
Και αυτή η αλλαγή δεν είναι πολιτική αλλαγή , δεν είναι οικονομική αλλαγή , είναι αλλαγή της ανθρωπότητας .
Και ναι πιστεύω πως θα την βρούμε την ανθρωπιά μας , αλλά δεν ξέρω πόσοι θα επιζήσουμε από αυτήν την μάχη .
Και αυτή η μάχη είναι η μεγαλύτερη που θα δώσουμε γιατί είναι η μάχη που γίνεται μέσα μας.
Και ναι το πιστεύω πως στο τέλος θα σώσουμε τον κώλο μας και όχι την εικόνα μας αλλά πια θα είναι η εικόνα του πλανήτη που θα αφήσουμε πίσω μας δεν το ξέρω…..
Αν η εξέλιξη του ανθρώπου είναι να υπάρχει η τεχνολογία, η τεχνογνωσία , η ιατρική να κάνει θαύματα και από την άλλη να πεθαίνουν παιδιά από την δίψα και την πείνα εεεεεε ας βγει τότε αληθινό το ημερολόγιο των Μάγια και ας καταστραφεί αυτός κόσμος …………….
Γράφει ο ο Άκης κουστουλιδης
Πηγή
logioshermes
Κουράστηκα να ψάχνω την τέλεια ιδέα που θα με (μας) ελευθερώσει από την δημοκρατία των εξουσιαστών , που ενώ αυτοί επιμένουν ότι είναι δημοκρατία εγώ λέω είναι τρομοκρατία.
Εδώ είναι που θα ρωτήσω τον εαυτό μου από τι τελικά θέλω να τον ελευθερώσω και τι πραγματικά είναι αυτό που αξίζει να σώσω; (και δεν μιλάω για το τομάρι μου) .
Το πρώτο σκέλος της ερώτησις μοιάζει να είναι εύκολη η απάντησή του και γράφεται με λίγες λέξεις ….Μα φυσικά θέλω να ελευθερωθεί από το υπάρχον πολιτικό σύστημα γιατί πολύ απλά είναι αντικοινωνικό….
Τώρα ας πάω στο δεύτερο και για μένα πιο σημαντικό μέρος της ερώτησης μου προς το εγώ μου .
Ναι είναι αντικοινωνικοί όλοι οι νόμοι και τα μνημόνια αλλά από την άλλη τι έχει η κοινωνία στα εντόσθια της ; ποιος είναι ο προσανατολισμός μας σαν κοινωνία και σαν άτομα ; Μήπως τελικά η κοινωνία μας είναι αντικοινωνική ;
Αν δω τον κόσμο γύρω μου , αν κάνω μια βόλτα στην κάθε γωνιά του πλανήτη , το πρώτο που διαπιστώνω είναι η ανισότητα που επικρατεί σε όλες τις κοινωνίες του κόσμου και τον άνθρωπο σαν μονάδα να τον κυριεύει η αλαζονεία και η απληστία…Δεν είναι απόλυτο αυτό γιατί κάθε κανόνας έχει και τις εξαιρέσεις του και φυσικά υπάρχουν άνθρωποι που παλεύουν με γεμάτη την ψυχή τους από ταπεινότητα και αγάπη και το κάνουν και ανώνυμα..
Αξίζει άραγε να σωθεί ο άσπρος και να τον υπηρετεί ο μαύρος;
Αξίζει να σωθεί άραγε ο ορθόδοξος και να καεί στην κόλαση ο μωαμεθανός;
Αξίζει άραγε το παιδί του πλουσίου να έχει παραπάνω προνόμια από το παιδί του φτωχού;
Αξίζει άραγε να πιστέψω στην δεξιά που θα μαλώνει με την αριστερά για το ποιος έχει την καλύτερη δημοκρατία και στο τέλος να καταλήγει άσχετος ονόματος σε αλαζονεία;
Αξίζει άραγε να σωθεί αυτή η απληστία που μας κυριεύει τον καθένα με διαφορετικό τρόπο άλλα με την ίδια συμπεριφορά νιώθοντας στο τέλος δυστυχισμένοι και ανίκανοι να χορτάσουμε το εγωιστικό μας κενό που δημιουργούμε στην ουσία εμείς οι ίδιοι;
Αξίζει άραγε τίποτα από αυτήν κοινωνία να σωθεί ; ναι για μένα αξίζει κάτι να σωθεί αλλά για να φανεί αυτό που χρειάζεται σώσιμο πρέπει να καταστραφεί το υπόλοιπο και το υπόλοιπο δεν είναι υπόλοιπο άλλα έχει γίνει το είναι μας .
Και για να γίνω πιο σαφής αυτό που είναι για σώσιμο είναι η χαμένη μας ανθρωπιά , είναι η ανθρωπιά που κανένας πολιτικός δεν αναφέρεται και δεν θέλει να σώσει , είναι η ανθρωπιά που τόσο πολύ προσπαθήσαμε να σκοτώσουμε αλλά αυτή εκεί , είναι κρυμμένη και μας βασανίζει κάθε φορά που νιώθουμε την ανάγκη για περισσότερη ευτυχία , για περισσότερη αγάπη και ενώ έχουμε την ανάγκη για αυτά και μαχόμαστε για αυτά στο τέλος καταλήγουμε δυστυχισμένοι . Και καταλήγουμε δυστυχισμένοι γιατί πολύ απλά η αγάπη και η ευτυχία δεν είναι μέρος της απληστίας .
Όταν αγαπάμε , αγαπάμε δεν έχει πολύ και λίγο .
Όταν νιώθουμε ευτυχισμένοι είμαστε ευτυχισμένοι δεν ψάχνουμε λίγη ακόμη Ευτυχία για να καλύψουμε τα κενά μας.
Έτσι είναι , απληστία σε όλα και τιμοκατάλογος σε όλες μας τις ανθρώπινες ανάγκες.
Όταν ταυτίζουμε τη Ευτυχία με την ποσότητα πάντα θα νιώθουμε μισοί και δυστυχισμένοι.
Πόσες φορές δεν ακούμε η και λέμε , πως αν είχα λεφτά θα ήμουν αλλιώς, θα ένιωθα αλλιώς , θα είχα άλλες συμπεριφορές , θα είχα άλλον κόσμο θα, θα, θα, ….και γω απλά λέω : αν είμαι μαλάκας και ξαφνικά αποκτήσω λεφτά δεν θα αλλάξει τίποτα απλά θα είμαι ένας μαλάκας με λεφτά.
Έτσι είναι, μεγαλώνουμε και πεθαίνουμε προσπαθώντας για την ποσότητα , θυσιάζουμε όλες μας τις δυνάμεις για να αποκτήσουμε μια εικόνα μέσα σε μια εικονική πραγματικότητα και αυτήν την πραγματικότητα όσο και να θέλω να πιστέψω πως κάποιοι την φτιάξανε και μας την σερβίρουν δεν το δέχομαι , δεν δέχομαι να ζω σε ότι οι άλλοι μου προσφέρουν , δεν δέχομαι να ζω με τις ελπίδες μια άλλης ζωής .
Εδώ είναι η ζωή μου αυτήν έχω και αυτήν ζω.
Κάποτε μου είπε ένας φίλος όταν ήμουν στην αρχή της αποτοξίνωσης μου από την ηρωίνη : φίλε η τον κώλο σου θα σώσεις η την εικόνα σου .Και τα δυο μαζί δεν γίνονται….
Το κράτησα , το βίωσα και είδα ότι είναι μια αλήθεια που μπορεί να με βγάλει από πολλές εικονικές πραγματικότητες που μου σερβίρει ακόμη και το δικό μου κεφάλι και να με φέρει κοντά στον εαυτό μου , κοντά στην ψυχή μου .
Έτσι το βλέπω σήμερα και έτσι βλέπω πως γινότανε τόσα χρόνια , για την εικόνα μας κάναμε το παν αλλά για την ανθρωπιά μας τίποτα παραπάνω από αυτό που θα καλυτέρευε την εικόνα μας .Και έτσι φτάσαμε να είμαστε μια εικόνα του εαυτού μας και αυτή η εικόνα πάντα ήθελε διόρθωμα για να γίνει πιο όμορφη στα μάτια του γείτονα .
Τα δικά μας μάτια τα ξεχάσαμε σε αλλουνού καθρέφτη , στον δικό μας καθρέφτη κοιτάζεται ο γείτονας , ο γείτονας αποφάσιζε αν μου κάνει η τάδε δουλειά , η τάδε γυναίκα και γω αποφάσιζα αντιστρόφως για του γείτονα την ζωή.
Έπρεπε να πεινασουμε για να μιλήσουμε για την πείνα και να ταυτιστούμε με τα παιδιά του τρίτου κόσμου , που στην ουσία τρίτος κόσμος εμείς είμαστε .
Έπρεπε να δούμε το πεζοδρόμιο να μοιάζει με κρεβατοκάμαρα για να μιλήσουμε για την κοινωνική ανισότητα .
Όταν είχαμε τους δανεικούς προσωπικούς μας παραδείσους και τυχαία έπεφτε πάνω μας κάποιος του τρίτου κόσμου η τον αποφεύγαμε η τον παίρναμε στην δουλεία για ένα πιάτο φαι.
Και τώρα μας φταίνε οι πολιτικοί και τα μνημόνια η μας φταίει που δεν είμαστε μέσα σ’ αυτούς που πιάσανε την καλή ;
Και τώρα μοιάζουμε όλοι άσχημοι , οι ζωές μας έχουν γίνει μίζερες και το νόημα χαμένο σε κάποιο βιβλίο .
Μα πάντα έτσι δεν ήταν ; απλά φορούσαμε τα γυαλιά μας και τα βλέπαμε όλα όμορφα
Και ήταν όλα όμορφα μέχρι να αποσύρουν οι αγορές τα λεφτά τους από την αγορά μας .
Έτσι με μια κίνηση όλα καταρρεύσαν και η γύμνια μας δεν αντέχεται .
Σήμερα νιώθω σκατά και πάω για shopping theraphy……χαχαχαχα…έτσι δεν λέγαμε..
Ναι όλα τα συναισθήματα τα είχαμε κάνει σε καλά και σκατά
Και τώρα , σήμερα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε τον εαυτό μας γυμνό δεν τον αντέχουμε και δεν μπορούμε να πάμε και για shopping….
Και τώρα ζητάμε να βρούμε την ανθρωπιά μας και δυστυχώς το ζητάμε μόνο εμείς που μείναμε φτωχοί Ναι το ξέρω πως δεν θα την βρούμε όλοι , ναι δεν θα σωθούμε όλοι , ναι θα υπάρχουν και αυτοί που δεν νοιάζονται , αλλά η αλλαγή έχει ξεκινήσει …
Και αυτή η αλλαγή δεν είναι πολιτική αλλαγή , δεν είναι οικονομική αλλαγή , είναι αλλαγή της ανθρωπότητας .
Και ναι πιστεύω πως θα την βρούμε την ανθρωπιά μας , αλλά δεν ξέρω πόσοι θα επιζήσουμε από αυτήν την μάχη .
Και αυτή η μάχη είναι η μεγαλύτερη που θα δώσουμε γιατί είναι η μάχη που γίνεται μέσα μας.
Και ναι το πιστεύω πως στο τέλος θα σώσουμε τον κώλο μας και όχι την εικόνα μας αλλά πια θα είναι η εικόνα του πλανήτη που θα αφήσουμε πίσω μας δεν το ξέρω…..
Αν η εξέλιξη του ανθρώπου είναι να υπάρχει η τεχνολογία, η τεχνογνωσία , η ιατρική να κάνει θαύματα και από την άλλη να πεθαίνουν παιδιά από την δίψα και την πείνα εεεεεε ας βγει τότε αληθινό το ημερολόγιο των Μάγια και ας καταστραφεί αυτός κόσμος …………….
Γράφει ο ο Άκης κουστουλιδης
Πηγή
logioshermes
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
«Glamorous Greece»: Κινέζικο ντοκιμαντέρ διαφημίζει την Ελλάδα!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
