2012-12-12 14:33:02
Γράφει ο Τσανούσης Στάμος
Παλαιστίνη.
Μία από τις πιο άστατες, επικίνδυνες, διαπλεκόμενες και ταλαιπωρημένες περιοχές του πλανήτη Μια περιοχή που ο πόλεμος δεν σταμάτησε ποτέ. Ένας πόλεμος ο οποίος στην τελευταία του μορφή αποτελεί τον δίκαιο πόλεμο ενός έθνους να αποκτήσει το αυτονόητο. Πατρίδα.
Από το 1947, οι Παλαιστίνιοι για άλλη μια φορά προδομένοι , για άλλη μια φορά θύματα των μεγάλων δυνάμεων του πλανήτη, προσπαθούν να αποκτήσουν κρατική οντότητα απέναντι σε έναν εχθρό, έναν ανίκητο αντίπαλο, το κράτος του Ισραήλ.
Η μάχη αυτή του Δαυίδ έναντι του Γολιάθ συγκίνησε τους Έλληνες, οι οποίοι έχουν αναγνωρίσει την αδικία της ιστορίας και είναι ταγμένοι στο πλευρό των Παλαιστινίων. Παραδοσιακά και οι κυβερνήσεις και ο απλός Έλληνας, βλέπουν με αγάπη τον αγώνα των Παλαιστινίων. Το Keffiyeh, το χαρακτηριστικό καρό μαντήλι τους, έχει γραφτεί στον ενδυματολογικό κώδικα όλων των "επαναστατών " που σέβονται τον εαυτό τους.
Ίσως λόγω απόστασης, ίσως λόγω της ταύτισης με την Δύση, πολλά πράγματα σχετικά με την ιστορία της Παλαιστίνης δεν έγιναν γνωστά και ο Έλληνας αγνοεί ότι ο λαός της Παλαιστίνης έχει τεράστιες ευθύνες για την κακή του μοίρα.
Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή.
Η αρχή του παλαιστινιακού ζητήματος, όπως το ξέρουμε τώρα, είναι η λεγόμενη διακήρυξη Μπαλφούρ. Αποτελεί το πρώτο επίσημο κείμενο που μιλάει για εβραϊκή πατρίδα. Με το κείμενο αυτό, η Αγγλία χωροθέτησε εβραϊκό κράτος μέσα στο γεωγραφικό χώρο της Παλαιστίνης. Παρ' όλες τις αντιδράσεις των Αράβων και τις εντάσεις που υπήρξαν, οι Εβραίοι άρχισαν να εισρέουν στην περιοχή αυτή. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου η μετακίνηση των Εβραίων προς την Παλαιστίνη γινόταν κατά κύματα λόγω των διώξεων από τις δυνάμεις του άξονα.
Το 1947 ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών εκδίδει την απόφαση 181 σύμφωνα με την οποία η Παλαιστίνη χωρίζεται σε δύο κράτη, το εβραϊκό και το αραβικό. Αμέσως μετά την ψήφιση της απόφασης που έγινε αποδεκτή από τους Εβραίους και απερρίφθη από τους Παλαιστίνιους, οι Εβραίοι επιδίδονται στην τρομοκράτηση των Αράβων και τον εκδιωγμό τους πέρα ακόμα και από τα σύνορα που είχε προβλέψει η απόφαση 181 για το αραβικό κράτος. Οι Παλαιστίνιοι αντιδρούν αλλά χωρίς κανένα εξοπλισμό ηττώνται κατά κράτος από τους Εβραίους, τον οργανωμένο και μεθοδικότατο εχθρό. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα αντί να δημιουργηθούν δύο κράτη, να δημιουργηθεί μόνο ένα, το Ισραήλ, και τα υπόλοιπα ελεύθερα εδάφη να καταληφθούν από τους κατά τα άλλα φίλους των Παλαιστινίων, Άραβες. Έτσι, η δυτική όχθη προσαρτάται στην Ιορδανία και η λωρίδα της Γάζας στην Αίγυπτο.
Μετά από πολλά χρόνια και συγκεκριμένα το 1964, ιδρύεται η οργάνωση για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης. Έκτοτε η Παλαιστίνιοι επιδίδονται σε ένα ιδιότυπο αγώνα επιβολής, κυριαρχίας και ηλιθιότητας.
Η οργάνωση PLO αποτελεί απόγονο της οργάνωσης Φατάχ ή πιο σωστά Αλ Φατάχ. Ιδρυτές της Φατάχ ήταν ο Αμπού Αλί Ιγιάντ, ο Αμπού Τζιχάντ και ο γνωστός σε όλους Γιάσερ Αραφάτ. Η Φατάχ είναι η πρώτη οργανωμένη απόπειρα των Παλαιστινίων να κωδικοποιήσουν τις αρχές του αγώνα τους ενάντια στους Εβραίους. Δυστυχώς όμως για τους Παλαιστίνιους η κωδικοποίηση αυτή δε βασίστηκε αμιγώς σε εθνικοαπελευθερωτικά κριτήρια, αλλά υπέκρυπτε και τις θρησκευτικές διαφορές μεταξύ των Αράβων. Το όνομα Φατάχ είναι αντιστροφή των αρχικών των λέξεων Ταχρίρ Φιλαστίν, που σημαίνει απελευθέρωση της Παλαιστίνης. Η αντιστροφή όμως έγινε για να αποτελέσει ακριβή παραπομπή στον όρο Φατάχ που αναφέρεται στο Κοράνι ως η κατάληψη της Μέκκας και η εξάπλωση του Ισλάμ σύμφωνα με τους Σιίτες. Η Φατάχ από τον 1958 που ιδρύθηκε επιδόθηκε σε τρομοκρατικά ή καταδρομικά χτυπήματα και είχε καταχωρηθεί στη συνείδηση όλων των Αράβων ως η κραταιά αρχή διοίκησης των Παλαιστινίων. Με την ίδρυση της PLO και μετά τον πόλεμο των έξι ημερών, η Φατάχ προσαρτάται στην PLO. Το 1968 οι Εβραίοι, θορυβημένοι από τη δράση της Φατάχ, εισβάλουν σε εδάφη της Ιορδανίας προκειμένου να καταστρέψουν σώματα μαχητών της Φατάχ. Σκοτώνουν αρκετούς από αυτούς και τελικά με την παρέμβαση του στρατού της Ιορδανίας αποσύρονται.
Ακολουθεί το 1969 εμφύλιος πόλεμος στην Ιορδανία, θύματα του οποίου υπήρξαν και τα περισσότερα μέλη της Φατάχ. Άρα, η πρώτη μεγάλη σφαγή Παλαιστινίων έγινε από τους φίλους κατά τα άλλα Άραβες της Ιορδανίας. Αντιδρώντας στη σφαγή αυτή, οι Παλαιστίνιοι δημιουργούν μια ακραία εξτρεμιστική τρομοκρατική οργάνωση η οποία σκοτώνει τον πρωθυπουργό της Ιορδανίας Αλτάλ σε αντίποινα για τη σφαγή και εγένετο ο «μαύρος Σεπτέμβρης». Η οργάνωση έχει ως περγαμηνή την εκτέλεση των έντεκα αθλητών της εβραϊκής αποστολής στους Ολυμπιακούς του Μονάχου.
Φτάνοντας πια στο 1970, αν και η Φατάχ είχε προσαρτηθεί ως παρακλάδι στην PLO, έφτασε σε σημείο να ελέγχει την PLO. Η Φατάχ για λόγους στρατηγικής εισέρχεται στο Λίβανο και συμμετέχει στον εμφύλιο του Λιβάνου, με αποτέλεσμα το 1976 να γίνεται η δεύτερη σφαγή των Παλαιστινίων από πολιτοφύλακες. Μετά από λίγους μήνες πραγματοποιείται και η τρίτη σφαγή, η λεγόμενη σφαγή του Τέλ Αλ Ζατάρ, όπου ο Λιβανικός στρατός σκοτώνει μεγάλο αριθμό Παλαιστινίων. Το Ισραήλ προσπαθεί ξανά να καταστρέψει τη Φατάχ, εισβάλλει στο Λίβανο και η Φατάχ μετακινείται ξανά, αυτή τη φορά προς την Τυνησία.
Το 1987 ιδρύεται μια άλλη οργάνωση η Χαμάς, αντίπαλο δέος της Φατάχ μέσα στην Παλαιστίνη. Ιδρύθηκε από τον σεΐχη Αχμέτ Γιασίν, που είναι μέλος της παλαιστινιακής πτέρυγας της μουσουλμανικής αδελφότητας, η οποία διοικεί σήμερα και την Αίγυπτο. Κύρια διαφοροποίηση της Χαμάς με την PLO είναι ότι η μεν PLO χρησιμοποιεί ως βάση την απόφαση 181 του ΟΗΕ και επιδιώκει την αρμονική συνύπαρξη των δύο κρατών, του αραβικού και του εβραϊκού, ενώ η Χαμάς μιλά για πλήρη εκδίωξη των Εβραίων και εγκαθίδρυση ενός μόνο κράτους, της Παλαιστίνης. Το 1987 η Παλαιστίνιοι εξεγείρονται εναντίον των Ισραηλινών και η εξέγερση μένει γνωστή ως η πρώτη Ιντιφάντα. PLO και Χαμάς προσπαθούν να οικειοποιηθούν για πολιτικούς λόγους την εξέγερση. Εν τέλει, όλοι παραγνωρίζουν ότι τα περισσότερα θύματα μεταξύ των Παλαιστινίων δεν ήταν από την προσπάθεια καταστολής εκ μέρους του Ισραήλ, αλλά από τον αλληλοσκοτωμό μεταξύ των Παλαιστινίων που ανήκαν στις δύο διαφορετικές οργανώσεις.
Η πρώτη Ιντιφάντα τελειώνει επίσημα το 1993 με τη συμφωνία του Όσλο. Η συμφωνία αυτή προέβλεπε αυτονομία για τη λωρίδα της Γάζας και τη δυτική όχθη, απόσυρση των ισραηλιτικών δυνάμεων και ίδρυση προσωρινής παλαιστινιακής αρχής για μια μεταβατική περίοδο πέντε ετών. Ιδρύεται λοιπόν η παλαιστινιακής αρχή και το Γενάρη του 1996 εκλέγεται πρόεδρος αυτής ο Γιάσερ Αραφάτ.
Όλως τυχαίως το 1997 ο ηγέτης της Χαμάς, της αντίπαλης δηλαδή οργάνωσης από αυτήν που προΐστατο ο Γιάσερ Αραφάτ, υπήρξε στόχος απόπειρας δολοφονίας. Ο Χάλεντ Μασαάλ έπεσε θύμα απόπειρας δολοφονίας ενώ βρισκόταν στην Ιορδανία. Δέκα πράκτορες της ισραηλινής Μασάντ ταξίδεψαν ως την Ιορδανία όπου έμενε ο Μασαάλ και του έκαναν ένεση με τοξική ουσία. Οι ιορδανικές αρχές ανακάλυψαν την απόπειρα αυτή και απαίτησαν από τον πρωθυπουργό του Ισραήλ, Μπέντζαμιν Νετανιάχου, να τους δώσει το αντίδοτο. Εκείνος αρνήθηκε και η ένταση στις σχέσεις των δύο κρατών κλιμακώθηκε επικίνδυνα, ώσπου παρενέβη ο πρόεδρος της Αμερικής Μπιλ Κλίντον, ο οποίος απαίτησε από τον ισραηλινό πρόεδρο να δώσει το αντίδοτο στην Ιορδανία. Κύριος μοχλός πίεσης που χρησιμοποίησε ο βασιλιάς της Ιορδανίας Χουσεΐν, ήταν η σύλληψη κάποιων πρακτόρων του Ισραήλ που συμμετείχαν στην απόπειρα, τους οποίους όμως δεν απελευθέρωσε παρά μόνο πολύ αργότερα ως αντάλλαγμα για την απελευθέρωση του πνευματικού ηγέτη της Χαμάς, σεΐχη Αχμέτ Γιασίν, από το Ισραήλ.
Αρκετά χρόνια μετά τη συμφωνία του Όσλο και ενώ το Ισραήλ είχε συμφωνήσει στην απόσυρση των δυνάμεων του, ανταυτού είχε ενισχύσει τις θέσεις του και είχε δημιουργήσει και νέους οικισμούς. Η παλαιστινιακή αρχή, προκειμένου να γίνουν αποδεκτά τα συμφωνηθέντα με τη συμφωνία του Όσλο, πιέζει για νέες διαπραγματεύσεις με αποκορύφωμα την ερευνητική πρόταση του Camp David. Στις εκεί διαπραγματεύσεις οι Ισραηλινοί υπαναχωρούν από τις θέσεις τους και η πρόταση τους προς τους Παλαιστίνιους είναι πρακτικά χειρότερη από όσα είχαν συνομολογήσει στη συμφωνία του Όσλο. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα το 2000 να ξεσπάσει η δεύτερη Ιντιφάντα, η οποία οδήγησε στον ολοκληρωτικό πόλεμο του 2002. Όλο αυτό το διάστημα οι σχέσεις της Φατάχ με τη Χαμάς ήταν ανταγωνιστικές με συνεχείς δολοφονίες και προσπάθειες αλληλοεξόντωσης. Έτσι φτάνουμε στο 2004 που ο ηγέτης της παλαιστινιακής αρχής Γιάσερ Αραφάτ πεθαίνει στο Παρίσι δηλητηριασμένος και αυτός με ένεση με ραδιενεργό απολλώνιο.
Οι δολοφονίες συνεχίζονται, η αλληλοεξόντωση κάνει χαρούμενο το Ισραήλ και φτάνουμε στο 2007 όπου ξεσπά εμφύλιος. Η Χαμάς επιβάλλεται στη λωρίδα της Γάζας και η Φατάχ στη δυτική όχθη. Μάλιστα προκειμένου να επιβιώσει συνεργάζεται με τον εχθρό, το Ισραήλ. Ο εμφύλιος αυτός άφησε περισσότερα θύματα από οποιονδήποτε άλλο πόλεμο ή εξέγερση στην οποία έλαβαν μέρος οι Παλαιστίνιοι. Στην ουσία μέχρι το 2011 μιλάμε για δύο διαφορετικά κράτη ή τουλάχιστον για δύο διαφορετικές διοικήσεις. Το 2011 ο Μαχμούτ Αμπάς ως ηγέτης της Φατάχ και του Χαλέτ Μασαάλ ως ηγέτη της Χαμάς, ανακοινώνουν τη συμφιλίωση τους. Παρά τους πανηγυρισμούς και τις συγκινητικές φωτογραφίες στη Ραμάλα με τους Παλαιστίνιους να κλαίνε, πρόκειται για μια ασταθή λυκοφιλία. Άλλωστε υποβόσκει η θρησκευτική αντιπαράθεση και μπορεί η κυβέρνηση του Μαχμούτ Αμπάς να πανηγυρίζει για την αναγνώριση της Παλαιστίνης από τον ΟΗΕ σε κράτος παρατηρητή, οι σκληροπυρηνικοί όμως της Χαμάς καραδοκούν για να εγκαθιδρύσουν ένα θεοκρατικό καθεστώς και να υπενθυμίσουν την αντισιωνιστική ρητορική τους.
Τα παραπάνω είναι μερικά μόνο ορόσημα της ιστορίας της Παλαιστίνης. Το άθροισμα των νεκρών Παλαιστινίων που προέρχεται από τις εμφύλιες διαμάχες είναι δυσανάλογα μεγαλύτερο από τους νεκρούς που οφείλονται στις δολοφονίες των Εβραίων. Αλλά δυστυχώς οι Παλαιστίνιοι όπως παλιότερα και οι Έλληνες προτίμησαν να αποτελέσουν ένα έθνος ηλιθίων και να αλληλοεξοντώνονται αντί να πολεμήσουν ενάντια στον κοινό εχθρό.
Την επόμενη φορά που θα δείτε παιδάκι σκοτωμένο μέσα σε χαλάσματα, τραγική φιγούρα του εβραϊκό κράτους δολοφόνων, να θυμηθείτε ότι πολλά περισσότερα παιδάκια έχασαν τη ζωή τους από χέρια αδερφών τους. Και την επόμενη φορά που θα φορέσετε το παλαιστινιακό μαντήλι ως μέρος αισθητικής παρέμβασης ή ψαγμένης στάσης, να θυμάστε ότι το μαντήλι αυτό είναι κομμένο στη μέση.
stsanoussis.blogspot.gr
Παλαιστίνη.
Μία από τις πιο άστατες, επικίνδυνες, διαπλεκόμενες και ταλαιπωρημένες περιοχές του πλανήτη Μια περιοχή που ο πόλεμος δεν σταμάτησε ποτέ. Ένας πόλεμος ο οποίος στην τελευταία του μορφή αποτελεί τον δίκαιο πόλεμο ενός έθνους να αποκτήσει το αυτονόητο. Πατρίδα.
Από το 1947, οι Παλαιστίνιοι για άλλη μια φορά προδομένοι , για άλλη μια φορά θύματα των μεγάλων δυνάμεων του πλανήτη, προσπαθούν να αποκτήσουν κρατική οντότητα απέναντι σε έναν εχθρό, έναν ανίκητο αντίπαλο, το κράτος του Ισραήλ.
Η μάχη αυτή του Δαυίδ έναντι του Γολιάθ συγκίνησε τους Έλληνες, οι οποίοι έχουν αναγνωρίσει την αδικία της ιστορίας και είναι ταγμένοι στο πλευρό των Παλαιστινίων. Παραδοσιακά και οι κυβερνήσεις και ο απλός Έλληνας, βλέπουν με αγάπη τον αγώνα των Παλαιστινίων. Το Keffiyeh, το χαρακτηριστικό καρό μαντήλι τους, έχει γραφτεί στον ενδυματολογικό κώδικα όλων των "επαναστατών " που σέβονται τον εαυτό τους.
Ίσως λόγω απόστασης, ίσως λόγω της ταύτισης με την Δύση, πολλά πράγματα σχετικά με την ιστορία της Παλαιστίνης δεν έγιναν γνωστά και ο Έλληνας αγνοεί ότι ο λαός της Παλαιστίνης έχει τεράστιες ευθύνες για την κακή του μοίρα.
Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή.
Η αρχή του παλαιστινιακού ζητήματος, όπως το ξέρουμε τώρα, είναι η λεγόμενη διακήρυξη Μπαλφούρ. Αποτελεί το πρώτο επίσημο κείμενο που μιλάει για εβραϊκή πατρίδα. Με το κείμενο αυτό, η Αγγλία χωροθέτησε εβραϊκό κράτος μέσα στο γεωγραφικό χώρο της Παλαιστίνης. Παρ' όλες τις αντιδράσεις των Αράβων και τις εντάσεις που υπήρξαν, οι Εβραίοι άρχισαν να εισρέουν στην περιοχή αυτή. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου η μετακίνηση των Εβραίων προς την Παλαιστίνη γινόταν κατά κύματα λόγω των διώξεων από τις δυνάμεις του άξονα.
Το 1947 ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών εκδίδει την απόφαση 181 σύμφωνα με την οποία η Παλαιστίνη χωρίζεται σε δύο κράτη, το εβραϊκό και το αραβικό. Αμέσως μετά την ψήφιση της απόφασης που έγινε αποδεκτή από τους Εβραίους και απερρίφθη από τους Παλαιστίνιους, οι Εβραίοι επιδίδονται στην τρομοκράτηση των Αράβων και τον εκδιωγμό τους πέρα ακόμα και από τα σύνορα που είχε προβλέψει η απόφαση 181 για το αραβικό κράτος. Οι Παλαιστίνιοι αντιδρούν αλλά χωρίς κανένα εξοπλισμό ηττώνται κατά κράτος από τους Εβραίους, τον οργανωμένο και μεθοδικότατο εχθρό. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα αντί να δημιουργηθούν δύο κράτη, να δημιουργηθεί μόνο ένα, το Ισραήλ, και τα υπόλοιπα ελεύθερα εδάφη να καταληφθούν από τους κατά τα άλλα φίλους των Παλαιστινίων, Άραβες. Έτσι, η δυτική όχθη προσαρτάται στην Ιορδανία και η λωρίδα της Γάζας στην Αίγυπτο.
Μετά από πολλά χρόνια και συγκεκριμένα το 1964, ιδρύεται η οργάνωση για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης. Έκτοτε η Παλαιστίνιοι επιδίδονται σε ένα ιδιότυπο αγώνα επιβολής, κυριαρχίας και ηλιθιότητας.
Η οργάνωση PLO αποτελεί απόγονο της οργάνωσης Φατάχ ή πιο σωστά Αλ Φατάχ. Ιδρυτές της Φατάχ ήταν ο Αμπού Αλί Ιγιάντ, ο Αμπού Τζιχάντ και ο γνωστός σε όλους Γιάσερ Αραφάτ. Η Φατάχ είναι η πρώτη οργανωμένη απόπειρα των Παλαιστινίων να κωδικοποιήσουν τις αρχές του αγώνα τους ενάντια στους Εβραίους. Δυστυχώς όμως για τους Παλαιστίνιους η κωδικοποίηση αυτή δε βασίστηκε αμιγώς σε εθνικοαπελευθερωτικά κριτήρια, αλλά υπέκρυπτε και τις θρησκευτικές διαφορές μεταξύ των Αράβων. Το όνομα Φατάχ είναι αντιστροφή των αρχικών των λέξεων Ταχρίρ Φιλαστίν, που σημαίνει απελευθέρωση της Παλαιστίνης. Η αντιστροφή όμως έγινε για να αποτελέσει ακριβή παραπομπή στον όρο Φατάχ που αναφέρεται στο Κοράνι ως η κατάληψη της Μέκκας και η εξάπλωση του Ισλάμ σύμφωνα με τους Σιίτες. Η Φατάχ από τον 1958 που ιδρύθηκε επιδόθηκε σε τρομοκρατικά ή καταδρομικά χτυπήματα και είχε καταχωρηθεί στη συνείδηση όλων των Αράβων ως η κραταιά αρχή διοίκησης των Παλαιστινίων. Με την ίδρυση της PLO και μετά τον πόλεμο των έξι ημερών, η Φατάχ προσαρτάται στην PLO. Το 1968 οι Εβραίοι, θορυβημένοι από τη δράση της Φατάχ, εισβάλουν σε εδάφη της Ιορδανίας προκειμένου να καταστρέψουν σώματα μαχητών της Φατάχ. Σκοτώνουν αρκετούς από αυτούς και τελικά με την παρέμβαση του στρατού της Ιορδανίας αποσύρονται.
Ακολουθεί το 1969 εμφύλιος πόλεμος στην Ιορδανία, θύματα του οποίου υπήρξαν και τα περισσότερα μέλη της Φατάχ. Άρα, η πρώτη μεγάλη σφαγή Παλαιστινίων έγινε από τους φίλους κατά τα άλλα Άραβες της Ιορδανίας. Αντιδρώντας στη σφαγή αυτή, οι Παλαιστίνιοι δημιουργούν μια ακραία εξτρεμιστική τρομοκρατική οργάνωση η οποία σκοτώνει τον πρωθυπουργό της Ιορδανίας Αλτάλ σε αντίποινα για τη σφαγή και εγένετο ο «μαύρος Σεπτέμβρης». Η οργάνωση έχει ως περγαμηνή την εκτέλεση των έντεκα αθλητών της εβραϊκής αποστολής στους Ολυμπιακούς του Μονάχου.
Φτάνοντας πια στο 1970, αν και η Φατάχ είχε προσαρτηθεί ως παρακλάδι στην PLO, έφτασε σε σημείο να ελέγχει την PLO. Η Φατάχ για λόγους στρατηγικής εισέρχεται στο Λίβανο και συμμετέχει στον εμφύλιο του Λιβάνου, με αποτέλεσμα το 1976 να γίνεται η δεύτερη σφαγή των Παλαιστινίων από πολιτοφύλακες. Μετά από λίγους μήνες πραγματοποιείται και η τρίτη σφαγή, η λεγόμενη σφαγή του Τέλ Αλ Ζατάρ, όπου ο Λιβανικός στρατός σκοτώνει μεγάλο αριθμό Παλαιστινίων. Το Ισραήλ προσπαθεί ξανά να καταστρέψει τη Φατάχ, εισβάλλει στο Λίβανο και η Φατάχ μετακινείται ξανά, αυτή τη φορά προς την Τυνησία.
Το 1987 ιδρύεται μια άλλη οργάνωση η Χαμάς, αντίπαλο δέος της Φατάχ μέσα στην Παλαιστίνη. Ιδρύθηκε από τον σεΐχη Αχμέτ Γιασίν, που είναι μέλος της παλαιστινιακής πτέρυγας της μουσουλμανικής αδελφότητας, η οποία διοικεί σήμερα και την Αίγυπτο. Κύρια διαφοροποίηση της Χαμάς με την PLO είναι ότι η μεν PLO χρησιμοποιεί ως βάση την απόφαση 181 του ΟΗΕ και επιδιώκει την αρμονική συνύπαρξη των δύο κρατών, του αραβικού και του εβραϊκού, ενώ η Χαμάς μιλά για πλήρη εκδίωξη των Εβραίων και εγκαθίδρυση ενός μόνο κράτους, της Παλαιστίνης. Το 1987 η Παλαιστίνιοι εξεγείρονται εναντίον των Ισραηλινών και η εξέγερση μένει γνωστή ως η πρώτη Ιντιφάντα. PLO και Χαμάς προσπαθούν να οικειοποιηθούν για πολιτικούς λόγους την εξέγερση. Εν τέλει, όλοι παραγνωρίζουν ότι τα περισσότερα θύματα μεταξύ των Παλαιστινίων δεν ήταν από την προσπάθεια καταστολής εκ μέρους του Ισραήλ, αλλά από τον αλληλοσκοτωμό μεταξύ των Παλαιστινίων που ανήκαν στις δύο διαφορετικές οργανώσεις.
Η πρώτη Ιντιφάντα τελειώνει επίσημα το 1993 με τη συμφωνία του Όσλο. Η συμφωνία αυτή προέβλεπε αυτονομία για τη λωρίδα της Γάζας και τη δυτική όχθη, απόσυρση των ισραηλιτικών δυνάμεων και ίδρυση προσωρινής παλαιστινιακής αρχής για μια μεταβατική περίοδο πέντε ετών. Ιδρύεται λοιπόν η παλαιστινιακής αρχή και το Γενάρη του 1996 εκλέγεται πρόεδρος αυτής ο Γιάσερ Αραφάτ.
Όλως τυχαίως το 1997 ο ηγέτης της Χαμάς, της αντίπαλης δηλαδή οργάνωσης από αυτήν που προΐστατο ο Γιάσερ Αραφάτ, υπήρξε στόχος απόπειρας δολοφονίας. Ο Χάλεντ Μασαάλ έπεσε θύμα απόπειρας δολοφονίας ενώ βρισκόταν στην Ιορδανία. Δέκα πράκτορες της ισραηλινής Μασάντ ταξίδεψαν ως την Ιορδανία όπου έμενε ο Μασαάλ και του έκαναν ένεση με τοξική ουσία. Οι ιορδανικές αρχές ανακάλυψαν την απόπειρα αυτή και απαίτησαν από τον πρωθυπουργό του Ισραήλ, Μπέντζαμιν Νετανιάχου, να τους δώσει το αντίδοτο. Εκείνος αρνήθηκε και η ένταση στις σχέσεις των δύο κρατών κλιμακώθηκε επικίνδυνα, ώσπου παρενέβη ο πρόεδρος της Αμερικής Μπιλ Κλίντον, ο οποίος απαίτησε από τον ισραηλινό πρόεδρο να δώσει το αντίδοτο στην Ιορδανία. Κύριος μοχλός πίεσης που χρησιμοποίησε ο βασιλιάς της Ιορδανίας Χουσεΐν, ήταν η σύλληψη κάποιων πρακτόρων του Ισραήλ που συμμετείχαν στην απόπειρα, τους οποίους όμως δεν απελευθέρωσε παρά μόνο πολύ αργότερα ως αντάλλαγμα για την απελευθέρωση του πνευματικού ηγέτη της Χαμάς, σεΐχη Αχμέτ Γιασίν, από το Ισραήλ.
Αρκετά χρόνια μετά τη συμφωνία του Όσλο και ενώ το Ισραήλ είχε συμφωνήσει στην απόσυρση των δυνάμεων του, ανταυτού είχε ενισχύσει τις θέσεις του και είχε δημιουργήσει και νέους οικισμούς. Η παλαιστινιακή αρχή, προκειμένου να γίνουν αποδεκτά τα συμφωνηθέντα με τη συμφωνία του Όσλο, πιέζει για νέες διαπραγματεύσεις με αποκορύφωμα την ερευνητική πρόταση του Camp David. Στις εκεί διαπραγματεύσεις οι Ισραηλινοί υπαναχωρούν από τις θέσεις τους και η πρόταση τους προς τους Παλαιστίνιους είναι πρακτικά χειρότερη από όσα είχαν συνομολογήσει στη συμφωνία του Όσλο. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα το 2000 να ξεσπάσει η δεύτερη Ιντιφάντα, η οποία οδήγησε στον ολοκληρωτικό πόλεμο του 2002. Όλο αυτό το διάστημα οι σχέσεις της Φατάχ με τη Χαμάς ήταν ανταγωνιστικές με συνεχείς δολοφονίες και προσπάθειες αλληλοεξόντωσης. Έτσι φτάνουμε στο 2004 που ο ηγέτης της παλαιστινιακής αρχής Γιάσερ Αραφάτ πεθαίνει στο Παρίσι δηλητηριασμένος και αυτός με ένεση με ραδιενεργό απολλώνιο.
Οι δολοφονίες συνεχίζονται, η αλληλοεξόντωση κάνει χαρούμενο το Ισραήλ και φτάνουμε στο 2007 όπου ξεσπά εμφύλιος. Η Χαμάς επιβάλλεται στη λωρίδα της Γάζας και η Φατάχ στη δυτική όχθη. Μάλιστα προκειμένου να επιβιώσει συνεργάζεται με τον εχθρό, το Ισραήλ. Ο εμφύλιος αυτός άφησε περισσότερα θύματα από οποιονδήποτε άλλο πόλεμο ή εξέγερση στην οποία έλαβαν μέρος οι Παλαιστίνιοι. Στην ουσία μέχρι το 2011 μιλάμε για δύο διαφορετικά κράτη ή τουλάχιστον για δύο διαφορετικές διοικήσεις. Το 2011 ο Μαχμούτ Αμπάς ως ηγέτης της Φατάχ και του Χαλέτ Μασαάλ ως ηγέτη της Χαμάς, ανακοινώνουν τη συμφιλίωση τους. Παρά τους πανηγυρισμούς και τις συγκινητικές φωτογραφίες στη Ραμάλα με τους Παλαιστίνιους να κλαίνε, πρόκειται για μια ασταθή λυκοφιλία. Άλλωστε υποβόσκει η θρησκευτική αντιπαράθεση και μπορεί η κυβέρνηση του Μαχμούτ Αμπάς να πανηγυρίζει για την αναγνώριση της Παλαιστίνης από τον ΟΗΕ σε κράτος παρατηρητή, οι σκληροπυρηνικοί όμως της Χαμάς καραδοκούν για να εγκαθιδρύσουν ένα θεοκρατικό καθεστώς και να υπενθυμίσουν την αντισιωνιστική ρητορική τους.
Τα παραπάνω είναι μερικά μόνο ορόσημα της ιστορίας της Παλαιστίνης. Το άθροισμα των νεκρών Παλαιστινίων που προέρχεται από τις εμφύλιες διαμάχες είναι δυσανάλογα μεγαλύτερο από τους νεκρούς που οφείλονται στις δολοφονίες των Εβραίων. Αλλά δυστυχώς οι Παλαιστίνιοι όπως παλιότερα και οι Έλληνες προτίμησαν να αποτελέσουν ένα έθνος ηλιθίων και να αλληλοεξοντώνονται αντί να πολεμήσουν ενάντια στον κοινό εχθρό.
Την επόμενη φορά που θα δείτε παιδάκι σκοτωμένο μέσα σε χαλάσματα, τραγική φιγούρα του εβραϊκό κράτους δολοφόνων, να θυμηθείτε ότι πολλά περισσότερα παιδάκια έχασαν τη ζωή τους από χέρια αδερφών τους. Και την επόμενη φορά που θα φορέσετε το παλαιστινιακό μαντήλι ως μέρος αισθητικής παρέμβασης ή ψαγμένης στάσης, να θυμάστε ότι το μαντήλι αυτό είναι κομμένο στη μέση.
stsanoussis.blogspot.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ολυμπιακός: «Τσεκάρει» Φετφατζίδη ο ΑΠΟΕΛ!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
