2012-12-13 10:26:55
Thierry Meyssan
Ο εορτασμός της 25ης επετείου της Χαμάς σύμπιπτε με τον εορτασμό της νίκης μετά την πρόσφατη ισραηλινή επίθεση. Ωστόσο, αυτός ο σύντομος πόλεμος άλλαξε ριζικά τη στρατηγική κατάσταση του εβραϊκού κράτους και επανασύνδεσε ένα μέρος των Παλαιστίνιων μαχητών.
Έτσι, η Χαμάς επέτρεψε τους υποστηρικτές της Φατάχ να διαδηλώσουν στη Λωρίδα της Γάζας για την αναγνώριση της Παλαιστίνη ως κράτος παρατηρητής στον ΟΗΕ, και το αντίστροφο: η Φατάχ επέτρεπε στους μαχητές της Χαμάς να διαδηλώσουν στη Δυτική Όχθη. Περισσότερα ακόμη, τα τέσσερα εσωτερικά ρεύματα της Χαμάς φαίνεται να τα έχουν βρει γύρω από τον Χάλεντ Μεσάαλ. Αυτή η ξαφνική εξέλιξη αντανακλά μια συνειδητοποίηση. Οι Παλαιστίνιοι δεν φοβούνται πλέον το Ισραήλ και αρχίζουν να ελπίζουν για το μέλλον.
Σημάδι της ανανεωμένης εμπιστοσύνης, συγκεντρώθηκαν εκατοντάδες χιλιάδες για να ακούσουν τις ομιλίες των ηγετών τους, χωρίς το φόβο των ισραηλινών βομβαρδισμών.
Κατά τη διάρκεια αυτού του πολέμου, η παλαιστινιακή αντίσταση δοκίμασε νέους πυραύλους με βεληνεκές 120 χλμ (αντί των 8 χλμ των συνηθισμένων ερασιτεχνικών βλημάτων τους). Πέρασαν εύκολα το φράγμα του Σιδηρού Θόλου (Iron Dome), το οποίο είναι σε θέση να ρίξει μόνο αρχέτυπες ρουκέτες. Αν προσθέτουμε αυτή την προοπτική με την ικανότητα της Χεζμπολάχ από το Λίβανο, είναι πλέον το σύνολο της ισραηλινής χώρας που απειλείται. Ως εκ τούτου, η ισραηλινή άμυνα που βασίζεται σε «στρατηγικό βάθος» άκυρώνεται. Το Ισραήλ δεν μπορεί πλέον να προστατευτεί.
Στο Τελ Αβίβ, οι μυστικές υπηρεσίες επιβεβαιώνουν ότι η ικανότητα βομβαρδισμού της Χεζμπολάχ έχει πολλαπλασιαστεί επί 400 από τον πόλεμο του 2006 (ναι, δεν είναι τυπογραφικό λάθος, διαβάσατε καλά «επί τετρακόσια»). Στην περίπτωση ενός περιφερειακού πολέμου, το ισραηλινό εδάφος θα καταστραφεί μέσα σε λίγους μήνες.
Αυτή η νέα ισορροπία δυνάμεων είναι εμφανής όταν συγκρίνουμε τις ισραηλινές επιθεσεις. Η επίθεση στο Λίβανο το 2006, διήρκεσε 33 ημέρες, αυτή της Γάζας το 2009 διήρκεσε 22 ημέρες, η τελευταία δεν κράτησε παρά 8. Κατά τη διάρκεια του πολέμου του 2006, 200.000 Ισραηλινοί αναγκάστηκαν να αναζητήσουν καταφύγιο σε καταφύγια για να ξεφύγουν από την απάντηση της Χεζμπολάχ. Αυτή τη φορά, ήταν 2 εκατομμύρια που έψαξαν για καταφύγιο από τους πυραύλους των Παλαιστίνιων.
Στα μέσα Νοεμβρίου 2012, ισραηλινοί στρατιώτες προσπαθούν να βρουν καταφύγιο στο Kiryat Malachi, στο νότιο Ισραήλ, μετά την ανακοίνωση μιας εκτόξευσης πύραυλου.
Για πρώτη φορά, οι Παλαιστίνιοι, η Χεζμπολάχ και η Τεχεράνη ισχυρίστηκαν ότι αυτοί οι νέοι πύραυλοι είναι ιρανικής τεχνολογίας. Ωστόσο, την ίδια στιγμή, το Ιράν έδειξε την τεχνική υπεροχή του στον τομέα, έστω και περιορισμένο, αλλά ζωτικής σημασίας, των μη επανδρωμένων αεροσκαφών. Ένα μεγάλο μη επανδρωμένο αεροσκάφος, τηλε-χειριζόμενο από τη Χεζμπολάχ ήταν σε θέση να διασχίσει ολόκληρο τον Ισραήλ, από τον Λίβανο μέχρι τη Ντιμόνα, χωρίς να γίνει αντιληπτό. Εντοπίστηκε και καταστράφηκε μόνο όταν πέταγε επάνω από το εργοστάσιο πυρηνικής ενέργειας. Ενώ όταν ένα μη επανδρωμένο αεροσκάφος των ΗΠΑ εντοπίστηκε πάνω από το Ιράν, οι Φρουροί της Επανάστασης ήταν σε θέση να αναλάβουν τον έλεγχο του και να το προσγειώσει, αντί να το καταστρέψει.
Οι προοπτικές του Τελ Αβίβ έχουν αλλάξει τελείως. Για 64 χρόνια, το Ισραήλ είχε συμφέρον να κάνει πόλεμο και ήλπιζε κάθε φορά να ροκανίσει λίγο έδαφος. Από δω και στο εξής, το Τελ Αβίβ πρέπει να αποφύγει να μπει σε σύγκρουση σε κάθε ευκαιρία, γιατί δεν θα επιβιώσει.
Ως εκ τούτου, είναι κατανοητό γιατί άλλαξε η ρητορική της Χαμάς.
Κατά τη διάρκεια της ομιλίας του, για πρώτη φορά, ο Καλέντ Μεσάαλ δήλωσε: «η Παλαιστίνη είναι δική μας, από τον ποταμό (Ιορδάνη) μέχρι τη θάλασσα (Μεσόγειο) και από το νότο μέχρι το βορρά. Εμείς δεν θα κάνουμε καμία παραχώρηση, δεν θα εγκαταλείψουμε ούτε μια ίντσα της γης μας».
Με άλλα λόγια, διεκδικεί όχι μόνο τη Δυτική Όχθη και τη Γάζα, αλλά όλη τη Παλαιστίνη της βρετανικής εντολής, συμπεριλαμβανομένης της σημερινής Ιορδανίας. Θεωρώντας δεδομένη κατά λέξη την αναγνώριση της Παλαιστίνης από τον ΟΗΕ και την εγκατάλειψη από τον Μαχμούντ Αμπάς «του δικαιώματος επιστροφής», η Χαμάς απορρίπτει τη λύση των δύο κρατών και διεκδικεί ένα ενιαίο κράτος, εκεί που υπάρχουν τρία, μια θέση που αντιστοιχεί ακριβώς με εκείνη του Ιράν από την Επανάσταση του 1979.
«Εμείς δεν πρόκειται ποτέ να αναγνωρίσουμε τη νομιμότητα της ισραηλινής κατοχής (...) Το Ισραήλ δεν έχει καμία νομιμότητα και ποτέ δεν θα έχει», συνέχισε ο Καλέντ Μεσάαλ.
A contrario, αυτά τα δεδομένα ωθούν το Τελ Αβίβ να υποστηρίξει χωρίς επιφύλαξη το σχέδιο του Παρισιού, του Λονδίνου και της Ντόχας να σαμποτάρουν πριν από το Φεβρουάριο την ειρηνευτική συμφωνία Ρωσίας-ΗΠΑ και να επιτεθεί στη Συρία.
Πράγματι, θα είναι η τελευταία φορά που το Ισραήλ θα ξεκινήσει μια στρατιωτική περιπέτεια.
Πηγή
InfoGnomon
Ο εορτασμός της 25ης επετείου της Χαμάς σύμπιπτε με τον εορτασμό της νίκης μετά την πρόσφατη ισραηλινή επίθεση. Ωστόσο, αυτός ο σύντομος πόλεμος άλλαξε ριζικά τη στρατηγική κατάσταση του εβραϊκού κράτους και επανασύνδεσε ένα μέρος των Παλαιστίνιων μαχητών.
Έτσι, η Χαμάς επέτρεψε τους υποστηρικτές της Φατάχ να διαδηλώσουν στη Λωρίδα της Γάζας για την αναγνώριση της Παλαιστίνη ως κράτος παρατηρητής στον ΟΗΕ, και το αντίστροφο: η Φατάχ επέτρεπε στους μαχητές της Χαμάς να διαδηλώσουν στη Δυτική Όχθη. Περισσότερα ακόμη, τα τέσσερα εσωτερικά ρεύματα της Χαμάς φαίνεται να τα έχουν βρει γύρω από τον Χάλεντ Μεσάαλ. Αυτή η ξαφνική εξέλιξη αντανακλά μια συνειδητοποίηση. Οι Παλαιστίνιοι δεν φοβούνται πλέον το Ισραήλ και αρχίζουν να ελπίζουν για το μέλλον.
Σημάδι της ανανεωμένης εμπιστοσύνης, συγκεντρώθηκαν εκατοντάδες χιλιάδες για να ακούσουν τις ομιλίες των ηγετών τους, χωρίς το φόβο των ισραηλινών βομβαρδισμών.
Κατά τη διάρκεια αυτού του πολέμου, η παλαιστινιακή αντίσταση δοκίμασε νέους πυραύλους με βεληνεκές 120 χλμ (αντί των 8 χλμ των συνηθισμένων ερασιτεχνικών βλημάτων τους). Πέρασαν εύκολα το φράγμα του Σιδηρού Θόλου (Iron Dome), το οποίο είναι σε θέση να ρίξει μόνο αρχέτυπες ρουκέτες. Αν προσθέτουμε αυτή την προοπτική με την ικανότητα της Χεζμπολάχ από το Λίβανο, είναι πλέον το σύνολο της ισραηλινής χώρας που απειλείται. Ως εκ τούτου, η ισραηλινή άμυνα που βασίζεται σε «στρατηγικό βάθος» άκυρώνεται. Το Ισραήλ δεν μπορεί πλέον να προστατευτεί.
Στο Τελ Αβίβ, οι μυστικές υπηρεσίες επιβεβαιώνουν ότι η ικανότητα βομβαρδισμού της Χεζμπολάχ έχει πολλαπλασιαστεί επί 400 από τον πόλεμο του 2006 (ναι, δεν είναι τυπογραφικό λάθος, διαβάσατε καλά «επί τετρακόσια»). Στην περίπτωση ενός περιφερειακού πολέμου, το ισραηλινό εδάφος θα καταστραφεί μέσα σε λίγους μήνες.
Αυτή η νέα ισορροπία δυνάμεων είναι εμφανής όταν συγκρίνουμε τις ισραηλινές επιθεσεις. Η επίθεση στο Λίβανο το 2006, διήρκεσε 33 ημέρες, αυτή της Γάζας το 2009 διήρκεσε 22 ημέρες, η τελευταία δεν κράτησε παρά 8. Κατά τη διάρκεια του πολέμου του 2006, 200.000 Ισραηλινοί αναγκάστηκαν να αναζητήσουν καταφύγιο σε καταφύγια για να ξεφύγουν από την απάντηση της Χεζμπολάχ. Αυτή τη φορά, ήταν 2 εκατομμύρια που έψαξαν για καταφύγιο από τους πυραύλους των Παλαιστίνιων.
Στα μέσα Νοεμβρίου 2012, ισραηλινοί στρατιώτες προσπαθούν να βρουν καταφύγιο στο Kiryat Malachi, στο νότιο Ισραήλ, μετά την ανακοίνωση μιας εκτόξευσης πύραυλου.
Για πρώτη φορά, οι Παλαιστίνιοι, η Χεζμπολάχ και η Τεχεράνη ισχυρίστηκαν ότι αυτοί οι νέοι πύραυλοι είναι ιρανικής τεχνολογίας. Ωστόσο, την ίδια στιγμή, το Ιράν έδειξε την τεχνική υπεροχή του στον τομέα, έστω και περιορισμένο, αλλά ζωτικής σημασίας, των μη επανδρωμένων αεροσκαφών. Ένα μεγάλο μη επανδρωμένο αεροσκάφος, τηλε-χειριζόμενο από τη Χεζμπολάχ ήταν σε θέση να διασχίσει ολόκληρο τον Ισραήλ, από τον Λίβανο μέχρι τη Ντιμόνα, χωρίς να γίνει αντιληπτό. Εντοπίστηκε και καταστράφηκε μόνο όταν πέταγε επάνω από το εργοστάσιο πυρηνικής ενέργειας. Ενώ όταν ένα μη επανδρωμένο αεροσκάφος των ΗΠΑ εντοπίστηκε πάνω από το Ιράν, οι Φρουροί της Επανάστασης ήταν σε θέση να αναλάβουν τον έλεγχο του και να το προσγειώσει, αντί να το καταστρέψει.
Οι προοπτικές του Τελ Αβίβ έχουν αλλάξει τελείως. Για 64 χρόνια, το Ισραήλ είχε συμφέρον να κάνει πόλεμο και ήλπιζε κάθε φορά να ροκανίσει λίγο έδαφος. Από δω και στο εξής, το Τελ Αβίβ πρέπει να αποφύγει να μπει σε σύγκρουση σε κάθε ευκαιρία, γιατί δεν θα επιβιώσει.
Ως εκ τούτου, είναι κατανοητό γιατί άλλαξε η ρητορική της Χαμάς.
Κατά τη διάρκεια της ομιλίας του, για πρώτη φορά, ο Καλέντ Μεσάαλ δήλωσε: «η Παλαιστίνη είναι δική μας, από τον ποταμό (Ιορδάνη) μέχρι τη θάλασσα (Μεσόγειο) και από το νότο μέχρι το βορρά. Εμείς δεν θα κάνουμε καμία παραχώρηση, δεν θα εγκαταλείψουμε ούτε μια ίντσα της γης μας».
Με άλλα λόγια, διεκδικεί όχι μόνο τη Δυτική Όχθη και τη Γάζα, αλλά όλη τη Παλαιστίνη της βρετανικής εντολής, συμπεριλαμβανομένης της σημερινής Ιορδανίας. Θεωρώντας δεδομένη κατά λέξη την αναγνώριση της Παλαιστίνης από τον ΟΗΕ και την εγκατάλειψη από τον Μαχμούντ Αμπάς «του δικαιώματος επιστροφής», η Χαμάς απορρίπτει τη λύση των δύο κρατών και διεκδικεί ένα ενιαίο κράτος, εκεί που υπάρχουν τρία, μια θέση που αντιστοιχεί ακριβώς με εκείνη του Ιράν από την Επανάσταση του 1979.
«Εμείς δεν πρόκειται ποτέ να αναγνωρίσουμε τη νομιμότητα της ισραηλινής κατοχής (...) Το Ισραήλ δεν έχει καμία νομιμότητα και ποτέ δεν θα έχει», συνέχισε ο Καλέντ Μεσάαλ.
A contrario, αυτά τα δεδομένα ωθούν το Τελ Αβίβ να υποστηρίξει χωρίς επιφύλαξη το σχέδιο του Παρισιού, του Λονδίνου και της Ντόχας να σαμποτάρουν πριν από το Φεβρουάριο την ειρηνευτική συμφωνία Ρωσίας-ΗΠΑ και να επιτεθεί στη Συρία.
Πράγματι, θα είναι η τελευταία φορά που το Ισραήλ θα ξεκινήσει μια στρατιωτική περιπέτεια.
Πηγή
InfoGnomon
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΤΟ ΒΑΡΟΣ ΣΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΟΥ ΡΥΘΜΟΥ ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΗΝ ΑΡΜΑΝΙ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Τι είπε ο Βαρουφάκης για τον Παπανδρέου
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
