2012-12-13 13:50:45
Εάν υπάρξει ελάφρυνση του χρέους της χώρας, μειωθούν οι παρασιτικές πρακτικές και βελτιωθεί το επενδυτικό κλίμα, μπορούν να υλοποιηθούν πολλά για να γίνουν πραγματικότητα οι οικονομικές δυνατότητες της Ελλάδας, καθώς πολλοί τομείς της οικονομίας της είναι ικανοί να συνεισφέρουν μοναδικά στην Ευρώπη και τον κόσμο, υποστηρίζει ο οικονομολόγος Τζον Σφακιανάκης σε άρθρο του στην Wall Street Journal.
Είναι εύκολο να παραβλέψουμε το αναπτυξιακό δυναμικό μιας χώρας, όταν είναι έτοιμη να εισέλθει για έκτη συνεχόμενη χρονιά σε ύφεση. Η γεωγραφική θέση της Ελλάδας την κάνει να μοιάζει με γωνιακό μαγαζί στην Ευρώπη, ενώ πολλοί τομείς της ελληνικής οικονομίας είναι σε θέση να συνεισφέρουν μοναδικά στην Ευρώπη και τον κόσμο.
Ωστόσο, όλα αυτά τα χρόνια ανταγωνιστικότητας της χώρας, η παραγωγικότητα και το branding έχουν πέσει κατακόρυφα. Η Ελλάδα έχασε την ταυτότητά της ως μια οικονομία υπηρεσιών και έγινε εξαρτημένη από τις εισαγωγές. Η διαφθορά έγινε ενδημική και ένα ακμάζον οικείο καπιταλιστικό σύστημα έχει καταστρέψει τη ροή των ξένων επενδύσεων. Η Ελλάδα έχει γίνει η επιτομή της γραφειοκρατίας και τώρα προσπαθεί απεγνωσμένα να κάνει μεταρρυθμίσεις.
Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η παραοικονομία στην Ελλάδα ανήλθε στο ένα τέταρτο του ΑΕΠ το 2011. Ένα σύνθετο διοικητικό και φορολογικό σύστημα δημιουργεί νομικά, γραφειοκρατικά και διαδικαστικά εμπόδια που έχουν ως αποτέλεσμα την αδυναμία της κυβέρνησης να συγκεντρώσει πάνω από 20 δις ευρώ το χρόνο από φορολογικά έσοδα. Μια μελέτη της Booth School of Business στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο διαπίστωσε ότι η φοροδιαφυγή κόστισε στο ελληνικό δημόσιο 28 δισεκατομμύρια ευρώ, μόνο το 2009. Πολιτική βούληση για την αντιμετώπιση αυτών των θεμάτων δεν έχει υπάρξει ποτέ, αλλά αυτό πρέπει να αλλάξει αν η Ελλάδα σήμερα πρόκειται να σωθεί.
Η ελληνική βιομηχανία χρειάζεται επίσης ειδική διαχείριση. Στον πυρήνα της, το μακροχρόνιο μοντέλο ανάπτυξης της χώρας θα πρέπει να προσανατολισθεί προς τη στήριξη του τουρισμού. Η Ελλάδα πρέπει να γίνει η Φλόριντα της Ευρώπης. Ο τουρισμός αντιπροσωπεύει το 15% της ελληνικής οικονομίας, αλλά παραδοσιακά το 70% της αύξησής του έχει προέλθει από την εγχώρια ζήτηση. Επιπλέον, οι τουρίστες στην Ελλάδα ξοδεύουν μόνο 146 ευρώ την ημέρα, σε σύγκριση με 162 ευρώ στην Τουρκία και 200 ευρώ στην Ιταλία, σύμφωνα με την McKinsey.
Η Ελλάδα θα κερδίσει πολλά αν επεκτείνει την τουριστική περίοδό της πέρα από τους μήνες του καλοκαιριού. Ωστόσο, θα πρέπει, επίσης, να αναβαθμίσει την υποδομή της, να αναμορφώσει τους δρόμους, τις θάλασσες και τα αεροδρόμιά της, καθώς και να κατασκευάσει νέα. Επί του παρόντος, η περίπλοκη διαδικασία αδειοδότησης, η φορολογία και άλλη γραφειοκρατία αποθαρρύνουν τις επενδύσεις αυτές. Και ενώ οι Έλληνες είναι φιλόξενοι από τη φύση τους, δεν έχουν ακόμη αποκτήσει ένα βαθύτερο ήθος υπηρεσιών και value-for-money.
Η επένδυση στη γεωργία έχει επίσης εδώ και πολύ καιρό παραμεληθεί. Αυτό οφείλεται κατά ένα μεγάλο μέρος στις επιδοτήσεις της ΕΕ, οι οποίες έχουν οδηγήσει σε χαμηλή παραγωγικότητα τη γεωργία. Το εργατικό κόστος ανέβηκε στα ύψη τη δεκαετία του 2000, καθιστώντας τα ελληνικά γεωργικά προϊόντα μη ανταγωνιστικά και τις εισαγωγές πιο ελκυστικές. Σήμερα, η Ελλάδα εισάγει προϊόντα με βάση το κρέας αξίας περίπου 2 δις ευρώ και άλλο 1 δισ. ευρώ σε σιτάρι, όταν θα μπορούσε να είναι σχεδόν αυτάρκης και στα δύο.
Υπάρχει επίσης μια σοβαρή αποτυχία του μάρκετινγκ. Παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι η τρίτη μεγαλύτερη παραγωγός ελαιόλαδου στον κόσμο, σε αντίθεση με την Ιταλία και την Ισπανία έχει αποτύχει στην αγορά και το εμπορικό σήμα των προϊόντων της. Η Ελλάδα πουλάει το 60% του ελαιολάδου της χύμα στην Ιταλία, όπου συσκευάζεται και πωλείται υπερτιμημένο. Ομοίως, οι Έλληνες παραγωγοί έχουν μόνο το ένα τρίτο της παγκόσμιας αγοράς στη φέτα. Θα μπορούσαν να μάθουν πολλά από την ιταλική και τη γαλλική εμπειρία στην προώθηση και την παγκόσμια παρουσία της παρμεζάνας και του camembert.
Η Ελλάδα διαθέτει περισσότερα από 50 προϊόντα πιστοποιημένα με ΠΟΠ (Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης) ή ΠΓΕ (Προστατευόμενη Γεωγραφική Ένδειξη). Μεταξύ αυτών είναι οι ελιές Καλαμών, γνωστές σε όλο τον κόσμο. Ο κόσμος είναι πολύ λιγότερο εξοικειωμένος με το αβγοτάραχο από την περιοχή του Μεσολογγίου και της Μαστίχα της Χίου.
Στη συνέχεια υπάρχει η ναυτιλία. Η Ελλάδα είναι μια ναυτική χώρα από αρχαιοτάτων χρόνων και τα πλοία της μεταφέρουν ακόμη περίπου το 15% του παγκόσμιου εμπορίου και αποτελούν το 18% του παγκόσμιου στόλου. Ωστόσο, πολλά πρέπει να αλλάξουν στη ναυτιλία για να ξεπεράσει τον τουρισμό σε όρους θέσεων εργασίας και να γίνει ευρύτερα ωφέλιμη στην οικονομία. Η νομοθεσία και η φορολογία πρέπει να γίνουν πιο ευνοϊκές για την ελληνική ναυτιλία, καθώς πολλοί Έλληνες πλοιοκτήτες επιλέγουν να εγγραφούν τα πλοία τους υπό ξένη σημαία.
Οι επιχειρήσεις των ναυπηγείων, στις οποίες η Ελλάδα είχε μια περίοπτη θέση στη δεκαετία του 1960 και του ’70, έχει καταρρεύσει από τη δεκαετία του ’80, ως αποτέλεσμα της παρέμβασης των συνδικάτων, της κρατικής ιδιοκτησίας, του παγκόσμιου ανταγωνισμού και του υψηλότερου κόστους. Η Ελλάδα θα μπορούσε να επωφεληθεί από τη θέση της και να γίνει ένας περιφερειακός κόμβος εμπορευμάτων. Τόσο o Πειραιάς όσο και η Θεσσαλονίκη θα μπορούσαν να γίνουν εμπορικές πύλες για την Ανατολική Ευρώπη. Σε μια συμφωνία αξίας 500 εκατ. ευρώ το 2010, ο κινεζικός κρατικός, ναυτιλιακός κολοσσός Cosco μίσθωσε το μισό λιμάνι του Πειραιά και μετέτρεψε μια σάπια επιχείρηση σε παραγωγική και αποδοτική.
Η βελτιωμένη υποδομή, ο ταχύτερος εκτελωνισμός και η αποτελεσματική φόρτωση και εκφόρτωση θα μπορούσαν θα μπορούσαν να θέσουν την Ελλάδα μπροστά από τους περιφερειακούς ανταγωνιστές, όπως η Τουρκία, η Βουλγαρία και η Ρουμανία. Η πρόσφατη συμφωνία της Hewlett-Packard για τη μεταφορά εμπορευμάτων σε όλη την Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή και την Αφρική μέσω του Πειραιά είναι ενθαρρυντική.
Η κρίση στην Ελλάδα θα μπορούσε να είναι μια κρυφή ευλογία όσον αφορά τις μακροπρόθεσμες προοπτικές ανάπτυξης της χώρας. Αν το βάρος του χρέους μετριασθεί, οι παρασιτικές πρακτικές σταματήσουν και το επενδυτικό κλίμα βελτιωθεί, πολλά θα μπορούσαν να γίνουν για να συνειδητοποιήσουμε την οικονομική δυναμική της Ελλάδας.
Wsj
Πυθία
www.antinews.gr
Είναι εύκολο να παραβλέψουμε το αναπτυξιακό δυναμικό μιας χώρας, όταν είναι έτοιμη να εισέλθει για έκτη συνεχόμενη χρονιά σε ύφεση. Η γεωγραφική θέση της Ελλάδας την κάνει να μοιάζει με γωνιακό μαγαζί στην Ευρώπη, ενώ πολλοί τομείς της ελληνικής οικονομίας είναι σε θέση να συνεισφέρουν μοναδικά στην Ευρώπη και τον κόσμο.
Ωστόσο, όλα αυτά τα χρόνια ανταγωνιστικότητας της χώρας, η παραγωγικότητα και το branding έχουν πέσει κατακόρυφα. Η Ελλάδα έχασε την ταυτότητά της ως μια οικονομία υπηρεσιών και έγινε εξαρτημένη από τις εισαγωγές. Η διαφθορά έγινε ενδημική και ένα ακμάζον οικείο καπιταλιστικό σύστημα έχει καταστρέψει τη ροή των ξένων επενδύσεων. Η Ελλάδα έχει γίνει η επιτομή της γραφειοκρατίας και τώρα προσπαθεί απεγνωσμένα να κάνει μεταρρυθμίσεις.
Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η παραοικονομία στην Ελλάδα ανήλθε στο ένα τέταρτο του ΑΕΠ το 2011. Ένα σύνθετο διοικητικό και φορολογικό σύστημα δημιουργεί νομικά, γραφειοκρατικά και διαδικαστικά εμπόδια που έχουν ως αποτέλεσμα την αδυναμία της κυβέρνησης να συγκεντρώσει πάνω από 20 δις ευρώ το χρόνο από φορολογικά έσοδα. Μια μελέτη της Booth School of Business στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο διαπίστωσε ότι η φοροδιαφυγή κόστισε στο ελληνικό δημόσιο 28 δισεκατομμύρια ευρώ, μόνο το 2009. Πολιτική βούληση για την αντιμετώπιση αυτών των θεμάτων δεν έχει υπάρξει ποτέ, αλλά αυτό πρέπει να αλλάξει αν η Ελλάδα σήμερα πρόκειται να σωθεί.
Η ελληνική βιομηχανία χρειάζεται επίσης ειδική διαχείριση. Στον πυρήνα της, το μακροχρόνιο μοντέλο ανάπτυξης της χώρας θα πρέπει να προσανατολισθεί προς τη στήριξη του τουρισμού. Η Ελλάδα πρέπει να γίνει η Φλόριντα της Ευρώπης. Ο τουρισμός αντιπροσωπεύει το 15% της ελληνικής οικονομίας, αλλά παραδοσιακά το 70% της αύξησής του έχει προέλθει από την εγχώρια ζήτηση. Επιπλέον, οι τουρίστες στην Ελλάδα ξοδεύουν μόνο 146 ευρώ την ημέρα, σε σύγκριση με 162 ευρώ στην Τουρκία και 200 ευρώ στην Ιταλία, σύμφωνα με την McKinsey.
Η Ελλάδα θα κερδίσει πολλά αν επεκτείνει την τουριστική περίοδό της πέρα από τους μήνες του καλοκαιριού. Ωστόσο, θα πρέπει, επίσης, να αναβαθμίσει την υποδομή της, να αναμορφώσει τους δρόμους, τις θάλασσες και τα αεροδρόμιά της, καθώς και να κατασκευάσει νέα. Επί του παρόντος, η περίπλοκη διαδικασία αδειοδότησης, η φορολογία και άλλη γραφειοκρατία αποθαρρύνουν τις επενδύσεις αυτές. Και ενώ οι Έλληνες είναι φιλόξενοι από τη φύση τους, δεν έχουν ακόμη αποκτήσει ένα βαθύτερο ήθος υπηρεσιών και value-for-money.
Η επένδυση στη γεωργία έχει επίσης εδώ και πολύ καιρό παραμεληθεί. Αυτό οφείλεται κατά ένα μεγάλο μέρος στις επιδοτήσεις της ΕΕ, οι οποίες έχουν οδηγήσει σε χαμηλή παραγωγικότητα τη γεωργία. Το εργατικό κόστος ανέβηκε στα ύψη τη δεκαετία του 2000, καθιστώντας τα ελληνικά γεωργικά προϊόντα μη ανταγωνιστικά και τις εισαγωγές πιο ελκυστικές. Σήμερα, η Ελλάδα εισάγει προϊόντα με βάση το κρέας αξίας περίπου 2 δις ευρώ και άλλο 1 δισ. ευρώ σε σιτάρι, όταν θα μπορούσε να είναι σχεδόν αυτάρκης και στα δύο.
Υπάρχει επίσης μια σοβαρή αποτυχία του μάρκετινγκ. Παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι η τρίτη μεγαλύτερη παραγωγός ελαιόλαδου στον κόσμο, σε αντίθεση με την Ιταλία και την Ισπανία έχει αποτύχει στην αγορά και το εμπορικό σήμα των προϊόντων της. Η Ελλάδα πουλάει το 60% του ελαιολάδου της χύμα στην Ιταλία, όπου συσκευάζεται και πωλείται υπερτιμημένο. Ομοίως, οι Έλληνες παραγωγοί έχουν μόνο το ένα τρίτο της παγκόσμιας αγοράς στη φέτα. Θα μπορούσαν να μάθουν πολλά από την ιταλική και τη γαλλική εμπειρία στην προώθηση και την παγκόσμια παρουσία της παρμεζάνας και του camembert.
Η Ελλάδα διαθέτει περισσότερα από 50 προϊόντα πιστοποιημένα με ΠΟΠ (Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης) ή ΠΓΕ (Προστατευόμενη Γεωγραφική Ένδειξη). Μεταξύ αυτών είναι οι ελιές Καλαμών, γνωστές σε όλο τον κόσμο. Ο κόσμος είναι πολύ λιγότερο εξοικειωμένος με το αβγοτάραχο από την περιοχή του Μεσολογγίου και της Μαστίχα της Χίου.
Στη συνέχεια υπάρχει η ναυτιλία. Η Ελλάδα είναι μια ναυτική χώρα από αρχαιοτάτων χρόνων και τα πλοία της μεταφέρουν ακόμη περίπου το 15% του παγκόσμιου εμπορίου και αποτελούν το 18% του παγκόσμιου στόλου. Ωστόσο, πολλά πρέπει να αλλάξουν στη ναυτιλία για να ξεπεράσει τον τουρισμό σε όρους θέσεων εργασίας και να γίνει ευρύτερα ωφέλιμη στην οικονομία. Η νομοθεσία και η φορολογία πρέπει να γίνουν πιο ευνοϊκές για την ελληνική ναυτιλία, καθώς πολλοί Έλληνες πλοιοκτήτες επιλέγουν να εγγραφούν τα πλοία τους υπό ξένη σημαία.
Οι επιχειρήσεις των ναυπηγείων, στις οποίες η Ελλάδα είχε μια περίοπτη θέση στη δεκαετία του 1960 και του ’70, έχει καταρρεύσει από τη δεκαετία του ’80, ως αποτέλεσμα της παρέμβασης των συνδικάτων, της κρατικής ιδιοκτησίας, του παγκόσμιου ανταγωνισμού και του υψηλότερου κόστους. Η Ελλάδα θα μπορούσε να επωφεληθεί από τη θέση της και να γίνει ένας περιφερειακός κόμβος εμπορευμάτων. Τόσο o Πειραιάς όσο και η Θεσσαλονίκη θα μπορούσαν να γίνουν εμπορικές πύλες για την Ανατολική Ευρώπη. Σε μια συμφωνία αξίας 500 εκατ. ευρώ το 2010, ο κινεζικός κρατικός, ναυτιλιακός κολοσσός Cosco μίσθωσε το μισό λιμάνι του Πειραιά και μετέτρεψε μια σάπια επιχείρηση σε παραγωγική και αποδοτική.
Η βελτιωμένη υποδομή, ο ταχύτερος εκτελωνισμός και η αποτελεσματική φόρτωση και εκφόρτωση θα μπορούσαν θα μπορούσαν να θέσουν την Ελλάδα μπροστά από τους περιφερειακούς ανταγωνιστές, όπως η Τουρκία, η Βουλγαρία και η Ρουμανία. Η πρόσφατη συμφωνία της Hewlett-Packard για τη μεταφορά εμπορευμάτων σε όλη την Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή και την Αφρική μέσω του Πειραιά είναι ενθαρρυντική.
Η κρίση στην Ελλάδα θα μπορούσε να είναι μια κρυφή ευλογία όσον αφορά τις μακροπρόθεσμες προοπτικές ανάπτυξης της χώρας. Αν το βάρος του χρέους μετριασθεί, οι παρασιτικές πρακτικές σταματήσουν και το επενδυτικό κλίμα βελτιωθεί, πολλά θα μπορούσαν να γίνουν για να συνειδητοποιήσουμε την οικονομική δυναμική της Ελλάδας.
Wsj
Πυθία
www.antinews.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
"Αδύνατον να επιστρέψει..."
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
