2012-03-25 12:18:44
Του Σάββα ΚαλεντερίδηΑν και το Νεβρόζ, που ταυτίζεται με την εαρινή ισημερία,είναι μια γιορτή που εορτάζεται από διάφορους λαούς σε μια ευρύτατη περιοχή απότην Κεντρική Ασία μέχρι τη Μέση Ανατολή, ως η γιορτή της Άνοιξης και του ΝέουΈτους, για τους Κούρδους έχει μια ιδιαίτερη σημασία και γιορτάζεται ως ημέραανεξαρτησίας, αγώνα και απελευθέρωσης. Γιατί; Το έτος 612 π.Χ., όλα τα έθνη πουέθνη που συνθλίβονταν κάτω από την κατοχή της Αυτοκρατορίας των Ασσυρίων,συνασπίστηκαν υπό την ηγεσία των Μήδων, προγόνων των Κούρδων και με τησυμμετοχή των Βαβυλωνίων και των Σκυθών άρχισαν μια ιστορική αντίσταση, η οποίαεξελίχθηκε σε έναν νικηφόρο πόλεμο. Οι δυνάμεις των Μήδων, υπό την ηγεσία τουμυθικού ηγέτη Ντεμιρτζί Κάβα (DemirciKawa), κατέλαβαν την Νινεβί, πρωτεύουσα της Αυτοκρατορίας τωνΑσσυρίων, θέτοντας τέλος σε αυτή την μακρόχρονη καταπίεση και δουλεία. Ηημερομηνία αυτής της νίκης, που απάλλαξε όλους τους λαούς της Μεσοποταμίας απότην καταπίεση και τη δουλεία των Ασσυρίων, ήταν η 21η Μαρτίου, που ταυτίζεταιμε την εαρινή ισημερία και το Νεβρόζ και γιορτάζεται από τους Κούρδους, πουπαραμένουν σκλαβωμένοι και τον 21ο αιώνα, ως ημέρα ανεξαρτησίας, αγώνα καιαπελευθέρωσης.
Ο εορτασμός του Νεβρόζ μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1980ήταν απαγορευμένος, αφού το τουρκικό κράτος, που ακολουθούσε πολιτική σκληρήςάρνησης και καταπίεσης εναντίον του ιστορικού αυτού λαού, δεν επέτρεπε στουςΚούρδους να ανάβουν τις ενοχλητικές φωτιές και να πηδούν πάνω από αυτές, αφούτο όλο σκηνικό θύμιζε την επανάσταση, που ήδη είχε αρχίσει, από το 1978 σεπολιτικό και από το 1984, σε στρατιωτικό επίπεδο από το Εργατικό Κόμμα τουΚουρδιστάν (ΡΚΚ).Ηπρώτη φορά που οι Κούρδοι αψήφησαν την απαγόρευση του τουρκικού κράτους καιγιόρτασαν μαζικά το Νεβρόζ, ήταν η 21η Μαρτίου 1992, όταν χιλιάδεςεξεγερμένοι συγκεντρώθηκαν στην πλατεία της πόλης Τζίζρε, κοντά στα σύνορα μετο Νότιο Κουρδιστάν (Β. Ιράκ), και γιόρτασαν πανηγυρικά την απαγορευμένη γιορτήτης ανεξαρτησίας, του αγώνα και της απελευθέρωσης. Τότε, το τουρκικό κράτος,που δεν μπόρεσε να χωνέψει μια τέτοια αντίδραση, επιτέθηκε εναντίον των διαδηλωτώνκαι σκότωσε εν ψυχρώ 22 πολίτες. Οι άγριες αιματηρές επιθέσεις του κράτους, αντίνα κάμψουν την αγωνιστικότητα και το ηθικό των εξεγερμένων, του χαλύβδωσε, ενώη φωτιά της επανάστασης εξαπλώθηκε με πρωτοφανή ταχύτητα σε ολόκληρο το ΒόρειοΚουρδιστάν (ΝΑ Τουρκία). Οι κηδείες των θυμάτων έγιναν αιτία νέων εξεγέρσεωνκαι έκτοτε, το Νεβρόζ, εκτός από τον παραδοσιακό ιστορικό, απέκτησε νέοσυμβολισμό, συσχετιζόμενο με την επανάσταση και το κουρδικόεθνικοαπελευθερωτικό κίνημα, που βρίσκεται σε εξέλιξη.Οικυβερνήσεις Ερντογάν τα τελευταία χρόνια έδειχναν ανοχή και ο εκάστοτε υπουργόςεσωτερικών έδινε εντολή στις αστυνομικές δυνάμεις και τις αρχές ασφαλείας κατάτη διάρκεια των εορτασμών του Νεβρόζ να απουσιάζουν από τις περιοχέςσυγκέντρωσης των Κούρδων και να παρακολουθούν εκ του μακρόθεν και διακριτικάτους εορτασμούς, αφού υπήρχε η πεποίθηση ότι η βία του κράτους φέρνει βία καιαναζωπυρώνει το κουρδικό κίνημα. Στους εορτασμούς αυτούς τα τελευταία χρόνιασυμμετείχαν εκατομμύρια Κούρδων, ενώ το κουρδικό κίνημα έδινε μεγάλη σημασίαστην εκδήλωση που πραγματοποιούνταν στο Αμέντ-Ντιγιαρμπακίρ, παραδοσιακήπρωτεύουσα του Κουρδιστάν, και στην εκδήλωση της Κωνσταντινούπολης, που κατάτον πρώην πρόεδρο της Τουρκίας, Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ, είναι η μεγαλύτερη κουρδικήπόλη στον κόσμο, αφού οι Κούρδοι της Πόλης ξεπερνούν τα δυο εκατομμύρια.Ητοποθέτηση στη θέση του υπουργού Εσωτερικών του Ιδρίς Ναΐμ Σαχίν (İdris Naim Şahin), στις 5 Ιουλίου 2011, μετά τηνπανηγυρική νίκη του ΑΚΡ στις γενικές εκλογές, ταυτίζεται με την αλλαγή τηςπολιτικής που ακολουθούσαν μέχρι τότε οι κυβερνήσεις του Ερντογάν απέναντι στοκουρδικό εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα. Ο Σαχίν ενορχήστρωσε εκτεταμένεςεπιχειρήσεις, κατά τις οποίες οι τουρκικές αρχές ασφαλείας προχώρησαν σεσυλλήψεις 650 στελεχών του νόμιμου Κόμματος Ειρήνης και Δημοκρατίας (ΒDP) και οκτώ χιλιάδων στελεχών του ημιπαράνομου μηχανισμού KCK, που προετοίμαζε ένα παράλληλο μηχανισμό εξουσίας, με βάσητις συνομιλίες που διεξάγονταν μεταξύ του τουρκικού κράτους και του ΡΚΚ για τηνεξεύρεση πολιτικής λύσης στο Κουρδικό Ζήτημα.Άρα,αυτό σήμαινε και το τέλος των συνομιλιών, προφανώς γιατί ο Ερντογάν αντιλήφθηκεότι η πολιτική λύση που επεξεργάζονταν, θα οδηγούσε τελικά στην ίδρυση πρώταομόσπονδου και στη συνέχεια ανεξάρτητου κράτους και άρα στον διαμελισμό τηςΤουρκίας. Έκτοτε,το τουρκικό κράτος, ακολουθεί πολιτική καταστολής του κουρδικούεθνικοαπελευθερωτικού κινήματος, συνεπικουρούμενο από τις ΗΠΑ, οι οποίες από τημια πλευρά στηρίζουν το αυτόνομο κουρδικό κράτους του Νοτίου Κουρδιστάν (Β.Ιράκ) και διατηρούν τους δικούς τους γενικούς σχεδιασμούς για το Κουρδικό καιαπό την άλλη χρειάζονται την Τουρκία για τη Συρία και για το Ιράν. Καινα μην ξεχνάμε ότι οι εξελίξεις στη Συρία και το Ιράν θα επηρεάσουν το πότε καιτο πώς θα εξελιχθεί το Κουρδικό Ζήτημα και το πώς θα επηρεάσει αυτό την Τουρκίααλλά και την ευρύτερη περιοχή, συμπεριλαμβανομένης της Κύπρου και της Ελλάδος. Το2012 η κυβέρνηση Ερντογάν, φοβούμενη ότι το κουρδικό εθνικοαπελευθερωτικόκίνημα στους εορτασμούς του Νεβρόζ θα κάνει πρόβα της Κουρδικής Άνοιξης, σταπρότυπα της Αραβικής, την οποία σημειωτέον από ένα σημείο και μετά στήριζε ηΆγκυρα, προχώρησε στην απαγόρευση των εορτασμών που είχαν σχεδιαστεί να γίνουντην Κυριακή, 18 Μαρτίου, στο Αμέντ-Ντιγιαρμπακίρ και στην Κωνσταντινούπολη. Ηαπαγόρευση δεν είχε τα αναμενόμενα αποτελέσματα για την τουρκική κυβέρνηση, αφού περισσότεροι από 500 χιλιάδεςΚούρδοι αψήφησαν τις απαγορεύσεις, ανέτρεψαν τα οδοφράγματα και γέμισαν το χώροτου εορτασμού στο Αμέντ, ενώ στην Κωνσταντινούπολη εκατοντάδες χιλιάδες Κούρδοισυγκρούονταν με τις αστυνομικές δυνάμεις, προκαλώντας μεγάλες καταστροφές.
Την ώρα που γράφονταν οι γραμμές αυτές (21Μαρτίου), σε εβδομήντα πόλεις και κωμοπόλεις της Τουρκίας συνεχίζονταν οισυγκρούσεις μεταξύ των δυνάμεων της τουρκικής αστυνομίας και των Κούρδωνδιαδηλωτών, που επιχειρούσαν να σπάσουν τον αστυνομικό κλοιό για να γιορτάσουντο Νεβρόζ, τη γιορτή της ανεξαρτησίας, του αγώνα και της απελευθέρωσης.Μάλιστα, σε συμπλοκή που έγινε στο Τζίζρε έχασε τη ζωή του ένας αστυνομικός,ενώ σε ενέδρα του ΡΚΚ που έπεσαν άνδρες των ειδικών δυνάμεων της τουρκικήςΑστυνομίας, έχασαν τη ζωή τους τέσσερις αστυνομικοί και ένας μόνιμοςστρατοχωροφύλακας των ειδικών δυνάμεων και τραυματίστηκαν άλλοι πέντε.Τηνίδια ημέρα και ενώ το περιοδικό ΤΙΜΕ και η εφημερίδα New York Times έκαναν εκτενείς και με ιδιαίτερο«νόημα» αναφορές στο Νεβρόζ και το κουρδικό εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα -πάειτελείωσαν εκείνες αναφορές περί τρομορκατίας- η εφημερίδα Ραντικάλ δημοσίευε δημοσκόπησησύμφωνα με την οποία το 49% των ερωτηθέντων Κούρδων τάσσεται υπέρ της«δημοκρατικής αυτονομίας του Κουρδιστάν», όρος που καθιέρωσε ο έγκλειστος στιςτουρκικές φυλακές Αμπντουλλάχ Οτζαλάν, το 19,2% υπέρ ενός ανεξάρτητου κουρδικούκράτους, το 5,4% υπέρ μιας «ομοσπονδίας» και το 7,1% υπέρ της ενίσχυσης τωναρμοδιοτήτων στους φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης.Αναναρωτιέστε για το υπολειπόμενο 3,4%, αυτοί προτιμούν τη συνέχιση τουυφισταμένου καθεστώτος, που σημαίνει ότι το 96,5% των Κούρδων της Τουρκίας μετον έναν ή τον άλλον τρόπο στηρίζουν την κουρδικό εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα,και όλα αυτά τη στιγμή που η Τουρκία ξεσαλώνει και ξαναστέλνει το Πίρι Ρέις στοΑιγαίο, σε ελληνικότατη υφαλοκρηπίδα, παρά τα τηλεγραφήματα λύπης και αγάπης του Έλληναυπουργού Εθνικής Αμύνης στον Τούρκο ομόλογό του, που σημειωτέον επικεφαλής των 40 χιλιάδων Τούρκων στρατιωτών που είναι κληρονομιά του Αττίλα στα άγια χώματα της Κύπρου.ΑθάνατηΕλλάδα!Δημοσιεύθηκε στην Κυριακάτικη Δημοκρατία, 25 Μαρτίου 2012 InfoGnomon
Ο εορτασμός του Νεβρόζ μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1980ήταν απαγορευμένος, αφού το τουρκικό κράτος, που ακολουθούσε πολιτική σκληρήςάρνησης και καταπίεσης εναντίον του ιστορικού αυτού λαού, δεν επέτρεπε στουςΚούρδους να ανάβουν τις ενοχλητικές φωτιές και να πηδούν πάνω από αυτές, αφούτο όλο σκηνικό θύμιζε την επανάσταση, που ήδη είχε αρχίσει, από το 1978 σεπολιτικό και από το 1984, σε στρατιωτικό επίπεδο από το Εργατικό Κόμμα τουΚουρδιστάν (ΡΚΚ).Ηπρώτη φορά που οι Κούρδοι αψήφησαν την απαγόρευση του τουρκικού κράτους καιγιόρτασαν μαζικά το Νεβρόζ, ήταν η 21η Μαρτίου 1992, όταν χιλιάδεςεξεγερμένοι συγκεντρώθηκαν στην πλατεία της πόλης Τζίζρε, κοντά στα σύνορα μετο Νότιο Κουρδιστάν (Β. Ιράκ), και γιόρτασαν πανηγυρικά την απαγορευμένη γιορτήτης ανεξαρτησίας, του αγώνα και της απελευθέρωσης. Τότε, το τουρκικό κράτος,που δεν μπόρεσε να χωνέψει μια τέτοια αντίδραση, επιτέθηκε εναντίον των διαδηλωτώνκαι σκότωσε εν ψυχρώ 22 πολίτες. Οι άγριες αιματηρές επιθέσεις του κράτους, αντίνα κάμψουν την αγωνιστικότητα και το ηθικό των εξεγερμένων, του χαλύβδωσε, ενώη φωτιά της επανάστασης εξαπλώθηκε με πρωτοφανή ταχύτητα σε ολόκληρο το ΒόρειοΚουρδιστάν (ΝΑ Τουρκία). Οι κηδείες των θυμάτων έγιναν αιτία νέων εξεγέρσεωνκαι έκτοτε, το Νεβρόζ, εκτός από τον παραδοσιακό ιστορικό, απέκτησε νέοσυμβολισμό, συσχετιζόμενο με την επανάσταση και το κουρδικόεθνικοαπελευθερωτικό κίνημα, που βρίσκεται σε εξέλιξη.Οικυβερνήσεις Ερντογάν τα τελευταία χρόνια έδειχναν ανοχή και ο εκάστοτε υπουργόςεσωτερικών έδινε εντολή στις αστυνομικές δυνάμεις και τις αρχές ασφαλείας κατάτη διάρκεια των εορτασμών του Νεβρόζ να απουσιάζουν από τις περιοχέςσυγκέντρωσης των Κούρδων και να παρακολουθούν εκ του μακρόθεν και διακριτικάτους εορτασμούς, αφού υπήρχε η πεποίθηση ότι η βία του κράτους φέρνει βία καιαναζωπυρώνει το κουρδικό κίνημα. Στους εορτασμούς αυτούς τα τελευταία χρόνιασυμμετείχαν εκατομμύρια Κούρδων, ενώ το κουρδικό κίνημα έδινε μεγάλη σημασίαστην εκδήλωση που πραγματοποιούνταν στο Αμέντ-Ντιγιαρμπακίρ, παραδοσιακήπρωτεύουσα του Κουρδιστάν, και στην εκδήλωση της Κωνσταντινούπολης, που κατάτον πρώην πρόεδρο της Τουρκίας, Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ, είναι η μεγαλύτερη κουρδικήπόλη στον κόσμο, αφού οι Κούρδοι της Πόλης ξεπερνούν τα δυο εκατομμύρια.Ητοποθέτηση στη θέση του υπουργού Εσωτερικών του Ιδρίς Ναΐμ Σαχίν (İdris Naim Şahin), στις 5 Ιουλίου 2011, μετά τηνπανηγυρική νίκη του ΑΚΡ στις γενικές εκλογές, ταυτίζεται με την αλλαγή τηςπολιτικής που ακολουθούσαν μέχρι τότε οι κυβερνήσεις του Ερντογάν απέναντι στοκουρδικό εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα. Ο Σαχίν ενορχήστρωσε εκτεταμένεςεπιχειρήσεις, κατά τις οποίες οι τουρκικές αρχές ασφαλείας προχώρησαν σεσυλλήψεις 650 στελεχών του νόμιμου Κόμματος Ειρήνης και Δημοκρατίας (ΒDP) και οκτώ χιλιάδων στελεχών του ημιπαράνομου μηχανισμού KCK, που προετοίμαζε ένα παράλληλο μηχανισμό εξουσίας, με βάσητις συνομιλίες που διεξάγονταν μεταξύ του τουρκικού κράτους και του ΡΚΚ για τηνεξεύρεση πολιτικής λύσης στο Κουρδικό Ζήτημα.Άρα,αυτό σήμαινε και το τέλος των συνομιλιών, προφανώς γιατί ο Ερντογάν αντιλήφθηκεότι η πολιτική λύση που επεξεργάζονταν, θα οδηγούσε τελικά στην ίδρυση πρώταομόσπονδου και στη συνέχεια ανεξάρτητου κράτους και άρα στον διαμελισμό τηςΤουρκίας. Έκτοτε,το τουρκικό κράτος, ακολουθεί πολιτική καταστολής του κουρδικούεθνικοαπελευθερωτικού κινήματος, συνεπικουρούμενο από τις ΗΠΑ, οι οποίες από τημια πλευρά στηρίζουν το αυτόνομο κουρδικό κράτους του Νοτίου Κουρδιστάν (Β.Ιράκ) και διατηρούν τους δικούς τους γενικούς σχεδιασμούς για το Κουρδικό καιαπό την άλλη χρειάζονται την Τουρκία για τη Συρία και για το Ιράν. Καινα μην ξεχνάμε ότι οι εξελίξεις στη Συρία και το Ιράν θα επηρεάσουν το πότε καιτο πώς θα εξελιχθεί το Κουρδικό Ζήτημα και το πώς θα επηρεάσει αυτό την Τουρκίααλλά και την ευρύτερη περιοχή, συμπεριλαμβανομένης της Κύπρου και της Ελλάδος. Το2012 η κυβέρνηση Ερντογάν, φοβούμενη ότι το κουρδικό εθνικοαπελευθερωτικόκίνημα στους εορτασμούς του Νεβρόζ θα κάνει πρόβα της Κουρδικής Άνοιξης, σταπρότυπα της Αραβικής, την οποία σημειωτέον από ένα σημείο και μετά στήριζε ηΆγκυρα, προχώρησε στην απαγόρευση των εορτασμών που είχαν σχεδιαστεί να γίνουντην Κυριακή, 18 Μαρτίου, στο Αμέντ-Ντιγιαρμπακίρ και στην Κωνσταντινούπολη. Ηαπαγόρευση δεν είχε τα αναμενόμενα αποτελέσματα για την τουρκική κυβέρνηση, αφού περισσότεροι από 500 χιλιάδεςΚούρδοι αψήφησαν τις απαγορεύσεις, ανέτρεψαν τα οδοφράγματα και γέμισαν το χώροτου εορτασμού στο Αμέντ, ενώ στην Κωνσταντινούπολη εκατοντάδες χιλιάδες Κούρδοισυγκρούονταν με τις αστυνομικές δυνάμεις, προκαλώντας μεγάλες καταστροφές.
Την ώρα που γράφονταν οι γραμμές αυτές (21Μαρτίου), σε εβδομήντα πόλεις και κωμοπόλεις της Τουρκίας συνεχίζονταν οισυγκρούσεις μεταξύ των δυνάμεων της τουρκικής αστυνομίας και των Κούρδωνδιαδηλωτών, που επιχειρούσαν να σπάσουν τον αστυνομικό κλοιό για να γιορτάσουντο Νεβρόζ, τη γιορτή της ανεξαρτησίας, του αγώνα και της απελευθέρωσης.Μάλιστα, σε συμπλοκή που έγινε στο Τζίζρε έχασε τη ζωή του ένας αστυνομικός,ενώ σε ενέδρα του ΡΚΚ που έπεσαν άνδρες των ειδικών δυνάμεων της τουρκικήςΑστυνομίας, έχασαν τη ζωή τους τέσσερις αστυνομικοί και ένας μόνιμοςστρατοχωροφύλακας των ειδικών δυνάμεων και τραυματίστηκαν άλλοι πέντε.Τηνίδια ημέρα και ενώ το περιοδικό ΤΙΜΕ και η εφημερίδα New York Times έκαναν εκτενείς και με ιδιαίτερο«νόημα» αναφορές στο Νεβρόζ και το κουρδικό εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα -πάειτελείωσαν εκείνες αναφορές περί τρομορκατίας- η εφημερίδα Ραντικάλ δημοσίευε δημοσκόπησησύμφωνα με την οποία το 49% των ερωτηθέντων Κούρδων τάσσεται υπέρ της«δημοκρατικής αυτονομίας του Κουρδιστάν», όρος που καθιέρωσε ο έγκλειστος στιςτουρκικές φυλακές Αμπντουλλάχ Οτζαλάν, το 19,2% υπέρ ενός ανεξάρτητου κουρδικούκράτους, το 5,4% υπέρ μιας «ομοσπονδίας» και το 7,1% υπέρ της ενίσχυσης τωναρμοδιοτήτων στους φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης.Αναναρωτιέστε για το υπολειπόμενο 3,4%, αυτοί προτιμούν τη συνέχιση τουυφισταμένου καθεστώτος, που σημαίνει ότι το 96,5% των Κούρδων της Τουρκίας μετον έναν ή τον άλλον τρόπο στηρίζουν την κουρδικό εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα,και όλα αυτά τη στιγμή που η Τουρκία ξεσαλώνει και ξαναστέλνει το Πίρι Ρέις στοΑιγαίο, σε ελληνικότατη υφαλοκρηπίδα, παρά τα τηλεγραφήματα λύπης και αγάπης του Έλληναυπουργού Εθνικής Αμύνης στον Τούρκο ομόλογό του, που σημειωτέον επικεφαλής των 40 χιλιάδων Τούρκων στρατιωτών που είναι κληρονομιά του Αττίλα στα άγια χώματα της Κύπρου.ΑθάνατηΕλλάδα!Δημοσιεύθηκε στην Κυριακάτικη Δημοκρατία, 25 Μαρτίου 2012 InfoGnomon
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Λαμπερός ο εορτασμός της 25ης Μαρτίου στην Αυστραλία
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ευαγγελίζου γή χαράν μεγάλην...
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ