ΝΕΑ VIDEO NEA PHOTO NEA

 | 

Σαράντος Καργάκος: Ένας Σύγχρονος Δάσκαλος του Γένους

Οι Eλληνες, είπε, έπλασαν τη συγκεκριμένη λέξη και την άπλωσαν σεόλο το χώρο που σεμνύνεται να ονομάζεται Ευρώπη.Η παρουσία των Ελλήνων δεν περιορίζεται στον σημερινό ελληνικό χώρο, «απλώνεται στις αμμουδιές του Ομήρου», που δεν είναι μόνο αυτές της Μικρασίας ή της Μαύρης θάλασσας, ούτε μόνο του Αιγαίου ή του Ιονίου, αλλά εκτείνονται ως εκεί που έδρασε το πολυμήχανο και πολύτροπο ελληνικό πνεύμα. Στην Αδριατική, τη Νότιο Ιταλία και Σικελία, στην πολυθρύλητη Μεγάλη Ελλάδα, στην Τυρρηνική Θάλασσα και τη Μασσαλία, περί το Λυβικό πέλαγος, μέχρι τις Ηράκλειες στήλες.

Για τον Σαράντο Καργάκο δεν υφί­σταται το συγκεκριμένο δίλημμα γιατί στερείται αντικειμένου, γιατί.. Εμείς που ανακαλύψαμε, ονοματίσα­με και εξανθρωπίσαμε την Ευρώπη, πώς είναι δυνατόν να μην λεγόμαστε Ευρωπαίοι και να λέγονται Ευρωπαίοι αυτοί που έφτασαν τον 4ο και 5ο μ.Χ. αιώνα στην Ευρώπη και τους οποί­ους νεώτεροι ευρωπαίοι ιστορικοί με πρώτο τον πάντα ρέποντα στην υπερβολή Εδουάρδο Γίβωνα τους ονόμασε βαρβάρους;

Συνέντευξη στη Μάρω Κορομήλη

Κύριε Καργάκο η ιστορική συνεί­δηση των Ελλήνων λένε ότι ξεθω­ριάζει. Πόσο αυτό είναι αληθινό;

Επιφανειακά ναι. Αλλά αν σκάψου­με βαθιά όχι. Γιατί διαπιστώνω ότι παντού υπάρχουν εστίες αντιστάσε­ως, με μία διαφορά, ότι στην προ­κειμένη περίπτωση ισχύει ο στίχος του Σεφέρη, οι ήρωες προχωρούν στα σκοτεινά. Οι Έλληνες αυτή τη στιγμή προχωρούν στα σκοτεινά, ή τους αφήνουμε στα σκοτεινά, δι­ότι την προβολή κερδίζουν όχι οι Έλληνες, αλλά οι ανθέλληνες.

Οι σημερινοί Έλληνες νοιώθουμε αμήχανα γι αυτά που συζητούνται σχετικά με το έθνος των Ελλήνων.

Γιατί επανέρχεται κατά καιρούς η συζήτηση αυτή; Ποια κέντρα τη διακινούν;

Είναι πάρα πολλοί αυτοί οι οποίοι θα ήθελαν να εξαφανιστεί το έθνος των Ελλήνων και το κρά­τος των Ελλήνων. Είναι 25 χρόνια τώρα που για πρώτη φορά έγραψα στο βιβλίο μου «Αλαλία», ότι επιχει­ρείται η αποεθνικοποίηση και αποθρησκιοποίηση των Ελλήνων. Διότι οι Έλληνες είναι παράδειγμα προς αποφυγήν για τους ισχυρούς της γης. Διότι το να είσαι Έλληνας σημαίνει ότι είσαι ο άνθρωπος του ΟΧΙ, που σημαίνει ο απροσκύνητος με άλλα λόγια, ο άνθρωπος ο οποίος αγω­νίζεται για να μην σκύψει το κεφάλι. Η παγκόσμια εξουσία η οποία πάει να επιβληθεί δεν θέλει ανθρώπους με όρθιο ανάστημα.

Πώς εξηγείτε την πολεμική ενά­ντια σε κάθε τι εθνικό και γιατί πρέπει να φτάσουμε στην αντί­περα όχθη και να δεχόμαστε κάθε τι ευρωπαϊκό ως ανώτερο;

Διότι δεν έχουμε καταλάβει ότι η πραγ­ματική Ευρώπη είναι μια ελληνική δημιουργία. Και μοιάζουμε με τη Μαντάμ Σουσού, η οποία πιστεύει ότι θα γίνει, αριστοκράτισσα, εάν παρουσιάζεται ως Ευρωπαία, αγνο­ώντας ότι και η λέξη Ευρώπη, αλλά και αυτό που λέγεται Ευρωπαϊκός πολιτισμός είναι μια ελληνική ζύμη. Στην πραγματικότητα αυτό που λέ­γεται ευρωπαϊσμός, είναι αρχοντοχωριατισμός.

Πώς θα μπορέσουμε να διατηρή­σουμε την ιστορική κληρονομιά μας που τόσο απλόχερα μας πρό­σφεραν οι πρόγονοί μας;

Με την κατάργηση του Υπουργείου Μη Εθνικής, η αφαίρεση δεν είναι δι­κή μου, είναι

της νυν υπουργού, πα­ραπαιδείας, υποπαιδείας και πνευ­ματικής ημιπληγίας και δια βίου πα­θήσεως. Διότι πρόξενος παντός κα­κού στην Ελλάδα, είναι το αμαρτωλό αυτό υπουργείο, το οποίο έχει αναλάβει εργολαβικά, τον ενταφιασμό της ελληνικότητας ξεκινώντας από τη γλώσσα.

Προτείνω σχολείο να γίνει η οικο­γένεια, να γίνουν όμιλοι πνευματι­κοί, όπως αυτός που με έχει καλε­σμένο σήμερα. Να γίνει κάθε ενο­ρία, αλλά κατά πρώτο λόγο η οικο­γένεια. Πρέπει να διώξει το διαφθορέα που υπάρχει μέσα στο σπίτι, αυ­τό που λέγεται τηλοψία, αυτό που λέμε τηλεόραση. Και κάθε βράδυ η οικογένεια να συγκεντρώνεται, να ανταλλάσσει απόψεις για διάφορα θέματα και να αρχίσει μια μελέτη της ελληνικής ιστορίας, της ελληνι­κής γλώσσας, της ελληνικής παρα­δόσεως. Εάν υπάρχουν αμφιβολίες για το εάν υπήρξε ή όχι κρυφό σχο­λειό στο παρελθόν, μπορώ να σας πω ότι το κρυφό σχολειό πρέπει να λειτουργήσει στο παρόν και στο μέλ­λον, για να μπορέσουμε να σώσου­με τουλάχιστον την ψυχή των παι­διών μας. Πριν χρόνια ο Διονύσης Σαββόπουλος μας περιέγραψε με ένα τραγούδι του: «Ας Κρατήσουν οι χοροί» «Είτε με αρχαιότητες/ είτε με Ορθοδοξία /των Ελλήνων οι κοινό­τητες/φτιάχνουν άλλο γαλαξία/. .. Αλλά η δικιά μου έχει όνομα / έχει σώμα και θρησκεία / και παππού σε μέρη αυτόνομα / μέσα στην Τουρκοκρατία».

Έχουμε σήμερα ξεπεράσει την Τουρκοκρατία;

Είναι πάρα πολ­λοί που τη νοσταλγούν. Γιατί νομί­ζουν ότι δεν θα γίνουν ραγιάδες, αλ­λά θα γίνουν φαναριώτες. Στην πραγ­ματικότητα θα γίνουν γενίτσαροι. Εμείς αγωνιστήκαμε, θυσιαστήκα­με για να αποτινάξουμε τον τουρ­κικό ζυγό, ή τον οθωμανικό ζυγό. Τώρα γίνεται μόδα ο νεοθωμανισμός. Από τον Ευρωπαϊσμό περνάμε στον Οθωμανισμό. Πρέπει να έχετε υπό­ψη ότι απογόνους δεν άφησε μόνο ο Κολοκοτρώνης αλλά και ο Νενέκος. Και φαίνεται ότι στέρεψαν οι από­γονοι του Κολοκοτρώνη και κυρι­αρχούν οι απόγονοι του Νενέκου. Πάντως το επ' εμοί, για να μεταχειρι­στώ μια φράση του Παπαδιαμάντη, «εφόσον φρονώ και αναπνέω δενθα πάψω να αγωνίζομαι γι αυτά τα οποία εδίδασκα επί ζωής». Ούτε να κάνω τούμπες όπως κάνουν μερι­κοί για να γίνονται αρεστοί στους εκάστοτε ισχυρούς της γης.

Μήπως μας συνέτριψαν οι συ­μπληγάδες της ιστορίας; Μήπως η ιστορία μας είναι βαρύ φορτίο;

Απεναντίας η μελέτη της ιστορίας κά­νει το φορτίο της ζωής πιο ελαφρό.

Βρισκόμαστε σε μια δύσκολη κα­μπή ως ελληνική κοινωνία, δεν εί­ναι όμως η πρώτη φορά. Είστε αισιόδοξος για την Ελλάδα που αντιστέκεται και την Ελλάδα που επιμένει;

Οι όροι αισιόδοξος και απαισιόδοξος δεν με βρίσκουν σύμφωνο γιατί και οι δύο είναι όροι καταληκτικοί.

Μ' αρέσει η λέξη ελπίδα. Αλλά η ελ­πίδα είναι πάλη. Μόνο εφόσον πα­λεύουμε έχουμε δικαίωμα να ελπί­ζουμε. Εάν δεν παλεύουμε δεν έχου­με δικαίωμα στην ελπίδα.

Και μήπως το σοκ της οικονομι­κής κρίσης μας κάνει τελικά κα­λό; Η κρίση για μένα είναι τεχνητή και στόχος της δεν είναι τόσο το οι­κονομικό βάλτωμα, γιατί σε χειρό­τερη κατάσταση από μας βρίσκο­νται και άλλα κράτη της Ευρώπης. Στόχος οικονομικής κρίσης είναι να δεχτεί η Ελλάδα να υποταχτεί σε θέματα που έχουν σχέση με την εθνική της υπόσταση. Σχετικά με τη Μακεδονία, σχετικά την Κύπρο και σχετικά με τη Θράκη.

Βλέπετε δηλαδή ότι κινδυνεύαμε; Σαφώς κινδυνεύουμε. Και τι πρέπει να κάνουμε;

Αυτό που έκαναν πάντα οι πρόγονοι μας. Αντίσταση. Ήρθε η ώρα να ξεκινήσει μια νέα εθνική Αντίσταση για να μπορέσου­με να ξαναβρούμε τον εαυτό μας.

Ποιο είναι το όραμα του σημερι­νού Έλληνα, σε μια περίοδο βα­θιάς οικονομικής και κοινωνικής κρίσης;

Το ότι δεν έχει κανένα όρα­μα. Απυξίδωτοι οι νέοι κολυμπούν σε μία θάλασσα ανιδανισμού.

(Επίκαιρο όσο ποτέ...)

sarantoskargakos.gr