2012-12-14 10:33:03
Γράφει ο Γιώργος Φραδελάκης
Δύο είναι τα βασικότερα μοντέλα προέδρων που έχουμε συναντήσει τα τελευταία χρόνια στους ελληνικούς συλλόγους. Οι πρόεδροι… κατ’ επάγγελμα και δια της προσωπικής προβολής εξυπηρέτησης συμφερόντων και οι πρόεδροι της «σχολής»: «Με τον… παρά μου και την κυρά μου».
Και στη δεύτερη κατηγορία βέβαια το θέμα των προσωπικών συμφερόντων παίζει κυρίαρχο ρόλο, αλλά αυτό είναι κάτι δεδομένο ούτως ή άλλως, σε όλες τις μπίζνες. Μία τέτοια εξάλλου είναι και η κάθε ομάδα κι ας παραμυθιάζονται μερικοί με οπαδιλίκια και άλλες παρομοίου είδους καταστάσεις.
Κι επειδή από τους προέδρους-διαχειριστές έχουμε χορτάσει τα τελευταία χρόνια, ας πάμε να δούμε και την αντίπερα όχθη. Γιατί το να βάζει ο άλλος τα λεφτά του κι εσύ να γίνεσαι ο μάγκας -καλή ώρα ο Αλαφούζος- δύσκολα μπορείς να πείσεις για τις προθέσεις αλλά και τους σκοπούς που εξυπηρετείς. Και βέβαια καλά να τα βάζουν διάφοροι επιχειρηματίες τα συγκεκριμένα χρήματα, αλλά το να βγαίνεις στη ζητιανιά προς τον κόσμο που δεν ξέρει αν θα έχει να πληρώσει αύριο το ρεύμα του και τη νέα λαίλαπα των φόρων που τον περιμένει, τη στιγμή που εσύ αποτελείς ένα από τα μεγαλύτερα επιχειρηματικά τζάκια της χώρας, το λιγότερο που μπορεί να το χαρακτηρίσει κανείς είναι πρόκληση αλλά και θράσος.
Όταν θες να λέγεσαι «μάγκας» πρόεδρος, ρωτάς «πόσα;», σου λένε «τόσα», τα δίνεις και η δουλειά έγινε στο λεπτό. Παράδειγμα; Ιβάν Σαββίδης… Εντάξει, η περίπτωσή του τράβηξε είναι η αλήθεια αρκετά, όμως όλοι ξέρουν τις… ιδιαίτερες συνθήκες και το καθεστώς που επικρατούσε στον ΠΑΟΚ. Ούτε μέρα… παρά μέρα στα κανάλια, ούτε «τιτιβίσματα», ούτε να έχεις γίνει πιο γραφικός και από τα σοκάκια της Σαντορίνης. Έρχεσαι, πληρώνεις χρέη και «ξελασπώνεις» τον σύλλογο. Κάνεις και μεταγραφές συν τοις άλλοις (βλ. Κατσουράνης), έχεις ήδη δώσει 10 εκατ. ευρώ και χτυπάς το κατεστημένο όχι με τα… (πληκτρο)λόγια, αλλά με πράξεις, με τη δυναμική σου και με κινήσεις ουσίας.
Αλλά είπαμε, υπάρχουν πρόεδροι και… πρόεδροι και φυσικά κανείς δεν μπορεί να σε αναγκάσει να ξεσηκώσεις τα ωραία σου ευρώ για τα βίτσια οποιουδήποτε οπαδού και για ένα σπορ που και πολυέξοδο είναι, αλλά και επικίνδυνο ενίοτε. Από τη στιγμή όμως που δεν είσαι σε θέση να το κάνεις, η δεν γουστάρεις τέλος τέλος πάντων, είναι αναφαίρετο δικαίωμα, τότε κάθεσαι σπίτι σου. Δεν μπορείς να παριστάνεις τον… μεσσία στις πλάτες των άλλων, ούτε να γίνεσαι μάγκας με τα λεφτά ανθρώπων που στην πλειονότητάς τους στερήθηκαν για να διαθέσουν.
Λύσεις τύπου… πρίγκιψ δεν έχουμε ξαναδεί είναι η αλήθεια στα μέρη μας και ως εκ τούτου είναι φυσιολογικό το να αντιμετωπίζονται με καχυποψία. Κάθε τι άγνωστο εξάλλου ανέκαθεν φόβιζε και αντιμετωπιζόταν με καχυποψία. Αλλά και η υποδοχή του από την τωρινή διοίκηση του Παναθηναϊκού, μόνο ως ύποπτη μπορεί να χαρακτηριστεί.
Στο ερώτημα λοιπόν Αλ Σαούντ ή Αλ… Αφούζ, μάλλον το σημείο κλείνει στον «1».
thinkfree.gr
Δύο είναι τα βασικότερα μοντέλα προέδρων που έχουμε συναντήσει τα τελευταία χρόνια στους ελληνικούς συλλόγους. Οι πρόεδροι… κατ’ επάγγελμα και δια της προσωπικής προβολής εξυπηρέτησης συμφερόντων και οι πρόεδροι της «σχολής»: «Με τον… παρά μου και την κυρά μου».
Και στη δεύτερη κατηγορία βέβαια το θέμα των προσωπικών συμφερόντων παίζει κυρίαρχο ρόλο, αλλά αυτό είναι κάτι δεδομένο ούτως ή άλλως, σε όλες τις μπίζνες. Μία τέτοια εξάλλου είναι και η κάθε ομάδα κι ας παραμυθιάζονται μερικοί με οπαδιλίκια και άλλες παρομοίου είδους καταστάσεις.
Κι επειδή από τους προέδρους-διαχειριστές έχουμε χορτάσει τα τελευταία χρόνια, ας πάμε να δούμε και την αντίπερα όχθη. Γιατί το να βάζει ο άλλος τα λεφτά του κι εσύ να γίνεσαι ο μάγκας -καλή ώρα ο Αλαφούζος- δύσκολα μπορείς να πείσεις για τις προθέσεις αλλά και τους σκοπούς που εξυπηρετείς. Και βέβαια καλά να τα βάζουν διάφοροι επιχειρηματίες τα συγκεκριμένα χρήματα, αλλά το να βγαίνεις στη ζητιανιά προς τον κόσμο που δεν ξέρει αν θα έχει να πληρώσει αύριο το ρεύμα του και τη νέα λαίλαπα των φόρων που τον περιμένει, τη στιγμή που εσύ αποτελείς ένα από τα μεγαλύτερα επιχειρηματικά τζάκια της χώρας, το λιγότερο που μπορεί να το χαρακτηρίσει κανείς είναι πρόκληση αλλά και θράσος.
Όταν θες να λέγεσαι «μάγκας» πρόεδρος, ρωτάς «πόσα;», σου λένε «τόσα», τα δίνεις και η δουλειά έγινε στο λεπτό. Παράδειγμα; Ιβάν Σαββίδης… Εντάξει, η περίπτωσή του τράβηξε είναι η αλήθεια αρκετά, όμως όλοι ξέρουν τις… ιδιαίτερες συνθήκες και το καθεστώς που επικρατούσε στον ΠΑΟΚ. Ούτε μέρα… παρά μέρα στα κανάλια, ούτε «τιτιβίσματα», ούτε να έχεις γίνει πιο γραφικός και από τα σοκάκια της Σαντορίνης. Έρχεσαι, πληρώνεις χρέη και «ξελασπώνεις» τον σύλλογο. Κάνεις και μεταγραφές συν τοις άλλοις (βλ. Κατσουράνης), έχεις ήδη δώσει 10 εκατ. ευρώ και χτυπάς το κατεστημένο όχι με τα… (πληκτρο)λόγια, αλλά με πράξεις, με τη δυναμική σου και με κινήσεις ουσίας.
Αλλά είπαμε, υπάρχουν πρόεδροι και… πρόεδροι και φυσικά κανείς δεν μπορεί να σε αναγκάσει να ξεσηκώσεις τα ωραία σου ευρώ για τα βίτσια οποιουδήποτε οπαδού και για ένα σπορ που και πολυέξοδο είναι, αλλά και επικίνδυνο ενίοτε. Από τη στιγμή όμως που δεν είσαι σε θέση να το κάνεις, η δεν γουστάρεις τέλος τέλος πάντων, είναι αναφαίρετο δικαίωμα, τότε κάθεσαι σπίτι σου. Δεν μπορείς να παριστάνεις τον… μεσσία στις πλάτες των άλλων, ούτε να γίνεσαι μάγκας με τα λεφτά ανθρώπων που στην πλειονότητάς τους στερήθηκαν για να διαθέσουν.
Λύσεις τύπου… πρίγκιψ δεν έχουμε ξαναδεί είναι η αλήθεια στα μέρη μας και ως εκ τούτου είναι φυσιολογικό το να αντιμετωπίζονται με καχυποψία. Κάθε τι άγνωστο εξάλλου ανέκαθεν φόβιζε και αντιμετωπιζόταν με καχυποψία. Αλλά και η υποδοχή του από την τωρινή διοίκηση του Παναθηναϊκού, μόνο ως ύποπτη μπορεί να χαρακτηριστεί.
Στο ερώτημα λοιπόν Αλ Σαούντ ή Αλ… Αφούζ, μάλλον το σημείο κλείνει στον «1».
thinkfree.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΑΦΟΠΛΙΣΕ ΚΑΚΟΠΟΙΟ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
