2012-12-15 20:14:08
Γράφει η Χρυσούλα Παπαϊωάννου
Η Κάθριν Μπίγκελοου πάει ολοταχώς για τα Όσκαρ, γράφει ο ξένος Τύπος. Πριν από λίγες μέρες, η Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου της Νέας Υόρκης της έδωσε τρία σημαντικά βραβεία (σκηνοθεσίας, καλύτερης ταινίας, σκηνογραφίας). Η νέα της ταινία, «Zero Dark Thirty», έχει «πιασάρικο» θέμα. Καταγράφει τον δεκαετή Γολγοθά μιας πράκτορος, της Μάγια (Τζέσικα Τσαστέιν), να........ εντοπίσει τον ηγέτη της Αλ Κάιντα, Οσάμα Μπιν Λάντεν.
Το τέλος της ταινίας, όπως φαντάζεστε, δεν έχει καμία έκπληξη. Γιατί, μπορεί η Μπίγκελοου να είχε στα σκαριά την ιδέα εδώ και δύο χρόνια, αλλά την πρόλαβε η Ιστορία και η επιχείρηση στο Αμποταμπάντ του Πακιστάν, που κατέληξε στον θάνατο του Μπιν Λάντεν (6 Μαΐου 2011). Οι «New York Times», μάλιστα, είχαν κατηγορήσει τον Μπαράκ Ομπάμα ότι συνεργάστηκε με την ομάδα παραγωγής της ταινίας και επέτρεψε να διαρρεύσουν πληροφορίες από τον Λευκό Οίκο και τη CIA.
Οι πρώτες κριτικές μιλάνε για μια «καθηλωτική ταινία». Εντάξει, η Μπίγκελοου είναι μια ικανή σκηνοθέτιδα, ακόμα κι όταν χειρίζεται αντρικά θέματα. Φοράει τα παντελόνια της και στέκεται πίσω από την κάμερα βάζοντας τα γυαλιά σε άντρες συναδέλφους της.
Η δεξιοτεχνία της φάνηκε στο «Hurt Locker», που την έχρισε την πρώτη γυναίκα που πήρε Όσκαρ Σκηνοθεσίας. Κατά τη γνώμη μου, αδίκως, αφού εκείνη τη χρονιά είχε απέναντί της το «Avatar» του πρώην συζύγου της Τζέιμς Κάμερον, που άξιζε πολύ περισσότερο το χρυσό αγαλματάκι.
Αυτό δεν σημαίνει ότι η Μπίγκελοου δεν είναι καλή σκηνοθέτιδα. Είναι όμως επιφανειακή και δεν τολμά να μπει σε θέματα πολιτικής. Τι είδαμε στο «Hurt Locker»; Την Οδύσσεια – όντως ένα βαθύ ψυχογράφημα – ενός στρατιώτη ειδικού στον αφοπλισμό βομβών στα χαρακώματα ενός πολέμου στο Ιράκ. Ο ήρωάς της, όμως, θα μπορούσε να πρωταγωνιστεί σε οποιονδήποτε πόλεμο. Η Μπίγκελοου δεν τόλμησε να ανοίξει τον φάκελο της επέμβασης των Αμερικανών στο Ιράκ και την ενδιέφερε μόνο η άβυσσος της ψυχής ενός στρατιώτη. Είχε, δηλαδή, στα χέρια της ένα θέμα - χειροβομβίδα, χωρίς να τολμήσει ούτε μια στιγμή να τραβήξει την περόνη. Λέτε να την τράβηξε αυτήν τη φορά; Σιγά μην τα «έβαλε» με ολόκληρο Μπιν Λάντεν. Αν το είχε κάνει, δεν θα έβλεπε τα Όσκαρ ούτε με το κιάλι.
Kafeneio
Η Κάθριν Μπίγκελοου πάει ολοταχώς για τα Όσκαρ, γράφει ο ξένος Τύπος. Πριν από λίγες μέρες, η Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου της Νέας Υόρκης της έδωσε τρία σημαντικά βραβεία (σκηνοθεσίας, καλύτερης ταινίας, σκηνογραφίας). Η νέα της ταινία, «Zero Dark Thirty», έχει «πιασάρικο» θέμα. Καταγράφει τον δεκαετή Γολγοθά μιας πράκτορος, της Μάγια (Τζέσικα Τσαστέιν), να........ εντοπίσει τον ηγέτη της Αλ Κάιντα, Οσάμα Μπιν Λάντεν.
Το τέλος της ταινίας, όπως φαντάζεστε, δεν έχει καμία έκπληξη. Γιατί, μπορεί η Μπίγκελοου να είχε στα σκαριά την ιδέα εδώ και δύο χρόνια, αλλά την πρόλαβε η Ιστορία και η επιχείρηση στο Αμποταμπάντ του Πακιστάν, που κατέληξε στον θάνατο του Μπιν Λάντεν (6 Μαΐου 2011). Οι «New York Times», μάλιστα, είχαν κατηγορήσει τον Μπαράκ Ομπάμα ότι συνεργάστηκε με την ομάδα παραγωγής της ταινίας και επέτρεψε να διαρρεύσουν πληροφορίες από τον Λευκό Οίκο και τη CIA.
Οι πρώτες κριτικές μιλάνε για μια «καθηλωτική ταινία». Εντάξει, η Μπίγκελοου είναι μια ικανή σκηνοθέτιδα, ακόμα κι όταν χειρίζεται αντρικά θέματα. Φοράει τα παντελόνια της και στέκεται πίσω από την κάμερα βάζοντας τα γυαλιά σε άντρες συναδέλφους της.
Η δεξιοτεχνία της φάνηκε στο «Hurt Locker», που την έχρισε την πρώτη γυναίκα που πήρε Όσκαρ Σκηνοθεσίας. Κατά τη γνώμη μου, αδίκως, αφού εκείνη τη χρονιά είχε απέναντί της το «Avatar» του πρώην συζύγου της Τζέιμς Κάμερον, που άξιζε πολύ περισσότερο το χρυσό αγαλματάκι.
Αυτό δεν σημαίνει ότι η Μπίγκελοου δεν είναι καλή σκηνοθέτιδα. Είναι όμως επιφανειακή και δεν τολμά να μπει σε θέματα πολιτικής. Τι είδαμε στο «Hurt Locker»; Την Οδύσσεια – όντως ένα βαθύ ψυχογράφημα – ενός στρατιώτη ειδικού στον αφοπλισμό βομβών στα χαρακώματα ενός πολέμου στο Ιράκ. Ο ήρωάς της, όμως, θα μπορούσε να πρωταγωνιστεί σε οποιονδήποτε πόλεμο. Η Μπίγκελοου δεν τόλμησε να ανοίξει τον φάκελο της επέμβασης των Αμερικανών στο Ιράκ και την ενδιέφερε μόνο η άβυσσος της ψυχής ενός στρατιώτη. Είχε, δηλαδή, στα χέρια της ένα θέμα - χειροβομβίδα, χωρίς να τολμήσει ούτε μια στιγμή να τραβήξει την περόνη. Λέτε να την τράβηξε αυτήν τη φορά; Σιγά μην τα «έβαλε» με ολόκληρο Μπιν Λάντεν. Αν το είχε κάνει, δεν θα έβλεπε τα Όσκαρ ούτε με το κιάλι.
Kafeneio
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Το παράδοξο της μεταναστευτικής πολιτικής.
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
