2012-12-15 22:51:02
Γράφει ο Γιώργος Καρελιάς
Η χώρα πάει κατά διαόλου. Ακόμη κι αν δεν το έλεγαν οι αριθμοί, το λένε οι πολίτες. Οκτώ στους δέκα απαντούν, σε όλες τις δημοσκοπήσεις, ότι «η χώρα πάει προς λάθος κατεύθυνση».
Εδώ που τα λέμε, δεν θα μπορούσαν να απαντήσουν διαφορετικά. Μόνο που οι άλλες απαντήσεις τους, που ακολουθούν, προκαλούν μεγάλο..... μπέρδεμα. Για το τι θέλουμε, για το αν ξέρουμε τι θέλουμε.
Αν η χώρα πάει σε λάθος κατεύθυνση, δεν πρέπει να την αλλάξουμε; Αυτονόητο. Πώς γίνεται μια τέτοια αλλαγή; Αλλάζοντας αυτούς που την οδηγούν. Όμως, οι ίδιοι άνθρωποι, που διαπιστώνουν τη λάθος πορεία, δεν θέλουν να γίνουν γρήγορα εκλογές. Οι δυο στους τρεις λένε «όχι».
Δεν θέλουν τους σημερινούς άρχοντες, που τους εξέλεξαν πριν από έξι μήνες, αλλά δεν έχουν μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στους διαφαινόμενους διαδόχους τους. Ο ΣΥΡΙΖΑ κατακτά την πρωτιά στις δημοσκοπήσεις. Όμως, οι περισσότεροι από τους ερωτώμενους εμπιστεύονται περισσότερο την σημερινή κυβέρνηση. Αν είχαμε κυβέρνηση Τσίπρα, λένε, τα πράγματα θα πήγαιναν χειρότερα.
Τι γίνεται εδώ; Πώς γίνεται να βλέπεις ότι κάποιος σε οδηγεί στο γκρεμό και να λές ότι τον εμπιστεύεσαι περισσότερο από τον άλλον, τον οποίο εντούτοις βγάζεις πρώτο και βλέπεις ότι θα κυβερνήσει;
Οι δημοσκόποι λένε πώς όλα αυτά δεν είναι αντιφατικά. Πώς όλα έχουν την ερμηνεία τους. Ακόμη κι αν το δεχτούμε, έχουμε να κάνουμε με μια διχασμένη-ή, ορθότερα, κατατεμαχισμένη- κοινή γνώμη. Που διαπιστώνει το αδιέξοδο, αλλά δεν βλέπει λύση. Καταδικάζει την πολιτική που εφαρμόζεται, αλλά λέει ότι εμπιστεύεται περισσότερο αυτούς που την εφαρμόζουν απ’ όσους υπόσχονται ότι θα την αλλάξουν.
Σύγχυση. Η εμπιστοσύνη στο ναδίρ. Πού θα οδηγήσει αυτό; Πιθανότατα σε πολιτική αλλαγή, από την οποία όμως οι προσδοκίες θα είναι πολύ λίγες. Όπως έγινε και πριν από έξι μήνες. Η απογοήτευση από την κυβέρνηση Παπανδρέου οδήγησε στην κυβέρνηση Σαμαρά. Χρειάστηκαν δυο εκλογές, χαμηλά ποσοστά και αναγκαστική σύμπραξη τριών ετερόκλητων εταίρων.
Και αν αλλάξει επί το αναλογικότερον το εκλογικό σύστημα, μπορεί να μη φτάνουν ούτε τρεις. Εκτός κι αν στους τρεις περιλαμβάνονται οι δυο μεγαλύτεροι. Η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ στην ίδια κυβέρνηση; Θα το δούμε κι αυτό; Παρά φύση συνύπαρξη θα είναι, αλλά μήπως όλα όσα είδαμε ως τώρα ήταν φυσιολογικά;
Δεν θέλουμε να γίνουμε μάντεις κακών, αλλά αν δεν αρχίσει να αποκαθίσταται κάπως η εμπιστοσύνη, μπορεί να δούμε και τερατογενέσεις.
ένα άρθρο των πρωταγωνιστών
Kafeneio
Η χώρα πάει κατά διαόλου. Ακόμη κι αν δεν το έλεγαν οι αριθμοί, το λένε οι πολίτες. Οκτώ στους δέκα απαντούν, σε όλες τις δημοσκοπήσεις, ότι «η χώρα πάει προς λάθος κατεύθυνση».
Εδώ που τα λέμε, δεν θα μπορούσαν να απαντήσουν διαφορετικά. Μόνο που οι άλλες απαντήσεις τους, που ακολουθούν, προκαλούν μεγάλο..... μπέρδεμα. Για το τι θέλουμε, για το αν ξέρουμε τι θέλουμε.
Αν η χώρα πάει σε λάθος κατεύθυνση, δεν πρέπει να την αλλάξουμε; Αυτονόητο. Πώς γίνεται μια τέτοια αλλαγή; Αλλάζοντας αυτούς που την οδηγούν. Όμως, οι ίδιοι άνθρωποι, που διαπιστώνουν τη λάθος πορεία, δεν θέλουν να γίνουν γρήγορα εκλογές. Οι δυο στους τρεις λένε «όχι».
Δεν θέλουν τους σημερινούς άρχοντες, που τους εξέλεξαν πριν από έξι μήνες, αλλά δεν έχουν μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στους διαφαινόμενους διαδόχους τους. Ο ΣΥΡΙΖΑ κατακτά την πρωτιά στις δημοσκοπήσεις. Όμως, οι περισσότεροι από τους ερωτώμενους εμπιστεύονται περισσότερο την σημερινή κυβέρνηση. Αν είχαμε κυβέρνηση Τσίπρα, λένε, τα πράγματα θα πήγαιναν χειρότερα.
Τι γίνεται εδώ; Πώς γίνεται να βλέπεις ότι κάποιος σε οδηγεί στο γκρεμό και να λές ότι τον εμπιστεύεσαι περισσότερο από τον άλλον, τον οποίο εντούτοις βγάζεις πρώτο και βλέπεις ότι θα κυβερνήσει;
Οι δημοσκόποι λένε πώς όλα αυτά δεν είναι αντιφατικά. Πώς όλα έχουν την ερμηνεία τους. Ακόμη κι αν το δεχτούμε, έχουμε να κάνουμε με μια διχασμένη-ή, ορθότερα, κατατεμαχισμένη- κοινή γνώμη. Που διαπιστώνει το αδιέξοδο, αλλά δεν βλέπει λύση. Καταδικάζει την πολιτική που εφαρμόζεται, αλλά λέει ότι εμπιστεύεται περισσότερο αυτούς που την εφαρμόζουν απ’ όσους υπόσχονται ότι θα την αλλάξουν.
Σύγχυση. Η εμπιστοσύνη στο ναδίρ. Πού θα οδηγήσει αυτό; Πιθανότατα σε πολιτική αλλαγή, από την οποία όμως οι προσδοκίες θα είναι πολύ λίγες. Όπως έγινε και πριν από έξι μήνες. Η απογοήτευση από την κυβέρνηση Παπανδρέου οδήγησε στην κυβέρνηση Σαμαρά. Χρειάστηκαν δυο εκλογές, χαμηλά ποσοστά και αναγκαστική σύμπραξη τριών ετερόκλητων εταίρων.
Και αν αλλάξει επί το αναλογικότερον το εκλογικό σύστημα, μπορεί να μη φτάνουν ούτε τρεις. Εκτός κι αν στους τρεις περιλαμβάνονται οι δυο μεγαλύτεροι. Η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ στην ίδια κυβέρνηση; Θα το δούμε κι αυτό; Παρά φύση συνύπαρξη θα είναι, αλλά μήπως όλα όσα είδαμε ως τώρα ήταν φυσιολογικά;
Δεν θέλουμε να γίνουμε μάντεις κακών, αλλά αν δεν αρχίσει να αποκαθίσταται κάπως η εμπιστοσύνη, μπορεί να δούμε και τερατογενέσεις.
ένα άρθρο των πρωταγωνιστών
Kafeneio
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Nίκησε και τα δοκάρια!
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ολυμπιακός: Νίκησε για να βγει δεύτερος…
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
