2012-12-16 10:46:48
Ο Ιταλοαμερικανός Αλ ντι Μέολα και ο Κουβανός Γκονζάλο Ρουμπαλκάμπα σε μια βραδιά με λάτιν, τζαζ και μπουζούκι
Της Μαρίας Μαρκουλή
Είναι τόσο αγαπητός στους φίλους της κιθάρας όσο εκείνοι που έχουν το χάρισμα να αφηγούνται ωραίες ιστορίες στην παρέα. Γι' αυτό, όπως και άλλοι συνάδελφοί του σε φιλόξενο περιβάλλον, ο Αλ ντι Μέολα κάνει ένα αόρατο βήμα πίσω και αφήνει την κιθάρα του να μιλήσει. Εχει να λέει πολλά, ιστορίες από τη Δύση και την Ανατολή, από όλο το τζαζ σύμπαν των ήχων.
«Πάντα με ενδιέφεραν εκείνες οι μουσικές συγκυρίες όπου μπορώ να συνδυάσω πράγματα που με συναρπάζουν κάθε φορά», είναι κάτι που λέει συχνά, εξηγώντας τι τον κινητοποιεί στη μουσική. Τα υπόλοιπα είναι μελωδίες, αυτοσχεδιασμοί, μουσικά «αρώματα».
Στην ίδια εικόνα (αυτήν όπου ο Αλ ντι Μέολα παίζει κιθάρα) παίρνει θέση και ο Γκονζάλο Ρουμπαλκάμπα, ο κουβανός πιανίστας που έχει παίξει με την αφρόκρεμα, θρύλους, θεούς και ημίθεους της τζαζ με τους πιο σεμνούς χαρακτηρισμούς - πιάστε από Ντίζι Γκιλέσπι έως Τσάρλι Χέιντεν και Τζακ Ντεζονέτ, με πάθος Αβάνας και πιάνο ασύλληπτο. Στην Αθήνα έρχεται «ζεστός» από μια συνάντηση κορυφής λάτιν πιάνων, που έλαβε χώρα στο Κάρνεγκι Χολ της Νέας Υόρκης.
Πώς το είπε ο «δικός μας» (έχει παίξει και με Γιώργο Νταλάρα, γι' αυτό το... «δικός μας»); «Σαν πρόκληση, ακόμη μία φορά». Στη συνάντησή τους, αυτή την Κυριακή στην Αθήνα, θα έρθουν κοντά η κλασική τεχνική με τον λάτιν «αέρα» και τους αυτοσχεδιασμούς της τζαζ. Σε αυτό, έρχεται σφήνα, παράγοντας τρίτος, το μπουζούκι του Μιχάλη Παούρη, που αυτή τη φορά εμφανίζεται ως γκεστ καλλιτέχνης. Μέολα και Παούρης έχουν συμπράξει ήδη επί σκηνής σε ένα εκλεκτικό αυτοσχεδιαστικό ραντεβού που άρεσε ιδιαίτερα στο ελληνικό κοινό που τους είδε στην Αθήνα.
Λίγο πριν από τη συνάντηση πιάνου - κιθάρας (και μπουζουκιού, όπως είπαμε), ο Μπάμπης Παπαδόπουλος, με ένδοξο παρελθόν στις Τρύπες και μέλλον κιθαριστικό λαμπρό, ανεβάζει στη σκηνή κουιντέτο εγχόρδων, με πρόγραμμα μάλιστα πολύ συγκεκριμένο. Να παρουσιάσει παλιά ρεμπέτικα με μια φρέσκια ματιά. Εδώ η τζαζ αναλαμβάνει και πάλι ρόλο, «δροσίζει», αλλάζει και συνταράζει ήχους οικείους. Ολος ο κόσμος μια μουσική.
Και ο Μέολα «ταξιδεύει». «Βρίσκομαι πια σε έναν διαφορετικό κόσμο στη μουσική που ακούω μέσα μου», δήλωνε πρόσφατα. «Θέλω να συνεχίσω να εξερευνώ ήχους από όλο τον κόσμο. Από τη Λατινική Αμερική και την Κούβα έως τη Βόρεια Αφρική, από παντού όπου μπορεί να έρθει η έμπνευση». Αυτό που τον ιντριγκάρει έως σήμερα είναι να οδηγεί τις εμπνεύσεις του στο μεγάλο ποτάμι της τζαζ. Ετσι που κάτι διαφορετικό να έρχεται κάθε φορά με το «ρεύμα».
Αναδημοσιευσα Από Νεα
molibixarti
Της Μαρίας Μαρκουλή
Είναι τόσο αγαπητός στους φίλους της κιθάρας όσο εκείνοι που έχουν το χάρισμα να αφηγούνται ωραίες ιστορίες στην παρέα. Γι' αυτό, όπως και άλλοι συνάδελφοί του σε φιλόξενο περιβάλλον, ο Αλ ντι Μέολα κάνει ένα αόρατο βήμα πίσω και αφήνει την κιθάρα του να μιλήσει. Εχει να λέει πολλά, ιστορίες από τη Δύση και την Ανατολή, από όλο το τζαζ σύμπαν των ήχων.
«Πάντα με ενδιέφεραν εκείνες οι μουσικές συγκυρίες όπου μπορώ να συνδυάσω πράγματα που με συναρπάζουν κάθε φορά», είναι κάτι που λέει συχνά, εξηγώντας τι τον κινητοποιεί στη μουσική. Τα υπόλοιπα είναι μελωδίες, αυτοσχεδιασμοί, μουσικά «αρώματα».
Στην ίδια εικόνα (αυτήν όπου ο Αλ ντι Μέολα παίζει κιθάρα) παίρνει θέση και ο Γκονζάλο Ρουμπαλκάμπα, ο κουβανός πιανίστας που έχει παίξει με την αφρόκρεμα, θρύλους, θεούς και ημίθεους της τζαζ με τους πιο σεμνούς χαρακτηρισμούς - πιάστε από Ντίζι Γκιλέσπι έως Τσάρλι Χέιντεν και Τζακ Ντεζονέτ, με πάθος Αβάνας και πιάνο ασύλληπτο. Στην Αθήνα έρχεται «ζεστός» από μια συνάντηση κορυφής λάτιν πιάνων, που έλαβε χώρα στο Κάρνεγκι Χολ της Νέας Υόρκης.
Πώς το είπε ο «δικός μας» (έχει παίξει και με Γιώργο Νταλάρα, γι' αυτό το... «δικός μας»); «Σαν πρόκληση, ακόμη μία φορά». Στη συνάντησή τους, αυτή την Κυριακή στην Αθήνα, θα έρθουν κοντά η κλασική τεχνική με τον λάτιν «αέρα» και τους αυτοσχεδιασμούς της τζαζ. Σε αυτό, έρχεται σφήνα, παράγοντας τρίτος, το μπουζούκι του Μιχάλη Παούρη, που αυτή τη φορά εμφανίζεται ως γκεστ καλλιτέχνης. Μέολα και Παούρης έχουν συμπράξει ήδη επί σκηνής σε ένα εκλεκτικό αυτοσχεδιαστικό ραντεβού που άρεσε ιδιαίτερα στο ελληνικό κοινό που τους είδε στην Αθήνα.
Λίγο πριν από τη συνάντηση πιάνου - κιθάρας (και μπουζουκιού, όπως είπαμε), ο Μπάμπης Παπαδόπουλος, με ένδοξο παρελθόν στις Τρύπες και μέλλον κιθαριστικό λαμπρό, ανεβάζει στη σκηνή κουιντέτο εγχόρδων, με πρόγραμμα μάλιστα πολύ συγκεκριμένο. Να παρουσιάσει παλιά ρεμπέτικα με μια φρέσκια ματιά. Εδώ η τζαζ αναλαμβάνει και πάλι ρόλο, «δροσίζει», αλλάζει και συνταράζει ήχους οικείους. Ολος ο κόσμος μια μουσική.
Και ο Μέολα «ταξιδεύει». «Βρίσκομαι πια σε έναν διαφορετικό κόσμο στη μουσική που ακούω μέσα μου», δήλωνε πρόσφατα. «Θέλω να συνεχίσω να εξερευνώ ήχους από όλο τον κόσμο. Από τη Λατινική Αμερική και την Κούβα έως τη Βόρεια Αφρική, από παντού όπου μπορεί να έρθει η έμπνευση». Αυτό που τον ιντριγκάρει έως σήμερα είναι να οδηγεί τις εμπνεύσεις του στο μεγάλο ποτάμι της τζαζ. Ετσι που κάτι διαφορετικό να έρχεται κάθε φορά με το «ρεύμα».
Αναδημοσιευσα Από Νεα
molibixarti
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Θέλει Μάντζιο αλλά μιλάει και με Πετρόπουλο
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
