2012-12-16 15:27:31
Υπόσχεται να απαλλάξει την Ιταλία από τη δικτατορία της Μέρκελ και επιστρέφει ως «εξολοθρευτής» κατά το γερμανικό περιοδικό «Der Spiegel»… Ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι, έπειτα από μήνες σιωπής, ανακοίνωσε την επάνοδό του, προκαλώντας πολιτικό σεισμό όχι μόνο στην Ιταλία αλλά σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Οι αντιδράσεις ήταν θυελλώδεις, σε βαθμό που -θα τολμούσε κάποιος να πει- δεν συνάδει με τις δημοκρατικές διαδικασίες, εγείροντας πλήθος ερωτημάτων για το ποιος τελικά προσπαθεί να περιχαράξει πολιτικά την Ευρώπη και να ορίσει τις τύχες των λαών της.
Πριν από δύο χρόνια ένα άρθρο στο «Foreign Policy» του Αμερικανού καθηγητή στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο της Ρώμης Τζέιμς Γουόλστον, με τον τίτλο «Το κράτος μπορντέλο», προκαλούσε αίσθηση. Ο αρθρογράφος αναφερόταν στην «παρακμή» της γείτονος, αποδίδοντας το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης στον Καβαλιέρε. Ο Γουόλστον είχε δανειστεί έναν στίχο ωδής του Δάντη: «Ωιμέ σκλαβωμένη Ιταλία, σπίτι του πόνου, καράβι δίχως καπετάνιο σε μεγάλη θύελλα, όχι κυρία των επαρχιών της αλλά μπορντέλο»
. Ο Γουόλστον έγραφε ότι στο πρόσωπο του δισεκατομμυριούχου Μπερλουσκόνι συγκεντρώνεται ό,τι ασυμβίβαστο υπάρχει, με αποτέλεσμα να εξευτελίζονται νόμοι, όπως αυτοί της ελεύθερης λειτουργίας της αγοράς. Μόλις πριν από έναν μήνα ο ίδιος καθηγητής αναφερόταν στην ιταλική κοινωνία, λέγοντας ότι είναι μια «παραζαλισμένη κοινωνία, σαν να τη χτύπησε μπουνιά», η οποία δεν έχει πειστεί ούτε από την πολιτική του Μάριο Μόντι.
Τι ακριβώς συμβαίνει σήμερα στην Ιταλία, τι θα σημάνουν η πρόωρη προσφυγή στις κάλπες και το αποτέλεσμά της; Οι «αγορές», όπως συνηθίζουμε να λέμε, δείχνουν τα δόντια τους στην Ιταλία, προκαλώντας καθίζηση στα χρηματιστήρια, άνοδο των speads και οδηγώντας, όπως πολλά δημοσιεύματα επισήμαναν τις τελευταίες ημέρες, τη χώρα στους μηχανισμούς στήριξης. Σενάριο που εάν τελικά επαληθευτεί, μπορεί πράγματι να οδηγήσει την ευρωζώνη σε διάλυση και τις θυσίες των Ελλήνων, των Ισπανών, των Πορτογάλων στον κάλαθο των αχρήστων.
Ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι, απαντώντας στο μπαράζ των επικρίσεων που δέχτηκε, είπε μεγάλες αλήθειες. Ο Καβαλιέρε κατηγόρησε τον πρωθυπουργό Μάριο Μόντι ότι εφαρμόζει πολιτικές που υπαγορεύονται από τη Γερμανία και που έχουν οδηγήσει την Ιταλία σε χειρότερη κατάσταση απ' αυτή στην οποία ήταν επί δικής του πρωθυπουργίας. Μιλώντας στο ιδιοκτησίας του Canale 5, ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι τόνισε: «Η κυβέρνηση Μόντι εφάρμοσε πολιτικές γερμανοκεντρικές, που η Ευρώπη προσπάθησε να επιβάλει σε άλλες χώρες και δημιούργησε μια κατάσταση κρίσης που είναι πολύ χειρότερη από εκείνη που υπήρχε όταν εμείς ήμασταν κυβέρνηση». Λέει ψέματα; Δυστυχώς όχι. Επί Μόντι το έλλειμμα έπεσε από 4,2% στο 2,9% του ΑΕΠ, κάτω από το πλαφόν του Μάαστριχτ, αλλά το χρέος των 1,9 τρισ. ευρώ είναι το μεγαλύτερο σε σχέση με το ΑΕΠ στην Ευρώπη, μετά το ελληνικό. Πάνω από το ένα τέταρτο των Ιταλών -το 28,4%- κινδυνεύει να βρεθεί κάτω από το όριο της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού, σύμφωνα με έκθεση του εθνικού ινστιτούτου στατιστικής Istat. Η βιομηχανική παραγωγή τον Οκτώβριο παρουσίασε σε ετήσια βάση πτώση 6,2%.
Πρόκειται για τη δέκατη τέταρτη συνεχόμενη συρρίκνωση της ιταλικής βιομηχανικής παραγωγής. Ιταλικά μέσα ενημέρωσης αναφέρονται και στα αρνητικά δεδομένα για την εγχώρια αυτοκινητοβιομηχανία: Τους πρώτους δέκα μήνες του 2012 οι πωλήσεις περιορίστηκαν κατά 20,1%. Το ιταλικό ΑΕΠ κατά το τρίτο τρίμηνο του τρέχοντος έτους υπέστη συρρίκνωση 2,4% σε ετήσια βάση. Η ατζέντα Μόντι δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα πακέτο σκληρής λιτότητας και περικοπών δεκάδων δισ. ευρώ για την επόμενη πενταετία.
Από τους εκπαιδευτικούς έως τους γιατρούς και τους εμπόρους, οι Ιταλοί επαναστατούν για τη δεινή κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει. Δεκάδες χιλιάδες νοικοκυριά διαβαίνουν το κατώφλι της φτώχειας, ενώ στον χειμαζόμενο ιταλικό Νότο τα σχολειά μένουν κλειστά λόγω της έλλειψης θέρμανσης. Αυτή είναι η Ιταλία του Μάριο Μόντι, έναν πολιτικός που δεν είναι μυστικό ότι επέλεξαν το Βερολίνο και οι Βρυξέλλες, και που σήμερα, μετά την κίνηση ματ του Μπερλουσκόνι, υποστηρίζουν μετά μανίας τα κέντρα λήψης αποφάσεων.
Κι αν δεν μπορεί αυτό να ερμηνευτεί ως προσπάθεια κατάλυσης όλων των δημοκρατικών θεσμών, τότε πώς αλλιώς θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν οι λυσσαλέες δηλώσεις υποστήριξης στον Προφεσόρε; Τρεις στους τέσσερις Ιταλούς λένε ότι η κυβέρνηση είναι «καθόλου» ή «λίγο» αποτελεσματική. Το Βερολίνο, η Φρανκφούρτη, οι Βρυξέλλες, όμως, έχουν διαφορετική άποψη. Ζητούν τη συνέχιση της πολιτικής Μόντι με θετικά λόγια και αναγνώριση στο πρόσωπο του Προφεσόρε, ειρωνεία και προειδοποιήσεις για τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι.
Ζοζέ Μπαρόζο, Γενς Βάιντμαν, Ανγκελα Μέρκελ, Μάρτιν Σουλτς, Χέρμαν βαν Ρομπάι, Γκίντο Βεστερβέλε… Ολος ο «καλός» κόσμος της Ευρώπης, πολιτικοί και τραπεζίτες, προειδοποιεί ότι η πολιτική Μόντι πρέπει να συνεχιστεί, υπονοώντας εμμέσως πλην σαφώς ότι ο ισόβιος γερουσιαστής είναι ο καλύτερος για να αναλάβει να φέρει σε πέρας αυτή την αποστολή.
Ο πληθωρικός Καβαλιέρε που εμφάνισε τη Μέρκελ σαν ναζί (σε εφημερίδα του)
Ο ατίθασος και συχνά προκλητικός Σίλβιο δεν ήταν ποτέ το καλό παιδί. Ούτε στον προσωπικό ούτε στον πολιτικό του βίο. Από τα σκάνδαλα των μπούνγκα μπούνγκα έως τα πυροτεχνήματα που εκτόξευε στις ευρωπαϊκές Συνόδους, ο Μπερλουσκόνι απασχολούσε πάντα τα media. Οσο βρισκόταν στο πολιτικό περιθώριο, επιδόθηκε σε μία σειρά σκληρών δηλώσεων κατά της Γερμανίας και του κοινού νομίσματος.
«Πρέπει να πάμε στην Ευρώπη και να πούμε με δύναμη ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα πρέπει να αρχίσει να τυπώνει νόμισμα. Διαφορετικά, ας αρχίσουμε να τυπώνουμε νόμισμα εμείς, με το νομισματοκοπείο μας» δήλωνε στις αρχές Ιουνίου, προκαλώντας αίσθηση. «Δεν είναι βλασφημία να σκεφτεί κανείς την αποχώρηση από τη ζώνη του ενιαίου νομίσματος υπό το σκεπτικό ότι θα ακολουθήσει μια ανταγωνιστική υποτίμηση» δήλωνε μερικές μέρες μετά, συμπληρώνοντας ότι «η σημερινή πολιτική λιτότητας της Γερμανίας δηλητηριάζει την οικονομία». Στα τέλη Σεπτεμβρίου δήλωσε ότι «το ευρώ είναι μια μεγάλη κομπίνα», προσθέτοντας ούτε λίγο ούτε πολύ ότι «μια έξοδος της Γερμανίας από το κοινό νόμισμα δεν θα ήταν τραγωδία». Οι εφημερίδες του εξαπολύουν εδώ και καιρό σκληρές επιθέσεις κατά της Γερμανίδας καγκελαρίου, με την «Il Giornale» να την εμφανίζει με στολή των ναζί, κάνοντας λόγο για «Δ' Ράιχ». Τώρα ο Σίλβιο υποστηρίζει ότι όλα γίνονται για τη Γερμανία και ότι τα spreads δεν είναι παρά παραμύθια….
Οι πιθανότητές του να εκλεγεί προς το παρόν φαίνονται μικρές. Θεωρητικά πρώτο παραμένει, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, το κεντροαριστερό κόμμα (PD) υπό τον Πιερλουίτζι Μπερσάνι, ενώ πολύ ψηλά βρίσκεται το αντισυστημικό Κίνημα Πέντε Αστέρων του σταρ λαϊκιστή κωμικού Μπέπε Γκρίλο.
Ο (πρόθυμος) τεχνοκράτης Μάριο που ελέγχει τις εξελίξεις
Για τον Μάριο Μόντι, που επιμένει να κρατά κλειστά τα χαρτιά του, η επάνοδος Μπερλουσκόνι λειτούργησε ως το μέσο για την παραμονή του στον πολιτικό στίβο. Αν και ο ίδιος απαντά: «Προς το παρόν, δεν ξέρω» για το μέλλον του στην πολιτική, είναι σχεδόν βέβαιο ότι ο τεχνοκράτης, που ανέλαβε τα ηνία της Ιταλίας τον Νοέμβριο του 2011, εξετάζει πλέον σοβαρά το ενδεχόμενο υποψηφιότητάς του, υπόθεση επάνω στην οποία εργαζόταν εδώ και εβδομάδες ένα ευρύ κεντρώο μέτωπο. Το διάστημα που μεσολαβεί έως τις εκλογές του Φεβρουαρίου θα είναι δύσκολο για την Ιταλία. Οι προθέσεις Μόντι, όπως όλα δείχνουν, θα ανακοινωθούν λίγο πριν από τα Χριστούγεννα. Από την επιλογή του τεχνοκράτη Ιταλού πρωθυπουργού εξαρτώνται πολλά, καθώς θα μπορούσε να δώσει τη χαριστική βολή στην μπερλουσκονική Δεξιά, ανάλογα με τη σύνθεση της λίστας Μόντι, και να απειλήσει σοβαρά την Κεντροαριστερά του Πιερλουίτζι Μπερσάνι. Αν και τόσο ο Μπερσάνι όσο και ο Καβαλιέρε δηλώνουν αδιάφοροι ως προς το εάν ο τεχνοκράτης πρωθυπουργός θα εισέλθει στην προεκλογική κούρσα, στην πραγματικότητα περιμένουν με κομμένη την ανάσα τις αποφάσεις του, ζώντας το δεκαήμερο του τρόμου. Την ίδια αγωνία θα έπρεπε να μοιράζονται και οι άλλοι ηγέτες του ευρωπαϊκού Νότου, καθώς από την έκβαση της ιταλικής κρίσης αναμένεται να κριθούν το μέλλον της ευρωζώνης και η επόμενη μέρα των λαών των χωρών της περιφέρειας, που έδωσαν γην και ύδωρ για να «ξορκίσουν» το παρελθόν και να «επενδύσουν», όπως τους είπαν, σε ένα υπαρκτό μέλλον.
Κυριακάτικη Δημοκρατία
online-pressblog
Οι αντιδράσεις ήταν θυελλώδεις, σε βαθμό που -θα τολμούσε κάποιος να πει- δεν συνάδει με τις δημοκρατικές διαδικασίες, εγείροντας πλήθος ερωτημάτων για το ποιος τελικά προσπαθεί να περιχαράξει πολιτικά την Ευρώπη και να ορίσει τις τύχες των λαών της.
Πριν από δύο χρόνια ένα άρθρο στο «Foreign Policy» του Αμερικανού καθηγητή στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο της Ρώμης Τζέιμς Γουόλστον, με τον τίτλο «Το κράτος μπορντέλο», προκαλούσε αίσθηση. Ο αρθρογράφος αναφερόταν στην «παρακμή» της γείτονος, αποδίδοντας το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης στον Καβαλιέρε. Ο Γουόλστον είχε δανειστεί έναν στίχο ωδής του Δάντη: «Ωιμέ σκλαβωμένη Ιταλία, σπίτι του πόνου, καράβι δίχως καπετάνιο σε μεγάλη θύελλα, όχι κυρία των επαρχιών της αλλά μπορντέλο»
Τι ακριβώς συμβαίνει σήμερα στην Ιταλία, τι θα σημάνουν η πρόωρη προσφυγή στις κάλπες και το αποτέλεσμά της; Οι «αγορές», όπως συνηθίζουμε να λέμε, δείχνουν τα δόντια τους στην Ιταλία, προκαλώντας καθίζηση στα χρηματιστήρια, άνοδο των speads και οδηγώντας, όπως πολλά δημοσιεύματα επισήμαναν τις τελευταίες ημέρες, τη χώρα στους μηχανισμούς στήριξης. Σενάριο που εάν τελικά επαληθευτεί, μπορεί πράγματι να οδηγήσει την ευρωζώνη σε διάλυση και τις θυσίες των Ελλήνων, των Ισπανών, των Πορτογάλων στον κάλαθο των αχρήστων.
Ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι, απαντώντας στο μπαράζ των επικρίσεων που δέχτηκε, είπε μεγάλες αλήθειες. Ο Καβαλιέρε κατηγόρησε τον πρωθυπουργό Μάριο Μόντι ότι εφαρμόζει πολιτικές που υπαγορεύονται από τη Γερμανία και που έχουν οδηγήσει την Ιταλία σε χειρότερη κατάσταση απ' αυτή στην οποία ήταν επί δικής του πρωθυπουργίας. Μιλώντας στο ιδιοκτησίας του Canale 5, ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι τόνισε: «Η κυβέρνηση Μόντι εφάρμοσε πολιτικές γερμανοκεντρικές, που η Ευρώπη προσπάθησε να επιβάλει σε άλλες χώρες και δημιούργησε μια κατάσταση κρίσης που είναι πολύ χειρότερη από εκείνη που υπήρχε όταν εμείς ήμασταν κυβέρνηση». Λέει ψέματα; Δυστυχώς όχι. Επί Μόντι το έλλειμμα έπεσε από 4,2% στο 2,9% του ΑΕΠ, κάτω από το πλαφόν του Μάαστριχτ, αλλά το χρέος των 1,9 τρισ. ευρώ είναι το μεγαλύτερο σε σχέση με το ΑΕΠ στην Ευρώπη, μετά το ελληνικό. Πάνω από το ένα τέταρτο των Ιταλών -το 28,4%- κινδυνεύει να βρεθεί κάτω από το όριο της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού, σύμφωνα με έκθεση του εθνικού ινστιτούτου στατιστικής Istat. Η βιομηχανική παραγωγή τον Οκτώβριο παρουσίασε σε ετήσια βάση πτώση 6,2%.
Πρόκειται για τη δέκατη τέταρτη συνεχόμενη συρρίκνωση της ιταλικής βιομηχανικής παραγωγής. Ιταλικά μέσα ενημέρωσης αναφέρονται και στα αρνητικά δεδομένα για την εγχώρια αυτοκινητοβιομηχανία: Τους πρώτους δέκα μήνες του 2012 οι πωλήσεις περιορίστηκαν κατά 20,1%. Το ιταλικό ΑΕΠ κατά το τρίτο τρίμηνο του τρέχοντος έτους υπέστη συρρίκνωση 2,4% σε ετήσια βάση. Η ατζέντα Μόντι δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα πακέτο σκληρής λιτότητας και περικοπών δεκάδων δισ. ευρώ για την επόμενη πενταετία.
Από τους εκπαιδευτικούς έως τους γιατρούς και τους εμπόρους, οι Ιταλοί επαναστατούν για τη δεινή κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει. Δεκάδες χιλιάδες νοικοκυριά διαβαίνουν το κατώφλι της φτώχειας, ενώ στον χειμαζόμενο ιταλικό Νότο τα σχολειά μένουν κλειστά λόγω της έλλειψης θέρμανσης. Αυτή είναι η Ιταλία του Μάριο Μόντι, έναν πολιτικός που δεν είναι μυστικό ότι επέλεξαν το Βερολίνο και οι Βρυξέλλες, και που σήμερα, μετά την κίνηση ματ του Μπερλουσκόνι, υποστηρίζουν μετά μανίας τα κέντρα λήψης αποφάσεων.
Κι αν δεν μπορεί αυτό να ερμηνευτεί ως προσπάθεια κατάλυσης όλων των δημοκρατικών θεσμών, τότε πώς αλλιώς θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν οι λυσσαλέες δηλώσεις υποστήριξης στον Προφεσόρε; Τρεις στους τέσσερις Ιταλούς λένε ότι η κυβέρνηση είναι «καθόλου» ή «λίγο» αποτελεσματική. Το Βερολίνο, η Φρανκφούρτη, οι Βρυξέλλες, όμως, έχουν διαφορετική άποψη. Ζητούν τη συνέχιση της πολιτικής Μόντι με θετικά λόγια και αναγνώριση στο πρόσωπο του Προφεσόρε, ειρωνεία και προειδοποιήσεις για τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι.
Ζοζέ Μπαρόζο, Γενς Βάιντμαν, Ανγκελα Μέρκελ, Μάρτιν Σουλτς, Χέρμαν βαν Ρομπάι, Γκίντο Βεστερβέλε… Ολος ο «καλός» κόσμος της Ευρώπης, πολιτικοί και τραπεζίτες, προειδοποιεί ότι η πολιτική Μόντι πρέπει να συνεχιστεί, υπονοώντας εμμέσως πλην σαφώς ότι ο ισόβιος γερουσιαστής είναι ο καλύτερος για να αναλάβει να φέρει σε πέρας αυτή την αποστολή.
Ο πληθωρικός Καβαλιέρε που εμφάνισε τη Μέρκελ σαν ναζί (σε εφημερίδα του)
Ο ατίθασος και συχνά προκλητικός Σίλβιο δεν ήταν ποτέ το καλό παιδί. Ούτε στον προσωπικό ούτε στον πολιτικό του βίο. Από τα σκάνδαλα των μπούνγκα μπούνγκα έως τα πυροτεχνήματα που εκτόξευε στις ευρωπαϊκές Συνόδους, ο Μπερλουσκόνι απασχολούσε πάντα τα media. Οσο βρισκόταν στο πολιτικό περιθώριο, επιδόθηκε σε μία σειρά σκληρών δηλώσεων κατά της Γερμανίας και του κοινού νομίσματος.
«Πρέπει να πάμε στην Ευρώπη και να πούμε με δύναμη ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα πρέπει να αρχίσει να τυπώνει νόμισμα. Διαφορετικά, ας αρχίσουμε να τυπώνουμε νόμισμα εμείς, με το νομισματοκοπείο μας» δήλωνε στις αρχές Ιουνίου, προκαλώντας αίσθηση. «Δεν είναι βλασφημία να σκεφτεί κανείς την αποχώρηση από τη ζώνη του ενιαίου νομίσματος υπό το σκεπτικό ότι θα ακολουθήσει μια ανταγωνιστική υποτίμηση» δήλωνε μερικές μέρες μετά, συμπληρώνοντας ότι «η σημερινή πολιτική λιτότητας της Γερμανίας δηλητηριάζει την οικονομία». Στα τέλη Σεπτεμβρίου δήλωσε ότι «το ευρώ είναι μια μεγάλη κομπίνα», προσθέτοντας ούτε λίγο ούτε πολύ ότι «μια έξοδος της Γερμανίας από το κοινό νόμισμα δεν θα ήταν τραγωδία». Οι εφημερίδες του εξαπολύουν εδώ και καιρό σκληρές επιθέσεις κατά της Γερμανίδας καγκελαρίου, με την «Il Giornale» να την εμφανίζει με στολή των ναζί, κάνοντας λόγο για «Δ' Ράιχ». Τώρα ο Σίλβιο υποστηρίζει ότι όλα γίνονται για τη Γερμανία και ότι τα spreads δεν είναι παρά παραμύθια….
Οι πιθανότητές του να εκλεγεί προς το παρόν φαίνονται μικρές. Θεωρητικά πρώτο παραμένει, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, το κεντροαριστερό κόμμα (PD) υπό τον Πιερλουίτζι Μπερσάνι, ενώ πολύ ψηλά βρίσκεται το αντισυστημικό Κίνημα Πέντε Αστέρων του σταρ λαϊκιστή κωμικού Μπέπε Γκρίλο.
Ο (πρόθυμος) τεχνοκράτης Μάριο που ελέγχει τις εξελίξεις
Για τον Μάριο Μόντι, που επιμένει να κρατά κλειστά τα χαρτιά του, η επάνοδος Μπερλουσκόνι λειτούργησε ως το μέσο για την παραμονή του στον πολιτικό στίβο. Αν και ο ίδιος απαντά: «Προς το παρόν, δεν ξέρω» για το μέλλον του στην πολιτική, είναι σχεδόν βέβαιο ότι ο τεχνοκράτης, που ανέλαβε τα ηνία της Ιταλίας τον Νοέμβριο του 2011, εξετάζει πλέον σοβαρά το ενδεχόμενο υποψηφιότητάς του, υπόθεση επάνω στην οποία εργαζόταν εδώ και εβδομάδες ένα ευρύ κεντρώο μέτωπο. Το διάστημα που μεσολαβεί έως τις εκλογές του Φεβρουαρίου θα είναι δύσκολο για την Ιταλία. Οι προθέσεις Μόντι, όπως όλα δείχνουν, θα ανακοινωθούν λίγο πριν από τα Χριστούγεννα. Από την επιλογή του τεχνοκράτη Ιταλού πρωθυπουργού εξαρτώνται πολλά, καθώς θα μπορούσε να δώσει τη χαριστική βολή στην μπερλουσκονική Δεξιά, ανάλογα με τη σύνθεση της λίστας Μόντι, και να απειλήσει σοβαρά την Κεντροαριστερά του Πιερλουίτζι Μπερσάνι. Αν και τόσο ο Μπερσάνι όσο και ο Καβαλιέρε δηλώνουν αδιάφοροι ως προς το εάν ο τεχνοκράτης πρωθυπουργός θα εισέλθει στην προεκλογική κούρσα, στην πραγματικότητα περιμένουν με κομμένη την ανάσα τις αποφάσεις του, ζώντας το δεκαήμερο του τρόμου. Την ίδια αγωνία θα έπρεπε να μοιράζονται και οι άλλοι ηγέτες του ευρωπαϊκού Νότου, καθώς από την έκβαση της ιταλικής κρίσης αναμένεται να κριθούν το μέλλον της ευρωζώνης και η επόμενη μέρα των λαών των χωρών της περιφέρειας, που έδωσαν γην και ύδωρ για να «ξορκίσουν» το παρελθόν και να «επενδύσουν», όπως τους είπαν, σε ένα υπαρκτό μέλλον.
Κυριακάτικη Δημοκρατία
online-pressblog
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Έσπασαν 18 αυτοκίνητα στη Χαρ.Τρικούπη
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
«Θέμα του Παναθηναϊκού η μεταγραφή»
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
