2012-12-17 21:55:36
Του Ι.Κ.Πρετεντέρη
Η Αμερική έζησε άλλη μια σχολική τραγωδία. Τη δολοφονία 27 αθώων ανθρώπινων υπάρξεων από έναν παράφρονα.
Ο Πρόεδρος Ομπάμα δάκρυσε. Οι ειδικοί προβληματίστηκαν για ένα φαινόμενο που επαναλαμβάνεται. Οι άμοιροι γονείς κλαίνε τα αδικοχαμένα παιδάκια τους.
Και μετά; Μετά τίποτα.
Διότι ο παράφρονας δεν προέκυψε από το πουθενά. Ζούσε σπίτι του με δυο αυτόματα και ένα πολεμικό όπλο. Τα οποία κατείχε νομίμως και με την ευλογία των δικών του γονιών.
Αν ο Ομπάμα λοιπόν είχε φροντίσει να απαγορεύσει την ελεύθερη οπλοκατοχή, ίσως να δάκρυζε σήμερα λιγότερο.
Είναι αλήθεια βεβαίως ότι στη Νορβηγία του Μπρέιβικ δεν υπάρχει ελεύθερη κατοχή όπλων κι αυτό δεν εμπόδισε μια ανάλογη τραγωδία.
Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ όμως θα μπορούσε τουλάχιστον να ισχυριστεί σήμερα ότι έκανε ό,τι μπορούσε για να προστατεύσει τα παιδιά των Αμερικανών. Και τους Αμερικανούς τούς ίδιους.
Οι οποίοι, να το δεχτώ, σε μεγάλους αριθμούς είναι αντίθετοι με την απαγόρευση των όπλων. Για διάφορους λόγους Κι εκεί ακριβώς είναι το πρόβλημα: οι λόγοι που επικαλείται ο καθένας για να μη λυθεί ένα πρόβλημα.
Διότι πολύ φοβούμαι ότι η κοινωνία μας έχει καταργήσει τη σαφή οριοθέτηση των πραγμάτων σε επίπεδο αρχής και αρχών.
Κι ότι έχει αντικαταστήσει τον απόλυτο διαχωρισμό της από τη ζούγκλα με μια ατέρμονη διαπραγμάτευση γύρω από το «τι είναι κοινωνία» και «τι είναι ζούγκλα».
Γι' αυτό είναι επείγον να γυρίσουμε στα βασικά.
Η κοινωνία μας δεν ανέχεται τη βία ή τα συμφραζόμενα της βίας σε καμία μορφή και με καμία δικαιολογία. Τελεία και παύλα.
Χωρίς άλλα επιχειρήματα, επιφυλάξεις, προσχήματα και δικαιολογίες. Χωρίς «ναι μεν, αλλά...».
Κι αν το κάνουμε αυτό, θα μου πείτε, ποιος θα εμποδίσει τον επόμενο παρανοϊκό να βρει κάπου το επόμενο αυτόματο και να αιματοκυλίσει ένα επόμενο σχολείο;
Συμφωνώ ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά.
Αν μπορούσαμε να εξοβελίσουμε τη βία με διατάγματα και απαγορεύσεις, θα την είχαμε ίσως εξοβελίσει προ πολλού.
Από την άλλη πλευρά, όμως, όσο την ενσωματώνουμε απαθείς στην καθημερινότητά μας, όσο την ανεχόμαστε άπρακτοι σε κάποια μορφή και με όποια δικαιολογία, όσο της αναγνωρίζουμε διαβαθμίσεις, τόσο της επιτρέπουμε να εκφραστεί ευκολότερα και ωμότερα.
Ο μεγαλύτερος πολλαπλασιαστής της βίας είναι ο εθισμός στη βία.
Γι' αυτό, όταν ακούω διάφορους καραγκιόζηδες να χειροκροτούν «τη βία στη βία των Μνημονίων», κουνάω ειλικρινά το κεφάλι μου.
Δικαιολογούνται μόνο επειδή δεν έχουν γνωρίσει τι θα πει πραγματική βία. Κι απλώς εύχομαι να μην το γνωρίσουν ποτέ.
www.tanea.gr
Η Αμερική έζησε άλλη μια σχολική τραγωδία. Τη δολοφονία 27 αθώων ανθρώπινων υπάρξεων από έναν παράφρονα.
Ο Πρόεδρος Ομπάμα δάκρυσε. Οι ειδικοί προβληματίστηκαν για ένα φαινόμενο που επαναλαμβάνεται. Οι άμοιροι γονείς κλαίνε τα αδικοχαμένα παιδάκια τους.
Και μετά; Μετά τίποτα.
Διότι ο παράφρονας δεν προέκυψε από το πουθενά. Ζούσε σπίτι του με δυο αυτόματα και ένα πολεμικό όπλο. Τα οποία κατείχε νομίμως και με την ευλογία των δικών του γονιών.
Αν ο Ομπάμα λοιπόν είχε φροντίσει να απαγορεύσει την ελεύθερη οπλοκατοχή, ίσως να δάκρυζε σήμερα λιγότερο.
Είναι αλήθεια βεβαίως ότι στη Νορβηγία του Μπρέιβικ δεν υπάρχει ελεύθερη κατοχή όπλων κι αυτό δεν εμπόδισε μια ανάλογη τραγωδία.
Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ όμως θα μπορούσε τουλάχιστον να ισχυριστεί σήμερα ότι έκανε ό,τι μπορούσε για να προστατεύσει τα παιδιά των Αμερικανών. Και τους Αμερικανούς τούς ίδιους.
Οι οποίοι, να το δεχτώ, σε μεγάλους αριθμούς είναι αντίθετοι με την απαγόρευση των όπλων. Για διάφορους λόγους Κι εκεί ακριβώς είναι το πρόβλημα: οι λόγοι που επικαλείται ο καθένας για να μη λυθεί ένα πρόβλημα.
Διότι πολύ φοβούμαι ότι η κοινωνία μας έχει καταργήσει τη σαφή οριοθέτηση των πραγμάτων σε επίπεδο αρχής και αρχών.
Κι ότι έχει αντικαταστήσει τον απόλυτο διαχωρισμό της από τη ζούγκλα με μια ατέρμονη διαπραγμάτευση γύρω από το «τι είναι κοινωνία» και «τι είναι ζούγκλα».
Γι' αυτό είναι επείγον να γυρίσουμε στα βασικά.
Η κοινωνία μας δεν ανέχεται τη βία ή τα συμφραζόμενα της βίας σε καμία μορφή και με καμία δικαιολογία. Τελεία και παύλα.
Χωρίς άλλα επιχειρήματα, επιφυλάξεις, προσχήματα και δικαιολογίες. Χωρίς «ναι μεν, αλλά...».
Κι αν το κάνουμε αυτό, θα μου πείτε, ποιος θα εμποδίσει τον επόμενο παρανοϊκό να βρει κάπου το επόμενο αυτόματο και να αιματοκυλίσει ένα επόμενο σχολείο;
Συμφωνώ ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά.
Αν μπορούσαμε να εξοβελίσουμε τη βία με διατάγματα και απαγορεύσεις, θα την είχαμε ίσως εξοβελίσει προ πολλού.
Από την άλλη πλευρά, όμως, όσο την ενσωματώνουμε απαθείς στην καθημερινότητά μας, όσο την ανεχόμαστε άπρακτοι σε κάποια μορφή και με όποια δικαιολογία, όσο της αναγνωρίζουμε διαβαθμίσεις, τόσο της επιτρέπουμε να εκφραστεί ευκολότερα και ωμότερα.
Ο μεγαλύτερος πολλαπλασιαστής της βίας είναι ο εθισμός στη βία.
Γι' αυτό, όταν ακούω διάφορους καραγκιόζηδες να χειροκροτούν «τη βία στη βία των Μνημονίων», κουνάω ειλικρινά το κεφάλι μου.
Δικαιολογούνται μόνο επειδή δεν έχουν γνωρίσει τι θα πει πραγματική βία. Κι απλώς εύχομαι να μην το γνωρίσουν ποτέ.
www.tanea.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Παπάς ανακοίνωσε το γάμο του την ώρα της λειτουργίας!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
