2012-12-18 23:22:29
Σε μεγάλα κέφια ήταν ο Βαγγέλης Βενιζέλος στο Περιστέρι, όπου μίλησε στα στελέχη του ΠΑΣΟΚ της Δυτικής Αθήνας, τα οποία απαρτίζουν τη Νομαρχιακή Επιτροπή Συνεδρίου του Κινήματος. Αυτό φάνηκε και στη μακράς διάρκειας δευτερολογίας του, στη διάρκεια της οποίας είπε πολλά και ενδιαφέροντα, τα οποία δεν ακούστηκαν από την τηλεόραση η οποία μετέδωσε μόνο την πρωτολογία του. Ίσως, επίσης, ο κ. Βενιζέλος αισθάνθηκε πιο άνετα γνωρίζοντας ότι αυτά που έλεγε δεν μεταδίδονταν σε όλη τη χώρα και είπε περισσότερα.
Το "i-R" έχει στη διάθεσή του τη δευτερολογία του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ και την παραθέτει στη συνέχεια. Διαβάστε τι είπε ο Ε. Βενιζέλος για το αν μπορούσε το ΠΑΣΟΚ να μην κάνει τις επιλογές που έκανε το 2010. Τι είπε για το λαό που δεν θέλει να ακούει την αλήθεια και ψηφίζει το ψέμα. Τι είπε για τη λίστα Λαγκάρντ, για την εμπλοκή της Μαργαρίτας Παπανδρέου που αποδεικνύει ότι στόχος είναι ο Ανδρέας Παπανδρέου, ακόμα και νεκρός και πως "αθώωσε" τον Γ. Παπακωνσταντίνου. Τι είπε για τους δικαστές που δικάζουν και παίρνουν αποφάσεις επειδή τους έθιξαν τα μέτρα. Τι είπε για τη χασούρα των μικροομολογιούχων από το "κούρεμα", ποιός τους έταξε προεκλογικά ότι θα λύσει το πρόβλημα, το οποίο δεν τέθηκε στο πρόσφατο eurogroup. Τι είπε για τον Άκη Τσοχατζόπουλο και για τους φίλους του πρώην υπουργού που είναι "πρώτη μούρη' στο ΣΥΡΙΖΑ και στους Ανεξάρτητους Έλληνες και ενορχηστρώνουν, με ψέματα, την καμπάνια κατά του ΠΑΣΟΚ. Τι είπε για τον Ανδρέα Λοβέρδο και πως άρχισε η μεταξύ τους ψυχρότητα όταν ο επικεφαλής της ΡΙΚΣΣΥ του ζητούσε επιμόνως, μετά τις εσωκομματικές εκλογές του 2007, να συγκροτήσει "ρεύμα" μέσα στο ΠΑΣΟΚ και εκείνος δέχθηκε τη θέση του Γ. Παπανδρέου να μην υπάρξουν ρεύματα και τάσεις, προκειμένου να διαφυλαχτεί η ενότητα της παράταξης. Αυτά και άλλα πολλά είπε ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ στη δευτερολογία του που δεν μεταδόθηκε από την κρατική και από καμία άλλη τηλεόραση.
Δευτερολογία Βενιζέλου
"Ξεκινάω από τον πυρήνα της ομιλίας μου για να μην υπάρχει καμία παρεξήγηση. Άκουσα τον τελευταίο σύντροφο που είπε -και ορθά- ότι πολλά πράγματα μπορούσαν να γίνουν διαφορετικά το 2009. Συμφωνώ μαζί του. Πράγματι πολλά πράγματα μπορούσαν και έπρεπε να έχουν γίνει διαφορετικά και ενώ ήμασταν στην αντιπολίτευση και κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου και το πρώτο εξάμηνο - πρώτο οκτάμηνο μέχρι τον Μάιο του 2010.
Δεν είπα στην ομιλία μου ότι δεν μπορούσαμε να κάνουμε διαφορετικά ή δεν έπρεπε να κάνουμε διαφορετικά πολλά κρίσιμα πράγματα. Είπα ότι η χώρα δεν είχε εξ αντικειμένου άλλη καλύτερη και ασφαλέστερη λύση σε σχέση με τη διαχείριση της κρίσης. Δηλαδή ή θα μπαίναμε σε ένα πρόγραμμα προσαρμογής υπαγορευμένο από τους εταίρους μας στο σκέλος της μείωσης του ελλείμματος και της βιωσιμότητας του χρέους, άρα έπρεπε να αποδεχθούμε την γρήγορη μείωση του ελλείμματος με σκληρά μέτρα σε σχέση με τα εισοδήματα, τους μισθούς, τις συντάξεις και την φορολογία, ή έπρεπε να οδηγηθούμε στην απόλυτη καταστροφή.
Ο πυρήνας, ο ιστορικός πυρήνας είναι αυτός, αυτό δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά.
Βεβαίως, πρέπει να λέμε την αλήθεια απευθυνόμενοι στον κόσμο. Το ΠΑΣΟΚ πλήρωσε το γεγονός ότι στις εκλογές του Μαΐου και του Ιουνίου είπε σε βαθμό ασύγκριτα μεγαλύτερο από οποιοδήποτε άλλο κόμμα την πραγματικότητα της χώρας, δεν υποσχέθηκε πράγματα ανέφικτα, μίλησε με ειλικρίνεια και υπευθυνότητα και αυτό είναι ένα στοιχείο το οποίο μας κρατάει και θα μας κρατήσει στρατηγικά όρθιους όταν θα έρθει η ώρα να κάνουμε τον τελικό απολογισμό για την πορεία της χώρας.
Αυτό δεν σημαίνει ότι έπρεπε εμείς μόνοι μας να ζητάμε στις αρχές του 2010 την προσφυγή της χώρας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Αυτό δεν σημαίνει ότι έπρεπε να αρκεστούμε στην κοινοβουλευτική πλειοψηφία του ΠΑΣΟΚ και να μην ζητήσουμε διευρυμένη κοινοβουλευτική πλειοψηφία στην κύρωση του πρώτου μνημονίου, που θα έφερνε σε εξαιρετικά δύσκολη θέση την Νέα Δημοκρατία και θα της απαγόρευε να συμπτύξει το ετερόκλητο αντιμνημονιακό μέτωπο που και η ίδια το πλήρωσε αλλά πρωτίστως το πλήρωσε ο τόπος γιατί εκθρέψαμε την δημαγωγία, την απλούστευση και τον εκφασισμό.
Θα μου επιτρέψετε εδώ να πω ότι αυτά δεν τα λέω τώρα, εκ των υστέρων, τα έχω πει τότε και τα έχω πει με τεκμηριωμένο και υπεύθυνο τρόπο πιστεύοντας ότι αυτό θα ήταν ωφέλιμο και για την παράταξη και για την χώρα.
Όμως είναι άλλο αυτό και άλλο το να αναθεματίζουμε το ΠΑΣΟΚ επειδή διαμόρφωσε μία εθνική στρατηγική μέσα σε πολύ δύσκολους ευρωπαϊκούς συσχετισμούς και η χώρα πορεύεται με αυτή την εθνική στρατηγική, η οποία είναι πάρα πολύ απαιτητική, πάρα πολύ επώδυνη, έχει τεράστιο πολιτικό και ηθικό κόστος αλλά έπρεπε να εκτελέσουμε αυτό το καθήκον.
Αυτό είναι το τεράστιο ιστορικό δίλημμα του αντιπροσωπευτικού συστήματος. Υπάρχουν στιγμές που ενώ έχεις πάρει μία εντολή από το εκλογικό σώμα, από το λαό, είσαι αντιμέτωπος με την μοίρα του έθνους και πρέπει να σκεφτείς με όρους ιστορικούς, με όρους που αφορούν τις επόμενες γενιές και να σηκώσεις ένα σταυρό.
Θα μπορούσε και το ΠΑΣΟΚ να πει «απελθέτω απ’ εμού το ποτήριον τούτο». Θα μπορούσε και το ΠΑΣΟΚ να αφήσει την «καυτή πατάτα» των δύσκολων αποφάσεων σε μία άλλη κυβέρνηση. Δεν το έκανε. Και δεν το έκανε ακόμη και τότε που σχηματίστηκε αυτή η άλλη κυβέρνηση, γιατί η κυβέρνηση αυτή υπήρξε. Ήταν η κυβέρνηση Παπαδήμου, με την συμμετοχή της Νέας Δημοκρατίας, αλλά με μία Νέα Δημοκρατία η οποία δεν έπαιρνε το μερίδιο της ευθύνης της. Ήθελε απλά και μόνο να φιλοτεχνήσει το υπεύθυνο ευρωπαϊκό πρόσωπό της, να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές, για να απολαύσει τους καρπούς της πολιτικής της που ήταν απολύτως αντιφατική, γιατί ξεκίνησε από σημαιοφόρος της αντιμνημονιακής πολιτικής και κατέληξε ο εκφραστής της υπεύθυνης ευρωπαϊκής πολιτικής στην Ελλάδα.
Έγιναν οι εκλογές του Μαΐου όμως και ο συσχετισμός των δυνάμεων που κατεγράφη το Μάιο -το έχω πει πολλές φορές σε παρόμοιες συγκεντρώσεις- έδειξε την πλήρη αποδιάρθρωση του κομματικού συστήματος και την επιφυλακτικότητα με την οποίαν κάνει τις επιλογές της η ελληνική κοινωνία, γιατί η άφθαρτη υποτίθεται Νέα Δημοκρατία, που επένδυσε στην αντιμνημονιακή δημαγωγία και που ερχόταν να σώσει τον κόσμο και διεκδικούσε αυτοδύναμη πλειοψηφία, πήρε 18%. Και ο ΣΥΡΙΖΑ που έκανε την έφοδο κατάληψης της εξουσίας στο όνομα της υπόσχεσης των πάντων στους πάντες πήρε 16,5%. Και το φθαρμένο, ηττημένο ΠΑΣΟΚ, το ΠΑΣΟΚ της κρίσης και το ΠΑΣΟΚ που έπρεπε να υποστεί και τον Τσοχατζόπουλο και όλα τα άλλα προεκλογικά -όλως τυχαίως προεκλογικά, όλα αυτά κυοφορήθηκαν επί χρόνια για να ξεσπάσουν προεκλογικά- πήρε 13,5% και ήτανε πέντε μονάδες η διαφορά μεταξύ του πρώτου κόμματος και του τρίτου.
Και θα μπορούσε να σχηματιστεί κυβέρνηση των τεσσάρων κομμάτων, των τριών κομμάτων, βεβαίως με πιο αδύναμη πλειοψηφία αλλά χωρίς η χώρα να χάσει και άλλο ένα δίμηνο προεκλογικό και χωρίς να αλλοιώσουμε τους εσωτερικούς συσχετισμούς στο μέτωπο των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων.
Γιατί δεν υπάρχει αμφιβολία ότι στις εκλογές του Ιουνίου αλλοιώθηκαν οι συσχετισμοί και πέσαμε θύματα μιας τεχνικής πόλωσης λόγω και του εκλογικού συστήματος, αλλά παρόλα αυτά το ΠΑΣΟΚ άντεξε και το ΠΑΣΟΚ είναι αυτό που διαμόρφωσε την λύση που θέλησε ο ελληνικός λαός.
Γιατί ο ελληνικός λαός κλήθηκε να απαντήσει στα μεγάλα διλήμματα και απάντησε στα μεγάλα διλήμματα. Ήξερε ότι υπάρχει μια υπεύθυνη πολιτική ειπωμένη με διάφορους τρόπους, αλλά πάντως μια υπεύθυνη πολιτική συμφωνία με τους εταίρους, και μία τυχοδιωκτική πολιτική. Και έδωσε καθαρή πλειοψηφία και στο εκλογικό σώμα και ακόμη καθαρότερη στο Κοινοβούλιο υπέρ αυτής της υπεύθυνης πολιτικής.
Είπαμε εμείς τίποτα προεκλογικά το οποίο είναι ανακόλουθο; Είπαμε ότι δεν θα ληφθούν μέτρα; Είπαμε ότι δεν θα υπάρξουν νέες θυσίες; Όχι. Είπαμε ότι θα αποφύγουμε τα οριζόντια μέτρα, ότι πρέπει η χώρα να διαπραγματευθεί, να αναθεωρήσει τη σύμβαση, να επιβεβαιώσει το κεκτημένο των αποφάσεων του Φεβρουαρίου - Μαρτίου, ότι έχουμε να πάρουμε μέτρα, όχι 13,5 δισ. ευρώ, 11,5 δισ. ευρώ μάλιστα, τόσα υπολογίζαμε και τόσα έπρεπε και θέλαμε αυτά να απλωθούν στον χρόνο μέσα από την λογική της παράτασης του χρόνου δημοσιονομικής προσαρμογής.
Λέγαμε ότι θα κυβερνήσουμε μόνοι μας; Όχι. Λέγαμε συμμαχία των υπεύθυνων φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων. Λέγαμε ότι τα πράγματα είναι εύκολα; Όχι. Λέγαμε ότι είναι πάρα πολύ δύσκολα αλλά ότι θέλουμε εθνική συσπείρωση και συναίνεση και εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης για να τα βγάλουμε πέρα.
Υπάρχει ένας πολίτης που δεν είχε αντιληφθεί ότι η χώρα θα πορευθεί μέσα από έναν διπλό συμβιβασμό; Έναν συμβιβασμό εσωτερικό με τις άλλες κομματικές δυνάμεις με τις οποίες κυβερνάνε μαζί, γιατί δεν κυβερνάμε μόνοι μας, η Νέα Δημοκρατία έχει πάρει 29% και η ΔΗΜΑΡ είναι εταίρος και επηρεάζει το γενικότερο κλίμα της κυβερνητικής πολιτικής και του δημόσιου λόγου. Και έναν συμβιβασμό εξωτερικό, γιατί πρέπει στα μεγάλα θέματα να συμφωνούμε με τους εταίρους μας υπό συνθήκες άνισες βεβαίως, γιατί άλλο είναι να είσαι δανειστής και άλλο δανειζόμενος, άλλο να έχεις και να δίνεις τα λεφτά και άλλο να μην έχεις και να τα ζητάς.
Αυτή είναι η πραγματικότητα. Είναι μια σκληρή πραγματικότητα την οποίαν την είπαμε όμως με όσο γίνεται πιο καθαρό τρόπο. Και πληρώσαμε την υπευθυνότητα και την ειλικρίνειά μας.
Είπαν οι σύντροφοι και συμφωνώ μαζί τους: «Ο λαός θέλει να ξέρει την αλήθεια». Ναι. Και έχουμε υποχρέωση να του λέμε την αλήθεια. Ο λαός θέλει να ξέρει την αλήθεια. Την αποδέχεται και την τιμά την αλήθεια; Ή μήπως θέλει να ξέρει την αλήθεια αλλά αρέσκεται να ψηφίζει το ψέμα; Γιατί το εκλογικό αποτέλεσμα, ακόμη και οι έρευνες της κοινής γνώμης, τι δείχνουν; Ότι ο λαός τιμά την αλήθεια και την αποδέχεται και την ακολουθεί; Όχι βεβαίως.
Η εμπειρία μας τι λέει; Η σύγχρονη πολιτική ιστορία τι λέει; Ότι κερδίζει στις εκλογές και διαμορφώνει τα μεγάλα ρεύματα η αλήθεια ή το ψέμα, η ψευδαίσθηση, ο εξωραϊσμός και η δημαγωγία; Γιατί αυτό άλλαξε; Πώς άλλαξε; Αυτό είναι το μεγάλο θέμα του ΠΑΣΟΚ.
Πρέπει και το ΠΑΣΟΚ να αντιληφθεί εσωτερικά, στη βάση του, στην οργάνωσή του, ότι πέρασε η εποχή των ψευδαισθήσεων, των ψεμάτων, των ωραίων λόγων, των υποσχέσεων. Δεν μπορείς να υπόσχεσαι με ευκολία γιατί το πληρώνεις. Και εμείς την κάναμε αυτή την τομή και την κάνουμε στην πολιτική μας πράξη και στον πολιτικό μας λόγο καθημερινά εντός και εκτός Βουλής, με κόστος.
Εάν δεν κυριαρχούσε το ψέμα, η ψευδαίσθηση, η δημαγωγία θα υπήρχε ο ΣΥΡΙΖΑ; Θα υπήρχε ο κ. Καμένος; Θα υπήρχε η Χρυσή Αυγή που προσπαθεί να αντλήσει ψηφοφόρους μέσα από την ανασφάλεια; Μέσα από την υποκατάσταση της αστυνομίας, καταγράφοντας τα ονόματα σε αυτούς που δίνει συσσίτια πλουσιοπάροχα, για να τους πάρει την ψήφο και την ψυχή υπέρ ναζιστικών, ρατσιστικών, ξενοφοβικών και βίαιων πρακτικών; Όχι.
Ή είναι η απελπισία; Η απόγνωση; Υπάρχει και η απελπισία και η απόγνωση αλλά υπάρχουν οι δήμοι, υπάρχει η Εκκλησία, υπάρχει το κράτος. Γιατί πρέπει να καταφύγει στην Χρυσή Αυγή; Υπάρχουν χώρες με οικονομική ισχύ τεράστια που έχουν ναζιστικά κόμματα, ίδια η Γερμανία, η Αυστρία, η Ολλανδία και χώρες οικονομικά σε άθλια κατάσταση όπως η Πορτογαλία για παράδειγμα που δεν έχουν τέτοια φαινόμενα ή η Κύπρος, ακόμη τουλάχιστον.
Δεν πρέπει να σπεύδουμε λοιπόν να καταλήγουμε σε συμπεράσματα τα οποία είναι σωστά θεωρητικά αλλά δυστυχώς δεν επαληθεύονται στην κοινωνική πράξη, γιατί οι πολίτες εξακολουθούν να είναι επηρεασμένοι από τις παλιές πρακτικές. Και γι’ αυτό λέω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και όλες οι άλλες εκδοχές της αντιπολίτευσης -κάνω μια εξαίρεση για το ΚΚΕ που είναι συνεπές στις απόψεις του- είναι προϊόντα πράγματι αυτής της μεταπολιτευτικής νοοτροπίας την οποία έχουμε κυρίαρχη ευθύνη εμείς, γιατί σε πολύ μεγάλο βαθμό την φτιάξαμε εμείς. Και βεβαίως έχουμε στελέχη παντού.
Καταγγέλλουμε τον Τσοχατζόπουλο, για τον οποίον λυπούμαστε βαθιά, γιατί η λύπη είναι το βασικό στοιχείο και ιδίως για μένα που τον είχα συνάδελφο και συνυποψήφιο στην Θεσσαλονίκη σε αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις. Αλλά πού είναι τα στελέχη του κλειστού κύκλου του Άκη; Δεν είναι «πρώτη μούρη» στον ΣΥΡΙΖΑ;
Από πού προέρχονται αυτοί που αναφέρθηκαν προηγουμένως ότι στελεχώνουν τους Ανεξάρτητους Έλληνες; Πήγαν τυχαία εκεί; Σήμερα πρωτοστατούν σε αυτή την αντιμνημονιακή υστερία, ότι δώσαμε τα πετρέλαια στους πιστωτές, την Ακρόπολη στους πιστωτές, λέγοντας και επιστημονικά και πολιτικά βάναυσα ψέματα, δηλητηριάζοντας την ψυχή του ελληνικού λαού, ενώ ξέρουν ότι το δίκαιο της εκτέλεσης είναι το ελληνικό δίκαιο και δεν θίγεται κανένα στοιχείο της εθνικής κυριαρχίας και κανένα στοιχείο της δημόσιας κτήσης, ούτε τα κυριαρχικά δικαιώματα, ούτε η υφαλοκρηπίδα, ούτε η ΑΟΖ, ούτε οι υδρογονάνθρακες, ούτε τα πολιτιστικά αγαθά. Τίποτα.
Λένε όμως συνειδητά ψέματα γιατί δεν μπορεί να μην ξέρουν αυτά που ξέρει, αν όχι ο πρωτοετής φοιτητής, πάντως ο τεταρτοετής φοιτητής της Νομικής (γιατί υπάρχει αυτός ο μύθος του πρωτοετούς φοιτητού ο οποίος τα ξέρει όλα. Δεν τα ξέρει ο πρωτοετής όλα αλλά λίγο πριν πάρεις το πτυχίο σου τα ξέρεις όλα). Λοιπόν, το στοιχειώδες είναι ότι οι συμβάσεις διέπονται στην αναγκαστική εκτέλεση από το δίκαιο του τόπου εκτέλεσης, από το ελληνικό δίκαιο. Και πάνω σε αυτήν την απάτη, την διανοητική απάτη έχουν στηρίξει ένα ολόκληρο κίνημα.
Ή μήπως δεν βλέπουμε την αντίσταση που αυτή την στιγμή υπάρχει και από το δικαστικό σώμα σε σχέση με τα μέτρα; Για σκεφθείτε να αντιστεκόντουσαν όλες οι κοινωνικές ομάδες με τον ίδιο τρόπο και να έκαναν χρήση των ίδιων μηχανισμών. Να κατέβαζε η ΓΕΝΟΠ τον διακόπτη, να φεύγαν οι γιατροί απ’ τα νοσοκομεία, να φεύγαν όπως έχουν φύγει δυστυχώς οι υπάλληλοι των δήμων από την αποκομιδή των απορριμμάτων και ούτω καθεξής.
Υπάρχει λοιπόν τεράστιο πρόβλημα αλήθειας. Δεν θέλει ο λαός την αλήθεια, στην μεγάλη του πλειοψηφία ακόμη. Και θέλει κόπο και προσπάθεια να τον πείσεις και να του πεις την αλήθεια. Και χαίρομαι γιατί εδώ ακούστηκε η αλήθεια. Ακούστηκε η αλήθεια που λέει ότι ο εργαζόμενος στον ιδιωτικό τομέα, δηλαδή ο άνεργος στον ιδιωτικό τομέα, είναι το μεγάλο θύμα της κρίσης. Ότι δεν μπορούμε να ανεχόμαστε και να υποθάλπουμε συντεχνιακές αντιλήψεις.
Δεν υπάρχουν συντεχνίες. Υπάρχουν συντεχνιακές αντιλήψεις και πρακτικές. Όλες οι επαγγελματικές ομάδες είναι έντιμες, άξιες, υπερήφανες. Δεν σημαίνει ότι ανήκεις σε μια επαγγελματική ομάδα ότι ανήκεις σε μία συντεχνία. Όχι. Ανήκεις σε ένα τίμιο επάγγελμα. Όταν όμως αναπτύσσεις πρακτικές υπεράσπισης κεκτημένων που δεν δικαιολογούνται από την κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα και είναι ως εκ τούτου άδικα και δυσανάλογα τότε αναπτύσσεις μια ανεπίτρεπτη συντεχνιακή πρακτική και δεν έχεις το αίσθημα κοινωνικής ευθύνης και κοινωνικής δικαιοσύνης που πρέπει να έχεις.
Εμείς σεβόμαστε και τιμάμε όλες τις επαγγελματικές κατηγορίες. Δεν είναι συντεχνία οι αγρότες. Δεν είναι συντεχνία οι εργαζόμενοι στις ΔΕΚΟ ή οι δημόσιοι υπάλληλοι, αλλά βεβαίως βρίσκεις θύλακες που αναπτύσσουν αδιανόητες πρακτικές.
Και βεβαίως ξαναγνωριζόμαστε όπως είπα όλοι διότι πρέπει να γίνει και μία αναδιοργάνωση ριζική του κράτους το οποίο δεν μπορεί να παρεμποδίζει την ανάπτυξη, δεν μπορεί δηλαδή να δημιουργεί πρόσθετα προβλήματα στον ιδιωτικό τομέα. Και καταλαβαίνω ότι το ΠΑΣΟΚ έχει στενούς δεσμούς με το δημόσιο τομέα και τη δημόσια διοίκηση αλλά από την άλλη μεριά βλέπω και το παράπονο του άνεργου ο οποίος σου λέει: καλά, εμάς το ένα εκατομμύριο τριακόσιες χιλιάδες ποιος μας εκφράζει; Πρέπει να τους εκφράσουμε.
Άρα υπάρχουν οι αντιφάσεις της ελληνικής κοινωνίας. Ο πατέρας είναι αγρότης και η μάνα θέλει σύνταξη από τον ΟΓΑ αλλά οι γιοί είναι διορισμένοι στο δημόσιο και έχουν αγροτικό εισόδημα. Ο πατέρας είναι δημόσιος υπάλληλος και ο γιός είναι σπουδαγμένος με μεταπτυχιακό και άνεργος στον ιδιωτικό τομέα. Κάθε οικογένεια στην Ελλάδα και μάλιστα κάθε ευρύτερη οικογένεια είναι τα πάντα. Είναι μία μικρογραφία όλων των αντιφάσεων και όλων των όψεων της ελληνικής κοινωνίας.
Γι’ αυτό πρέπει να μιλάμε στο όνομα του εθνικού συμφέροντος και της ανάγκης για μια νέα σύνθεση η οποία μπορεί να μας οδηγήσει όλους σε καλύτερο αποτέλεσμα.
Λένε πολλοί: φορολογείστε τον μεγάλο πλούτο. Στην Ελλάδα μέχρι το 2010 δήλωναν πάνω από 50.000 ευρώ εισόδημα 125.000 άνθρωποι μόνο! Και φέτος δήλωσαν 11.000 άνθρωποι εισόδημα άνω των 50.000 ευρώ!!! Πόσα να εισπράξεις από την φορολόγηση των μεσαίων εισοδημάτων; Διότι για τα ευρωπαϊκά δεδομένα τα 50.000 ευρώ είναι ένα μεσαίο εισόδημα, μεγαλομεσαίο για τα ελληνικά δεδομένα και πίσω από κάθε επιχείρηση, γιατί η επιχείρηση είναι αυτή που κρύβει το μεγάλο εισόδημα, πίσω από κάθε επιχείρηση υπάρχει το επιχείρημα: αν δεν σταθεί η επιχείρηση δεν στέκονται οι θέσεις εργασίας, θα διογκωθεί η ανεργία. Αν δεν στηριχθεί η επιχείρηση να κάνει επενδύσεις, άρα να αξιοποιήσει τα κέρδη της για επενδύσεις, δεν θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, δεν θα προστατευθούν οι θέσεις εργασίας.
Και μπαίνουμε σε αυτή την ιστορία η οποία πρέπει να ειπωθεί ολόκληρη εάν θέλουμε να δώσουμε προοπτική στον τόπο. Και αυτό αγωνιζόμαστε να κάνουμε μιλώντας για εθνικό φορολογικό σύστημα, για εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης, για το νέο εθνικό παραγωγικό μοντέλο.
Αλλά αυτά πρέπει να τα πιστέψουμε εμείς για να κάνουμε και τους άλλους να τα πιστέψουν.
Χαίρομαι πράγματι γιατί μετά το 1975 που ήρθε ο Ανδρέας (Παπανδρέου) στο Αιγάλεω ήρθα και εγώ τώρα ως Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Και πράγματι η κρίση και το μικρότερο μέγεθος το εκλογικό και το κοινοβουλευτικό αλλάζει και τις συνήθειες. Είπα στην εκδήλωση της 3ης του Σεπτέμβρη για όσους με ακούσατε στο Μουσείο Μπενάκη ότι το ΠΑΣΟΚ ξεκίνησε από ένα πολιτικό ΠΑΣΟΚ του 12,5% και έγινε το μεγάλο κοινωνικό ΠΑΣΟΚ του 48% με γεωμετρική πρόοδο και τώρα ξαναγίναμε ένα μικρό πολιτικό ΠΑΣΟΚ και πρέπει να ξαναγνωριστούμε με την κοινωνία και να φτιάξουμε μια νέα δυναμική. Αλλά δεν μπορούμε να φτιάξουμε τη νέα αυτή δυναμική βασισμένοι στις έννοιες του 1975, σε έναν απλό ριζοσπαστισμό, εθνικό, κοινωνικό και πολιτικό.
Τώρα θέλει δουλειά. Πολύ μεγαλύτερη δουλειά. Και θα περάσουμε από μία περίοδο συνεργασιών και από μία περίοδο πολύπλοκων συσχετισμών. Και πρέπει εκεί να έχουμε άποψη. Άποψη για τη χώρα, για το εκλογικό σύστημα, για τους θεσμούς, για την κοινωνία, για την ανάπτυξη, για όλα αυτά που θα συζητήσουμε προσυνεδριακά. Προσυνεδριακά θα τα θέσουμε όλα αυτά και θα αποφασίσουμε στο Συνέδριο.
Υπάρχει όριο; Θα σας πω ευθαρσώς ότι υπάρχει όριο. Δεν μπορεί το ΠΑΣΟΚ να θέσει σε κίνδυνο την χώρα. Δεν μπορεί να οδηγήσει την χώρα σε περιπέτεια. Δεν μπορεί να αμφισβητηθεί η κυβερνητική σταθερότητα. Δεν μπορεί να οδηγηθούμε σε πρόωρες εκλογές, σε πανικό, σε φεστιβάλ δημαγωγίας. Δεν θα γίνει το ΠΑΣΟΚ ούτε η ουρά της δεξιάς υπό το πρόσχημα των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων που πρέπει να ενωθούν, ούτε η ουρά του ΣΥΡΙΖΑ με την λανθασμένη σκέψη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η νέα κεντροαριστερά. Δεν είναι. Αυτό είναι το όριο.
Για μένα και για την κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ που πρέπει να ερμηνεύσουμε την εντολή των εκλογέων και όχι μόνο των μελών αυτό είναι το όριο.
Η χώρα χρειάζεται χρόνο, το ΠΑΣΟΚ χρειάζεται χρόνο, να αποδώσουν οι πολιτικές, να ολοκληρωθούν οι πολιτικές, να φανεί η διαφορά. Να φανεί ότι κάνουμε μία στροφή. Ότι από την ύφεση περνάμε σε λιγότερη ύφεση και μετά σε ανάπτυξη. Ότι μειώνεται η ανεργία και αρχίζουν να δημιουργούνται θέσεις εργασίας. Ότι γίνονται επενδύσεις. Ότι βελτιώνονται οι θεσμοί. Ότι λειτουργεί το κράτος. Ότι φεύγει η ανασφάλεια. Ότι σταματάει η ανόητη συζήτηση στην Ευρώπη για την Ελλάδα μέσα ή έξω απ’ το ευρώ.
Είπε ένας φίλος, ο εκπαιδευτικός ο φίλος μας απ’ τα Κύθηρα, ότι είναι εκ γενετής προβληματική η Ευρωζώνη. Βεβαίως. Διότι τι είχε συμβεί και γιατί η Ελλάδα ενθουσιασμένη μπήκε στην Ευρωζώνη και η Κύπρος μπήκε στην Ευρωζώνη και η Εσθονία μπήκε στην Ευρωζώνη. Και μετά λένε μήπως κάναμε λάθος και μπήκαμε στην Ευρωζώνη. Για σκεφτείτε τους Κύπριους που είχανε τέτοια ευελιξία λόγω και γεωγραφικής θέσης και διασυνδέσεων και τραπεζικού συστήματος.
Ποια ήταν η λογική; Η λογική ήτανε πάντα η Ευρώπη κάνει βολονταριστικά όπως λέγαμε ή το θέλουν πολιτικά, χωρίς να βλέπει τις λεπτομέρειες, μεγάλα βήματα προς τα μπρος και τα βήματα αυτά οδηγούν στην ευρωπαϊκή ενοποίηση. Τώρα έγινε ένα κολοσσιαίο βήμα με το κοινό νόμισμα, δεν έγινε αντίστοιχο βήμα φορολογικά, δεν έχει προϋπολογισμό η Ευρωπαϊκή Ένωση, έχει το 0,9% του κοινοτικού ΑΕΠ. Τρίχες δηλαδή και γίνεται μία συζήτηση αστεία για το 0,05% του κοινοτικού ΑΕΠ και τα Διαρθρωτικά Ταμεία. Δεν έχει πολιτικούς θεσμούς, δεν υπάρχει δημοκρατία μέσα στην ευρωζώνη.
Το πολιτικό πρόβλημα της Ευρωζώνης είναι το μεγαλύτερο. Αποφασίζουμε οι χώρες που είναι ισχυρές, οι χώρες του λεγόμενου ΑΑΑ, τέσσερις χώρες έχουν ΑΑΑ, οι χώρες οι οποίες έχουν την δυνατότητα να χρηματοδοτούν και βεβαίως αυτές οι κυβερνήσεις ψηφίζονται από λαούς. Δηλαδή ο γερμανικός λαός αποφασίζει, ο ολλανδικός, ο αυστριακός, ο λουξεμβουργιανός, ο φιλανδικός. Πέντε χώρες μαζί με το Λουξεμβούργο έχουν τριπλό Α.
Οι άλλοι λαοί ψηφίζουν και αυτοί, λένε την άποψή τους αλλά την λένε σε έναν συσχετισμό διακρατικό ο οποίος είναι συντηρητικός και σκληρός. Για ελάτε στη θέση της Ιταλίας. Η Ιταλία είναι μια μεγάλη χώρα. Ανήκει στις οκτώ μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου. Είναι πανίσχυρη εξαγωγικά. Και τώρα βλέπει μία συζήτηση διεθνή περί του ποιος πρέπει να είναι ο πρωθυπουργός της. Είναι ευχάριστο αυτό; Είναι ανεκτό; Φαντάζεστε μια αντίστοιχη συζήτηση στην Ελλάδα με δηλωμένη προτίμηση σε έναν πρωθυπουργό; Ξέρετε τι θα είχε συμβεί εδώ; Χαμός.
Και όμως αυτή είναι η πραγματικότητα. Η Ευρώπη έχει τεράστιο πρόβλημα θεσμών, τεράστιο πρόβλημα δημοκρατίας και δεν λειτουργούν οι ιδεολογικοί συσχετισμοί. Τι θα πει είμαι σοσιαλιστής; Ξέρετε; Δυστυχώς πολύ λίγα πράγματα στην Ευρώπη τώρα. Ο Ολλανδός Υπουργός Οικονομικών είναι σοσιαλιστής πλέον. Έφυγε ο επιθετικός φιλελεύθερος υπουργός. Δεν αλλάζει κάτι. Δεν είναι εύκολο να αλλάξει κάτι. Θέλει πολύ δουλειά. Πάρα πολύ δουλειά, προκειμένου να αποκτήσουν οι ευρωπαϊκές σοσιαλιστικές και σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις την ηγεμονία. Άρα θέλει και υπομονή από την άποψη αυτή. Γι’ αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία να αντιληφθούμε τις δυσκολίες που είχαμε.
Λέει ένας σύντροφος: μα το δημόσιο χρέος όσο ήταν το 2009 τόσο θα είναι και το 2020 και κάναμε τόσα πράγματα. Κάναμε το PSI, ταλαιπωρήσαμε τους μικροομολογιούχους, κουρέψαμε, επαναγοράσαμε. Για σκεφτείτε όμως ότι χάσαμε 25 μονάδες του ΑΕΠ στην ύφεση, που λειτουργούν πολλαπλασιαστικά. Για σκεφτείτε ότι άλλες 25 μονάδες του ΑΕΠ κοστίζει η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Για να στηρίξεις τις καταθέσεις, για να στηρίξεις τα δάνεια, για να στηρίξεις την πραγματική οικονομία.
Και σκεφτείτε ότι η αποκλιμάκωση θα γίνει με γεωμετρική πρόοδο. Δηλαδή ναι μεν θα είναι 122% του ΑΕΠ το 2020 αλλά το 2025 θα είναι 100%. Και δεν βλέπετε ότι αφήνουν ανοιχτή την πόρτα και νέου κουρέματος του λεγόμενου OSI (Official Sector Involvement), δηλαδή του κουρέματος των διακρατικών δανείων;
Όταν πήραμε το πρώτο PSI και ήτανε κούρεμα 21% είπα ότι «μπήκε πάτος στο βαρέλι» και με κατηγορούσε η αντιπολίτευση γιατί το είπα. Γιατί ήξερα ότι πλέον μπαίνουμε σε μία λογική πολλαπλών κουρεμάτων. Από το 21% πήγαμε στο 50%, απ’ το 50% στο 53,5%, απ’ το 53,5% πήγαμε στο άλλο 10% που έγινε τώρα με την επαναγορά και έτσι θα πάμε σε ένα βιώσιμο χρέος.
Και εκεί πέσαν θύματα οι μικροομολογιούχοι διότι είχαμε κάνει τεράστια διαπραγμάτευση να εξαιρεθούν. Ξέρετε πόσα είναι τα λεφτά της δικής σας κατηγορίας; Των ανθρώπων που αποταμιευτικά πήγαν και έβαλαν τα λεφτά τους στα ομόλογα; Ούτε ένα δισ. ευρώ δεν είναι. Ούτε ένα δισ. ευρώ. Τίποτα δεν είναι.
Για τους Έλληνες και λίγους ξένους οι οποίοι ήτανε στην πρωτογενή αγορά οι άνθρωποι οι οποίοι πήγαν βάλαν τα λεφτουδάκια τους σε μία αποταμίευση. Είναι ζήτημα αν ξεπερνά το ένα δισ. ευρώ. Δεν είναι τίποτα. Αγωνιστήκαμε με νύχια και με δόντια στο Eurogroup. Γιατί ήταν απόλυτοι; Απόλυτοι σε βαθμό απειλητικό. Γιατί ήταν απόλυτοι σε βαθμό απειλητικό; Διότι μαζεύτηκαν οι αντίστοιχοι μικροομολογιούχοι στην Γερμανία και στο Λουξεμβούργο και προσέφυγαν εναντίον των κυβερνήσεων ζητώντας αποζημιώσεις από τα μέλη των κυβερνήσεων. Όσα είχανε, δεν έχει σημασία.
Αυτό δημιούργησε αυτήν όλη την περιπέτεια. Και είναι κρίμα, θα σας πω, είναι κρίμα που όταν φωνάξαμε τα ασφαλιστικά ταμεία και τους μικροομολογιούχους, το Σύλλογο, τον Μάρτιο του 2012 και τους είπαμε, εγώ στη Βουλή τους είπα: «πάτε με τα λεφτά που πήρατε από το EFSF το 15% και αγοράστε ομόλογα του ελληνικού δημοσίου. Τα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου τα καινούργια είναι τώρα στο 11%. Σε έξι μήνες θα πάρετε τα λεφτά σας όλα διότι θα πάμε σε επαναγορά». Επισήμως στη διοίκηση του ΙΚΑ, του ΟΓΑ και του ΟΑΕΕ και επισήμως στο Σύλλογο των μικροομολογιούχων.
Και επειδή μια κυρία ή ένας άνθρωπος ο οποίος δεν ξέρει θα πει: εγώ θα το κάνω αυτό; «Μα πηγαίνετε στον ΟΔΔΗΧ, να σας το κάνει ο ΟΔΗΧ με μία τράπεζα». Και τους στείλαμε στον ΟΔΔΗΧ και δεν έγινε αυτό το πράγμα. Και είναι κρίμα που δεν έγινε. Αλλά και πάλι υπάρχει η δυνατότητα και φορολογικά και με ειδική ρύθμιση να λυθεί. Και τώρα έπρεπε να τεθεί κανονικά.
Ο Σαμαράς έδωσε προεκλογικά υπόσχεση για το θέμα αυτό. Τώρα όμως δεν το έθεσε κανείς στο Eurogroup. Τουλάχιστον εμείς το είχαμε θέσει και βρεθήκαμε αντιμέτωποι με ένα μέτωπο απειλητικό, των φίλων μας. Δυστυχώς ο ίδιος ο κ. Γιούνκερ, όχι μόνο ο κ. Σόϊμπλε, ο ίδιος ο κ. Γιούνκερ μας είπε ότι δεν μπορείτε για λόγους οι οποίοι αφορούν την ευθύνη, την αστική ευθύνη των μελών των κυβερνήσεων σε άλλες χώρες, αλλά το θέμα το ξέρουμε ότι είναι πολύ κρίσιμο και να είστε βέβαιοι ότι θα βρεθεί λύση.
Θέλει υπομονή και εμπιστοσύνη. Και είναι κρίμα που δεν χρησιμοποιήθηκε ο δρόμος που είχαμε υποδείξει. Δεν το είχαμε πει τυχαία. Δεν το είπαμε κομματικά. Το είπαμε με πολύ περίσκεψη και τεχνοκρατικά. Σας στείλαμε στον ΟΔΔΗΧ αλλά βέβαια δεν γινόταν.
Τώρα, επειδή είναι πάρα πολλά αυτά τα οποία έχουν τεθεί δεν θα απαντήσω σε όλα, θα σας πω μόνον μία κουβέντα για την λίστα Λαγκάρτ, γιατί είναι ένα ζήτημα το οποίο αφορά και τη δική μου περίοδο στο Υπουργείο Οικονομικών.
Θέλω να είμαι πάρα πολύ καθαρός. Η διαχείριση της λίστας Λαγκάρτ έχει αποκτήσει τεράστιες διαστάσεις ως πρόβλημα, συμβολικές. Δεν είναι το περιεχόμενο το οικονομικό. Το περιεχόμενο το οικονομικό είναι πάρα πολύ λίγο, είναι τίποτα μπροστά σε αυτό που υπάρχει στην Ελβετία, στην Σιγκαπούρη, σε ακίνητα στο Λονδίνο ή στο Βερολίνο. Είναι τίποτα, όμως συμβολικά έχει αποκτήσει τεράστιες διαστάσεις.
Η διαχείριση χωρίζεται σε δύο φάσεις. Πρώτη φάση πριν φτάσει το υλικό αυτό στα χέρια της αρμόδιας Υπηρεσίας που είναι το ΣΔΟΕ και η δεύτερη φάση, απ’ τη στιγμή που έφθασε στα χέρια της αρμόδιας Υπηρεσίας. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι το να έχει στα χέρια του ένας Υπουργός ένα οποιοδήποτε υλικό το οποίο πρέπει να διερευνηθεί από την αρμόδια Φορολογική Αρχή και να μην το στέλνει στην αρμόδια Φορολογική Αρχή είναι λάθος. Μπορεί να υπήρχε έλλειψη εμπιστοσύνης, μπορεί αυτό να έγινε για καλό σκοπό αλλά κακώς έγινε. Άργησε να γίνει. Δεν μπορεί να γίνει μετά από εννέα ή δέκα μήνες.
Από τη στιγμή όμως που το υλικό αυτό περιήλθε στο ΣΔΟΕ ο Υπουργός δεν μπορούσε να αναμειχθεί. Άρα όταν εγώ πληροφορούμαι ότι υπάρχει το υλικό αυτό δύο μήνες μετά την ανάληψη των καθηκόντων μου δεν μπορούσα παρά να πω στο ΣΔΟΕ να συνεχίσει.
Είναι το υλικό αυτό αποδεικτικά νόμιμο μέσο; Όχι δεν είναι. Έχει υποκλαπεί. Είναι όμως πηγή πληροφοριών. Και ως πηγή πληροφοριών έπρεπε να αξιοποιηθεί στο έπακρο από ανθρώπους που είχαν τεράστια εμπειρία. Που είχαν εμπειρία διότι αξιοποίησαν πληροφορίες για πολύ πιο κρίσιμα θέματα όπως είναι η τρομοκρατία.
Δεν θέλω να πω τίποτα άλλο γι’ αυτό το θέμα. Νομίζω ότι είμαι πολύ καθαρός σε αυτό που λέω.
Έχει, λοιπόν, μεγάλη σημασία αυτό που σας λέω. Έχει ευθύνες το ΠΑΣΟΚ για την επιλογή προσώπων ή για τους τρόπους που αντιδρούν συγκεκριμένα πρόσωπα πολιτικά ή υπηρεσιακά; Έχει. Βεβαίως έχει, αλλά κάποια στιγμή πρέπει να δείξεις εμπιστοσύνη και σε ορισμένους ανθρώπους που μέσα από την ιστορία τους και την διαδρομή τους είχαν εχέγγυα για την κατάληψη μιας δημόσιας θέσης. Δεν ήτανε ούτε τυχαίοι, ούτε χθεσινοί, ούτε άνευ προσόντων, αλλά και εκεί μπορεί να δημιουργηθεί προφανώς θέμα.
Από το σημείο αυτό μέχρι το σημείο να μαζεύονται οι διευθυντές του ΣΔΟΕ και να συζητάν μεταξύ τους ενώ υποτίθεται δεν έχουν το υλικό ότι είναι η Μαργαρίτα Παπανδρέου κάτοχος 500 εκατομμυρίων ευρώ η διαφορά είναι πάρα πολύ μεγάλη. Πάρα πολύ μεγάλη. Γιατί πια αυτό δείχνει ότι δεν έχουνε βάλει μυαλό και ότι πάντα στο στόχαστρο κατά βάθος είναι ο Ανδρέας Παπανδρέου, έστω και νεκρός μετά από τόσα χρόνια. Απίθανο είναι αυτό. Είναι πάντα στο στόχαστρο κατά βάθος.
Και θα σας πω μόνο πού έχει μείνει αυτή η συζήτηση. Κάποιος έδωσε αυτή την λίστα και δημοσιεύθηκε. Και καλά έκανε και δημοσιεύθηκε για να ξέρουμε τι γίνεται. Αυτός που την έδωσε είπε ψέματα ότι δεν την είχε ενώ την είχε.
Εκεί έχει σταματήσει η συζήτηση στη Βουλή, όταν είπα στον κ. Τσίπρα ότι εσείς στηρίζετε αυτόν που συγκαλύπτει, τον συγκαλύψαντα το υλικό, διότι προφανώς το είχε, έπρεπε να το είχε αξιοποιήσει, δεν το αξιοποίησε και είπε ψέματα στην Βουλή και στον Εισαγγελέα ότι δεν το έχει. Αυτά θα τα πούμε, θα τα πούμε, θα τα πούμε.
Άρα εδώ έχει μείνει η συζήτηση. Έτσι. Και έχουν καταλάβει προφανώς ότι η συζήτηση έχει πια μεγάλες δυσκολίες, διότι στήσαν ένα χορό που αφορούσε στην πραγματικότητα τι; Ποιον; Στελέχη της Νέας Δημοκρατίας; Στελέχη άλλων κομμάτων; Δεν θέλω να πω λεπτομέρειες. Και τον μύθο για την Μαργαρίτα (Παπανδρέου) τον οποίον τον είχαν διοχετεύσει σε όλο το διαδίκτυο, έχοντας την ανόητη σκέψη ότι τα ποσά αυτά είναι σε δραχμές, ενώ είναι ποσά σε δολάρια και δεν το σκεφτήκανε. Το μέγεθος του ψέματος είναι τόσο μεγάλο που αυτοακυρώνεται. Διότι εντάξει, να έλεγες 500 εκατομμύρια δραχμές, αλλά 500 εκατομμύρια δολάρια, δεν είχαν σκεφτεί ότι είναι όλο το αμοιβαίο κεφάλαιο της Eurobank αυτός ο λογαριασμός; Το αμοιβαίο κεφάλαιο μίας τράπεζας που τηρείται σε μία άλλη τράπεζα.
Θα πούμε λεπτομέρειες. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον αυτή η υπόθεση.
Λοιπόν, η ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, το ΠΑΣΟΚ ως φυσιογνωμία πολιτική πρέπει να διαμορφωθεί μέσα απ’ το Συνέδριο. Η νέα ηγετική ομάδα, οι νέοι άνθρωποι, με ικανότητες, πρέπει να αναδειχθούν δημοκρατικά. Αναδεικνύονται και στην πράξη, κυρίως όσοι είναι βουλευτές, μέσα απ’ τη δουλειά τους, στο Κοινοβούλιο και εκτός Βουλής, αλλά η επικύρωση και η οριστικοποίηση όλου του σχήματος είναι το Συνέδριο.
Για να κάνουμε τη χώρα κανονική, όπως λέω, πρέπει να κάνουμε και το ΠΑΣΟΚ ένα κανονικό κόμμα. Όχι προεδρικό, όχι προσωπικό. Όχι ιντριγκαδόρικο. Ένα συλλογικό διανοούμενο, με οργανώσεις που συζητούν, σκέφτονται, αποφασίζουν. Και γι’ αυτό είπα ότι ο επόμενος αρχηγός θα είναι 30 χρονών, δηλαδή θα είναι ένας νέος άνθρωπος απροσδόκητος, που δεν τον ξέρουμε, που θα τον βγάλει η βάση. Όχι τα κανάλια και όχι οι ψευτοδιαφοροποιήσεις θα μου επιτρέψεις Απόστολε να πω.
Δηλαδή λες: «δεν είμαι ΠΑΣΟΚ» και σε ρωτάνε: «γιατί δεν είσαι ΠΑΣΟΚ; Πού διαφωνείς»; Δεν διαφωνεί πουθενά. Δεν έχει καμιά πολιτική διαφωνία. Οι διαφωνίες είναι διαφωνίες προσωπικών ρόλων. «Θα ήθελα την περίοδο αυτή να είμαι υπουργός αλλά δεν μου επετράπη να είμαι υπουργός διότι αν ήμουνα υπουργός θα ήταν η χώρα σε πολύ καλύτερη κατάσταση, δεν θα είχαμε ύφεση και το ΠΑΣΟΚ θα είχε περισσότερες μονάδες στις δημοσκοπήσεις». Και πώς απορρέει αυτό; «Έτσι νομίζω».
Συμπαθητικό είναι όλο αυτό και φιλικό, δεν συνιστά πολιτική βάση. Δεν συνιστά πολιτική βάση να λες θέλω το ΠΑΣΟΚ ουρά της Νέας Δημοκρατίας σε ένα δήθεν ευρωπαϊκό μέτωπο τύπου Συναγερμού διότι σε όλη την Ευρώπη οι ευρωπαϊκές δυνάμεις είναι είτε συντηρητικές, είτε σοσιαλιστικές. Δεν συνιστά γραμμή το να λες θέλω το ΠΑΣΟΚ το ιστορικά μεγάλο ΠΑΣΟΚ το δημοκρατικό ουρά του οπορτουνισμού του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν συνιστά γραμμή και το να λες: «προσωπικά θα ήθελα έναν καλύτερο ρόλο, να είμαι...» κτλ. Βεβαίως, έλα μέσα στην κοίτη της παράταξής σου.
Με «κατηγόρησε» ένας συνάδελφος που προφανώς μιλούσε πολύ φιλικά ότι δεν τόλμησα να κάνω τον όμιλο το 2007 και δεν έκανα την μία ρήξη, την άλλη ρήξη. Μα δεν υπάρχει πιο εύκολο πράγμα από το να κάνεις τέτοιου είδους ρήξεις. Έχει κόστος να κρατάς την παράταξη ενωμένη.
Μα απαγόρευε καμιά καταστατική διάταξη να γίνει ένα ρεύμα ιδεών, ένας όμιλος; Δεν το ήθελε όμως ο Γιώργος και το δέχτηκα αυτό, για να κρατήσω την παράταξη ενωμένη. Να μην δημιουργήσω συζητήσεις. Να ενώσουμε τον κόσμο. Και η αξιοποίηση των στελεχών είναι απροκατάληπτη. Είναι όλοι. Όσοι μπορούν και θέλουν. Αξιοποιούνται.
Και βεβαίως με τα ίδια κριτήρια θα μπορούσα να μείνω έξω, το έχω πει πολλές φορές, τον Ιούνιο του 2011 και να πω ότι μένω απέξω από την ευθύνη για να διασώσω το κεφάλαιο της παράταξης, για να προστατεύσω τον εαυτό μου χάριν της παράταξης. Θα ήταν μια θεωρία.
Ήταν η θεωρία που είχε πει ο κ. Σαμαράς: «αφήστε να μην ψηφίσουμε το μνημόνιο εμείς για να μπορεί να υπάρχει ένα δεύτερο κόμμα αστικό να συγκεντρώσει τη δυσαρέσκεια». Μα δεν μπορούμε να σκεφτόμαστε τα πράγματα έτσι. Πρέπει να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες και να μπαίνουμε στη φωτιά. Και να καιγόμαστε στη φωτιά. Αλλά μην στεναχωριέστε. Το ΠΑΣΟΚ καίγεται αλλά είναι η βάτος η φλεγομένη και μηδέ καιομένη, γιατί η ιστορία ξέρει να κρίνει. Μπορεί να φλέγεται αλλά δεν καίγεται. Έχει αυτή τη δυνατότητα.
Και αυτή η δυνατότητα είστε εσείς οι ίδιοι, αρκεί βεβαίως να το πάρουμε στα σοβαρά και να κάνουμε την οργάνωση ξανά δυνατή, λειτουργική, μάχιμη, με αφορμή το Συνέδριο που είναι μια εξαιρετική ευκαιρία για να αποκτήσει το ΠΑΣΟΚ την αυτοπεποίθησή του και την προοπτική του.
Λοιπόν σας ευχαριστώ πολύ". I-Reporter
Το "i-R" έχει στη διάθεσή του τη δευτερολογία του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ και την παραθέτει στη συνέχεια. Διαβάστε τι είπε ο Ε. Βενιζέλος για το αν μπορούσε το ΠΑΣΟΚ να μην κάνει τις επιλογές που έκανε το 2010. Τι είπε για το λαό που δεν θέλει να ακούει την αλήθεια και ψηφίζει το ψέμα. Τι είπε για τη λίστα Λαγκάρντ, για την εμπλοκή της Μαργαρίτας Παπανδρέου που αποδεικνύει ότι στόχος είναι ο Ανδρέας Παπανδρέου, ακόμα και νεκρός και πως "αθώωσε" τον Γ. Παπακωνσταντίνου. Τι είπε για τους δικαστές που δικάζουν και παίρνουν αποφάσεις επειδή τους έθιξαν τα μέτρα. Τι είπε για τη χασούρα των μικροομολογιούχων από το "κούρεμα", ποιός τους έταξε προεκλογικά ότι θα λύσει το πρόβλημα, το οποίο δεν τέθηκε στο πρόσφατο eurogroup. Τι είπε για τον Άκη Τσοχατζόπουλο και για τους φίλους του πρώην υπουργού που είναι "πρώτη μούρη' στο ΣΥΡΙΖΑ και στους Ανεξάρτητους Έλληνες και ενορχηστρώνουν, με ψέματα, την καμπάνια κατά του ΠΑΣΟΚ. Τι είπε για τον Ανδρέα Λοβέρδο και πως άρχισε η μεταξύ τους ψυχρότητα όταν ο επικεφαλής της ΡΙΚΣΣΥ του ζητούσε επιμόνως, μετά τις εσωκομματικές εκλογές του 2007, να συγκροτήσει "ρεύμα" μέσα στο ΠΑΣΟΚ και εκείνος δέχθηκε τη θέση του Γ. Παπανδρέου να μην υπάρξουν ρεύματα και τάσεις, προκειμένου να διαφυλαχτεί η ενότητα της παράταξης. Αυτά και άλλα πολλά είπε ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ στη δευτερολογία του που δεν μεταδόθηκε από την κρατική και από καμία άλλη τηλεόραση.
Δευτερολογία Βενιζέλου
"Ξεκινάω από τον πυρήνα της ομιλίας μου για να μην υπάρχει καμία παρεξήγηση. Άκουσα τον τελευταίο σύντροφο που είπε -και ορθά- ότι πολλά πράγματα μπορούσαν να γίνουν διαφορετικά το 2009. Συμφωνώ μαζί του. Πράγματι πολλά πράγματα μπορούσαν και έπρεπε να έχουν γίνει διαφορετικά και ενώ ήμασταν στην αντιπολίτευση και κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου και το πρώτο εξάμηνο - πρώτο οκτάμηνο μέχρι τον Μάιο του 2010.
Δεν είπα στην ομιλία μου ότι δεν μπορούσαμε να κάνουμε διαφορετικά ή δεν έπρεπε να κάνουμε διαφορετικά πολλά κρίσιμα πράγματα. Είπα ότι η χώρα δεν είχε εξ αντικειμένου άλλη καλύτερη και ασφαλέστερη λύση σε σχέση με τη διαχείριση της κρίσης. Δηλαδή ή θα μπαίναμε σε ένα πρόγραμμα προσαρμογής υπαγορευμένο από τους εταίρους μας στο σκέλος της μείωσης του ελλείμματος και της βιωσιμότητας του χρέους, άρα έπρεπε να αποδεχθούμε την γρήγορη μείωση του ελλείμματος με σκληρά μέτρα σε σχέση με τα εισοδήματα, τους μισθούς, τις συντάξεις και την φορολογία, ή έπρεπε να οδηγηθούμε στην απόλυτη καταστροφή.
Ο πυρήνας, ο ιστορικός πυρήνας είναι αυτός, αυτό δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά.
Βεβαίως, πρέπει να λέμε την αλήθεια απευθυνόμενοι στον κόσμο. Το ΠΑΣΟΚ πλήρωσε το γεγονός ότι στις εκλογές του Μαΐου και του Ιουνίου είπε σε βαθμό ασύγκριτα μεγαλύτερο από οποιοδήποτε άλλο κόμμα την πραγματικότητα της χώρας, δεν υποσχέθηκε πράγματα ανέφικτα, μίλησε με ειλικρίνεια και υπευθυνότητα και αυτό είναι ένα στοιχείο το οποίο μας κρατάει και θα μας κρατήσει στρατηγικά όρθιους όταν θα έρθει η ώρα να κάνουμε τον τελικό απολογισμό για την πορεία της χώρας.
Αυτό δεν σημαίνει ότι έπρεπε εμείς μόνοι μας να ζητάμε στις αρχές του 2010 την προσφυγή της χώρας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Αυτό δεν σημαίνει ότι έπρεπε να αρκεστούμε στην κοινοβουλευτική πλειοψηφία του ΠΑΣΟΚ και να μην ζητήσουμε διευρυμένη κοινοβουλευτική πλειοψηφία στην κύρωση του πρώτου μνημονίου, που θα έφερνε σε εξαιρετικά δύσκολη θέση την Νέα Δημοκρατία και θα της απαγόρευε να συμπτύξει το ετερόκλητο αντιμνημονιακό μέτωπο που και η ίδια το πλήρωσε αλλά πρωτίστως το πλήρωσε ο τόπος γιατί εκθρέψαμε την δημαγωγία, την απλούστευση και τον εκφασισμό.
Θα μου επιτρέψετε εδώ να πω ότι αυτά δεν τα λέω τώρα, εκ των υστέρων, τα έχω πει τότε και τα έχω πει με τεκμηριωμένο και υπεύθυνο τρόπο πιστεύοντας ότι αυτό θα ήταν ωφέλιμο και για την παράταξη και για την χώρα.
Όμως είναι άλλο αυτό και άλλο το να αναθεματίζουμε το ΠΑΣΟΚ επειδή διαμόρφωσε μία εθνική στρατηγική μέσα σε πολύ δύσκολους ευρωπαϊκούς συσχετισμούς και η χώρα πορεύεται με αυτή την εθνική στρατηγική, η οποία είναι πάρα πολύ απαιτητική, πάρα πολύ επώδυνη, έχει τεράστιο πολιτικό και ηθικό κόστος αλλά έπρεπε να εκτελέσουμε αυτό το καθήκον.
Αυτό είναι το τεράστιο ιστορικό δίλημμα του αντιπροσωπευτικού συστήματος. Υπάρχουν στιγμές που ενώ έχεις πάρει μία εντολή από το εκλογικό σώμα, από το λαό, είσαι αντιμέτωπος με την μοίρα του έθνους και πρέπει να σκεφτείς με όρους ιστορικούς, με όρους που αφορούν τις επόμενες γενιές και να σηκώσεις ένα σταυρό.
Θα μπορούσε και το ΠΑΣΟΚ να πει «απελθέτω απ’ εμού το ποτήριον τούτο». Θα μπορούσε και το ΠΑΣΟΚ να αφήσει την «καυτή πατάτα» των δύσκολων αποφάσεων σε μία άλλη κυβέρνηση. Δεν το έκανε. Και δεν το έκανε ακόμη και τότε που σχηματίστηκε αυτή η άλλη κυβέρνηση, γιατί η κυβέρνηση αυτή υπήρξε. Ήταν η κυβέρνηση Παπαδήμου, με την συμμετοχή της Νέας Δημοκρατίας, αλλά με μία Νέα Δημοκρατία η οποία δεν έπαιρνε το μερίδιο της ευθύνης της. Ήθελε απλά και μόνο να φιλοτεχνήσει το υπεύθυνο ευρωπαϊκό πρόσωπό της, να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές, για να απολαύσει τους καρπούς της πολιτικής της που ήταν απολύτως αντιφατική, γιατί ξεκίνησε από σημαιοφόρος της αντιμνημονιακής πολιτικής και κατέληξε ο εκφραστής της υπεύθυνης ευρωπαϊκής πολιτικής στην Ελλάδα.
Έγιναν οι εκλογές του Μαΐου όμως και ο συσχετισμός των δυνάμεων που κατεγράφη το Μάιο -το έχω πει πολλές φορές σε παρόμοιες συγκεντρώσεις- έδειξε την πλήρη αποδιάρθρωση του κομματικού συστήματος και την επιφυλακτικότητα με την οποίαν κάνει τις επιλογές της η ελληνική κοινωνία, γιατί η άφθαρτη υποτίθεται Νέα Δημοκρατία, που επένδυσε στην αντιμνημονιακή δημαγωγία και που ερχόταν να σώσει τον κόσμο και διεκδικούσε αυτοδύναμη πλειοψηφία, πήρε 18%. Και ο ΣΥΡΙΖΑ που έκανε την έφοδο κατάληψης της εξουσίας στο όνομα της υπόσχεσης των πάντων στους πάντες πήρε 16,5%. Και το φθαρμένο, ηττημένο ΠΑΣΟΚ, το ΠΑΣΟΚ της κρίσης και το ΠΑΣΟΚ που έπρεπε να υποστεί και τον Τσοχατζόπουλο και όλα τα άλλα προεκλογικά -όλως τυχαίως προεκλογικά, όλα αυτά κυοφορήθηκαν επί χρόνια για να ξεσπάσουν προεκλογικά- πήρε 13,5% και ήτανε πέντε μονάδες η διαφορά μεταξύ του πρώτου κόμματος και του τρίτου.
Και θα μπορούσε να σχηματιστεί κυβέρνηση των τεσσάρων κομμάτων, των τριών κομμάτων, βεβαίως με πιο αδύναμη πλειοψηφία αλλά χωρίς η χώρα να χάσει και άλλο ένα δίμηνο προεκλογικό και χωρίς να αλλοιώσουμε τους εσωτερικούς συσχετισμούς στο μέτωπο των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων.
Γιατί δεν υπάρχει αμφιβολία ότι στις εκλογές του Ιουνίου αλλοιώθηκαν οι συσχετισμοί και πέσαμε θύματα μιας τεχνικής πόλωσης λόγω και του εκλογικού συστήματος, αλλά παρόλα αυτά το ΠΑΣΟΚ άντεξε και το ΠΑΣΟΚ είναι αυτό που διαμόρφωσε την λύση που θέλησε ο ελληνικός λαός.
Γιατί ο ελληνικός λαός κλήθηκε να απαντήσει στα μεγάλα διλήμματα και απάντησε στα μεγάλα διλήμματα. Ήξερε ότι υπάρχει μια υπεύθυνη πολιτική ειπωμένη με διάφορους τρόπους, αλλά πάντως μια υπεύθυνη πολιτική συμφωνία με τους εταίρους, και μία τυχοδιωκτική πολιτική. Και έδωσε καθαρή πλειοψηφία και στο εκλογικό σώμα και ακόμη καθαρότερη στο Κοινοβούλιο υπέρ αυτής της υπεύθυνης πολιτικής.
Είπαμε εμείς τίποτα προεκλογικά το οποίο είναι ανακόλουθο; Είπαμε ότι δεν θα ληφθούν μέτρα; Είπαμε ότι δεν θα υπάρξουν νέες θυσίες; Όχι. Είπαμε ότι θα αποφύγουμε τα οριζόντια μέτρα, ότι πρέπει η χώρα να διαπραγματευθεί, να αναθεωρήσει τη σύμβαση, να επιβεβαιώσει το κεκτημένο των αποφάσεων του Φεβρουαρίου - Μαρτίου, ότι έχουμε να πάρουμε μέτρα, όχι 13,5 δισ. ευρώ, 11,5 δισ. ευρώ μάλιστα, τόσα υπολογίζαμε και τόσα έπρεπε και θέλαμε αυτά να απλωθούν στον χρόνο μέσα από την λογική της παράτασης του χρόνου δημοσιονομικής προσαρμογής.
Λέγαμε ότι θα κυβερνήσουμε μόνοι μας; Όχι. Λέγαμε συμμαχία των υπεύθυνων φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων. Λέγαμε ότι τα πράγματα είναι εύκολα; Όχι. Λέγαμε ότι είναι πάρα πολύ δύσκολα αλλά ότι θέλουμε εθνική συσπείρωση και συναίνεση και εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης για να τα βγάλουμε πέρα.
Υπάρχει ένας πολίτης που δεν είχε αντιληφθεί ότι η χώρα θα πορευθεί μέσα από έναν διπλό συμβιβασμό; Έναν συμβιβασμό εσωτερικό με τις άλλες κομματικές δυνάμεις με τις οποίες κυβερνάνε μαζί, γιατί δεν κυβερνάμε μόνοι μας, η Νέα Δημοκρατία έχει πάρει 29% και η ΔΗΜΑΡ είναι εταίρος και επηρεάζει το γενικότερο κλίμα της κυβερνητικής πολιτικής και του δημόσιου λόγου. Και έναν συμβιβασμό εξωτερικό, γιατί πρέπει στα μεγάλα θέματα να συμφωνούμε με τους εταίρους μας υπό συνθήκες άνισες βεβαίως, γιατί άλλο είναι να είσαι δανειστής και άλλο δανειζόμενος, άλλο να έχεις και να δίνεις τα λεφτά και άλλο να μην έχεις και να τα ζητάς.
Αυτή είναι η πραγματικότητα. Είναι μια σκληρή πραγματικότητα την οποίαν την είπαμε όμως με όσο γίνεται πιο καθαρό τρόπο. Και πληρώσαμε την υπευθυνότητα και την ειλικρίνειά μας.
Είπαν οι σύντροφοι και συμφωνώ μαζί τους: «Ο λαός θέλει να ξέρει την αλήθεια». Ναι. Και έχουμε υποχρέωση να του λέμε την αλήθεια. Ο λαός θέλει να ξέρει την αλήθεια. Την αποδέχεται και την τιμά την αλήθεια; Ή μήπως θέλει να ξέρει την αλήθεια αλλά αρέσκεται να ψηφίζει το ψέμα; Γιατί το εκλογικό αποτέλεσμα, ακόμη και οι έρευνες της κοινής γνώμης, τι δείχνουν; Ότι ο λαός τιμά την αλήθεια και την αποδέχεται και την ακολουθεί; Όχι βεβαίως.
Η εμπειρία μας τι λέει; Η σύγχρονη πολιτική ιστορία τι λέει; Ότι κερδίζει στις εκλογές και διαμορφώνει τα μεγάλα ρεύματα η αλήθεια ή το ψέμα, η ψευδαίσθηση, ο εξωραϊσμός και η δημαγωγία; Γιατί αυτό άλλαξε; Πώς άλλαξε; Αυτό είναι το μεγάλο θέμα του ΠΑΣΟΚ.
Πρέπει και το ΠΑΣΟΚ να αντιληφθεί εσωτερικά, στη βάση του, στην οργάνωσή του, ότι πέρασε η εποχή των ψευδαισθήσεων, των ψεμάτων, των ωραίων λόγων, των υποσχέσεων. Δεν μπορείς να υπόσχεσαι με ευκολία γιατί το πληρώνεις. Και εμείς την κάναμε αυτή την τομή και την κάνουμε στην πολιτική μας πράξη και στον πολιτικό μας λόγο καθημερινά εντός και εκτός Βουλής, με κόστος.
Εάν δεν κυριαρχούσε το ψέμα, η ψευδαίσθηση, η δημαγωγία θα υπήρχε ο ΣΥΡΙΖΑ; Θα υπήρχε ο κ. Καμένος; Θα υπήρχε η Χρυσή Αυγή που προσπαθεί να αντλήσει ψηφοφόρους μέσα από την ανασφάλεια; Μέσα από την υποκατάσταση της αστυνομίας, καταγράφοντας τα ονόματα σε αυτούς που δίνει συσσίτια πλουσιοπάροχα, για να τους πάρει την ψήφο και την ψυχή υπέρ ναζιστικών, ρατσιστικών, ξενοφοβικών και βίαιων πρακτικών; Όχι.
Ή είναι η απελπισία; Η απόγνωση; Υπάρχει και η απελπισία και η απόγνωση αλλά υπάρχουν οι δήμοι, υπάρχει η Εκκλησία, υπάρχει το κράτος. Γιατί πρέπει να καταφύγει στην Χρυσή Αυγή; Υπάρχουν χώρες με οικονομική ισχύ τεράστια που έχουν ναζιστικά κόμματα, ίδια η Γερμανία, η Αυστρία, η Ολλανδία και χώρες οικονομικά σε άθλια κατάσταση όπως η Πορτογαλία για παράδειγμα που δεν έχουν τέτοια φαινόμενα ή η Κύπρος, ακόμη τουλάχιστον.
Δεν πρέπει να σπεύδουμε λοιπόν να καταλήγουμε σε συμπεράσματα τα οποία είναι σωστά θεωρητικά αλλά δυστυχώς δεν επαληθεύονται στην κοινωνική πράξη, γιατί οι πολίτες εξακολουθούν να είναι επηρεασμένοι από τις παλιές πρακτικές. Και γι’ αυτό λέω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και όλες οι άλλες εκδοχές της αντιπολίτευσης -κάνω μια εξαίρεση για το ΚΚΕ που είναι συνεπές στις απόψεις του- είναι προϊόντα πράγματι αυτής της μεταπολιτευτικής νοοτροπίας την οποία έχουμε κυρίαρχη ευθύνη εμείς, γιατί σε πολύ μεγάλο βαθμό την φτιάξαμε εμείς. Και βεβαίως έχουμε στελέχη παντού.
Καταγγέλλουμε τον Τσοχατζόπουλο, για τον οποίον λυπούμαστε βαθιά, γιατί η λύπη είναι το βασικό στοιχείο και ιδίως για μένα που τον είχα συνάδελφο και συνυποψήφιο στην Θεσσαλονίκη σε αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις. Αλλά πού είναι τα στελέχη του κλειστού κύκλου του Άκη; Δεν είναι «πρώτη μούρη» στον ΣΥΡΙΖΑ;
Από πού προέρχονται αυτοί που αναφέρθηκαν προηγουμένως ότι στελεχώνουν τους Ανεξάρτητους Έλληνες; Πήγαν τυχαία εκεί; Σήμερα πρωτοστατούν σε αυτή την αντιμνημονιακή υστερία, ότι δώσαμε τα πετρέλαια στους πιστωτές, την Ακρόπολη στους πιστωτές, λέγοντας και επιστημονικά και πολιτικά βάναυσα ψέματα, δηλητηριάζοντας την ψυχή του ελληνικού λαού, ενώ ξέρουν ότι το δίκαιο της εκτέλεσης είναι το ελληνικό δίκαιο και δεν θίγεται κανένα στοιχείο της εθνικής κυριαρχίας και κανένα στοιχείο της δημόσιας κτήσης, ούτε τα κυριαρχικά δικαιώματα, ούτε η υφαλοκρηπίδα, ούτε η ΑΟΖ, ούτε οι υδρογονάνθρακες, ούτε τα πολιτιστικά αγαθά. Τίποτα.
Λένε όμως συνειδητά ψέματα γιατί δεν μπορεί να μην ξέρουν αυτά που ξέρει, αν όχι ο πρωτοετής φοιτητής, πάντως ο τεταρτοετής φοιτητής της Νομικής (γιατί υπάρχει αυτός ο μύθος του πρωτοετούς φοιτητού ο οποίος τα ξέρει όλα. Δεν τα ξέρει ο πρωτοετής όλα αλλά λίγο πριν πάρεις το πτυχίο σου τα ξέρεις όλα). Λοιπόν, το στοιχειώδες είναι ότι οι συμβάσεις διέπονται στην αναγκαστική εκτέλεση από το δίκαιο του τόπου εκτέλεσης, από το ελληνικό δίκαιο. Και πάνω σε αυτήν την απάτη, την διανοητική απάτη έχουν στηρίξει ένα ολόκληρο κίνημα.
Ή μήπως δεν βλέπουμε την αντίσταση που αυτή την στιγμή υπάρχει και από το δικαστικό σώμα σε σχέση με τα μέτρα; Για σκεφθείτε να αντιστεκόντουσαν όλες οι κοινωνικές ομάδες με τον ίδιο τρόπο και να έκαναν χρήση των ίδιων μηχανισμών. Να κατέβαζε η ΓΕΝΟΠ τον διακόπτη, να φεύγαν οι γιατροί απ’ τα νοσοκομεία, να φεύγαν όπως έχουν φύγει δυστυχώς οι υπάλληλοι των δήμων από την αποκομιδή των απορριμμάτων και ούτω καθεξής.
Υπάρχει λοιπόν τεράστιο πρόβλημα αλήθειας. Δεν θέλει ο λαός την αλήθεια, στην μεγάλη του πλειοψηφία ακόμη. Και θέλει κόπο και προσπάθεια να τον πείσεις και να του πεις την αλήθεια. Και χαίρομαι γιατί εδώ ακούστηκε η αλήθεια. Ακούστηκε η αλήθεια που λέει ότι ο εργαζόμενος στον ιδιωτικό τομέα, δηλαδή ο άνεργος στον ιδιωτικό τομέα, είναι το μεγάλο θύμα της κρίσης. Ότι δεν μπορούμε να ανεχόμαστε και να υποθάλπουμε συντεχνιακές αντιλήψεις.
Δεν υπάρχουν συντεχνίες. Υπάρχουν συντεχνιακές αντιλήψεις και πρακτικές. Όλες οι επαγγελματικές ομάδες είναι έντιμες, άξιες, υπερήφανες. Δεν σημαίνει ότι ανήκεις σε μια επαγγελματική ομάδα ότι ανήκεις σε μία συντεχνία. Όχι. Ανήκεις σε ένα τίμιο επάγγελμα. Όταν όμως αναπτύσσεις πρακτικές υπεράσπισης κεκτημένων που δεν δικαιολογούνται από την κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα και είναι ως εκ τούτου άδικα και δυσανάλογα τότε αναπτύσσεις μια ανεπίτρεπτη συντεχνιακή πρακτική και δεν έχεις το αίσθημα κοινωνικής ευθύνης και κοινωνικής δικαιοσύνης που πρέπει να έχεις.
Εμείς σεβόμαστε και τιμάμε όλες τις επαγγελματικές κατηγορίες. Δεν είναι συντεχνία οι αγρότες. Δεν είναι συντεχνία οι εργαζόμενοι στις ΔΕΚΟ ή οι δημόσιοι υπάλληλοι, αλλά βεβαίως βρίσκεις θύλακες που αναπτύσσουν αδιανόητες πρακτικές.
Και βεβαίως ξαναγνωριζόμαστε όπως είπα όλοι διότι πρέπει να γίνει και μία αναδιοργάνωση ριζική του κράτους το οποίο δεν μπορεί να παρεμποδίζει την ανάπτυξη, δεν μπορεί δηλαδή να δημιουργεί πρόσθετα προβλήματα στον ιδιωτικό τομέα. Και καταλαβαίνω ότι το ΠΑΣΟΚ έχει στενούς δεσμούς με το δημόσιο τομέα και τη δημόσια διοίκηση αλλά από την άλλη μεριά βλέπω και το παράπονο του άνεργου ο οποίος σου λέει: καλά, εμάς το ένα εκατομμύριο τριακόσιες χιλιάδες ποιος μας εκφράζει; Πρέπει να τους εκφράσουμε.
Άρα υπάρχουν οι αντιφάσεις της ελληνικής κοινωνίας. Ο πατέρας είναι αγρότης και η μάνα θέλει σύνταξη από τον ΟΓΑ αλλά οι γιοί είναι διορισμένοι στο δημόσιο και έχουν αγροτικό εισόδημα. Ο πατέρας είναι δημόσιος υπάλληλος και ο γιός είναι σπουδαγμένος με μεταπτυχιακό και άνεργος στον ιδιωτικό τομέα. Κάθε οικογένεια στην Ελλάδα και μάλιστα κάθε ευρύτερη οικογένεια είναι τα πάντα. Είναι μία μικρογραφία όλων των αντιφάσεων και όλων των όψεων της ελληνικής κοινωνίας.
Γι’ αυτό πρέπει να μιλάμε στο όνομα του εθνικού συμφέροντος και της ανάγκης για μια νέα σύνθεση η οποία μπορεί να μας οδηγήσει όλους σε καλύτερο αποτέλεσμα.
Λένε πολλοί: φορολογείστε τον μεγάλο πλούτο. Στην Ελλάδα μέχρι το 2010 δήλωναν πάνω από 50.000 ευρώ εισόδημα 125.000 άνθρωποι μόνο! Και φέτος δήλωσαν 11.000 άνθρωποι εισόδημα άνω των 50.000 ευρώ!!! Πόσα να εισπράξεις από την φορολόγηση των μεσαίων εισοδημάτων; Διότι για τα ευρωπαϊκά δεδομένα τα 50.000 ευρώ είναι ένα μεσαίο εισόδημα, μεγαλομεσαίο για τα ελληνικά δεδομένα και πίσω από κάθε επιχείρηση, γιατί η επιχείρηση είναι αυτή που κρύβει το μεγάλο εισόδημα, πίσω από κάθε επιχείρηση υπάρχει το επιχείρημα: αν δεν σταθεί η επιχείρηση δεν στέκονται οι θέσεις εργασίας, θα διογκωθεί η ανεργία. Αν δεν στηριχθεί η επιχείρηση να κάνει επενδύσεις, άρα να αξιοποιήσει τα κέρδη της για επενδύσεις, δεν θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, δεν θα προστατευθούν οι θέσεις εργασίας.
Και μπαίνουμε σε αυτή την ιστορία η οποία πρέπει να ειπωθεί ολόκληρη εάν θέλουμε να δώσουμε προοπτική στον τόπο. Και αυτό αγωνιζόμαστε να κάνουμε μιλώντας για εθνικό φορολογικό σύστημα, για εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης, για το νέο εθνικό παραγωγικό μοντέλο.
Αλλά αυτά πρέπει να τα πιστέψουμε εμείς για να κάνουμε και τους άλλους να τα πιστέψουν.
Χαίρομαι πράγματι γιατί μετά το 1975 που ήρθε ο Ανδρέας (Παπανδρέου) στο Αιγάλεω ήρθα και εγώ τώρα ως Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Και πράγματι η κρίση και το μικρότερο μέγεθος το εκλογικό και το κοινοβουλευτικό αλλάζει και τις συνήθειες. Είπα στην εκδήλωση της 3ης του Σεπτέμβρη για όσους με ακούσατε στο Μουσείο Μπενάκη ότι το ΠΑΣΟΚ ξεκίνησε από ένα πολιτικό ΠΑΣΟΚ του 12,5% και έγινε το μεγάλο κοινωνικό ΠΑΣΟΚ του 48% με γεωμετρική πρόοδο και τώρα ξαναγίναμε ένα μικρό πολιτικό ΠΑΣΟΚ και πρέπει να ξαναγνωριστούμε με την κοινωνία και να φτιάξουμε μια νέα δυναμική. Αλλά δεν μπορούμε να φτιάξουμε τη νέα αυτή δυναμική βασισμένοι στις έννοιες του 1975, σε έναν απλό ριζοσπαστισμό, εθνικό, κοινωνικό και πολιτικό.
Τώρα θέλει δουλειά. Πολύ μεγαλύτερη δουλειά. Και θα περάσουμε από μία περίοδο συνεργασιών και από μία περίοδο πολύπλοκων συσχετισμών. Και πρέπει εκεί να έχουμε άποψη. Άποψη για τη χώρα, για το εκλογικό σύστημα, για τους θεσμούς, για την κοινωνία, για την ανάπτυξη, για όλα αυτά που θα συζητήσουμε προσυνεδριακά. Προσυνεδριακά θα τα θέσουμε όλα αυτά και θα αποφασίσουμε στο Συνέδριο.
Υπάρχει όριο; Θα σας πω ευθαρσώς ότι υπάρχει όριο. Δεν μπορεί το ΠΑΣΟΚ να θέσει σε κίνδυνο την χώρα. Δεν μπορεί να οδηγήσει την χώρα σε περιπέτεια. Δεν μπορεί να αμφισβητηθεί η κυβερνητική σταθερότητα. Δεν μπορεί να οδηγηθούμε σε πρόωρες εκλογές, σε πανικό, σε φεστιβάλ δημαγωγίας. Δεν θα γίνει το ΠΑΣΟΚ ούτε η ουρά της δεξιάς υπό το πρόσχημα των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων που πρέπει να ενωθούν, ούτε η ουρά του ΣΥΡΙΖΑ με την λανθασμένη σκέψη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η νέα κεντροαριστερά. Δεν είναι. Αυτό είναι το όριο.
Για μένα και για την κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ που πρέπει να ερμηνεύσουμε την εντολή των εκλογέων και όχι μόνο των μελών αυτό είναι το όριο.
Η χώρα χρειάζεται χρόνο, το ΠΑΣΟΚ χρειάζεται χρόνο, να αποδώσουν οι πολιτικές, να ολοκληρωθούν οι πολιτικές, να φανεί η διαφορά. Να φανεί ότι κάνουμε μία στροφή. Ότι από την ύφεση περνάμε σε λιγότερη ύφεση και μετά σε ανάπτυξη. Ότι μειώνεται η ανεργία και αρχίζουν να δημιουργούνται θέσεις εργασίας. Ότι γίνονται επενδύσεις. Ότι βελτιώνονται οι θεσμοί. Ότι λειτουργεί το κράτος. Ότι φεύγει η ανασφάλεια. Ότι σταματάει η ανόητη συζήτηση στην Ευρώπη για την Ελλάδα μέσα ή έξω απ’ το ευρώ.
Είπε ένας φίλος, ο εκπαιδευτικός ο φίλος μας απ’ τα Κύθηρα, ότι είναι εκ γενετής προβληματική η Ευρωζώνη. Βεβαίως. Διότι τι είχε συμβεί και γιατί η Ελλάδα ενθουσιασμένη μπήκε στην Ευρωζώνη και η Κύπρος μπήκε στην Ευρωζώνη και η Εσθονία μπήκε στην Ευρωζώνη. Και μετά λένε μήπως κάναμε λάθος και μπήκαμε στην Ευρωζώνη. Για σκεφτείτε τους Κύπριους που είχανε τέτοια ευελιξία λόγω και γεωγραφικής θέσης και διασυνδέσεων και τραπεζικού συστήματος.
Ποια ήταν η λογική; Η λογική ήτανε πάντα η Ευρώπη κάνει βολονταριστικά όπως λέγαμε ή το θέλουν πολιτικά, χωρίς να βλέπει τις λεπτομέρειες, μεγάλα βήματα προς τα μπρος και τα βήματα αυτά οδηγούν στην ευρωπαϊκή ενοποίηση. Τώρα έγινε ένα κολοσσιαίο βήμα με το κοινό νόμισμα, δεν έγινε αντίστοιχο βήμα φορολογικά, δεν έχει προϋπολογισμό η Ευρωπαϊκή Ένωση, έχει το 0,9% του κοινοτικού ΑΕΠ. Τρίχες δηλαδή και γίνεται μία συζήτηση αστεία για το 0,05% του κοινοτικού ΑΕΠ και τα Διαρθρωτικά Ταμεία. Δεν έχει πολιτικούς θεσμούς, δεν υπάρχει δημοκρατία μέσα στην ευρωζώνη.
Το πολιτικό πρόβλημα της Ευρωζώνης είναι το μεγαλύτερο. Αποφασίζουμε οι χώρες που είναι ισχυρές, οι χώρες του λεγόμενου ΑΑΑ, τέσσερις χώρες έχουν ΑΑΑ, οι χώρες οι οποίες έχουν την δυνατότητα να χρηματοδοτούν και βεβαίως αυτές οι κυβερνήσεις ψηφίζονται από λαούς. Δηλαδή ο γερμανικός λαός αποφασίζει, ο ολλανδικός, ο αυστριακός, ο λουξεμβουργιανός, ο φιλανδικός. Πέντε χώρες μαζί με το Λουξεμβούργο έχουν τριπλό Α.
Οι άλλοι λαοί ψηφίζουν και αυτοί, λένε την άποψή τους αλλά την λένε σε έναν συσχετισμό διακρατικό ο οποίος είναι συντηρητικός και σκληρός. Για ελάτε στη θέση της Ιταλίας. Η Ιταλία είναι μια μεγάλη χώρα. Ανήκει στις οκτώ μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου. Είναι πανίσχυρη εξαγωγικά. Και τώρα βλέπει μία συζήτηση διεθνή περί του ποιος πρέπει να είναι ο πρωθυπουργός της. Είναι ευχάριστο αυτό; Είναι ανεκτό; Φαντάζεστε μια αντίστοιχη συζήτηση στην Ελλάδα με δηλωμένη προτίμηση σε έναν πρωθυπουργό; Ξέρετε τι θα είχε συμβεί εδώ; Χαμός.
Και όμως αυτή είναι η πραγματικότητα. Η Ευρώπη έχει τεράστιο πρόβλημα θεσμών, τεράστιο πρόβλημα δημοκρατίας και δεν λειτουργούν οι ιδεολογικοί συσχετισμοί. Τι θα πει είμαι σοσιαλιστής; Ξέρετε; Δυστυχώς πολύ λίγα πράγματα στην Ευρώπη τώρα. Ο Ολλανδός Υπουργός Οικονομικών είναι σοσιαλιστής πλέον. Έφυγε ο επιθετικός φιλελεύθερος υπουργός. Δεν αλλάζει κάτι. Δεν είναι εύκολο να αλλάξει κάτι. Θέλει πολύ δουλειά. Πάρα πολύ δουλειά, προκειμένου να αποκτήσουν οι ευρωπαϊκές σοσιαλιστικές και σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις την ηγεμονία. Άρα θέλει και υπομονή από την άποψη αυτή. Γι’ αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία να αντιληφθούμε τις δυσκολίες που είχαμε.
Λέει ένας σύντροφος: μα το δημόσιο χρέος όσο ήταν το 2009 τόσο θα είναι και το 2020 και κάναμε τόσα πράγματα. Κάναμε το PSI, ταλαιπωρήσαμε τους μικροομολογιούχους, κουρέψαμε, επαναγοράσαμε. Για σκεφτείτε όμως ότι χάσαμε 25 μονάδες του ΑΕΠ στην ύφεση, που λειτουργούν πολλαπλασιαστικά. Για σκεφτείτε ότι άλλες 25 μονάδες του ΑΕΠ κοστίζει η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Για να στηρίξεις τις καταθέσεις, για να στηρίξεις τα δάνεια, για να στηρίξεις την πραγματική οικονομία.
Και σκεφτείτε ότι η αποκλιμάκωση θα γίνει με γεωμετρική πρόοδο. Δηλαδή ναι μεν θα είναι 122% του ΑΕΠ το 2020 αλλά το 2025 θα είναι 100%. Και δεν βλέπετε ότι αφήνουν ανοιχτή την πόρτα και νέου κουρέματος του λεγόμενου OSI (Official Sector Involvement), δηλαδή του κουρέματος των διακρατικών δανείων;
Όταν πήραμε το πρώτο PSI και ήτανε κούρεμα 21% είπα ότι «μπήκε πάτος στο βαρέλι» και με κατηγορούσε η αντιπολίτευση γιατί το είπα. Γιατί ήξερα ότι πλέον μπαίνουμε σε μία λογική πολλαπλών κουρεμάτων. Από το 21% πήγαμε στο 50%, απ’ το 50% στο 53,5%, απ’ το 53,5% πήγαμε στο άλλο 10% που έγινε τώρα με την επαναγορά και έτσι θα πάμε σε ένα βιώσιμο χρέος.
Και εκεί πέσαν θύματα οι μικροομολογιούχοι διότι είχαμε κάνει τεράστια διαπραγμάτευση να εξαιρεθούν. Ξέρετε πόσα είναι τα λεφτά της δικής σας κατηγορίας; Των ανθρώπων που αποταμιευτικά πήγαν και έβαλαν τα λεφτά τους στα ομόλογα; Ούτε ένα δισ. ευρώ δεν είναι. Ούτε ένα δισ. ευρώ. Τίποτα δεν είναι.
Για τους Έλληνες και λίγους ξένους οι οποίοι ήτανε στην πρωτογενή αγορά οι άνθρωποι οι οποίοι πήγαν βάλαν τα λεφτουδάκια τους σε μία αποταμίευση. Είναι ζήτημα αν ξεπερνά το ένα δισ. ευρώ. Δεν είναι τίποτα. Αγωνιστήκαμε με νύχια και με δόντια στο Eurogroup. Γιατί ήταν απόλυτοι; Απόλυτοι σε βαθμό απειλητικό. Γιατί ήταν απόλυτοι σε βαθμό απειλητικό; Διότι μαζεύτηκαν οι αντίστοιχοι μικροομολογιούχοι στην Γερμανία και στο Λουξεμβούργο και προσέφυγαν εναντίον των κυβερνήσεων ζητώντας αποζημιώσεις από τα μέλη των κυβερνήσεων. Όσα είχανε, δεν έχει σημασία.
Αυτό δημιούργησε αυτήν όλη την περιπέτεια. Και είναι κρίμα, θα σας πω, είναι κρίμα που όταν φωνάξαμε τα ασφαλιστικά ταμεία και τους μικροομολογιούχους, το Σύλλογο, τον Μάρτιο του 2012 και τους είπαμε, εγώ στη Βουλή τους είπα: «πάτε με τα λεφτά που πήρατε από το EFSF το 15% και αγοράστε ομόλογα του ελληνικού δημοσίου. Τα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου τα καινούργια είναι τώρα στο 11%. Σε έξι μήνες θα πάρετε τα λεφτά σας όλα διότι θα πάμε σε επαναγορά». Επισήμως στη διοίκηση του ΙΚΑ, του ΟΓΑ και του ΟΑΕΕ και επισήμως στο Σύλλογο των μικροομολογιούχων.
Και επειδή μια κυρία ή ένας άνθρωπος ο οποίος δεν ξέρει θα πει: εγώ θα το κάνω αυτό; «Μα πηγαίνετε στον ΟΔΔΗΧ, να σας το κάνει ο ΟΔΗΧ με μία τράπεζα». Και τους στείλαμε στον ΟΔΔΗΧ και δεν έγινε αυτό το πράγμα. Και είναι κρίμα που δεν έγινε. Αλλά και πάλι υπάρχει η δυνατότητα και φορολογικά και με ειδική ρύθμιση να λυθεί. Και τώρα έπρεπε να τεθεί κανονικά.
Ο Σαμαράς έδωσε προεκλογικά υπόσχεση για το θέμα αυτό. Τώρα όμως δεν το έθεσε κανείς στο Eurogroup. Τουλάχιστον εμείς το είχαμε θέσει και βρεθήκαμε αντιμέτωποι με ένα μέτωπο απειλητικό, των φίλων μας. Δυστυχώς ο ίδιος ο κ. Γιούνκερ, όχι μόνο ο κ. Σόϊμπλε, ο ίδιος ο κ. Γιούνκερ μας είπε ότι δεν μπορείτε για λόγους οι οποίοι αφορούν την ευθύνη, την αστική ευθύνη των μελών των κυβερνήσεων σε άλλες χώρες, αλλά το θέμα το ξέρουμε ότι είναι πολύ κρίσιμο και να είστε βέβαιοι ότι θα βρεθεί λύση.
Θέλει υπομονή και εμπιστοσύνη. Και είναι κρίμα που δεν χρησιμοποιήθηκε ο δρόμος που είχαμε υποδείξει. Δεν το είχαμε πει τυχαία. Δεν το είπαμε κομματικά. Το είπαμε με πολύ περίσκεψη και τεχνοκρατικά. Σας στείλαμε στον ΟΔΔΗΧ αλλά βέβαια δεν γινόταν.
Τώρα, επειδή είναι πάρα πολλά αυτά τα οποία έχουν τεθεί δεν θα απαντήσω σε όλα, θα σας πω μόνον μία κουβέντα για την λίστα Λαγκάρτ, γιατί είναι ένα ζήτημα το οποίο αφορά και τη δική μου περίοδο στο Υπουργείο Οικονομικών.
Θέλω να είμαι πάρα πολύ καθαρός. Η διαχείριση της λίστας Λαγκάρτ έχει αποκτήσει τεράστιες διαστάσεις ως πρόβλημα, συμβολικές. Δεν είναι το περιεχόμενο το οικονομικό. Το περιεχόμενο το οικονομικό είναι πάρα πολύ λίγο, είναι τίποτα μπροστά σε αυτό που υπάρχει στην Ελβετία, στην Σιγκαπούρη, σε ακίνητα στο Λονδίνο ή στο Βερολίνο. Είναι τίποτα, όμως συμβολικά έχει αποκτήσει τεράστιες διαστάσεις.
Η διαχείριση χωρίζεται σε δύο φάσεις. Πρώτη φάση πριν φτάσει το υλικό αυτό στα χέρια της αρμόδιας Υπηρεσίας που είναι το ΣΔΟΕ και η δεύτερη φάση, απ’ τη στιγμή που έφθασε στα χέρια της αρμόδιας Υπηρεσίας. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι το να έχει στα χέρια του ένας Υπουργός ένα οποιοδήποτε υλικό το οποίο πρέπει να διερευνηθεί από την αρμόδια Φορολογική Αρχή και να μην το στέλνει στην αρμόδια Φορολογική Αρχή είναι λάθος. Μπορεί να υπήρχε έλλειψη εμπιστοσύνης, μπορεί αυτό να έγινε για καλό σκοπό αλλά κακώς έγινε. Άργησε να γίνει. Δεν μπορεί να γίνει μετά από εννέα ή δέκα μήνες.
Από τη στιγμή όμως που το υλικό αυτό περιήλθε στο ΣΔΟΕ ο Υπουργός δεν μπορούσε να αναμειχθεί. Άρα όταν εγώ πληροφορούμαι ότι υπάρχει το υλικό αυτό δύο μήνες μετά την ανάληψη των καθηκόντων μου δεν μπορούσα παρά να πω στο ΣΔΟΕ να συνεχίσει.
Είναι το υλικό αυτό αποδεικτικά νόμιμο μέσο; Όχι δεν είναι. Έχει υποκλαπεί. Είναι όμως πηγή πληροφοριών. Και ως πηγή πληροφοριών έπρεπε να αξιοποιηθεί στο έπακρο από ανθρώπους που είχαν τεράστια εμπειρία. Που είχαν εμπειρία διότι αξιοποίησαν πληροφορίες για πολύ πιο κρίσιμα θέματα όπως είναι η τρομοκρατία.
Δεν θέλω να πω τίποτα άλλο γι’ αυτό το θέμα. Νομίζω ότι είμαι πολύ καθαρός σε αυτό που λέω.
Έχει, λοιπόν, μεγάλη σημασία αυτό που σας λέω. Έχει ευθύνες το ΠΑΣΟΚ για την επιλογή προσώπων ή για τους τρόπους που αντιδρούν συγκεκριμένα πρόσωπα πολιτικά ή υπηρεσιακά; Έχει. Βεβαίως έχει, αλλά κάποια στιγμή πρέπει να δείξεις εμπιστοσύνη και σε ορισμένους ανθρώπους που μέσα από την ιστορία τους και την διαδρομή τους είχαν εχέγγυα για την κατάληψη μιας δημόσιας θέσης. Δεν ήτανε ούτε τυχαίοι, ούτε χθεσινοί, ούτε άνευ προσόντων, αλλά και εκεί μπορεί να δημιουργηθεί προφανώς θέμα.
Από το σημείο αυτό μέχρι το σημείο να μαζεύονται οι διευθυντές του ΣΔΟΕ και να συζητάν μεταξύ τους ενώ υποτίθεται δεν έχουν το υλικό ότι είναι η Μαργαρίτα Παπανδρέου κάτοχος 500 εκατομμυρίων ευρώ η διαφορά είναι πάρα πολύ μεγάλη. Πάρα πολύ μεγάλη. Γιατί πια αυτό δείχνει ότι δεν έχουνε βάλει μυαλό και ότι πάντα στο στόχαστρο κατά βάθος είναι ο Ανδρέας Παπανδρέου, έστω και νεκρός μετά από τόσα χρόνια. Απίθανο είναι αυτό. Είναι πάντα στο στόχαστρο κατά βάθος.
Και θα σας πω μόνο πού έχει μείνει αυτή η συζήτηση. Κάποιος έδωσε αυτή την λίστα και δημοσιεύθηκε. Και καλά έκανε και δημοσιεύθηκε για να ξέρουμε τι γίνεται. Αυτός που την έδωσε είπε ψέματα ότι δεν την είχε ενώ την είχε.
Εκεί έχει σταματήσει η συζήτηση στη Βουλή, όταν είπα στον κ. Τσίπρα ότι εσείς στηρίζετε αυτόν που συγκαλύπτει, τον συγκαλύψαντα το υλικό, διότι προφανώς το είχε, έπρεπε να το είχε αξιοποιήσει, δεν το αξιοποίησε και είπε ψέματα στην Βουλή και στον Εισαγγελέα ότι δεν το έχει. Αυτά θα τα πούμε, θα τα πούμε, θα τα πούμε.
Άρα εδώ έχει μείνει η συζήτηση. Έτσι. Και έχουν καταλάβει προφανώς ότι η συζήτηση έχει πια μεγάλες δυσκολίες, διότι στήσαν ένα χορό που αφορούσε στην πραγματικότητα τι; Ποιον; Στελέχη της Νέας Δημοκρατίας; Στελέχη άλλων κομμάτων; Δεν θέλω να πω λεπτομέρειες. Και τον μύθο για την Μαργαρίτα (Παπανδρέου) τον οποίον τον είχαν διοχετεύσει σε όλο το διαδίκτυο, έχοντας την ανόητη σκέψη ότι τα ποσά αυτά είναι σε δραχμές, ενώ είναι ποσά σε δολάρια και δεν το σκεφτήκανε. Το μέγεθος του ψέματος είναι τόσο μεγάλο που αυτοακυρώνεται. Διότι εντάξει, να έλεγες 500 εκατομμύρια δραχμές, αλλά 500 εκατομμύρια δολάρια, δεν είχαν σκεφτεί ότι είναι όλο το αμοιβαίο κεφάλαιο της Eurobank αυτός ο λογαριασμός; Το αμοιβαίο κεφάλαιο μίας τράπεζας που τηρείται σε μία άλλη τράπεζα.
Θα πούμε λεπτομέρειες. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον αυτή η υπόθεση.
Λοιπόν, η ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, το ΠΑΣΟΚ ως φυσιογνωμία πολιτική πρέπει να διαμορφωθεί μέσα απ’ το Συνέδριο. Η νέα ηγετική ομάδα, οι νέοι άνθρωποι, με ικανότητες, πρέπει να αναδειχθούν δημοκρατικά. Αναδεικνύονται και στην πράξη, κυρίως όσοι είναι βουλευτές, μέσα απ’ τη δουλειά τους, στο Κοινοβούλιο και εκτός Βουλής, αλλά η επικύρωση και η οριστικοποίηση όλου του σχήματος είναι το Συνέδριο.
Για να κάνουμε τη χώρα κανονική, όπως λέω, πρέπει να κάνουμε και το ΠΑΣΟΚ ένα κανονικό κόμμα. Όχι προεδρικό, όχι προσωπικό. Όχι ιντριγκαδόρικο. Ένα συλλογικό διανοούμενο, με οργανώσεις που συζητούν, σκέφτονται, αποφασίζουν. Και γι’ αυτό είπα ότι ο επόμενος αρχηγός θα είναι 30 χρονών, δηλαδή θα είναι ένας νέος άνθρωπος απροσδόκητος, που δεν τον ξέρουμε, που θα τον βγάλει η βάση. Όχι τα κανάλια και όχι οι ψευτοδιαφοροποιήσεις θα μου επιτρέψεις Απόστολε να πω.
Δηλαδή λες: «δεν είμαι ΠΑΣΟΚ» και σε ρωτάνε: «γιατί δεν είσαι ΠΑΣΟΚ; Πού διαφωνείς»; Δεν διαφωνεί πουθενά. Δεν έχει καμιά πολιτική διαφωνία. Οι διαφωνίες είναι διαφωνίες προσωπικών ρόλων. «Θα ήθελα την περίοδο αυτή να είμαι υπουργός αλλά δεν μου επετράπη να είμαι υπουργός διότι αν ήμουνα υπουργός θα ήταν η χώρα σε πολύ καλύτερη κατάσταση, δεν θα είχαμε ύφεση και το ΠΑΣΟΚ θα είχε περισσότερες μονάδες στις δημοσκοπήσεις». Και πώς απορρέει αυτό; «Έτσι νομίζω».
Συμπαθητικό είναι όλο αυτό και φιλικό, δεν συνιστά πολιτική βάση. Δεν συνιστά πολιτική βάση να λες θέλω το ΠΑΣΟΚ ουρά της Νέας Δημοκρατίας σε ένα δήθεν ευρωπαϊκό μέτωπο τύπου Συναγερμού διότι σε όλη την Ευρώπη οι ευρωπαϊκές δυνάμεις είναι είτε συντηρητικές, είτε σοσιαλιστικές. Δεν συνιστά γραμμή το να λες θέλω το ΠΑΣΟΚ το ιστορικά μεγάλο ΠΑΣΟΚ το δημοκρατικό ουρά του οπορτουνισμού του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν συνιστά γραμμή και το να λες: «προσωπικά θα ήθελα έναν καλύτερο ρόλο, να είμαι...» κτλ. Βεβαίως, έλα μέσα στην κοίτη της παράταξής σου.
Με «κατηγόρησε» ένας συνάδελφος που προφανώς μιλούσε πολύ φιλικά ότι δεν τόλμησα να κάνω τον όμιλο το 2007 και δεν έκανα την μία ρήξη, την άλλη ρήξη. Μα δεν υπάρχει πιο εύκολο πράγμα από το να κάνεις τέτοιου είδους ρήξεις. Έχει κόστος να κρατάς την παράταξη ενωμένη.
Μα απαγόρευε καμιά καταστατική διάταξη να γίνει ένα ρεύμα ιδεών, ένας όμιλος; Δεν το ήθελε όμως ο Γιώργος και το δέχτηκα αυτό, για να κρατήσω την παράταξη ενωμένη. Να μην δημιουργήσω συζητήσεις. Να ενώσουμε τον κόσμο. Και η αξιοποίηση των στελεχών είναι απροκατάληπτη. Είναι όλοι. Όσοι μπορούν και θέλουν. Αξιοποιούνται.
Και βεβαίως με τα ίδια κριτήρια θα μπορούσα να μείνω έξω, το έχω πει πολλές φορές, τον Ιούνιο του 2011 και να πω ότι μένω απέξω από την ευθύνη για να διασώσω το κεφάλαιο της παράταξης, για να προστατεύσω τον εαυτό μου χάριν της παράταξης. Θα ήταν μια θεωρία.
Ήταν η θεωρία που είχε πει ο κ. Σαμαράς: «αφήστε να μην ψηφίσουμε το μνημόνιο εμείς για να μπορεί να υπάρχει ένα δεύτερο κόμμα αστικό να συγκεντρώσει τη δυσαρέσκεια». Μα δεν μπορούμε να σκεφτόμαστε τα πράγματα έτσι. Πρέπει να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες και να μπαίνουμε στη φωτιά. Και να καιγόμαστε στη φωτιά. Αλλά μην στεναχωριέστε. Το ΠΑΣΟΚ καίγεται αλλά είναι η βάτος η φλεγομένη και μηδέ καιομένη, γιατί η ιστορία ξέρει να κρίνει. Μπορεί να φλέγεται αλλά δεν καίγεται. Έχει αυτή τη δυνατότητα.
Και αυτή η δυνατότητα είστε εσείς οι ίδιοι, αρκεί βεβαίως να το πάρουμε στα σοβαρά και να κάνουμε την οργάνωση ξανά δυνατή, λειτουργική, μάχιμη, με αφορμή το Συνέδριο που είναι μια εξαιρετική ευκαιρία για να αποκτήσει το ΠΑΣΟΚ την αυτοπεποίθησή του και την προοπτική του.
Λοιπόν σας ευχαριστώ πολύ". I-Reporter
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η «καυτή» δευτερολογία του Β.Βενιζέλου
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
