2012-12-22 10:29:22
Ευθεία επίθεση κατά των Φώτη Κουβέλη και Σπύρου Λυκούδη εξαπολύει, ο Νίκος Μπίστης με άρθρο του που δημοσιεύεται στο περιοδικό " Μεταρρύθμιση ". Το άρθρο έχει ώς εξής./
''Περίμενα δύο ημέρες μια επίσημη τοποθέτηση της ΔΗΜΑΡ για την αρνητική απόφαση της ΕΕ σε σχέση με τη συμμετοχή του κόμματος στο υπό συγκρότηση Φόρουμ Διαλόγου και Συνεργασίας.
Και νομίζω ότι περισσότερο από εμένα, την περίμεναν τα μέλη της ΔΗΜΑΡ, αλλά και όσοι αναγνωρίζουν τον εαυτό τους στον ευρύτερο χώρο της κεντροαριστεράς, που από την Τρίτη έχουν μείνει εμβρόντητοι από την ανατροπή τής μέχρι τότε ακολουθούμενης πορείας. Αντ’ αυτής, υπήρξε μια συνέντευξη του καλού μου φίλου και γραμματέα της ΚΕ, Σπύρου Λυκούδη, στον Δημοτικό ραδιοσταθμό 9,84. Δεν είναι καν ημιεπίσημη άποψη, είναι η προσωπική γνώμη του Σπύρου.
Με την οποία συμφωνώ στο σύνολό της στο καθαρά πολιτικό σκέλος και αυτός εξάλλου είναι ο λόγος που είχαμε ταυτόσημη τοποθέτηση στην ΕΕ
. Μόνο που η απόφαση είναι όχι απλώς διαφορετική, αλλά αντίθετη και δεν υπάρχει κανένας λόγος – και εδώ η σοβαρή διαφωνία μου με τον τρόπο που αντιμετωπίζει τη σκληρή πραγματικότητα ο Σπύρος – να στρογγυλεύουμε τα πράγματα και να ωραιοποιούμε καταστάσεις. Δεν βοηθά το «άσε να δούμε», η αναβλητικότητα και το κρύψιμο του προβλήματος κάτω από το χαλί. Δεν «διόγκωσα το θέμα» με την παραίτησή μου, η απόφαση επέβαλε την παραίτησή μου, γιατί κατέστρεψε μια δουλειά και ανέτρεψε μια πορεία που ήταν δρομολογημένη από τις 28 Νοεμβρίου, στη συγκέντρωση στο Γκάζι.
Αλλά αν ο Σπύρος πιστεύει ότι υπάρχει περιθώριο επανεξέτασης του θέματος από την ΔΗΜΑΡ – άμεσα και όχι παραπέμποντας το θέμα στις ελληνικές καλένδες – εδώ είμαστε και σε αυτή την περίπτωση να θεωρεί δεδομένη την ανάκληση της παραίτησής μου. Όμως, οι γενικές αναφορές στις δυνάμεις του δημοκρατικού σοσιαλισμού, δεν έχουν νόημα όταν αποφεύγουμε τη συζήτηση μόλις φτάνει στο συγκεκριμένο. Για τη σωστή λοιπόν ενημέρωση των μελών της ΔΗΜΑΡ και του κόσμου της κεντροαριστεράς, θα παρουσιάσω τα γεγονότα που οδήγησαν στην αναπάντεχη αυτή στροφή. Θα περιοριστώ στα γεγονότα, θα αποφύγω κατά το δυνατόν την ονοματολογία και δεν θα μεταφέρω στιχομυθίες που πρέπει να μένουν στην αίθουσα συνεδρίασης.
Τα πραγματικά περιστατικά
«Αποφασίσαμε με συντριπτική πλειοψηφία στην Κεντρική Επιτροπή ότι αυτό που μας ενδιαφέρει, είναι η ανασυγκρότηση συνολικά του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού. Αυτό που λέμε Κεντροαριστερά. Μας ενδιαφέρει πάρα πολύ η ανασυγκρότηση αυτού του χώρου, γιατί μπορεί να προσφέρει και στην παρούσα φάση, αλλά και στις προοπτικές της χώρας. Για να γίνει αυτό, χρειάζεται σοβαρός, ενδιαφέρων και εποικοδομητικός διάλογος». Τα λόγια δεν είναι δικά μου, είναι από τη συνέντευξη του Σπύρου Λυκούδη. Άρα, υπήρχε απόφαση με αυτό το συγκεκριμένο περιεχόμενο. Αυτήν την κατεύθυνση ανέλαβα με απόφαση της Εκτελεστικής Επιτροπής να προωθήσω, ως υπεύθυνος διεύρυνσης της ΔΗΜΑΡ. Αυτό και έκανα. Εν όψει της συγκέντρωσης στο Γκάζι, στις 28 Νοεμβρίου, που διοργάνωσαν 6 κινήσεις για το μέλλον της κεντροαριστεράς και της σοσιαλδημοκρατίας, στην οποία θα συμμετείχαν με ομιλητές το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ, ετοίμασα ένα σχέδιο εισήγησης και εγκυκλίου προς τα μέλη της ΔΗΜΑΡ για τη διεύρυνση και το προώθησα αρμοδίως στις 21 Νοεμβρίου. Στο κείμενο υπήρχαν αναλυτικά οι προτάσεις τόσο γι’ αυτή καθαυτή την κομματική διεύρυνση της ΔΗΜΑΡ, όσο και για τη συγκρότηση Φόρουμ Διαλόγου και Συνεργασίας με δυνάμεις, κινήσεις και προσωπικότητες που κινούνται στο χώρο του δημοκρατικού σοσιαλισμού, της μεταρρυθμιστικής αριστεράς και της πολιτικής οικολογίας. Το κείμενο περιείχε την εξής σαφή και μη επιδεχόμενη παρερμηνείας διατύπωση: «Ο συντομότερος, ασφαλέστερος και αποτελεσματικότερος δρόμος για την όσμωση με αυτόν τον κόσμο, περνάει μέσα από συζητήσεις προγραμματικού χαρακτήρα. Άρα, η πρόταση για συγκρότηση Φόρουμ διαλόγου (ή σε όποια άλλη φόρμουλα συμφωνήσουν οι ενδιαφερόμενοι) όλων αυτών των δυνάμεων, κινήσεων και προσώπων, πρέπει να προωθείται από μέρους μας. Την πολιτική ηγεμονία σε αυτήν την προσπάθεια θα την κερδίσουμε με την σταθερή μας παρουσία, τις ιδέες μας και τον προγραμματικό μας λόγο». Με αυτήν την πρόταση, λοιπόν, πήγα και μίλησα εκ μέρους της ΔΗΜΑΡ στη μεγάλη συγκέντρωση στο Γκάζι, παρουσία του Γραμματέα του κόμματος, πολλών μελών της Εκτελεστικής Επιτροπής, της ΚΕ και στελεχών και μελών του κόμματος. Όσοι δεν έχουν προβλήματα ακοής πρέπει να κατάλαβαν και τι είπα και να αντελήφθησαν ότι όλοι οι συμμετέχοντες στην εκδήλωση τελικά συνέκλιναν στην πρότασή μου για ένα Φόρουμ Διαλόγου. Δεν μπορεί επίσης να μην άκουσαν τον εκπρόσωπο του ΠΑΣΟΚ, Γιάννη Μανιάτη, να αποδέχεται εκ μέρους του κόμματός του την πρόταση μου, θέση που αμέσως μετά και παραπάνω από μια φορά επανέλαβε με δημόσιες δηλώσεις του ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Άρα, ότι το ΠΑΣΟΚ θα έπαιρνε μέρος, ήταν γνωστό από την πρώτη στιγμή και αποτελούσε στοιχείο τόσο της πρότασης που διατύπωσα, όσο και της απόφασης που πήραμε από κοινού με όλους τους άλλους στο Γκάζι. Άγνοια του γεγονότος δεν δικαιολογείται. Βεβαίως στην εκδήλωση ακούστηκε και μια άλλη πρόταση, για νέο κόμμα, με την αυτοδιάλυση των υπαρχόντων κομμάτων, πρόταση που την αντέκρουσα τόσο εγώ, όσο και άλλοι ομιλητές. Άρα η πρόταση που έγινε τελικά δεκτή από όλους για τη συγκρότηση του Φόρουμ, προϋπέθετε την αυτοτελή λειτουργία των κομμάτων και το Φόρουμ θα ήταν ο χώρος στον οποίον συντεταγμένα θα γινόταν ο «σοβαρός, ενδιαφέρον και εποικοδομητικός διάλογος». Ήταν δηλαδή ό,τι ακριβώς θέλαμε.
Έκτοτε, επί σχεδόν ένα μήνα, προωθούσα αυτήν την υπόθεση σε συνεχείς συναντήσεις με κινήσεις και κυρίως με προσωπικότητες του ευρύτερου κεντροαριστερού και οικολογικού χώρου. Έδωσα συνεντεύξεις στα ΜΜΕ όπου εξηγούσα τον ρόλο του Φόρουμ και το πλαίσιο λειτουργίας του. Για όλα αυτά, υπήρχε συστηματική και πλήρης ενημέρωση του κόμματος. Δεν είμαι μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής του κόμματος και δεν ήμουν παρών σε συνεδριάσεις του και δεν ξέρω αν υπήρχαν αντιδράσεις. Αν όμως υπήρχαν, δεν ήταν λογικό να ενημερωθώ από τον Πρόεδρο ή τον Γραμματέα του κόμματος, ώστε τουλάχιστον να αναστείλω τη δραστηριότητά μου; Όχι μόνο δεν υπήρξε τέτοιο καμπανάκι, αλλά αντιθέτως εισέπραττα ενθάρρυνση. Με την τελευταία εξέλιξη, προφανώς δημιουργήθηκε μια νέα κατάσταση και δεν μπορώ να γνωστοποιήσω τα ονόματα όσων είχαν αποδεχθεί τη συμμετοχή τους στο Φόρουμ, με δεδομένη την παρουσία της ΔΗΜΑΡ. Αυτό για το οποίο μπορώ να διαβεβαιώσω τα μέλη της ΔΗΜΑΡ και τον ευρύτερο κόσμο της Κεντροαριστεράς, είναι ότι αν όλα προχωρούσαν ομαλά, θα έτριβαν τα μάτια τους από το εύρος και την ποιότητα των συμμετοχών. Νέοι και παλιοί, με κέντρο βάρους στους νέους, στελέχη πρώτης γραμμής που έσπαγαν την εθελούσια απόσυρσή τους από τον δημόσιο βίο, στελέχη του χώρου της Τοπικής Αυτοδιοίκησης που στο πρόσωπό τους αναγνώριζε τον εαυτό της όλη η Κεντροαριστερά. Προσωπικότητες από τον χώρο της επιστήμης, του πολιτισμού, της εργασίας και της επιχειρηματικότητας. Είχα καιρό να συναντήσω τόσο ενθουσιασμό και άμεση ανταπόκριση από ανθρώπους δύσκολους και κατά κανόνα επιφυλακτικούς. Καταλάβαιναν ότι κάτι σημαντικό είναι στα σκαριά και ξεπερνούσαν αδράνειες και δισταγμούς. Και ενώ σε αυτήν την πλούσια κεντροαριστερή ενδοχώρα ανέβαινε ο ενθουσιασμός, το αντίθετο συνέβαινε στην Εκτελεστική Επιτροπή της ΔΗΜΑΡ. Την Τρίτη, 11 Δεκεμβρίου, ακούστηκαν οι πρώτες επιφυλάξεις που είχαν όμως να κάνουν με κάποιες επί πλέον εγγυήσεις για την αυτοτέλεια του κόμματος μέσα στο Φόρουμ. Αναλάβαμε με τον Θόδωρο Μαργαρίτη να ετοιμάσουμε μια εισήγηση που θα ενσωμάτωνε και αυτές τις παρατηρήσεις. Στη συνεδρίαση στις 18 Δεκεμβρίου, βρεθήκαμε μπροστά σε μια τελείως διαφορετική κατάσταση. Η ίδια η ιδέα του Φόρουμ θεωρήθηκε από πρόωρη έως υπονομευτική της ύπαρξης της ΔΗΜΑΡ, η παρουσία του ΠΑΣΟΚ και πασοκογενών αρνητική αλλά και αιφνιδιαστική εξέλιξη. Πολλοί μιλούσαν σαν να αντιμετώπιζαν για πρώτη φορά το γεγονός, σαν να μην είχε προηγηθεί μια ολόκληρη δουλειά, ή σαν να είχε γίνει ερήμην τους και εν κρυπτώ. Η εισήγηση απορρίφθηκε και μαζί πήγε στράφι όση δουλειά είχε γίνει μέχρι τότε. Θεωρώ την παραίτησή μου από την θέση του υπεύθυνου για την πολιτική Διεύρυνσης της ΔΗΜΑΡ, λογική και μετριοπαθή αντίδραση. Ο φίλος μου, ο Σπύρος Λυκούδης, την χαρακτήρισε «βιαστική». Δεν έχει δίκιο και νομίζω ότι το ξέρει. Απλώς ο ίδιος είναι στενοχωρημένος από την εξέλιξη και το δείχνει με κάθε τρόπο. Άλλοι είναι ανακουφισμένοι και το έδειξαν επίσης με κάθε τρόπο, ανατρέποντας εν ψυχρώ μια πολιτική που είχα προωθήσει στο όνομα της ΔΗΜΑΡ.
Αυτά είναι τα γεγονότα. Αν κάποιος τα αμφισβητεί, παρακαλώ να το κάνει δημόσια. Τα μισόλογα, οι διαρροές, τα υπονοούμενα, τα «δεν είναι έτσι ακριβώς», δεν μας αξίζουν. Γι’ αυτό ας μιλήσουν καθαρά όποιοι διαφωνούν επί της ουσίας. Το κάνει η ομάδα που συγκρότησε το «αριστερό δίκτυο» και φυσιολογικά έσπευσε να χαιρετήσει από τον ιστότοπό της την υπαναχώρηση της ηγεσίας. Δεν αναφέρομαι σε αυτούς, αυτοί κατά δήλωσή τους δεν ενδιαφέρονται για την υπόθεση της κεντροαριστεράς και κατά τη γνώμη μου εργάζονται για την μετατροπή της ΔΗΜΑΡ σε δορυφόρο του ΣΥΡΙΖΑ. Οι άλλοι όμως, που θεωρητικά ενδιαφέρονται για την ανασυγκρότηση του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού και της Κεντροαριστεράς, δεν αισθάνονται την υποχρέωση να μιλήσουν δημόσια και να εξηγήσουν τη στάση τους; Από πότε, στα κόμματα της Αριστεράς, τον δημόσιο διάλογο τον αντικαθιστά η αμήχανη σιωπή;
Μερικές σύντομες πολιτικές παρατηρήσεις
Το κείμενο αυτό γράφτηκε για να ενημερώσει επί γεγονότων. Την πολιτική εκτίμηση για το πώς και το γιατί, την αφήνω σ’ εσάς. Προφανώς έχω άποψη, αλλά δεν είναι της στιγμής. Μπορώ όμως να κάνω μερικές σύντομες παρατηρήσεις, γενικού χαρακτήρα:
1. Η λογική του μικρού κόμματος που επειδή έγινε μικρομεσαίο κάθεται πάνω στο ποσοστό του και δεν ανοίγεται σε μεγάλα ακροατήρια, είναι κοντόφθαλμη.
2. Ο φόβος της συνύπαρξης με το σημερινό ΠΑΣΟΚ, σε ένα Φόρουμ Διαλόγου και Συνεργασίας, δείχνει έλλειψη αυτοπεποίθησης. Και είναι ακατανόητος, όταν την ίδια ώρα συνεργάζεσαι μαζί του σε κυβερνητικό επίπεδο.
3. Ο χώρος της μεταρρυθμιστικής Κεντροαριστεράς ανάμεσα στην ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι αναπόφευκτο να συγκροτηθεί. Κανένα από τα υπάρχοντα σχήματα δεν μπορεί μόνο του να τον εκφράσει και να τον καλύψει. Σε αυτήν την συγκρότηση, η ΔΗΜΑΡ μπορεί ακόμα – αν το θελήσει – να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο. Αλλιώς η πρωτοβουλία, αργά ή γρήγορα, θα περάσει σε άλλα χέρια''.
communenews
''Περίμενα δύο ημέρες μια επίσημη τοποθέτηση της ΔΗΜΑΡ για την αρνητική απόφαση της ΕΕ σε σχέση με τη συμμετοχή του κόμματος στο υπό συγκρότηση Φόρουμ Διαλόγου και Συνεργασίας.
Και νομίζω ότι περισσότερο από εμένα, την περίμεναν τα μέλη της ΔΗΜΑΡ, αλλά και όσοι αναγνωρίζουν τον εαυτό τους στον ευρύτερο χώρο της κεντροαριστεράς, που από την Τρίτη έχουν μείνει εμβρόντητοι από την ανατροπή τής μέχρι τότε ακολουθούμενης πορείας. Αντ’ αυτής, υπήρξε μια συνέντευξη του καλού μου φίλου και γραμματέα της ΚΕ, Σπύρου Λυκούδη, στον Δημοτικό ραδιοσταθμό 9,84. Δεν είναι καν ημιεπίσημη άποψη, είναι η προσωπική γνώμη του Σπύρου.
Με την οποία συμφωνώ στο σύνολό της στο καθαρά πολιτικό σκέλος και αυτός εξάλλου είναι ο λόγος που είχαμε ταυτόσημη τοποθέτηση στην ΕΕ
Αλλά αν ο Σπύρος πιστεύει ότι υπάρχει περιθώριο επανεξέτασης του θέματος από την ΔΗΜΑΡ – άμεσα και όχι παραπέμποντας το θέμα στις ελληνικές καλένδες – εδώ είμαστε και σε αυτή την περίπτωση να θεωρεί δεδομένη την ανάκληση της παραίτησής μου. Όμως, οι γενικές αναφορές στις δυνάμεις του δημοκρατικού σοσιαλισμού, δεν έχουν νόημα όταν αποφεύγουμε τη συζήτηση μόλις φτάνει στο συγκεκριμένο. Για τη σωστή λοιπόν ενημέρωση των μελών της ΔΗΜΑΡ και του κόσμου της κεντροαριστεράς, θα παρουσιάσω τα γεγονότα που οδήγησαν στην αναπάντεχη αυτή στροφή. Θα περιοριστώ στα γεγονότα, θα αποφύγω κατά το δυνατόν την ονοματολογία και δεν θα μεταφέρω στιχομυθίες που πρέπει να μένουν στην αίθουσα συνεδρίασης.
Τα πραγματικά περιστατικά
«Αποφασίσαμε με συντριπτική πλειοψηφία στην Κεντρική Επιτροπή ότι αυτό που μας ενδιαφέρει, είναι η ανασυγκρότηση συνολικά του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού. Αυτό που λέμε Κεντροαριστερά. Μας ενδιαφέρει πάρα πολύ η ανασυγκρότηση αυτού του χώρου, γιατί μπορεί να προσφέρει και στην παρούσα φάση, αλλά και στις προοπτικές της χώρας. Για να γίνει αυτό, χρειάζεται σοβαρός, ενδιαφέρων και εποικοδομητικός διάλογος». Τα λόγια δεν είναι δικά μου, είναι από τη συνέντευξη του Σπύρου Λυκούδη. Άρα, υπήρχε απόφαση με αυτό το συγκεκριμένο περιεχόμενο. Αυτήν την κατεύθυνση ανέλαβα με απόφαση της Εκτελεστικής Επιτροπής να προωθήσω, ως υπεύθυνος διεύρυνσης της ΔΗΜΑΡ. Αυτό και έκανα. Εν όψει της συγκέντρωσης στο Γκάζι, στις 28 Νοεμβρίου, που διοργάνωσαν 6 κινήσεις για το μέλλον της κεντροαριστεράς και της σοσιαλδημοκρατίας, στην οποία θα συμμετείχαν με ομιλητές το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ, ετοίμασα ένα σχέδιο εισήγησης και εγκυκλίου προς τα μέλη της ΔΗΜΑΡ για τη διεύρυνση και το προώθησα αρμοδίως στις 21 Νοεμβρίου. Στο κείμενο υπήρχαν αναλυτικά οι προτάσεις τόσο γι’ αυτή καθαυτή την κομματική διεύρυνση της ΔΗΜΑΡ, όσο και για τη συγκρότηση Φόρουμ Διαλόγου και Συνεργασίας με δυνάμεις, κινήσεις και προσωπικότητες που κινούνται στο χώρο του δημοκρατικού σοσιαλισμού, της μεταρρυθμιστικής αριστεράς και της πολιτικής οικολογίας. Το κείμενο περιείχε την εξής σαφή και μη επιδεχόμενη παρερμηνείας διατύπωση: «Ο συντομότερος, ασφαλέστερος και αποτελεσματικότερος δρόμος για την όσμωση με αυτόν τον κόσμο, περνάει μέσα από συζητήσεις προγραμματικού χαρακτήρα. Άρα, η πρόταση για συγκρότηση Φόρουμ διαλόγου (ή σε όποια άλλη φόρμουλα συμφωνήσουν οι ενδιαφερόμενοι) όλων αυτών των δυνάμεων, κινήσεων και προσώπων, πρέπει να προωθείται από μέρους μας. Την πολιτική ηγεμονία σε αυτήν την προσπάθεια θα την κερδίσουμε με την σταθερή μας παρουσία, τις ιδέες μας και τον προγραμματικό μας λόγο». Με αυτήν την πρόταση, λοιπόν, πήγα και μίλησα εκ μέρους της ΔΗΜΑΡ στη μεγάλη συγκέντρωση στο Γκάζι, παρουσία του Γραμματέα του κόμματος, πολλών μελών της Εκτελεστικής Επιτροπής, της ΚΕ και στελεχών και μελών του κόμματος. Όσοι δεν έχουν προβλήματα ακοής πρέπει να κατάλαβαν και τι είπα και να αντελήφθησαν ότι όλοι οι συμμετέχοντες στην εκδήλωση τελικά συνέκλιναν στην πρότασή μου για ένα Φόρουμ Διαλόγου. Δεν μπορεί επίσης να μην άκουσαν τον εκπρόσωπο του ΠΑΣΟΚ, Γιάννη Μανιάτη, να αποδέχεται εκ μέρους του κόμματός του την πρόταση μου, θέση που αμέσως μετά και παραπάνω από μια φορά επανέλαβε με δημόσιες δηλώσεις του ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Άρα, ότι το ΠΑΣΟΚ θα έπαιρνε μέρος, ήταν γνωστό από την πρώτη στιγμή και αποτελούσε στοιχείο τόσο της πρότασης που διατύπωσα, όσο και της απόφασης που πήραμε από κοινού με όλους τους άλλους στο Γκάζι. Άγνοια του γεγονότος δεν δικαιολογείται. Βεβαίως στην εκδήλωση ακούστηκε και μια άλλη πρόταση, για νέο κόμμα, με την αυτοδιάλυση των υπαρχόντων κομμάτων, πρόταση που την αντέκρουσα τόσο εγώ, όσο και άλλοι ομιλητές. Άρα η πρόταση που έγινε τελικά δεκτή από όλους για τη συγκρότηση του Φόρουμ, προϋπέθετε την αυτοτελή λειτουργία των κομμάτων και το Φόρουμ θα ήταν ο χώρος στον οποίον συντεταγμένα θα γινόταν ο «σοβαρός, ενδιαφέρον και εποικοδομητικός διάλογος». Ήταν δηλαδή ό,τι ακριβώς θέλαμε.
Έκτοτε, επί σχεδόν ένα μήνα, προωθούσα αυτήν την υπόθεση σε συνεχείς συναντήσεις με κινήσεις και κυρίως με προσωπικότητες του ευρύτερου κεντροαριστερού και οικολογικού χώρου. Έδωσα συνεντεύξεις στα ΜΜΕ όπου εξηγούσα τον ρόλο του Φόρουμ και το πλαίσιο λειτουργίας του. Για όλα αυτά, υπήρχε συστηματική και πλήρης ενημέρωση του κόμματος. Δεν είμαι μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής του κόμματος και δεν ήμουν παρών σε συνεδριάσεις του και δεν ξέρω αν υπήρχαν αντιδράσεις. Αν όμως υπήρχαν, δεν ήταν λογικό να ενημερωθώ από τον Πρόεδρο ή τον Γραμματέα του κόμματος, ώστε τουλάχιστον να αναστείλω τη δραστηριότητά μου; Όχι μόνο δεν υπήρξε τέτοιο καμπανάκι, αλλά αντιθέτως εισέπραττα ενθάρρυνση. Με την τελευταία εξέλιξη, προφανώς δημιουργήθηκε μια νέα κατάσταση και δεν μπορώ να γνωστοποιήσω τα ονόματα όσων είχαν αποδεχθεί τη συμμετοχή τους στο Φόρουμ, με δεδομένη την παρουσία της ΔΗΜΑΡ. Αυτό για το οποίο μπορώ να διαβεβαιώσω τα μέλη της ΔΗΜΑΡ και τον ευρύτερο κόσμο της Κεντροαριστεράς, είναι ότι αν όλα προχωρούσαν ομαλά, θα έτριβαν τα μάτια τους από το εύρος και την ποιότητα των συμμετοχών. Νέοι και παλιοί, με κέντρο βάρους στους νέους, στελέχη πρώτης γραμμής που έσπαγαν την εθελούσια απόσυρσή τους από τον δημόσιο βίο, στελέχη του χώρου της Τοπικής Αυτοδιοίκησης που στο πρόσωπό τους αναγνώριζε τον εαυτό της όλη η Κεντροαριστερά. Προσωπικότητες από τον χώρο της επιστήμης, του πολιτισμού, της εργασίας και της επιχειρηματικότητας. Είχα καιρό να συναντήσω τόσο ενθουσιασμό και άμεση ανταπόκριση από ανθρώπους δύσκολους και κατά κανόνα επιφυλακτικούς. Καταλάβαιναν ότι κάτι σημαντικό είναι στα σκαριά και ξεπερνούσαν αδράνειες και δισταγμούς. Και ενώ σε αυτήν την πλούσια κεντροαριστερή ενδοχώρα ανέβαινε ο ενθουσιασμός, το αντίθετο συνέβαινε στην Εκτελεστική Επιτροπή της ΔΗΜΑΡ. Την Τρίτη, 11 Δεκεμβρίου, ακούστηκαν οι πρώτες επιφυλάξεις που είχαν όμως να κάνουν με κάποιες επί πλέον εγγυήσεις για την αυτοτέλεια του κόμματος μέσα στο Φόρουμ. Αναλάβαμε με τον Θόδωρο Μαργαρίτη να ετοιμάσουμε μια εισήγηση που θα ενσωμάτωνε και αυτές τις παρατηρήσεις. Στη συνεδρίαση στις 18 Δεκεμβρίου, βρεθήκαμε μπροστά σε μια τελείως διαφορετική κατάσταση. Η ίδια η ιδέα του Φόρουμ θεωρήθηκε από πρόωρη έως υπονομευτική της ύπαρξης της ΔΗΜΑΡ, η παρουσία του ΠΑΣΟΚ και πασοκογενών αρνητική αλλά και αιφνιδιαστική εξέλιξη. Πολλοί μιλούσαν σαν να αντιμετώπιζαν για πρώτη φορά το γεγονός, σαν να μην είχε προηγηθεί μια ολόκληρη δουλειά, ή σαν να είχε γίνει ερήμην τους και εν κρυπτώ. Η εισήγηση απορρίφθηκε και μαζί πήγε στράφι όση δουλειά είχε γίνει μέχρι τότε. Θεωρώ την παραίτησή μου από την θέση του υπεύθυνου για την πολιτική Διεύρυνσης της ΔΗΜΑΡ, λογική και μετριοπαθή αντίδραση. Ο φίλος μου, ο Σπύρος Λυκούδης, την χαρακτήρισε «βιαστική». Δεν έχει δίκιο και νομίζω ότι το ξέρει. Απλώς ο ίδιος είναι στενοχωρημένος από την εξέλιξη και το δείχνει με κάθε τρόπο. Άλλοι είναι ανακουφισμένοι και το έδειξαν επίσης με κάθε τρόπο, ανατρέποντας εν ψυχρώ μια πολιτική που είχα προωθήσει στο όνομα της ΔΗΜΑΡ.
Αυτά είναι τα γεγονότα. Αν κάποιος τα αμφισβητεί, παρακαλώ να το κάνει δημόσια. Τα μισόλογα, οι διαρροές, τα υπονοούμενα, τα «δεν είναι έτσι ακριβώς», δεν μας αξίζουν. Γι’ αυτό ας μιλήσουν καθαρά όποιοι διαφωνούν επί της ουσίας. Το κάνει η ομάδα που συγκρότησε το «αριστερό δίκτυο» και φυσιολογικά έσπευσε να χαιρετήσει από τον ιστότοπό της την υπαναχώρηση της ηγεσίας. Δεν αναφέρομαι σε αυτούς, αυτοί κατά δήλωσή τους δεν ενδιαφέρονται για την υπόθεση της κεντροαριστεράς και κατά τη γνώμη μου εργάζονται για την μετατροπή της ΔΗΜΑΡ σε δορυφόρο του ΣΥΡΙΖΑ. Οι άλλοι όμως, που θεωρητικά ενδιαφέρονται για την ανασυγκρότηση του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού και της Κεντροαριστεράς, δεν αισθάνονται την υποχρέωση να μιλήσουν δημόσια και να εξηγήσουν τη στάση τους; Από πότε, στα κόμματα της Αριστεράς, τον δημόσιο διάλογο τον αντικαθιστά η αμήχανη σιωπή;
Μερικές σύντομες πολιτικές παρατηρήσεις
Το κείμενο αυτό γράφτηκε για να ενημερώσει επί γεγονότων. Την πολιτική εκτίμηση για το πώς και το γιατί, την αφήνω σ’ εσάς. Προφανώς έχω άποψη, αλλά δεν είναι της στιγμής. Μπορώ όμως να κάνω μερικές σύντομες παρατηρήσεις, γενικού χαρακτήρα:
1. Η λογική του μικρού κόμματος που επειδή έγινε μικρομεσαίο κάθεται πάνω στο ποσοστό του και δεν ανοίγεται σε μεγάλα ακροατήρια, είναι κοντόφθαλμη.
2. Ο φόβος της συνύπαρξης με το σημερινό ΠΑΣΟΚ, σε ένα Φόρουμ Διαλόγου και Συνεργασίας, δείχνει έλλειψη αυτοπεποίθησης. Και είναι ακατανόητος, όταν την ίδια ώρα συνεργάζεσαι μαζί του σε κυβερνητικό επίπεδο.
3. Ο χώρος της μεταρρυθμιστικής Κεντροαριστεράς ανάμεσα στην ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι αναπόφευκτο να συγκροτηθεί. Κανένα από τα υπάρχοντα σχήματα δεν μπορεί μόνο του να τον εκφράσει και να τον καλύψει. Σε αυτήν την συγκρότηση, η ΔΗΜΑΡ μπορεί ακόμα – αν το θελήσει – να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο. Αλλιώς η πρωτοβουλία, αργά ή γρήγορα, θα περάσει σε άλλα χέρια''.
communenews
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Στα 27,4 δισ. ευρώ οι κεφαλαιακές ανάγκες των τεσσάρων μεγάλων τραπεζών
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
