2012-12-24 15:01:21
Του Ι. Κ.Πρετεντέρη
Εχω την αίσθηση ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα στην έξοδο του 2012 και ταυτοχρόνως το μεγαλύτερο εμπόδιο στην ανάκαμψή της δεν είναι η ύφεση, ούτε το χρέος, ούτε καν η ανεργία ή το Μνημόνιο.
Είναι η γενική απαξίωση του πολιτικού συστήματος.
Μια απαξίωση που δεν πλήττει μόνο τα κόμματα της εξουσίας αλλά όλους όσοι μετέχουν σε αυτό που συνηθίσαμε να αποκαλούμε «πολιτικό σκηνικό».
Σύμφωνα με δημοσκόπηση της MARC που δημοσιεύτηκε στο «Εθνος της Κυριακής», το 81,4% των ερωτηθέντων προβλέπει ότι θα υπάρξουν αλλαγές στο πολιτικό σύστημα.
Και επιπροσθέτως ένα 54,5% δηλώνει ότι επιθυμεί να δημιουργηθούν νέα κόμματα.
Δεν είναι τυχαίο ότι έξι μήνες μετά τις εκλογές, το μόνο κόμμα που κινείται πάνω από τα εκλογικά ποσοστά του είναι η Χρυσή Αυγή.
Για να είμαι ειλικρινής ακόμη και οι δημοσκοπήσεις μοιάζουν περιττές. Τα ίδια κουβεντιάζονται κάθε βράδυ σε όποια συντροφιά τύχει να βρεθεί ο καθένας.
Ερώτηση κρίσεως, λοιπόν. Είναι δυνατόν να οδηγηθεί μια χώρα στην ανάκαμψη από ένα πολιτικό σύστημα το οποίο δεν φαίνεται να διαθέτει την εμπιστοσύνη της κοινωνίας;
Η απάντηση είναι περίπου προφανής και σχεδόν αυτονόητη.
Αλλά αν το πρόβλημα της χώρας είναι πρωτίστως πολιτικό, τότε η απάντηση στο πρόβλημα δεν μπορεί να είναι παρά κυρίως πολιτική. Σε όλα τα επίπεδα.
Καλή η δόση, λοιπόν. Καλός ο χρόνος που κέρδισε η χώρα. Καλή και η ανάσα που πήρε η κυβέρνηση. Αλλά δεν αρκούν.
Εφεξής χρειάζονται πολιτικές πρωτοβουλίες. Μεγάλες πολιτικές πρωτοβουλίες. Πρωτοφανείς πολιτικές πρωτοβουλίες.
Πρωτοβουλίες σε όλα τα επίπεδα, από το Σύνταγμα έως τον εκλογικό νόμο. Και από τη δικαιοσύνη, τα Πανεπιστήμια και το κράτος έως τα κόμματα.
Πρωτοβουλίες που θα ανακατεύουν, θα ανασυνθέτουν και θα ανανεώνουν την κομματική σούπα.
Πρωτοβουλίες που θα διαμορφώνουν νέους παράγοντες, που θα δημιουργούν νέα δεδομένα και θα θέτουν νέους κανόνες.
Μια φυγή προς τα εμπρός.
Της οποίας το ζητούμενο θα είναι η ριζική μεταβολή του πολιτικού πλαισίου - και η οποία ασφαλώς δεν περιλαμβάνει την ανακύκλωση πολιτευτών στις διοικήσεις των ΔΕΚΟ και κομματαρχών στις διευθύνσεις των ΔΟΥ.
Η ανάγκη αυτή προκύπτει όχι μόνο από την απαραίτητη αυτογνωσία όσων διευθύνουν σήμερα τη χώρα, είτε βρίσκονται στην κυβέρνηση είτε στην αντιπολίτευση.
Προκύπτει κυρίως από ένα στοιχειώδες ένστικτο επιβίωσης.
Διότι όπως εξελίσσονται τα πράγματα και με τέτοιες διαθέσεις της κοινωνίας απέναντί του, το σημερινό πολιτικό σύστημα αν δεν αλλάξει μοιάζει σχεδόν καταδικασμένο να πεθάνει.
Από αργό θάνατο. Ο οποίος μπορεί τελικά να μην είναι ούτε καν αργός!..
πηγή: tanea.gr
Εχω την αίσθηση ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα στην έξοδο του 2012 και ταυτοχρόνως το μεγαλύτερο εμπόδιο στην ανάκαμψή της δεν είναι η ύφεση, ούτε το χρέος, ούτε καν η ανεργία ή το Μνημόνιο.
Είναι η γενική απαξίωση του πολιτικού συστήματος.
Μια απαξίωση που δεν πλήττει μόνο τα κόμματα της εξουσίας αλλά όλους όσοι μετέχουν σε αυτό που συνηθίσαμε να αποκαλούμε «πολιτικό σκηνικό».
Σύμφωνα με δημοσκόπηση της MARC που δημοσιεύτηκε στο «Εθνος της Κυριακής», το 81,4% των ερωτηθέντων προβλέπει ότι θα υπάρξουν αλλαγές στο πολιτικό σύστημα.
Και επιπροσθέτως ένα 54,5% δηλώνει ότι επιθυμεί να δημιουργηθούν νέα κόμματα.
Δεν είναι τυχαίο ότι έξι μήνες μετά τις εκλογές, το μόνο κόμμα που κινείται πάνω από τα εκλογικά ποσοστά του είναι η Χρυσή Αυγή.
Για να είμαι ειλικρινής ακόμη και οι δημοσκοπήσεις μοιάζουν περιττές. Τα ίδια κουβεντιάζονται κάθε βράδυ σε όποια συντροφιά τύχει να βρεθεί ο καθένας.
Ερώτηση κρίσεως, λοιπόν. Είναι δυνατόν να οδηγηθεί μια χώρα στην ανάκαμψη από ένα πολιτικό σύστημα το οποίο δεν φαίνεται να διαθέτει την εμπιστοσύνη της κοινωνίας;
Η απάντηση είναι περίπου προφανής και σχεδόν αυτονόητη.
Αλλά αν το πρόβλημα της χώρας είναι πρωτίστως πολιτικό, τότε η απάντηση στο πρόβλημα δεν μπορεί να είναι παρά κυρίως πολιτική. Σε όλα τα επίπεδα.
Καλή η δόση, λοιπόν. Καλός ο χρόνος που κέρδισε η χώρα. Καλή και η ανάσα που πήρε η κυβέρνηση. Αλλά δεν αρκούν.
Εφεξής χρειάζονται πολιτικές πρωτοβουλίες. Μεγάλες πολιτικές πρωτοβουλίες. Πρωτοφανείς πολιτικές πρωτοβουλίες.
Πρωτοβουλίες σε όλα τα επίπεδα, από το Σύνταγμα έως τον εκλογικό νόμο. Και από τη δικαιοσύνη, τα Πανεπιστήμια και το κράτος έως τα κόμματα.
Πρωτοβουλίες που θα ανακατεύουν, θα ανασυνθέτουν και θα ανανεώνουν την κομματική σούπα.
Πρωτοβουλίες που θα διαμορφώνουν νέους παράγοντες, που θα δημιουργούν νέα δεδομένα και θα θέτουν νέους κανόνες.
Μια φυγή προς τα εμπρός.
Της οποίας το ζητούμενο θα είναι η ριζική μεταβολή του πολιτικού πλαισίου - και η οποία ασφαλώς δεν περιλαμβάνει την ανακύκλωση πολιτευτών στις διοικήσεις των ΔΕΚΟ και κομματαρχών στις διευθύνσεις των ΔΟΥ.
Η ανάγκη αυτή προκύπτει όχι μόνο από την απαραίτητη αυτογνωσία όσων διευθύνουν σήμερα τη χώρα, είτε βρίσκονται στην κυβέρνηση είτε στην αντιπολίτευση.
Προκύπτει κυρίως από ένα στοιχειώδες ένστικτο επιβίωσης.
Διότι όπως εξελίσσονται τα πράγματα και με τέτοιες διαθέσεις της κοινωνίας απέναντί του, το σημερινό πολιτικό σύστημα αν δεν αλλάξει μοιάζει σχεδόν καταδικασμένο να πεθάνει.
Από αργό θάνατο. Ο οποίος μπορεί τελικά να μην είναι ούτε καν αργός!..
πηγή: tanea.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΤΡΙΠΚΟΒΙΤΣ ΓΙΑ ΦΕΝΕΡΜΠΑΧΤΣΕ;
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
