2012-12-28 13:20:23
Ο Μάνος Μίχαλος γράφει για την πρεμιέρα του Ολυμπιακού στο top16 της Ευρωλίγκα, τα “Χριστουγέννα” του Μπαρτζώκα με τον Μαυροειδή και τους αριθμούς που δείχνουν ότι είναι πολύ νωρίς για να πούμε οτιδήποτε άλλο, εκτός από καλή χρονιά σε όλους.
Εντάξει, εδώ που τα λέμε, τη “θέλαμε” μια ήττα του Ολυμπιακού, ειδικότερα στην πρεμιέρα του top 16, έτσι για να σπάσει η μονοτονία των 16 συνεχόμενων νικών, της ολικής μεταμόρφωσης της ομάδας από το Νοέμβριο και μετά και γενικώς για να αλλάξουμε λίγο τόνο στη συζήτηση γύρω από τους πρωταθλητές Ευρώπης και Ελλάδας.
Και παρότι όλοι έλεγαν λίγο ή πολύ ότι το ματς με την Κάχα θα ήταν θα δύσκολο (το είχε πει και ο Μπαρτζώκας πριν τον αγώνα, το ψιλογράφαμεκι εμείς στα media, σαν να έχουμε πιάσει κάτι στον αέρα), μια ήττα φέρνει πάντα προβληματισμό, ακόμη και αν αυτός είναι αναμενόμενος.
Είναι αλήθεια, πάντως, ότι εδώ στην Ελλάδα δεν μας βολεύουν πολύ αυτά τα παιχνίδια χριστουγεννιάτικα
. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Παναθηναϊκός που παίζει απόψε με τη Ζαλγκίρις έχει δεδομένη την ήττα, γιατί οι πράσινοι είναι και σε άλλη φάση, με προσθήκες, διαφορετική ψυχολογία, λίγο φουριόζοι και αποφασισμένοι να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις του πρώτου τριμήνου τους. Ενώ, στον Ολυμπιακό που ήταν καβάλα στο άλογο (παρότι νωρίτερα παραλίγο να τσακιστεί από αυτό), οι γιορτές επηρέασαν με τον πιο κλασικό, ελληνικό, τρόπο: χαλάρωσαν τα ήθη, τα έθιμα και τα πνεύματα.
Τώρα, βέβαια, ο Μπαρτζώκας προσπάθησε να εξοργίσει όλα τα άγια πνεύματα με τα μπινελίκια που έριξε στον Μαυροειδή, αμέσως μετά από ένα χαμένο αριστερό μεν, αλλά εντελώς εύκολο δε, λέι απ, όμως και αυτό μέσα στα πλαίσια είναι και επίσης δείχνει το πρώτο μέλημα του Έλληνα προπονητή αυτή την περίοδο: να κρατήσει τους παίκτες του συγκεντρωμένους και προσηλωμένους στο στόχο, που δεν είναι άλλος από την πρόκριση στους οκτώ της Ευρωλίγκα και όχι τα πρωτοσέλιδα της ανούσιας αποθέωσης του Νοεμβρίου.
Φυσικά, το ότι ο Μπαρτζώκα έκανε “πάρτι Χριστουγέννων” στον Μαυροειδή δεν είναι καμιά είδηση της προκοπής. Από τότε που γυρίζει η γη και μπιστάει ή κυλάει η μπάλα, οι προπονητές βρίζουν τους παίκτες τους, όταν αυτοί τους βγάλουν από τα ρούχα τους. Κι επειδή ο Μπαρτζώκας προσέχει τα ρούχα του (και για να είναι up to date στη μόδα, αλλά και για να έχει τα μισά), τα είπε στον Μαυροειδή για να τα ακούσουν και οι πεθεροί δίπλα του, που στο ματς με την Κάχα ήταν άπαντες και έτσι και αλλιώς. Αλλά και ο Ίβκοβιτς έβριζε και ο Ιωαννίδης παλιότερα έβριζε, ο Ομπράντοβιτς τρελαινόταν, όχι απλά έβριζε, και ο Πεδουλάκης βρίζει. Οπότε, και πολλά είπαμε για το συγκεκριμένο θέμα.
Η ουσία είναι ότι ο Ολυμπιακός δεν ξεκίνησε με το δεξί το ολοκαίνουριο και πολλά υποσχόμενο top 16, αλλά με 13 ακόμη παιχνίδια μπροστά τουθα έχει ευκαιρίες να ρεφάρει την ήττα από τους Ισπανούς. Αυτό που καίει, είναι να πάρει τη νίκη στο ΣΕΦ επί της Μπεσίκτας την επόμενη εβδομάδα, γιατί δεν είναι σε κάθε φάση του Αϊ Γιαννιού και οι γκέλες στην έδρα σου, δεν επιτρέπονται σε αυτή τη στροφή της Ευρωλίγκα. Η οποία στροφή είναι η πρώτη και γενικώς ο αριθμός των αγώνων που έχει (να) δώσει ο Ολυμπιακός είναι σημαντικό στοιχείο για το πώς παρουσιάζεται η ομάδα κάθε φορά.
Κρατήστε απλά, ότι μέχρι τις πρώτες ημέρες του Μαρτίου, ο Ολυμπιακός θα μετράει 39 αγώνες, ενώ πέρυσι στο ίδιο διάστημα είχε δώσει 35 παιχνίδια. Μπορεί σε απόλυτο αριθμό, αυτή η διαφορά των τεσσάρων παιχνιδιών να φαίνεται μικρή, αλλά στην πραγματικότητα και την εργομετρική καθημερινότητα μιας ομάδας, είναι μεγάλη. Γιατί τα 4 ματς, αν τα δεις από τώρα προς τα πίσω αλλά και από εδώ και μπρος, είναι ένα πρόγραμμα με κάθε εβδομάδα ματς. Σκεφτείτε, ότι πέρυσι η δεύτερη φάση της Ευρωλίγκα είχε αρχίσει στις 18 Ιανουαρίου και δεν προλάβαμε ούτε ένα φιλί κάτω από το γκι να δώσουμε.
Και αν βάλεις ότι τον Φεβρουάριο υπάρχει και αυτό το δείγμα τελικού (Κυπέλλου) με τον Παναθηναϊκό, στη χειρότερη, αδιάφορη, κακοστημένη και πιο βαρετή διοργάνωση της Ευρασίας, αλλά και ότι στα play off της Ευρωλίγκα θα πούμε μέχρι και καλό Πάσχα, ελπίζω να καταλαβαίνουμε όλοι ότι η φετινή μπασκετική σεζόν δεν έχει καμία σχέση με τις προηγούμενες και ότι οι ομάδες πρέπει να βρουν ρυθμό Δεκέμβρη και να τελειώσουν Ιούνιο, για να μείνουν όλοι ικανοποιημένοι. Κάτι που απλά, δεν γίνεται, ειδικότερα στην περίπτωση του Ολυμπιακού, ο οποίος “αναγκάστηκε” να πατήσει γκάζι από τον Νοέμβριο, για να μην κατέβει από το τρένο. Οπότε, ας αφήσουμε προπονητές και (κυρίως) γυμναστές να κάνουν τη δουλειά τους, για να δούμε πότε οι ερυθρόλευκοι θα παίζουν στο ίδιο τέμπο και στα τέσσερα δεκάλεπτα.
Γιατί, στη Βιτόρια αυτό ήταν το πρόβλημα του Ολυμπιακού. Εμφανίστηκε σε λιγότερα δεκάλεπτα καλός από αυτά που έπαιξε όπως έπρεπε. Το 18-0 σερί που έκανε στο πρώτο δεκάλεπτο φάνηκε υπερβολικό, τουλάχιστον στα δικά μου μάτια, κάτι που επιβεβαιώθηκε μισό ημίχρονο αργότερα, όταν οι ερυθρόλευκοι άρχισαν να πνίγονται στην άμυνα των Ισπανών που είχαν βάλει στόχο στον Σπανούλη και κατάφεραν να τον περιορίσουν ή σωστότερα να τον εκνευρίσουν. Και μην αρχίσουμε για τους πόντους του Σπανούλη, γιατί προφανώς και αυτοί ήταν που ξεκόλλησαν τον Ολυμπιακό στο πρώτο δεκάλεπτο, αλλά στη συνέχεια η κακή μέρα σε δημιουργία του αρχηγού της ομάδας, προκάλεσε αλυσιδωτά προβλήματα σε όλους.
Οι κακές επιλογές απλώθηκαν σε όλες τις διαστάσεις του γηπέδου και παρότι γενικά ο Ολυμπιακός δεν ήταν πολύ κακός σε νούμερα (ούτε πολλά λάθη έκανε, ήταν σχεδόν αλάνθαστος από τη γραμμή των βολών και είχε καλή επίδοση στα ριμπάουντ), δύο στατιστικές κατηγορίες δείχνουν το πρόβλημά του: το να πάρεις ένα τέτοιο ματς με 27 τρίποντα, δεν είναι η πιο νορμάλ στρατηγική, αλλά όταν έχεις 13 ασίστ (και έχεις συνηθίσει δύο μήνες τώρα στις 20) δεν μπορείς να κάνεις και πολλά πράγματα. Α, σόρι υπάρχει άλλος ένας αριθμός. Οι 25 πόντοι του Λάμπε, που διέλυσε κάθε αμυντική αντιμετώπιση του Ολυμπιακού, με το “τριάρι” σαν βοήθεια στο pick n roll, να μη βγαίνει καθόλου σαν έμπνευση. Τώρα, επιθετικά, δεν θα έλεγα όχι σε κάποια, έστω δοκιμαστικά λεπτά του Κώστα Σλούκα, γιατί είναι όντως risky να τον ρίξεις σε ένα γήπεδο όπου όλοι τρέχουν σαν τρελοί, αλλά είναι ένας παίκτης που μπορεί να δημιουργήσει, να απειλήσει, με λίγα λόγια να φοβίσει τον αντίπαλο από την περιφέρεια.
Και μετά από αυτά τα ψιλά γράμματα, ας φτάσουμε στο τέλος του πονήματος, γιατί τέτοιες μέρες, είναι τουλάχιστον υπερβολή να αναλύσουμε για δέκα ώρες την πρώτη ήττα του Ολυμπιακού στο top 16, ενώ ακολουθούν άλλα 13 ματς και μια παραμονή πρωτοχρονιάς, να περιμένει αφήνοντας ένα δίσεκτο για τον περισσότερο κόσμο, στην Ελλάδα, έτος, αλλά άκρως τυχερό και χαμογελαστό για τους ερυθρόλευκους.
Καλή χρονιά, με υγεία, σε όλους, see you next year.
πηγή: sport24.gr
Εντάξει, εδώ που τα λέμε, τη “θέλαμε” μια ήττα του Ολυμπιακού, ειδικότερα στην πρεμιέρα του top 16, έτσι για να σπάσει η μονοτονία των 16 συνεχόμενων νικών, της ολικής μεταμόρφωσης της ομάδας από το Νοέμβριο και μετά και γενικώς για να αλλάξουμε λίγο τόνο στη συζήτηση γύρω από τους πρωταθλητές Ευρώπης και Ελλάδας.
Και παρότι όλοι έλεγαν λίγο ή πολύ ότι το ματς με την Κάχα θα ήταν θα δύσκολο (το είχε πει και ο Μπαρτζώκας πριν τον αγώνα, το ψιλογράφαμεκι εμείς στα media, σαν να έχουμε πιάσει κάτι στον αέρα), μια ήττα φέρνει πάντα προβληματισμό, ακόμη και αν αυτός είναι αναμενόμενος.
Είναι αλήθεια, πάντως, ότι εδώ στην Ελλάδα δεν μας βολεύουν πολύ αυτά τα παιχνίδια χριστουγεννιάτικα
Τώρα, βέβαια, ο Μπαρτζώκας προσπάθησε να εξοργίσει όλα τα άγια πνεύματα με τα μπινελίκια που έριξε στον Μαυροειδή, αμέσως μετά από ένα χαμένο αριστερό μεν, αλλά εντελώς εύκολο δε, λέι απ, όμως και αυτό μέσα στα πλαίσια είναι και επίσης δείχνει το πρώτο μέλημα του Έλληνα προπονητή αυτή την περίοδο: να κρατήσει τους παίκτες του συγκεντρωμένους και προσηλωμένους στο στόχο, που δεν είναι άλλος από την πρόκριση στους οκτώ της Ευρωλίγκα και όχι τα πρωτοσέλιδα της ανούσιας αποθέωσης του Νοεμβρίου.
Φυσικά, το ότι ο Μπαρτζώκα έκανε “πάρτι Χριστουγέννων” στον Μαυροειδή δεν είναι καμιά είδηση της προκοπής. Από τότε που γυρίζει η γη και μπιστάει ή κυλάει η μπάλα, οι προπονητές βρίζουν τους παίκτες τους, όταν αυτοί τους βγάλουν από τα ρούχα τους. Κι επειδή ο Μπαρτζώκας προσέχει τα ρούχα του (και για να είναι up to date στη μόδα, αλλά και για να έχει τα μισά), τα είπε στον Μαυροειδή για να τα ακούσουν και οι πεθεροί δίπλα του, που στο ματς με την Κάχα ήταν άπαντες και έτσι και αλλιώς. Αλλά και ο Ίβκοβιτς έβριζε και ο Ιωαννίδης παλιότερα έβριζε, ο Ομπράντοβιτς τρελαινόταν, όχι απλά έβριζε, και ο Πεδουλάκης βρίζει. Οπότε, και πολλά είπαμε για το συγκεκριμένο θέμα.
Η ουσία είναι ότι ο Ολυμπιακός δεν ξεκίνησε με το δεξί το ολοκαίνουριο και πολλά υποσχόμενο top 16, αλλά με 13 ακόμη παιχνίδια μπροστά τουθα έχει ευκαιρίες να ρεφάρει την ήττα από τους Ισπανούς. Αυτό που καίει, είναι να πάρει τη νίκη στο ΣΕΦ επί της Μπεσίκτας την επόμενη εβδομάδα, γιατί δεν είναι σε κάθε φάση του Αϊ Γιαννιού και οι γκέλες στην έδρα σου, δεν επιτρέπονται σε αυτή τη στροφή της Ευρωλίγκα. Η οποία στροφή είναι η πρώτη και γενικώς ο αριθμός των αγώνων που έχει (να) δώσει ο Ολυμπιακός είναι σημαντικό στοιχείο για το πώς παρουσιάζεται η ομάδα κάθε φορά.
Κρατήστε απλά, ότι μέχρι τις πρώτες ημέρες του Μαρτίου, ο Ολυμπιακός θα μετράει 39 αγώνες, ενώ πέρυσι στο ίδιο διάστημα είχε δώσει 35 παιχνίδια. Μπορεί σε απόλυτο αριθμό, αυτή η διαφορά των τεσσάρων παιχνιδιών να φαίνεται μικρή, αλλά στην πραγματικότητα και την εργομετρική καθημερινότητα μιας ομάδας, είναι μεγάλη. Γιατί τα 4 ματς, αν τα δεις από τώρα προς τα πίσω αλλά και από εδώ και μπρος, είναι ένα πρόγραμμα με κάθε εβδομάδα ματς. Σκεφτείτε, ότι πέρυσι η δεύτερη φάση της Ευρωλίγκα είχε αρχίσει στις 18 Ιανουαρίου και δεν προλάβαμε ούτε ένα φιλί κάτω από το γκι να δώσουμε.
Και αν βάλεις ότι τον Φεβρουάριο υπάρχει και αυτό το δείγμα τελικού (Κυπέλλου) με τον Παναθηναϊκό, στη χειρότερη, αδιάφορη, κακοστημένη και πιο βαρετή διοργάνωση της Ευρασίας, αλλά και ότι στα play off της Ευρωλίγκα θα πούμε μέχρι και καλό Πάσχα, ελπίζω να καταλαβαίνουμε όλοι ότι η φετινή μπασκετική σεζόν δεν έχει καμία σχέση με τις προηγούμενες και ότι οι ομάδες πρέπει να βρουν ρυθμό Δεκέμβρη και να τελειώσουν Ιούνιο, για να μείνουν όλοι ικανοποιημένοι. Κάτι που απλά, δεν γίνεται, ειδικότερα στην περίπτωση του Ολυμπιακού, ο οποίος “αναγκάστηκε” να πατήσει γκάζι από τον Νοέμβριο, για να μην κατέβει από το τρένο. Οπότε, ας αφήσουμε προπονητές και (κυρίως) γυμναστές να κάνουν τη δουλειά τους, για να δούμε πότε οι ερυθρόλευκοι θα παίζουν στο ίδιο τέμπο και στα τέσσερα δεκάλεπτα.
Γιατί, στη Βιτόρια αυτό ήταν το πρόβλημα του Ολυμπιακού. Εμφανίστηκε σε λιγότερα δεκάλεπτα καλός από αυτά που έπαιξε όπως έπρεπε. Το 18-0 σερί που έκανε στο πρώτο δεκάλεπτο φάνηκε υπερβολικό, τουλάχιστον στα δικά μου μάτια, κάτι που επιβεβαιώθηκε μισό ημίχρονο αργότερα, όταν οι ερυθρόλευκοι άρχισαν να πνίγονται στην άμυνα των Ισπανών που είχαν βάλει στόχο στον Σπανούλη και κατάφεραν να τον περιορίσουν ή σωστότερα να τον εκνευρίσουν. Και μην αρχίσουμε για τους πόντους του Σπανούλη, γιατί προφανώς και αυτοί ήταν που ξεκόλλησαν τον Ολυμπιακό στο πρώτο δεκάλεπτο, αλλά στη συνέχεια η κακή μέρα σε δημιουργία του αρχηγού της ομάδας, προκάλεσε αλυσιδωτά προβλήματα σε όλους.
Οι κακές επιλογές απλώθηκαν σε όλες τις διαστάσεις του γηπέδου και παρότι γενικά ο Ολυμπιακός δεν ήταν πολύ κακός σε νούμερα (ούτε πολλά λάθη έκανε, ήταν σχεδόν αλάνθαστος από τη γραμμή των βολών και είχε καλή επίδοση στα ριμπάουντ), δύο στατιστικές κατηγορίες δείχνουν το πρόβλημά του: το να πάρεις ένα τέτοιο ματς με 27 τρίποντα, δεν είναι η πιο νορμάλ στρατηγική, αλλά όταν έχεις 13 ασίστ (και έχεις συνηθίσει δύο μήνες τώρα στις 20) δεν μπορείς να κάνεις και πολλά πράγματα. Α, σόρι υπάρχει άλλος ένας αριθμός. Οι 25 πόντοι του Λάμπε, που διέλυσε κάθε αμυντική αντιμετώπιση του Ολυμπιακού, με το “τριάρι” σαν βοήθεια στο pick n roll, να μη βγαίνει καθόλου σαν έμπνευση. Τώρα, επιθετικά, δεν θα έλεγα όχι σε κάποια, έστω δοκιμαστικά λεπτά του Κώστα Σλούκα, γιατί είναι όντως risky να τον ρίξεις σε ένα γήπεδο όπου όλοι τρέχουν σαν τρελοί, αλλά είναι ένας παίκτης που μπορεί να δημιουργήσει, να απειλήσει, με λίγα λόγια να φοβίσει τον αντίπαλο από την περιφέρεια.
Και μετά από αυτά τα ψιλά γράμματα, ας φτάσουμε στο τέλος του πονήματος, γιατί τέτοιες μέρες, είναι τουλάχιστον υπερβολή να αναλύσουμε για δέκα ώρες την πρώτη ήττα του Ολυμπιακού στο top 16, ενώ ακολουθούν άλλα 13 ματς και μια παραμονή πρωτοχρονιάς, να περιμένει αφήνοντας ένα δίσεκτο για τον περισσότερο κόσμο, στην Ελλάδα, έτος, αλλά άκρως τυχερό και χαμογελαστό για τους ερυθρόλευκους.
Καλή χρονιά, με υγεία, σε όλους, see you next year.
πηγή: sport24.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Χαλάει το βράδυ ο καιρός - Βροχές από τα δυτικά
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
