2012-12-29 15:31:15
της Ελίνας Γαληνού
Λογικά, μια χώρα που (υποτίθεται) ότι διαπραγματεύεται την είσοδό της στην Ευρωπαϊκή Ένωση και δηλώνει πρόθυμη να συνεργαστεί σε όλα τα επίπεδα, δεν θα έπρεπε να συμπεριφέρεται αλαζονικά. Από τον Οκτώβριο του 2005 που η Ευρώπη της έδωσε πράσινο φως για την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων, έχουν περάσει οκτώ χρόνια. Τι είδους πρόοδο έχει πραγματοποιήσει η γείτονα ως προς τα δεδομένα που της είχαν τεθεί από την ΕΕ, είναι λίγο-πολύ γνωστό. Ίσως προχώρησε στην οικονομική ανάπτυξη και ανέβασε κάπως το βιοτικό επίπεδο του λαού της (τουλάχιστον ως εκεί που μπορεί κάποιος να το ελέγξει..).
Κατά τα άλλα, πόσοι θα μπορούσαν σήμερα από την Ευρώπη να ισχυριστούν ότι η Τουρκία προσεγγίζει τους στόχους που της είχαν ζητηθεί για την ένταξή της στην ΕΕ, αλλά και πόσοι γνωρίζουν πόσο μεγάλη είναι η ουσιαστική απόσταση που τη χωρίζει από τις ευρωπαϊκές χώρες;
Εμείς σαν χώρα γειτονική, έχουμε άμεση γνώμη ως προς το πώς εννοεί το πνεύμα συνεργασίας και την τήρηση συμφωνιών η Τουρκία. Η μάλλον, έχουμε πικρή πείρα καλύτερα....Η Τουρκία μας θεωρεί του χεριού της, αυτό άλλωστε δηλώνει με την κάθε τόσο απροκάλυπτη συμπεριφορά της προς την Ελλάδα. Τα παραδείγματα των τελευταίων ετών που το επιβεβαιώνουν, είναι άφθονα δυστυχώς, τόσο ως προς τη χώρα μας όσο και προς την Κύπρο την οποία κατέχουν παρανόμως κατά το ήμισυ Βεβαίως, ευκαιρίες που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν προς όφελός μας προκειμένου να βάλουμε τη γείτονα στη θέση της και να φρενάρουμε τις επιθετικές της διαθέσεις, υπήρξαν πολλές στο παρελθόν προ της κρίσης. Αλλά και τώρα, η ίδια η Τουρκία σπεύδει να μας προσφέρει τέτοιες ευκαιρίες μέσω της αλαζονικής της συμπεριφοράς. Η πολιτική κατευνασμού όμως, που επέμεναν και επιμένουν ακόμα να ακολουθούν οι ελληνικές κυβερνήσεις, την έχουν αποθρασύνει και εκείνη φροντίζει να μας το δείξει σε κάθε συγκυρία.. Μας το δείχνει συνεχώς με θέματα που ανακύπτουν στη Θράκη, μας το έχει καταδείξει με το Αιγαίο, ενώ μας το διατυμπάνισε προ ημερών, όταν αγανάκτησε επειδή ένας οίκος αξιολόγησης αναβάθμισε επιτέλους ύστερα από τρία χρόνια την πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδας! Δηλαδή, εάν η Ελλάδα κάνει ένα βήμα μπροστά, η Τουρκία θα καταλαμβάνεται από κρίσεις παροξυσμού γιατί δεν το αντέχει. Αυτό δεν μας είπαν;
Φυσικά, αυτά τα πράγματα είναι στην κρίση του καθενός που τα βλέπει, και κυρίως των εταίρων μας της ΕΕ, οι οποίοι πάντα ήταν αυστηροί με εμάς και αρκετά ελαστικοί με την Τουρκία. Στην κρίση των εταίρων μας είναι επίσης και η εκ μέρους της Άγκυρας πρόσφατη διπλωματική παρέμβαση, σχετικά με την παρουσίαση του βιβλίου για το Κουρδιστάν στο Πολεμικό Μουσείο στην Αθήνα...Η αρκετά συγκαταβατική απάντηση που δόθηκε από ελληνικής πλευράς και η σιωπή εκ μέρους της ΕΕ για αυτό το γεγονός, έδειξαν ότι προτιμούν να αποφεύγουν τις κόντρες, ακόμα και όταν οι απαιτήσεις ενός υποψηφίου μέλους, άπτονται θεμάτων ελευθερίας έκφρασης! Πάντως η όλη υπόθεση έδειξε ότι το θέμα Κουρδιστάν-κόκκινο πανί για την Τουρκία-είναι καυτό γενικά και άρα, δέον να αποφεύγεται. Η ταμπέλα της τρομοκρατίας που έχει θέσει η ΕΕ για τον απελευθερωτικό αγώνα των Κούρδων, σκεπάζει πολλά...Μόνο πράξεις σαν τη δολοφονία αμάχων νέων και παιδιών, όχι μόνο δεν σκεπάζονται αλλά αποκαλύπτουν πράγματα που οι Ευρωπαίοι οφείλουν να αξιολογήσουν έγκαιρα και ταχύτατα. Ωστόσο, για όσους έχουν ξεχάσει τι εστί Τουρκία, σήμερα είναι το θέμα Κουρδιστάν και αύριο μπορεί να έρθει κάτι άλλο.. Η Τουρκία προς όλα και για όλους θα είναι πάντα ίδια, όταν και όποτε κατακτάει, επιτίθεται, διεκδικεί...Της ταιριάζει δε απόλυτα η ακόλουθη παροιμία "Ο λύκος κι΄αν εγέρασε, κι΄έχασε το μαλλί του, ούτε τα δόντια του έχασε, ούτε την κεφαλή του..." Καιρός να το μάθει πια και η Ευρώπη, ύστερα από μισής χιλιετηρίδας "γνωριμίες" που έχει με την Τουρκία!
InfoGnomon
Λογικά, μια χώρα που (υποτίθεται) ότι διαπραγματεύεται την είσοδό της στην Ευρωπαϊκή Ένωση και δηλώνει πρόθυμη να συνεργαστεί σε όλα τα επίπεδα, δεν θα έπρεπε να συμπεριφέρεται αλαζονικά. Από τον Οκτώβριο του 2005 που η Ευρώπη της έδωσε πράσινο φως για την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων, έχουν περάσει οκτώ χρόνια. Τι είδους πρόοδο έχει πραγματοποιήσει η γείτονα ως προς τα δεδομένα που της είχαν τεθεί από την ΕΕ, είναι λίγο-πολύ γνωστό. Ίσως προχώρησε στην οικονομική ανάπτυξη και ανέβασε κάπως το βιοτικό επίπεδο του λαού της (τουλάχιστον ως εκεί που μπορεί κάποιος να το ελέγξει..).
Κατά τα άλλα, πόσοι θα μπορούσαν σήμερα από την Ευρώπη να ισχυριστούν ότι η Τουρκία προσεγγίζει τους στόχους που της είχαν ζητηθεί για την ένταξή της στην ΕΕ, αλλά και πόσοι γνωρίζουν πόσο μεγάλη είναι η ουσιαστική απόσταση που τη χωρίζει από τις ευρωπαϊκές χώρες;
Εμείς σαν χώρα γειτονική, έχουμε άμεση γνώμη ως προς το πώς εννοεί το πνεύμα συνεργασίας και την τήρηση συμφωνιών η Τουρκία. Η μάλλον, έχουμε πικρή πείρα καλύτερα....Η Τουρκία μας θεωρεί του χεριού της, αυτό άλλωστε δηλώνει με την κάθε τόσο απροκάλυπτη συμπεριφορά της προς την Ελλάδα. Τα παραδείγματα των τελευταίων ετών που το επιβεβαιώνουν, είναι άφθονα δυστυχώς, τόσο ως προς τη χώρα μας όσο και προς την Κύπρο την οποία κατέχουν παρανόμως κατά το ήμισυ Βεβαίως, ευκαιρίες που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν προς όφελός μας προκειμένου να βάλουμε τη γείτονα στη θέση της και να φρενάρουμε τις επιθετικές της διαθέσεις, υπήρξαν πολλές στο παρελθόν προ της κρίσης. Αλλά και τώρα, η ίδια η Τουρκία σπεύδει να μας προσφέρει τέτοιες ευκαιρίες μέσω της αλαζονικής της συμπεριφοράς. Η πολιτική κατευνασμού όμως, που επέμεναν και επιμένουν ακόμα να ακολουθούν οι ελληνικές κυβερνήσεις, την έχουν αποθρασύνει και εκείνη φροντίζει να μας το δείξει σε κάθε συγκυρία.. Μας το δείχνει συνεχώς με θέματα που ανακύπτουν στη Θράκη, μας το έχει καταδείξει με το Αιγαίο, ενώ μας το διατυμπάνισε προ ημερών, όταν αγανάκτησε επειδή ένας οίκος αξιολόγησης αναβάθμισε επιτέλους ύστερα από τρία χρόνια την πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδας! Δηλαδή, εάν η Ελλάδα κάνει ένα βήμα μπροστά, η Τουρκία θα καταλαμβάνεται από κρίσεις παροξυσμού γιατί δεν το αντέχει. Αυτό δεν μας είπαν;
Φυσικά, αυτά τα πράγματα είναι στην κρίση του καθενός που τα βλέπει, και κυρίως των εταίρων μας της ΕΕ, οι οποίοι πάντα ήταν αυστηροί με εμάς και αρκετά ελαστικοί με την Τουρκία. Στην κρίση των εταίρων μας είναι επίσης και η εκ μέρους της Άγκυρας πρόσφατη διπλωματική παρέμβαση, σχετικά με την παρουσίαση του βιβλίου για το Κουρδιστάν στο Πολεμικό Μουσείο στην Αθήνα...Η αρκετά συγκαταβατική απάντηση που δόθηκε από ελληνικής πλευράς και η σιωπή εκ μέρους της ΕΕ για αυτό το γεγονός, έδειξαν ότι προτιμούν να αποφεύγουν τις κόντρες, ακόμα και όταν οι απαιτήσεις ενός υποψηφίου μέλους, άπτονται θεμάτων ελευθερίας έκφρασης! Πάντως η όλη υπόθεση έδειξε ότι το θέμα Κουρδιστάν-κόκκινο πανί για την Τουρκία-είναι καυτό γενικά και άρα, δέον να αποφεύγεται. Η ταμπέλα της τρομοκρατίας που έχει θέσει η ΕΕ για τον απελευθερωτικό αγώνα των Κούρδων, σκεπάζει πολλά...Μόνο πράξεις σαν τη δολοφονία αμάχων νέων και παιδιών, όχι μόνο δεν σκεπάζονται αλλά αποκαλύπτουν πράγματα που οι Ευρωπαίοι οφείλουν να αξιολογήσουν έγκαιρα και ταχύτατα. Ωστόσο, για όσους έχουν ξεχάσει τι εστί Τουρκία, σήμερα είναι το θέμα Κουρδιστάν και αύριο μπορεί να έρθει κάτι άλλο.. Η Τουρκία προς όλα και για όλους θα είναι πάντα ίδια, όταν και όποτε κατακτάει, επιτίθεται, διεκδικεί...Της ταιριάζει δε απόλυτα η ακόλουθη παροιμία "Ο λύκος κι΄αν εγέρασε, κι΄έχασε το μαλλί του, ούτε τα δόντια του έχασε, ούτε την κεφαλή του..." Καιρός να το μάθει πια και η Ευρώπη, ύστερα από μισής χιλιετηρίδας "γνωριμίες" που έχει με την Τουρκία!
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
