2013-01-01 01:41:02
Από τους γονείς του μικρού μας Γιωργάκη.
"Γεια σας. Είμαι ο φίλος σας ο Γιωργάκης, που με γνωρίσατε στις 16 Νοεμβρίου 2012, εδώ στο blog της φίλης μου της Ιωάννας, μέσα από τα λόγια των γονιών μου και είδατε την φατσούλα μου στις φωτογραφίες που σας έστειλα τότε.
Θα ήθελα να σας πω ότι πλέον δεν είμαι πια μαζί σας. Από τις 21-12-2012, εγώ και η Ιωάννα παίζουμε συνέχεια μαζί εδώ πάνω, με όλους τους φίλους μας και αναστατώνουμε τους άλλους αγγέλους, στις παιδικές χαρές του Παραδείσου.
Δεν έχω πλέον σωληνάκια και οξυγόνα. Είμαι ελεύθερος πια, από όλα αυτά . Στέκομαι μόνος μου, ανασαίνω βαθιά, περπατώ και τρέχω ασταμάτητα. Ξέρω ότι όλοι σας είστε λυπημένοι. Να ξέρετε όμως ότι εγώ, σας βλέπω, στα διαλείμματα του παιχνιδιού μου, σας χαμογελώ, και θέλω να με θυμόσαστε χωρίς δάκρυα στα μάτια. Μοιραστείτε την χαρά μου. Ξέρω ότι θα είμαι πάντα μέσα στις καρδιές σας."
Για εμάς του γονείς του από τότε που ο Γιώργος έφυγε από κοντά μας, κάθε σκέψη μας ξεκινάει από ένα «δεν». Δεν θα του μιλήσουμε, δεν θα παίξουμε, δεν θα γελάσουμε, δεν, δεν, δεν…….Δεν υπάρχει πια, αλλά κυριαρχεί παντού γύρω μας : Στην καρδιά μας, στο νού μας, στην ψυχή μας, στα μάτια μας. Το μικρό μας αγοράκι με το παιχνιδιάρικο βλέμμα του, το ζεστό και γεμάτο φως χαμόγελό του.
Από την σύντομη αυτή ζωή του διδαχτήκαμε πάρα πολλά από εκείνον. Από την δύναμή του και το πείσμα του να μάχεται, ακόμα και τότε που δεν είχε πιθανότητες νίκης. Αυτό το διαπιστώναμε εικοσιοκτώ ολόκληρες μέρες που έδινε έναν άνισο αγώνα μέσα σε ένα δωμάτιο νοσοκομείου, με έναν πολύ δύσκολο αντίπαλο : ΤοSMA!!! Πως ήταν δυνατόν να κερδίσει αυτόν τον αγώνα?
Διδαχτήκαμε από εκείνον πώς να δείχνουμε αγάπη ο ένας στον άλλο, πώς να γίνουμε πιο ευαίσθητοι απέναντι στα προβλήματα των συνανθρώπων μας. Μας έκανε πιο δυνατούς και ελπίζουμε ίσως και καλύτερους ανθρώπους.
Η δύναμή του, το φωτεινό του χαμόγελο, το διαπεραστικό του βλέμμα, η αθωότητά του, η αγάπη του, ήταν τόσο έντονα και έτσι έντονα θα παραμείνουν για πάντα στις καρδιές μας.
Όλες αυτές τις μέρες που ο Γιώργος δεν είναι μαζί μας, αντλούμε κουράγιο από τον ίδιο, που είναι και θα παραμείνει για πάντα ζωντανός και χαμογελαστός στο νου και στην καρδιά μας. Αντλούμε κουράγιο από την απλόχερη αγάπη και συμπαράσταση τόσων πολλών ανθρώπων, από τους οποίους πάρα πολλοί μας ήταν μέχρι πρότινος άγνωστοι και τους ευχαριστούμε ακόμη μια φορά για την αμέριστη στήριξή τους.
Από τα βάθη της καρδιά μας ευχαριστούμε όλο το νοσηλευτικό προσωπικό του Νοσοκομείου Παίδων «Αγία Σοφία» για την φροντίδα και την αγάπη που προσέφεραν στο μικρό μας αγγελούδι και γίνανε η οικογένειά μας καθ΄ όλη την διάρκεια της παραμονής μας εκεί.
Ευχαριστούμε το ιατρικό προσωπικό του Νοσοκομείου και ιδιαίτερα την Θεράποντα Ιατρό του Γιωργάκη κυρία Κάρμη Βασιλική – την δικιά μας Βίκυ πλέον – για τον ζήλο της, την άρτια επιστημονική και ιατρική της κατάρτιση. Για την φροντίδα και την προσήλωση που έδειξε στον πρίγκιπά μας από την πρώτη μέρα μέχρι την τελευταία του ανάσα, αλλά και για την αμέριστη συμπαράσταση και στήριξη σ΄ εμάς από την αρχή μέχρι το τέλος.
Τέλος ένα μεγάλο ευχαριστώ στον σύλλογο ΜΕΡΙΜΝΑ και όλους τους ανθρώπους της, που στάθηκαν στο πλευρό μας από την πρώτη στιγμή που ζητήσαμε την βοήθειά τους μέχρι και σήμερα στο δυσκολότερο μονοπάτι της ζωής μας.
Αγαπημένε μας Γιωργάκη,
Είχαμε το μεγάλο προνόμιο να ζήσεις μαζί μας έξι ολόκληρους μήνες.
Σ΄ευχαριστούμε και σ΄ ευγνωμονούμε Άγγελέ μας για τη κάθε στιγμή που παρέμεινες μαζί μας. Είμαστε πολύ περήφανοι για σένα.
Μαμά Όλγα - Μπαμπάς Πέτρος
giatinioanna.com
"Γεια σας. Είμαι ο φίλος σας ο Γιωργάκης, που με γνωρίσατε στις 16 Νοεμβρίου 2012, εδώ στο blog της φίλης μου της Ιωάννας, μέσα από τα λόγια των γονιών μου και είδατε την φατσούλα μου στις φωτογραφίες που σας έστειλα τότε.
Θα ήθελα να σας πω ότι πλέον δεν είμαι πια μαζί σας. Από τις 21-12-2012, εγώ και η Ιωάννα παίζουμε συνέχεια μαζί εδώ πάνω, με όλους τους φίλους μας και αναστατώνουμε τους άλλους αγγέλους, στις παιδικές χαρές του Παραδείσου.
Δεν έχω πλέον σωληνάκια και οξυγόνα. Είμαι ελεύθερος πια, από όλα αυτά . Στέκομαι μόνος μου, ανασαίνω βαθιά, περπατώ και τρέχω ασταμάτητα. Ξέρω ότι όλοι σας είστε λυπημένοι. Να ξέρετε όμως ότι εγώ, σας βλέπω, στα διαλείμματα του παιχνιδιού μου, σας χαμογελώ, και θέλω να με θυμόσαστε χωρίς δάκρυα στα μάτια. Μοιραστείτε την χαρά μου. Ξέρω ότι θα είμαι πάντα μέσα στις καρδιές σας."
Για εμάς του γονείς του από τότε που ο Γιώργος έφυγε από κοντά μας, κάθε σκέψη μας ξεκινάει από ένα «δεν». Δεν θα του μιλήσουμε, δεν θα παίξουμε, δεν θα γελάσουμε, δεν, δεν, δεν…….Δεν υπάρχει πια, αλλά κυριαρχεί παντού γύρω μας : Στην καρδιά μας, στο νού μας, στην ψυχή μας, στα μάτια μας. Το μικρό μας αγοράκι με το παιχνιδιάρικο βλέμμα του, το ζεστό και γεμάτο φως χαμόγελό του.
Από την σύντομη αυτή ζωή του διδαχτήκαμε πάρα πολλά από εκείνον. Από την δύναμή του και το πείσμα του να μάχεται, ακόμα και τότε που δεν είχε πιθανότητες νίκης. Αυτό το διαπιστώναμε εικοσιοκτώ ολόκληρες μέρες που έδινε έναν άνισο αγώνα μέσα σε ένα δωμάτιο νοσοκομείου, με έναν πολύ δύσκολο αντίπαλο : ΤοSMA!!! Πως ήταν δυνατόν να κερδίσει αυτόν τον αγώνα?
Διδαχτήκαμε από εκείνον πώς να δείχνουμε αγάπη ο ένας στον άλλο, πώς να γίνουμε πιο ευαίσθητοι απέναντι στα προβλήματα των συνανθρώπων μας. Μας έκανε πιο δυνατούς και ελπίζουμε ίσως και καλύτερους ανθρώπους.
Η δύναμή του, το φωτεινό του χαμόγελο, το διαπεραστικό του βλέμμα, η αθωότητά του, η αγάπη του, ήταν τόσο έντονα και έτσι έντονα θα παραμείνουν για πάντα στις καρδιές μας.
Όλες αυτές τις μέρες που ο Γιώργος δεν είναι μαζί μας, αντλούμε κουράγιο από τον ίδιο, που είναι και θα παραμείνει για πάντα ζωντανός και χαμογελαστός στο νου και στην καρδιά μας. Αντλούμε κουράγιο από την απλόχερη αγάπη και συμπαράσταση τόσων πολλών ανθρώπων, από τους οποίους πάρα πολλοί μας ήταν μέχρι πρότινος άγνωστοι και τους ευχαριστούμε ακόμη μια φορά για την αμέριστη στήριξή τους.
Από τα βάθη της καρδιά μας ευχαριστούμε όλο το νοσηλευτικό προσωπικό του Νοσοκομείου Παίδων «Αγία Σοφία» για την φροντίδα και την αγάπη που προσέφεραν στο μικρό μας αγγελούδι και γίνανε η οικογένειά μας καθ΄ όλη την διάρκεια της παραμονής μας εκεί.
Ευχαριστούμε το ιατρικό προσωπικό του Νοσοκομείου και ιδιαίτερα την Θεράποντα Ιατρό του Γιωργάκη κυρία Κάρμη Βασιλική – την δικιά μας Βίκυ πλέον – για τον ζήλο της, την άρτια επιστημονική και ιατρική της κατάρτιση. Για την φροντίδα και την προσήλωση που έδειξε στον πρίγκιπά μας από την πρώτη μέρα μέχρι την τελευταία του ανάσα, αλλά και για την αμέριστη συμπαράσταση και στήριξη σ΄ εμάς από την αρχή μέχρι το τέλος.
Τέλος ένα μεγάλο ευχαριστώ στον σύλλογο ΜΕΡΙΜΝΑ και όλους τους ανθρώπους της, που στάθηκαν στο πλευρό μας από την πρώτη στιγμή που ζητήσαμε την βοήθειά τους μέχρι και σήμερα στο δυσκολότερο μονοπάτι της ζωής μας.
Αγαπημένε μας Γιωργάκη,
Είχαμε το μεγάλο προνόμιο να ζήσεις μαζί μας έξι ολόκληρους μήνες.
Σ΄ευχαριστούμε και σ΄ ευγνωμονούμε Άγγελέ μας για τη κάθε στιγμή που παρέμεινες μαζί μας. Είμαστε πολύ περήφανοι για σένα.
Μαμά Όλγα - Μπαμπάς Πέτρος
giatinioanna.com
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Εύβοια: Βυθίστηκε σκάφος
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
![Απίστευτες ιστορίες οδήγησης υπό την επήρεια αλκοόλ...[φωτο]](https://images.newsnowgreece.com/31/319742/apisteftes-istories-odigisis-ypo-tin-epireia-alkoolfoto-1-124x78.jpg)
