2013-01-05 15:29:08
Κάποτε έσφυζαν από ζωή και φιλοξενούσαν χιλιάδες κατοίκους... Ωστόσο, με τα χρόνια και εξαιτίας κάποιας φυσικής ή άλλης καταστροφής, για οικονομικούς ή πολιτικούς λόγους εγκαταλείφθηκαν και σήμερα δεν είναι τίποτα άλλο από πόλεις-φαντάσματα Βρίσκονται σε όλο τον κόσμο και πλέον αποτελούν δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς, ορισμένες όμως είναι επικίνδυνο ακόμη και παράνομο να τις επισκεφθείς. Ποιοι είναι οι λόγοι όμως που μπορούν να οδηγήσουν μια περιοχή στην ερήμωση;
Prypiat, Ουκρανία: Το «σπίτι» των εργαζομένων του Τσέρνομπιλ
Το Prypiat είναι μια έρημη πόλη στη βόρεια Ουκρανία, κοντά στα σύνορα με τη Λευκορωσία, και οι περισσότεροι από τους 50.000 κατοίκους της ήταν εργαζόμενοι στο πυρηνικό εργοστάσιο του Τσέρνομπιλ. Εγκαταλείφθηκε το 1986, ύστερα από την καταστροφή του Τσέρνομπιλ υπό την απειλή της θανατηφόρας ακτινοβολίας. Για πολλά χρόνια η πόλη λειτουργούσε ως μουσείο και οι επισκέπτες είχαν την ευκαιρία να δουν σπίτια, πισίνες, νοσοκομεία, καθώς επίσης και έπιπλα, παιχνίδια, ρούχα και προσωπικά αντικείμενα των κατοίκων.
Ωστόσο, τον 21ο αιώνα η περιοχή και τα αξιοθέατα λεηλατήθηκαν από τις ορδές των τουριστών που την επισκέπτονταν, ενώ χαρακτηριστικό είναι πως κλάπηκαν μέχρι και καθίσματα τουαλέτας από τα σπίτια. Επίσης, επειδή τα κτίρια δεν συντηρούνταν από κανέναν υπέστησαν μεγάλες ζημιές, με αποτέλεσμα πολλά από αυτά να καταρρεύσουν.
Kolmanskop, Ναμίμπια: Θαμμένη στην άμμο
Η μικρή αυτή πόλη βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα έξω από το λιμάνι της Ναμίμπια στη Νότια Αφρική και επεκτάθηκε λόγω των πολλών μεταλλωρυχείων που λειτουργούσαν στην περιοχή. Το 1908 δημιουργήθηκε μεγάλος ντόρος με ανθρώπους να συρρέουν κατά εκατοντάδες, αναζητώντας μια εύκολη περιουσία. Μέσα σε δύο χρόνια αναπτύχθηκε μια πόλη με καζίνο, σχολείο, νοσοκομείο και σπίτια, αλλά μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο με τις πωλήσεις των διαμαντιών να μειώνονται, άρχισε και η παρακμή της. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '50 η πόλη ερήμωσε και όλα θάφτηκαν κάτω από την άμμο.
Σπιναλόγκα, Ελλάδα: Το νησί των λεπρών
Το μικρό νησί που βρίσκεται στην είσοδο του κόλπου της Ελούντας στην Κρήτη για πολλούς αποτελεί μια περιοχή-φάντασμα με ξεχωριστή ιστορία και ομορφιά. Στις αρχές του 20ου αιώνα ιδρύθηκε στο νησί Λεπροκομείο, προκειμένου να απομονωθούν οι λεπροί της Κρήτης. Σταδιακά χαρακτηρίστηκε ως Διεθνές Λεπροκομείο της Ευρώπης και ο πληθυσμός του έφτασε μέχρι και τους 1.000 κατοίκους. Το 1957 το Λεπροκομείο έκλεισε και η περιοχή ερήμωσε. Για αρκετές δεκαετίες, το νησί παρέμενε αναξιοποίητο, αλλά με το έντονο τουριστικό ενδιαφέρον άρχισαν να γίνονται εργασίες συντήρησης και σήμερα δέχεται χιλιάδες επισκέπτες κάθε χρόνο.
Βαρώσια, Κύπρος: Κάποτε τουριστικό θέρετρο, τώρα πόλη-φάντασμα
Τα Βαρώσια είναι συνοικία της Αμμοχώστου στην Κύπρο και κάποτε αποτελούσε διάσημο προορισμό για διακοπές. Η πόλη παρουσίαζε μεγάλη άνθηση, λόγω της εμπορικής και βιομηχανικής ανάπτυξης, αλλά από τον Ιούλιο του 1974 όπου επιχειρήθηκε η δεύτερη τουρκική εισβολή στη χώρα είναι μια πόλη-φάντασμα. Σήμερα, η περιοχή βρίσκεται υπό τη διοίκηση του τουρκικού στρατού, είναι περιφραγμένη με συρματοπλέγματα, τα κτίρια σιγά σιγά καταρρέουν, αλλά οι κάτοικοι ελπίζουν πως κάποια ημέρα θα επιστρέψουν.
San Zhi, Ταιβάν: Ένα φουτουριστικό θέρετρο
Η φουτουριστική αυτή πόλη στη βόρεια Ταιβάν δημιουργήθηκε για να φιλοξενεί πλούσιους, οι οποίοι ήθελαν να κάνουν πολυτελείς διακοπές. Ύστερα όμως από πολλά ατυχήματα κατά τη διάρκεια του χτισίματος, οι εργασίες σταμάτησαν και η έλλειψη χρημάτων δεν επέτρεψε να ξαναρχίσουν ποτέ. Όπως ήταν φυσικό, οι φήμες για την περιοχή οργίασαν, με πολλούς να πιστεύουν ότι πλέον είναι στοιχειωμένη από τα φαντάσματα όσων πέθαναν εκεί.
Craco, Ιταλία: Μία όμορφη μεσαιωνική πόλη
Βρίσκεται στην περιφέρεια της Basilicata στην επαρχία της Ματέρα και είναι μια πανέμορφη μεσαιωνική πόλη, χτισμένη σε λόφους κατάλληλους για καλλιέργεια σίτου. Η δημιουργία της χρονολογείται περίπου στα 1060, όταν η γη ήταν ακόμη ιδιοκτησία του αρχιεπισκόπου Arnaldo, επισκόπου του Tricarico, ενώ η στενή σχέση των κατοίκων με την Εκκλησία επηρέασε αρκετά τη ζωή της πόλης.
Το 1891, το Craco είχε πληθυσμό περίπου 2.000 ανθρώπων, αλλά τα προβλήματα άρχισαν όταν οι αγροτικές εργασίες έπαψαν να αποφέρουν σημαντικά έσοδα. Μεταξύ του 1892 και του 1922 περισσότεροι από 1.300 κάτοικοι μετανάστευσαν στη βόρεια Αμερική και οι σεισμοί, οι κατολισθήσεις και ο πόλεμος που ακολούθησαν οδήγησαν σε μαζική μετανάστευση. Οι κάτοικοι που είχαν απομείνει, το 1963 μεταφέρθηκαν στην κοντινή κοιλάδα Craco Peschiera.
Oradour Sur Glane, Γαλλία: Η φρίκη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου
Στο μικρό αυτό χωριό της Γαλλίας τελέστηκε μία από τις θηριωδίες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, καθώς και οι 642 κάτοικοι εκτελέστηκαν τον Ιούνιο του 1944 από τους Γερμανούς ναζί, ως αντίποινα για τη γαλλική αντίσταση.
Σύμφωνα με μαρτυρίες επιζώντων, οι άνδρες οδηγήθηκαν σε αχυρώνες, όπου πυροβολήθηκαν στα πόδια, προκειμένου να πεθάνουν αργά και βασανιστικά. Οι γυναίκες και τα παιδιά κλείστηκαν σε μια εκκλησία και όλοι χάθηκαν, όταν πυροβολήθηκαν στην προσπάθειά τους να ξεφύγουν. Το χωριό δεν κατοικήθηκε ποτέ ξανά και σήμερα αποτελεί ένα μνημείο αφιερωμένο σε όσους έχασαν τη ζωή τους εκεί.
Gunkanjima, Ιαπωνία: Το ξεχασμένο νησί
Είναι ένα από τα 505 ακατοίκητα νησιά της περιφέρειας Ναγκασάκι στην Ιαπωνία και είναι επίσης γνωστό ως Gunkan-jima, Που σημαίνει «θωρηκτό». Δημιουργήθηκε το 1890, όταν η εταιρεία Mitsubishi αγόρασε το νησί για να αρχίσει εργασίες ανάκτησης άνθρακα από τον βυθό της θάλασσας, γεγονός που προσέλκυσε πολύ κόσμο. Έτσι, το 1916 αναγκάστηκαν να χτίσουν τα πρώτα μεγάλα κτίρια.
Το 1959, η πόλη βρισκόταν σε μεγάλη ακμή και μάλιστα η πυκνότητα του πληθυσμού της ήταν 835 άτομα ανά εκτάριο για το σύνολο του νησιού, μια από τις υψηλότερες πυκνότητες πληθυσμού που έχει σημειωθεί στον κόσμο. Η σταδιακή αντικατάσταση του άνθρακα από το πετρέλαιο σε όλη τη χώρα τη δεκαετία του '60 οδήγησε τα ορυχεία στο κλείσιμο και το 1974 η Mitsubishi ανακοίνωσε και επίσημα το κλείσιμο του ορυχείου της. Σήμερα, η περιοχή είναι ερημωμένη και η περιήγηση εκεί απαγορεύεται.
Kadykchan, Ρωσία: Μνήμες από τη Σοβιετική Ένωση
Η κωμόπολη Kadykchan με τους 12.000 κατοίκους ήταν από τις πολλές που εγκαταλείφθηκαν μετά την πτώση της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Οι κάτοικοι αναγκάστηκαν να την αδειάσουν μέσα σε δύο μόλις εβδομάδες και να μεταφερθούν σε διπλανές περιοχές, ώστε να έχουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό, ηλεκτρικό και νοσοκομειακή περίθαλψη. Πλέον είναι πόλη-φάντασμα και τουριστικό αξιοθέατο, με τους επισκέπτες να βρίσκουν ακόμη και σήμερα στα κτίρια προσωπικά αντικείμενα που άφησαν πίσω τους οι κάτοικοι.
Kowloon, Κίνα: Μία παράνομη πόλη
Η συγκεκριμένη πόλη βρισκόταν λίγο έξω από το Χονγκ Κονγκ, κατά τη διάρκεια της εγγλέζικης κυριαρχίας, κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο κατακτήθηκε από τους Ιάπωνες και μετά την ήττα τους παραδόθηκε στους καταπατητές. Τα επόμενα χρόνια όμως, με την Αγγλία και την Κίνα να αρνούνται να αναλάβουν την ευθύνη της, στην πόλη κυριάρχησε η αναρχία.
Αφού οι δρόμοι ήταν κατεστραμμένοι και γεμάτοι ερείπια, οι κάτοικοι αναγκάστηκαν να κατασκευάσουν διαδρόμους-λαβυρίνθους πάνω από το επίπεδο των δρόμων για να μετακινούνται. Ως αποτέλεσμα, τα κτίρια έγιναν πολύ ψηλά και το φως του ήλιου δεν έφτανε στα κατώτερα επίπεδα. Εκεί αναπτύχθηκε ένας άλλος, σκοτεινός κόσμος, όπου δέσποζαν οι χαρτοπαικτικές λέσχες, τα πορνεία και τα ναρκωτικά. Η λύση τελικά ήρθε από την Αγγλία και την Κίνα, οι οποίες άδειασαν με τη βία το 1993 την πόλη, που μέχρι και σήμερα παραμένει ακατοίκητη.
Bodie, ΗΠΑ: Η πόλη των ορυχείων
Το Bodie ιδρύθηκε το 1876 και βρίσκεται στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ. Αρχικά, ήταν ένας οικισμός με πολλά ορυχεία και το 1880 είχε 10.000 κατοίκους. Στην ακμή του είχε μέχρι και Chinatown για τους πολλούς Κινέζους που ζούσαν εκεί. Παρόλα αυτά, η πόλη άδειασε εξαιτίας της εξάντλησης των φυσικών πόρων και μιας τεράστιας πυρκαγιάς το 1932, με αποτέλεσμα να απομακρυνθούν και οι τελευταίοι κάτοικοι. Το 1961 χαρακτηρίστηκε ως Εθνικό Ιστορικό Ορόσημο και έναν χρόνο αργότερα έγινε Ιστορικό Πάρκο.
Centralia, Πενσυλβάνια: Μια καταστροφική πυρκαγιά
Κάποτε ήταν μια περιοχή με ζωντάνια και βιομηχανική άνθιση και φιλοξενούσε μέχρι και 2.761 ανθρώπους, καθώς είχε πολλά ορυχεία εξόρυξης άνθρακα. Κάθε εβδομάδα οι κάτοικοι έβαζαν φωτιά για να κάψουν τα σκουπίδια τους. Όμως, το 1962 άρχισε μια τεράστια υπόγεια φωτιά άνθρακα, η οποία συνέχισε να καίει όλη τη δεκαετία του '60 και του '70. Οι προσπάθειες για την κατάσβεσή της δεν είχαν αποτέλεσμα, ενώ οι αυξημένες ποσότητες του μονοξειδίου του άνθρακα προκάλεσαν σοβαρά προβλήματα υγείας στους κατοίκους. Πλέον η πόλη είναι σχεδόν έρημη με τη φωτιά να εξακολουθεί να καίει κάτω από τα πόδια των λιγοστών κατοίκων της!
Kafeneio
Prypiat, Ουκρανία: Το «σπίτι» των εργαζομένων του Τσέρνομπιλ
Το Prypiat είναι μια έρημη πόλη στη βόρεια Ουκρανία, κοντά στα σύνορα με τη Λευκορωσία, και οι περισσότεροι από τους 50.000 κατοίκους της ήταν εργαζόμενοι στο πυρηνικό εργοστάσιο του Τσέρνομπιλ. Εγκαταλείφθηκε το 1986, ύστερα από την καταστροφή του Τσέρνομπιλ υπό την απειλή της θανατηφόρας ακτινοβολίας. Για πολλά χρόνια η πόλη λειτουργούσε ως μουσείο και οι επισκέπτες είχαν την ευκαιρία να δουν σπίτια, πισίνες, νοσοκομεία, καθώς επίσης και έπιπλα, παιχνίδια, ρούχα και προσωπικά αντικείμενα των κατοίκων.
Ωστόσο, τον 21ο αιώνα η περιοχή και τα αξιοθέατα λεηλατήθηκαν από τις ορδές των τουριστών που την επισκέπτονταν, ενώ χαρακτηριστικό είναι πως κλάπηκαν μέχρι και καθίσματα τουαλέτας από τα σπίτια. Επίσης, επειδή τα κτίρια δεν συντηρούνταν από κανέναν υπέστησαν μεγάλες ζημιές, με αποτέλεσμα πολλά από αυτά να καταρρεύσουν.
Kolmanskop, Ναμίμπια: Θαμμένη στην άμμο
Η μικρή αυτή πόλη βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα έξω από το λιμάνι της Ναμίμπια στη Νότια Αφρική και επεκτάθηκε λόγω των πολλών μεταλλωρυχείων που λειτουργούσαν στην περιοχή. Το 1908 δημιουργήθηκε μεγάλος ντόρος με ανθρώπους να συρρέουν κατά εκατοντάδες, αναζητώντας μια εύκολη περιουσία. Μέσα σε δύο χρόνια αναπτύχθηκε μια πόλη με καζίνο, σχολείο, νοσοκομείο και σπίτια, αλλά μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο με τις πωλήσεις των διαμαντιών να μειώνονται, άρχισε και η παρακμή της. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '50 η πόλη ερήμωσε και όλα θάφτηκαν κάτω από την άμμο.
Σπιναλόγκα, Ελλάδα: Το νησί των λεπρών
Το μικρό νησί που βρίσκεται στην είσοδο του κόλπου της Ελούντας στην Κρήτη για πολλούς αποτελεί μια περιοχή-φάντασμα με ξεχωριστή ιστορία και ομορφιά. Στις αρχές του 20ου αιώνα ιδρύθηκε στο νησί Λεπροκομείο, προκειμένου να απομονωθούν οι λεπροί της Κρήτης. Σταδιακά χαρακτηρίστηκε ως Διεθνές Λεπροκομείο της Ευρώπης και ο πληθυσμός του έφτασε μέχρι και τους 1.000 κατοίκους. Το 1957 το Λεπροκομείο έκλεισε και η περιοχή ερήμωσε. Για αρκετές δεκαετίες, το νησί παρέμενε αναξιοποίητο, αλλά με το έντονο τουριστικό ενδιαφέρον άρχισαν να γίνονται εργασίες συντήρησης και σήμερα δέχεται χιλιάδες επισκέπτες κάθε χρόνο.
Βαρώσια, Κύπρος: Κάποτε τουριστικό θέρετρο, τώρα πόλη-φάντασμα
Τα Βαρώσια είναι συνοικία της Αμμοχώστου στην Κύπρο και κάποτε αποτελούσε διάσημο προορισμό για διακοπές. Η πόλη παρουσίαζε μεγάλη άνθηση, λόγω της εμπορικής και βιομηχανικής ανάπτυξης, αλλά από τον Ιούλιο του 1974 όπου επιχειρήθηκε η δεύτερη τουρκική εισβολή στη χώρα είναι μια πόλη-φάντασμα. Σήμερα, η περιοχή βρίσκεται υπό τη διοίκηση του τουρκικού στρατού, είναι περιφραγμένη με συρματοπλέγματα, τα κτίρια σιγά σιγά καταρρέουν, αλλά οι κάτοικοι ελπίζουν πως κάποια ημέρα θα επιστρέψουν.
San Zhi, Ταιβάν: Ένα φουτουριστικό θέρετρο
Η φουτουριστική αυτή πόλη στη βόρεια Ταιβάν δημιουργήθηκε για να φιλοξενεί πλούσιους, οι οποίοι ήθελαν να κάνουν πολυτελείς διακοπές. Ύστερα όμως από πολλά ατυχήματα κατά τη διάρκεια του χτισίματος, οι εργασίες σταμάτησαν και η έλλειψη χρημάτων δεν επέτρεψε να ξαναρχίσουν ποτέ. Όπως ήταν φυσικό, οι φήμες για την περιοχή οργίασαν, με πολλούς να πιστεύουν ότι πλέον είναι στοιχειωμένη από τα φαντάσματα όσων πέθαναν εκεί.
Craco, Ιταλία: Μία όμορφη μεσαιωνική πόλη
Βρίσκεται στην περιφέρεια της Basilicata στην επαρχία της Ματέρα και είναι μια πανέμορφη μεσαιωνική πόλη, χτισμένη σε λόφους κατάλληλους για καλλιέργεια σίτου. Η δημιουργία της χρονολογείται περίπου στα 1060, όταν η γη ήταν ακόμη ιδιοκτησία του αρχιεπισκόπου Arnaldo, επισκόπου του Tricarico, ενώ η στενή σχέση των κατοίκων με την Εκκλησία επηρέασε αρκετά τη ζωή της πόλης.
Το 1891, το Craco είχε πληθυσμό περίπου 2.000 ανθρώπων, αλλά τα προβλήματα άρχισαν όταν οι αγροτικές εργασίες έπαψαν να αποφέρουν σημαντικά έσοδα. Μεταξύ του 1892 και του 1922 περισσότεροι από 1.300 κάτοικοι μετανάστευσαν στη βόρεια Αμερική και οι σεισμοί, οι κατολισθήσεις και ο πόλεμος που ακολούθησαν οδήγησαν σε μαζική μετανάστευση. Οι κάτοικοι που είχαν απομείνει, το 1963 μεταφέρθηκαν στην κοντινή κοιλάδα Craco Peschiera.
Oradour Sur Glane, Γαλλία: Η φρίκη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου
Στο μικρό αυτό χωριό της Γαλλίας τελέστηκε μία από τις θηριωδίες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, καθώς και οι 642 κάτοικοι εκτελέστηκαν τον Ιούνιο του 1944 από τους Γερμανούς ναζί, ως αντίποινα για τη γαλλική αντίσταση.
Σύμφωνα με μαρτυρίες επιζώντων, οι άνδρες οδηγήθηκαν σε αχυρώνες, όπου πυροβολήθηκαν στα πόδια, προκειμένου να πεθάνουν αργά και βασανιστικά. Οι γυναίκες και τα παιδιά κλείστηκαν σε μια εκκλησία και όλοι χάθηκαν, όταν πυροβολήθηκαν στην προσπάθειά τους να ξεφύγουν. Το χωριό δεν κατοικήθηκε ποτέ ξανά και σήμερα αποτελεί ένα μνημείο αφιερωμένο σε όσους έχασαν τη ζωή τους εκεί.
Gunkanjima, Ιαπωνία: Το ξεχασμένο νησί
Είναι ένα από τα 505 ακατοίκητα νησιά της περιφέρειας Ναγκασάκι στην Ιαπωνία και είναι επίσης γνωστό ως Gunkan-jima, Που σημαίνει «θωρηκτό». Δημιουργήθηκε το 1890, όταν η εταιρεία Mitsubishi αγόρασε το νησί για να αρχίσει εργασίες ανάκτησης άνθρακα από τον βυθό της θάλασσας, γεγονός που προσέλκυσε πολύ κόσμο. Έτσι, το 1916 αναγκάστηκαν να χτίσουν τα πρώτα μεγάλα κτίρια.
Το 1959, η πόλη βρισκόταν σε μεγάλη ακμή και μάλιστα η πυκνότητα του πληθυσμού της ήταν 835 άτομα ανά εκτάριο για το σύνολο του νησιού, μια από τις υψηλότερες πυκνότητες πληθυσμού που έχει σημειωθεί στον κόσμο. Η σταδιακή αντικατάσταση του άνθρακα από το πετρέλαιο σε όλη τη χώρα τη δεκαετία του '60 οδήγησε τα ορυχεία στο κλείσιμο και το 1974 η Mitsubishi ανακοίνωσε και επίσημα το κλείσιμο του ορυχείου της. Σήμερα, η περιοχή είναι ερημωμένη και η περιήγηση εκεί απαγορεύεται.
Kadykchan, Ρωσία: Μνήμες από τη Σοβιετική Ένωση
Η κωμόπολη Kadykchan με τους 12.000 κατοίκους ήταν από τις πολλές που εγκαταλείφθηκαν μετά την πτώση της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Οι κάτοικοι αναγκάστηκαν να την αδειάσουν μέσα σε δύο μόλις εβδομάδες και να μεταφερθούν σε διπλανές περιοχές, ώστε να έχουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό, ηλεκτρικό και νοσοκομειακή περίθαλψη. Πλέον είναι πόλη-φάντασμα και τουριστικό αξιοθέατο, με τους επισκέπτες να βρίσκουν ακόμη και σήμερα στα κτίρια προσωπικά αντικείμενα που άφησαν πίσω τους οι κάτοικοι.
Kowloon, Κίνα: Μία παράνομη πόλη
Η συγκεκριμένη πόλη βρισκόταν λίγο έξω από το Χονγκ Κονγκ, κατά τη διάρκεια της εγγλέζικης κυριαρχίας, κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο κατακτήθηκε από τους Ιάπωνες και μετά την ήττα τους παραδόθηκε στους καταπατητές. Τα επόμενα χρόνια όμως, με την Αγγλία και την Κίνα να αρνούνται να αναλάβουν την ευθύνη της, στην πόλη κυριάρχησε η αναρχία.
Αφού οι δρόμοι ήταν κατεστραμμένοι και γεμάτοι ερείπια, οι κάτοικοι αναγκάστηκαν να κατασκευάσουν διαδρόμους-λαβυρίνθους πάνω από το επίπεδο των δρόμων για να μετακινούνται. Ως αποτέλεσμα, τα κτίρια έγιναν πολύ ψηλά και το φως του ήλιου δεν έφτανε στα κατώτερα επίπεδα. Εκεί αναπτύχθηκε ένας άλλος, σκοτεινός κόσμος, όπου δέσποζαν οι χαρτοπαικτικές λέσχες, τα πορνεία και τα ναρκωτικά. Η λύση τελικά ήρθε από την Αγγλία και την Κίνα, οι οποίες άδειασαν με τη βία το 1993 την πόλη, που μέχρι και σήμερα παραμένει ακατοίκητη.
Bodie, ΗΠΑ: Η πόλη των ορυχείων
Το Bodie ιδρύθηκε το 1876 και βρίσκεται στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ. Αρχικά, ήταν ένας οικισμός με πολλά ορυχεία και το 1880 είχε 10.000 κατοίκους. Στην ακμή του είχε μέχρι και Chinatown για τους πολλούς Κινέζους που ζούσαν εκεί. Παρόλα αυτά, η πόλη άδειασε εξαιτίας της εξάντλησης των φυσικών πόρων και μιας τεράστιας πυρκαγιάς το 1932, με αποτέλεσμα να απομακρυνθούν και οι τελευταίοι κάτοικοι. Το 1961 χαρακτηρίστηκε ως Εθνικό Ιστορικό Ορόσημο και έναν χρόνο αργότερα έγινε Ιστορικό Πάρκο.
Centralia, Πενσυλβάνια: Μια καταστροφική πυρκαγιά
Κάποτε ήταν μια περιοχή με ζωντάνια και βιομηχανική άνθιση και φιλοξενούσε μέχρι και 2.761 ανθρώπους, καθώς είχε πολλά ορυχεία εξόρυξης άνθρακα. Κάθε εβδομάδα οι κάτοικοι έβαζαν φωτιά για να κάψουν τα σκουπίδια τους. Όμως, το 1962 άρχισε μια τεράστια υπόγεια φωτιά άνθρακα, η οποία συνέχισε να καίει όλη τη δεκαετία του '60 και του '70. Οι προσπάθειες για την κατάσβεσή της δεν είχαν αποτέλεσμα, ενώ οι αυξημένες ποσότητες του μονοξειδίου του άνθρακα προκάλεσαν σοβαρά προβλήματα υγείας στους κατοίκους. Πλέον η πόλη είναι σχεδόν έρημη με τη φωτιά να εξακολουθεί να καίει κάτω από τα πόδια των λιγοστών κατοίκων της!
Kafeneio
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Μεγάλη Αλβανία: Αμερικανικό σχέδιο κατά του Ορθόδοξου Κόσμου;
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Στους κορυφαίους του 21ου αιώνα ο Νικοπολίδης...
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
