2013-01-07 21:14:08
Του Πέτρου Τρουπιώτη
Ο μακαρίτης Ντίνος Ηλιόπουλος , σε μια παλιά ελληνική ταινία λέει ότι τα προβλήματα έρχονται δυο-δύο , όπως οι βόμβες. Και η ρήση του αυτή φαίνεται να επιβεβαιώνεται σήμερα, σε σχέση με τα προβλήματα που έχει η χώρα μας.
Γιατί δυστυχώς , την στιγμή που η Ελλάδα αντιμετωπίζει μεγάλα οικονομικά προβλήματα ( που προκαλούν και αντίστοιχα τεράστια κοινωνικά ζητήματα) προκύπτουν και μια σειρά από διεθνή θέματα που έχουν να κάνουν τόσο με τον ρολό που θα πρέπει να παίξει η χώρα μας στην περιοχή αλλά και διεθνώς όσο και με τα λεγόμενα εθνικά ζητήματα.
Και δυστυχώς , στην δύσκολη θέση που βρίσκεται σήμερα η Αθήνα, δεν μπορεί όχι μόνον να θέσει θέματα και ζητήματα σε σχέση με αυτά τα προβλήματα, αλλά μερικές φορές, ίσως και πολύ δύσκολα μπορεί να αντιμετωπίσει τα θέματα που θέτουν φίλοι και εταίροι, σε σχέση με αρκετά από αυτά τα ζητήματα, θέματα που δεν είναι πάντα ταυτιζόμενα με τα ελληνικά συμφέροντα. Ίσως μάλιστα μερικές φορές να είναι και αντίθετα.
Και δυστυχώς , μια χώρα που εξαρτάται ουσιαστικά για την επιβίωση της αυτό το διάστημα, από την βοήθεια , την οικονομική, συγκεκριμένων κρατών και οργανισμών, δεν είναι εύκολο να αντιδρά σε όλα η να θέτει όρους και προϋποθέσεις.
Και δυστυχώς, την συγκεκριμένη χρονική περίοδο, πολλά είναι αυτά που αλλάζουν διεθνώς αλλά και στην περιοχή μας, προκαλώντας και προβλήματα στην ελληνική θέση και στην διαχείριση των εθνικών θεμάτων.
Το πρώτο ζήτημα έχει να κάνει με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Αυτές, τουλάχιστον προς το παρόν, δείχνουν να είναι παγωμένες, κυρίως γιατί ο Τ. Ενήγαν έχει αυτή την στιγμή να αντιμετωπίσει αλλά μεγάλα ζητήματα , όπως για παράδειγμα η αναπόφευκτη όπως διώχνει νέα ανάφλεξη στην περιοχή του Κουρδιστάν που σχετίζεται άμεσα με τις καταιγιστικές εξελίξεις στην Συρια.Αυτο βεβαία , δεν σημαίνει ότι η Τουρκική ηγεσία θα μείνει με δεμένα τα χεριά. Αντίθετα , είναι πολύ πιθανόν , με αφορμή τις εκλογές στην Κύπρο και την αλλαγή εκεί ηγεσίας να ξεκινήσει μια καινούργια κίνηση σε σχέση με το Κυπριακό, που είναι όπως φαίνεται σαφές, ότι θα οδηγήσει εκ νέου σε ένταση , έστω προσωρινή στις σχέσεις των δυο χώρων. Ένταση που στην ουσία της θα αφορά το Αιγαίο και βεβαίως τα εκεί κοιτάσματα κάθε είδους.
Η Συρία, όμως αποτελεί και ένα μεγάλο θέμα για την Αθήνα. Η διαφαινόμενη κατάρρευση του καθεστώτος θα οδηγήσει όχι μόνον σε καραβάνια προσφύγων , οι όποιοι θα είναι μάλιστα και Χριστιανοί οι περισσότεροι, αλλά και πιθανόν στην δημιουργία νέων κρατιδίων στην περιοχή. Αυτό αυτόματα δημιουργεί νέα γεωπολιτικά δεδομένα , με τα οποία η Αθήνα πρέπει να βρει τρόπο συνεννόησης, αν θέλει να συνεχίσει να υπάρχει ως κεντρικός παίκτης στην Μεσόγειο και την Μέση Ανατολή, περιοχή που μας επηρεάζουν άμεσα.
Παράλληλα αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να επανακαθορίσει την σχέση της χώρα μας με το Ισραήλ, μια σχέση που αργά αλλά σταθερά βελτιώνεται σημαντικά το τελευταίο διάστημα. Μια σχέση που θα πρέπει να την κρατήσει και να την ενισχύσει για πολλούς λογους, οικονομικους γεωπολιτικούς αλλά και στρατιωτικούς.
Όμως η κίνηση αυτή , χρειάζεται λεπτούς διπλωματικούς χειρισμούς αλλά και ισορροπία στην κόψη του μαχαιριού, θα έλεγε κανείς.
Πέρα από αυτά τα ζητήματα , των ραγδαίων αλλαγών στην περιοχή μας αλλά και ζητημάτων που σχετίζονται με αυτά , όπως η αξιοποίηση του υποθαλάσσιου πλούτου, η ΑΟΖ , οι σχέσεις με τις ραγδαία «ισλαμοποιουμενες» χώρες της; Περιοχής ( πχ Αίγυπτος) έχουν έλθει στην επιφάνεια και δυο ακόμα εθνικά θα λέγαμε ζητήματα , που απαιτούν άμεση αντιμετώπιση.
Στα Σκόπια, η κατάσταση φαίνεται να βαίνει σε συνολική σύγκρουση των εκεί πολιτικών δυνάμεων και μέσα στην σύγκρουση αυτή , εκτός των οικονομικών θεμάτων θα κυριαρχήσει και το θέμα της ονομασίας. Και το να γίνεται το ζήτημα αυτό θέμα πολίτικης αντιπαράθεσης, δεν μπορεί να λειτουργήσει θετικά για την εξέλιξη τους αφού πιθανόν η μια , αν όχι και οι δυο αντίπαλες πλευρές, μπορεί για λογούς εσωτερική πολίτικης σκοπιμότητας να επενδύσουν σε αυτό….
Από την άλλη πλευρά, στην Αλβανία, ο αλλόκοτος εκεί πρωθυπουργός Σ Μπερίσα, για λογούς καθαρά εκλογικούς δικούς του ξεκίνησε ήδη μια αντιπαράθεση με την Αθήνα με σκληρά εθνικιστικά κηρύγματα. Αντιπαράθεση που μόνον καλό δεν κάνει στις διμερείς σχέσεις , ενώ παράλληλα επεκτείνεται και σε άλλες χώρες της περιοχής, δημιουργώντας το υπόβαθρο μια συνολικής ανάφλεξης.
Εδώ βεβαία η Αθήνα έχει πολλούς τρόπους να αντιδράσει , αλλά το βέβαιο είναι ότι έτσι δεν προχώρα η βελτίωση των σχέσεων και δίνεται και ευκαιρία όχι μόνον σε κάθε είδους κύκλους εθνικιστικούς η άλλους και εκτός Αλβανίας να κάνουν παιχνίδι αλλά και στην Τουρκία να επεκτείνει κι άλλο την επιρροή της.
Στην δύσκολη αυτή φάση της χώρας μας, η αντιμετώπιση των διεθνών και εθνικών ζητημάτων είναι περιπλοκή. Και η πρόταση που φαίνεται αυτή την στιγμή να επικρατεί είναι «να παίξουμε καθυστέρηση» ελπίζοντας σύντομα , όταν έχουμε μπει σε πορεία ανάκαμψης να έχουμε περισσότερες δυνατότητες αντίδρασης.
Το ερώτημα είναι αν οι εξελίξεις θα περιμένουν εμάς η θα κινηθούν , σε συγκεκριμένα τουλάχιστον μέτωπα, αυτόνομα , προσπερνώντας μας [email protected]
Ο μακαρίτης Ντίνος Ηλιόπουλος , σε μια παλιά ελληνική ταινία λέει ότι τα προβλήματα έρχονται δυο-δύο , όπως οι βόμβες. Και η ρήση του αυτή φαίνεται να επιβεβαιώνεται σήμερα, σε σχέση με τα προβλήματα που έχει η χώρα μας.
Γιατί δυστυχώς , την στιγμή που η Ελλάδα αντιμετωπίζει μεγάλα οικονομικά προβλήματα ( που προκαλούν και αντίστοιχα τεράστια κοινωνικά ζητήματα) προκύπτουν και μια σειρά από διεθνή θέματα που έχουν να κάνουν τόσο με τον ρολό που θα πρέπει να παίξει η χώρα μας στην περιοχή αλλά και διεθνώς όσο και με τα λεγόμενα εθνικά ζητήματα.
Και δυστυχώς , στην δύσκολη θέση που βρίσκεται σήμερα η Αθήνα, δεν μπορεί όχι μόνον να θέσει θέματα και ζητήματα σε σχέση με αυτά τα προβλήματα, αλλά μερικές φορές, ίσως και πολύ δύσκολα μπορεί να αντιμετωπίσει τα θέματα που θέτουν φίλοι και εταίροι, σε σχέση με αρκετά από αυτά τα ζητήματα, θέματα που δεν είναι πάντα ταυτιζόμενα με τα ελληνικά συμφέροντα. Ίσως μάλιστα μερικές φορές να είναι και αντίθετα.
Και δυστυχώς , μια χώρα που εξαρτάται ουσιαστικά για την επιβίωση της αυτό το διάστημα, από την βοήθεια , την οικονομική, συγκεκριμένων κρατών και οργανισμών, δεν είναι εύκολο να αντιδρά σε όλα η να θέτει όρους και προϋποθέσεις.
Και δυστυχώς, την συγκεκριμένη χρονική περίοδο, πολλά είναι αυτά που αλλάζουν διεθνώς αλλά και στην περιοχή μας, προκαλώντας και προβλήματα στην ελληνική θέση και στην διαχείριση των εθνικών θεμάτων.
Το πρώτο ζήτημα έχει να κάνει με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Αυτές, τουλάχιστον προς το παρόν, δείχνουν να είναι παγωμένες, κυρίως γιατί ο Τ. Ενήγαν έχει αυτή την στιγμή να αντιμετωπίσει αλλά μεγάλα ζητήματα , όπως για παράδειγμα η αναπόφευκτη όπως διώχνει νέα ανάφλεξη στην περιοχή του Κουρδιστάν που σχετίζεται άμεσα με τις καταιγιστικές εξελίξεις στην Συρια.Αυτο βεβαία , δεν σημαίνει ότι η Τουρκική ηγεσία θα μείνει με δεμένα τα χεριά. Αντίθετα , είναι πολύ πιθανόν , με αφορμή τις εκλογές στην Κύπρο και την αλλαγή εκεί ηγεσίας να ξεκινήσει μια καινούργια κίνηση σε σχέση με το Κυπριακό, που είναι όπως φαίνεται σαφές, ότι θα οδηγήσει εκ νέου σε ένταση , έστω προσωρινή στις σχέσεις των δυο χώρων. Ένταση που στην ουσία της θα αφορά το Αιγαίο και βεβαίως τα εκεί κοιτάσματα κάθε είδους.
Η Συρία, όμως αποτελεί και ένα μεγάλο θέμα για την Αθήνα. Η διαφαινόμενη κατάρρευση του καθεστώτος θα οδηγήσει όχι μόνον σε καραβάνια προσφύγων , οι όποιοι θα είναι μάλιστα και Χριστιανοί οι περισσότεροι, αλλά και πιθανόν στην δημιουργία νέων κρατιδίων στην περιοχή. Αυτό αυτόματα δημιουργεί νέα γεωπολιτικά δεδομένα , με τα οποία η Αθήνα πρέπει να βρει τρόπο συνεννόησης, αν θέλει να συνεχίσει να υπάρχει ως κεντρικός παίκτης στην Μεσόγειο και την Μέση Ανατολή, περιοχή που μας επηρεάζουν άμεσα.
Παράλληλα αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να επανακαθορίσει την σχέση της χώρα μας με το Ισραήλ, μια σχέση που αργά αλλά σταθερά βελτιώνεται σημαντικά το τελευταίο διάστημα. Μια σχέση που θα πρέπει να την κρατήσει και να την ενισχύσει για πολλούς λογους, οικονομικους γεωπολιτικούς αλλά και στρατιωτικούς.
Όμως η κίνηση αυτή , χρειάζεται λεπτούς διπλωματικούς χειρισμούς αλλά και ισορροπία στην κόψη του μαχαιριού, θα έλεγε κανείς.
Πέρα από αυτά τα ζητήματα , των ραγδαίων αλλαγών στην περιοχή μας αλλά και ζητημάτων που σχετίζονται με αυτά , όπως η αξιοποίηση του υποθαλάσσιου πλούτου, η ΑΟΖ , οι σχέσεις με τις ραγδαία «ισλαμοποιουμενες» χώρες της; Περιοχής ( πχ Αίγυπτος) έχουν έλθει στην επιφάνεια και δυο ακόμα εθνικά θα λέγαμε ζητήματα , που απαιτούν άμεση αντιμετώπιση.
Στα Σκόπια, η κατάσταση φαίνεται να βαίνει σε συνολική σύγκρουση των εκεί πολιτικών δυνάμεων και μέσα στην σύγκρουση αυτή , εκτός των οικονομικών θεμάτων θα κυριαρχήσει και το θέμα της ονομασίας. Και το να γίνεται το ζήτημα αυτό θέμα πολίτικης αντιπαράθεσης, δεν μπορεί να λειτουργήσει θετικά για την εξέλιξη τους αφού πιθανόν η μια , αν όχι και οι δυο αντίπαλες πλευρές, μπορεί για λογούς εσωτερική πολίτικης σκοπιμότητας να επενδύσουν σε αυτό….
Από την άλλη πλευρά, στην Αλβανία, ο αλλόκοτος εκεί πρωθυπουργός Σ Μπερίσα, για λογούς καθαρά εκλογικούς δικούς του ξεκίνησε ήδη μια αντιπαράθεση με την Αθήνα με σκληρά εθνικιστικά κηρύγματα. Αντιπαράθεση που μόνον καλό δεν κάνει στις διμερείς σχέσεις , ενώ παράλληλα επεκτείνεται και σε άλλες χώρες της περιοχής, δημιουργώντας το υπόβαθρο μια συνολικής ανάφλεξης.
Εδώ βεβαία η Αθήνα έχει πολλούς τρόπους να αντιδράσει , αλλά το βέβαιο είναι ότι έτσι δεν προχώρα η βελτίωση των σχέσεων και δίνεται και ευκαιρία όχι μόνον σε κάθε είδους κύκλους εθνικιστικούς η άλλους και εκτός Αλβανίας να κάνουν παιχνίδι αλλά και στην Τουρκία να επεκτείνει κι άλλο την επιρροή της.
Στην δύσκολη αυτή φάση της χώρας μας, η αντιμετώπιση των διεθνών και εθνικών ζητημάτων είναι περιπλοκή. Και η πρόταση που φαίνεται αυτή την στιγμή να επικρατεί είναι «να παίξουμε καθυστέρηση» ελπίζοντας σύντομα , όταν έχουμε μπει σε πορεία ανάκαμψης να έχουμε περισσότερες δυνατότητες αντίδρασης.
Το ερώτημα είναι αν οι εξελίξεις θα περιμένουν εμάς η θα κινηθούν , σε συγκεκριμένα τουλάχιστον μέτωπα, αυτόνομα , προσπερνώντας μας [email protected]
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
