2013-01-08 10:38:04
Ὅταν ἀντμετωπίζουμε στήν ζωή μας κάποια θλίψη, ἀρρώστια ἤ θάνατο προσφιλούς μας προσώπου ἤ ἒπιτρέψει ὁ Θεός κάποιο πειρασμό γογγύζουμε και λέμε... -Γιατί Θεέ μου σέ μένα νά συμβῆ αὐτό; Νομίζουμε ὅτι μόνο ἐμεῖς ἀπό ὅλο τόν κόσμο περνᾶμε κάποια μεγάλη δοκιμασία καί ὅτι κανείς ἄλλος δέν ἔχει βρεθεῖ ποτέ σέ τόσο δύσκολη θέση.
Σ' αὐτόν μας τόν λογισμό ἔρχεται ὁ Ἀπόστολος Πέτρος μέ ἕνα λόγο του, πού βρίσκεται στήν Α' Καθολική του Ἐπιστολή καί μᾶς δίδει ἀπάντηση. Ταυτόχρονα ὁ λόγος αὐτός ἔχει μέσα του καί μιά παρηγοριά καί παράκληση. Μᾶς καλεῖ νά ἀντισταθοῦμε σέ ὁποιαδήποτε δοκιμασία ἐπιτρέψει ὁ Θεός στήν ζωή μας καί νά μείνουμε στερεωμένοι καί ἀκλόνητοι στην πίστη «εἰδότες τά αὐτά τῶν παθημάτων τῇ ἐν κόσμῳ ὑμῶν ἀδελφότητι ἐπιτελεῖσθαι» (Α' Πέτρου 5,9). Τίς ἴδιες δοκιμασίες ὑπομένουν καί οἱ ἀδελφοί σας Χριστιανοί σ' ὁλόκληρο τόν κόσμο, μᾶς λέγει ὁ Ἀπόστολος Πέτρος.
Ἄρα, λοιπόν, ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι χριστιανοί συναποτελοῦμε μία ἀδελφότητα, εἴμαστε ἀδέλφια καί τά ἴδια παθήματα πού συμβαίνουν σέ μᾶς συμβαίνουν καί στούς ἀδελφούς μας σέ ὅλο τόν κόσμο
. Τήν ἴδια δοκιμασία πού περνάω σήμερα ἐγώ τήν περνάει ἤ τήν πέρασε ἤ θά τήν περάσει καί κάποιος ἀδελφός μου στήν ἄλλη ἄκρη τῆς γῆς ἤ καί πολύ κοντά μου. Οὔτε πάλι μπορῶ νά καυχηθῶ ὅτι αὐτό πού περνάω ἐγώ εἶναι μοναδικό καί ἰδιαίτερο καί ἄρα εἶμαι ἕνας σύγχρονος μάρτυρας.
Ἡ ἑνότητα αὐτή μεταξύ τῶν χριστιανῶν δέν ὑπάρχει μόνο στά παθήματα καί τίς δοκιμασίες ἀλλά καί σέ ἄλλες πολλές ἐκδηλώσεις τῆς ζωῆς μας. Ὅταν γιά παράδειγμα νηστεύουμε τήν Τετάρτη ἤ τήν Παρασκευή τό ἴδιο κάνει καί ὁ ὀρθόδοξος χριστιανός στήν Κορέα ἤ τήν Ἀλάσκα ἤ τήν Μαδαγασκάρη. Τήν Κυριακή τό πρωΐ πού βαδίζουμε πρός τόν Ναό γιά τήν Θ. Λειτουργία τό ἴδιο κάνουν καί ὅλοι οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοί τῆς Οἰκουμένης.
Εἴμαστε, λοιπόν, ὅλοι μαζί ἑνωμένοι σέ μιά κοινή πορεία, προσηλωμένοι σέ ἕνα κοινό στόχο. Κάθε πρόοδος τοῦ ἑνός εἶναι χαρά καί εὐλογία γιά ὅλους. Σέ κάθε πτώση καί θλίψη συμμετέχουμε ὅλοι. Κι ἄν αὐτά ἰσχύουν γιά ὅλη τήν ἀδελφότητα τῶν ὀρθοδόξων, εἶναι αὐτονόητο ὅτι πολύ περισσότερο ἰσχύουν γιά κάθε τοπική Ἐκκλησία, γιά κάθε ἐνορία, γιά κάθε πνευματική οἰκογένεια.
Κατά τόν Γέροντα Πορφύριο «... μέσα στήν Ἐκκλησία ὅλοι ἐνσωματώνονται. Εἴμαστε ὅλοι ἕνα καί ὁ Χριστός κεφαλή. Ἕνα σῶμα, σῶμα Χριστοῦ: "Ὑμεῖς δέ ἐστε σῶμα Χριστοῦ καί μέλη ἐκ μέρους». Εἴμαστε ὅλοι ἕνα, γιατί ὁ Θεός εἶναι Πατέρας μας καί εἶναι παντοῦ. Ὅταν τό ζήσουμε αὐτό, εἴμαστε μέσα στήν Ἐκκλησία. Αὐτή εἶναι ἡ εὐχή τοῦ Κυρίου μας στήν Ἀρχιερατική Του Προσευχή: "ἵνα ὦσιν ἕν", γιά ὅλα τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας. Ἔ, αὐτό μόνο διά τῆς χάριτος τό καταλαβαίνει κανείς. Ζοῦμε τήν χαρά τῆς ἑνότητος, τῆς ἀγάπης. Καί γινόμαστε ἕνα μέ ὅλους. Δέν ὑπάρχει πιό ὡραῖο πρᾶγμα!... Ὅταν ξεχωρίζουμε τόν ἑαυτό μας, δέν εἴμαστε χριστιανοί. Ἀληθινοί χριστιανοί εἴμαστε, ὅταν αἰσθανόμαστε βαθιά ὅτι εἴμαστε μέλη τοῦ μυστικού σώματος τοῦ Χριστοῦ, τῆς Ἐκκλησίας, μέ μιά συνεχῆ σχέση ἀγάπης. Ὅταν ζοῦμε ἑνωμένοι ἐν Χριστῷ. Δηλαδή, ὅταν ζοῦμε τήν ἑνότητα μέσα στήν Ἐκκλησία Του μέ τό αἴσθημα τοῦ ἑνός. Γι’ αὐτό ὁ Χριστός προσεύχεται στόν Πατέρα Του λέγοντας, "ἵνα ὦσιν ἕν" τό λέει καί τό ξαναλέει καί οἱ Ἀπόστολοι παντοῦ τό τονίζουν. Αὐτό εἶναι τό μεγαλύτερο βάθος, ἡ μεγαλύτερη ἔννοια πού ἔχει ἡ Ἐκκλησία. Ἐκεῖ βρίσκεται τό μυστήριο. Νά ἑνωθοῦν ὅλοι σάν ἕνας ἄνθρωπος ἐν Θεῷ. Ἄλλη τέτοια θρησκεία δέν ὑπάρχει. Καμμιά θρησκεία δέ λέει τέτοια. Κάτι λένε ἀλλά ὄχι αὐτό τό μυστήριο, αὐτή τή λεπτότητα τοῦ μυστηρίου πού ζητάει ὁ Χριστός καί μᾶς λέει ὅτι ἔτσι πρέπει νά γίνουμε, ὅτι θέλει νά εἴμαστε δικοί Του»1
Εἶναι πολύ ὡραῖο νά αἰσθανόμαστε καί νά τό ζοῦμε ὅχι δέν εἴμαστε μόνοι καί ξεκάρφωτοι σ' αὐτό τόν κόσμο, ἀλλά σέ μιά ἑνότητα ὁ ἕνας μέ τόν ἄλλο, σάν τήν ἑνότητα πού ἔχουν μεταξύ τους τά μέλη τοῦ σώματος.
Αὐτή τήν ἑνότητα δέν πρέπει μόνο νά τήν ἀπαιτοῦμε καί νά τήν ἀποζητοῦμε ἀπό τούς ἄλλους ἀλλά καί νά τήν προσφέρουμε στούς ἀδελφούς μας. Ὅταν θά τήν προσφέρουμε, τότε ἐμεῖς πρῶτοι θά γευόμαστε τούς καρπούς της. Τότε καί τό βάρος ἀπό τά παθήματα καί τίς δοκιμασίες τῆς ζωῆς θά εἶναι ἐλαφρύτερο.
π. Πασχάλης Γρίβας
1. Γέροντος Πορφυρίου: Βίος καί Λόγοι, ἔκδοση Ἱ. Μ. Χρυσοπηγῆς, σελίς 190-191.
«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ»
Ἰουλιος-Σεπτέμβριος 2005, Ἀρ. Τεύχους 36-3 Tromaktiko
Σ' αὐτόν μας τόν λογισμό ἔρχεται ὁ Ἀπόστολος Πέτρος μέ ἕνα λόγο του, πού βρίσκεται στήν Α' Καθολική του Ἐπιστολή καί μᾶς δίδει ἀπάντηση. Ταυτόχρονα ὁ λόγος αὐτός ἔχει μέσα του καί μιά παρηγοριά καί παράκληση. Μᾶς καλεῖ νά ἀντισταθοῦμε σέ ὁποιαδήποτε δοκιμασία ἐπιτρέψει ὁ Θεός στήν ζωή μας καί νά μείνουμε στερεωμένοι καί ἀκλόνητοι στην πίστη «εἰδότες τά αὐτά τῶν παθημάτων τῇ ἐν κόσμῳ ὑμῶν ἀδελφότητι ἐπιτελεῖσθαι» (Α' Πέτρου 5,9). Τίς ἴδιες δοκιμασίες ὑπομένουν καί οἱ ἀδελφοί σας Χριστιανοί σ' ὁλόκληρο τόν κόσμο, μᾶς λέγει ὁ Ἀπόστολος Πέτρος.
Ἄρα, λοιπόν, ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι χριστιανοί συναποτελοῦμε μία ἀδελφότητα, εἴμαστε ἀδέλφια καί τά ἴδια παθήματα πού συμβαίνουν σέ μᾶς συμβαίνουν καί στούς ἀδελφούς μας σέ ὅλο τόν κόσμο
Ἡ ἑνότητα αὐτή μεταξύ τῶν χριστιανῶν δέν ὑπάρχει μόνο στά παθήματα καί τίς δοκιμασίες ἀλλά καί σέ ἄλλες πολλές ἐκδηλώσεις τῆς ζωῆς μας. Ὅταν γιά παράδειγμα νηστεύουμε τήν Τετάρτη ἤ τήν Παρασκευή τό ἴδιο κάνει καί ὁ ὀρθόδοξος χριστιανός στήν Κορέα ἤ τήν Ἀλάσκα ἤ τήν Μαδαγασκάρη. Τήν Κυριακή τό πρωΐ πού βαδίζουμε πρός τόν Ναό γιά τήν Θ. Λειτουργία τό ἴδιο κάνουν καί ὅλοι οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοί τῆς Οἰκουμένης.
Εἴμαστε, λοιπόν, ὅλοι μαζί ἑνωμένοι σέ μιά κοινή πορεία, προσηλωμένοι σέ ἕνα κοινό στόχο. Κάθε πρόοδος τοῦ ἑνός εἶναι χαρά καί εὐλογία γιά ὅλους. Σέ κάθε πτώση καί θλίψη συμμετέχουμε ὅλοι. Κι ἄν αὐτά ἰσχύουν γιά ὅλη τήν ἀδελφότητα τῶν ὀρθοδόξων, εἶναι αὐτονόητο ὅτι πολύ περισσότερο ἰσχύουν γιά κάθε τοπική Ἐκκλησία, γιά κάθε ἐνορία, γιά κάθε πνευματική οἰκογένεια.
Κατά τόν Γέροντα Πορφύριο «... μέσα στήν Ἐκκλησία ὅλοι ἐνσωματώνονται. Εἴμαστε ὅλοι ἕνα καί ὁ Χριστός κεφαλή. Ἕνα σῶμα, σῶμα Χριστοῦ: "Ὑμεῖς δέ ἐστε σῶμα Χριστοῦ καί μέλη ἐκ μέρους». Εἴμαστε ὅλοι ἕνα, γιατί ὁ Θεός εἶναι Πατέρας μας καί εἶναι παντοῦ. Ὅταν τό ζήσουμε αὐτό, εἴμαστε μέσα στήν Ἐκκλησία. Αὐτή εἶναι ἡ εὐχή τοῦ Κυρίου μας στήν Ἀρχιερατική Του Προσευχή: "ἵνα ὦσιν ἕν", γιά ὅλα τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας. Ἔ, αὐτό μόνο διά τῆς χάριτος τό καταλαβαίνει κανείς. Ζοῦμε τήν χαρά τῆς ἑνότητος, τῆς ἀγάπης. Καί γινόμαστε ἕνα μέ ὅλους. Δέν ὑπάρχει πιό ὡραῖο πρᾶγμα!... Ὅταν ξεχωρίζουμε τόν ἑαυτό μας, δέν εἴμαστε χριστιανοί. Ἀληθινοί χριστιανοί εἴμαστε, ὅταν αἰσθανόμαστε βαθιά ὅτι εἴμαστε μέλη τοῦ μυστικού σώματος τοῦ Χριστοῦ, τῆς Ἐκκλησίας, μέ μιά συνεχῆ σχέση ἀγάπης. Ὅταν ζοῦμε ἑνωμένοι ἐν Χριστῷ. Δηλαδή, ὅταν ζοῦμε τήν ἑνότητα μέσα στήν Ἐκκλησία Του μέ τό αἴσθημα τοῦ ἑνός. Γι’ αὐτό ὁ Χριστός προσεύχεται στόν Πατέρα Του λέγοντας, "ἵνα ὦσιν ἕν" τό λέει καί τό ξαναλέει καί οἱ Ἀπόστολοι παντοῦ τό τονίζουν. Αὐτό εἶναι τό μεγαλύτερο βάθος, ἡ μεγαλύτερη ἔννοια πού ἔχει ἡ Ἐκκλησία. Ἐκεῖ βρίσκεται τό μυστήριο. Νά ἑνωθοῦν ὅλοι σάν ἕνας ἄνθρωπος ἐν Θεῷ. Ἄλλη τέτοια θρησκεία δέν ὑπάρχει. Καμμιά θρησκεία δέ λέει τέτοια. Κάτι λένε ἀλλά ὄχι αὐτό τό μυστήριο, αὐτή τή λεπτότητα τοῦ μυστηρίου πού ζητάει ὁ Χριστός καί μᾶς λέει ὅτι ἔτσι πρέπει νά γίνουμε, ὅτι θέλει νά εἴμαστε δικοί Του»1
Εἶναι πολύ ὡραῖο νά αἰσθανόμαστε καί νά τό ζοῦμε ὅχι δέν εἴμαστε μόνοι καί ξεκάρφωτοι σ' αὐτό τόν κόσμο, ἀλλά σέ μιά ἑνότητα ὁ ἕνας μέ τόν ἄλλο, σάν τήν ἑνότητα πού ἔχουν μεταξύ τους τά μέλη τοῦ σώματος.
Αὐτή τήν ἑνότητα δέν πρέπει μόνο νά τήν ἀπαιτοῦμε καί νά τήν ἀποζητοῦμε ἀπό τούς ἄλλους ἀλλά καί νά τήν προσφέρουμε στούς ἀδελφούς μας. Ὅταν θά τήν προσφέρουμε, τότε ἐμεῖς πρῶτοι θά γευόμαστε τούς καρπούς της. Τότε καί τό βάρος ἀπό τά παθήματα καί τίς δοκιμασίες τῆς ζωῆς θά εἶναι ἐλαφρύτερο.
π. Πασχάλης Γρίβας
1. Γέροντος Πορφυρίου: Βίος καί Λόγοι, ἔκδοση Ἱ. Μ. Χρυσοπηγῆς, σελίς 190-191.
«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ»
Ἰουλιος-Σεπτέμβριος 2005, Ἀρ. Τεύχους 36-3 Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
«Κοντά» στη Γη θα περάσει ο αστεροειδής Αποφις
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Το μεγαλύτερο εύρημα στα τελευταία 200 χρόνια στη Ρωσία
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
