2013-01-08 13:10:35
Thierry Deronne (Le Grand Soir) μτφ. κριστιάν
Την Πέμπτη 3 Ιανουαρίου, 2013, κατά τη διάρκεια μιας απευθείας σύνδεσης με τη δημόσια τηλεόραση, μέσα στο θόρυβο των μηχανών, τη ζέστη και την έντονη μυρωδιά του καφέ, ο αντιπροέδρος Nicolas Maduro και ο Πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης Diosdado Cabello περιέγραψαν τους μεγάλους άξονες της «σοσιαλιστικής οικονομικής ζώνης» που θα οικοδομηθεί το 2013.
Η «Fama de América» αποτελεί ολάκερο σύμβολο.
Κλειστή για τις κάμερες για πολύ καιρό, όπως το υπόλοιπο των καπιταλιστικών επιχειρήσεων, εθνικοποιήθηκε το 2009 από την κυβέρνηση Τσάβες, κατόπιν αιτήματος των εργαζομένων που αγωνίζονταν τότε, ενώ τα αφεντικά ήθελαν να την χρεοκοπήσουν. Οι εργαζόμενοι ελέγχουν σήμερα τη διοίκηση μαζί με το κράτος.
Αποτέλεσμα: η τιμή του καφέ που καταβάλλεται στους μικρούς παραγωγούς έχει ανέβει ενώ η τιμή του καταναλωτή έχει πέσει.
Αύξηση της εγχώριας παραγωγής για τις ανάγκες της πλειοψηφίας του πληθυσμού, απαλλαγή από τους ιδιώτες μεσάζοντες που εκμεταλλεύονται τους παραγωγούς και σπεκουλάρουν με τις τιμές, άμεση σύνδεση των παραγωγών με τους καταναλωτές: η επιτυχία αυτού του νέου μοντέλου παραγωγής εξαρτάται επίσης, κατά τον Maduro, από την αυξημένη συμμετοχή των εργαζομένων: «Χρειαζόμαστε μια εργατική τάξη πιο μορφωμένη, πιο καλλιεργημένη, πιο συνειδητή, πιο πειθαρχημένη, πιο οργανωμένη, γιατί στο σοσιαλισμό ο εργαζόμενος πρέπει να συνειδητοποιήσει το σχέδιο παραγωγής, πώς διαχειρίζεται η επιχείρηση, τι είδος επενδύσεων χρειάζονται, ποια τεχνολογία θα πρέπει να προστεθεί στην παραγωγική διαδικασία, να συζητήσει με συλλογικό τρόπο για τα σχέδια και να τα εγκρίνει.
Ο σοσιαλιστής εργαζόμενος πρέπει να σκεφτεί πώς μπορεί να συμβάλει στην ανάπτυξη της χώρας, του λαού που είναι η καρδιά και ο σκοπός για ό, τι κάνουμε».
Επιθεώρηση της σοσιαλιστικής επιχείρησης «Café Fama de América», στις 3 Ιανουαρίου 2013, Yaguara, Καράκας.
Η Μπολιβαριανή Βενεζουέλα ολοκλήρωσε το έτος 2012 με μια καταιγίδα οικονομικής και κοινωνικής επιτυχιών: Η ανεργία εξακολουθεί να μειώνεται (6,4%), η ανάπτυξη ενισχύεται χάρη στις δημόσιες επενδύσεις (5,5% το 2012, 6% προβλεπόμενη για το 2013). Ο πληθωρισμός εξακολουθεί να παρουσιάζει πτωτική τάση τους τελευταίους μήνες, η τιμή του πετρελαίου παραμένει υψηλή (το βαρέλι υπερέβη τα $ 100 τον Ιανουάριο του 2013). Οι στατιστικές δείχνουν ότι η Βενεζουέλα έχει γίνει η δεύτερη χώρα της ήπειρου μετά από τη Αργεντινή στην μετανάστευση των άνεργων Ισπανών.
Σε όλα αυτά προστίθεται ένας μακρύς κατάλογος της κοινωνικής προόδου (1). Σκεφτείτε τις 346.700 λαϊκές κατοικίες που χτισθήκαν σε 20 μήνες, χάρη στην εθνικοποίηση της σιδηρουργίας και της τσιμεντοβιομηχανία (ήτοι μια κτισμένη κατοικία κάθε τρία λεπτά!) και τις 380.000 που θα κατασκευαστούν το 2013. Τέλος, το 2012 χαρακτηρίστηκε από μια διπλή πολιτική νίκη: η επανεκλογή του Ούγκο Τσάβες στην προεδρία στις 6 Οκτωβρίου 2012 ακολούθησε στις 16 Δεκεμβρίου, παρά την απουσία του, το ιστορικό προβάδισμα των Μπολιβαριανών υποψηφίων για τις θέσεις Περιφερειαρχών κατακτώντας 20 κρατίδια από τα 23 (2). Με λίγα λόγια, οι συνθήκες είναι ώριμες για την επιτάχυνση της Μπολιβαριανής επανάστασης.
Τα δυτικά μέσα ενημέρωσης που θάβουν τον πρόεδρο Τσάβες και μαζί του την Μπολιβαριανή Επανάσταση και την λατινοαμερικανική επανάσταση, ίσως να χρειαστούν να περιμένουν πολύ για να δουν τις επιθυμίες τους πραγματικότητα.
Η ανάγνωση τους της πολιτικής ως αγνός κυνισμός, καθαρός υπολογισμός και αντιπαλότητα μεταξύ ανθρώπων, η απαξίωση της Λατινικής Αμερικής ως μια χούφτα αρχηγών κρατών που έπεσαν από τον ουρανό, απομονωμένων, αυταρχικών, που μοναδικό σκοπό τους είναι οι πόλεμοι του παλατιού, δεν στέκει.
Δεν μπορεί κανείς αιωνίως να εξαλείψει από τον χάρτη, τους πληθυσμούς, την ιστορία τους και τη συμμετοχή τους, να διαγράψει τις κυβερνήσεις, τα επιτεύγματα και τα προγράμματά τους, να αρνηθεί τις πολλές εκλογικές αναμετρήσεις από τις οποίες οι πλειοψηφίες αποφασίσουν για το μέλλον τους και μετατρέπουν τις συγκεκριμένες υπάρξεις τους.
Παράδειγμα του αυτισμού των περισσοτέρων γαλλικών η βελγικών μέσων μαζικής ενημέρωσης, αυτός ο τίτλος: «Η Βενεζουέλα απαιτεί την αλήθεια για την υγεία του προέδρου Τσάβες».
Αυτό που μας παρουσιάζεται σαν μια πληροφορία ενημέρωσης δεν είναι τιποτά άλλο από το τρέχον σύνθημα του MUD (συντονισμός της δεξιάς της Βενεζουέλας).
Ο πληθυσμός γνωρίζει λεπτομερώς την κατάσταση του προέδρου Τσάβες.
Όχι λιγότερο από 27 επίσημες ανακοινώσεις μεταδόθηκαν από το ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Η τελευταία, με ημερομηνία την Πέμπτη 3 Ιανουαρίου 2013, εξηγούσε ότι αυτή τη στιγμή ο πρόεδρος αγωνίζονται να ξεπεράσει μια ισχυρή πνευμονική λοίμωξη, αποτέλεσμα του χειρουργικού τραύματος.
Το Δεκέμβριο του 2012 ο Τσάβες υπενθύμισε στη χώρα ότι αν απέτυχε να νικήσει τον καρκίνο και τελικά να αναγκαστεί να εγκαταλείψει τα καθήκοντά του, ανήκει στο λαό, όπως το απαιτεί το Σύνταγμα, να επιστρέψει στις κάλπες για να επιλέξει μεταξύ του προγράμματος της δεξιάς και των Μπολιβαριανών. Σε αυτή την περίπτωση, ο Τσάβες πρότεινε την ψήφο για τον παρόντα αντιπρόεδρο Nicolas Maduro, έναν Μπολιβαριανό ακτιβιστή της πρώτης ώρας που προέρχεται από τον κόσμο της εργασίας.
Ενώπιον αυτής της Μπολιβαριανής σαφήνειας, η αποδυναμωμένη δεξιά, αλλά οπλισμένη με ισχυρά ιδιωτικά μέσα ενημέρωσης, δεν έχει καμία άλλη επιλογή παρά να αναγγείλει ότι ο Τσάβες είναι ήδη νεκρός, επιδιώκοντας να δημιουργήσει ένα κλίμα για το κενό εξουσίας ως προοίμιο για έναν αδελφοκτόνο πόλεμο μεταξύ των ηγετών της επανάστασης, κλπ ... ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες μιλούν για «μετα-Τσάβες» εποχή και για «μετάβαση».
Αυτήν την εκστρατεία ανακυκλώνουν, ως συνήθως, τα περισσότερα από τα γαλλικά μέσα ενημέρωσης. Αλλά η πλειοψηφία των πολιτών της Βενεζουέλας, που συνδέεται με τους δημοκρατικούς θεσμούς, απορρίπτει την περιφρόνηση των μέσων μαζικής ενημέρωσης για την ψήφο τους, και επαναβεβαιώνει την υποστήριξή της στον μπολιβαριανό σοσιαλισμό (3).
Η Λατινική Αμερική του σήμερα δεν είναι πια αυτή της δεκαετίας του ’80, που έβλεπε τα ίδια μέσα μαζικής ενημέρωσης να απεικονίζουν την επανάσταση των Σαντινίστας στη Νικαράγουα ως ένα «απολυταρχικό σύστημα σε βάδην», ενώ η ίδια είχε να αντιμετωπίσει, απομονωμένη, τους «Κόντρας» οπλισμένους από τον Ρόναλντ Ρέιγκαν.
Το 2013, το Τζίνι της Λατινικής Αμερικής ενότητας βγήκε έξω από το λυχνάρι.
Δεν πρόκειται να πάει πίσω (4). Μόλις άρχισε.
Στη Νικαράγουα, το Μέτωπο των Σαντινίστας που επανεκλέχτηκε με βάση του κοινωνικού απολογισμού του, συνεχίζει την ανόρθωση μιας χώρας εξαθλιωμένης από 16 χρόνια νεοφιλελεύθερης παρένθεσης.
Η Κολομβία, αυτό το υπερ-στρατιωτικοποιημένο Ισραήλ της Λατινικής Αμερικής, εγκαινίασε έναν αδιανόητο πολιτικό διάλογο πριν από μερικούς μήνες, επιβεβαιώνοντας την εγκυρότητα της στρατηγικής της προσέγγισης με αυτή τη χώρα που ξεκίνησε από τον Πρόεδρο Τσάβες.
Στη Βολιβία, σε πλήρη οικονομική ανάπτυξη, η κυβέρνηση του Έβο Μοράλες, πάντα το ίδιο δημοφιλή, μόλις εθνικοποιήσε δύο ισπανικές θυγατρικές της ηλεκτρικής ενέργειας για να αντιμετωπίσει τις ανάγκες του πληθυσμού.
Η πιθανή επανεκλογή του προέδρου Ραφαέλ Κορέα του Ισημερινού, τον προσεχή Φεβρουάριο -πολλές δημοσκοπήσεις του δίνουν το 60% των ψήφων- θα σήμαινε την εμβάθυνση μιας επανάστασης των πολιτών η οποία κατάφερε, μεταξύ άλλων, τη μείωση της ανεργίας, την αύξηση των μισθών, η την εξάλειψη της υπεργολαβίας.
Ο Ραφαήλ Κορέα εγκαινιάζει την προεκλογική εκστρατεία του σε μια λαϊκή γειτονιά, Κίτο (Ισημερινό), στις 5 Ιανουαρίου 2013.
Στο Καράκας, αυτό το Σάββατο 5 Ιανουαρίου του 2013, ο πληθυσμός κινητοποιήθηκε γύρω από την Εθνοσυνέλευση που ψήφιζε για να ανανεώσει των αρχών της.
Αυτό το κοινοβούλιο που λειτουργούσε σε κλειστό κύκλωμα πριν από την Μπολιβαριανή επανάσταση, διαπραγματευόταν την κατανομή των κρατικών θέσεων μεταξύ των κομμάτων και μακριά από τον λαό, είναι σήμερα ένας ανοιχτός χώρος, όπου η πλειοψηφία των βουλευτών της αριστερά εξετάζει νομοσχέδια, συμπεριλαμβανομένων των σχεδίων με πρωτοβουλία της κοινωνίας των πολιτών.
Το 2013 οι τελευταίοι θα εξετάσουν νέους νόμους υπέρ της συμμετοχικής δημοκρατίας, όπως τη δημιουργία των εργατικών συμβουλίων για να συμπληρώσουν το νέο εργατικό δίκαιο που θεσπίστηκε το Μάιο 2012 (5), ή τον νόμο για τη λαϊκή επικοινωνία, ο οποίος θα βοηθήσει να προχωρήσει τον περαιτέρω εκδημοκρατισμό του δικαιώματος στην πληροφόρηση.
Όπως το λέει μια δημοφιλής παροιμία της Βενεζουέλας:
«Ponte Alpargatas, es lo que viene joropo» που μπορεί να μεταφραστεί
«Δέσου καλά, ακόμα δεν είδες τίποτα».
Thierry Deronne, Καράκας, 6 Ιανουαρίου 2013.
Εκδόθηκε από τη Venezuela infos : http://venezuelainfos.wordpress.com/
Ο λαός συγκεντρώθηκε γύρω από την Εθνοσυνέλευση, 5 Ιανουαρίου 2013, Καράκας, Βενεζουέλα.
Εθνοσυνέλευση, οι μπολιβαριανοί βουλευτές και ο λαός, 5 Ιανουαρίου 2013, Καράκας, Βενεζουέλα.
Σημειώσεις:
(1) Pour une liste plus complète de ces avancées, voir « Les facteurs sociaux de la victoire de Chavez« http://venezuelainfos.wordpress.com/2012/12/24/les-facteurs- (2) « Quand s’éloigne le bruit de la pluie sur les toits de carton« , http://venezuelainfos.wordpress.com/2012/12/17/quand-seloign...
(3) Maurice Lemoine, « Au Venezuela les électeurs ont confisqué la démocratie« , http://venezuelainfos.wordpress.com/2012/10/11/photos-au-ven...
(4) « L’Amérique Latine unie autour de Chavez« , http://venezuelainfos.wordpress.com/2012/12/12/videos-et-pho...
(5) « La nouvelle loi du travail, un pas de plus vers la vraie vie », http://venezuelainfos.wordpress.com/2012/05/04/nouvelle-loi-...
Photos : AVN.
URL de cet article : http://venezuelainfos.wordpress.com/2013/01/06/le-venezuela-...
http://www.legrandsoir.info/le-venezuela-bolivarien-en-2013-accroche-toi-tu-n-as-encore-rien-vu.html
InfoGnomon
Την Πέμπτη 3 Ιανουαρίου, 2013, κατά τη διάρκεια μιας απευθείας σύνδεσης με τη δημόσια τηλεόραση, μέσα στο θόρυβο των μηχανών, τη ζέστη και την έντονη μυρωδιά του καφέ, ο αντιπροέδρος Nicolas Maduro και ο Πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης Diosdado Cabello περιέγραψαν τους μεγάλους άξονες της «σοσιαλιστικής οικονομικής ζώνης» που θα οικοδομηθεί το 2013.
Η «Fama de América» αποτελεί ολάκερο σύμβολο.
Κλειστή για τις κάμερες για πολύ καιρό, όπως το υπόλοιπο των καπιταλιστικών επιχειρήσεων, εθνικοποιήθηκε το 2009 από την κυβέρνηση Τσάβες, κατόπιν αιτήματος των εργαζομένων που αγωνίζονταν τότε, ενώ τα αφεντικά ήθελαν να την χρεοκοπήσουν. Οι εργαζόμενοι ελέγχουν σήμερα τη διοίκηση μαζί με το κράτος.
Αποτέλεσμα: η τιμή του καφέ που καταβάλλεται στους μικρούς παραγωγούς έχει ανέβει ενώ η τιμή του καταναλωτή έχει πέσει.
Αύξηση της εγχώριας παραγωγής για τις ανάγκες της πλειοψηφίας του πληθυσμού, απαλλαγή από τους ιδιώτες μεσάζοντες που εκμεταλλεύονται τους παραγωγούς και σπεκουλάρουν με τις τιμές, άμεση σύνδεση των παραγωγών με τους καταναλωτές: η επιτυχία αυτού του νέου μοντέλου παραγωγής εξαρτάται επίσης, κατά τον Maduro, από την αυξημένη συμμετοχή των εργαζομένων: «Χρειαζόμαστε μια εργατική τάξη πιο μορφωμένη, πιο καλλιεργημένη, πιο συνειδητή, πιο πειθαρχημένη, πιο οργανωμένη, γιατί στο σοσιαλισμό ο εργαζόμενος πρέπει να συνειδητοποιήσει το σχέδιο παραγωγής, πώς διαχειρίζεται η επιχείρηση, τι είδος επενδύσεων χρειάζονται, ποια τεχνολογία θα πρέπει να προστεθεί στην παραγωγική διαδικασία, να συζητήσει με συλλογικό τρόπο για τα σχέδια και να τα εγκρίνει.
Ο σοσιαλιστής εργαζόμενος πρέπει να σκεφτεί πώς μπορεί να συμβάλει στην ανάπτυξη της χώρας, του λαού που είναι η καρδιά και ο σκοπός για ό, τι κάνουμε».
Επιθεώρηση της σοσιαλιστικής επιχείρησης «Café Fama de América», στις 3 Ιανουαρίου 2013, Yaguara, Καράκας.
Η Μπολιβαριανή Βενεζουέλα ολοκλήρωσε το έτος 2012 με μια καταιγίδα οικονομικής και κοινωνικής επιτυχιών: Η ανεργία εξακολουθεί να μειώνεται (6,4%), η ανάπτυξη ενισχύεται χάρη στις δημόσιες επενδύσεις (5,5% το 2012, 6% προβλεπόμενη για το 2013). Ο πληθωρισμός εξακολουθεί να παρουσιάζει πτωτική τάση τους τελευταίους μήνες, η τιμή του πετρελαίου παραμένει υψηλή (το βαρέλι υπερέβη τα $ 100 τον Ιανουάριο του 2013). Οι στατιστικές δείχνουν ότι η Βενεζουέλα έχει γίνει η δεύτερη χώρα της ήπειρου μετά από τη Αργεντινή στην μετανάστευση των άνεργων Ισπανών.
Σε όλα αυτά προστίθεται ένας μακρύς κατάλογος της κοινωνικής προόδου (1). Σκεφτείτε τις 346.700 λαϊκές κατοικίες που χτισθήκαν σε 20 μήνες, χάρη στην εθνικοποίηση της σιδηρουργίας και της τσιμεντοβιομηχανία (ήτοι μια κτισμένη κατοικία κάθε τρία λεπτά!) και τις 380.000 που θα κατασκευαστούν το 2013. Τέλος, το 2012 χαρακτηρίστηκε από μια διπλή πολιτική νίκη: η επανεκλογή του Ούγκο Τσάβες στην προεδρία στις 6 Οκτωβρίου 2012 ακολούθησε στις 16 Δεκεμβρίου, παρά την απουσία του, το ιστορικό προβάδισμα των Μπολιβαριανών υποψηφίων για τις θέσεις Περιφερειαρχών κατακτώντας 20 κρατίδια από τα 23 (2). Με λίγα λόγια, οι συνθήκες είναι ώριμες για την επιτάχυνση της Μπολιβαριανής επανάστασης.
Τα δυτικά μέσα ενημέρωσης που θάβουν τον πρόεδρο Τσάβες και μαζί του την Μπολιβαριανή Επανάσταση και την λατινοαμερικανική επανάσταση, ίσως να χρειαστούν να περιμένουν πολύ για να δουν τις επιθυμίες τους πραγματικότητα.
Η ανάγνωση τους της πολιτικής ως αγνός κυνισμός, καθαρός υπολογισμός και αντιπαλότητα μεταξύ ανθρώπων, η απαξίωση της Λατινικής Αμερικής ως μια χούφτα αρχηγών κρατών που έπεσαν από τον ουρανό, απομονωμένων, αυταρχικών, που μοναδικό σκοπό τους είναι οι πόλεμοι του παλατιού, δεν στέκει.
Δεν μπορεί κανείς αιωνίως να εξαλείψει από τον χάρτη, τους πληθυσμούς, την ιστορία τους και τη συμμετοχή τους, να διαγράψει τις κυβερνήσεις, τα επιτεύγματα και τα προγράμματά τους, να αρνηθεί τις πολλές εκλογικές αναμετρήσεις από τις οποίες οι πλειοψηφίες αποφασίσουν για το μέλλον τους και μετατρέπουν τις συγκεκριμένες υπάρξεις τους.
Παράδειγμα του αυτισμού των περισσοτέρων γαλλικών η βελγικών μέσων μαζικής ενημέρωσης, αυτός ο τίτλος: «Η Βενεζουέλα απαιτεί την αλήθεια για την υγεία του προέδρου Τσάβες».
Αυτό που μας παρουσιάζεται σαν μια πληροφορία ενημέρωσης δεν είναι τιποτά άλλο από το τρέχον σύνθημα του MUD (συντονισμός της δεξιάς της Βενεζουέλας).
Ο πληθυσμός γνωρίζει λεπτομερώς την κατάσταση του προέδρου Τσάβες.
Όχι λιγότερο από 27 επίσημες ανακοινώσεις μεταδόθηκαν από το ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Η τελευταία, με ημερομηνία την Πέμπτη 3 Ιανουαρίου 2013, εξηγούσε ότι αυτή τη στιγμή ο πρόεδρος αγωνίζονται να ξεπεράσει μια ισχυρή πνευμονική λοίμωξη, αποτέλεσμα του χειρουργικού τραύματος.
Το Δεκέμβριο του 2012 ο Τσάβες υπενθύμισε στη χώρα ότι αν απέτυχε να νικήσει τον καρκίνο και τελικά να αναγκαστεί να εγκαταλείψει τα καθήκοντά του, ανήκει στο λαό, όπως το απαιτεί το Σύνταγμα, να επιστρέψει στις κάλπες για να επιλέξει μεταξύ του προγράμματος της δεξιάς και των Μπολιβαριανών. Σε αυτή την περίπτωση, ο Τσάβες πρότεινε την ψήφο για τον παρόντα αντιπρόεδρο Nicolas Maduro, έναν Μπολιβαριανό ακτιβιστή της πρώτης ώρας που προέρχεται από τον κόσμο της εργασίας.
Ενώπιον αυτής της Μπολιβαριανής σαφήνειας, η αποδυναμωμένη δεξιά, αλλά οπλισμένη με ισχυρά ιδιωτικά μέσα ενημέρωσης, δεν έχει καμία άλλη επιλογή παρά να αναγγείλει ότι ο Τσάβες είναι ήδη νεκρός, επιδιώκοντας να δημιουργήσει ένα κλίμα για το κενό εξουσίας ως προοίμιο για έναν αδελφοκτόνο πόλεμο μεταξύ των ηγετών της επανάστασης, κλπ ... ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες μιλούν για «μετα-Τσάβες» εποχή και για «μετάβαση».
Αυτήν την εκστρατεία ανακυκλώνουν, ως συνήθως, τα περισσότερα από τα γαλλικά μέσα ενημέρωσης. Αλλά η πλειοψηφία των πολιτών της Βενεζουέλας, που συνδέεται με τους δημοκρατικούς θεσμούς, απορρίπτει την περιφρόνηση των μέσων μαζικής ενημέρωσης για την ψήφο τους, και επαναβεβαιώνει την υποστήριξή της στον μπολιβαριανό σοσιαλισμό (3).
Η Λατινική Αμερική του σήμερα δεν είναι πια αυτή της δεκαετίας του ’80, που έβλεπε τα ίδια μέσα μαζικής ενημέρωσης να απεικονίζουν την επανάσταση των Σαντινίστας στη Νικαράγουα ως ένα «απολυταρχικό σύστημα σε βάδην», ενώ η ίδια είχε να αντιμετωπίσει, απομονωμένη, τους «Κόντρας» οπλισμένους από τον Ρόναλντ Ρέιγκαν.
Το 2013, το Τζίνι της Λατινικής Αμερικής ενότητας βγήκε έξω από το λυχνάρι.
Δεν πρόκειται να πάει πίσω (4). Μόλις άρχισε.
Στη Νικαράγουα, το Μέτωπο των Σαντινίστας που επανεκλέχτηκε με βάση του κοινωνικού απολογισμού του, συνεχίζει την ανόρθωση μιας χώρας εξαθλιωμένης από 16 χρόνια νεοφιλελεύθερης παρένθεσης.
Η Κολομβία, αυτό το υπερ-στρατιωτικοποιημένο Ισραήλ της Λατινικής Αμερικής, εγκαινίασε έναν αδιανόητο πολιτικό διάλογο πριν από μερικούς μήνες, επιβεβαιώνοντας την εγκυρότητα της στρατηγικής της προσέγγισης με αυτή τη χώρα που ξεκίνησε από τον Πρόεδρο Τσάβες.
Στη Βολιβία, σε πλήρη οικονομική ανάπτυξη, η κυβέρνηση του Έβο Μοράλες, πάντα το ίδιο δημοφιλή, μόλις εθνικοποιήσε δύο ισπανικές θυγατρικές της ηλεκτρικής ενέργειας για να αντιμετωπίσει τις ανάγκες του πληθυσμού.
Η πιθανή επανεκλογή του προέδρου Ραφαέλ Κορέα του Ισημερινού, τον προσεχή Φεβρουάριο -πολλές δημοσκοπήσεις του δίνουν το 60% των ψήφων- θα σήμαινε την εμβάθυνση μιας επανάστασης των πολιτών η οποία κατάφερε, μεταξύ άλλων, τη μείωση της ανεργίας, την αύξηση των μισθών, η την εξάλειψη της υπεργολαβίας.
Ο Ραφαήλ Κορέα εγκαινιάζει την προεκλογική εκστρατεία του σε μια λαϊκή γειτονιά, Κίτο (Ισημερινό), στις 5 Ιανουαρίου 2013.
Στο Καράκας, αυτό το Σάββατο 5 Ιανουαρίου του 2013, ο πληθυσμός κινητοποιήθηκε γύρω από την Εθνοσυνέλευση που ψήφιζε για να ανανεώσει των αρχών της.
Αυτό το κοινοβούλιο που λειτουργούσε σε κλειστό κύκλωμα πριν από την Μπολιβαριανή επανάσταση, διαπραγματευόταν την κατανομή των κρατικών θέσεων μεταξύ των κομμάτων και μακριά από τον λαό, είναι σήμερα ένας ανοιχτός χώρος, όπου η πλειοψηφία των βουλευτών της αριστερά εξετάζει νομοσχέδια, συμπεριλαμβανομένων των σχεδίων με πρωτοβουλία της κοινωνίας των πολιτών.
Το 2013 οι τελευταίοι θα εξετάσουν νέους νόμους υπέρ της συμμετοχικής δημοκρατίας, όπως τη δημιουργία των εργατικών συμβουλίων για να συμπληρώσουν το νέο εργατικό δίκαιο που θεσπίστηκε το Μάιο 2012 (5), ή τον νόμο για τη λαϊκή επικοινωνία, ο οποίος θα βοηθήσει να προχωρήσει τον περαιτέρω εκδημοκρατισμό του δικαιώματος στην πληροφόρηση.
Όπως το λέει μια δημοφιλής παροιμία της Βενεζουέλας:
«Ponte Alpargatas, es lo que viene joropo» που μπορεί να μεταφραστεί
«Δέσου καλά, ακόμα δεν είδες τίποτα».
Thierry Deronne, Καράκας, 6 Ιανουαρίου 2013.
Εκδόθηκε από τη Venezuela infos : http://venezuelainfos.wordpress.com/
Ο λαός συγκεντρώθηκε γύρω από την Εθνοσυνέλευση, 5 Ιανουαρίου 2013, Καράκας, Βενεζουέλα.
Εθνοσυνέλευση, οι μπολιβαριανοί βουλευτές και ο λαός, 5 Ιανουαρίου 2013, Καράκας, Βενεζουέλα.
Σημειώσεις:
(1) Pour une liste plus complète de ces avancées, voir « Les facteurs sociaux de la victoire de Chavez« http://venezuelainfos.wordpress.com/2012/12/24/les-facteurs- (2) « Quand s’éloigne le bruit de la pluie sur les toits de carton« , http://venezuelainfos.wordpress.com/2012/12/17/quand-seloign...
(3) Maurice Lemoine, « Au Venezuela les électeurs ont confisqué la démocratie« , http://venezuelainfos.wordpress.com/2012/10/11/photos-au-ven...
(4) « L’Amérique Latine unie autour de Chavez« , http://venezuelainfos.wordpress.com/2012/12/12/videos-et-pho...
(5) « La nouvelle loi du travail, un pas de plus vers la vraie vie », http://venezuelainfos.wordpress.com/2012/05/04/nouvelle-loi-...
Photos : AVN.
URL de cet article : http://venezuelainfos.wordpress.com/2013/01/06/le-venezuela-...
http://www.legrandsoir.info/le-venezuela-bolivarien-en-2013-accroche-toi-tu-n-as-encore-rien-vu.html
InfoGnomon
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Έκτακτη Γενική Συνέλευση στις 29 Ιανουαρίου στα Ελληνικά Πετρέλαια
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Στο 11,8% ανήλθε η ανεργία στην Ευρωζώνη το Νοέμβριο
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
