2013-01-11 15:03:02
του Θανάση Νικολαΐδη
ΑΝΕΡΓΙΑ, και ο δείκτης στο κόκκινο. Ελληνικά, ευρωπαϊκά, παγκόσμια κι ας όψεται η…μηχανή που «βοηθάει, σήμερα, πολύ λίγους ανθρώπους και ζημιώνει εκατομμύρια άλλους» ...(Μαχάτμα Γκάντι, 1869 - 1948) και συμπληρώνει, φιλοσοφημένα και ελαφρώς αντιφατικά, «η γη παράγει αρκετά για να ικανοποιήσει τις ανάγκες κάθε ανθρώπου, όχι όμως την απληστία του».
Ν’ αρχίσουμε…ελληνικά και απ’ τα χαμηλά. Ποιος να «διδάξει» στον (νεο)έλληνα, εξ’ απαλών ονύχων» του να αγαπάει τη δουλειά; Το εκπαιδευτικό μας…σύστημα της «ήσσονος προσπαθείας» (αποστήθιση, λυμένες ασκήσεις, κωδικοποιημένα θέματα και SOS) ή τα κανάλια των καλλιστείων με τις ωραιοπαθείς των πρωινάδικων και τους κίναιδους σε πρώτο πλάνο; Να αγαπήσει τη δουλειά κάθε λογής και έντασης ο νέος της καφετέριας και του φραπέ; Έχει, βέβαια, το δίκιο του πως «δεν υπάρχουν δουλειές», έχει και η δουλειά τις απατήσεις της. Κι αν νιώθεις ταπεινωμένος στο μεροκάματο μαζεύοντας, εποχιακά, π.χ. ελιές είτε ροδάκινα, πολύ θα περιμένεις (στην Ελλάδα των μέσων και της αναξιοκρατίας) για διευθυντικό πόστο.
ΠΑΜΕ στο παραπάνω σκαλοπάτι των εργαζομένων και «εργαζομένων» σε δοτά και χαρισμένα πόστα. Μιλάμε για πολυθεσίτες που χωρίς ντροπή και τσίπα τσέπωναν δημόσιο χρήμα και για Κράτος που το μάδησαν με υπερωρίες και εκτός έδρας, επιδόματα και μπόνους.
ΚΙ ύστερα; Πάμε ακόμα πιο ψηλά. Σε ακριβοπληρωμένα «στελέχη» υπουργείων που έστησαν το σκηνικό για «δράσεις» ακαταδίωκτων υπουργών και σήμερα σηκώνουν τους ώμους. Όλα κι όλοι λειτούργησαν σε καθεστώς καθημερινής τρέλας. Με τη διαφθορά διάχυτη σε γραφεία και φωριαμούς. Με τη διαπλοκή να (καθ)ορίζει τη σχέση (πολλών) χαραμοφάηδων, γνησίως…ανθελλήνων.
ΤΙ κάνεις, σήμερα, με τους «αμαρτήσαντες»; Ανακαλύπτεις τους πενταθεσίτες και πολυμισθίτες του παρελθόντος, τους αποκαλύπτεις και απαιτείς «επιστροφές». Δίπλα στους…γνήσιους απατεώνες που τσέπωναν μισθούς αποθαμένων και παραδίπλα σε μίζες μιζαδόρων και κλεμμένα τ. υπουργών.
ΤΙ άλλο κάνεις ως κοινοβούλιο που χάθηκες στο «αστυνομικό» μέρος της Λίστας; Παρατάς τα…πρακτορίστικα και κατεβάζεις ΟΛΑ τα ονόματα των λιστών. Γνήσιων είτε πλαστών. Ελέγχεις τους πάντες και ξεχωρίζεις τους νόμιμους. Κι αν σου χρειάζεται προσωπικό…πιάσε μερικές χιλιάδες μετατασσόμενων, πλάκωσέ τους στα σεμινάρια και στελέχωσε τις υπηρεσίες φορολογικού ελέγχου.
ΚΑΙ η ανεργία; Πώς ανοίγουν δουλειές και κλείνουν δρόμοι για την ξενιτιά; Επενδύσεις! Η μαγική λέξη, με αντίποδά της το «τέρας». Τη γραφειοκρατία που δεν άγγιξαν γιατί έχει ρίζες βαθιές (στήθηκε για το άρμεγμα του πολίτη από μαφιόζους με τη σφραγίδα και συντηρείται από διαπλεκόμενους στην πλατφόρμα του Κράτους). Ανεργία, λοιπόν, αλλά όχι ανενεργό Κράτος. Tromaktiko
ΑΝΕΡΓΙΑ, και ο δείκτης στο κόκκινο. Ελληνικά, ευρωπαϊκά, παγκόσμια κι ας όψεται η…μηχανή που «βοηθάει, σήμερα, πολύ λίγους ανθρώπους και ζημιώνει εκατομμύρια άλλους» ...(Μαχάτμα Γκάντι, 1869 - 1948) και συμπληρώνει, φιλοσοφημένα και ελαφρώς αντιφατικά, «η γη παράγει αρκετά για να ικανοποιήσει τις ανάγκες κάθε ανθρώπου, όχι όμως την απληστία του».
Ν’ αρχίσουμε…ελληνικά και απ’ τα χαμηλά. Ποιος να «διδάξει» στον (νεο)έλληνα, εξ’ απαλών ονύχων» του να αγαπάει τη δουλειά; Το εκπαιδευτικό μας…σύστημα της «ήσσονος προσπαθείας» (αποστήθιση, λυμένες ασκήσεις, κωδικοποιημένα θέματα και SOS) ή τα κανάλια των καλλιστείων με τις ωραιοπαθείς των πρωινάδικων και τους κίναιδους σε πρώτο πλάνο; Να αγαπήσει τη δουλειά κάθε λογής και έντασης ο νέος της καφετέριας και του φραπέ; Έχει, βέβαια, το δίκιο του πως «δεν υπάρχουν δουλειές», έχει και η δουλειά τις απατήσεις της. Κι αν νιώθεις ταπεινωμένος στο μεροκάματο μαζεύοντας, εποχιακά, π.χ. ελιές είτε ροδάκινα, πολύ θα περιμένεις (στην Ελλάδα των μέσων και της αναξιοκρατίας) για διευθυντικό πόστο.
ΠΑΜΕ στο παραπάνω σκαλοπάτι των εργαζομένων και «εργαζομένων» σε δοτά και χαρισμένα πόστα. Μιλάμε για πολυθεσίτες που χωρίς ντροπή και τσίπα τσέπωναν δημόσιο χρήμα και για Κράτος που το μάδησαν με υπερωρίες και εκτός έδρας, επιδόματα και μπόνους.
ΚΙ ύστερα; Πάμε ακόμα πιο ψηλά. Σε ακριβοπληρωμένα «στελέχη» υπουργείων που έστησαν το σκηνικό για «δράσεις» ακαταδίωκτων υπουργών και σήμερα σηκώνουν τους ώμους. Όλα κι όλοι λειτούργησαν σε καθεστώς καθημερινής τρέλας. Με τη διαφθορά διάχυτη σε γραφεία και φωριαμούς. Με τη διαπλοκή να (καθ)ορίζει τη σχέση (πολλών) χαραμοφάηδων, γνησίως…ανθελλήνων.
ΤΙ κάνεις, σήμερα, με τους «αμαρτήσαντες»; Ανακαλύπτεις τους πενταθεσίτες και πολυμισθίτες του παρελθόντος, τους αποκαλύπτεις και απαιτείς «επιστροφές». Δίπλα στους…γνήσιους απατεώνες που τσέπωναν μισθούς αποθαμένων και παραδίπλα σε μίζες μιζαδόρων και κλεμμένα τ. υπουργών.
ΤΙ άλλο κάνεις ως κοινοβούλιο που χάθηκες στο «αστυνομικό» μέρος της Λίστας; Παρατάς τα…πρακτορίστικα και κατεβάζεις ΟΛΑ τα ονόματα των λιστών. Γνήσιων είτε πλαστών. Ελέγχεις τους πάντες και ξεχωρίζεις τους νόμιμους. Κι αν σου χρειάζεται προσωπικό…πιάσε μερικές χιλιάδες μετατασσόμενων, πλάκωσέ τους στα σεμινάρια και στελέχωσε τις υπηρεσίες φορολογικού ελέγχου.
ΚΑΙ η ανεργία; Πώς ανοίγουν δουλειές και κλείνουν δρόμοι για την ξενιτιά; Επενδύσεις! Η μαγική λέξη, με αντίποδά της το «τέρας». Τη γραφειοκρατία που δεν άγγιξαν γιατί έχει ρίζες βαθιές (στήθηκε για το άρμεγμα του πολίτη από μαφιόζους με τη σφραγίδα και συντηρείται από διαπλεκόμενους στην πλατφόρμα του Κράτους). Ανεργία, λοιπόν, αλλά όχι ανενεργό Κράτος. Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
