2013-01-13 12:58:39
Ο Παντελής Διαμαντόπουλος γράφει για τη νίκη του Ολυμπιακού στη Λιβαδειά με τους ερυθρόλευκους να παίζουν σύστημα αλά... Ατάρι και τον τυχερό Ζαρντίμ που παίρνει ένα τόσο εύκολο πρωτάθλημα, άσχετα αν η ομάδα παίζει την χειρότερη μπάλα της τελευταίας δεκαετίας της.
Τελικά μπάλα μπορεί να μην ευχαριστιόμαστε, στα περισσότερα ματς του Ολυμπιακού στο πρωτάθλημα, όμως κάθε φορά κάτι γίνεται και έχουμε να συζητάμε!
Να, καλή ώρα, το ματς της Λιβαδειάς, εκεί που ο Λεονάρντο Ζαρντίμ στο δεύτερο ημίχρονο, μας θύμισε τα παλιότερα χρόνια, τότε που δεν υπήρχε playstation, δεν είχαν μπουκάρει στην ζωή μας οι υπολογιστές.
Τότε, που όλοι μαζεύονταν στο σπίτι αυτού που είχε Ατάρι και έπαιζαν. Έναν τέτοιο Ολυμπιακό είδαμε στην Βοιωτία. Θυμάστε που δεν υπήρχαν γραφικά; Που αντί για παίκτες, βλέπαμε ...βούλες και κάτι γραμμούλες; Ε τότε, υπήρχαν και κάτι συστήματα με τρία σέντερ φορ. Αυτό έκανε ο Ζαρντίμ στο δεύτερο ημίχρονο. Για να πω την αλήθεια, δεν είναι και πολύ γουστόζικο ποδοσφαιρικά να βάζεις ότι σέντερ φορ έχεις , δίχως να μπορείς να τους στηρίξεις από πίσω.
Τι εννοώ; Οι νταμπλούχοι, βρέθηκαν για ένα 20λεπτο με Τζιμπούρ από τη μια, Μήτρογλου από την άλλη και στην μέση τον Πάντελιτς. Όμως πίσω από αυτούς ήταν ο Μανιάτης και ο Μοντέστο. Δυο παίκτες που τρέχουν, κυνηγάνε, πρεσάρουν και απλά πασάρουν. Δεν δημιουργούν. Ο τρόπος που αναπτύχθηκαν οι «ερυθρόλέυκοι» ήταν ένας και συγκεκριμένος: Δώστε την μπάλα στον Πίνο να βγάλει καμιά σέντρα. Α και από την άλλη μεριά, αν γινόταν καμιά συνεργασία με τον Τοροσίδη... Αυτό και τίποτε άλλο.
Το καλό για τους νικητές, ήταν, ότι πίεσαν τον Λεβαδειακό και δεν τον άφησαν να γίνει πολύ απειλητικός. Οι γηπεδούχοι παρότι είχαν χώρους να δράσουν, έκαναν μόνο δυο σουτ στο δεύτερο 45λεπτο(το πρώτο ήταν ανιαρό). Το ένα πήγε δοκάρι, το άλλο στην αγκαλιά του Μέγκιερι.
Κι έτσι ο Ολυμπιακός σε άλλη μια... άνοστη εμφάνιση μπόρεσε τελικά να πάρει τον αγώνα στο 97ο λεπτό! Με φάουλ του Πίνο από αριστερά και εξαιρετική κεφαλιά του Τζιμπούρ! Οι πανηγυρισμοί ήταν έξαλλοι, όχι για το 0-1. Αλλά γιατί η ομάδα δεν έπαιζε καλά και κατέληξε να επιτίθεται «χύμα» και κάπως ανορθόδοξα. Σε στυλ «ο πνιγμένος ψάχνει να πιαστεί από τα μαλλιά του», μπόρεσαν οι Πειραιώτες να κερδίσουν το παιχνίδι.
Όμως θα πρέπει να αναρωτηθούμε, πόσο χειρότερα θα ήταν αν υπήρχε και κάποιος παίκτης να γλυκάνει το κέντρο; Εντάξει, θα βάλεις τους τρεις σέντερ φορ, γιατί πρέπει να σκοράρεις. Γιατί δεν έχεις άλλη λύση και δεν έχεις και άλλη ευκαιρία να αμολήσεις στο χορτάρι και τον Πάντελιτς. Γιατί όμως και τον Μοντέστο και τον Μανιάτη; Φοβάσαι τον Λεβαδειακό; Όχι δα Δε γίνεται κακοπροέραιτη κριτική στον προπονητή, αλλά δε γίνεται να τα βλέπουμε και να μην μιλάμε. Δε γίνεται να δικαιολογείται μόνιμα, να βγαίνει σε συνεντεύξεις και να μιλάει, λες και τον ακουν τίποτε άσχετοι. Ο Ζαρντίμ είναι πολύ τυχερός που στα 38 χρόνια του παίρνει ένα τόσο εύκολο πρωτάθλημα, ασχετα αν η ομάδα παίζει την χειρότερη μπάλα της τελευταίας δεκαετίας της.
Αν όμως αυτός έχει αποφασίσει να σταματήσει να κάνει τον προπονητή στα 45, εμάς δεν μας ενδιαφέρει. Δεν θα ξεχάσουμε το πως μπορεί να παίξει ο Ολυμπιακός, ούτε το πως μπορούν να παίξουν και κάποιοι ποδοσφαιριστές για να ισορροπήσουν τις γραμμές. Κατά τα άλλα, μια νίκη, είναι πάντα νίκη. Οι βαθμοί μετράνε και η ομάδα προχωράει προς το δικό της αήττητο. Για να δούμε τι κρύβει το εγγύς μέλλον για τους «ερυθρόλευκους» πηγή: sport24.gr
Τελικά μπάλα μπορεί να μην ευχαριστιόμαστε, στα περισσότερα ματς του Ολυμπιακού στο πρωτάθλημα, όμως κάθε φορά κάτι γίνεται και έχουμε να συζητάμε!
Να, καλή ώρα, το ματς της Λιβαδειάς, εκεί που ο Λεονάρντο Ζαρντίμ στο δεύτερο ημίχρονο, μας θύμισε τα παλιότερα χρόνια, τότε που δεν υπήρχε playstation, δεν είχαν μπουκάρει στην ζωή μας οι υπολογιστές.
Τότε, που όλοι μαζεύονταν στο σπίτι αυτού που είχε Ατάρι και έπαιζαν. Έναν τέτοιο Ολυμπιακό είδαμε στην Βοιωτία. Θυμάστε που δεν υπήρχαν γραφικά; Που αντί για παίκτες, βλέπαμε ...βούλες και κάτι γραμμούλες; Ε τότε, υπήρχαν και κάτι συστήματα με τρία σέντερ φορ. Αυτό έκανε ο Ζαρντίμ στο δεύτερο ημίχρονο. Για να πω την αλήθεια, δεν είναι και πολύ γουστόζικο ποδοσφαιρικά να βάζεις ότι σέντερ φορ έχεις , δίχως να μπορείς να τους στηρίξεις από πίσω.
Τι εννοώ; Οι νταμπλούχοι, βρέθηκαν για ένα 20λεπτο με Τζιμπούρ από τη μια, Μήτρογλου από την άλλη και στην μέση τον Πάντελιτς. Όμως πίσω από αυτούς ήταν ο Μανιάτης και ο Μοντέστο. Δυο παίκτες που τρέχουν, κυνηγάνε, πρεσάρουν και απλά πασάρουν. Δεν δημιουργούν. Ο τρόπος που αναπτύχθηκαν οι «ερυθρόλέυκοι» ήταν ένας και συγκεκριμένος: Δώστε την μπάλα στον Πίνο να βγάλει καμιά σέντρα. Α και από την άλλη μεριά, αν γινόταν καμιά συνεργασία με τον Τοροσίδη... Αυτό και τίποτε άλλο.
Το καλό για τους νικητές, ήταν, ότι πίεσαν τον Λεβαδειακό και δεν τον άφησαν να γίνει πολύ απειλητικός. Οι γηπεδούχοι παρότι είχαν χώρους να δράσουν, έκαναν μόνο δυο σουτ στο δεύτερο 45λεπτο(το πρώτο ήταν ανιαρό). Το ένα πήγε δοκάρι, το άλλο στην αγκαλιά του Μέγκιερι.
Κι έτσι ο Ολυμπιακός σε άλλη μια... άνοστη εμφάνιση μπόρεσε τελικά να πάρει τον αγώνα στο 97ο λεπτό! Με φάουλ του Πίνο από αριστερά και εξαιρετική κεφαλιά του Τζιμπούρ! Οι πανηγυρισμοί ήταν έξαλλοι, όχι για το 0-1. Αλλά γιατί η ομάδα δεν έπαιζε καλά και κατέληξε να επιτίθεται «χύμα» και κάπως ανορθόδοξα. Σε στυλ «ο πνιγμένος ψάχνει να πιαστεί από τα μαλλιά του», μπόρεσαν οι Πειραιώτες να κερδίσουν το παιχνίδι.
Όμως θα πρέπει να αναρωτηθούμε, πόσο χειρότερα θα ήταν αν υπήρχε και κάποιος παίκτης να γλυκάνει το κέντρο; Εντάξει, θα βάλεις τους τρεις σέντερ φορ, γιατί πρέπει να σκοράρεις. Γιατί δεν έχεις άλλη λύση και δεν έχεις και άλλη ευκαιρία να αμολήσεις στο χορτάρι και τον Πάντελιτς. Γιατί όμως και τον Μοντέστο και τον Μανιάτη; Φοβάσαι τον Λεβαδειακό; Όχι δα Δε γίνεται κακοπροέραιτη κριτική στον προπονητή, αλλά δε γίνεται να τα βλέπουμε και να μην μιλάμε. Δε γίνεται να δικαιολογείται μόνιμα, να βγαίνει σε συνεντεύξεις και να μιλάει, λες και τον ακουν τίποτε άσχετοι. Ο Ζαρντίμ είναι πολύ τυχερός που στα 38 χρόνια του παίρνει ένα τόσο εύκολο πρωτάθλημα, ασχετα αν η ομάδα παίζει την χειρότερη μπάλα της τελευταίας δεκαετίας της.
Αν όμως αυτός έχει αποφασίσει να σταματήσει να κάνει τον προπονητή στα 45, εμάς δεν μας ενδιαφέρει. Δεν θα ξεχάσουμε το πως μπορεί να παίξει ο Ολυμπιακός, ούτε το πως μπορούν να παίξουν και κάποιοι ποδοσφαιριστές για να ισορροπήσουν τις γραμμές. Κατά τα άλλα, μια νίκη, είναι πάντα νίκη. Οι βαθμοί μετράνε και η ομάδα προχωράει προς το δικό της αήττητο. Για να δούμε τι κρύβει το εγγύς μέλλον για τους «ερυθρόλευκους» πηγή: sport24.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Το tweet Παπαδημούλη για τα γκαζάκια
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
