2013-01-14 00:24:03
Στη νήσο Λα Γκομέρα των Καναρίων νήσων αναβιώνει μεταξύ των κατοίκων της μια παλαιά γλώσσα η οποία δεν μιλιέται, αλλά… σφυρίζεται. Η γλώσσα που αποτελεί τρόπο επικοινωνίας κυρίως μεταξύ των πιο ηλικιωμένων Ισπανών που διαμένουν στο νησί ονομάζεται «Σίλμπο Γκομέρο» κι έχει αντικαταστήσει πλήρως την ισπανική γλώσσα.
Η περίεργη αυτή διάλεκτος αποτελείται από μόλις έξι… γράμματα: δυο φωνήεντα και τέσσερα σύμφωνα τα οποία σχηματίζουν λέξεις που αναμεταδίδονται διαμέσου ενός διαφορετικού, κάθε φορά, σφυρίγματος που ποικίλει ανάλογα με τον τρόπο που ο ομιλητής θα βάλει τα χέρια του μέσα ή έξω από το στόμα. Το σφύριγμα, λένε οι ντόπιοι, μπορεί να ταξιδέψει μέχρι τρία χιλιόμετρα μακριά και η προέλευση της «διαλέκτου» αναγάγεται στον 15ο αιώνα, όταν οι αυτόχθονες κάτοικοι του νησιού, κυρίως βορειοαφρικανοί, επικοινωνούσαν μεταξύ τους με αυτόν τον τρόπο.
«Το να μάθουμε να σφυρίζουμε δεν αποτελεί για μας διασκέδαση, όπως γίνεται σε άλλα μέρη του κόσμου, αλλά πραγματική ανάγκη, προκειμένου να συνεννοούμαστε μεταξύ μας», τονίζει ο ηλικιωμένος κάτοικος Λίνο Ροντρίγκεζ, ο οποίος την «μιλάει» άπταιστα, καταλήγοντας πως «αν δεν ήξερες να την χειρίζεσαι, τότε έπρεπε να πας με τα πόδια μέχρι τον άνθρωπο ή το μέρος όπου ήθελες να δώσεις το μήνυμα σου
. Το σφύριγμα είναι απείρως ευκολότερο από το περπάτημα».
Παρόμοια περίπτωση χωριού που οι κάτοικοί του μπορούν να συνεννοούντια εξολοκλήρου με σφυρίγματα είναι τα Αντιά της νότιας Εύβοιας, όπου οι μόλις 50 κάτοικοι έχουν τη δική τους σφυριχτή γλώσσα. Η συγκεκριμένη μορφή επικοινωνίας γεννήθηκε από την ανάγκη τους να μιλάνε ο ένας με τον άλλο, από τη μία άκρη του βουνού στην άλλη.
tovima.gr
Η περίεργη αυτή διάλεκτος αποτελείται από μόλις έξι… γράμματα: δυο φωνήεντα και τέσσερα σύμφωνα τα οποία σχηματίζουν λέξεις που αναμεταδίδονται διαμέσου ενός διαφορετικού, κάθε φορά, σφυρίγματος που ποικίλει ανάλογα με τον τρόπο που ο ομιλητής θα βάλει τα χέρια του μέσα ή έξω από το στόμα. Το σφύριγμα, λένε οι ντόπιοι, μπορεί να ταξιδέψει μέχρι τρία χιλιόμετρα μακριά και η προέλευση της «διαλέκτου» αναγάγεται στον 15ο αιώνα, όταν οι αυτόχθονες κάτοικοι του νησιού, κυρίως βορειοαφρικανοί, επικοινωνούσαν μεταξύ τους με αυτόν τον τρόπο.
«Το να μάθουμε να σφυρίζουμε δεν αποτελεί για μας διασκέδαση, όπως γίνεται σε άλλα μέρη του κόσμου, αλλά πραγματική ανάγκη, προκειμένου να συνεννοούμαστε μεταξύ μας», τονίζει ο ηλικιωμένος κάτοικος Λίνο Ροντρίγκεζ, ο οποίος την «μιλάει» άπταιστα, καταλήγοντας πως «αν δεν ήξερες να την χειρίζεσαι, τότε έπρεπε να πας με τα πόδια μέχρι τον άνθρωπο ή το μέρος όπου ήθελες να δώσεις το μήνυμα σου
Παρόμοια περίπτωση χωριού που οι κάτοικοί του μπορούν να συνεννοούντια εξολοκλήρου με σφυρίγματα είναι τα Αντιά της νότιας Εύβοιας, όπου οι μόλις 50 κάτοικοι έχουν τη δική τους σφυριχτή γλώσσα. Η συγκεκριμένη μορφή επικοινωνίας γεννήθηκε από την ανάγκη τους να μιλάνε ο ένας με τον άλλο, από τη μία άκρη του βουνού στην άλλη.
tovima.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Έκανε του κεφαλιού του και το πλήρωσε!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
