2013-01-14 13:55:09
Γράφει οΤάσος Φούντογλου
Ας μιλήσουμε ξεκάθαρα, για μια φορά, σε αυτή τη χώρα. Ας αφήσουμε κατά μέρος τα εικονοστάσια της υποκριτικής μας ηθικής, τα βαρύγδουπα και τα ηχηρά που ξεστομίζονται με την πρώτη ευκαιρία από τη σιγουριά του καναπέ και τις ετοιμοπαράδοτες αλήθειες των αμόλυντων και άσπιλων αυτής της χώρας, και ας αντικρίσουμε κατάματα την ενοχλητική πραγματικότητα.
Οποιοσδήποτε από εμάς και αν ήταν στη θέση του Γιώργου θα έκανε ακριβώς το ίδιο. Είτε αριστερός, είτε αναρχοκομμουνιστής, είτε.. ελευθεριακός, είτε σοσιαλδημοκράτης, είτε δεν ξέρω και εγώ τι άλλο όνομα υπάρχει για να κατανομάζει εμμονές, ο κάθε Έλληνας που σέβεται το οικογενειακό του όνομα και τις τιμημένες ρίζες του θα έσβηνε το όνομα της αγαπημένης του ξαδέρφης από τα κιτάπια μιας λίστας φοροφυγάδων και θα προσπαθούσε να προστατέψει την «τιμή και την υπόληψη» της οικογένειάς του.
Δεν λέω πως ο Γιώργος είναι ένας τραγικός ξάδερφος που θυσιάστηκε για την οικογένειά του. Λέω πως οι θεσμοί σε αυτή τη χώρα είναι τραγικά παρακολουθήματα της οικογενειοκρατίας, της πελατείας και του παρασιτισμού και πως όσο επιμένουμε να κάνουμε Like σε διαδικτυακούς δημαγωγίσκους που το μόνο που ζητούν είναι η κεφαλή του Γιώργου «επι πίνακι» και δεν αναγνωρίζουμε την ανάγκη μιας διαφορετικής θεσμοποίησης της πολιτικής μας ζωής, τόσο θα βλέπουμε στο μέλλον να αναπαράγεται η ομερτά της ξαδέρφης.
Σε ένα μπουρδέλο ζούσαμε τόσα χρόνια και αυτό το μπουρδέλο κατασκεύαζε συμπεριφορές, σχέσεις και πρότυπα. Όσο ηθικός και ακέραιος και αν ήσουν μέσα στη θαλπωρή του σπιτιού σου, σαν έκανες να ξεμυτίσεις δυο βήματα μέσα στους διαδρόμους του μπουρδέλου, μεταμορφωνόσουν χωρίς να το θέλεις σε ανήθικη εταίρα.
Φυσικά και δεν υιοθετώ έναν ιστορικό ντετερμινισμό που ερμηνεύει τα πράγματα μέσω της γραμμικής και απλουστευτικής σχέσης αιτίας και αιτιατού. Το μπουρδέλο- κράτος, δηλαδή, κατασκευάζει πουτάνες- δημόσιους λειτουργούς. Φυσικά και υπάρχουν σε όλες τις κοινωνικές σχέσεις δυναμικά στοιχεία αμφίδρομης δράσης και διαλεκτικής. Εγώ που προΐσταμαι μιας αρχής δεν γίνομαι αυτόματα σαν τα μούτρα της, αλλά με τις πράξεις και τις ενέργειές μου συμβάλλω στην κατασκευή και την ανακατασκευή της. Το πρόβλημα, όμως, με τη χώρα μας είναι πως η διαλεκτική αυτή, η μόνη που θα μπορούσε να μεταλλάξει κάπως τις δομές του κράτους και τους θεσμούς του είναι γεμάτη από τις ίδιες εμμονές που συναντά κανείς στα κοινωνικά θεμέλια της χώρας.
Η οικογενειοκρατία αποτελεί έναν από τους πυλώνες της δημόσιας ζωής αλλά, δυστυχώς, η οικογενειοκρατία νοηματοδοτεί και την ιδιωτική ζωή των περισσοτέρων από εμάς. Ο υπουργός που προστατεύει τους συγγενείς και τους κολλητούς του προέρχεται από μια κοινωνία στην οποία ο πατέρας παρακάμπτει θεσμούς και διαδικασίες προκειμένου να μεταθέσει τον μονάκριβο γιό του από τα σύνορα στην πόλη της καταγωγής του. Άλλη τάξη μεγέθους και άλλες οι συνέπειες των δυο πράξεων, αλλά η λογική που τις συντηρεί και τις αναπαράγει είναι ακριβώς η ίδια. Η προστασία της φαμίλιας.
Η καταστρατήγηση των κανόνων αποτελεί τον πρωταρχικό κανόνα της δημόσιας ζωής αλλά, δυστυχώς, η ανομία περισσεύει και στην ιδιωτική ζωή των περισσοτέρων από εμάς. Ο υπουργός που σβήνει τα πρόστιμα στους μεγαλόσχημους φίλους του προέρχεται από μια κοινωνία στην οποία ο πολίτης καταφεύγει στον τοπικό του προύχοντα για να του σβήσει μια κλήση για παραβίαση των ορίων κυκλοφορίας. Σαφώς και δεν είναι ίδιες οι πράξεις όσον αφορά στις κοινωνικές τους επιπτώσεις. Το τονίζω για να μην παρεξηγηθώ. Ο πυρήνας όμως της λογικής είναι ίδιος και απαράλλαχτος. Η επιβεβαίωση της πελατείας.
Εν ολίγοις, ο Γιώργος – και ο κάθε Γιώργος που θα μας προκύψει στο μέλλον- προέρχεται από μια κοινωνία στην οποία η οικογένεια, όπως μας πληροφορεί ο Δερτιλής, « φυλακίζει τις παραγωγικές μονάδες σε μικρά και αντιπαραγωγικά μεγέθη, περιορίζει τις πολιτικές και κοινωνικές ιδέες των μελών της σε ορίζοντες στενούς, κληροδοτεί ανέκαθεν στα παιδιά της την δυσπιστία, ακόμα και την μοχθηρία για οτιδήποτε κείται εκτός των οικογενειακών συνόρων, και τα εκπαιδεύει να είναι άτομα αλλά ποτέ πολίτες. Να απομυζούν το δημόσιο χρήμα αλλά και να το σπαταλούν. Η ίδια οικογένεια από καταβολής ελληνικού κράτους τρέχει να τους εξασφαλίσει θέση στο Δημόσιο με ρουσφέτι, που στηρίζεται και αυτό στο ευρύτερο οικογενειακό δίκτυο». Η διαλεκτική επομένως αυτής της «παραδοσιακής» κοινωνίας με την «παρακμιακή» πολιτική τάξη δεν μπορεί παρα να «γεννήσει» συμπεριφορές τύπου Γιώργου και να συμβάλλει απλά στην ανακύκλωση της πολιτικής και κοινωνικής παθολογίας που διατρέχει κάθε πτυχή της δημόσιας ζωής μας.
Ας κάνουμε, τώρα, μια υπόθεση εργασίας για να μπορέσουμε να συνεννοηθούμε. Ας υποθέσουμε λοιπόν πως για τη θεσμική κατάντια της δημοκρατίας μας ευθύνεται αποκλειστικά και μόνο το πολιτικό σύστημα. Ούτε οι συντεχνίες, ούτε οι κρατικοδίαιτοι, ούτε οι αργόμισθοι, ούτε η μεταπρατική επιχειρηματικότητα, ούτε τίποτα. Όλα αυτά αποτελούν επιγενόμενα των πολιτικών επιλογών συγκεκριμένων κομμάτων και πολιτικών προσώπων. Υιοθετούμε, λοιπόν, αυτήν την αιτιοκρατική θέση και παραγνωρίζουμε όλες τις διαλεκτικές δυνάμεις που εξ’ορισμού υπάρχουν μεταξύ της κοινωνίας, των θεσμών της, των οργανωμένων συμφερόντων της και του κράτους. Για όλα φταίει ο Παπακωνσταντίνου. Ωραία, λοιπόν. Αύριο τον δικάζουμε, τον καταδικάζουμε και τον πετάμε στα μπουντρούμια . Πάμε παρακάτω. Ανάμεσα στο πλήθος που ζητωκραυγάζει ήδη ξεχωρίζω μια ντουζίνα μικρολαμόγια που ετοιμάζονται στις επόμενες εκλογές να κατέλθουν στον δημοκρατικό στίβο, να εκλεγούν πανηγυρικά, να κατοχυρώσουν θέσεις ευθύνης και, μέσω της διατρητότητας των σημερινών θεσμών, να επαναλάβουν τις λαθροχειρίες των προκατόχων τους . Αν, λοιπόν, εστιάσουμε για μια ακόμα φορά την προσοχή μας στον Γιώργο και όχι στους λειψούς θεσμούς που επιτρέπουν στον κάθε Γιώργο να παίρνει μια σβύστρα και να σβήνει ξαδέρφες, πολύ φοβάμαι πως στο μέλλον θα γίνουμε πάλι θεατές ενός ανάλογου θεάτρου του παραλόγου με διαφορετικούς, αυτή τη φορά, πρωταγωνιστές.
Το ζήτημα, λοιπόν ,δεν είναι απλά και μόνο η καταδίκη του Γιώργου- αυτονόητη σε μια χώρα ευνομίας και ισοπολιτείας. Το μείζον ζήτημα είναι να ξαναφτιάξουμε τους θεσμούς αυτής της χώρας ώστε να μην επιτρέψουμε στο μέλλον σε κανέναν από εμάς να χρησιμοποιήσει την πολιτική για ίδιον όφελος. Είτε αυτός προέρχεται από τη Δεξιά είτε από την Αριστερά. Γιατί όποιος πιστεύει ότι θα έρθει η ηθική Αριστερά του Σκουρλέτη, της Κωνσταντοπούλου και των πρώην πρασινοφρουρών ψηφοφόρων της για να βάλει τέρμα σε όλο αυτό τον USB παραλογισμό, πλανάται πλάνην οικτράν. Και το πιο οικτρό είναι πως αυτό το επιχείρημα περι ηθικής αποτελεί τη μόνη πρόταση εξουσίας του πολιτικού χαβαλέ. «Θα έρθουμε εμείς που είμαστε πιο τίμιοι για να διαχειριστούμε τα δημόσια ζητήματα της χώρας».
Δεν είναι δυνατόν, όμως, σήμερα η πολιτική να διεξάγεται με όρους τιμιότητας. «Εγώ είμαι περισσότερο τίμιος και καθαρός. Ψηφίστε με». Όσο οι διαδικασίες άσκησης της εξουσίας παραμένουν προσωποποιημένες και επιτρέπουν στον κάθε υπουργίσκο να κάνει ό,τι γουστάρει, εγώ δεν είμαι σίγουρος για κανέναν και δεν βάζω το χέρι μου στη φωτιά για την ηθική κανενός Σκουρλέτη και καμιάς Κωνσταντοπούλου. Δεν θέλω άγιους με φωτοστέφανα και αγγέλους με φτερά. Στην κόλαση των ανθρώπινων παθών τέτοιοι δεν υπάρχουν, πόσο μάλλον στα επίγεια της εξουσίας, το απόλυτο της οποίας ως γνωστόν διαφθείρει απόλυτα.
Εγώ θέλω από τον Σύριζα και τους λοιπούς δημοκράτες να τοποθετηθούν ξεκάθαρα και να μας πούν ποιους θεσμούς θα αλλάξουν, ποιες διαδικασίες άσκησης της εξουσίας θα αντικαταστήσουν και ποιες ασφαλιστικές δικλείδες θα βάλουν στην Κοινοβουλευτική μας Δημοκρατία ώστε να αποτρέψουν παρόμοιες συμπεριφορές στο μέλλον.
Το εδώ παπάς εκεί παππάς ως παίγνιο ανεύρεσης του αυριανού λαδιάρη υπουργού δεν μπορεί να συνεχίσει να αποτελεί τον κανόνα ελέγχου της εξουσίας. Ας τελειώνουμε, λοιπόν, με του παπατζήδες και τους παπάδες τους. Μέχρι τότε, αθώος ο κατηγορούμενος λόγω πρότερου άτιμου βίου όλων μας ( εσύ αγαπητέ αναγνώστη εξαιρείσαι γιατί ως γνωστόν δεν είδες, δεν άκουσες και δεν υποψιάστηκες τίποτα)..
Υ.Γ.: Απο αυτό το «όλοι» φυσικά εξαιρούνται πολλοί απο εμάς. Απλά επιλέγω την υπερβολή μήπως και αφυπνιστούνε ορισμένοι *Ο Τάσος Φούντογλου είναι γιατρός – ειδικευόμενος νεφρολογίας
Kafeneio
Ας μιλήσουμε ξεκάθαρα, για μια φορά, σε αυτή τη χώρα. Ας αφήσουμε κατά μέρος τα εικονοστάσια της υποκριτικής μας ηθικής, τα βαρύγδουπα και τα ηχηρά που ξεστομίζονται με την πρώτη ευκαιρία από τη σιγουριά του καναπέ και τις ετοιμοπαράδοτες αλήθειες των αμόλυντων και άσπιλων αυτής της χώρας, και ας αντικρίσουμε κατάματα την ενοχλητική πραγματικότητα.
Οποιοσδήποτε από εμάς και αν ήταν στη θέση του Γιώργου θα έκανε ακριβώς το ίδιο. Είτε αριστερός, είτε αναρχοκομμουνιστής, είτε.. ελευθεριακός, είτε σοσιαλδημοκράτης, είτε δεν ξέρω και εγώ τι άλλο όνομα υπάρχει για να κατανομάζει εμμονές, ο κάθε Έλληνας που σέβεται το οικογενειακό του όνομα και τις τιμημένες ρίζες του θα έσβηνε το όνομα της αγαπημένης του ξαδέρφης από τα κιτάπια μιας λίστας φοροφυγάδων και θα προσπαθούσε να προστατέψει την «τιμή και την υπόληψη» της οικογένειάς του.
Δεν λέω πως ο Γιώργος είναι ένας τραγικός ξάδερφος που θυσιάστηκε για την οικογένειά του. Λέω πως οι θεσμοί σε αυτή τη χώρα είναι τραγικά παρακολουθήματα της οικογενειοκρατίας, της πελατείας και του παρασιτισμού και πως όσο επιμένουμε να κάνουμε Like σε διαδικτυακούς δημαγωγίσκους που το μόνο που ζητούν είναι η κεφαλή του Γιώργου «επι πίνακι» και δεν αναγνωρίζουμε την ανάγκη μιας διαφορετικής θεσμοποίησης της πολιτικής μας ζωής, τόσο θα βλέπουμε στο μέλλον να αναπαράγεται η ομερτά της ξαδέρφης.
Σε ένα μπουρδέλο ζούσαμε τόσα χρόνια και αυτό το μπουρδέλο κατασκεύαζε συμπεριφορές, σχέσεις και πρότυπα. Όσο ηθικός και ακέραιος και αν ήσουν μέσα στη θαλπωρή του σπιτιού σου, σαν έκανες να ξεμυτίσεις δυο βήματα μέσα στους διαδρόμους του μπουρδέλου, μεταμορφωνόσουν χωρίς να το θέλεις σε ανήθικη εταίρα.
Φυσικά και δεν υιοθετώ έναν ιστορικό ντετερμινισμό που ερμηνεύει τα πράγματα μέσω της γραμμικής και απλουστευτικής σχέσης αιτίας και αιτιατού. Το μπουρδέλο- κράτος, δηλαδή, κατασκευάζει πουτάνες- δημόσιους λειτουργούς. Φυσικά και υπάρχουν σε όλες τις κοινωνικές σχέσεις δυναμικά στοιχεία αμφίδρομης δράσης και διαλεκτικής. Εγώ που προΐσταμαι μιας αρχής δεν γίνομαι αυτόματα σαν τα μούτρα της, αλλά με τις πράξεις και τις ενέργειές μου συμβάλλω στην κατασκευή και την ανακατασκευή της. Το πρόβλημα, όμως, με τη χώρα μας είναι πως η διαλεκτική αυτή, η μόνη που θα μπορούσε να μεταλλάξει κάπως τις δομές του κράτους και τους θεσμούς του είναι γεμάτη από τις ίδιες εμμονές που συναντά κανείς στα κοινωνικά θεμέλια της χώρας.
Η οικογενειοκρατία αποτελεί έναν από τους πυλώνες της δημόσιας ζωής αλλά, δυστυχώς, η οικογενειοκρατία νοηματοδοτεί και την ιδιωτική ζωή των περισσοτέρων από εμάς. Ο υπουργός που προστατεύει τους συγγενείς και τους κολλητούς του προέρχεται από μια κοινωνία στην οποία ο πατέρας παρακάμπτει θεσμούς και διαδικασίες προκειμένου να μεταθέσει τον μονάκριβο γιό του από τα σύνορα στην πόλη της καταγωγής του. Άλλη τάξη μεγέθους και άλλες οι συνέπειες των δυο πράξεων, αλλά η λογική που τις συντηρεί και τις αναπαράγει είναι ακριβώς η ίδια. Η προστασία της φαμίλιας.
Η καταστρατήγηση των κανόνων αποτελεί τον πρωταρχικό κανόνα της δημόσιας ζωής αλλά, δυστυχώς, η ανομία περισσεύει και στην ιδιωτική ζωή των περισσοτέρων από εμάς. Ο υπουργός που σβήνει τα πρόστιμα στους μεγαλόσχημους φίλους του προέρχεται από μια κοινωνία στην οποία ο πολίτης καταφεύγει στον τοπικό του προύχοντα για να του σβήσει μια κλήση για παραβίαση των ορίων κυκλοφορίας. Σαφώς και δεν είναι ίδιες οι πράξεις όσον αφορά στις κοινωνικές τους επιπτώσεις. Το τονίζω για να μην παρεξηγηθώ. Ο πυρήνας όμως της λογικής είναι ίδιος και απαράλλαχτος. Η επιβεβαίωση της πελατείας.
Εν ολίγοις, ο Γιώργος – και ο κάθε Γιώργος που θα μας προκύψει στο μέλλον- προέρχεται από μια κοινωνία στην οποία η οικογένεια, όπως μας πληροφορεί ο Δερτιλής, « φυλακίζει τις παραγωγικές μονάδες σε μικρά και αντιπαραγωγικά μεγέθη, περιορίζει τις πολιτικές και κοινωνικές ιδέες των μελών της σε ορίζοντες στενούς, κληροδοτεί ανέκαθεν στα παιδιά της την δυσπιστία, ακόμα και την μοχθηρία για οτιδήποτε κείται εκτός των οικογενειακών συνόρων, και τα εκπαιδεύει να είναι άτομα αλλά ποτέ πολίτες. Να απομυζούν το δημόσιο χρήμα αλλά και να το σπαταλούν. Η ίδια οικογένεια από καταβολής ελληνικού κράτους τρέχει να τους εξασφαλίσει θέση στο Δημόσιο με ρουσφέτι, που στηρίζεται και αυτό στο ευρύτερο οικογενειακό δίκτυο». Η διαλεκτική επομένως αυτής της «παραδοσιακής» κοινωνίας με την «παρακμιακή» πολιτική τάξη δεν μπορεί παρα να «γεννήσει» συμπεριφορές τύπου Γιώργου και να συμβάλλει απλά στην ανακύκλωση της πολιτικής και κοινωνικής παθολογίας που διατρέχει κάθε πτυχή της δημόσιας ζωής μας.
Ας κάνουμε, τώρα, μια υπόθεση εργασίας για να μπορέσουμε να συνεννοηθούμε. Ας υποθέσουμε λοιπόν πως για τη θεσμική κατάντια της δημοκρατίας μας ευθύνεται αποκλειστικά και μόνο το πολιτικό σύστημα. Ούτε οι συντεχνίες, ούτε οι κρατικοδίαιτοι, ούτε οι αργόμισθοι, ούτε η μεταπρατική επιχειρηματικότητα, ούτε τίποτα. Όλα αυτά αποτελούν επιγενόμενα των πολιτικών επιλογών συγκεκριμένων κομμάτων και πολιτικών προσώπων. Υιοθετούμε, λοιπόν, αυτήν την αιτιοκρατική θέση και παραγνωρίζουμε όλες τις διαλεκτικές δυνάμεις που εξ’ορισμού υπάρχουν μεταξύ της κοινωνίας, των θεσμών της, των οργανωμένων συμφερόντων της και του κράτους. Για όλα φταίει ο Παπακωνσταντίνου. Ωραία, λοιπόν. Αύριο τον δικάζουμε, τον καταδικάζουμε και τον πετάμε στα μπουντρούμια . Πάμε παρακάτω. Ανάμεσα στο πλήθος που ζητωκραυγάζει ήδη ξεχωρίζω μια ντουζίνα μικρολαμόγια που ετοιμάζονται στις επόμενες εκλογές να κατέλθουν στον δημοκρατικό στίβο, να εκλεγούν πανηγυρικά, να κατοχυρώσουν θέσεις ευθύνης και, μέσω της διατρητότητας των σημερινών θεσμών, να επαναλάβουν τις λαθροχειρίες των προκατόχων τους . Αν, λοιπόν, εστιάσουμε για μια ακόμα φορά την προσοχή μας στον Γιώργο και όχι στους λειψούς θεσμούς που επιτρέπουν στον κάθε Γιώργο να παίρνει μια σβύστρα και να σβήνει ξαδέρφες, πολύ φοβάμαι πως στο μέλλον θα γίνουμε πάλι θεατές ενός ανάλογου θεάτρου του παραλόγου με διαφορετικούς, αυτή τη φορά, πρωταγωνιστές.
Το ζήτημα, λοιπόν ,δεν είναι απλά και μόνο η καταδίκη του Γιώργου- αυτονόητη σε μια χώρα ευνομίας και ισοπολιτείας. Το μείζον ζήτημα είναι να ξαναφτιάξουμε τους θεσμούς αυτής της χώρας ώστε να μην επιτρέψουμε στο μέλλον σε κανέναν από εμάς να χρησιμοποιήσει την πολιτική για ίδιον όφελος. Είτε αυτός προέρχεται από τη Δεξιά είτε από την Αριστερά. Γιατί όποιος πιστεύει ότι θα έρθει η ηθική Αριστερά του Σκουρλέτη, της Κωνσταντοπούλου και των πρώην πρασινοφρουρών ψηφοφόρων της για να βάλει τέρμα σε όλο αυτό τον USB παραλογισμό, πλανάται πλάνην οικτράν. Και το πιο οικτρό είναι πως αυτό το επιχείρημα περι ηθικής αποτελεί τη μόνη πρόταση εξουσίας του πολιτικού χαβαλέ. «Θα έρθουμε εμείς που είμαστε πιο τίμιοι για να διαχειριστούμε τα δημόσια ζητήματα της χώρας».
Δεν είναι δυνατόν, όμως, σήμερα η πολιτική να διεξάγεται με όρους τιμιότητας. «Εγώ είμαι περισσότερο τίμιος και καθαρός. Ψηφίστε με». Όσο οι διαδικασίες άσκησης της εξουσίας παραμένουν προσωποποιημένες και επιτρέπουν στον κάθε υπουργίσκο να κάνει ό,τι γουστάρει, εγώ δεν είμαι σίγουρος για κανέναν και δεν βάζω το χέρι μου στη φωτιά για την ηθική κανενός Σκουρλέτη και καμιάς Κωνσταντοπούλου. Δεν θέλω άγιους με φωτοστέφανα και αγγέλους με φτερά. Στην κόλαση των ανθρώπινων παθών τέτοιοι δεν υπάρχουν, πόσο μάλλον στα επίγεια της εξουσίας, το απόλυτο της οποίας ως γνωστόν διαφθείρει απόλυτα.
Εγώ θέλω από τον Σύριζα και τους λοιπούς δημοκράτες να τοποθετηθούν ξεκάθαρα και να μας πούν ποιους θεσμούς θα αλλάξουν, ποιες διαδικασίες άσκησης της εξουσίας θα αντικαταστήσουν και ποιες ασφαλιστικές δικλείδες θα βάλουν στην Κοινοβουλευτική μας Δημοκρατία ώστε να αποτρέψουν παρόμοιες συμπεριφορές στο μέλλον.
Το εδώ παπάς εκεί παππάς ως παίγνιο ανεύρεσης του αυριανού λαδιάρη υπουργού δεν μπορεί να συνεχίσει να αποτελεί τον κανόνα ελέγχου της εξουσίας. Ας τελειώνουμε, λοιπόν, με του παπατζήδες και τους παπάδες τους. Μέχρι τότε, αθώος ο κατηγορούμενος λόγω πρότερου άτιμου βίου όλων μας ( εσύ αγαπητέ αναγνώστη εξαιρείσαι γιατί ως γνωστόν δεν είδες, δεν άκουσες και δεν υποψιάστηκες τίποτα)..
Υ.Γ.: Απο αυτό το «όλοι» φυσικά εξαιρούνται πολλοί απο εμάς. Απλά επιλέγω την υπερβολή μήπως και αφυπνιστούνε ορισμένοι *Ο Τάσος Φούντογλου είναι γιατρός – ειδικευόμενος νεφρολογίας
Kafeneio
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Κλειστή επί 3ημέρου η ΔΟΥ Χαλκίδας
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
![Επανεμφάνιση του Αλβανικού Εθνικού Στρατού, απειλεί να ξαναπάρει τα όπλα [ΒΙΝΤΕΟ]](https://images.newsnowgreece.com/33/331712/epanemfanisi-tou-alvanikou-ethnikou-stratou-apeilei-na-xanaparei-ta-opla-vinteo-1-124x78.jpg)
