2013-01-14 19:30:04
Ένοπλη επίθεση στα κεντρικά γραφεία της Νέας Δημοκρατίας - στη λεωφόρο Συγγρού - σημειώθηκε, περίπου, στις 3:00 τα ξημερώματα της Δευτέρας. Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, δυο άγνωστα άτομα, που επέβαιναν σε μοτοσικλέτα, πλησίασαν το κτίριο και πυροβόλησαν με καλάσνικοφ, χωρίς να υπάρξουν τραυματισμοί.
Γράφει ο Σπύρος Σεραφείμ
Στη συνέχεια oι δράστες τράπηκαν σε φυγή. Στο σημείο βρέθηκαν εννέα κάλυκες. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Σίμος Κεδίκογλου, μιλώντας στον Βήμα 99,5, δήλωσε ότι στόχος της επίθεσης ήταν το γραφείο του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, Αντώνη Σαμαρά, στο δεύτερο όροφο, εντός του οποίου εντοπίστηκε μια σφαίρα.
Είναι λογικό ότι οι δηλώσεις που θα ακολουθήσουν, αν δεν έχουν γίνει ήδη τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, θα ακολουθήσουν την πεπατημένη: «Η δημοκρατία δεν τρομοκρατείται», «δεν χωράνε καλάσνικοφ στην πολιτική», «έξω οι σφαίρες από τους πολιτικούς θεσμούς» και λοιπά εύκολα τσιτάτα, ίσως και κλισέ.
Επίσης, είναι δεδομένο ότι μέρος των πολιτικών ομάδων θα προσπαθήσουν να στοχοποιήσουν μια «άλλη πολιτική δύναμη», όπως κάνουν - άλλωστε - εσχάτως. Για μερικές ώρες θα χαθούμε λίγο από την επικαιρότητα, από τα φλέγοντα ζητήματα που θα έπρεπε να μας απασχολήσουν σήμερα στην επικαιρότητα, βλέπε «Νέο φορολογικό». Το μόνο σίγουρο, παραμένει το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι τα πράγματα – και όχι μόνο στην πολιτική ζωή του τόπου - έχουν αγριέψει. Έχουν γίνει επικίνδυνα, δεν λέγεται αλλιώς, πιο «στρογγυλεμένα».
Βέβαια, όλα αυτά δεν αποτελούν νέο «φρούτο» κι ας λένε πολλοί στα σχόλιά τους ότι είναι «πρωτοφανής η επίθεση στον Σαμαρά», επειδή δεν είναι. Σε πολιτικό επίπεδο και μόνο, κανείς μας δεν ξεχνά την απόπειρα δολοφονίας του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Γιώργου Πέτσου, τη δολοφονία του Παύλου Μπακογιάννη. Την επίθεση στον Γιάννη Παλαιοκρασσά - τον θάνατο του Αξαρλιάν. Την απόπειρα δολοφονίας του βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας, Λευτέρη Παπαδημητρίου. Τις ρουκέτες σε γραφεία του ΠΑΣΟΚ, τις σφαίρες σε εισαγγελείς, τα θραύσματα που απλώθηκαν στην πολιτική μας ζωή και πλήγωσαν θανάσιμα τη Δημοκρατία μας.
Ταυτόχρονα, σήμερα, έχουμε τις ομάδες «περιφρούρησης»-εφόδου με τα μαυροντυμένα αγόρια, τις καταλήψεις, τις βίλες, τα καδρόνια, τα μπουκάλια - εν δυνάμει βόμβες μολότοφ, τις ίδιες τις μολότοφ που πέφτουν σαν χειμωνιάτικη μπόρα παντού, τα γκαζάκια μέσα στη νύχτα σε συναδέλφους δημοσιογράφους και ο κατάλογος, δυστυχώς, δεν έχει τέλος. Γίνεται σαφές ότι όλα έχουν γίνει - το γράφω ξανά – επικίνδυνα. Πιο επικίνδυνα, ίσως, πεθαίνεις.
Συμφωνούμε ότι η Δημοκρατία δεν τρομοκρατείται, έτσι πρέπει να γίνεται, έτσι πρέπει να είναι. Αλλά δεν είναι. Η Δημοκρατία, μετά και την τελευταία επίθεση στα γραφεία της Ν.Δ., πηγαίνει τοίχο-τοίχο και έχει το νου της. Βαδίζει με προσοχή, κυκλοφορούν και αδέσποτες σφαίρες. Ναι, η Δημοκρατία δεν πρέπει να φοβάται τίποτε, πρέπει να πορεύεται με ψηλά το κεφάλι και όχι με κράνος, επειδή μπορεί να πέσουν μπαταριές από καλάσνικοφ ή από «λιανοντούφεκα».
Κάτι πρέπει να γίνει, όμως, τώρα κιόλας. Να επιστρέψει η ασφάλεια στην πολιτική ζωή του τόπου, προκειμένου να δώσει σαφές μήνυμα και στην υπόλοιπη κοινωνία. Όταν σφαίρες πέφτουν στο γραφείο του Πρωθυπουργού, πώς να αισθανθεί - για παράδειγμα - ασφαλής ο μέσος συνταξιούχος;
Ναι, η δημοκρατία δεν τρομοκρατείται. Ούτε, όμως, δημοκρατείται η τρομοκρατία, από όπου κι αν αυτή προέρχεται. Και πρέπει να σταματήσουν να διακινούνται οι πάσης φύσεως σπόντες που κάνουν λόγο για παρακρατικούς μέσα σε δημόσιες υπηρεσίες, ξένες δυνάμεις, «άλλα κόμματα» και λοιπά σενάρια για ταινίες περιπέτειας, με πιθανό τίτλο «Ανησυχία, αταξία και ανασφάλεια».
Αν κάποιος ξέρει τους ενόχους, ας τους κατονομάσει, βαρέθηκα τις αοριστολογίες. Άλλωστε, έχω να βάλω σακιά με άμμο στα παράθυρα του σπιτιού μου, να σκάψω τάφρο και να εγκαταστήσω ανιχνευτές για γκαζάκια, μη με καθυστερείτε.
Άλλωστε, ποτέ δεν ξέρεις, πλέον, αν θα είσαι ο επόμενος στόχος-δημοσιογράφε.
logioshermes
Γράφει ο Σπύρος Σεραφείμ
Στη συνέχεια oι δράστες τράπηκαν σε φυγή. Στο σημείο βρέθηκαν εννέα κάλυκες. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Σίμος Κεδίκογλου, μιλώντας στον Βήμα 99,5, δήλωσε ότι στόχος της επίθεσης ήταν το γραφείο του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, Αντώνη Σαμαρά, στο δεύτερο όροφο, εντός του οποίου εντοπίστηκε μια σφαίρα.
Είναι λογικό ότι οι δηλώσεις που θα ακολουθήσουν, αν δεν έχουν γίνει ήδη τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, θα ακολουθήσουν την πεπατημένη: «Η δημοκρατία δεν τρομοκρατείται», «δεν χωράνε καλάσνικοφ στην πολιτική», «έξω οι σφαίρες από τους πολιτικούς θεσμούς» και λοιπά εύκολα τσιτάτα, ίσως και κλισέ.
Επίσης, είναι δεδομένο ότι μέρος των πολιτικών ομάδων θα προσπαθήσουν να στοχοποιήσουν μια «άλλη πολιτική δύναμη», όπως κάνουν - άλλωστε - εσχάτως. Για μερικές ώρες θα χαθούμε λίγο από την επικαιρότητα, από τα φλέγοντα ζητήματα που θα έπρεπε να μας απασχολήσουν σήμερα στην επικαιρότητα, βλέπε «Νέο φορολογικό». Το μόνο σίγουρο, παραμένει το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι τα πράγματα – και όχι μόνο στην πολιτική ζωή του τόπου - έχουν αγριέψει. Έχουν γίνει επικίνδυνα, δεν λέγεται αλλιώς, πιο «στρογγυλεμένα».
Βέβαια, όλα αυτά δεν αποτελούν νέο «φρούτο» κι ας λένε πολλοί στα σχόλιά τους ότι είναι «πρωτοφανής η επίθεση στον Σαμαρά», επειδή δεν είναι. Σε πολιτικό επίπεδο και μόνο, κανείς μας δεν ξεχνά την απόπειρα δολοφονίας του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Γιώργου Πέτσου, τη δολοφονία του Παύλου Μπακογιάννη. Την επίθεση στον Γιάννη Παλαιοκρασσά - τον θάνατο του Αξαρλιάν. Την απόπειρα δολοφονίας του βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας, Λευτέρη Παπαδημητρίου. Τις ρουκέτες σε γραφεία του ΠΑΣΟΚ, τις σφαίρες σε εισαγγελείς, τα θραύσματα που απλώθηκαν στην πολιτική μας ζωή και πλήγωσαν θανάσιμα τη Δημοκρατία μας.
Ταυτόχρονα, σήμερα, έχουμε τις ομάδες «περιφρούρησης»-εφόδου με τα μαυροντυμένα αγόρια, τις καταλήψεις, τις βίλες, τα καδρόνια, τα μπουκάλια - εν δυνάμει βόμβες μολότοφ, τις ίδιες τις μολότοφ που πέφτουν σαν χειμωνιάτικη μπόρα παντού, τα γκαζάκια μέσα στη νύχτα σε συναδέλφους δημοσιογράφους και ο κατάλογος, δυστυχώς, δεν έχει τέλος. Γίνεται σαφές ότι όλα έχουν γίνει - το γράφω ξανά – επικίνδυνα. Πιο επικίνδυνα, ίσως, πεθαίνεις.
Συμφωνούμε ότι η Δημοκρατία δεν τρομοκρατείται, έτσι πρέπει να γίνεται, έτσι πρέπει να είναι. Αλλά δεν είναι. Η Δημοκρατία, μετά και την τελευταία επίθεση στα γραφεία της Ν.Δ., πηγαίνει τοίχο-τοίχο και έχει το νου της. Βαδίζει με προσοχή, κυκλοφορούν και αδέσποτες σφαίρες. Ναι, η Δημοκρατία δεν πρέπει να φοβάται τίποτε, πρέπει να πορεύεται με ψηλά το κεφάλι και όχι με κράνος, επειδή μπορεί να πέσουν μπαταριές από καλάσνικοφ ή από «λιανοντούφεκα».
Κάτι πρέπει να γίνει, όμως, τώρα κιόλας. Να επιστρέψει η ασφάλεια στην πολιτική ζωή του τόπου, προκειμένου να δώσει σαφές μήνυμα και στην υπόλοιπη κοινωνία. Όταν σφαίρες πέφτουν στο γραφείο του Πρωθυπουργού, πώς να αισθανθεί - για παράδειγμα - ασφαλής ο μέσος συνταξιούχος;
Ναι, η δημοκρατία δεν τρομοκρατείται. Ούτε, όμως, δημοκρατείται η τρομοκρατία, από όπου κι αν αυτή προέρχεται. Και πρέπει να σταματήσουν να διακινούνται οι πάσης φύσεως σπόντες που κάνουν λόγο για παρακρατικούς μέσα σε δημόσιες υπηρεσίες, ξένες δυνάμεις, «άλλα κόμματα» και λοιπά σενάρια για ταινίες περιπέτειας, με πιθανό τίτλο «Ανησυχία, αταξία και ανασφάλεια».
Αν κάποιος ξέρει τους ενόχους, ας τους κατονομάσει, βαρέθηκα τις αοριστολογίες. Άλλωστε, έχω να βάλω σακιά με άμμο στα παράθυρα του σπιτιού μου, να σκάψω τάφρο και να εγκαταστήσω ανιχνευτές για γκαζάκια, μη με καθυστερείτε.
Άλλωστε, ποτέ δεν ξέρεις, πλέον, αν θα είσαι ο επόμενος στόχος-δημοσιογράφε.
logioshermes
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Απόπειρα χρήσης ρουκέτας εναντίον των γραφείων της Νέας Δημοκρατίας;
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
