2013-01-15 15:37:23
Υπάρχει ένας θρύλος που τον θέλει να μην σηκώνει ποτέ το κινητό, όταν σκοράρει! Και μετά τις φετινές του επιδόσεις, καλά θα κάνει ο Εμάνουελ Περόνε να μην περιμένει… επιδότηση!
Ο Γκαμπριέλ των φτωχών!
Όταν τα πρώτα ποδοσφαιρικά βήματα του Εμανουέλ Περόνε αρχίζουν να καταγράφονται ως… αποτυπώματα, το είδωλό του κινούταν προς τη δύση της καριέρας του. Πάντα εντυπωσιακός, πάντα νικητής και πάντα πρωταγωνιστής. Το 2003, ο Γκαμπριέλ Μπατιστούτα αποχαιρετούσε την Ευρώπη, έχοντας κατακτήσει μερικά χρόνια πριν το πρωτάθλημα με τη Ρόμα και την ίδια εποχή ένας νεαρός Αργεντινός άρχισε να κάνει τα πρώτα του βήματα. «Παίζω ποδόσφαιρο από ηλικία πέντε ετών», συστήνει τον εαυτό του ο επιθετικός του Αστέρα, ο οποίος γεννήθηκε στις 14 Ιουνίου του 1983 στην Κόρντοβα. «Στην Αργεντινή πηγαίνουν όλα τα παιδιά σε σχολές ποδοσφαίρου. Και ο πατέρας μου, που του άρεσε το ποδόσφαιρο, έκανε το ίδιο με μένα».
Από τη στιγμή που το παιδί θα γραφτεί στη σχολή αρχίζει ο αγώνας δρόμου. Ο ανταγωνισμός τεράστιος και παρότι οι ευκαιρίες είναι πολλές, πρέπει πάντα να είσαι έτοιμος να πετύχεις σε εκείνη που θα σου δοθεί εσένα. Την πρώτη φορά, ο Περόταν ήταν! Σε ηλικία 19 ετών έκανε το ντεμπούτο του στο αργεντίνικο πρωτάθλημα με την Τάγερες, ενώ το ίδιο διάστημα χρίστηκε και διεθνής με την Εθνική ομάδα κάτω των 21 ετών. «Η καλύτερη στιγμή στην καριέρα μου», όπως εξομολογείται, για να προσθέσει: «Δεν ήταν μόνο ότι έπαιξα, αλλά κι ότι κατακτήσαμε Παναμερικάνικο Πρωτάθλημα το 2003 κερδίζοντας στον τελικό την Βραζιλία με 1-0».
Στο Σάντο Ντομίνγκο της Δομινικανής Δημοκρατίας, ο Περόνε δεν ήταν απλά ένας όνομα στην αποστολή της Αργεντινής, που μετείχε στη διοργάνωση. Ήταν ο σκόρερ στον ημιτελικό κόντρα στην Κολομβία και, μάλιστα, στην εκπνοή του αγώνα, αφού είχε περάσει στο ματς στο 74’. Ένα γκολ που έστειλε το ματς στην παράταση, απ’ όπου η Αργεντινή πήρε το εισιτήριο για τον τελικό και εν συνεχεία κατέκτησε το τρόπαιο. Ο Περόνε έπαιξε και στον τελικό, παίρνοντας τη θέση του σκόρερ Μαξ Λόπεζ, απέναντι σε παίκτες που αργότερα θα έκαναν ζηλευτή καριέρα, όπως ο Βάγκνερ Λοβ ή ο γνωστός μας Ντούντου Σεαρένσε.
Στο πέρασμα των χρόνων, μπορεί μια νίκη σε ένα τουρνουά που αφορά λίγους και σε μια ηλικία που αφορά ακόμα λιγότερους να χάνει την αξία της, ωστόσο εκείνη την εποχή είχε μεγάλη σημασία. Ειδικότερα, φυσικά, επειδή η επιτυχία ήταν εις βάρος της Βραζιλίας. Ο Περόνε θα έπαιρνε περισσότερες ευκαιρίες και σύντομα θα ερχόταν η ευρωπαϊκή πρόκληση. Στις 15 Αυγούστου του 2004 θα υπέγραφε για ένα χρόνο στη Γαλλική Τρουά, με την οποία θα αγωνιζόταν στην πρώτη κατηγορία και θα σκόραρε έξι φορές σε 22 παιχνίδια. Η ομάδα του ουδέποτε θα έχανε, όταν εκείνος θα σκόραρε, στατιστικό που έχει… κρατήσει σε όλη την ποδοσφαιρική του διαδρομή. Τέσσερα γκολ θα σήμαιναν νίκη, ενώ σε δύο περιπτώσεις η Τρουά θα ερχόταν ισόπαλη. Σε μια των περιπτώσεων, δε, κόντρα στη Σατορού, το αποτέλεσμα θα ήταν το εξωπραγματικό 5-5!
Ελληνική… ταυτότητα!
Το καλοκαίρι του 2005 ο Ιωνικός θα ανακοίνωνε την ίδια μέρα δύο μεταγραφές. Αμφότερες, θα παρουσιάζονταν στον Τύπο ως μεγάλες επιτυχίες. Ο Εμανουέλ Περόνε βρέθηκε στη χώρα μας έτοιμος για το επόμενο βήμα της καριέρας του και πιο συνειδητοποιημένος γύρω από το ποδόσφαιρο. Στις 11 Αυγούστου ανακοινώθηκε η μεταγραφή του για τρία χρόνια και ο νεαρός Αργεντινός ένιωθε κολακευμένος απ’ όσα είχε συνηθίσει. «Είμαι πολύ ευχαριστημένος που ήρθα στην Ελλάδα και σε ένα πρωτάθλημα όπου τα τελευταία χρόνια έρχονται μεγάλοι σε αξία ποδοσφαιριστές. Ο κ. Κανελλάκης με κέρδισε από την πρώτη στιγμή, μου έδειξε ότι έχει μεγάλα όνειρα για την ομάδα και ανυπομονώ να αρχίσω προπονήσεις και να γνωρίσω τους συμπαίκτες μου».
Η πρώτη του σεζόν, χωρίς να είναι εντυπωσιακή, θα είναι ικανοποιητική. Θα σκοράρει έξι φορές σε 26 παιχνίδια και τον Φεβρουάριο θα υπογράψει την επέκταση του συμβολαίου του για δύο ακόμα χρόνια, δηλαδή ως το 2010. Ή, τουλάχιστον, έτσι ανακοινώθηκε τότε! Το καλοκαίρι, ο Περόνε θα γνωρίσει την άλλη πλευρά του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ανακοινώσεις, διακοπή συμβολαίου και παρασκήνιο. Πολύ παρασκήνιο… Το ρεπορτάζ της εποχής θα κατηγορεί τον Αργεντινό ότι άργησε να επιστρέψει από την πατρίδα του και πως όταν το έκανε δεν αναγνώριζε το συμβόλαιο που υπογράφηκε λίγους μήνες πριν και άρχισε να έχει τρελές απαιτήσεις.
«Ο Περόνε, επέδειξε αντιεπαγγελματική συμπεριφορά, έχει ήδη τιμωρηθεί με διακοπή συμβολαίου και θα αντιμετωπίσει όλες τις συνέπειες των πράξεών του. Ο Ιωνικός δεν παρακαλάει κανέναν να μείνει με το ζόρι στην ομάδα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα υποκύψει στις ορέξεις και τους εκβιασμούς του οποιουδήποτε», θα ανακοινώσει η ομάδα της Νίκαιας στις 10 Αυγούστου, θεωρώντας πως κάποιος κρύβεται πίσω από τη συμπεριφορά του. Στην πορεία και σε νέα ανακοίνωση θα αποκαλύψει πως υπήρχαν επίσημες προτάσεις από ΠΑΟΚ, Λάρισα, Αιγάλεω, Βέροια, Τριεστίνα και Κάντιθ και ουδέποτε από την μετέπειτα ομάδα του.
Ο Εμάνουελ Περόνε θα ανηφόριζε στη Θεσσαλονίκη και θα περίμενε τη δικαίωσή του. Λίγο μετά τον Δεκαπενταύγουστο ανακοινώθηκε η απόκτησή του από τον Απόλλωνα και στις 28 Νοεμβρίου του 2006 δικαιώθηκε! Το ντεμπούτο θα γίνει στο Περιστέρι στις 4 Δεκεμβρίου, σε ένα ματς όπου ο Αργεντινός θα κερδίσει πέναλτι και θα σκοράρει από την άσπρη βούλα. «Είμαι ευχαριστημένος και που όλα πήγαν καλά. Η αλήθεια είναι ότι ήταν κάπως δύσκολα για μένα αφού ήμουν μετά από εφτά μήνες απουσίας και για αυτό και αισθάνομαι λίγο κουρασμένος».
Στην Καλαμαριά θα μείνει 1,5 χρόνο και μαζί με άλλους Αργεντινούς θα φτιάξουν τη δική τους αποικία. Ανάμεσα στους… φίλους του θα ήταν ο Λούκα Φαβάλι, με τον οποίο ήταν συμπαίκτες στην Τάγερες, αλλά και ο Ματίας Ντεγκρά, που σε συνέντευξή του θα αποκάλυπτε πως ο παιδικός τους φίλος, Περόνε του έσωσε την καριέρα. «Αυτός που με βοήθησε να ξεφύγω απ' αυτόν τον «εφιάλτη» ήταν ο Εμάνουελ Περόνε, με τον οποίον είμαστε παιδικοί φίλοι. Ήξερε τι μου συνέβαινε και δημιούργησε τις προϋποθέσεις για να έρθω τότε στον Απόλλωνα Καλαμαριάς», είχε πει ο Αργεντινός γκολκίπερ. Δεν θα έμεναν καιρό μαζί, αφού ο Περόνε επέστρεψε στην Αθήνα.
«Μετά από τόσα χρόνια πιστεύω πως δέθηκα με τους ανθρώπους της και τις συνήθειες της. Είμαι πολλά χρόνια στην Ελλάδα και την αγαπάω πολύ, σίγουρα την θεωρώ ως δεύτερη μου πατρίδα». Μετά τον Ιωνικό και την Καλαμαριά, σειρά είχε ο Ατρόμητος. Στις 23 Ιανουαρίου του 2008 θα υπέγραφε για τρία χρόνια στην ομάδα του Περιστερίου και θα εξαντλούσε το συμβόλαιό του. Θα ήταν σταθερά καλός για τον Ατρόμητο, με αποκορύφωμα τη χρονιά στη Β’ Εθνική και τα δέκα γκολ σε 17 ματς. Το επόμενο βήμα θα τον έπαιρνε ξανά από την Ελλάδα. Έστω και για λίγο.
Παρένθεση και επιστροφή!
Τον Γενάρη του 2011, ο κύκλος του στον Ατρόμητο έμοιαζε να έχει κλείσει. Μια πολωνική ομάδα κατέθεσε πρόταση ύψους 400.000 ευρώ, όμως το θέμα δεν προχώρησε και στην τελευταία μέρα των μεταγραφών, ο Εμάνουελ Περόνε πήγε στην Κύπρο. «Γνωρίζω ότι η Ανόρθωση είναι μεγάλη ομάδα και εγώ με την σειρά μου θα προσπαθήσω να βάλω πολλά γκολ, έτσι ώστε να βοηθήσω και να ενισχύσω την ομάδα να έχει την καλύτερη δυνατή εικόνα εντός γηπέδου. Γνωρίζω επίσης ότι ο κόσμος της Ανόρθωσης είναι πολύ απαιτητικός. Νοιώθω έντονα αυτή την ευθύνη. Την παρακολούθησα και στα Ευρωπαϊκά παιγνίδια. Είναι μια πολύ μεγάλη ομάδα. Για μένα είναι μια μετεγγραφή-σταθμός για την καριέρα μου και θα δώσω όλο μου τον εαυτό».
Από τα 2,5 χρόνια που υπέγραψε θα έμενε στην Κύπρο μόνο το μισό. 13 εμφανίσεις, δύο γκολ, αλλά κάτι δεν έδεσε. Το καλοκαίρι του 2011 θα ψάχνει την επιστροφή του στην Ελλάδα, ο Πανιώνιος θα φέρεται να είναι ο πιθανότερος σταθμός του, όμως θα προτιμήσει την Τρίπολη. «Ο Αστέρας μου έδωσε την ευκαιρία να επιστρέψω στην Ελλάδα και να αποδείξω κάποια πράγματα, να ξαναπαίξω όπως ήξερα και όπως μπορούσα. Είμαι πολύ χαρούμενος που είμαι στον Αστέρα». Σύντομα, στην πόλη της Αρκαδίας στην οποία το μόνο που δεν μπορεί να συνηθίσει είναι το κρύο, θα έβρισκε κι έναν παλαιό του γνωστό. Θα αντάμωνε ξανά με τον Σάκη Τσιώλη, ο οποίος ήταν ο πρώτος του προπονητής στην Ελλάδα.
Θα σκοράρει τα πέντε από τα έξι του γκολ με τον Έλληνα τεχνικό στον πάγκο, όμως θα ταλαιπωρηθεί σε όλα το δεύτερο μισό της χρονιάς από ένα πρόβλημα στους κοιλιακούς. Ίσως εκείνο το διάστημα να δυνάμωσε ακόμα περισσότερο την πίστη του στο Θεό, ίσως και να ήταν από τις φορές που έχει κλάψει, όπως παραδέχεται. «Κλαίω συχνά και για πολλά πράγματα. Για το ποδόσφαιρο, αλλά και για πράγματα της καθημερινότητας». Η επέμβαση που έκανε στους κοιλιακούς το καλοκαίρι, τον απελευθέρωσε από τον πόνο και το άγχος. «Το ποδόσφαιρο είναι η ζωή μου. Δεν έχω σταματήσει ποτέ, γιατί είναι κάτι που μου αρέσει πάρα πολύ. Μακάρι να συνεχίσω να παίζω για πολλά χρόνια ακόμα», θα δηλώσει το καλοκαίρι, έτοιμος για την επιστροφή του.
Θα την σφραγίσει με ένα γκολ στο Αζερμπαϊτζάν, χάρη στο οποίο ο Αστέρας ισοφάρισε την Ίντερ Μπακού, αλλά και με την απίστευτη ψυχραιμία του να εκτελέσει το κρίσιμο πέναλτι του επαναληπτικού αλά Πανένκα! Από τότε ξεκίνησε το γούρι που τον θέλει όσο σκοράρει να μη δίνει συνεντεύξεις σε δημοσιογράφους, ακόμα κι αν χρειαστεί να αγνοεί το τηλέφωνό του για όλη την ημέρα. Μετά από εφτά γκολ σε έντεκα παιχνίδια πρωταθλήματος, το κινητό του μάλλον χρειάζεται καινούργια μπαταρία!
gazzetta.gr
Ο Γκαμπριέλ των φτωχών!
Όταν τα πρώτα ποδοσφαιρικά βήματα του Εμανουέλ Περόνε αρχίζουν να καταγράφονται ως… αποτυπώματα, το είδωλό του κινούταν προς τη δύση της καριέρας του. Πάντα εντυπωσιακός, πάντα νικητής και πάντα πρωταγωνιστής. Το 2003, ο Γκαμπριέλ Μπατιστούτα αποχαιρετούσε την Ευρώπη, έχοντας κατακτήσει μερικά χρόνια πριν το πρωτάθλημα με τη Ρόμα και την ίδια εποχή ένας νεαρός Αργεντινός άρχισε να κάνει τα πρώτα του βήματα. «Παίζω ποδόσφαιρο από ηλικία πέντε ετών», συστήνει τον εαυτό του ο επιθετικός του Αστέρα, ο οποίος γεννήθηκε στις 14 Ιουνίου του 1983 στην Κόρντοβα. «Στην Αργεντινή πηγαίνουν όλα τα παιδιά σε σχολές ποδοσφαίρου. Και ο πατέρας μου, που του άρεσε το ποδόσφαιρο, έκανε το ίδιο με μένα».
Από τη στιγμή που το παιδί θα γραφτεί στη σχολή αρχίζει ο αγώνας δρόμου. Ο ανταγωνισμός τεράστιος και παρότι οι ευκαιρίες είναι πολλές, πρέπει πάντα να είσαι έτοιμος να πετύχεις σε εκείνη που θα σου δοθεί εσένα. Την πρώτη φορά, ο Περόταν ήταν! Σε ηλικία 19 ετών έκανε το ντεμπούτο του στο αργεντίνικο πρωτάθλημα με την Τάγερες, ενώ το ίδιο διάστημα χρίστηκε και διεθνής με την Εθνική ομάδα κάτω των 21 ετών. «Η καλύτερη στιγμή στην καριέρα μου», όπως εξομολογείται, για να προσθέσει: «Δεν ήταν μόνο ότι έπαιξα, αλλά κι ότι κατακτήσαμε Παναμερικάνικο Πρωτάθλημα το 2003 κερδίζοντας στον τελικό την Βραζιλία με 1-0».
Στο Σάντο Ντομίνγκο της Δομινικανής Δημοκρατίας, ο Περόνε δεν ήταν απλά ένας όνομα στην αποστολή της Αργεντινής, που μετείχε στη διοργάνωση. Ήταν ο σκόρερ στον ημιτελικό κόντρα στην Κολομβία και, μάλιστα, στην εκπνοή του αγώνα, αφού είχε περάσει στο ματς στο 74’. Ένα γκολ που έστειλε το ματς στην παράταση, απ’ όπου η Αργεντινή πήρε το εισιτήριο για τον τελικό και εν συνεχεία κατέκτησε το τρόπαιο. Ο Περόνε έπαιξε και στον τελικό, παίρνοντας τη θέση του σκόρερ Μαξ Λόπεζ, απέναντι σε παίκτες που αργότερα θα έκαναν ζηλευτή καριέρα, όπως ο Βάγκνερ Λοβ ή ο γνωστός μας Ντούντου Σεαρένσε.
Στο πέρασμα των χρόνων, μπορεί μια νίκη σε ένα τουρνουά που αφορά λίγους και σε μια ηλικία που αφορά ακόμα λιγότερους να χάνει την αξία της, ωστόσο εκείνη την εποχή είχε μεγάλη σημασία. Ειδικότερα, φυσικά, επειδή η επιτυχία ήταν εις βάρος της Βραζιλίας. Ο Περόνε θα έπαιρνε περισσότερες ευκαιρίες και σύντομα θα ερχόταν η ευρωπαϊκή πρόκληση. Στις 15 Αυγούστου του 2004 θα υπέγραφε για ένα χρόνο στη Γαλλική Τρουά, με την οποία θα αγωνιζόταν στην πρώτη κατηγορία και θα σκόραρε έξι φορές σε 22 παιχνίδια. Η ομάδα του ουδέποτε θα έχανε, όταν εκείνος θα σκόραρε, στατιστικό που έχει… κρατήσει σε όλη την ποδοσφαιρική του διαδρομή. Τέσσερα γκολ θα σήμαιναν νίκη, ενώ σε δύο περιπτώσεις η Τρουά θα ερχόταν ισόπαλη. Σε μια των περιπτώσεων, δε, κόντρα στη Σατορού, το αποτέλεσμα θα ήταν το εξωπραγματικό 5-5!
Ελληνική… ταυτότητα!
Το καλοκαίρι του 2005 ο Ιωνικός θα ανακοίνωνε την ίδια μέρα δύο μεταγραφές. Αμφότερες, θα παρουσιάζονταν στον Τύπο ως μεγάλες επιτυχίες. Ο Εμανουέλ Περόνε βρέθηκε στη χώρα μας έτοιμος για το επόμενο βήμα της καριέρας του και πιο συνειδητοποιημένος γύρω από το ποδόσφαιρο. Στις 11 Αυγούστου ανακοινώθηκε η μεταγραφή του για τρία χρόνια και ο νεαρός Αργεντινός ένιωθε κολακευμένος απ’ όσα είχε συνηθίσει. «Είμαι πολύ ευχαριστημένος που ήρθα στην Ελλάδα και σε ένα πρωτάθλημα όπου τα τελευταία χρόνια έρχονται μεγάλοι σε αξία ποδοσφαιριστές. Ο κ. Κανελλάκης με κέρδισε από την πρώτη στιγμή, μου έδειξε ότι έχει μεγάλα όνειρα για την ομάδα και ανυπομονώ να αρχίσω προπονήσεις και να γνωρίσω τους συμπαίκτες μου».
Η πρώτη του σεζόν, χωρίς να είναι εντυπωσιακή, θα είναι ικανοποιητική. Θα σκοράρει έξι φορές σε 26 παιχνίδια και τον Φεβρουάριο θα υπογράψει την επέκταση του συμβολαίου του για δύο ακόμα χρόνια, δηλαδή ως το 2010. Ή, τουλάχιστον, έτσι ανακοινώθηκε τότε! Το καλοκαίρι, ο Περόνε θα γνωρίσει την άλλη πλευρά του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ανακοινώσεις, διακοπή συμβολαίου και παρασκήνιο. Πολύ παρασκήνιο… Το ρεπορτάζ της εποχής θα κατηγορεί τον Αργεντινό ότι άργησε να επιστρέψει από την πατρίδα του και πως όταν το έκανε δεν αναγνώριζε το συμβόλαιο που υπογράφηκε λίγους μήνες πριν και άρχισε να έχει τρελές απαιτήσεις.
«Ο Περόνε, επέδειξε αντιεπαγγελματική συμπεριφορά, έχει ήδη τιμωρηθεί με διακοπή συμβολαίου και θα αντιμετωπίσει όλες τις συνέπειες των πράξεών του. Ο Ιωνικός δεν παρακαλάει κανέναν να μείνει με το ζόρι στην ομάδα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα υποκύψει στις ορέξεις και τους εκβιασμούς του οποιουδήποτε», θα ανακοινώσει η ομάδα της Νίκαιας στις 10 Αυγούστου, θεωρώντας πως κάποιος κρύβεται πίσω από τη συμπεριφορά του. Στην πορεία και σε νέα ανακοίνωση θα αποκαλύψει πως υπήρχαν επίσημες προτάσεις από ΠΑΟΚ, Λάρισα, Αιγάλεω, Βέροια, Τριεστίνα και Κάντιθ και ουδέποτε από την μετέπειτα ομάδα του.
Ο Εμάνουελ Περόνε θα ανηφόριζε στη Θεσσαλονίκη και θα περίμενε τη δικαίωσή του. Λίγο μετά τον Δεκαπενταύγουστο ανακοινώθηκε η απόκτησή του από τον Απόλλωνα και στις 28 Νοεμβρίου του 2006 δικαιώθηκε! Το ντεμπούτο θα γίνει στο Περιστέρι στις 4 Δεκεμβρίου, σε ένα ματς όπου ο Αργεντινός θα κερδίσει πέναλτι και θα σκοράρει από την άσπρη βούλα. «Είμαι ευχαριστημένος και που όλα πήγαν καλά. Η αλήθεια είναι ότι ήταν κάπως δύσκολα για μένα αφού ήμουν μετά από εφτά μήνες απουσίας και για αυτό και αισθάνομαι λίγο κουρασμένος».
Στην Καλαμαριά θα μείνει 1,5 χρόνο και μαζί με άλλους Αργεντινούς θα φτιάξουν τη δική τους αποικία. Ανάμεσα στους… φίλους του θα ήταν ο Λούκα Φαβάλι, με τον οποίο ήταν συμπαίκτες στην Τάγερες, αλλά και ο Ματίας Ντεγκρά, που σε συνέντευξή του θα αποκάλυπτε πως ο παιδικός τους φίλος, Περόνε του έσωσε την καριέρα. «Αυτός που με βοήθησε να ξεφύγω απ' αυτόν τον «εφιάλτη» ήταν ο Εμάνουελ Περόνε, με τον οποίον είμαστε παιδικοί φίλοι. Ήξερε τι μου συνέβαινε και δημιούργησε τις προϋποθέσεις για να έρθω τότε στον Απόλλωνα Καλαμαριάς», είχε πει ο Αργεντινός γκολκίπερ. Δεν θα έμεναν καιρό μαζί, αφού ο Περόνε επέστρεψε στην Αθήνα.
«Μετά από τόσα χρόνια πιστεύω πως δέθηκα με τους ανθρώπους της και τις συνήθειες της. Είμαι πολλά χρόνια στην Ελλάδα και την αγαπάω πολύ, σίγουρα την θεωρώ ως δεύτερη μου πατρίδα». Μετά τον Ιωνικό και την Καλαμαριά, σειρά είχε ο Ατρόμητος. Στις 23 Ιανουαρίου του 2008 θα υπέγραφε για τρία χρόνια στην ομάδα του Περιστερίου και θα εξαντλούσε το συμβόλαιό του. Θα ήταν σταθερά καλός για τον Ατρόμητο, με αποκορύφωμα τη χρονιά στη Β’ Εθνική και τα δέκα γκολ σε 17 ματς. Το επόμενο βήμα θα τον έπαιρνε ξανά από την Ελλάδα. Έστω και για λίγο.
Παρένθεση και επιστροφή!
Τον Γενάρη του 2011, ο κύκλος του στον Ατρόμητο έμοιαζε να έχει κλείσει. Μια πολωνική ομάδα κατέθεσε πρόταση ύψους 400.000 ευρώ, όμως το θέμα δεν προχώρησε και στην τελευταία μέρα των μεταγραφών, ο Εμάνουελ Περόνε πήγε στην Κύπρο. «Γνωρίζω ότι η Ανόρθωση είναι μεγάλη ομάδα και εγώ με την σειρά μου θα προσπαθήσω να βάλω πολλά γκολ, έτσι ώστε να βοηθήσω και να ενισχύσω την ομάδα να έχει την καλύτερη δυνατή εικόνα εντός γηπέδου. Γνωρίζω επίσης ότι ο κόσμος της Ανόρθωσης είναι πολύ απαιτητικός. Νοιώθω έντονα αυτή την ευθύνη. Την παρακολούθησα και στα Ευρωπαϊκά παιγνίδια. Είναι μια πολύ μεγάλη ομάδα. Για μένα είναι μια μετεγγραφή-σταθμός για την καριέρα μου και θα δώσω όλο μου τον εαυτό».
Από τα 2,5 χρόνια που υπέγραψε θα έμενε στην Κύπρο μόνο το μισό. 13 εμφανίσεις, δύο γκολ, αλλά κάτι δεν έδεσε. Το καλοκαίρι του 2011 θα ψάχνει την επιστροφή του στην Ελλάδα, ο Πανιώνιος θα φέρεται να είναι ο πιθανότερος σταθμός του, όμως θα προτιμήσει την Τρίπολη. «Ο Αστέρας μου έδωσε την ευκαιρία να επιστρέψω στην Ελλάδα και να αποδείξω κάποια πράγματα, να ξαναπαίξω όπως ήξερα και όπως μπορούσα. Είμαι πολύ χαρούμενος που είμαι στον Αστέρα». Σύντομα, στην πόλη της Αρκαδίας στην οποία το μόνο που δεν μπορεί να συνηθίσει είναι το κρύο, θα έβρισκε κι έναν παλαιό του γνωστό. Θα αντάμωνε ξανά με τον Σάκη Τσιώλη, ο οποίος ήταν ο πρώτος του προπονητής στην Ελλάδα.
Θα σκοράρει τα πέντε από τα έξι του γκολ με τον Έλληνα τεχνικό στον πάγκο, όμως θα ταλαιπωρηθεί σε όλα το δεύτερο μισό της χρονιάς από ένα πρόβλημα στους κοιλιακούς. Ίσως εκείνο το διάστημα να δυνάμωσε ακόμα περισσότερο την πίστη του στο Θεό, ίσως και να ήταν από τις φορές που έχει κλάψει, όπως παραδέχεται. «Κλαίω συχνά και για πολλά πράγματα. Για το ποδόσφαιρο, αλλά και για πράγματα της καθημερινότητας». Η επέμβαση που έκανε στους κοιλιακούς το καλοκαίρι, τον απελευθέρωσε από τον πόνο και το άγχος. «Το ποδόσφαιρο είναι η ζωή μου. Δεν έχω σταματήσει ποτέ, γιατί είναι κάτι που μου αρέσει πάρα πολύ. Μακάρι να συνεχίσω να παίζω για πολλά χρόνια ακόμα», θα δηλώσει το καλοκαίρι, έτοιμος για την επιστροφή του.
Θα την σφραγίσει με ένα γκολ στο Αζερμπαϊτζάν, χάρη στο οποίο ο Αστέρας ισοφάρισε την Ίντερ Μπακού, αλλά και με την απίστευτη ψυχραιμία του να εκτελέσει το κρίσιμο πέναλτι του επαναληπτικού αλά Πανένκα! Από τότε ξεκίνησε το γούρι που τον θέλει όσο σκοράρει να μη δίνει συνεντεύξεις σε δημοσιογράφους, ακόμα κι αν χρειαστεί να αγνοεί το τηλέφωνό του για όλη την ημέρα. Μετά από εφτά γκολ σε έντεκα παιχνίδια πρωταθλήματος, το κινητό του μάλλον χρειάζεται καινούργια μπαταρία!
gazzetta.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
