2013-01-17 00:44:04
Γράφει ο Γιάννης Παπαϊωάννου
Καθημερινά αυξάνονται τα χρέη μας προσωπικά οικογενειακά επιχειρηματικά και αυτό... είναι τραγικό για το μέλλον μας αφ εαυτού του, καθώς μηδενίζει σήμερα τα εισοδήματα που θα έρχονται σε εμάς τα επόμενα χρόνια.
Είναι απλό να καταλάβει κανείς τον Μηχανισμό. Αν έχεις μισθό 1000 ευρώ και χρωστάς 10000, χρωστάς δέκα μισθούς. Αν ο μισθός σου πέσει στα 500 ευρώ τότε χρωστάς είκοσι μισθούς.
Το σχέδιο αποπληθωρισμός (ή εσωτερική υποτίμηση) είναι ήδη σε εφαρμογή και φέτος έχουμε τον χαμηλότερο πληθωρισμό στην ευρώπη με μόλις 0,4%.
Στο όνομα μιας ανταγωνιστικότητας επιχειρήθηκε η γρήγορη πτώση των τιμών και το βίαιο ονομαστικό ξεφούσκωμα της ελληνικής οικονομίας προκειμένου να αποκτήσει εξαγωγικό προσανατολισμό και από κει να έρθει αύξηση της ζήτησης και επέκταση της οικονομίας.
Το άμεσο κόστος αυτής της διαδικασίας προσαρμογής είναι αυτό που βιώνουμε και που χειροτερεύει
. Κατάρρευση της εγχώριας ζήτησης, βαθιά ύφεση και εκτίναξη της ανεργίας. Με την εντατικοποίηση της προσπάθειας αποπληθωρισμού μέσω των μισθών θα υπάρξει εκ νέου δραστική συρρίκνωση στο διαθέσιμο εισόδημα των χαμηλότερων στρωμάτων, ειδικότερα για τους μισθωτούς που αμείβονται με τον βασικό μισθό ή κοντά σε αυτόν. Πέρα από την υποβάθμιση της ποιότητας ζωής τους, την μετάβαση πολλών από το κατώφλι του ορίου φτώχειας και λοιπά κοινωνικά κόστη, θα υπάρξει εκ νέου ισχυρή μείωση στην καταναλωτική τους δαπάνη καθώς τα χαμηλότερα στρώματα θα καταναλώνουν το σύνολο του εισοδήματός τους μόνο σε ολοένα και πιο ακριβά είδη πρώτης ανάγκης και ούτε λόγος για αποταμιεύσεις και περισευμετα.Όσοι έχουν ακόμα αποταμιεύσεις θα τις καταναλώσουν.
Αντίστοιχα, αν μια επιχείρηση παράγει μια μηνιαία αξία προϊόντος 10.000 ευρώ και χρωστάει 50.000 ευρώ τότε το χρέος της είναι τα έσοδα πέντε μηνών. Αν οι τιμές πέσουν και ο μηνιαίος τζίρος πέσει στα 5000 ευρώ τότε χρωστάει τα έσοδα δέκα μηνών. Προφανώς, αν δεν έχει προοπτική να τα βγάλει τότε χρεοκοπεί και κλείνει.
Οι χαμηλοί μισθοί, οι διαρθρωτικές αλλαγές» και το ξεπούλημα δημόσιων επιχειρήσεων υποτίθεται ότι θα προκαλέσουν πτώση των τιμών προϊόντων οπότε θα αυξηθούν οι εξαγωγές σε χαμηλότερες τιμές , αλλά και πτώση των τιμών των περιουσιακών στοιχείων οπότε θα προσελκύσουν ξένες επενδύσεις στη χώρα για να αγοράσουν κοψοχρονιά τα πάντα (Αυτό το τελευταίο μπορεί να είναι επιστροφή των κεφαλαίων που έχουν εγκαταλείψει τη χώρα).
Όμως το παραγωγικό έλλειμμα της χώρας είναι εδώ δομημένο σε ένα σκληρό νόμισμα σαν το ευρώ που κατατρώει την εξαγωγική μας προοπτική. Έτσι στο ενδιάμεσο έκλεισαν εκατοντάδες παραγωγικές μονάδες από τις οποίες περιμέναμε να αυξήσουν τις εξαγωγές τους. Ως αποτέλεσμα αυξήθηκε η ανεργία επιτείνοντας την κρίση. Αυτό δημιούργησε αβεβαιότητα και τελικά επενδύσεις σε έγιναν ενώ θα είναι ευτυχείς γεγονός αν κρατήσουμε αυτές τις επιχειρήσει που λειτουργούν ακόμη ανοιχτές.
Τέλος συνεπεία όλων αυτών είναι τα νέα ελλείμματα καθώς υπολογίστηκε πρόσφατα ότι μια μονάδα ανεργίας μειωνει ένα δις ευρώ την εθνική οικονομία καθώς μειωνει την ζήτηση και την αγορά.
Τι μπορεί να γίνει αν επιμείνουμε στο ευρώ
Γίνεται αντιληπτό ότι για να πουλήσουμε τα λιγοστά αγροτικά προιωντα μας στις παγκόσμιες αγορές θα πρέπει:
Είτε να τα πουλήσουμε σε εξευτελιστικές τιμές και οπωσδήποτε φθηνότερα αυτά που παράγουν χώρες ανταγωνιστές μας εκτός ευρώ. ( Κινα, Μαρόκο και Β. Αφρική, Συρια, Βαλκάνια, Ανατολική Ευρωπη Τουρκία κα).
Είτε να τα μεταποιήσουμε για να τα πουλησουμε ακριβότερα. Μεταποίηση όμως σημαίνει επενδύσεις και αυτό χωρίς χρηματοδότηση από τράπεζα είναι όνειρο θερινής νυχτός.
Για την ώρα το μυωπικό ΥΠΑΝ αναζητεί χρηματοδότηση για του εργολάβους και του νταβατζήδες
Αν πουλησουμε σε πολύ χαμηλές τιμές λογικά θα οδηγηθούμε στο να μην μπορούμε να παράξουμε νέα προιωντα σε αυτές τις εξευτελιστικές τιμές καθώς έχουμε κοστος παραγωγής σε ευρώ. Το αποτέλεσμά θα είναι να υπάρξει έλλειψη αυτών (ακομη και τροφίμων) πολύ σύντομα.
Την ίδια στιγμή άμεση και σίγουρη συνέπεια του αποπληθωρισμού είναι η διόγκωση του χρέους όλων μας σε πραγματικούς όρους (σε ευρώ) με άμεση συνέπεια τη εκθεμελίωση επιχειρήσεων και νοικοκυριών. Αυτό έχει περιγραφεί εδώ και χρόνια από τον Irving Fischer και ονομάζεται Debt deflation.
Η λύση είναι έξοδος από το ευρώ και διαγραφή χρεών νοικοκυριών και επιχειρήσεών.
papaioannou-giannis.net
Καθημερινά αυξάνονται τα χρέη μας προσωπικά οικογενειακά επιχειρηματικά και αυτό... είναι τραγικό για το μέλλον μας αφ εαυτού του, καθώς μηδενίζει σήμερα τα εισοδήματα που θα έρχονται σε εμάς τα επόμενα χρόνια.
Είναι απλό να καταλάβει κανείς τον Μηχανισμό. Αν έχεις μισθό 1000 ευρώ και χρωστάς 10000, χρωστάς δέκα μισθούς. Αν ο μισθός σου πέσει στα 500 ευρώ τότε χρωστάς είκοσι μισθούς.
Το σχέδιο αποπληθωρισμός (ή εσωτερική υποτίμηση) είναι ήδη σε εφαρμογή και φέτος έχουμε τον χαμηλότερο πληθωρισμό στην ευρώπη με μόλις 0,4%.
Στο όνομα μιας ανταγωνιστικότητας επιχειρήθηκε η γρήγορη πτώση των τιμών και το βίαιο ονομαστικό ξεφούσκωμα της ελληνικής οικονομίας προκειμένου να αποκτήσει εξαγωγικό προσανατολισμό και από κει να έρθει αύξηση της ζήτησης και επέκταση της οικονομίας.
Το άμεσο κόστος αυτής της διαδικασίας προσαρμογής είναι αυτό που βιώνουμε και που χειροτερεύει
Αντίστοιχα, αν μια επιχείρηση παράγει μια μηνιαία αξία προϊόντος 10.000 ευρώ και χρωστάει 50.000 ευρώ τότε το χρέος της είναι τα έσοδα πέντε μηνών. Αν οι τιμές πέσουν και ο μηνιαίος τζίρος πέσει στα 5000 ευρώ τότε χρωστάει τα έσοδα δέκα μηνών. Προφανώς, αν δεν έχει προοπτική να τα βγάλει τότε χρεοκοπεί και κλείνει.
Οι χαμηλοί μισθοί, οι διαρθρωτικές αλλαγές» και το ξεπούλημα δημόσιων επιχειρήσεων υποτίθεται ότι θα προκαλέσουν πτώση των τιμών προϊόντων οπότε θα αυξηθούν οι εξαγωγές σε χαμηλότερες τιμές , αλλά και πτώση των τιμών των περιουσιακών στοιχείων οπότε θα προσελκύσουν ξένες επενδύσεις στη χώρα για να αγοράσουν κοψοχρονιά τα πάντα (Αυτό το τελευταίο μπορεί να είναι επιστροφή των κεφαλαίων που έχουν εγκαταλείψει τη χώρα).
Όμως το παραγωγικό έλλειμμα της χώρας είναι εδώ δομημένο σε ένα σκληρό νόμισμα σαν το ευρώ που κατατρώει την εξαγωγική μας προοπτική. Έτσι στο ενδιάμεσο έκλεισαν εκατοντάδες παραγωγικές μονάδες από τις οποίες περιμέναμε να αυξήσουν τις εξαγωγές τους. Ως αποτέλεσμα αυξήθηκε η ανεργία επιτείνοντας την κρίση. Αυτό δημιούργησε αβεβαιότητα και τελικά επενδύσεις σε έγιναν ενώ θα είναι ευτυχείς γεγονός αν κρατήσουμε αυτές τις επιχειρήσει που λειτουργούν ακόμη ανοιχτές.
Τέλος συνεπεία όλων αυτών είναι τα νέα ελλείμματα καθώς υπολογίστηκε πρόσφατα ότι μια μονάδα ανεργίας μειωνει ένα δις ευρώ την εθνική οικονομία καθώς μειωνει την ζήτηση και την αγορά.
Τι μπορεί να γίνει αν επιμείνουμε στο ευρώ
Γίνεται αντιληπτό ότι για να πουλήσουμε τα λιγοστά αγροτικά προιωντα μας στις παγκόσμιες αγορές θα πρέπει:
Είτε να τα πουλήσουμε σε εξευτελιστικές τιμές και οπωσδήποτε φθηνότερα αυτά που παράγουν χώρες ανταγωνιστές μας εκτός ευρώ. ( Κινα, Μαρόκο και Β. Αφρική, Συρια, Βαλκάνια, Ανατολική Ευρωπη Τουρκία κα).
Είτε να τα μεταποιήσουμε για να τα πουλησουμε ακριβότερα. Μεταποίηση όμως σημαίνει επενδύσεις και αυτό χωρίς χρηματοδότηση από τράπεζα είναι όνειρο θερινής νυχτός.
Για την ώρα το μυωπικό ΥΠΑΝ αναζητεί χρηματοδότηση για του εργολάβους και του νταβατζήδες
Αν πουλησουμε σε πολύ χαμηλές τιμές λογικά θα οδηγηθούμε στο να μην μπορούμε να παράξουμε νέα προιωντα σε αυτές τις εξευτελιστικές τιμές καθώς έχουμε κοστος παραγωγής σε ευρώ. Το αποτέλεσμά θα είναι να υπάρξει έλλειψη αυτών (ακομη και τροφίμων) πολύ σύντομα.
Την ίδια στιγμή άμεση και σίγουρη συνέπεια του αποπληθωρισμού είναι η διόγκωση του χρέους όλων μας σε πραγματικούς όρους (σε ευρώ) με άμεση συνέπεια τη εκθεμελίωση επιχειρήσεων και νοικοκυριών. Αυτό έχει περιγραφεί εδώ και χρόνια από τον Irving Fischer και ονομάζεται Debt deflation.
Η λύση είναι έξοδος από το ευρώ και διαγραφή χρεών νοικοκυριών και επιχειρήσεών.
papaioannou-giannis.net
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
"Θυσία στον βωμό της «Επαναδιαπραγμάτευσης» η 6ηΕΜΑΚ"
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
