2013-01-19 13:25:05
Άγνωστες πτυχές της ζωής του μεταφέρει στις σελίδες του βιβλίου του «Ιστορίες ενός παιδήλικα» ο Χρήστος Ζαμπούνης, ο οποίος μεταξύ άλλων αποκαλύπτει την περιπέτειά του με τα ναρκωτικά, ενώ δεν διστάζει να ζητήσει και «συγγνώμη» από τον κόσμο που πλήγωσε με το βιβλίο του για τους κανόνες του savoir vivre διαβάζουμε στο περιοδικό ΛΟΙΠΟΝ.
Τι ήταν όμως αυτό που έκανε τον Χρήστο Ζαμπούνη να γράψει το αυτοβιογραφικό αυτό βιβλίο; Όπως εξηγεί ο ίδιος: «Το βιβλίο είναι ξεκαθάρισμα λογαριασμών με τον εαυτό μου και με τους άλλους». Και το αποδεικνύει αυτό έμπρακτα, αφού σε ένα από τα κεφάλαια του βιβλίου αναφέρεται στην περιπέτεια που πέρασε με τα ναρκωτικά, τα οποία σταμάτησε όταν ξαναβρήκε την κόρη του: «Πρωτοείδα κοκαΐνη σε ηλικία 18 ετών. Κάτι γνωστοί με κάλεσαν στο σπίτι ενός άλλου γνωστού και πάλι –ονόματα δεν λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε– κι εκεί έκανε την εμφάνισή του ένας ασημένιος δίσκος με μικρούς λόφους λευκής σκόνης
. “Θέλεις να δοκιμάσεις;” με ρώτησε ευγενικά ο οικοδεσπότης. “Οχι, ευχαριστώ”, απάντησα δίχως ίχνος αμηχανίας. Η αντίσταση κράτησε 15 ολόκληρα χρόνια, με ένα μικρό διάλειμμα στο στρατό, όταν στο θάλαμο της 139 ΑΚ-ΜΜΟ έφτασε ένας μεγαλοκαλλιεργητής χασίς του όρους Παγγαίου. Εκεί πρωτομαστούρωσα από την παθητική εισπνοή. Και ύστερα “οι μικροί μου φίλοι” ανέλαβαν μετά κόπων και βασάνων να μου μάθουν την κανονική εισπνοή, διότι δεν ήξερα να καπνίζω και να ρουφάω μέσα καπνό».
Έπεσε το οχυρό!
Στη συνέχεια ο Χρήστος Ζαμπούνης αποκαλύπτει: «Το πραγματικό οχυρό έπεσε μετά το βίαιο χωρισμό από τη μητέρα της κόρης μου και την εξαφάνισή τους προς άγνωστη κατεύθυνση. Το έδαφος ήταν πρόσφορο. Ήμουν μόνος, ήμουν σε συναισθηματικό αδιέξοδο από μια νέα πραγματικότητα, διότι δεν μπορούσα να διορθώσω την παλιά. Στην αρχή ξεκίνησα δειλά –κάτι τσιγαριλίκια με παρέα– και στη συνέχεια έγινα πλήρως εξαρτημένος από τη “λευκή θεά”, την κοκαΐνη… Ένα Σαββατοκύριακο ταξίδεψα στην Αθήνα κι έκανα αυτό που οι Αγγλοσάξονες ονομάζουν “drug party”: κλείστηκα στο σπίτι μου και κατανάλωσα, ο αθεόφοβος, 15 γραμμ. μόνος! Πήγα να πεθάνω… Ο κύριος λόγος όμως της απεμπλοκής μου από τα ναρκωτικά ήταν ότι ξαναβρήκα την κόρη μου».
Σφάλματα κάνουμε όλοι Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η παραδοχή του ότι μέσα από το βιβλίο που έγραψε για το savoir vivre πλήγωσε πολύ κόσμο: «Η μεγαλύτερή μου, όμως, αποτυχία είναι όταν φέρνω σε δύσκολη θέση “ευαίσθητα” επαγγέλματα. Ποιος σκέφτεται τους δύσμοιρους σερβιτόρους όταν πηγαίνω σε ένα εστιατόριο και αγωνιούν για να με σερβίρουν by the book; Έχει τύχει πηγαίνοντας στο μπάνιο να τους ακούσω να βαριαναστενάζουν: “Ωχ, ο Ζαμπούνης!”. Όπως και τους έχω δει να τρέμουν σερβίροντας το κρασί… Σε όλους αυτούς που πλήγωσα, απογοήτευσα ή, τέλος, βραχυκύκλωσα ας μου επιτραπεί να επαναλάβω τους στίχους του σουξέ της δεκαετίας του ’70 “Άνθρωποι είμαστε και σφάλματα κάνουμε όλοι σε τούτη τη ζωή”, μαζί με ένα τεράστιο “συγγνώμη”, από την Τούμπα έως τη Σύμη».
Όπως αποκαλύπτει μάλιστα ο Χρήστος Ζαμπούνης, όλα αυτά είναι κάποια μόνο από τα γεγονότα της ζωής του, τα οποία χώρεσαν στις 450 σελίδες του βιβλίου. Υπάρχουν πολλά ακόμη, τα οποία έχει καταγράψει και τα έχει κλειδωμένα σε θυρίδα μαζί με τη διαθήκη του και έχει δώσει το δικαίωμα δημοσίευσής τους μετά το θάνατό του.
Πηγή: entertv
xespao
Τι ήταν όμως αυτό που έκανε τον Χρήστο Ζαμπούνη να γράψει το αυτοβιογραφικό αυτό βιβλίο; Όπως εξηγεί ο ίδιος: «Το βιβλίο είναι ξεκαθάρισμα λογαριασμών με τον εαυτό μου και με τους άλλους». Και το αποδεικνύει αυτό έμπρακτα, αφού σε ένα από τα κεφάλαια του βιβλίου αναφέρεται στην περιπέτεια που πέρασε με τα ναρκωτικά, τα οποία σταμάτησε όταν ξαναβρήκε την κόρη του: «Πρωτοείδα κοκαΐνη σε ηλικία 18 ετών. Κάτι γνωστοί με κάλεσαν στο σπίτι ενός άλλου γνωστού και πάλι –ονόματα δεν λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε– κι εκεί έκανε την εμφάνισή του ένας ασημένιος δίσκος με μικρούς λόφους λευκής σκόνης
Έπεσε το οχυρό!
Στη συνέχεια ο Χρήστος Ζαμπούνης αποκαλύπτει: «Το πραγματικό οχυρό έπεσε μετά το βίαιο χωρισμό από τη μητέρα της κόρης μου και την εξαφάνισή τους προς άγνωστη κατεύθυνση. Το έδαφος ήταν πρόσφορο. Ήμουν μόνος, ήμουν σε συναισθηματικό αδιέξοδο από μια νέα πραγματικότητα, διότι δεν μπορούσα να διορθώσω την παλιά. Στην αρχή ξεκίνησα δειλά –κάτι τσιγαριλίκια με παρέα– και στη συνέχεια έγινα πλήρως εξαρτημένος από τη “λευκή θεά”, την κοκαΐνη… Ένα Σαββατοκύριακο ταξίδεψα στην Αθήνα κι έκανα αυτό που οι Αγγλοσάξονες ονομάζουν “drug party”: κλείστηκα στο σπίτι μου και κατανάλωσα, ο αθεόφοβος, 15 γραμμ. μόνος! Πήγα να πεθάνω… Ο κύριος λόγος όμως της απεμπλοκής μου από τα ναρκωτικά ήταν ότι ξαναβρήκα την κόρη μου».
Σφάλματα κάνουμε όλοι Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η παραδοχή του ότι μέσα από το βιβλίο που έγραψε για το savoir vivre πλήγωσε πολύ κόσμο: «Η μεγαλύτερή μου, όμως, αποτυχία είναι όταν φέρνω σε δύσκολη θέση “ευαίσθητα” επαγγέλματα. Ποιος σκέφτεται τους δύσμοιρους σερβιτόρους όταν πηγαίνω σε ένα εστιατόριο και αγωνιούν για να με σερβίρουν by the book; Έχει τύχει πηγαίνοντας στο μπάνιο να τους ακούσω να βαριαναστενάζουν: “Ωχ, ο Ζαμπούνης!”. Όπως και τους έχω δει να τρέμουν σερβίροντας το κρασί… Σε όλους αυτούς που πλήγωσα, απογοήτευσα ή, τέλος, βραχυκύκλωσα ας μου επιτραπεί να επαναλάβω τους στίχους του σουξέ της δεκαετίας του ’70 “Άνθρωποι είμαστε και σφάλματα κάνουμε όλοι σε τούτη τη ζωή”, μαζί με ένα τεράστιο “συγγνώμη”, από την Τούμπα έως τη Σύμη».
Όπως αποκαλύπτει μάλιστα ο Χρήστος Ζαμπούνης, όλα αυτά είναι κάποια μόνο από τα γεγονότα της ζωής του, τα οποία χώρεσαν στις 450 σελίδες του βιβλίου. Υπάρχουν πολλά ακόμη, τα οποία έχει καταγράψει και τα έχει κλειδωμένα σε θυρίδα μαζί με τη διαθήκη του και έχει δώσει το δικαίωμα δημοσίευσής τους μετά το θάνατό του.
Πηγή: entertv
xespao
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Στο 93% η υγρασία
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
10 πολύ παράξενοι άνθρωποι!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
