2013-01-20 16:50:39
του Μιχάλη Στεφάνου
Από την λήξη του αγώνα με την Σιένα και μετά, μοιάζει να έχει χαθεί κάθε ίχνος λογικής και καθαρής σκέψης. Κι αυτό διότι δύο διαφορετικά θέματα προς συζήτηση έχουν γίνει κουλουβάχατα. Ξεκαθαρίζουμε, λοιπόν, ότι άλλο πράγμα είναι ο σχολιασμός της εικόνας που είχε το παιχνίδι και εντελώς διαφορετική η ιστορία της ένστασης. Αν δεν γίνει ο απαραίτητος διαχωρισμός, άκρη δεν πρόκειται να βγάλουμε.
Ξεκινώντας από τα τελευταία 10’’, είναι σαφές ότι ο Ολυμπιακός έπραξε ορθότατα με το να υποβάλει ένσταση. Να είστε σίγουροι ότι το ίδιο θα έκανε η Σιένα, αν μετά τη χαμένη προσπάθεια του Χάινς, οι ερυθρόλευκοι έπαιρναν το επιθετικό ριμπάουντ και πετύχαιναν κάποιο καλάθι σε αντίστοιχο χρόνο με το λέι απ του Μπράουν. Οι Ιταλοί, άλλωστε, παραδέχτηκαν δια στόματος του προπονητή τους ότι αντιλήφθηκαν αμέσως το πάγωμα του χρόνου κι ότι τελικά επωφελήθηκαν.
Ο ισχυρισμός ότι το ρολόι σταμάτησε για να κερδίσει ο Ολυμπιακός κάποια επιπλέον δευτερόλεπτα είναι τουλάχιστον αστείος. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να το υποστηρίξει κάποιος αν π.χ ο Σπανούλης βρισκόταν εγκλωβισμένος στο κέντρο του γηπέδου και απέμεναν 4 με 5 δευτερόλεπτα. Φυσικά, σ’ ένα τέτοιο ενδεχόμενο δεν θα υπήρχε καμία πιθανότητα να σκοράρουν οι Ιταλοί. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, οι διαιτητές είναι οι μοναδικοί υπεύθυνοι για τον χρόνο και τέτοιου είδους σενάρια δεν στέκουν με τίποτα.
Ο Ολυμπιακός είχε 19,3 δευτερόλεπτα στη διάθεσή του, δηλαδή χρόνο υπέραρκετό για να εκδηλώσει επίθεση με το σκορ ισόπαλο. Από την άλλη πλευρά η Σιένα έδειξε ξεκάθαρα ότι η πρόθεσή της ήταν να βγάλει μια καθαρή άμυνα και να οδηγήσει το παιχνίδι στην παράταση. Από κει και πέρα, οι Πειραιώτες κράτησαν την μπάλα με τον Σπανούλη και την έστειλαν με σχετική άνεση στο λόου ποστ, πιστεύοντας ότι είχαν εξαντλήσει τον χρόνο. Αυτό που επιδίωκαν, άλλωστε, ήταν είτε να φτάσουν σε πετυχημένη προσπάθεια και να πάρουν τη νίκη στη λήξη, είτε να πάει το ματς στο έξτρα πεντάλεπτο. Καμία ανάγκη δεν είχαν για… μπόνους 3,6 δευτερολέπτων.
Από τη στιγμή που οι διαιτητές δεν έκαναν χρήση του instant replay, ως όφειλαν (τους είχε ειδοποιήσει έγκαιρα ο πάγκος του Ολυμπιακού), η υπόθεση έπρεπε να οδηγηθεί στην αθλητική δικαιοσύνη. Η οποία, αν στηριχτεί στην απλή λογική θα κατανοήσει ότι ο Ολυμπιακός έχασε ένα παιχνίδι από εκπρόθεσμο καλάθι. Από την ώρα που σταμάτησε το χρονόμετρο και μέχρι να ευστοχήσει ο Μπράουν, δεν υπάρχει διακοπή, η ροή είναι συνεχής και ως εκ τούτου ή κόρνα της λήξης θα έπρεπε να βρει τον Αμερικανό της Σιένα μεταξύ κέντρου και… μεγάλης περιοχής, που λένε και στο ποδόσφαιρο… Όλα τα υπόλοιπα είναι ιστορίες για αγρίους. Επανάληψη του ματς, λοιπόν, η μόνη (και… επίπονη) λύση για τις δύο ομάδες.
Για να φτάσει, όμως, το παιχνίδι στα επίμαχα και… ψυχοβγαλτικά τελευταία δευτερόλεπτα συνέβησαν πολλά και διάφορα. Χρειάστηκε κυρίως να επιδοθεί ο Ολυμπιακός σε ρεσιτάλ ανοησίας, από τη στιγμή που ο Σπανούλης έστειλε με συνεχόμενους πόντους τη διαφορά στο +5. Ο Χάινς αν και είχε φάουλ να δώσει, άφησε τον Ρες να φτάσει ανενόχλητος μέχρι το κάρφωμα, ενώ στη συνέχεια ο Λο έχασε… γκολ σε κενή εστία. Ήρθε και το κωμικοτραγικό (από κάθε άποψη) φάουλ του Άντιτς στον Μπράουν και κάπως έτσι άρχισε να ξεγλιστράει το ροζ φύλλο αγώνα μέσα από τα χέρια του Ολυμπιακού.
Οι πρωταθλητές Ευρώπης είναι δεδομένο πως διανύουν περίοδο ντεφορμαρίσματος. Το έχουμε ξαναπεί, ότι η σεζόν είναι τόσο μεγάλη που τέτοιου είδους κοιλιές είναι κάτι σαν το… αναγκαίο κακό. Το πρόβλημα είναι συνολικό και όποιος εστιάζει σε συγκεκριμένους παίκτες βλέπει το δέντρο, αλλά χάνει το δάσος. Δεν υπάρχει η απαιτούμενη ενέργεια, λείπει η φρεσκάδα και το καθαρό μυαλό. Κάπως έτσι εξηγούνται τα άσχημα ποσοστά στην επίθεση και η συχνή έλλειψη συγκέντρωσης και αποτελεσματικότητας στην άμυνα. Τίποτα δεν είναι τυχαίο, ούτε καν τα πολλά χαμένα λέι απ. Ο Ολυμπιακός είναι συνηθισμένος να αποδίδει καλά όταν μπορεί να έχει τις μηχανές στο φουλ και τη δεδομένη στιγμή η τάση έχει πέσει Παρ’ όλα αυτά, οι ερυθρόλευκοι βγήκαν στο ΣΕΦ αποφασισμένοι να ματώσουν. Ήταν φανερό ότι ήθελαν, αλλά σε κάποιες στιγμές έμοιαζε να μην μπορούν. Σαν να μην είχαν άλλη ταχύτητα να ανεβάσουν. Κι όμως, παρά την υποτονική τους εμφάνιση έφεραν, έστω και στο τέλος, το παιχνίδι στα μέτρα τους. Με μια απλά σωστή διαχείριση των τελευταίων δύο τριών κατοχών θα έπαιρναν μια νίκη-οξυγόνο. Αντ’ αυτής, όμως, ήρθε …ειδοποίηση εμφράγματος.
Μοναδική ένσταση, και το ξαναλέμε, η επιμονή του τεχνικού τιμ σ' ένα συγκεκριμένο ίδιο κι απαράλλαχτο αγωνιστικό πλάνο. Κανένα τρικ, καμία αλλαγή πλεύσης, κανένα ρίσκο. Τα πάντα προβλέψιμα. Απόδειξη του ότι ο Ολυμπιακός δεν ...ελίσσεται, η δήλωση του Μπαρτζώκα για τον Εζέ. «Τον κράτησε για 35 λεπτά στον πάγκο, έπαιζε με πέντε παίκτες που είχαν πρόσωπο στο καλάθι και αυτό μας δημιούργησε πρόβλημα». Εντάξει, δεν τον έβαλε τον Εζέ, τι να γίνει τώρα; Όπως και να το κάνουμε είναι κάπως παράταιρο να λες ότι είχες πρόβλημα επειδή ένας παίκτης του αντιπάλου δεν αγωνίστηκε αρκετά Ανάλογες ...εμμονές, βέβαια, είχαν και στη δική τους πλευρά της σκακιέρας οι Πειραιώτες. Τι κι αν ο Μάντζαρης έκανε φανταστικό παιχνίδι σε άμυνα και επίθεση; Έπαιξε ακόμη λιγότερο κι από την Βαρκελώνη που δεν ήταν καλός. Τι κι αν ο Σλούκας έδειχνε ζεστός; Έγινε αλλαγή αμέσως μετά το καθοριστικό του τρίποντο στο 53-56. Μα, έτσι ισοπεδώνεις κάθε έννοια διαφορετικότητας από παιχνίδι σε παιχνίδι. Σαν να αδιαφορείς για την καλή ή την κακή μέρα του κάθε αθλητή. Ειδικά όταν η ομάδα βρίσκεται εκτός φόρμας και δεν της… περισσεύουν διακριθέντες. Λίγος φάνηκε και ο χρόνος που έμεινε στο παρκέ ο εξαιρετικός Σερμαντίνι, αλλά επειδή είναι καινούργιος στην ομάδα κάπου δικαιολογείται η σταδιακή ένταξή του.
Δεν ξέρουμε πόσο θα χρειαστεί να γεμίσουν οι μπαταρίες και να επιστρέψει ο Ολυμπιακός στα υψηλά του στάνταρ, αλλά είναι δεδομένο ότι τα περιθώρια στένεψαν από νωρίς. Διότι στο μπάσκετ υπάρχουν και οι αστάθμητοι παράγοντες. Ίσως κανείς να μην περίμενε ότι ομάδες όπως η Κάχα Λαμποράλ και η Σιένα θα βρίσκονται στο 4-0, αλλά να που συμβαίνει. Ο Ολυμπιακός, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί τώρα η κατάσταση, απέχει ήδη δύο νίκες από την πρώτη τετράδα. Καμία ομάδα δεν αποτελεί φόβητρο, ούτε έχει χαθεί τίποτα επί της ουσίας. Είναι 100% στο χέρι του να βάλει το πόδι στο γκάζι και… μην τον είδατε. Πρέπει, όμως, γρήγορα ν’ αρχίσει να καλύπτει το χαμένο έδαφος. Πριν αυτό χαθεί από τα πόδια του…
ΥΓ. Δυστυχώς η εικόνα του ΣΕΦ δεν ήταν αυτή που έπρεπε και είχε ανάγκη η ομάδα. Στη γκρίνια, πάντως, γίνεται κάθε φορά… sold out.
ΥΓ2. Όσοι είδαν τον Λο (κυρίως) και τον Χάινς στα αποδυτήρια, θα πρέπει να κατάλαβαν πολλά γι’ αυτή την ΟΜΑΔΑ…
ΥΓ3. Οι δικαιολογίες δεν είναι σύμμαχος την δεδομένη στιγμή. Είναι εχθρός.
ΥΓ4. Ο Γκετσεβίτσιους τι ακριβώς κάνει στον Ολυμπιακό; Απορροφά όλη την αυστηρότητα;
πηγή: katimagiko.gr
Από την λήξη του αγώνα με την Σιένα και μετά, μοιάζει να έχει χαθεί κάθε ίχνος λογικής και καθαρής σκέψης. Κι αυτό διότι δύο διαφορετικά θέματα προς συζήτηση έχουν γίνει κουλουβάχατα. Ξεκαθαρίζουμε, λοιπόν, ότι άλλο πράγμα είναι ο σχολιασμός της εικόνας που είχε το παιχνίδι και εντελώς διαφορετική η ιστορία της ένστασης. Αν δεν γίνει ο απαραίτητος διαχωρισμός, άκρη δεν πρόκειται να βγάλουμε.
Ξεκινώντας από τα τελευταία 10’’, είναι σαφές ότι ο Ολυμπιακός έπραξε ορθότατα με το να υποβάλει ένσταση. Να είστε σίγουροι ότι το ίδιο θα έκανε η Σιένα, αν μετά τη χαμένη προσπάθεια του Χάινς, οι ερυθρόλευκοι έπαιρναν το επιθετικό ριμπάουντ και πετύχαιναν κάποιο καλάθι σε αντίστοιχο χρόνο με το λέι απ του Μπράουν. Οι Ιταλοί, άλλωστε, παραδέχτηκαν δια στόματος του προπονητή τους ότι αντιλήφθηκαν αμέσως το πάγωμα του χρόνου κι ότι τελικά επωφελήθηκαν.
Ο ισχυρισμός ότι το ρολόι σταμάτησε για να κερδίσει ο Ολυμπιακός κάποια επιπλέον δευτερόλεπτα είναι τουλάχιστον αστείος. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να το υποστηρίξει κάποιος αν π.χ ο Σπανούλης βρισκόταν εγκλωβισμένος στο κέντρο του γηπέδου και απέμεναν 4 με 5 δευτερόλεπτα. Φυσικά, σ’ ένα τέτοιο ενδεχόμενο δεν θα υπήρχε καμία πιθανότητα να σκοράρουν οι Ιταλοί. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, οι διαιτητές είναι οι μοναδικοί υπεύθυνοι για τον χρόνο και τέτοιου είδους σενάρια δεν στέκουν με τίποτα.
Ο Ολυμπιακός είχε 19,3 δευτερόλεπτα στη διάθεσή του, δηλαδή χρόνο υπέραρκετό για να εκδηλώσει επίθεση με το σκορ ισόπαλο. Από την άλλη πλευρά η Σιένα έδειξε ξεκάθαρα ότι η πρόθεσή της ήταν να βγάλει μια καθαρή άμυνα και να οδηγήσει το παιχνίδι στην παράταση. Από κει και πέρα, οι Πειραιώτες κράτησαν την μπάλα με τον Σπανούλη και την έστειλαν με σχετική άνεση στο λόου ποστ, πιστεύοντας ότι είχαν εξαντλήσει τον χρόνο. Αυτό που επιδίωκαν, άλλωστε, ήταν είτε να φτάσουν σε πετυχημένη προσπάθεια και να πάρουν τη νίκη στη λήξη, είτε να πάει το ματς στο έξτρα πεντάλεπτο. Καμία ανάγκη δεν είχαν για… μπόνους 3,6 δευτερολέπτων.
Από τη στιγμή που οι διαιτητές δεν έκαναν χρήση του instant replay, ως όφειλαν (τους είχε ειδοποιήσει έγκαιρα ο πάγκος του Ολυμπιακού), η υπόθεση έπρεπε να οδηγηθεί στην αθλητική δικαιοσύνη. Η οποία, αν στηριχτεί στην απλή λογική θα κατανοήσει ότι ο Ολυμπιακός έχασε ένα παιχνίδι από εκπρόθεσμο καλάθι. Από την ώρα που σταμάτησε το χρονόμετρο και μέχρι να ευστοχήσει ο Μπράουν, δεν υπάρχει διακοπή, η ροή είναι συνεχής και ως εκ τούτου ή κόρνα της λήξης θα έπρεπε να βρει τον Αμερικανό της Σιένα μεταξύ κέντρου και… μεγάλης περιοχής, που λένε και στο ποδόσφαιρο… Όλα τα υπόλοιπα είναι ιστορίες για αγρίους. Επανάληψη του ματς, λοιπόν, η μόνη (και… επίπονη) λύση για τις δύο ομάδες.
Για να φτάσει, όμως, το παιχνίδι στα επίμαχα και… ψυχοβγαλτικά τελευταία δευτερόλεπτα συνέβησαν πολλά και διάφορα. Χρειάστηκε κυρίως να επιδοθεί ο Ολυμπιακός σε ρεσιτάλ ανοησίας, από τη στιγμή που ο Σπανούλης έστειλε με συνεχόμενους πόντους τη διαφορά στο +5. Ο Χάινς αν και είχε φάουλ να δώσει, άφησε τον Ρες να φτάσει ανενόχλητος μέχρι το κάρφωμα, ενώ στη συνέχεια ο Λο έχασε… γκολ σε κενή εστία. Ήρθε και το κωμικοτραγικό (από κάθε άποψη) φάουλ του Άντιτς στον Μπράουν και κάπως έτσι άρχισε να ξεγλιστράει το ροζ φύλλο αγώνα μέσα από τα χέρια του Ολυμπιακού.
Οι πρωταθλητές Ευρώπης είναι δεδομένο πως διανύουν περίοδο ντεφορμαρίσματος. Το έχουμε ξαναπεί, ότι η σεζόν είναι τόσο μεγάλη που τέτοιου είδους κοιλιές είναι κάτι σαν το… αναγκαίο κακό. Το πρόβλημα είναι συνολικό και όποιος εστιάζει σε συγκεκριμένους παίκτες βλέπει το δέντρο, αλλά χάνει το δάσος. Δεν υπάρχει η απαιτούμενη ενέργεια, λείπει η φρεσκάδα και το καθαρό μυαλό. Κάπως έτσι εξηγούνται τα άσχημα ποσοστά στην επίθεση και η συχνή έλλειψη συγκέντρωσης και αποτελεσματικότητας στην άμυνα. Τίποτα δεν είναι τυχαίο, ούτε καν τα πολλά χαμένα λέι απ. Ο Ολυμπιακός είναι συνηθισμένος να αποδίδει καλά όταν μπορεί να έχει τις μηχανές στο φουλ και τη δεδομένη στιγμή η τάση έχει πέσει Παρ’ όλα αυτά, οι ερυθρόλευκοι βγήκαν στο ΣΕΦ αποφασισμένοι να ματώσουν. Ήταν φανερό ότι ήθελαν, αλλά σε κάποιες στιγμές έμοιαζε να μην μπορούν. Σαν να μην είχαν άλλη ταχύτητα να ανεβάσουν. Κι όμως, παρά την υποτονική τους εμφάνιση έφεραν, έστω και στο τέλος, το παιχνίδι στα μέτρα τους. Με μια απλά σωστή διαχείριση των τελευταίων δύο τριών κατοχών θα έπαιρναν μια νίκη-οξυγόνο. Αντ’ αυτής, όμως, ήρθε …ειδοποίηση εμφράγματος.
Μοναδική ένσταση, και το ξαναλέμε, η επιμονή του τεχνικού τιμ σ' ένα συγκεκριμένο ίδιο κι απαράλλαχτο αγωνιστικό πλάνο. Κανένα τρικ, καμία αλλαγή πλεύσης, κανένα ρίσκο. Τα πάντα προβλέψιμα. Απόδειξη του ότι ο Ολυμπιακός δεν ...ελίσσεται, η δήλωση του Μπαρτζώκα για τον Εζέ. «Τον κράτησε για 35 λεπτά στον πάγκο, έπαιζε με πέντε παίκτες που είχαν πρόσωπο στο καλάθι και αυτό μας δημιούργησε πρόβλημα». Εντάξει, δεν τον έβαλε τον Εζέ, τι να γίνει τώρα; Όπως και να το κάνουμε είναι κάπως παράταιρο να λες ότι είχες πρόβλημα επειδή ένας παίκτης του αντιπάλου δεν αγωνίστηκε αρκετά Ανάλογες ...εμμονές, βέβαια, είχαν και στη δική τους πλευρά της σκακιέρας οι Πειραιώτες. Τι κι αν ο Μάντζαρης έκανε φανταστικό παιχνίδι σε άμυνα και επίθεση; Έπαιξε ακόμη λιγότερο κι από την Βαρκελώνη που δεν ήταν καλός. Τι κι αν ο Σλούκας έδειχνε ζεστός; Έγινε αλλαγή αμέσως μετά το καθοριστικό του τρίποντο στο 53-56. Μα, έτσι ισοπεδώνεις κάθε έννοια διαφορετικότητας από παιχνίδι σε παιχνίδι. Σαν να αδιαφορείς για την καλή ή την κακή μέρα του κάθε αθλητή. Ειδικά όταν η ομάδα βρίσκεται εκτός φόρμας και δεν της… περισσεύουν διακριθέντες. Λίγος φάνηκε και ο χρόνος που έμεινε στο παρκέ ο εξαιρετικός Σερμαντίνι, αλλά επειδή είναι καινούργιος στην ομάδα κάπου δικαιολογείται η σταδιακή ένταξή του.
Δεν ξέρουμε πόσο θα χρειαστεί να γεμίσουν οι μπαταρίες και να επιστρέψει ο Ολυμπιακός στα υψηλά του στάνταρ, αλλά είναι δεδομένο ότι τα περιθώρια στένεψαν από νωρίς. Διότι στο μπάσκετ υπάρχουν και οι αστάθμητοι παράγοντες. Ίσως κανείς να μην περίμενε ότι ομάδες όπως η Κάχα Λαμποράλ και η Σιένα θα βρίσκονται στο 4-0, αλλά να που συμβαίνει. Ο Ολυμπιακός, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί τώρα η κατάσταση, απέχει ήδη δύο νίκες από την πρώτη τετράδα. Καμία ομάδα δεν αποτελεί φόβητρο, ούτε έχει χαθεί τίποτα επί της ουσίας. Είναι 100% στο χέρι του να βάλει το πόδι στο γκάζι και… μην τον είδατε. Πρέπει, όμως, γρήγορα ν’ αρχίσει να καλύπτει το χαμένο έδαφος. Πριν αυτό χαθεί από τα πόδια του…
ΥΓ. Δυστυχώς η εικόνα του ΣΕΦ δεν ήταν αυτή που έπρεπε και είχε ανάγκη η ομάδα. Στη γκρίνια, πάντως, γίνεται κάθε φορά… sold out.
ΥΓ2. Όσοι είδαν τον Λο (κυρίως) και τον Χάινς στα αποδυτήρια, θα πρέπει να κατάλαβαν πολλά γι’ αυτή την ΟΜΑΔΑ…
ΥΓ3. Οι δικαιολογίες δεν είναι σύμμαχος την δεδομένη στιγμή. Είναι εχθρός.
ΥΓ4. Ο Γκετσεβίτσιους τι ακριβώς κάνει στον Ολυμπιακό; Απορροφά όλη την αυστηρότητα;
πηγή: katimagiko.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η οδός Ευριπίδου μετατρέπεται σε Χώρο Παραδοσιακού Εμπορίου
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
