2013-01-21 02:48:03
...στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Αγίου Βασιλείου Τριπόλεως, Αρχιερατική Θεια Λειτουργία και Ιερό Μνημόσυνο υπέρ μακαρίας μνήμης.
Την Κυριακή 20η Ιανουαρίου 2013, ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας, Μητροπολίτης Μαντινείας και Κυνουρίας, κ.κ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, τέλεσε στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Αγίου Βασιλείου Τριπόλεως, Αρχιερατική Θεια Λειτουργία και Ιερό Μνημόσυνο υπέρ μακαρίας μνήμης και αιωνίου αναπαύσεως των αειμνήστων Αρχιερέων των Αρχιερατευσάντων στην Ιερά Μητρόπολη Μαντινείας και Κυνουρίας, των Ιερέων των Ιερατευσάντων ευόρκως στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό ως και πάντων των κεκοιμημένων Ευεργετών και Δωρητών του Ιερού Ναού.
Το Σάββατο 19η Ιανουαρίου 2013, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας, πλαισιούμενος από Ιερείς της πόλεως, τέλεσε τρισάγιο στο μνήμα των Αρχιερέων μακαριστών Προκατόχων του, στο Κοιμητήριο του Ιερού Ναού Μεταμορφώσεως Σωτήρος Τριπόλεως.
Την Κυριακή στην Θεία Λειτουργία και στο Ιερό Μνημόσυνο συμμετείχαν με κάθε Ιεροπρέπεια ευσεβείς χριστιανοί, ενορίτες και άρχοντες του τόπου, τιμώντας με αυτό τον τρόπο, από κοινού τους μακαριστούς Αρχιερείς, Ιερείς και τους ευεργέτας του Μητροπολιτικού μας Ναού.
Το Ιερό αυτό Μνημόσυνο τελείτε κάθε χρόνο τον μήνα Ιανουάριο, από τον Σεβ. Μητροπολίτη Μαντινείας και Κυνουρίας κ.κ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ και το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο του Μητροπολιτικού Ιερού Ναού Αγίου Βασιλείου Τριπόλεως, ως ελάχιστο αντίδωρο, υποχρέωση και αναγνώριση της προσφοράς των μακαριστών Αρχιερέων και πάντων των κεκοιμημένων Ευεργετών και Δωρητών.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μαντινείας και Κυνουρίας, κ.κ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ στην ομιλία του ανέφερε ότι η Ιερά Μητρόπολη Μαντινείας και Κυνουρίας είναι η κατάληξη των πάλαι ποτέ διαλαμψασών Επισκοπών της περιφερείας μας, δηλαδή, Μαντινείας, Κυνουρίας, Πίσσης, Αμυκλών, Τριπολιτσάς, Ρέοντος και Πραστού και Μαντινείας και Κυνουρίας.
Ενθύμισε ότι όταν το 1850 ανακοινώθηκε ο καταστατικός χάρτης της αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ελλάδος από το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, συσπειρώθηκαν οι τότε Επισκοπές και δημιουργήθηκε η Μητρόπολή μας όπως την γνωρίζουμε σήμερα.
Τις Επισκοπές αυτές όπως και την σημερινή Μητρόπολη, διακόνησαν σημαντικές προσωπικότητες, Άξιοι θεοφόροι Πατέρες, Πιστοί και Εργατικοί Επίσκοποι και Μητροπολίτες.
Έτσι σήμερα η Εκκλησία μας, η Ιερά Μητρόπολή μας, ο Κλήρος και ο Λαός, τελεί το Ιερό αυτό Μνημόσυνο και μακαρίζει τις ψυχές τους, προσεύχεται για την ανάπαυση τους και επιζητεί τις ευχές τους.
Κεκοιμημένοι Αρχιερείς
ΙΩΑΚΕΙΜ Αρχιεπίσκοπος Τριπολιτσάς προ του 1763
ΑΝΘΙΜΟΣ Αρχιεπίσκοπος Τριπολιτσάς 1763- 1770
ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ Μητροπολίτης Αμυκλών και Τριπολιτσάς 1793-1817
ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ Μητροπολίτης Ρέοντος και Πραστού 1812-1852
Κατά την μαρτυρίαν του σοφού Κωνσταντίνου Οικονόμου του εξ Οικονόμων γεννήθηκε εκ γονέων Θεσσαλών εν Κωνσταντινουπόλει την 3ην Οκτωβρίου του έτους 1787.
Εισήλθεν από νεαράς ηλικίας εις τας τάξεις του Ιερού Κλήρου και υπό του Πατριάρχου Καλλινίκου του Ε' (α' 1801 - 1806, β' 1808) ανεδείχθη Μέγας Πρωτοσύγκελλος του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Υπό δε του Πατριάρχου Ιερεμίου του Δ' (1809 - 1813) το έτος 1812 εξελέγη Μητροπολίτης της Ιεράς Μητροπόλεως Ρέοντος και Πραστού (Κυνουρίας).
Ο Διονύσιος ήτο ανήρ με φωτεινήν διάνοιαν, έμπειρος και δραστήριος. Προεπαναστατικώς προετοίμασε τον λαό της Επαρχίας του αλλά και της Πελοποννήσου εν γένει για τον μεγάλο του Γένους αγώνα. Κατά δε τους χρόνους της Επαναστάσεως απεστάλη υπό των Ελλήνων πρέσβυς εις την Κυβέρνηση της Επτανήσου, επιτρέψας εκ της αποστολής του ταύτης έλαβε ενεργό μέρος εις τον αγώνα του Έθνους, παρευρέθη εις τας Εθνικάς Συνελεύσεις και προσέφερε τας πολυτίμους υπηρεσίας του εν αυταίς.
Αντέδρασε και αγωνίσθηκε μετά πείσματος κατά των απόψεων του Φαρμακίδου και της Αντιβασιλείας περί της ανακηρύξεως του Αυτοκεφάλου της Εκκλησίας του Βασιλείου της Ελλάδος και του χωρισμού της από του Οικουμενικού Πατριαρχείου και δια τούτο εσυκοφαντήθη, κατετρέχθη και ποικίλους υπέστη διωγμούς.
Διετέλεσε επί μιαν πενταετία (1853 - 1840) Πρόεδρος της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος και ακολούθως Σύμβουλος αυτής μέχρι της εις Κύριον εκδημίας του.
Απεβίωσε εν Αθήναι την 21ην Ιανουαρίου 1852 και εκηδεύθη δαπάναις της Κυβερνήσεως εν τη Ιερά Μονή Πετράκη.
ΔΑΝΙΗΛ ο από Ακόβων, Μητροπολίτης Τριπολιτσάς 1819-1831
Διαμαντής Παναγιωτόπουλος κατά κόσμον καλούμενος, γεννήθηκε εις την Δημητσάνα περί το έτος 1765. Ήτο συγγενής του Πατριάρχου Γρηγορίου του Ε' και διετήρει Σχολείο εις τα Λαγκάδια της Γορτυνίας.
Το έτος 1814 εξελέγη Επίσκοπος Ακόβων (Γορτυνίας) και μεταβάς εις Κωνσταντινούπολη χειροτονήθηκε διαδοχικώς εντός πεντήκοντα ημερών Διάκονος, Ιερεύς και Αρχιερεύς, κατασταθείς ακολούθως Επίσκοπος Ακόβων. Ως Επίσκοπος ο Δανιήλ υπέφερε διότι η Επαρχία του ήτο πτωχή και δεν παρείχε εις αυτόν επαρκή τα μέσα συντηρήσεως και ως εκ τούτου εδυσκολεύετο να εκπληροί τας προς το Οικουμενικόν Πατριαρχείον υποχρεώσεις του και δια τον λόγο αυτόν συνεχώς εδέχετο παρατηρήσεις και μομφάς.
Ο Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε', τον Δεκέμβριο του 1819 προήγαγεν τον Επίσκοπον Ακόβων Δανιήλ εις Μητροπολίτην Τριπολιτσάς. Από της νέας του και επικαίρου ταύτης θέσεως ο Δανιήλ προσέφερε πολλάς υπηρεσίας εις την Εκκλησίαν και την Πατρίδα. Την 18ην Μαρτίου 1821 συνελήφθη υπό των Τούρκων και εγκλεισθείς μετά λοιπών Αρχιερέων και Προκρίτων της Πελοποννήσου εις τας φυλακάς του Σεραγίου υπέστη φοβεράν εξάμηνον δοκιμασίαν εν αυταίς.
Απελευθερωθείς κατά την άλωσιν της Τριπολιτσάς έλαβεν ενεργόν μέρος εις τον Ιερόν του Έθνους αγώνα και ευρισκόμενος μέσα εις τας συγκρούσεις και τα πάθη διαδραμάτισε σπουδαιότατων ρόλο συμφιλιωτού και συμβούλου, « ίνα το Έθνος το Άγιον των Χριστιανών μη αποτυφλωθέν υπάγη εις απώλειαν », ως διεκήρυττε. Διεδραμάτισεν επίσης και πρωτεύοντα εκκλησιαστικόν ρόλο και κατά την Καποδιστριακήν εποχή διορισθείς υπό του Κυβερνήτου μέλος της πενταμελούς Επιτροπής η οποία περιηγήθη την Πελοπόννησον και εμελέτησε εκ του πλησίον την Εκκλησιαστική κατάσταση.
Απεβίωσε στην Τρίπολη την 10η Οκτωβρίου 1831.
ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ο από Πρώην Τριπολιτσάς, Μητροπολίτης
Τριπολιτσάς 1833-1846
Κατήγετο εκ Κωνσταντινουπόλεως και υπηρετούσε ως προϊστάμενος του εν Κωνσταντινουπόλει Ιερού Ναού του Αγίου Μηνά Υψωμαθείας.
Υπό του Πατριάρχου Κυρίλλου του ΣΤ' κατά τον Μάιο του 1917 εξελέγη Μητροπολίτης της Ιεράς Μητροπόλεως Αμυκλών και Τριπολιτσάς. Κατασταθείς εις τον θρόνο της Τριπολιτσάς παρέμεινε εν αυτό μέχρι το θέρος του 1819 ότε ενεπλάκη εις την περίεργον υπόθεσιν του γάμου του εν Άστρει Ιεροδιάκονου και Διδασκάλου Προκοπίου Καρτσιώτη και κατεδικάσθη υπό του Οικουμενικού Πατριαρχείου, κηρυχθείς έκπτωτος του Μητροπολιτικού θρόνου της Τριπολιτσάς.
Ο Διονύσιος παρέμεινε έκπτωτος μέχρι την 8ην Σεπτεμβρίου του 1833 ότε δια του υπ'αριθ. 33/1833 Βασιλικού Διατάγματος αποκατεστάθη εις τον χηρεύοντα θρόνο της Τριπολιτσάς με το τίτλο Τεγεάτιδος Μαντινείας και Μεγαλοπόλεως.
Απεβίωσε εν Τριπόλει το έτος 1846.
ΘΕΟΦΑΝΗΣ ο Σιατιστεύς, Αρχιεπίσκοπος Μαντινείας
και Κυνουρίας 1852-1868
Εγεννήθη εις το χωρίο Σελίτσα της Σιατιστεύς επωνομάζετο. Εσπούδασεν εν Κυδωνίαις της Μικράς Ασίας παρά τω σοφό Κληρικό Γρηγορίω Σαράφη.
Κατά την μεγάλη Ελληνική Επανάσταση του 1821 έλαβε μέρος εις την Κασσάνδραν ως πολεμιστής και γραμματεύς του Εμμανουήλ Παππά, κατελθών δε ακολούθως εις την Νότιον Ελλάδα συμμετείχε στους κατά ξηρά και θάλασσα αγώνες του Έθνους.
Μετά την απελευθέρωση εισήλθε εις τας τάξεις του Ιερού Κλήρου και διωρίσθη Διδάσκαλος του σχολείου των Σπετσών. Εγένετο κατ'αρχάς δεύτερος και ακολούθως πρώτος Γραμματεύς της Ιεράς Συνόδου εις αντικατάσταση του Θεοκλήτου Φαρμακίδου.
Την 21ην Οκτωβρίου του 1852 εξελέγη Αρχιεπίσκοπος της ενιαίας πλέον Αρχιεπισκοπής Μαντινείας και Κυνουρίας και παρέμεινε εν αυτή μέχρι του θανάτου του επισυμβάντος την 3ην Μαρτίου του 1868.
Δια Διαθήκης του κατέλειπε την περιουσία του εις τους Ιερούς Ναούς της Τριπόλεως και εις Φιλανθρωπικά Ιδρύματα. Η εφημερίδα ΑΙΩΝ γράφει : «.Εις εκ των ολίγων Ιερωμένων των μετεχόντων συστηματικωτέρας παιδείας την εποχή εκείνην υπήρξε ο Θεοφάνης. Παρευρίσκετο πανταχού και κατά ξηράν και κατά θάλασσαν συγκινδυνεύων μετά των αοιδίμων προμάχων του Έθνους, χρησιμοποιών τας γνώσεις του επ' ωφελεία της Πατρίδος. Ως Επίσκοπος εσκόρπισεν, έδωκε τοις πένησι πάσαν την περιουσίαν του και εζήλωσε και μετά θάνατον να καταλίπη αγαθήν ανάμνησιν ευεργέτης φανείς.»
ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ Α΄ Αρχιεπίσκοπος Μαντινείας και Κυνουρίας 1869-1903
Κατά κόσμον Θεμιστοκλής Βίμπος εγγενήθη στην Αθήνα την 10ην Σεπτεμβρίου 1832. Εφοίτησε εις την κατά τους χρόνους εκείνους ιδρυθείσαν Ριζάρειον Ιερατικήν Σχολήν και ακολούθως απεστάλη υπό της Ελληνικής Κυβερνήσεως εις την Ρωσία ένθα φοίτησε εις την Θεολογικήν Ακαδημίαν του Κιέβου πρώτον και εις την τοιαύτην της Πετρουπόλεως ακολούθως. Εκ της Πετρουπόλεως μετέβη εις την Λειψίαν εν τη οποία εσπούδασε την Εβραϊκήν γλώσσαν και ειδικεύθη εις την Ερμηνευτικήν Θεολογίαν.
Το έτος 1860 διωρίσθη Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και το έτος 1866 εισήλθεν ει τας τάξεις του Ιερού Κλήρου χειροτονηθείς Διάκονος και Ιερεύς.
Την 25ην Ιανουαρίου 1869 εχειροτονήθη Αρχιεπίσκοπος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Μαντινείας και Κυνουρίας. Η χειροτονία του εγένετο εν τω Ιερώ Ναώ της Αγίας Ειρήνης συλλειτουργούντος και του γέροντος Ιερέως πατρός του. Εφημερίδα της εποχής γράφει : «.πόσον είδομεν ευφραινόμενον και αγαλλόμενον τον Πρεσβύτερον Σπυρίδωνα Βίμπον, όστις ως απλούς Ιερεύς συνέπραττε κατά την Ιεροτελεστίαν της χειροτονίας του πρωτοτόκου υιού του ες Αρχιεπίσκοπον Μαντινείας και Κυνουρίας.».
Ο Θεόκλητος Βίμπος διεκρίθη τόσον δια την μόρφωσίν του όσον και δια την πολυποίκιλον και πολύπλευρον δράσιν του και εγένετο μια Ιεραρχική φυσιογνωμία η οποία κατέλαβεν εξέχουσαν θέσιν εις την Εκκλησίαν της Ελλάδος.
Απεβίωσε εν Αθήναις την 30ην Δεκεμβρίου 1903.
ΓΕΡΜΑΝΟΣ Α΄ Μητροπολίτης Μαντινείας και Κυνουρίας 1906-1944
Ο Γερμανός Μεταξάς γεννήθηκε το έτος 1869 εις το χωρίον Ασπρογέρακας της Κεφαλληνίας.
Μετά τας εγκυκλίους σπουδάς του εν Κεφαλληνία ενεγράφη εις την Θεολογικήν Σχολήν της Χάλκης εν Κωνσταντνουπόλει, λόγω όμως καταστρεπτικών σεισμών η Σχολή τα Χάλκης έπαυσε λειτουργούσα, και ως εκ τούτου προς συμπλήρωσιν των σπουδών του μετέβη εις την Ρωσίαν και εφοίτησε εις την Θεολογικήν Ακαδημίαν του Κιέβου.
Το έτος 1892 χειροτονηθείς Διάκονος και Πρεσβύτερος ετοποθετήθη εφημέριος του Ιερού Ναού της Ελληνικής Πρεσβείας εν Σόφια της Βουλγαρίας. Επιστρέψας ακολούθως εις την Ελλάδα εγένετο Ιεροκήρυξ της Ιεράς Μητροπόλεως Κυθήρων, το δε έτος 1901 διορίστηκε Γραμματεύς και εν συνεχεία Αρχιγραμματεύς της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Την 12ην Οκτωβρίου 1906 εχειροτονήθη Επίσκοπος και κατεστάθη Μητροπολίτης Μαντινείας και Κυνουρίας. Εν τη Ιερά Μητροπόλει Μαντινείας και Κυνουρίας ανέπτυξε πλούσια εκκλησιαστική δραστηριότητα. Καθιέρωσε την μνήμην των Αγίων Νεομαρτύρων Δημητρίου και Παύλου ως εορτή πανδήμως τελουμέμην εν Τριπόλει, ίδρυσε Φιλοπτώχους Αδελφότητας, Σχολάς Απόρων Κορασίδων, Ορφανοτροφεία και Σχολεία εν ταις Ιεραίς Μοναίς Επάνω Χρέπας και Καλτεζών.
Συμμετασχών εις το γνωστόν ανάθεμα εκηρύχθη το 1917 έκπτωτος του θρόνου του και εξωρίσθη εις την Ιεράν Μονήν Ταλλαντίου της Αργολίδος. Μετά την επιστροφή όμως του Βασιλέως και την αποκατάσταση της ομαλότητας εις την χώρα αποκατεστάθη και ούτος το 1923 εις τον θρόνο του, όπου παρέμεινε μέχρι της ημέρας του θανάτου του επισυμβάντος εν Τριπόλει την 7ην Δεκεμβρίου 1944.
ΠΡΟΚΟΠΙΟΣ ο από Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως, Μητροπολίτης Μαντινείας και Κυνουρίας 1945- 1949
Κατά κόσμον Πέτρος Τζαβάρας, εκ Βαλτετσίου καταγόμενος, εγεννήθη το έτος 1888. Διάκονος και Ιερεύς εχειροτονήθη υπό του Μητροπολίτου ΄Υδρας Προκοπίου το έτος 1914.
Διετέλεσε Καθηγητής των Θρησκευτικών, Εφημέριος εν τω Ιερό Ναό Αγίου Παύλου Αθηνών και Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Πεντέλης. Το έτος 1934 εξελέγη και χειροτονήθηκε Μητροπολίτης της Ιεράς Μητροπόλεως Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως, παραμείνας εν αυτή μέχρι του έτους 1945 ότε μετετέθη εις την Ιεράν Μητρόπολιν Μαντινείας και Κυνουρίας. Καίτοι εποίμανε τας Μητροπόλεις ταύτας κατά την περίοδο των δυσχερών δια το Έθνος στιγμών, εν τούτοις προσέφερε σπουδαίας υπηρεσίας εις τους κατοίκους τούτων. Εν Τριπόλει παρέμεινε μέχρι του έτους 1949 , ότε εκλήθη να ποιμάνει την Ιεράν Μητρόπολιν Κορινθίας.
Ο Προκόπιος ήτο Ιεράρχης ισχυράς θελήσεως, ακαταπόνητος και ευθαρσής, γνώστης των διοικητικών προβλημάτων της Εκκλησίας, επέδειξε αγωνιστικότητα εις τα εκάστοτε ανακύπτοντα εκκλησιαστικά θέματα, υπεραμυνόμενος πάντοτε του συμφέροντος της Εκκλησίας εις βάρος πολλάκις και του ατομικού του κύρους. Ο Θεός, όμως, οίδε και το φρόνημα και την προαίρεση του Ιεράρχου τούτου και εις τα εκκλησιαστικά ζητήματα δια τα οποία κατεκρίθη.
Εξεδήμησε προς Κύριον την 3ην Δεκεμβρίου 1964.
ΓΕΡΜΑΝΟΣ Β΄ ο από Κεφαλληνίας, Μητροπολίτης Μαντινείας και Κυνουρίας 1951-1964 (Ρουμπάνης)
Ο κατά κόσμον Γεώργιος Ρουμπάνης γεννήθηκε στο Πικέρνι Μαντινείας το 1880. Εφοίτησε στο Γυμνάσιο της Τριπόλεως και εν συνεχεία αποφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή Αθηνών το 1908. Εκάρη Μοναχός εν τη Ιερά Μονή Βαρσών από τον μακαριστό προκάτοχό του Γερμανό Μεταξά. Διάκονος χειροτονήθηκε το 1909, τοποθετήθηκε Δ/ντης της Ιερατικής Σχολής Τριπόλεως και Ιεροκήρυξ της Μητροπόλεως. Πρεσβύτερος χειροτονήθηκε το 1910 από του ιδίου Αρχιερέως. Υπηρέτησε ως Στρατιωτικός Ιεροκήρυξ, συνόδευσε το 11ο Σύνταγμα Πεζικού στους Νικηφόρους Πολέμους του 1912-1913. Αρχιγραμματέας της Ιεράς Συνόδου από το 1921 μέχρι το 1924 καθώς και από 1927 μέχρι το 1934. Στις 14 Ιουνίου 1934 χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Κεφαλληνίας. Στις 25 Σεπτεμβρίου 1951 κενωθείσης της Ιεράς Μητροπόλεως Μαντινείας αξιώθηκε να ποιμάνει τον ευλογημένο λαό της ιδιαιτέρας αυτού Πατρίδος. Εξελέγη Μητροπολίτης Μαντινείας και Κυνουρίας το έτος 1951, την 26ην Οκτωβρίου 1951 έγινε η ενθρόνισή του στην Ιστορική Τριπολιτσά. Μετά την δεκατριετή Θεοφιλή Ποιμαντορία του απεδήμησεν προς Κύριον την 21 Ιανουαρίου 1964 στην Αθήνα και κηδεύτηκε πανδήμως στην Τρίπολη. Ανέπτυξε πλούσια Εκκλησιαστική και Εθνική δράση, εξέχουσα προσωπικότητα στην Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος με κύρος και βαρύνουσα γνώμη. Προσωπικότητα ξεχωριστή η οποία έφερε πάντοτε την σφραγίδα της άκρας συντηρητικότητος.
ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ Β΄ Μητροπολίτης Μαντινείας και Κυνουρίας 1965 - 1995
( Φιλιππαίος)
Ο κατά κόσμον Νικόλαος Φιλιππαίος γεννήθηκε στον Πειραιά το 1918 από γονείς καταγομένους εκ Ναυπλίου. Σπούδασε Νομική και Θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Εκάρη Μοναχός στη Μονή Ταξιαρχών Επιδαύρου την 4η Δεκεμβρίου 1941 και χειροτονήθηκε Διάκονος στις 6 Δεκεμβρίου 1941 υπό του Μητροπολίτου Αργολίδος Ιωάννου Παπασαράντου και υπηρετήσας από το 1941 έως το 1945 ως Διάκονος, ιεροκήρυξ και υπάλληλος στα Γραφεία της Μητροπόλεως Αργολίδος. Εχειροτονήθη Πρεσβύτερος τον Απρίλιο του 1945 υπό του Μητροπολίτου Αργολίδος Αγαθονίκου Παπασταματίου.
Υπηρέτησε ως Εφημέριος, στρατιωτικός Ιεροκήρυκας, Γραμματέας και Αρχιγραμματέας της Ιεράς Συνόδου. Μετεξεπαιδεύθη επί τριετίαν ειςΠαρισίους στο Κανονικό Δίκαιο. Στις 21 Νοεμβρίου 1965 στον Ιερό Ναό Αγίου Αλεξάνδρου Παλαιού Φαλήρου χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Μαντινείας και Κυνουρίας. Εκοιμήθη στις 9 Ιανουαρίου 1995 στην Τρίπολη, όπου και ετάφη
Κεκοιμημένοι Ιερείς, Ιερατεύσαντες εις τον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Αγίου Βασιλείου Τριπόλεως
Γεώργιος Σαμαράς 1884 - 1931
Δημήτριος Βλασόπουλος 1884 - 1914
Παναγιώτης Σινόπουλος 1918 - 1959
Ιωάννης Καραπαναγιώτης 1932 - 1959
Χρήστος Τζιμούρης 1961 - 1988
Σωτήριος Ανδριανόπουλος 1959 - 1999
Ευεργέτες και Δωρητές του Μητροπολιτικού
Ιερού Ναού Αγίου Βασιλείου Τριπόλεως
Πετρόπουλος ή Λέμης Απόστολος, Μ. Ευεργέτης (Τέμπλον, Αρχιερατικός Θρόνος, Αμβων, Δάπεδον).
Σπετσερόπουλος Γεώργιος, Μ. Ευεργέτης (Αγιογράφησις Τρούλλου - «Κατακόσμησις» Ναού).
Σπετσερόπουλος Δημήτριος, Μ. Ευεργέτης (Αγιογράφησις Τρούλλου - «Κατακόσμησις» Ναού).
Μητρ. Μαντινείας καί Κυνουρίας Γερμανός Ρουμπάνης, Μ. Ευεργέτης (Οικία εν Αθήναις, Πολυέλεος).
Οικονόμος Γεώργιος Ιώ. Σαμαράς, Ευεργέτης.
Ιερεύς Παναγιώτης Σινόπουλος, Ευεργέτης.
Σπύρος Π. Σωτηροπουλος, Ευεργέτης.
Ιωάννης Κ. Δρίνης, Ευεργέτης.
Αγγελική Ιω. Δρίνη, Ευεργέτης.
Αγγελική Β. Τσερετοπούλου, Ευεργέτης.
Άννα Ι. Μαλλιαροπούλου, Ευεργέτης.
Αγγελική Α. Νικολοπουλου, Ευεργέτης.
Δόξα Γ. Βασιλείου, Ευεργέτης.
Αικατερίνη Γ. Καρατζά, Ευεργέτης.
Ευστάθιος Γ. Μηνόπουλος, Ευεργέτης.
Ασημίνα Χ. Λαζαροπούλου, Ευεργέτης.
Μιχαήλ Ι. Κοντονικολάκος, Ευεργέτης.
Κλουκίνα Αναστασία καί Κων/νος, Μ. Δωρηταί.
Συκαρά Τρισεύγενη καί Χριστόφορος, Μ. Δωρηταί.
Μουμούζης Ι., Δωρητής.
Σαμπράκος Γ., Δωρητής.
Κερασοτόπουλος Δημ., Δωρητής.
Μουρούκα Φωτεινή, Δωρήτρια.
Βαρβερόπουλος Γ., Δωρητής.
Πετρόπουλος η Λέμης Ι., Δωρητής.
Δημητρόπουλος Γ.Χ., Δωρητής.
Μητσόπουλος Π., Δωρητής.
Ζερβόπουλος Β., Δωρητής.
Μιχαλόπουλος Κ.Χ., Δωρητής.
Μιχαλοπούλου Χάϊδω Κ., Δωρήτρια
Μπάκος Π., Δωρητής.
Δεκάζος Ν., Δωρητής. Και
πάντων των με οιονδήποτε τρόπο συνεργησάντων και προσφερόντων εκ του υστερήματος των ή το περίσσευμα αυτών, στην ανέγερση του Ιερού Ναού και ευεργετησάντων την Ενορία του Μητροπολιτικού Ιερού Ναού, μακαρίας μνήμης και αιωνίου αναπαύσεως αυτών.
Αιωνία αυτών η μνήμη, να έχουμε την Ευχή τους.
+ Ιερεύς Ιωάννης Σουρλίγγας
Ιερατικός Προϊστάμενος
Μητροπολιτικού Ιερού Ναού
Αγίου Βασιλείου Τριπόλεως
Tromaktiko
Την Κυριακή 20η Ιανουαρίου 2013, ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας, Μητροπολίτης Μαντινείας και Κυνουρίας, κ.κ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, τέλεσε στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Αγίου Βασιλείου Τριπόλεως, Αρχιερατική Θεια Λειτουργία και Ιερό Μνημόσυνο υπέρ μακαρίας μνήμης και αιωνίου αναπαύσεως των αειμνήστων Αρχιερέων των Αρχιερατευσάντων στην Ιερά Μητρόπολη Μαντινείας και Κυνουρίας, των Ιερέων των Ιερατευσάντων ευόρκως στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό ως και πάντων των κεκοιμημένων Ευεργετών και Δωρητών του Ιερού Ναού.
Το Σάββατο 19η Ιανουαρίου 2013, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας, πλαισιούμενος από Ιερείς της πόλεως, τέλεσε τρισάγιο στο μνήμα των Αρχιερέων μακαριστών Προκατόχων του, στο Κοιμητήριο του Ιερού Ναού Μεταμορφώσεως Σωτήρος Τριπόλεως.
Την Κυριακή στην Θεία Λειτουργία και στο Ιερό Μνημόσυνο συμμετείχαν με κάθε Ιεροπρέπεια ευσεβείς χριστιανοί, ενορίτες και άρχοντες του τόπου, τιμώντας με αυτό τον τρόπο, από κοινού τους μακαριστούς Αρχιερείς, Ιερείς και τους ευεργέτας του Μητροπολιτικού μας Ναού.
Το Ιερό αυτό Μνημόσυνο τελείτε κάθε χρόνο τον μήνα Ιανουάριο, από τον Σεβ. Μητροπολίτη Μαντινείας και Κυνουρίας κ.κ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ και το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο του Μητροπολιτικού Ιερού Ναού Αγίου Βασιλείου Τριπόλεως, ως ελάχιστο αντίδωρο, υποχρέωση και αναγνώριση της προσφοράς των μακαριστών Αρχιερέων και πάντων των κεκοιμημένων Ευεργετών και Δωρητών.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μαντινείας και Κυνουρίας, κ.κ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ στην ομιλία του ανέφερε ότι η Ιερά Μητρόπολη Μαντινείας και Κυνουρίας είναι η κατάληξη των πάλαι ποτέ διαλαμψασών Επισκοπών της περιφερείας μας, δηλαδή, Μαντινείας, Κυνουρίας, Πίσσης, Αμυκλών, Τριπολιτσάς, Ρέοντος και Πραστού και Μαντινείας και Κυνουρίας.
Ενθύμισε ότι όταν το 1850 ανακοινώθηκε ο καταστατικός χάρτης της αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ελλάδος από το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, συσπειρώθηκαν οι τότε Επισκοπές και δημιουργήθηκε η Μητρόπολή μας όπως την γνωρίζουμε σήμερα.
Τις Επισκοπές αυτές όπως και την σημερινή Μητρόπολη, διακόνησαν σημαντικές προσωπικότητες, Άξιοι θεοφόροι Πατέρες, Πιστοί και Εργατικοί Επίσκοποι και Μητροπολίτες.
Έτσι σήμερα η Εκκλησία μας, η Ιερά Μητρόπολή μας, ο Κλήρος και ο Λαός, τελεί το Ιερό αυτό Μνημόσυνο και μακαρίζει τις ψυχές τους, προσεύχεται για την ανάπαυση τους και επιζητεί τις ευχές τους.
Κεκοιμημένοι Αρχιερείς
ΙΩΑΚΕΙΜ Αρχιεπίσκοπος Τριπολιτσάς προ του 1763
ΑΝΘΙΜΟΣ Αρχιεπίσκοπος Τριπολιτσάς 1763- 1770
ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ Μητροπολίτης Αμυκλών και Τριπολιτσάς 1793-1817
ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ Μητροπολίτης Ρέοντος και Πραστού 1812-1852
Κατά την μαρτυρίαν του σοφού Κωνσταντίνου Οικονόμου του εξ Οικονόμων γεννήθηκε εκ γονέων Θεσσαλών εν Κωνσταντινουπόλει την 3ην Οκτωβρίου του έτους 1787.
Εισήλθεν από νεαράς ηλικίας εις τας τάξεις του Ιερού Κλήρου και υπό του Πατριάρχου Καλλινίκου του Ε' (α' 1801 - 1806, β' 1808) ανεδείχθη Μέγας Πρωτοσύγκελλος του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Υπό δε του Πατριάρχου Ιερεμίου του Δ' (1809 - 1813) το έτος 1812 εξελέγη Μητροπολίτης της Ιεράς Μητροπόλεως Ρέοντος και Πραστού (Κυνουρίας).
Ο Διονύσιος ήτο ανήρ με φωτεινήν διάνοιαν, έμπειρος και δραστήριος. Προεπαναστατικώς προετοίμασε τον λαό της Επαρχίας του αλλά και της Πελοποννήσου εν γένει για τον μεγάλο του Γένους αγώνα. Κατά δε τους χρόνους της Επαναστάσεως απεστάλη υπό των Ελλήνων πρέσβυς εις την Κυβέρνηση της Επτανήσου, επιτρέψας εκ της αποστολής του ταύτης έλαβε ενεργό μέρος εις τον αγώνα του Έθνους, παρευρέθη εις τας Εθνικάς Συνελεύσεις και προσέφερε τας πολυτίμους υπηρεσίας του εν αυταίς.
Αντέδρασε και αγωνίσθηκε μετά πείσματος κατά των απόψεων του Φαρμακίδου και της Αντιβασιλείας περί της ανακηρύξεως του Αυτοκεφάλου της Εκκλησίας του Βασιλείου της Ελλάδος και του χωρισμού της από του Οικουμενικού Πατριαρχείου και δια τούτο εσυκοφαντήθη, κατετρέχθη και ποικίλους υπέστη διωγμούς.
Διετέλεσε επί μιαν πενταετία (1853 - 1840) Πρόεδρος της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος και ακολούθως Σύμβουλος αυτής μέχρι της εις Κύριον εκδημίας του.
Απεβίωσε εν Αθήναι την 21ην Ιανουαρίου 1852 και εκηδεύθη δαπάναις της Κυβερνήσεως εν τη Ιερά Μονή Πετράκη.
ΔΑΝΙΗΛ ο από Ακόβων, Μητροπολίτης Τριπολιτσάς 1819-1831
Διαμαντής Παναγιωτόπουλος κατά κόσμον καλούμενος, γεννήθηκε εις την Δημητσάνα περί το έτος 1765. Ήτο συγγενής του Πατριάρχου Γρηγορίου του Ε' και διετήρει Σχολείο εις τα Λαγκάδια της Γορτυνίας.
Το έτος 1814 εξελέγη Επίσκοπος Ακόβων (Γορτυνίας) και μεταβάς εις Κωνσταντινούπολη χειροτονήθηκε διαδοχικώς εντός πεντήκοντα ημερών Διάκονος, Ιερεύς και Αρχιερεύς, κατασταθείς ακολούθως Επίσκοπος Ακόβων. Ως Επίσκοπος ο Δανιήλ υπέφερε διότι η Επαρχία του ήτο πτωχή και δεν παρείχε εις αυτόν επαρκή τα μέσα συντηρήσεως και ως εκ τούτου εδυσκολεύετο να εκπληροί τας προς το Οικουμενικόν Πατριαρχείον υποχρεώσεις του και δια τον λόγο αυτόν συνεχώς εδέχετο παρατηρήσεις και μομφάς.
Ο Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε', τον Δεκέμβριο του 1819 προήγαγεν τον Επίσκοπον Ακόβων Δανιήλ εις Μητροπολίτην Τριπολιτσάς. Από της νέας του και επικαίρου ταύτης θέσεως ο Δανιήλ προσέφερε πολλάς υπηρεσίας εις την Εκκλησίαν και την Πατρίδα. Την 18ην Μαρτίου 1821 συνελήφθη υπό των Τούρκων και εγκλεισθείς μετά λοιπών Αρχιερέων και Προκρίτων της Πελοποννήσου εις τας φυλακάς του Σεραγίου υπέστη φοβεράν εξάμηνον δοκιμασίαν εν αυταίς.
Απελευθερωθείς κατά την άλωσιν της Τριπολιτσάς έλαβεν ενεργόν μέρος εις τον Ιερόν του Έθνους αγώνα και ευρισκόμενος μέσα εις τας συγκρούσεις και τα πάθη διαδραμάτισε σπουδαιότατων ρόλο συμφιλιωτού και συμβούλου, « ίνα το Έθνος το Άγιον των Χριστιανών μη αποτυφλωθέν υπάγη εις απώλειαν », ως διεκήρυττε. Διεδραμάτισεν επίσης και πρωτεύοντα εκκλησιαστικόν ρόλο και κατά την Καποδιστριακήν εποχή διορισθείς υπό του Κυβερνήτου μέλος της πενταμελούς Επιτροπής η οποία περιηγήθη την Πελοπόννησον και εμελέτησε εκ του πλησίον την Εκκλησιαστική κατάσταση.
Απεβίωσε στην Τρίπολη την 10η Οκτωβρίου 1831.
ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ο από Πρώην Τριπολιτσάς, Μητροπολίτης
Τριπολιτσάς 1833-1846
Κατήγετο εκ Κωνσταντινουπόλεως και υπηρετούσε ως προϊστάμενος του εν Κωνσταντινουπόλει Ιερού Ναού του Αγίου Μηνά Υψωμαθείας.
Υπό του Πατριάρχου Κυρίλλου του ΣΤ' κατά τον Μάιο του 1917 εξελέγη Μητροπολίτης της Ιεράς Μητροπόλεως Αμυκλών και Τριπολιτσάς. Κατασταθείς εις τον θρόνο της Τριπολιτσάς παρέμεινε εν αυτό μέχρι το θέρος του 1819 ότε ενεπλάκη εις την περίεργον υπόθεσιν του γάμου του εν Άστρει Ιεροδιάκονου και Διδασκάλου Προκοπίου Καρτσιώτη και κατεδικάσθη υπό του Οικουμενικού Πατριαρχείου, κηρυχθείς έκπτωτος του Μητροπολιτικού θρόνου της Τριπολιτσάς.
Ο Διονύσιος παρέμεινε έκπτωτος μέχρι την 8ην Σεπτεμβρίου του 1833 ότε δια του υπ'αριθ. 33/1833 Βασιλικού Διατάγματος αποκατεστάθη εις τον χηρεύοντα θρόνο της Τριπολιτσάς με το τίτλο Τεγεάτιδος Μαντινείας και Μεγαλοπόλεως.
Απεβίωσε εν Τριπόλει το έτος 1846.
ΘΕΟΦΑΝΗΣ ο Σιατιστεύς, Αρχιεπίσκοπος Μαντινείας
και Κυνουρίας 1852-1868
Εγεννήθη εις το χωρίο Σελίτσα της Σιατιστεύς επωνομάζετο. Εσπούδασεν εν Κυδωνίαις της Μικράς Ασίας παρά τω σοφό Κληρικό Γρηγορίω Σαράφη.
Κατά την μεγάλη Ελληνική Επανάσταση του 1821 έλαβε μέρος εις την Κασσάνδραν ως πολεμιστής και γραμματεύς του Εμμανουήλ Παππά, κατελθών δε ακολούθως εις την Νότιον Ελλάδα συμμετείχε στους κατά ξηρά και θάλασσα αγώνες του Έθνους.
Μετά την απελευθέρωση εισήλθε εις τας τάξεις του Ιερού Κλήρου και διωρίσθη Διδάσκαλος του σχολείου των Σπετσών. Εγένετο κατ'αρχάς δεύτερος και ακολούθως πρώτος Γραμματεύς της Ιεράς Συνόδου εις αντικατάσταση του Θεοκλήτου Φαρμακίδου.
Την 21ην Οκτωβρίου του 1852 εξελέγη Αρχιεπίσκοπος της ενιαίας πλέον Αρχιεπισκοπής Μαντινείας και Κυνουρίας και παρέμεινε εν αυτή μέχρι του θανάτου του επισυμβάντος την 3ην Μαρτίου του 1868.
Δια Διαθήκης του κατέλειπε την περιουσία του εις τους Ιερούς Ναούς της Τριπόλεως και εις Φιλανθρωπικά Ιδρύματα. Η εφημερίδα ΑΙΩΝ γράφει : «.Εις εκ των ολίγων Ιερωμένων των μετεχόντων συστηματικωτέρας παιδείας την εποχή εκείνην υπήρξε ο Θεοφάνης. Παρευρίσκετο πανταχού και κατά ξηράν και κατά θάλασσαν συγκινδυνεύων μετά των αοιδίμων προμάχων του Έθνους, χρησιμοποιών τας γνώσεις του επ' ωφελεία της Πατρίδος. Ως Επίσκοπος εσκόρπισεν, έδωκε τοις πένησι πάσαν την περιουσίαν του και εζήλωσε και μετά θάνατον να καταλίπη αγαθήν ανάμνησιν ευεργέτης φανείς.»
ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ Α΄ Αρχιεπίσκοπος Μαντινείας και Κυνουρίας 1869-1903
Κατά κόσμον Θεμιστοκλής Βίμπος εγγενήθη στην Αθήνα την 10ην Σεπτεμβρίου 1832. Εφοίτησε εις την κατά τους χρόνους εκείνους ιδρυθείσαν Ριζάρειον Ιερατικήν Σχολήν και ακολούθως απεστάλη υπό της Ελληνικής Κυβερνήσεως εις την Ρωσία ένθα φοίτησε εις την Θεολογικήν Ακαδημίαν του Κιέβου πρώτον και εις την τοιαύτην της Πετρουπόλεως ακολούθως. Εκ της Πετρουπόλεως μετέβη εις την Λειψίαν εν τη οποία εσπούδασε την Εβραϊκήν γλώσσαν και ειδικεύθη εις την Ερμηνευτικήν Θεολογίαν.
Το έτος 1860 διωρίσθη Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και το έτος 1866 εισήλθεν ει τας τάξεις του Ιερού Κλήρου χειροτονηθείς Διάκονος και Ιερεύς.
Την 25ην Ιανουαρίου 1869 εχειροτονήθη Αρχιεπίσκοπος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Μαντινείας και Κυνουρίας. Η χειροτονία του εγένετο εν τω Ιερώ Ναώ της Αγίας Ειρήνης συλλειτουργούντος και του γέροντος Ιερέως πατρός του. Εφημερίδα της εποχής γράφει : «.πόσον είδομεν ευφραινόμενον και αγαλλόμενον τον Πρεσβύτερον Σπυρίδωνα Βίμπον, όστις ως απλούς Ιερεύς συνέπραττε κατά την Ιεροτελεστίαν της χειροτονίας του πρωτοτόκου υιού του ες Αρχιεπίσκοπον Μαντινείας και Κυνουρίας.».
Ο Θεόκλητος Βίμπος διεκρίθη τόσον δια την μόρφωσίν του όσον και δια την πολυποίκιλον και πολύπλευρον δράσιν του και εγένετο μια Ιεραρχική φυσιογνωμία η οποία κατέλαβεν εξέχουσαν θέσιν εις την Εκκλησίαν της Ελλάδος.
Απεβίωσε εν Αθήναις την 30ην Δεκεμβρίου 1903.
ΓΕΡΜΑΝΟΣ Α΄ Μητροπολίτης Μαντινείας και Κυνουρίας 1906-1944
Ο Γερμανός Μεταξάς γεννήθηκε το έτος 1869 εις το χωρίον Ασπρογέρακας της Κεφαλληνίας.
Μετά τας εγκυκλίους σπουδάς του εν Κεφαλληνία ενεγράφη εις την Θεολογικήν Σχολήν της Χάλκης εν Κωνσταντνουπόλει, λόγω όμως καταστρεπτικών σεισμών η Σχολή τα Χάλκης έπαυσε λειτουργούσα, και ως εκ τούτου προς συμπλήρωσιν των σπουδών του μετέβη εις την Ρωσίαν και εφοίτησε εις την Θεολογικήν Ακαδημίαν του Κιέβου.
Το έτος 1892 χειροτονηθείς Διάκονος και Πρεσβύτερος ετοποθετήθη εφημέριος του Ιερού Ναού της Ελληνικής Πρεσβείας εν Σόφια της Βουλγαρίας. Επιστρέψας ακολούθως εις την Ελλάδα εγένετο Ιεροκήρυξ της Ιεράς Μητροπόλεως Κυθήρων, το δε έτος 1901 διορίστηκε Γραμματεύς και εν συνεχεία Αρχιγραμματεύς της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Την 12ην Οκτωβρίου 1906 εχειροτονήθη Επίσκοπος και κατεστάθη Μητροπολίτης Μαντινείας και Κυνουρίας. Εν τη Ιερά Μητροπόλει Μαντινείας και Κυνουρίας ανέπτυξε πλούσια εκκλησιαστική δραστηριότητα. Καθιέρωσε την μνήμην των Αγίων Νεομαρτύρων Δημητρίου και Παύλου ως εορτή πανδήμως τελουμέμην εν Τριπόλει, ίδρυσε Φιλοπτώχους Αδελφότητας, Σχολάς Απόρων Κορασίδων, Ορφανοτροφεία και Σχολεία εν ταις Ιεραίς Μοναίς Επάνω Χρέπας και Καλτεζών.
Συμμετασχών εις το γνωστόν ανάθεμα εκηρύχθη το 1917 έκπτωτος του θρόνου του και εξωρίσθη εις την Ιεράν Μονήν Ταλλαντίου της Αργολίδος. Μετά την επιστροφή όμως του Βασιλέως και την αποκατάσταση της ομαλότητας εις την χώρα αποκατεστάθη και ούτος το 1923 εις τον θρόνο του, όπου παρέμεινε μέχρι της ημέρας του θανάτου του επισυμβάντος εν Τριπόλει την 7ην Δεκεμβρίου 1944.
ΠΡΟΚΟΠΙΟΣ ο από Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως, Μητροπολίτης Μαντινείας και Κυνουρίας 1945- 1949
Κατά κόσμον Πέτρος Τζαβάρας, εκ Βαλτετσίου καταγόμενος, εγεννήθη το έτος 1888. Διάκονος και Ιερεύς εχειροτονήθη υπό του Μητροπολίτου ΄Υδρας Προκοπίου το έτος 1914.
Διετέλεσε Καθηγητής των Θρησκευτικών, Εφημέριος εν τω Ιερό Ναό Αγίου Παύλου Αθηνών και Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Πεντέλης. Το έτος 1934 εξελέγη και χειροτονήθηκε Μητροπολίτης της Ιεράς Μητροπόλεως Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως, παραμείνας εν αυτή μέχρι του έτους 1945 ότε μετετέθη εις την Ιεράν Μητρόπολιν Μαντινείας και Κυνουρίας. Καίτοι εποίμανε τας Μητροπόλεις ταύτας κατά την περίοδο των δυσχερών δια το Έθνος στιγμών, εν τούτοις προσέφερε σπουδαίας υπηρεσίας εις τους κατοίκους τούτων. Εν Τριπόλει παρέμεινε μέχρι του έτους 1949 , ότε εκλήθη να ποιμάνει την Ιεράν Μητρόπολιν Κορινθίας.
Ο Προκόπιος ήτο Ιεράρχης ισχυράς θελήσεως, ακαταπόνητος και ευθαρσής, γνώστης των διοικητικών προβλημάτων της Εκκλησίας, επέδειξε αγωνιστικότητα εις τα εκάστοτε ανακύπτοντα εκκλησιαστικά θέματα, υπεραμυνόμενος πάντοτε του συμφέροντος της Εκκλησίας εις βάρος πολλάκις και του ατομικού του κύρους. Ο Θεός, όμως, οίδε και το φρόνημα και την προαίρεση του Ιεράρχου τούτου και εις τα εκκλησιαστικά ζητήματα δια τα οποία κατεκρίθη.
Εξεδήμησε προς Κύριον την 3ην Δεκεμβρίου 1964.
ΓΕΡΜΑΝΟΣ Β΄ ο από Κεφαλληνίας, Μητροπολίτης Μαντινείας και Κυνουρίας 1951-1964 (Ρουμπάνης)
Ο κατά κόσμον Γεώργιος Ρουμπάνης γεννήθηκε στο Πικέρνι Μαντινείας το 1880. Εφοίτησε στο Γυμνάσιο της Τριπόλεως και εν συνεχεία αποφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή Αθηνών το 1908. Εκάρη Μοναχός εν τη Ιερά Μονή Βαρσών από τον μακαριστό προκάτοχό του Γερμανό Μεταξά. Διάκονος χειροτονήθηκε το 1909, τοποθετήθηκε Δ/ντης της Ιερατικής Σχολής Τριπόλεως και Ιεροκήρυξ της Μητροπόλεως. Πρεσβύτερος χειροτονήθηκε το 1910 από του ιδίου Αρχιερέως. Υπηρέτησε ως Στρατιωτικός Ιεροκήρυξ, συνόδευσε το 11ο Σύνταγμα Πεζικού στους Νικηφόρους Πολέμους του 1912-1913. Αρχιγραμματέας της Ιεράς Συνόδου από το 1921 μέχρι το 1924 καθώς και από 1927 μέχρι το 1934. Στις 14 Ιουνίου 1934 χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Κεφαλληνίας. Στις 25 Σεπτεμβρίου 1951 κενωθείσης της Ιεράς Μητροπόλεως Μαντινείας αξιώθηκε να ποιμάνει τον ευλογημένο λαό της ιδιαιτέρας αυτού Πατρίδος. Εξελέγη Μητροπολίτης Μαντινείας και Κυνουρίας το έτος 1951, την 26ην Οκτωβρίου 1951 έγινε η ενθρόνισή του στην Ιστορική Τριπολιτσά. Μετά την δεκατριετή Θεοφιλή Ποιμαντορία του απεδήμησεν προς Κύριον την 21 Ιανουαρίου 1964 στην Αθήνα και κηδεύτηκε πανδήμως στην Τρίπολη. Ανέπτυξε πλούσια Εκκλησιαστική και Εθνική δράση, εξέχουσα προσωπικότητα στην Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος με κύρος και βαρύνουσα γνώμη. Προσωπικότητα ξεχωριστή η οποία έφερε πάντοτε την σφραγίδα της άκρας συντηρητικότητος.
ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ Β΄ Μητροπολίτης Μαντινείας και Κυνουρίας 1965 - 1995
( Φιλιππαίος)
Ο κατά κόσμον Νικόλαος Φιλιππαίος γεννήθηκε στον Πειραιά το 1918 από γονείς καταγομένους εκ Ναυπλίου. Σπούδασε Νομική και Θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Εκάρη Μοναχός στη Μονή Ταξιαρχών Επιδαύρου την 4η Δεκεμβρίου 1941 και χειροτονήθηκε Διάκονος στις 6 Δεκεμβρίου 1941 υπό του Μητροπολίτου Αργολίδος Ιωάννου Παπασαράντου και υπηρετήσας από το 1941 έως το 1945 ως Διάκονος, ιεροκήρυξ και υπάλληλος στα Γραφεία της Μητροπόλεως Αργολίδος. Εχειροτονήθη Πρεσβύτερος τον Απρίλιο του 1945 υπό του Μητροπολίτου Αργολίδος Αγαθονίκου Παπασταματίου.
Υπηρέτησε ως Εφημέριος, στρατιωτικός Ιεροκήρυκας, Γραμματέας και Αρχιγραμματέας της Ιεράς Συνόδου. Μετεξεπαιδεύθη επί τριετίαν ειςΠαρισίους στο Κανονικό Δίκαιο. Στις 21 Νοεμβρίου 1965 στον Ιερό Ναό Αγίου Αλεξάνδρου Παλαιού Φαλήρου χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Μαντινείας και Κυνουρίας. Εκοιμήθη στις 9 Ιανουαρίου 1995 στην Τρίπολη, όπου και ετάφη
Κεκοιμημένοι Ιερείς, Ιερατεύσαντες εις τον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Αγίου Βασιλείου Τριπόλεως
Γεώργιος Σαμαράς 1884 - 1931
Δημήτριος Βλασόπουλος 1884 - 1914
Παναγιώτης Σινόπουλος 1918 - 1959
Ιωάννης Καραπαναγιώτης 1932 - 1959
Χρήστος Τζιμούρης 1961 - 1988
Σωτήριος Ανδριανόπουλος 1959 - 1999
Ευεργέτες και Δωρητές του Μητροπολιτικού
Ιερού Ναού Αγίου Βασιλείου Τριπόλεως
Πετρόπουλος ή Λέμης Απόστολος, Μ. Ευεργέτης (Τέμπλον, Αρχιερατικός Θρόνος, Αμβων, Δάπεδον).
Σπετσερόπουλος Γεώργιος, Μ. Ευεργέτης (Αγιογράφησις Τρούλλου - «Κατακόσμησις» Ναού).
Σπετσερόπουλος Δημήτριος, Μ. Ευεργέτης (Αγιογράφησις Τρούλλου - «Κατακόσμησις» Ναού).
Μητρ. Μαντινείας καί Κυνουρίας Γερμανός Ρουμπάνης, Μ. Ευεργέτης (Οικία εν Αθήναις, Πολυέλεος).
Οικονόμος Γεώργιος Ιώ. Σαμαράς, Ευεργέτης.
Ιερεύς Παναγιώτης Σινόπουλος, Ευεργέτης.
Σπύρος Π. Σωτηροπουλος, Ευεργέτης.
Ιωάννης Κ. Δρίνης, Ευεργέτης.
Αγγελική Ιω. Δρίνη, Ευεργέτης.
Αγγελική Β. Τσερετοπούλου, Ευεργέτης.
Άννα Ι. Μαλλιαροπούλου, Ευεργέτης.
Αγγελική Α. Νικολοπουλου, Ευεργέτης.
Δόξα Γ. Βασιλείου, Ευεργέτης.
Αικατερίνη Γ. Καρατζά, Ευεργέτης.
Ευστάθιος Γ. Μηνόπουλος, Ευεργέτης.
Ασημίνα Χ. Λαζαροπούλου, Ευεργέτης.
Μιχαήλ Ι. Κοντονικολάκος, Ευεργέτης.
Κλουκίνα Αναστασία καί Κων/νος, Μ. Δωρηταί.
Συκαρά Τρισεύγενη καί Χριστόφορος, Μ. Δωρηταί.
Μουμούζης Ι., Δωρητής.
Σαμπράκος Γ., Δωρητής.
Κερασοτόπουλος Δημ., Δωρητής.
Μουρούκα Φωτεινή, Δωρήτρια.
Βαρβερόπουλος Γ., Δωρητής.
Πετρόπουλος η Λέμης Ι., Δωρητής.
Δημητρόπουλος Γ.Χ., Δωρητής.
Μητσόπουλος Π., Δωρητής.
Ζερβόπουλος Β., Δωρητής.
Μιχαλόπουλος Κ.Χ., Δωρητής.
Μιχαλοπούλου Χάϊδω Κ., Δωρήτρια
Μπάκος Π., Δωρητής.
Δεκάζος Ν., Δωρητής. Και
πάντων των με οιονδήποτε τρόπο συνεργησάντων και προσφερόντων εκ του υστερήματος των ή το περίσσευμα αυτών, στην ανέγερση του Ιερού Ναού και ευεργετησάντων την Ενορία του Μητροπολιτικού Ιερού Ναού, μακαρίας μνήμης και αιωνίου αναπαύσεως αυτών.
Αιωνία αυτών η μνήμη, να έχουμε την Ευχή τους.
+ Ιερεύς Ιωάννης Σουρλίγγας
Ιερατικός Προϊστάμενος
Μητροπολιτικού Ιερού Ναού
Αγίου Βασιλείου Τριπόλεως
Tromaktiko
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Την αναζητούν 56 χρόνια μετά
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
