2012-03-27 20:58:03
Γράφει η Ολγα Γεριτσίδου
Σε κάθε διαδικασία αντιπαράθεσης και διελκυστίνδας υπάρχουν τα στάδια απόπειρας επίτευξης ενός στόχου που αποτυγχάνουν και συνεπώς πρέπει να απορρίπτονται. Μόλις αυτή η διαδικασία ολοκληρωθεί καταφέρνεται το τελειωτικό, οριστικό χτύπημα που τελειώνει την αντιπαράθεση.
Όταν η αντιπαράθεση είναι ανάμεσα σε έναν λαό και στους επίδοξους δυνάστες του το αποτέλεσμα ιστορικά πάντα είναι...... νίκη υπέρ του λαού. Αυτό όμως που πρέπει να καταλάβουμε είναι ότι ο λαός μεν ως σύνολο θα υπερτερήσει αλλά μεμονωμένα άτομα εντός του λαού θα εκλείψουν. Στο μεγαλύτερο ποσοστό τα άτομα αυτά είναι τα ανώνυμα ανενεργά στοιχεία που προσπαθούν να διάγουν με το λιγότερο δυνατό ρίσκο και τις μέγιστες δυνατές απολαβές. Τα άτομα που ‘δεν μπλέκονται’, ‘δεν ανακατεύονται’, ‘που δεν βγάζουν αυτοί το φίδι από την τρύπα’. Δηλαδή, το ποσοστό αυτό του λαού που περιμένει τον υπόλοιπο λαό να ωθήσει τις εξελίξεις ενώ ο ίδιος κρύβεται ή επιδίδεται σε πράξεις που σε κάθε περίπτωση διευκολύνουν το καθεστώς που εμμέσως πλήν σαφώς απαιτούν από τον υπόλοιπο λαό να αποτινάξει χωρίς την δική τους συμβολή, ή ακόμα χειρότερα βαυκαλίζονται περιμένοντας το ίδιο το θηρίο να αυτοκτονήσει μόνο του.
Συγκεκριμένα, κατά την διάρκεια της 25ης Μαρτίου 2012 και ιδιαιτέρως στην Αθήνα παρατηρήθηκε το φαινόμενο :
1. διάσπαση του πληθυσμού του λαού με υποκριτικές προτάσεις και δικαιολογίες που του έδιναν διέξοδο μη αντιπαράθεσης με τον φορέα του καθεστώτος στο σημείο που ένοιαζε το καθεστώς ( στο σύνταγμα κατά την διάρκεια της παρέλασης ) ενώ του επέτρεπαν να βαυκαλίζεται ότι κάνει αντίσταση. Ένα καλό παράδειγμα είναι ο μαραθώνιος μακριά από το κέντρο που οργανώθηκε δήθεν σε ένδειξη διαμαρτυρίας και επισήμως σε υπακοή κάθε απαγόρευσης που αυθαίρετα είχε επιβάλλει το καθεστώς καθώς και τα δρώμενα κατόπιν εορτής γύρω από την περιοχή του συντάγματος που πάλι ουδεμία απειλή στην εικόνα και θέληση του καθεστώτος παρουσίαζε. Μάλιστα, η υπέρμετρη υποκρισία σε αυτές τις περιπτώσεις έγκειται στην επίκληση κορυφαίων μορφών της αντίστασης κάθε εποχής όπως του Κολοκοτρώνη και του Γρηγορίου Λαμπράκη, οι οποίοι ουδέποτε απέφυγαν τα σημεία τριβής και άμεσης αντιπαράθεσης για να πάνε να παίξουν τους αντιστασιακούς εκεί που δεν ενοχλούν κανένα, υπακούοντας στις υπαγορεύσεις, απαγορεύσεις και διαταγές του εκάστοτε δυνάστη : ο μεν Κολοκοτρώνης πήγε μπροστά στα αγήματα των τούρκων και έκανε πόλεμο, αντί να κάνει τον αντιστασιακό εκτός συνόρων, ο δε Γρηγόριος Λαμπράκης έκανε τον Μαραθώνιο όταν αυτός είχε απαγορευθεί από το τότε καθεστώς της δεξιάς και συνελήφθη για αυτό αν και βουλευτής. Δεν πήγε να διαμαρτυρηθεί για την απαγόρευση σε καμμία άλλη περιοχή που δεν απασχολούσε ή απειλούσε την επιβολή του καθεστώτος. Και για αυτό βεβαίως τότε και εκείνος μόνος του βάδισε.
2. παραδοχή της αίσθησης απειλής του καθεστώτος από τον λαό με τα πρωτοφανή μέτρα ‘ασφαλείας’ των δακτύλων του καθεστώτος που αντιμαχόμαστε σήμερα ώστε να επιβιώσει και ο Λαός και η Χώρα και το Έθνος. Η υπέρμετρη αυτή αστυνόμευση ήταν ένα αναγκαστικό πέταγμα της μάσκας που έχει καταγραφεί, και ως εκ τούτου και η μη αποδοχή των κυβερνώντων από τον Λαό. Είναι δηλαδή η σφραγίδα της ένοπλης δικτατορίας που μέχρι τώρα με νύχια και με δόντια προσπαθούσαν να μην επιδείξουν. Σε συνδυασμό με τις αποδοκιμασίες – άρνηση απόδοσης τιμής προς τους κυβερνώντες από τους παρελαύνοντες μαθητές που δεν γύρισαν το κεφάλι, μούντζωσαν ή ολοκλήρωσαν την παρέλαση τους πριν να φτάσουν στους ‘επισήμους’ επιδεικνύεται περιτράνως η απόρριψη του συνόλου των φιλοκυβερνώντων από τον Λαό και τις νέες γενιές του. Όμως η απόρριψη και η αποδοκιμασία δεν συνεπάγεται και έλλειψη ανοχής. Δηλαδή, μόνο δημοκράτες αποχωρούν ενώπιον διαπίστωσης αποδοκιμασίας και απόρριψης. Οι δικτάτορες παντός είδους και διαμετρήματος δεν αποχωρούν ποτέ όση και αν είναι η αποδοκιμασία και όσο και μεγάλο, έκδηλο και χειροπιαστό (π.χ. γιαούρτια) και αν είναι το είδος της. Οι δικτάτορες παντός είδους και διαμετρήματος μόνο εκδιώκονται. Εάν δεν εκδιωχθούν βιαίως απλώς παραδίδουν σκυτάλη σε νέους δικτάτορες με όποια μάσκα και αν παρουσιάζονται αυτοί (π.χ. από παπαδόπουλο/ιωαννίδη σε καραμανλή-παπανδρέου και μεταπολίτευση).
3. ο στόχος της προπαγάνδας τώρα είναι η αναχαίτιση του βίαιου διωγμού και βιαίας τιμωρίας των καθεστωτικών. Για αυτό εκλογολογούν ενώ δεν υπάρχουν επισήμως εκλογές / προεκλογική περίοδος και επαναλάμβαναν καθ’ όλη την εβδομάδα προ της 25ης Μαρτίου ότι ο λαός θα πρέπει να κρατηθεί και να μην ανατρέψει βίαια την κυβέρνηση διότι έρχονται εκλογές. Όμως, ακόμα και αν έρθουν εκλογές, που πιθανότατα δεν θα συμβούν ή δεν θα συμβούν με τον συμβατικό τρόπο είναι σαφές ότι και πάλι οι καθεστωτικοί δεν θα φύγουν ακόμα και αν τα εκλογικά αποτελέσματα τους διατάσσουν να το πράξουν. Και μόνο η συζήτηση που πλανάται για τον μη εκλεγέντα εντεταλμένο του καθεστώτος παπαδήμο να παραμείνει στην θέση αυτή ανεξαρτήτως εκλογών αποδεικνύει ότι η όλη εκλογολογία είναι ο αντιπερισπασμός που δίνει στον λαό την ψευδαίσθηση ότι το θηρίο θα προσκαλέσει μόνο του τον θάνατο του ενώ είναι σε θέση να τον αποφεύγει δια παντός. Και πέραν των ιδίων των αντιπροσώπων, η κοινή δήλωση ότι το μνημονιακό καθεστώς και η αλλοδαπή επιτροπεία δεν πρόκειται να ανατραπούν ούτως ή άλλως είναι περαιτέρω απόδειξη ότι δεν υπάρχουν δυνατότητες διεξαγωγής πραγματικών και Δημοκρατικών εκλογών όπου η ψήφος του Λαού να επιφέρει οποιαδήποτε ουσιαστική αλλαγή.
Δηλαδή λαέ αυτό που θα έπρεπε να καταλάβεις από την 25η Μαρτίου 2012 είναι ότι και σε φοβούνται αλλά και σε δουλεύουν γιατί σε θεωρούν ηλίθιο ιθαγενή που με τα καθρεφτάκια που γυαλίζουν θα τυφλωθείς και δεν θα κάνεις το τελειωτικό χτύπημα που φοβούνται και τρέμουν από εσένα.
Ευελπιστούν ότι θα τρέχεις εκεί που δεν ενοχλείς, θα φωνάζεις εκεί που δεν ενοχλείς, θα ακούς τους νέους ταγούς που προσπαθούν να σου περάσουν ότι θα πρέπει να λογαριάζεις την κούφια τους δύναμη η οποία δεν είναι τίποτα μπροστά σε εσένα όταν ακούς μόνο την συνείδηση σου και αντιδράς βάσει αυτής και θα φωνάζεις δήθεν αντιστασιακά αλλά ουσιαστικά ακίνδυνα για το καθεστώς και ότι στο τέλος θα δεχτείς την κοροϊδία των εκλογών, εάν αποφασίσουν ότι πρέπει να σου τις δώσουν και αυτές ως άλλοθι τους.
Οι πραγματικοί αντιστασιακοί, οι πραγματικοί αγωνιστές πάνε είτε μόνοι τους είτε πολλοί εκεί που τους απειλούν και τους απαγορεύουν να πλησιάσουν διότι μόνο τότε δείχνουν ότι το καθεστώς δεν έχει επάνω τους ισχύ και δεν συναινούν ούτε δέχονται να δώσουν / παραχωρήσουν τίποτε δικό τους στον αντίπαλο. Οι πραγματικοί αντιστασιακοί δεν λογαριάζουν το τι θα τους συμβεί ούτε και τις απειλές γιατί αυτό σημαίνει υποταγή και αναγνώριση της εξουσίας αυτού που εξαπολύει τις απειλές.
Οι εκλογές δεν μπορούν να φέρουν την αλλαγή και την ανατροπή.
Οι ‘αντιστασιακές’ εκδηλώσεις είναι καραγκιοζιλίκια που δεν αφορούν ούτε απειλούν την εξουσία του ολοκληρωτικού καθεστώτος ( δεν έχουμε δημοκρατία ).
Η ανοχή στην αστυνομία με το άλλοθι ότι οι αστυνόμοι εκτελούν διαταγές/εντολές ( δηλαδή στηρίζουν το παράνομο καθεστώς ενάντια στο Σύνταγμα και την Δημοκρατία ) σημαίνει παραδοχή του δακτύλου εξουσίας του παράνομου καθεστώτος. Η αστυνομία πρέπει να αναγνωρίζεται μόνο όταν ακολουθεί το Σύνταγμα και τους Συνταγματικούς νόμους και όχι τις αυθαίρετες εντολές των υφαρπαγέων της εξουσίας.
Εάν δεν σταματήσεις να αναγνωρίζεις την εξουσία του κάθε ενός, από τον τελευταίο δημόσιο υπαλληλίσκο μέχρι τον αστυνόμο μέχρι την κυβέρνηση μέχρι τον πρόεδρο της δημοκρατίας ( που τους προσλαμβάνεις και τους πληρώνεις εσύ ) ως βαρύτερη της δικής σου εξουσίας που είσαι ο Ελληνικός Λαός, ποτέ δεν θα γίνεις πραγματικά Κυρίαρχος, και ποτέ δεν θα ψηφίσεις για να βγάλεις εκπροσώπους. Πάντα θα ψηφίζεις για να τους βγάζεις δυνάστες σου ( για να το πούμε ευγενικά ).
Σταμάτησε να ελπίζεις στον κάθε αρχηγίσκο εντός και εκτός βουλής ότι αυτός θα φροντίσει τα συμφέροντα σου καλύτερα από εσένα τον ίδιο. Όλοι σε χρησιμοποιούν για δική τους προώθηση και όσο τους δείχνεις ότι προσφέρεσαι για οπαδός οποιουδήποτε ( από τον πιο ξεφωνημένο μέχρι τον πιο δήθεν άφθαρτο ) τόσο θα σε θεωρούν αμελητέα ποσότητα και βλάκα ( και ό,τι άλλο συνεπάγεται αυτό ).
Όμως, επειδή τα δείγματα υπάρχουν ότι ούτε βλάκας είσαι ούτε αμελητέα ποσότητα, επιτέλους πάρε το απόφαση ότι ανώδυνη λύση να απαλλαγείς από την γάγγραινα δεν υπάρχει. Μόνο μαχαίρι υπάρχει και ή θα το χρησιμοποιήσεις για να αποβάλλεις την γάγγραινα από το σώμα σου ή θα πεθάνεις αργά και βασανιστικά από αυτήν.
Μόνο εσύ θα το κάνεις. Κανένας ‘εκπρόσωπος’ δεν θα το κάνει. Σταμάτα να περιμένεις τον σωτήρα και σώσε τον εαυτό σου και την οικογένεια σου μόνος σου.
Άκου την φωνή της επιβίωσης. Kafeneio
Σε κάθε διαδικασία αντιπαράθεσης και διελκυστίνδας υπάρχουν τα στάδια απόπειρας επίτευξης ενός στόχου που αποτυγχάνουν και συνεπώς πρέπει να απορρίπτονται. Μόλις αυτή η διαδικασία ολοκληρωθεί καταφέρνεται το τελειωτικό, οριστικό χτύπημα που τελειώνει την αντιπαράθεση.
Όταν η αντιπαράθεση είναι ανάμεσα σε έναν λαό και στους επίδοξους δυνάστες του το αποτέλεσμα ιστορικά πάντα είναι...... νίκη υπέρ του λαού. Αυτό όμως που πρέπει να καταλάβουμε είναι ότι ο λαός μεν ως σύνολο θα υπερτερήσει αλλά μεμονωμένα άτομα εντός του λαού θα εκλείψουν. Στο μεγαλύτερο ποσοστό τα άτομα αυτά είναι τα ανώνυμα ανενεργά στοιχεία που προσπαθούν να διάγουν με το λιγότερο δυνατό ρίσκο και τις μέγιστες δυνατές απολαβές. Τα άτομα που ‘δεν μπλέκονται’, ‘δεν ανακατεύονται’, ‘που δεν βγάζουν αυτοί το φίδι από την τρύπα’. Δηλαδή, το ποσοστό αυτό του λαού που περιμένει τον υπόλοιπο λαό να ωθήσει τις εξελίξεις ενώ ο ίδιος κρύβεται ή επιδίδεται σε πράξεις που σε κάθε περίπτωση διευκολύνουν το καθεστώς που εμμέσως πλήν σαφώς απαιτούν από τον υπόλοιπο λαό να αποτινάξει χωρίς την δική τους συμβολή, ή ακόμα χειρότερα βαυκαλίζονται περιμένοντας το ίδιο το θηρίο να αυτοκτονήσει μόνο του.
Συγκεκριμένα, κατά την διάρκεια της 25ης Μαρτίου 2012 και ιδιαιτέρως στην Αθήνα παρατηρήθηκε το φαινόμενο :
1. διάσπαση του πληθυσμού του λαού με υποκριτικές προτάσεις και δικαιολογίες που του έδιναν διέξοδο μη αντιπαράθεσης με τον φορέα του καθεστώτος στο σημείο που ένοιαζε το καθεστώς ( στο σύνταγμα κατά την διάρκεια της παρέλασης ) ενώ του επέτρεπαν να βαυκαλίζεται ότι κάνει αντίσταση. Ένα καλό παράδειγμα είναι ο μαραθώνιος μακριά από το κέντρο που οργανώθηκε δήθεν σε ένδειξη διαμαρτυρίας και επισήμως σε υπακοή κάθε απαγόρευσης που αυθαίρετα είχε επιβάλλει το καθεστώς καθώς και τα δρώμενα κατόπιν εορτής γύρω από την περιοχή του συντάγματος που πάλι ουδεμία απειλή στην εικόνα και θέληση του καθεστώτος παρουσίαζε. Μάλιστα, η υπέρμετρη υποκρισία σε αυτές τις περιπτώσεις έγκειται στην επίκληση κορυφαίων μορφών της αντίστασης κάθε εποχής όπως του Κολοκοτρώνη και του Γρηγορίου Λαμπράκη, οι οποίοι ουδέποτε απέφυγαν τα σημεία τριβής και άμεσης αντιπαράθεσης για να πάνε να παίξουν τους αντιστασιακούς εκεί που δεν ενοχλούν κανένα, υπακούοντας στις υπαγορεύσεις, απαγορεύσεις και διαταγές του εκάστοτε δυνάστη : ο μεν Κολοκοτρώνης πήγε μπροστά στα αγήματα των τούρκων και έκανε πόλεμο, αντί να κάνει τον αντιστασιακό εκτός συνόρων, ο δε Γρηγόριος Λαμπράκης έκανε τον Μαραθώνιο όταν αυτός είχε απαγορευθεί από το τότε καθεστώς της δεξιάς και συνελήφθη για αυτό αν και βουλευτής. Δεν πήγε να διαμαρτυρηθεί για την απαγόρευση σε καμμία άλλη περιοχή που δεν απασχολούσε ή απειλούσε την επιβολή του καθεστώτος. Και για αυτό βεβαίως τότε και εκείνος μόνος του βάδισε.
2. παραδοχή της αίσθησης απειλής του καθεστώτος από τον λαό με τα πρωτοφανή μέτρα ‘ασφαλείας’ των δακτύλων του καθεστώτος που αντιμαχόμαστε σήμερα ώστε να επιβιώσει και ο Λαός και η Χώρα και το Έθνος. Η υπέρμετρη αυτή αστυνόμευση ήταν ένα αναγκαστικό πέταγμα της μάσκας που έχει καταγραφεί, και ως εκ τούτου και η μη αποδοχή των κυβερνώντων από τον Λαό. Είναι δηλαδή η σφραγίδα της ένοπλης δικτατορίας που μέχρι τώρα με νύχια και με δόντια προσπαθούσαν να μην επιδείξουν. Σε συνδυασμό με τις αποδοκιμασίες – άρνηση απόδοσης τιμής προς τους κυβερνώντες από τους παρελαύνοντες μαθητές που δεν γύρισαν το κεφάλι, μούντζωσαν ή ολοκλήρωσαν την παρέλαση τους πριν να φτάσουν στους ‘επισήμους’ επιδεικνύεται περιτράνως η απόρριψη του συνόλου των φιλοκυβερνώντων από τον Λαό και τις νέες γενιές του. Όμως η απόρριψη και η αποδοκιμασία δεν συνεπάγεται και έλλειψη ανοχής. Δηλαδή, μόνο δημοκράτες αποχωρούν ενώπιον διαπίστωσης αποδοκιμασίας και απόρριψης. Οι δικτάτορες παντός είδους και διαμετρήματος δεν αποχωρούν ποτέ όση και αν είναι η αποδοκιμασία και όσο και μεγάλο, έκδηλο και χειροπιαστό (π.χ. γιαούρτια) και αν είναι το είδος της. Οι δικτάτορες παντός είδους και διαμετρήματος μόνο εκδιώκονται. Εάν δεν εκδιωχθούν βιαίως απλώς παραδίδουν σκυτάλη σε νέους δικτάτορες με όποια μάσκα και αν παρουσιάζονται αυτοί (π.χ. από παπαδόπουλο/ιωαννίδη σε καραμανλή-παπανδρέου και μεταπολίτευση).
3. ο στόχος της προπαγάνδας τώρα είναι η αναχαίτιση του βίαιου διωγμού και βιαίας τιμωρίας των καθεστωτικών. Για αυτό εκλογολογούν ενώ δεν υπάρχουν επισήμως εκλογές / προεκλογική περίοδος και επαναλάμβαναν καθ’ όλη την εβδομάδα προ της 25ης Μαρτίου ότι ο λαός θα πρέπει να κρατηθεί και να μην ανατρέψει βίαια την κυβέρνηση διότι έρχονται εκλογές. Όμως, ακόμα και αν έρθουν εκλογές, που πιθανότατα δεν θα συμβούν ή δεν θα συμβούν με τον συμβατικό τρόπο είναι σαφές ότι και πάλι οι καθεστωτικοί δεν θα φύγουν ακόμα και αν τα εκλογικά αποτελέσματα τους διατάσσουν να το πράξουν. Και μόνο η συζήτηση που πλανάται για τον μη εκλεγέντα εντεταλμένο του καθεστώτος παπαδήμο να παραμείνει στην θέση αυτή ανεξαρτήτως εκλογών αποδεικνύει ότι η όλη εκλογολογία είναι ο αντιπερισπασμός που δίνει στον λαό την ψευδαίσθηση ότι το θηρίο θα προσκαλέσει μόνο του τον θάνατο του ενώ είναι σε θέση να τον αποφεύγει δια παντός. Και πέραν των ιδίων των αντιπροσώπων, η κοινή δήλωση ότι το μνημονιακό καθεστώς και η αλλοδαπή επιτροπεία δεν πρόκειται να ανατραπούν ούτως ή άλλως είναι περαιτέρω απόδειξη ότι δεν υπάρχουν δυνατότητες διεξαγωγής πραγματικών και Δημοκρατικών εκλογών όπου η ψήφος του Λαού να επιφέρει οποιαδήποτε ουσιαστική αλλαγή.
Δηλαδή λαέ αυτό που θα έπρεπε να καταλάβεις από την 25η Μαρτίου 2012 είναι ότι και σε φοβούνται αλλά και σε δουλεύουν γιατί σε θεωρούν ηλίθιο ιθαγενή που με τα καθρεφτάκια που γυαλίζουν θα τυφλωθείς και δεν θα κάνεις το τελειωτικό χτύπημα που φοβούνται και τρέμουν από εσένα.
Ευελπιστούν ότι θα τρέχεις εκεί που δεν ενοχλείς, θα φωνάζεις εκεί που δεν ενοχλείς, θα ακούς τους νέους ταγούς που προσπαθούν να σου περάσουν ότι θα πρέπει να λογαριάζεις την κούφια τους δύναμη η οποία δεν είναι τίποτα μπροστά σε εσένα όταν ακούς μόνο την συνείδηση σου και αντιδράς βάσει αυτής και θα φωνάζεις δήθεν αντιστασιακά αλλά ουσιαστικά ακίνδυνα για το καθεστώς και ότι στο τέλος θα δεχτείς την κοροϊδία των εκλογών, εάν αποφασίσουν ότι πρέπει να σου τις δώσουν και αυτές ως άλλοθι τους.
Οι πραγματικοί αντιστασιακοί, οι πραγματικοί αγωνιστές πάνε είτε μόνοι τους είτε πολλοί εκεί που τους απειλούν και τους απαγορεύουν να πλησιάσουν διότι μόνο τότε δείχνουν ότι το καθεστώς δεν έχει επάνω τους ισχύ και δεν συναινούν ούτε δέχονται να δώσουν / παραχωρήσουν τίποτε δικό τους στον αντίπαλο. Οι πραγματικοί αντιστασιακοί δεν λογαριάζουν το τι θα τους συμβεί ούτε και τις απειλές γιατί αυτό σημαίνει υποταγή και αναγνώριση της εξουσίας αυτού που εξαπολύει τις απειλές.
Οι εκλογές δεν μπορούν να φέρουν την αλλαγή και την ανατροπή.
Οι ‘αντιστασιακές’ εκδηλώσεις είναι καραγκιοζιλίκια που δεν αφορούν ούτε απειλούν την εξουσία του ολοκληρωτικού καθεστώτος ( δεν έχουμε δημοκρατία ).
Η ανοχή στην αστυνομία με το άλλοθι ότι οι αστυνόμοι εκτελούν διαταγές/εντολές ( δηλαδή στηρίζουν το παράνομο καθεστώς ενάντια στο Σύνταγμα και την Δημοκρατία ) σημαίνει παραδοχή του δακτύλου εξουσίας του παράνομου καθεστώτος. Η αστυνομία πρέπει να αναγνωρίζεται μόνο όταν ακολουθεί το Σύνταγμα και τους Συνταγματικούς νόμους και όχι τις αυθαίρετες εντολές των υφαρπαγέων της εξουσίας.
Εάν δεν σταματήσεις να αναγνωρίζεις την εξουσία του κάθε ενός, από τον τελευταίο δημόσιο υπαλληλίσκο μέχρι τον αστυνόμο μέχρι την κυβέρνηση μέχρι τον πρόεδρο της δημοκρατίας ( που τους προσλαμβάνεις και τους πληρώνεις εσύ ) ως βαρύτερη της δικής σου εξουσίας που είσαι ο Ελληνικός Λαός, ποτέ δεν θα γίνεις πραγματικά Κυρίαρχος, και ποτέ δεν θα ψηφίσεις για να βγάλεις εκπροσώπους. Πάντα θα ψηφίζεις για να τους βγάζεις δυνάστες σου ( για να το πούμε ευγενικά ).
Σταμάτησε να ελπίζεις στον κάθε αρχηγίσκο εντός και εκτός βουλής ότι αυτός θα φροντίσει τα συμφέροντα σου καλύτερα από εσένα τον ίδιο. Όλοι σε χρησιμοποιούν για δική τους προώθηση και όσο τους δείχνεις ότι προσφέρεσαι για οπαδός οποιουδήποτε ( από τον πιο ξεφωνημένο μέχρι τον πιο δήθεν άφθαρτο ) τόσο θα σε θεωρούν αμελητέα ποσότητα και βλάκα ( και ό,τι άλλο συνεπάγεται αυτό ).
Όμως, επειδή τα δείγματα υπάρχουν ότι ούτε βλάκας είσαι ούτε αμελητέα ποσότητα, επιτέλους πάρε το απόφαση ότι ανώδυνη λύση να απαλλαγείς από την γάγγραινα δεν υπάρχει. Μόνο μαχαίρι υπάρχει και ή θα το χρησιμοποιήσεις για να αποβάλλεις την γάγγραινα από το σώμα σου ή θα πεθάνεις αργά και βασανιστικά από αυτήν.
Μόνο εσύ θα το κάνεις. Κανένας ‘εκπρόσωπος’ δεν θα το κάνει. Σταμάτα να περιμένεις τον σωτήρα και σώσε τον εαυτό σου και την οικογένεια σου μόνος σου.
Άκου την φωνή της επιβίωσης. Kafeneio
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Μπλόκο του Δημοσίου στην ΑΕΚ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Μετά το Πάσχα αναμένεται η απόφαση του ΣτΕ για τα διόδια
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
