2013-01-22 10:24:21
Τις τελευταίες ημέρες ξέσπασε πόλεμος με επίκεντρο το ΔΝΤ. Δύο είναι τα μέτωπα στα οποία διεξάγονται οι μάχες.
Πρώτον, στην έκθεση που συνοδεύει την εκταμίευση της δόσης του Ταμείου για τη χώρα μας και η οποία ερμηνεύτηκε ως... παρέμβαση στα εσωτερικά της χώρας είτε στο σκέλος που αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ είτε για την λήψη νέων μέτρων εφόσον δεν αποδώσουν τα συμφωνηθέντα με την τρόικα. Και δεύτερον, στο αιφνίδιο αντάρτικο Λοβέρδου κατά Παπανδρέου για την προσφυγή στο ΔΝΤ. Ας τα εξετάσουμε ένα ένα, κατά σειρά σπουδαιότητος.
Το ΔΝΤ επισημαίνει τα αυτονόητα. Υπάρχει κάποιος ο οποίος διαφωνεί με την εκτίμηση πως θα χρειαστούν νέα μέτρα αν δεν αποδώσουν αυτά που ελήφθησαν ή δεν γίνουν αυτά για τα οποία η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί και μάλιστα εγγράφως; Δεν νομίζω. Όλοι το γνωρίζουν, όλοι απεύχονται αυτό να συμβεί, και όλοι, ασχέτως του τι δημοσίως δηλώνουν, φοβούνται ότι θα συμβεί. Αφού είναι έτσι, αφού οι επισημάνσεις αποτελούν κοινό τόπο, δικαιολογούνται οι εγχώριες αντιδράσεις, και ιδιαίτερα των κομμάτων που συγκροτούν την κυβέρνηση;
Από πολιτική άποψη σαφέστατα και δικαιολογούνται. Όχι επειδή αποτελούν παρέμβαση στο εσωτερικό της χώρας -αυτή ούτως ή άλλως είναι μια πραγματικότητα, η οποία έχει γίνει αποδεκτή με την υπογραφή των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων- αλλά επειδή επιβαρύνει την ψυχολογία των Ελλήνων και επαναφέρει από το παράθυρο την αμφισβήτηση που η κυβέρνηση προσπαθεί, εντός και εκτός συνόρων, να εξαλείψει σχετικά με τις δυνατότητές της να τιθασεύσει την κρίση. Είναι μία αχρείαστη τρικλοποδιά, την οποίαν όσο πιο γρήγορα ξεχάσουμε και την υποβαθμίσουμε τόσο το καλύτερο για όλους.
Ορισμένοι θα πουν πως αυτά είναι ψιλά γράμματα για το ΔΝΤ, το οποίο, εκ της φύσεως του, είναι τεχνοκρατικός θεσμός. Λάθος. Το Ταμείο δεν είναι ουδέτερο πολιτικά. Κάθε άλλο. Εκτός από οικονομικός είναι και πολιτικός θεσμός. Οι παρεμβάσεις του, οι αποφάσεις του, η συνολική του λειτουργία, υπηρετούν και πολιτικούς στόχους και εξυπηρετούν συμφέροντα τα οποία συνδέονται άμεσα με τις δυνάμεις και τα κράτη που κυριαρχούν στη διοίκηση του Ταμείου. Ακόμη και στην περίπτωσή μας, το ΔΝΤ έχει παραβιάσει πλειστάκις το καταστατικό του.
Με πολιτικά και όχι αμιγώς τεχνοκρατικά κριτήρια ελήφθησαν αποφάσεις του, προκειμένου να συνεχιστεί το πρόγραμμα δανειοδότησης της Ελλάδας. Θα μπορούσε λοιπόν να παραλείψει τις «επισημάνσεις», ευθυγραμμιζόμενο με την «αισιόδοξη ματιά» που θεώνται την ελληνική προσπάθεια, το τελευταίο διάστημα, τα δύο άλλα μέρη της τρόικας. Θα μπορούσε να έχει τηρήσει, όπως και στο παρελθόν, μια πιο ευέλικτη πολιτική στάση προκειμένου να διευκολύνει το κλίμα αισιοδοξίας και σταθερότητας που είναι απαραίτητο για να συνεχιστεί η ελληνική προσπάθεια. Και οπωσδήποτε ήταν απαράδεκτη η απόπειρα να «κηλιδωθεί» ο ΣΥΡΙΖΑ. Απόπειρα άκρως πολιτική κι αυτή.
Κάποιοι, της αντιπολιτεύσεως, ίσως αντιτείνουν πως οι αλήθειες πρέπει να λέγονται, επειδή διαφορετικά πριμοδοτείται η κυβέρνηση, η οποία υποστηρίζει ότι δεν θα ληφθούν νέα μέτρα. Το ερώτημα που ανακύπτει είναι: πως ασκείται η αντιπολίτευση; Επί γεγονότων ή επί υποθέσεων; Επί των διαφορετικών εκτιμήσεων ή επί του πρακτέου; Δεν λέει κανείς να μην σημειώσει η αντιπολίτευση τις διαφωνίες της και τις διαφορετικές της εκτιμήσεις. Κάθε άλλο. Όμως θα πρέπει ταυτόχρονα να επιθυμεί να μην ληφθούν νέα μέτρα, επειδή αυτά θα επιδεινώσουν την κατάσταση, και οι πρώτοι χαμένοι θα είναι αυτοί στο όνομα των οποίων η αντιπολίτευση ομιλεί.
Το πρόβλημα δεν είναι να δικαιωθεί η κυβέρνηση ή ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά να σωθεί η χώρα. Αν ληφθούν νέα μέτρα, τότε δικαιούται και τον κόσμο να χαλάσει και να προσπαθήσει να τα αποτρέψει. Αυτή θα είναι μια ουσιαστική διαφωνία και όχι αν το ΔΝΤ ή οποιοσδήποτε άλλος, με τις δηλώσεις του, λέει ή όχι την αλήθεια. Το ζητούμενο δεν είναι τίνος την εκτίμηση, της κυβέρνησης ή της αντιπολίτευσης, επιβεβαιώνει το ΔΝΤ. Το ζητούμενο είναι να μην ληφθούν νέα μέτρα. Αν ληφθούν, η αντιπολίτευση θα έχει δίκαιο και ανάλογα οφείλει να πράξει. Αν δεν ληφθούν αυτό θα είναι καλό για τη χώρα και τους πολίτες.
Ας έλθουμε τώρα στον ερίτιμο κύριο Λοβέρδο, και στην, αιφνιδίως ανακληθείσα στη μνήμη του, περίοδο υπαγωγής της χώρας στην τρόικα. Καλύτερα όμως το επεισόδιο «οι LORDs και το καταραμένο ΔΝΤ» να το αφήσω για αύριο. Σήμερα έγραψα πάλι πολλά, και όλοι με συμβουλεύουν να είμαι βραχύλογος. Εξάλλου αυτό που σκέφτομαι να γράψω δεν εξαντλείται στην επικαιρότητα. Κάθε άλλο. Ες αύριον λοιπόν για τον Λοβέρδο Φελνίκος
communenews
Πρώτον, στην έκθεση που συνοδεύει την εκταμίευση της δόσης του Ταμείου για τη χώρα μας και η οποία ερμηνεύτηκε ως... παρέμβαση στα εσωτερικά της χώρας είτε στο σκέλος που αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ είτε για την λήψη νέων μέτρων εφόσον δεν αποδώσουν τα συμφωνηθέντα με την τρόικα. Και δεύτερον, στο αιφνίδιο αντάρτικο Λοβέρδου κατά Παπανδρέου για την προσφυγή στο ΔΝΤ. Ας τα εξετάσουμε ένα ένα, κατά σειρά σπουδαιότητος.
Το ΔΝΤ επισημαίνει τα αυτονόητα. Υπάρχει κάποιος ο οποίος διαφωνεί με την εκτίμηση πως θα χρειαστούν νέα μέτρα αν δεν αποδώσουν αυτά που ελήφθησαν ή δεν γίνουν αυτά για τα οποία η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί και μάλιστα εγγράφως; Δεν νομίζω. Όλοι το γνωρίζουν, όλοι απεύχονται αυτό να συμβεί, και όλοι, ασχέτως του τι δημοσίως δηλώνουν, φοβούνται ότι θα συμβεί. Αφού είναι έτσι, αφού οι επισημάνσεις αποτελούν κοινό τόπο, δικαιολογούνται οι εγχώριες αντιδράσεις, και ιδιαίτερα των κομμάτων που συγκροτούν την κυβέρνηση;
Από πολιτική άποψη σαφέστατα και δικαιολογούνται. Όχι επειδή αποτελούν παρέμβαση στο εσωτερικό της χώρας -αυτή ούτως ή άλλως είναι μια πραγματικότητα, η οποία έχει γίνει αποδεκτή με την υπογραφή των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων- αλλά επειδή επιβαρύνει την ψυχολογία των Ελλήνων και επαναφέρει από το παράθυρο την αμφισβήτηση που η κυβέρνηση προσπαθεί, εντός και εκτός συνόρων, να εξαλείψει σχετικά με τις δυνατότητές της να τιθασεύσει την κρίση. Είναι μία αχρείαστη τρικλοποδιά, την οποίαν όσο πιο γρήγορα ξεχάσουμε και την υποβαθμίσουμε τόσο το καλύτερο για όλους.
Ορισμένοι θα πουν πως αυτά είναι ψιλά γράμματα για το ΔΝΤ, το οποίο, εκ της φύσεως του, είναι τεχνοκρατικός θεσμός. Λάθος. Το Ταμείο δεν είναι ουδέτερο πολιτικά. Κάθε άλλο. Εκτός από οικονομικός είναι και πολιτικός θεσμός. Οι παρεμβάσεις του, οι αποφάσεις του, η συνολική του λειτουργία, υπηρετούν και πολιτικούς στόχους και εξυπηρετούν συμφέροντα τα οποία συνδέονται άμεσα με τις δυνάμεις και τα κράτη που κυριαρχούν στη διοίκηση του Ταμείου. Ακόμη και στην περίπτωσή μας, το ΔΝΤ έχει παραβιάσει πλειστάκις το καταστατικό του.
Με πολιτικά και όχι αμιγώς τεχνοκρατικά κριτήρια ελήφθησαν αποφάσεις του, προκειμένου να συνεχιστεί το πρόγραμμα δανειοδότησης της Ελλάδας. Θα μπορούσε λοιπόν να παραλείψει τις «επισημάνσεις», ευθυγραμμιζόμενο με την «αισιόδοξη ματιά» που θεώνται την ελληνική προσπάθεια, το τελευταίο διάστημα, τα δύο άλλα μέρη της τρόικας. Θα μπορούσε να έχει τηρήσει, όπως και στο παρελθόν, μια πιο ευέλικτη πολιτική στάση προκειμένου να διευκολύνει το κλίμα αισιοδοξίας και σταθερότητας που είναι απαραίτητο για να συνεχιστεί η ελληνική προσπάθεια. Και οπωσδήποτε ήταν απαράδεκτη η απόπειρα να «κηλιδωθεί» ο ΣΥΡΙΖΑ. Απόπειρα άκρως πολιτική κι αυτή.
Κάποιοι, της αντιπολιτεύσεως, ίσως αντιτείνουν πως οι αλήθειες πρέπει να λέγονται, επειδή διαφορετικά πριμοδοτείται η κυβέρνηση, η οποία υποστηρίζει ότι δεν θα ληφθούν νέα μέτρα. Το ερώτημα που ανακύπτει είναι: πως ασκείται η αντιπολίτευση; Επί γεγονότων ή επί υποθέσεων; Επί των διαφορετικών εκτιμήσεων ή επί του πρακτέου; Δεν λέει κανείς να μην σημειώσει η αντιπολίτευση τις διαφωνίες της και τις διαφορετικές της εκτιμήσεις. Κάθε άλλο. Όμως θα πρέπει ταυτόχρονα να επιθυμεί να μην ληφθούν νέα μέτρα, επειδή αυτά θα επιδεινώσουν την κατάσταση, και οι πρώτοι χαμένοι θα είναι αυτοί στο όνομα των οποίων η αντιπολίτευση ομιλεί.
Το πρόβλημα δεν είναι να δικαιωθεί η κυβέρνηση ή ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά να σωθεί η χώρα. Αν ληφθούν νέα μέτρα, τότε δικαιούται και τον κόσμο να χαλάσει και να προσπαθήσει να τα αποτρέψει. Αυτή θα είναι μια ουσιαστική διαφωνία και όχι αν το ΔΝΤ ή οποιοσδήποτε άλλος, με τις δηλώσεις του, λέει ή όχι την αλήθεια. Το ζητούμενο δεν είναι τίνος την εκτίμηση, της κυβέρνησης ή της αντιπολίτευσης, επιβεβαιώνει το ΔΝΤ. Το ζητούμενο είναι να μην ληφθούν νέα μέτρα. Αν ληφθούν, η αντιπολίτευση θα έχει δίκαιο και ανάλογα οφείλει να πράξει. Αν δεν ληφθούν αυτό θα είναι καλό για τη χώρα και τους πολίτες.
Ας έλθουμε τώρα στον ερίτιμο κύριο Λοβέρδο, και στην, αιφνιδίως ανακληθείσα στη μνήμη του, περίοδο υπαγωγής της χώρας στην τρόικα. Καλύτερα όμως το επεισόδιο «οι LORDs και το καταραμένο ΔΝΤ» να το αφήσω για αύριο. Σήμερα έγραψα πάλι πολλά, και όλοι με συμβουλεύουν να είμαι βραχύλογος. Εξάλλου αυτό που σκέφτομαι να γράψω δεν εξαντλείται στην επικαιρότητα. Κάθε άλλο. Ες αύριον λοιπόν για τον Λοβέρδο Φελνίκος
communenews
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Συνεδρία Eurogroup: Οριστικά μετά τις εκλογές το μνημόνιο στη Κύπρο
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
