2013-01-22 11:05:03
Γράφει ο Ισαάκ Τριανταφυλλίδης
Οι Αμερικανοί καλωσορίζουν και επίσημα για ακόμα μια φορά τον Μπαράκ Ομπάμα στον Λευκό Οίκο και του παραδίδουν το τιμόνι της χώρας. Η τελετή ορκωμοσίας του, χαρακτηρίζεται ως μια ιδιαίτερη γιορτή της αμερικανικής δημοκρατίας καθώς ο 44ος πρόεδρος των ΗΠΑ δίνει δημοσίως τον όρκο του κάτω από τον λευκό τρούλο του Καπιτωλίου.
Η δεύτερη προεδρική θητεία του Μπαράκ Ομπάμα έχει μόλις αρχίσει και για πολλούς, πιθανόν θα καταδείξει τα όρια της αμερικανικής δύναμης σε ένα κόσμο που συνεχώς αλλάζει.
Οι δεύτερες θητείες των Αμερικανών προέδρων πάντα ξεκινούν με μεγάλες προσδοκίες και μια ρητορική που εμπνέει τον λαό της χώρας. Ο ένοικος του λευκού Οίκου στην δεύτερη θητεία του, όπως έχει ιστορικά καταγραφεί, εμφανίζεται πιο «απελευθερωμένος» και ώριμος πολιτικά για να επιδιώξει να κάνει πράξη τα οράματα του και να αφήσει την δική του κληρονομία στον Λευκό Οίκο.
Ο Μπαράκ Ομπάμα ξεκινά την δεύτερη θητεία του έχοντας επίγνωση των πολιτικών ευκαιριών αλλά και των περιορισμών που θα πρέπει να λάβει υπόψη έχοντας ως κληρονομία την πλειοψηφία της Δημοκρατικής παράταξης στα νομοθετικά σώματα της χώρας. Ο προκάτοχος τους Τζορτζ Μπους στην ίδια περίπτωση, δεν κατάφερε να μεταφράσει τον έλεγχο του Λευκού οίκο και την πλειοψηφία στα δυο σώματα της Γερουσίας σε μεταρρυθμίσεις.
Οι περισσότεροι πρόεδροι που ξεκινούν την δεύτερη θητεία τους, χάνουν την «ενέργεια» τους πολύ γρήγορα και πολλοί μάλιστα από αυτούς τερμάτιζαν την πολιτική τους καριέρα υπό την σκιά σκανδάλων και αμφισβήτησης. Ο Τζορτζ Μπους «χρεώθηκε» την αποτυχία των Αμερικανών στο Ιράκ, ο Μπίλ Κλίντον αντιμετώπισε το σκάνδαλο Λιουίνσκι και ο Ρόναλντ Ρέιγκαν «χτυπήθηκε» από το σκάνδαλο της πώλησης όπλων από την Αμερική στο Ιράν την εποχή του εμπάργκο στην Τεχεράνη.
Δεν υπάρχει ωστόσο αμφιβολία πως ο Μπαράκ Ομπάμα κρατά γερά το τιμόνι της χώρας έχοντας επιδείξει τις τελευταίες εβδομάδες περίσσιο πολιτικό θάρρος. Κατάφερε να αναγκάσει τους Ρεπουμπλικάνους να εγκαταλείψουν το δόγμα τους ενάντια στις αυξήσεις των φόρων και προκαλεί ανοικτά το λόμπι των όπλων.
Αν και οι κινήσεις του εντυπωσιακές, ο Ομπαμα αργά η γρήγορα θα δεχτεί μεγαλύτερη αντίσταση ακόμα και μέσα από το ίδιο το κόμμα του καθώς θα προσπαθεί να πείσει πολιτικούς και αμερικανικό λαό να δεχθούν μεγαλύτερες οικονομικές και κοινωνικές αλλαγές στις ΗΠΑ.
Στα φλέγοντα θέματα της εξωτερικής πολιτικής, οι Αμερικανοί πρόεδροι στην δεύτερη θητεία τους προσπάθησαν με μεγαλύτερο θάρρος να αναλάβουν σημαντικές πρωτοβουλίες.
Ο Κλίντον πίεζε για μια Ισραηλο-παλαιστινιακή συμφωνία μέχρι την τελευταία μέρα της θητείας του στο Λευκό Οίκο. Ο Ρέιγκαν προχώρησε ένα φιλόδοξο πυρηνικό πρόγραμμα ελέγχου των εξοπλισμών με τον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ. Ο Τζορτζ Μπούς κατάφερε να πιέσει την αμερικανική γερουσία να εγκρίνει μια πολιτική πυρηνική πρωτοβουλία με την Ινδία κατά τους τελευταίους μήνες της προεδρίας του το 2008.
Οι κινήσεις του Μπαράκ Ομπάμα σύμφωνα με τους αναλυτές θα οδηγηθούν από μια πιο ρεαλιστική προσέγγιση. Η έμφαση του, στο να τερματιστεί η αμερικανική «περιπέτεια» στο εξωτερικό. Προτεραιότητα του να φροντίσει η Αμερική τα του οίκου της και να μην ξοδέψει τις δυνάμεις της για να λύσει τα προβλήματα του υπόλοιπου κόσμου. Το οριστικό τέλος των δαπανηρών πολέμων σε Ιράκ και Αφγανιστάν στην κορυφή της ατζέντας του.
Αν τελικά ο Μπαράκ Ομπάμα παραμείνει πιστός στην ρεαλιστική αυτή έκφανση της εξωτερική πολιτικής και αντισταθεί στους «πειρασμούς» για διεθνείς παρεμβάσεις, ο κόσμος θα αντικρίσει μια πολύ διαφορετική Αμερική. Και η κληρονομία που θα αφήσει πίσω του ο 44ος ένοικος του Λευκού Οίκου θα είναι εκείνη της λογικής της εγχώριας λιτότητας και της αναγνώρισης των ορίων της εξουσίας μιας υπερδύναμης σε έναν μεταβαλλόμενο κόσμο.
exelixeis.gr
Οι Αμερικανοί καλωσορίζουν και επίσημα για ακόμα μια φορά τον Μπαράκ Ομπάμα στον Λευκό Οίκο και του παραδίδουν το τιμόνι της χώρας. Η τελετή ορκωμοσίας του, χαρακτηρίζεται ως μια ιδιαίτερη γιορτή της αμερικανικής δημοκρατίας καθώς ο 44ος πρόεδρος των ΗΠΑ δίνει δημοσίως τον όρκο του κάτω από τον λευκό τρούλο του Καπιτωλίου.
Η δεύτερη προεδρική θητεία του Μπαράκ Ομπάμα έχει μόλις αρχίσει και για πολλούς, πιθανόν θα καταδείξει τα όρια της αμερικανικής δύναμης σε ένα κόσμο που συνεχώς αλλάζει.
Οι δεύτερες θητείες των Αμερικανών προέδρων πάντα ξεκινούν με μεγάλες προσδοκίες και μια ρητορική που εμπνέει τον λαό της χώρας. Ο ένοικος του λευκού Οίκου στην δεύτερη θητεία του, όπως έχει ιστορικά καταγραφεί, εμφανίζεται πιο «απελευθερωμένος» και ώριμος πολιτικά για να επιδιώξει να κάνει πράξη τα οράματα του και να αφήσει την δική του κληρονομία στον Λευκό Οίκο.
Ο Μπαράκ Ομπάμα ξεκινά την δεύτερη θητεία του έχοντας επίγνωση των πολιτικών ευκαιριών αλλά και των περιορισμών που θα πρέπει να λάβει υπόψη έχοντας ως κληρονομία την πλειοψηφία της Δημοκρατικής παράταξης στα νομοθετικά σώματα της χώρας. Ο προκάτοχος τους Τζορτζ Μπους στην ίδια περίπτωση, δεν κατάφερε να μεταφράσει τον έλεγχο του Λευκού οίκο και την πλειοψηφία στα δυο σώματα της Γερουσίας σε μεταρρυθμίσεις.
Οι περισσότεροι πρόεδροι που ξεκινούν την δεύτερη θητεία τους, χάνουν την «ενέργεια» τους πολύ γρήγορα και πολλοί μάλιστα από αυτούς τερμάτιζαν την πολιτική τους καριέρα υπό την σκιά σκανδάλων και αμφισβήτησης. Ο Τζορτζ Μπους «χρεώθηκε» την αποτυχία των Αμερικανών στο Ιράκ, ο Μπίλ Κλίντον αντιμετώπισε το σκάνδαλο Λιουίνσκι και ο Ρόναλντ Ρέιγκαν «χτυπήθηκε» από το σκάνδαλο της πώλησης όπλων από την Αμερική στο Ιράν την εποχή του εμπάργκο στην Τεχεράνη.
Δεν υπάρχει ωστόσο αμφιβολία πως ο Μπαράκ Ομπάμα κρατά γερά το τιμόνι της χώρας έχοντας επιδείξει τις τελευταίες εβδομάδες περίσσιο πολιτικό θάρρος. Κατάφερε να αναγκάσει τους Ρεπουμπλικάνους να εγκαταλείψουν το δόγμα τους ενάντια στις αυξήσεις των φόρων και προκαλεί ανοικτά το λόμπι των όπλων.
Αν και οι κινήσεις του εντυπωσιακές, ο Ομπαμα αργά η γρήγορα θα δεχτεί μεγαλύτερη αντίσταση ακόμα και μέσα από το ίδιο το κόμμα του καθώς θα προσπαθεί να πείσει πολιτικούς και αμερικανικό λαό να δεχθούν μεγαλύτερες οικονομικές και κοινωνικές αλλαγές στις ΗΠΑ.
Στα φλέγοντα θέματα της εξωτερικής πολιτικής, οι Αμερικανοί πρόεδροι στην δεύτερη θητεία τους προσπάθησαν με μεγαλύτερο θάρρος να αναλάβουν σημαντικές πρωτοβουλίες.
Ο Κλίντον πίεζε για μια Ισραηλο-παλαιστινιακή συμφωνία μέχρι την τελευταία μέρα της θητείας του στο Λευκό Οίκο. Ο Ρέιγκαν προχώρησε ένα φιλόδοξο πυρηνικό πρόγραμμα ελέγχου των εξοπλισμών με τον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ. Ο Τζορτζ Μπούς κατάφερε να πιέσει την αμερικανική γερουσία να εγκρίνει μια πολιτική πυρηνική πρωτοβουλία με την Ινδία κατά τους τελευταίους μήνες της προεδρίας του το 2008.
Οι κινήσεις του Μπαράκ Ομπάμα σύμφωνα με τους αναλυτές θα οδηγηθούν από μια πιο ρεαλιστική προσέγγιση. Η έμφαση του, στο να τερματιστεί η αμερικανική «περιπέτεια» στο εξωτερικό. Προτεραιότητα του να φροντίσει η Αμερική τα του οίκου της και να μην ξοδέψει τις δυνάμεις της για να λύσει τα προβλήματα του υπόλοιπου κόσμου. Το οριστικό τέλος των δαπανηρών πολέμων σε Ιράκ και Αφγανιστάν στην κορυφή της ατζέντας του.
Αν τελικά ο Μπαράκ Ομπάμα παραμείνει πιστός στην ρεαλιστική αυτή έκφανση της εξωτερική πολιτικής και αντισταθεί στους «πειρασμούς» για διεθνείς παρεμβάσεις, ο κόσμος θα αντικρίσει μια πολύ διαφορετική Αμερική. Και η κληρονομία που θα αφήσει πίσω του ο 44ος ένοικος του Λευκού Οίκου θα είναι εκείνη της λογικής της εγχώριας λιτότητας και της αναγνώρισης των ορίων της εξουσίας μιας υπερδύναμης σε έναν μεταβαλλόμενο κόσμο.
exelixeis.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Συλλήψεις διαρρηκτών στη Μεσσηνία
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Τα ωραιότερα ξενοδοχεία φτιαγμένα από πάγο!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
