2013-01-22 13:18:03
Γράφει ο Τσανούσης Στάμος
Οποίος παρακολούθησε έστω και λίγο τον τελευταίο καιρό τις συνεδριάσεις της βουλής δεν μπορεί παρά να συμφωνήσει ότι ολόκληρη η πολιτική σκηνή ζει την απόλυτη παρακμή Παρακμή αξιών αλλά και δείκτη νοημοσύνης μαζί με ένα τεράστιο έλλειμμα παιδείας μαζί με αναλγησία και ανηθικότητα είναι το καλύτερο που μπορεί να βγάλει ο πολιτικός κόσμος στο σύνολο του.
Ακριβώς λόγο της παρακμής αυτής , η Ελλάδα υποφέρει και βυθίζεται όλο και περισσότερο όχι μόνο στην φτώχεια και τον εξευτελισμό, αλλά κυρίως στον εξτρεμισμό. Όλα τα κόμματα , αν και με μια πρώτη ματιά φαίνεται να το κάνουν μόνο τα κόμματα της αντιπολίτευσης , έχουν υιοθετήσει έναν ακραίο λόγο και ακραία επιχειρήματα. Κλέφτες , προδότες, ανθέλληνες, κυβέρνηση Τσολακογλου και πολλά αλλά ακούγονται από όλες τις πλευρές της βουλής αλλά και της πολιτικής συνολικά.
Αυτό δεν γίνεται τυχαία
. Σε μια εποχή όπου όλα τα κόμματα λίγο πολύ ξέρουν ότι δεν εκφράζουν τον ελληνικό λαό , προσπαθούν να περιχαρακωθούν πίσω από γεμάτες ένταση εκφράσεις και αντιδράσεις. Είναι ο μόνος τρόπος, η πόλωση , για να κρατήσουν ένα συνολικό ποσοστό ψηφοφόρων που να στοιχειοθετεί το αποτέλεσμα των εκλογών. Διότι χωρίς αυτήν την πόλωση , τα ποσοστά συμμετοχής στις εκλογές θα ήταν τέτοια που καμία κυβέρνηση δεν θα είχε την νομιμοποίηση να κυβέρνηση.
Σε ένα τέτοιο περιβάλλον με αυτές τις επιλογές που υπάρχουν , δεν υπάρχει και διέξοδο για το υφιστάμενο πολιτικό σύστημα. Οι πιθανές πολιτικές είναι τέτοιες που νομοτελειακά θα οδηγήσουν στην έκρηξη. Μπορεί να μην συμβεί αύριο, μπορεί να συμβεί σε ένα χρόνο ή σε δυο χρόνια αλλά αυτή η παρακμή δεν πρόκειται να σταματήσει χωρίς αίμα. Και αυτή θα είναι η χειρότερη παρακαταθήκη που θα αφήσει το υφιστάμενο πολιτικό σκηνικό. Επειδή ακριβώς οι Έλληνες χωρίζονται σε στρατόπεδα , σε δεξιούς , σε χρυσαυγίτες , σε αναρχικούς, σε κομμουνιστές και σε οτιδήποτε άλλο η Ελλάδα θα πρέπει να ζήσει με την κατάρα του διχασμού για πολλά χρόνια.
Η εποχή μας δεν έχει και μεγάλες διάφορες από την εποχή που στην Ελλάδα άναψε η σπίθα του εμφυλίου πολέμου. Άνθρωποι απογοητευμένοι , θυμωμένοι , αγριεμένοι, πορωμένοι, στρατεύονται σε κόμματα και ιδέες τα οποία ετοιμάζονται για τον δικό τους πόλεμο.
Το μοναδικό καλό λοιπόν που μπορεί να κάνει το πολιτικό σύστημα , αν του έχει μείνει το παραμικρό αίσθημα ευθύνης, ευθιξίας, σεβασμού στην Ελλάδα , στην ιδέα της δημοκρατίας και σε άλλα ιδανικά είναι να φύγει. Να φύγει αυτοβούλως παραδίδοντας την εξουσία στον λαό όσο αυτός μπορεί να λειτουργήσει ακόμα σαν ......λαός και όχι σαν εχθρός ο ένας του αλλού.
Διότι το ότι θα φύγουν όλοι όσοι είναι σήμερα πολιτικοί είναι σίγουρο. Το ζητούμενο είναι να φύγουν χωρίς αυτός που θα τους διώξει να λερώσει τα χέρια του. Όσο προσπαθούν ακόμα να κρατήσουν στην ζωή το υφιστάμενο πολιτικό σύστημα , τόσο οδηγούν την Ελλάδα και τους Έλληνες στον εξτρεμισμό. Άρα λοιπόν κοντά είναι η μέρα που θα φτάσει η παρακμή στο σημείο βρασμού κάποιου, και αυτός ο κάποιος θα θερίσει..... κεφάλια.
Αυτό από μόνο του θα είναι κατάρα και θα γίνει και ο λόγος που το επόμενο σύστημα δεν πρόκειται να έχει καμία τύχη. Θα είναι ένα καθεστώς το οποίο δικαίως η αδίκως θα έχει λερώσει τα χέρια του με αίμα. Άρα θα έχει χάσει εκ προοιμίου την δυνατότητα να φέρει κάθαρση αξίων και θεσμών. Εκτός αν πέσουμε πάνω σε αγίους ανθρώπους και αποσυρθούν αμέσως μετά την εγκαθίδρυση του νέου status, οι οποίοι απλά δεν υπάρχουν.
Όλη αυτή η ενέργεια που συσσωρεύεται, ο θυμός και η αγανάκτηση κάποια στιγμή θα ξεσπάσουν και τότε ο καθένας θα πολεμήσει με τους δικούς του εχθρούς και όχι με τις αιτίες που μας έφτασαν εδώ. Διότι όσο δίκιο ή άδικο και αν έχουν οι αναρχικοί ή οι αντιεξουσιαστές να εχθρεύονται την Χρυσή Αυγή , όσο δίκιο ή άδικο και αν έχουν οι Χρυσαυγίτες να εχθρεύονται τους κομμουνιστές , δεν παραδέχονται το απλό. Ότι ο δεδομένος εχθρός δεν είναι αυτός που μας έφτασε εδώ. Και το χειρότερο είναι ότι όλοι δεν αντιλαμβάνονται τις αστοχίες της δικής τους ιδεολογίας. θεωρούν όλοι ότι η ομάδα τους η το κόμμα τους απαρτίζεται από αγγέλους και η ιστορία έχει δείξει ότι δεν υπάρχουν τέτοιοι. Στην γη τουλάχιστον.
Για τον λόγο αυτό ο μοναδικός τρόπος στην Ελλάδα να μην χυθεί αίμα είναι η πολιτική σκηνή να αντιληφθεί , να παραδεχτεί τα λάθη της και να αποσυρθεί δίνοντας άμεσα εντολή για εκλογές στις οποίες δεν θα συμμετάσχει κανένα πολιτικό πρόσωπο η κόμμα από τα υφιστάμενα.
Και επειδή αυτό δεν πρόκειται να γίνει πρέπει όλοι να προετοιμαζόμαστε για το μεγάλο μπαμ. Και θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι αυτό το μπαμ δεν θα είναι κάποιου είδους λύτρωση. Θα είναι η οριακή κατάσταση η οποία όμως θα είναι συνέχεια της υφιστάμενης παρακμής. Και επειδή το αίμα δεν στεγνώσει ούτε ξεβάφει απλά θα περιμένουμε πάρα πολύ την εποχή που θα έρθουν οι ζωές μας πάλι σε ένα παραδεκτό επίπεδο.
Η ιστορία έχει δείξει ότι η περίφημη συμφιλίωση μετά τον εμφύλιο πόλεμο δεν έγινε ποτέ. Ακόμα και τώρα εξήντα χρόνια μετά την λήξη του άνθρωποι οι οποίοι δεν έζησαν στο πετσί τους την παραφροσύνη εκείνης της εποχής ξεθάβουν αυτούσιες ακόμα και τις εκφράσεις εκείνης της εποχής.
Για τον λόγο αυτό πρέπει να πατήσουμε σε δυο βάρκες οι οποίες μάλιστα δεν κούνιουνται καθόλου ρυθμικά. Από την μια επαναστάτες χωρίς αύριο μήπως και φύγει ο καρκίνος που έχει εξαπλωθεί στην Ελλάδα και από την άλλη απόλυτα δεκτικοί και ήπιοι στον διπλανό ο οποίος για τους δικούς του λόγους , από τα δικά του βιώματα και παιδεία , κατέληξε σε διαφορετικό πολιτικό χώρο από εμάς.
Το μεγαλύτερο όπλο του υφιστάμενου πολιτικού συστήματος είναι ακριβώς η δυσκολία ενός τέτοιου εγχειρήματος. Για τον λόγο αυτό άλλωστε φροντίζουν καθημερινά να τονίζουν, όχι τις δικές τους αδυναμίες αλλά την απόσταση απόψεων μεταξύ όλων των άλλων μεταξύ τους. Και τους τοποθετούν όλους στα άκρα τα οποία τα καλλιεργούν κιόλας. Καλλιεργούν και τροφοδοτούν το μίσος μεταξύ των διαφορετικών απόψεων οι οποίες όμως στο σύνολο τους από οποίο σημείο και ξεκινούν έχουν ως κοινό παρονομαστή την απαίτηση για αλλαγή και την αγανάκτηση. Για αυτό το λόγο όσες φορές , ειδικά τον τελευταίο καιρό, και αν προκλήθηκαν επεισόδια μεταξύ αντιπάλων ομάδων όπως αντιεξουσιαστές και χρυσαυγίτες το κράτος απλά παρακολουθεί. Όταν κάποια από τις ομάδες αυτές προχωρήσει σε κάποιου είδους αντίδραση, σπεύδουν να καταδικάσουν. Όταν όμως γίνονται επεισόδια μεταξύ τους, όπως στον Βόλο, δεν αναφέρονται καθόλου σε αυτά.
Σε όποιον χώρο λοιπόν και αν ανήκουμε πέρα από τα δίκαια η άδικα επιχειρήματα που έχουμε εναντίων άλλης ομάδας δεν πρέπει να αποπροσανατολιζόμαστε και να ξεχνάμε ποιος φταίει για την κατάντια μας.
Όσο για τους πολιτικούς έχουν την επιλογή. Μπορούν να επιλέξουν ποιος θα είναι ο πολιτικός τους θάνατος και αν αυτός θα είναι μόνο πολιτικός. . Είτε ήρεμα με την παράδοση της εξουσίας στον λαό είτε με όπλα και κρεμάλες. Είναι μια επιλογή απλά δική τους. Επειδή όμως είναι απίθανο να αποσυρθούν , πρέπει εμείς να αντιδράσουμε.
Με λογική και ανεκτικότητα.
Διότι αλλιώς απλά γινόμαστε οι συνεχιστές του συστήματος
stsanoussis.blogspot.gr
Οποίος παρακολούθησε έστω και λίγο τον τελευταίο καιρό τις συνεδριάσεις της βουλής δεν μπορεί παρά να συμφωνήσει ότι ολόκληρη η πολιτική σκηνή ζει την απόλυτη παρακμή Παρακμή αξιών αλλά και δείκτη νοημοσύνης μαζί με ένα τεράστιο έλλειμμα παιδείας μαζί με αναλγησία και ανηθικότητα είναι το καλύτερο που μπορεί να βγάλει ο πολιτικός κόσμος στο σύνολο του.
Ακριβώς λόγο της παρακμής αυτής , η Ελλάδα υποφέρει και βυθίζεται όλο και περισσότερο όχι μόνο στην φτώχεια και τον εξευτελισμό, αλλά κυρίως στον εξτρεμισμό. Όλα τα κόμματα , αν και με μια πρώτη ματιά φαίνεται να το κάνουν μόνο τα κόμματα της αντιπολίτευσης , έχουν υιοθετήσει έναν ακραίο λόγο και ακραία επιχειρήματα. Κλέφτες , προδότες, ανθέλληνες, κυβέρνηση Τσολακογλου και πολλά αλλά ακούγονται από όλες τις πλευρές της βουλής αλλά και της πολιτικής συνολικά.
Αυτό δεν γίνεται τυχαία
Σε ένα τέτοιο περιβάλλον με αυτές τις επιλογές που υπάρχουν , δεν υπάρχει και διέξοδο για το υφιστάμενο πολιτικό σύστημα. Οι πιθανές πολιτικές είναι τέτοιες που νομοτελειακά θα οδηγήσουν στην έκρηξη. Μπορεί να μην συμβεί αύριο, μπορεί να συμβεί σε ένα χρόνο ή σε δυο χρόνια αλλά αυτή η παρακμή δεν πρόκειται να σταματήσει χωρίς αίμα. Και αυτή θα είναι η χειρότερη παρακαταθήκη που θα αφήσει το υφιστάμενο πολιτικό σκηνικό. Επειδή ακριβώς οι Έλληνες χωρίζονται σε στρατόπεδα , σε δεξιούς , σε χρυσαυγίτες , σε αναρχικούς, σε κομμουνιστές και σε οτιδήποτε άλλο η Ελλάδα θα πρέπει να ζήσει με την κατάρα του διχασμού για πολλά χρόνια.
Η εποχή μας δεν έχει και μεγάλες διάφορες από την εποχή που στην Ελλάδα άναψε η σπίθα του εμφυλίου πολέμου. Άνθρωποι απογοητευμένοι , θυμωμένοι , αγριεμένοι, πορωμένοι, στρατεύονται σε κόμματα και ιδέες τα οποία ετοιμάζονται για τον δικό τους πόλεμο.
Το μοναδικό καλό λοιπόν που μπορεί να κάνει το πολιτικό σύστημα , αν του έχει μείνει το παραμικρό αίσθημα ευθύνης, ευθιξίας, σεβασμού στην Ελλάδα , στην ιδέα της δημοκρατίας και σε άλλα ιδανικά είναι να φύγει. Να φύγει αυτοβούλως παραδίδοντας την εξουσία στον λαό όσο αυτός μπορεί να λειτουργήσει ακόμα σαν ......λαός και όχι σαν εχθρός ο ένας του αλλού.
Διότι το ότι θα φύγουν όλοι όσοι είναι σήμερα πολιτικοί είναι σίγουρο. Το ζητούμενο είναι να φύγουν χωρίς αυτός που θα τους διώξει να λερώσει τα χέρια του. Όσο προσπαθούν ακόμα να κρατήσουν στην ζωή το υφιστάμενο πολιτικό σύστημα , τόσο οδηγούν την Ελλάδα και τους Έλληνες στον εξτρεμισμό. Άρα λοιπόν κοντά είναι η μέρα που θα φτάσει η παρακμή στο σημείο βρασμού κάποιου, και αυτός ο κάποιος θα θερίσει..... κεφάλια.
Αυτό από μόνο του θα είναι κατάρα και θα γίνει και ο λόγος που το επόμενο σύστημα δεν πρόκειται να έχει καμία τύχη. Θα είναι ένα καθεστώς το οποίο δικαίως η αδίκως θα έχει λερώσει τα χέρια του με αίμα. Άρα θα έχει χάσει εκ προοιμίου την δυνατότητα να φέρει κάθαρση αξίων και θεσμών. Εκτός αν πέσουμε πάνω σε αγίους ανθρώπους και αποσυρθούν αμέσως μετά την εγκαθίδρυση του νέου status, οι οποίοι απλά δεν υπάρχουν.
Όλη αυτή η ενέργεια που συσσωρεύεται, ο θυμός και η αγανάκτηση κάποια στιγμή θα ξεσπάσουν και τότε ο καθένας θα πολεμήσει με τους δικούς του εχθρούς και όχι με τις αιτίες που μας έφτασαν εδώ. Διότι όσο δίκιο ή άδικο και αν έχουν οι αναρχικοί ή οι αντιεξουσιαστές να εχθρεύονται την Χρυσή Αυγή , όσο δίκιο ή άδικο και αν έχουν οι Χρυσαυγίτες να εχθρεύονται τους κομμουνιστές , δεν παραδέχονται το απλό. Ότι ο δεδομένος εχθρός δεν είναι αυτός που μας έφτασε εδώ. Και το χειρότερο είναι ότι όλοι δεν αντιλαμβάνονται τις αστοχίες της δικής τους ιδεολογίας. θεωρούν όλοι ότι η ομάδα τους η το κόμμα τους απαρτίζεται από αγγέλους και η ιστορία έχει δείξει ότι δεν υπάρχουν τέτοιοι. Στην γη τουλάχιστον.
Για τον λόγο αυτό ο μοναδικός τρόπος στην Ελλάδα να μην χυθεί αίμα είναι η πολιτική σκηνή να αντιληφθεί , να παραδεχτεί τα λάθη της και να αποσυρθεί δίνοντας άμεσα εντολή για εκλογές στις οποίες δεν θα συμμετάσχει κανένα πολιτικό πρόσωπο η κόμμα από τα υφιστάμενα.
Και επειδή αυτό δεν πρόκειται να γίνει πρέπει όλοι να προετοιμαζόμαστε για το μεγάλο μπαμ. Και θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι αυτό το μπαμ δεν θα είναι κάποιου είδους λύτρωση. Θα είναι η οριακή κατάσταση η οποία όμως θα είναι συνέχεια της υφιστάμενης παρακμής. Και επειδή το αίμα δεν στεγνώσει ούτε ξεβάφει απλά θα περιμένουμε πάρα πολύ την εποχή που θα έρθουν οι ζωές μας πάλι σε ένα παραδεκτό επίπεδο.
Η ιστορία έχει δείξει ότι η περίφημη συμφιλίωση μετά τον εμφύλιο πόλεμο δεν έγινε ποτέ. Ακόμα και τώρα εξήντα χρόνια μετά την λήξη του άνθρωποι οι οποίοι δεν έζησαν στο πετσί τους την παραφροσύνη εκείνης της εποχής ξεθάβουν αυτούσιες ακόμα και τις εκφράσεις εκείνης της εποχής.
Για τον λόγο αυτό πρέπει να πατήσουμε σε δυο βάρκες οι οποίες μάλιστα δεν κούνιουνται καθόλου ρυθμικά. Από την μια επαναστάτες χωρίς αύριο μήπως και φύγει ο καρκίνος που έχει εξαπλωθεί στην Ελλάδα και από την άλλη απόλυτα δεκτικοί και ήπιοι στον διπλανό ο οποίος για τους δικούς του λόγους , από τα δικά του βιώματα και παιδεία , κατέληξε σε διαφορετικό πολιτικό χώρο από εμάς.
Το μεγαλύτερο όπλο του υφιστάμενου πολιτικού συστήματος είναι ακριβώς η δυσκολία ενός τέτοιου εγχειρήματος. Για τον λόγο αυτό άλλωστε φροντίζουν καθημερινά να τονίζουν, όχι τις δικές τους αδυναμίες αλλά την απόσταση απόψεων μεταξύ όλων των άλλων μεταξύ τους. Και τους τοποθετούν όλους στα άκρα τα οποία τα καλλιεργούν κιόλας. Καλλιεργούν και τροφοδοτούν το μίσος μεταξύ των διαφορετικών απόψεων οι οποίες όμως στο σύνολο τους από οποίο σημείο και ξεκινούν έχουν ως κοινό παρονομαστή την απαίτηση για αλλαγή και την αγανάκτηση. Για αυτό το λόγο όσες φορές , ειδικά τον τελευταίο καιρό, και αν προκλήθηκαν επεισόδια μεταξύ αντιπάλων ομάδων όπως αντιεξουσιαστές και χρυσαυγίτες το κράτος απλά παρακολουθεί. Όταν κάποια από τις ομάδες αυτές προχωρήσει σε κάποιου είδους αντίδραση, σπεύδουν να καταδικάσουν. Όταν όμως γίνονται επεισόδια μεταξύ τους, όπως στον Βόλο, δεν αναφέρονται καθόλου σε αυτά.
Σε όποιον χώρο λοιπόν και αν ανήκουμε πέρα από τα δίκαια η άδικα επιχειρήματα που έχουμε εναντίων άλλης ομάδας δεν πρέπει να αποπροσανατολιζόμαστε και να ξεχνάμε ποιος φταίει για την κατάντια μας.
Όσο για τους πολιτικούς έχουν την επιλογή. Μπορούν να επιλέξουν ποιος θα είναι ο πολιτικός τους θάνατος και αν αυτός θα είναι μόνο πολιτικός. . Είτε ήρεμα με την παράδοση της εξουσίας στον λαό είτε με όπλα και κρεμάλες. Είναι μια επιλογή απλά δική τους. Επειδή όμως είναι απίθανο να αποσυρθούν , πρέπει εμείς να αντιδράσουμε.
Με λογική και ανεκτικότητα.
Διότι αλλιώς απλά γινόμαστε οι συνεχιστές του συστήματος
stsanoussis.blogspot.gr
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Μία νεκρή και πάνω από 24 τραυματίες στην Εγνατία
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
