2013-01-23 14:11:10
του Βαγγέλη Μπραουδάκη
Ηταν Παρασκευή 16 Φεβρουαρίου του 2007. Ο τότε πρόεδρος της ΑΕΚ, Ντέμης Νικολαΐδης, δίνει έκτακτη συνέντευξη Τύπου, για να διαψεύσει δημοσιεύματα ότι φεύγει επειδή δεν είχαν δοθεί από τους μετόχους τα αναγκαία χρήματα για μεταγραφές τον Ιανουάριο. Λίγες ημέρες νωρίτερα είχε διεξαχθεί το ματς με τον Ολυμπιακό (εκείνο το 3-3 με τον Μπριάκο διαιτητή και τους καυγάδες για τα πέναλτι που δεν είχαν σφυριχτεί), όπου οι «κιτρινόμαυροι» του Φερέρ, έχοντας ξεμείνει από ακραίους μπακ, αγωνίζονται με 3-5-2
Η κουβέντα στη συνέντευξη Τύπου ανάβει φυσιολογικά με ερωτήσεις γύρω από το ναυάγιο της μεταγραφής Τοροσίδη. Σε εκείνη, άλλωστε, τη μεταγραφική περίοδο ο -ούτε 22 ετών ακόμα- Βασίλης Τοροσίδης μόλις είχε μετακινηθεί από την Ξάνθη στον Ολυμπιακό, παρότι είχε ενδιαφερθεί σφόδρα η ΑΕΚ και είχε, μάλιστα, αγωνιστεί και στο εν λόγω ματς
Ο Νικολαΐδης επί λέξει απαντάει τα εξής στο συγκεκριμένο θέμα: «Υπήρχαν παίκτες που θέλαμε, αλλά δεν μπορέσαμε να τους πάρουμε
. Θέλαμε τον Τοροσίδη. Πήρα ο ίδιος τηλέφωνο τον πρόεδρο της Ξάνθης. Μου είπε ένα ποσό, τον ξαναπήρα τηλέφωνο και δεν μου απάντησε. Δεν με άφησε να μπω στη διαδικασία πρότασης για τον παίκτη. Κινηθήκαμε για τον παίκτη πριν μάθουμε πως τον θέλει ο Ολυμπιακός. Δεν έχει σημασία να πούμε τώρα πόσα χρήματα θα διαθέταμε για τον Τοροσίδη»
Θυμάμαι έντονα το ύφος και την απογοήτευση του Ντέμη για την απώλεια του συγκεκριμένου νεαρού, ο οποίος δεν είχε παίξει ακόμα στην Εθνική Ανδρών (ήταν φανερό στο πρόσωπό του ότι εκτιμούσε πως η Ενωση είχε χάσει κάποιον που θα κάνει σπουδαία καριέρα). Θυμάμαι και τη δυσπιστία στην αίθουσα αρκετών συναδέλφων, που προφανώς δεν τον θεωρούσαν αντίστοιχα αξιόλογο και δυσανασχετούσαν που μετά την «πόρτα» της Ξάνθης η ΑΕΚ δεν κινήθηκε να πάρει οποιονδήποτε άλλον με τα ίδια χρήματα που θα δαπανούσε για τον Τοροσίδη
Τα θυμήθηκα όλα αυτά στο ευχάριστο άκουσμα της μετακίνησής του στη Ρόμα, για να γίνει ο πέμπτος Ελληνας διεθνής στην ιστορία αυτής της σπουδαίας ομάδας (μετά τον Ελευθερόπουλο, τον Χούτο, τον Δέλλα και τον Ταχτσίδη). Μια εξέλιξη ταιριαστή με το ταλέντο του κι ας εκτιμώ ότι άργησε κάπως να κάνει το βήμα για να βγει από τα σύνορα -νομίζω ότι μετά το Μουντιάλ της Νότιας Αφρικής, πριν από 2,5 χρόνια, ήταν σε ακόμα πιο κατάλληλη ηλικία και κατάσταση
Πώς να είχε άραγε κυλήσει ο χρόνος και ποια να ήταν τώρα η προσωπική διαδρομή του Τοροσίδη αν τον Γενάρη του 2007 ο Πανόπουλος ξανασήκωνε το τηλέφωνο στον Νικολαΐδη; Αν δεν είχε προλάβει να τον κατεβάσει στον Πειραιά ο Κόκκαλης;
πηγή: sentragoal.gr
Ηταν Παρασκευή 16 Φεβρουαρίου του 2007. Ο τότε πρόεδρος της ΑΕΚ, Ντέμης Νικολαΐδης, δίνει έκτακτη συνέντευξη Τύπου, για να διαψεύσει δημοσιεύματα ότι φεύγει επειδή δεν είχαν δοθεί από τους μετόχους τα αναγκαία χρήματα για μεταγραφές τον Ιανουάριο. Λίγες ημέρες νωρίτερα είχε διεξαχθεί το ματς με τον Ολυμπιακό (εκείνο το 3-3 με τον Μπριάκο διαιτητή και τους καυγάδες για τα πέναλτι που δεν είχαν σφυριχτεί), όπου οι «κιτρινόμαυροι» του Φερέρ, έχοντας ξεμείνει από ακραίους μπακ, αγωνίζονται με 3-5-2
Η κουβέντα στη συνέντευξη Τύπου ανάβει φυσιολογικά με ερωτήσεις γύρω από το ναυάγιο της μεταγραφής Τοροσίδη. Σε εκείνη, άλλωστε, τη μεταγραφική περίοδο ο -ούτε 22 ετών ακόμα- Βασίλης Τοροσίδης μόλις είχε μετακινηθεί από την Ξάνθη στον Ολυμπιακό, παρότι είχε ενδιαφερθεί σφόδρα η ΑΕΚ και είχε, μάλιστα, αγωνιστεί και στο εν λόγω ματς
Ο Νικολαΐδης επί λέξει απαντάει τα εξής στο συγκεκριμένο θέμα: «Υπήρχαν παίκτες που θέλαμε, αλλά δεν μπορέσαμε να τους πάρουμε
Θυμάμαι έντονα το ύφος και την απογοήτευση του Ντέμη για την απώλεια του συγκεκριμένου νεαρού, ο οποίος δεν είχε παίξει ακόμα στην Εθνική Ανδρών (ήταν φανερό στο πρόσωπό του ότι εκτιμούσε πως η Ενωση είχε χάσει κάποιον που θα κάνει σπουδαία καριέρα). Θυμάμαι και τη δυσπιστία στην αίθουσα αρκετών συναδέλφων, που προφανώς δεν τον θεωρούσαν αντίστοιχα αξιόλογο και δυσανασχετούσαν που μετά την «πόρτα» της Ξάνθης η ΑΕΚ δεν κινήθηκε να πάρει οποιονδήποτε άλλον με τα ίδια χρήματα που θα δαπανούσε για τον Τοροσίδη
Τα θυμήθηκα όλα αυτά στο ευχάριστο άκουσμα της μετακίνησής του στη Ρόμα, για να γίνει ο πέμπτος Ελληνας διεθνής στην ιστορία αυτής της σπουδαίας ομάδας (μετά τον Ελευθερόπουλο, τον Χούτο, τον Δέλλα και τον Ταχτσίδη). Μια εξέλιξη ταιριαστή με το ταλέντο του κι ας εκτιμώ ότι άργησε κάπως να κάνει το βήμα για να βγει από τα σύνορα -νομίζω ότι μετά το Μουντιάλ της Νότιας Αφρικής, πριν από 2,5 χρόνια, ήταν σε ακόμα πιο κατάλληλη ηλικία και κατάσταση
Πώς να είχε άραγε κυλήσει ο χρόνος και ποια να ήταν τώρα η προσωπική διαδρομή του Τοροσίδη αν τον Γενάρη του 2007 ο Πανόπουλος ξανασήκωνε το τηλέφωνο στον Νικολαΐδη; Αν δεν είχε προλάβει να τον κατεβάσει στον Πειραιά ο Κόκκαλης;
πηγή: sentragoal.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Το τουμπεκί και οι 29 προβληματισμοί μου...
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
