2013-01-25 13:52:03
Γράφει ο Ἀρχιμ. Β. Γ.
«Ὅταν εἴμαστε στὸ σχολεῖο παρακολουθοῦμε μαθήματα ποὺ τὰ ἔχουν ὁρίσει ἄλλοι καὶ δίνουμε ἐξετάσεις ποὺ σχεδιάζουν ἄλλοι, καὶ μᾶς κρίνουν μέσα ἀπὸ αὐτὲς τὶς ἐξετάσεις. Ἄλλοι πετυχαίνουν, οἱ πιὸ εὐαίσθητοι κατακρεουργοῦνται ψυχολογικά. Ξέρετε ὅμως ὅτι δὲν εἶναι οἱ ἀριστοῦχοι αὐτοὶ ποὺ τελικὰ μᾶς παρηγοροῦν. Στὴ χώρα μας ἔχουμε ἕναν ἀποτυχημένο φοιτητὴ τῆς θεολογίας, ὁ ὁποῖος ἔχει κάνει ἔξω φρενῶν τὸν πατέρα του ἐπειδὴ δὲν ἔχει πάρει πτυχίο. Ἐμᾶς ὅμως μᾶς παρηγορεῖ καὶ μᾶς ἀναπαύει. Λέγεται Παπαδιαμάντης.
Ξέρετε, εἶναι δύσκολο ἕνας δάσκαλος ἢ ἕνας γέροντας νὰ δίνει ἐλεύθερη ἀγωγὴ στὸν καθένα. Μπορεῖ νὰ γίνει ἕνας δικτάτορας, ἂν θέλετε ἐντὸς εἰσαγωγικῶν, ἢ καὶ ὁ δικτάτορας παίζει τὸν ρόλο τοῦ γέροντα, ἀλλὰ τὰ ἁπλοποιεῖ γιατί ἰσοπεδώνει τοὺς ἄλλους. Ἂν τυχὸν θέλεις νὰ σεβαστεῖς τὸν καθένα σὰ γέροντας πρέπει νὰ εἶσαι συνέχεια σταυρωμένος ὄρθια καὶ ἀνάποδα, καὶ αὐτὸς ὁ σταυρὸς εἶναι ἡ τελικὴ ἀνάπαυση καὶ ἡ τελικὴ βοήθεια ποὺ σοῦ δίνουν αὐτοὶ στοὺς ὁποίους δίνεις ἀγωγή, εἶναι ἡ ἐλευθερία ἀπὸ κάποια πάθη διὰ τῆς σταυρώσεως ποὺ σοῦ προσφέρουν
. Τὸ θέμα εἶναι ἐμεῖς νὰ ἡσυχάσουμε σ᾿ ἕναν τόπο. Ὁ πρῶτος λόγος τοῦ Κυρίου ἦταν μετανοεῖτε. Νὰ μποροῦμε νὰ μετανοοῦμε, νὰ μποροῦμε νὰ λέμε ἕνα Κύριε ἐλέησον, νὰ νιώσουμε ὅτι τὸ κεφάλαιο ποὺ ἔχουμε εἶναι ὅτι ὁ Θεὸς μᾶς ἀγαπᾷ προσωπικὰ καὶ στὴ συνέχεια νὰ νιώθουμε ὅτι εἴμαστε χάλια. Εἶμαι χάλια, ἀλλὰ ὅμως στέκομαι στὰ πόδια μου, γιατί κάποιος ὑπάρχει ποὺ κι ἐμένα, τὸν ἄθλιο, μὲ ἀγαπᾷ. Κι ἐφ᾿ ὅσον μ᾿ ἀγαπᾷ καὶ τὸν βρῆκα αὐτὸν μέσα στὴν ἐκκλησία, ἂν πῶ κάτι σὲ κάποιον ἄλλον ποὺ ἀγαπῶ θὰ βγεῖ κάτι καλό.
Πολλὲς φορὲς μὲ τοὺς Ρωμαιοκαθολικοὺς λέμε ὅτι εἶναι 600 ἑκατομμύρια, οἱ ὀρθόδοξοι 200. Μά, νὰ εἶναι καὶ δισεκατομμύρια! Δὲν μετρῶνται ἔτσι τὰ θέματα τῆς πίστης. Μετρῶνται μὲ ὀνόματα. Ὁ ἱερεὺς δὲ μνημονεύει 2000, ἀλλὰ ὀνόματα συγκεκριμένα. Εἶναι ὁ Παῦλος, ἡ Μαρία, ὁ Νικόλαος. Ξέρει ὁ Θεὸς καὶ εἶναι ἡ μνήμη τῶν ὀνομάτων. Ἕνα ὄνομα, δυὸ ὀνόματα σῴζουν τὴν οἰκουμένη. Καὶ ἂν εἴμαστε χάλια, διὰ τῆς χάριτος τῶν ἁγίων ποὺ διεστάλλησαν, σῳζόμαστε. Αὐτοὶ τιμοῦν τὸ ἀνθρώπινο γένος καὶ μᾶς δείχνουν τὸ δρόμο καὶ εἶναι οἱ πολικοὶ ἀστέρες.
Ἂν τυχὸν νιώθω ὅτι ὑπάρχει Αὐτὸς ποὺ ἀγαπᾷ τὸν κόσμο, ὑπάρχει Αὐτὸς ποὺ εἶναι ὁ δεσπόζων τῶν ἐπουρανίων καὶ τῶν ἐπιγείων, ὑπάρχει Αὐτὸς ὁ ὁποῖος στὴ λειτουργία τοῦ σύμπαντος κόσμου εἶναι ὁ προσφέρων καὶ προσφερόμενος καὶ διαδιδόμενος καὶ βλέπω ἕναν ἀδελφὸ ὁ ὁποῖος πονάει, τότε τὸν πλησιάζω καὶ τοῦ μιλῶ. Καὶ ὁ Θεὸς θὰ δώσει τὴ συνέχεια».
romnios.gr
«Ὅταν εἴμαστε στὸ σχολεῖο παρακολουθοῦμε μαθήματα ποὺ τὰ ἔχουν ὁρίσει ἄλλοι καὶ δίνουμε ἐξετάσεις ποὺ σχεδιάζουν ἄλλοι, καὶ μᾶς κρίνουν μέσα ἀπὸ αὐτὲς τὶς ἐξετάσεις. Ἄλλοι πετυχαίνουν, οἱ πιὸ εὐαίσθητοι κατακρεουργοῦνται ψυχολογικά. Ξέρετε ὅμως ὅτι δὲν εἶναι οἱ ἀριστοῦχοι αὐτοὶ ποὺ τελικὰ μᾶς παρηγοροῦν. Στὴ χώρα μας ἔχουμε ἕναν ἀποτυχημένο φοιτητὴ τῆς θεολογίας, ὁ ὁποῖος ἔχει κάνει ἔξω φρενῶν τὸν πατέρα του ἐπειδὴ δὲν ἔχει πάρει πτυχίο. Ἐμᾶς ὅμως μᾶς παρηγορεῖ καὶ μᾶς ἀναπαύει. Λέγεται Παπαδιαμάντης.
Ξέρετε, εἶναι δύσκολο ἕνας δάσκαλος ἢ ἕνας γέροντας νὰ δίνει ἐλεύθερη ἀγωγὴ στὸν καθένα. Μπορεῖ νὰ γίνει ἕνας δικτάτορας, ἂν θέλετε ἐντὸς εἰσαγωγικῶν, ἢ καὶ ὁ δικτάτορας παίζει τὸν ρόλο τοῦ γέροντα, ἀλλὰ τὰ ἁπλοποιεῖ γιατί ἰσοπεδώνει τοὺς ἄλλους. Ἂν τυχὸν θέλεις νὰ σεβαστεῖς τὸν καθένα σὰ γέροντας πρέπει νὰ εἶσαι συνέχεια σταυρωμένος ὄρθια καὶ ἀνάποδα, καὶ αὐτὸς ὁ σταυρὸς εἶναι ἡ τελικὴ ἀνάπαυση καὶ ἡ τελικὴ βοήθεια ποὺ σοῦ δίνουν αὐτοὶ στοὺς ὁποίους δίνεις ἀγωγή, εἶναι ἡ ἐλευθερία ἀπὸ κάποια πάθη διὰ τῆς σταυρώσεως ποὺ σοῦ προσφέρουν
Πολλὲς φορὲς μὲ τοὺς Ρωμαιοκαθολικοὺς λέμε ὅτι εἶναι 600 ἑκατομμύρια, οἱ ὀρθόδοξοι 200. Μά, νὰ εἶναι καὶ δισεκατομμύρια! Δὲν μετρῶνται ἔτσι τὰ θέματα τῆς πίστης. Μετρῶνται μὲ ὀνόματα. Ὁ ἱερεὺς δὲ μνημονεύει 2000, ἀλλὰ ὀνόματα συγκεκριμένα. Εἶναι ὁ Παῦλος, ἡ Μαρία, ὁ Νικόλαος. Ξέρει ὁ Θεὸς καὶ εἶναι ἡ μνήμη τῶν ὀνομάτων. Ἕνα ὄνομα, δυὸ ὀνόματα σῴζουν τὴν οἰκουμένη. Καὶ ἂν εἴμαστε χάλια, διὰ τῆς χάριτος τῶν ἁγίων ποὺ διεστάλλησαν, σῳζόμαστε. Αὐτοὶ τιμοῦν τὸ ἀνθρώπινο γένος καὶ μᾶς δείχνουν τὸ δρόμο καὶ εἶναι οἱ πολικοὶ ἀστέρες.
Ἂν τυχὸν νιώθω ὅτι ὑπάρχει Αὐτὸς ποὺ ἀγαπᾷ τὸν κόσμο, ὑπάρχει Αὐτὸς ποὺ εἶναι ὁ δεσπόζων τῶν ἐπουρανίων καὶ τῶν ἐπιγείων, ὑπάρχει Αὐτὸς ὁ ὁποῖος στὴ λειτουργία τοῦ σύμπαντος κόσμου εἶναι ὁ προσφέρων καὶ προσφερόμενος καὶ διαδιδόμενος καὶ βλέπω ἕναν ἀδελφὸ ὁ ὁποῖος πονάει, τότε τὸν πλησιάζω καὶ τοῦ μιλῶ. Καὶ ὁ Θεὸς θὰ δώσει τὴ συνέχεια».
romnios.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Χωρίς λεωφορεία του ΟΣΕ από Πάτρα προς Κιάτο σήμερα
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΜΑΝΤΖΑΡΗΣ : ΠΗΓΕ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΣΤΗΝ... ΚΟΥΛΟΥΡΗ!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
