2013-01-30 11:22:13
Σοφιανός Στέλιος
Τα ταξίδια κάνουν καλό. Δε χρειάζεται να είσαι ευφυής για να το καταλάβεις. Η μετακίνηση, η διαδρομή, η αλλαγή εικόνων, ήχων, αρωμάτων ευφραίνει, (σου) μαθαίνει, προσθέτει.
Τυχεροί και άξιοι όσοι μπορούν να ταξιδεύουν συχνά, στην ίδια τους τη χώρα ή, ακόμη καλύτερα, έξω από αυτή. Η γνωριμία με άλλους τόπους, η επαφή με άλλους λαούς και πολιτισμούς, η προσπάθεια για να επικοινωνήσεις μαζί τους και η δική τους να ανταποκριθούν, αυτά που «πιάνεις» ή προσπαθείς να καταλάβεις, όσα μεταδίδεις ο ίδιος ως ξένος σήμερα εκεί, ντόπιος αύριο για τον επισκέπτη της δικής σου πατρίδας, εδώ… Αληθινή ψυχαγωγία, γνώση από πρώτο χέρι, εμπειρία που την ίδια στιγμή διψά για την επόμενη.
Πόσες φορές δεν ήθελες να μιλάς τη γλώσσα, ακόμη και την πιο δύσκολη, για να ζήσεις ακόμη πιο έντονα τη διαδρομή μιας πόλης, την εμπειρία μιας παράστασης, την ανάγνωση ενός βιβλίου, μιας εφημερίδας ή απλώς την επαφή μιας προσωπικής γνωριμίας; Πόσες φορές δεν είπες ανάθεμα τη στιγμή που έπαιζες τρίλιζα στα γαλλικά, που άφησες να ξεχάσεις τα καλά αγγλικά, που δεν πήρες ποτέ στα σοβαρά την προτροπή των γονιών σου, «μάθε τη και κάπου θα σου χρειαστεί»;
Γιατί σου χρειάζεται. Γιατί, όπως και τα ταξίδια, περισσότερο ίσως και από αυτά, εκείνο που σου προσφέρει η γλώσσα είναι η δυνατότητα να γνωρίσεις (καλύτερα) τον ξένο, πολίτη ή πολιτισμό. Ειδικά όταν αυτή είναι παγκόσμια, όπως για παράδειγμα η αγγλική, και η γνώση της σου ανοίγει –και μέσω της τεχνολογίας- λεωφόρους στη μάθηση, τη δράση, την επικοινωνία, στο σήμερα…
Η γνώση είναι δύναμη. Αρκεί βεβαίως να θες. Να τη ζητάς την αληθινή, εσωτερική δύναμη, την εξάσκηση του μυαλού και του χαρακτήρα. Να είσαι εξωστρεφής, περίεργος, να έχεις ανοιχτή σκέψη και το βλέμμα σου να καρφώνεται στον ορίζοντα.
Το θέμα με τον Αλέξη Τσίπρα δεν είναι ότι γίνεται «ρεζίλι» επειδή δεν μιλάει (καλά) αγγλικά ή άλλη ξένη γλώσσα. Είδαμε άλλωστε και εκείνους που τα μιλούσαν φαρσί... Το ζήτημα είναι αν αυτό σημαίνει κάτι -και τι- για τον χαρακτήρα του. Για τα βιώματά του. Για το τι έκανε -και τι έμαθε- στα σχολεία. Για το αν του αρέσει να προσπαθεί ή αρέσκεται στο να φυγοπονεί. Για το τι μουσική ακούει, αν ακούει, και τι καταλαβαίνει. Για το αν γνωρίζει τι γίνεται εκεί έξω, ώστε να ξέρει τι πρέπει να κάνει και εδώ μέσα. Για τις πραγματικές δυνατότητές του.
Το θέμα δεν είναι η πολιτική με τη στενή έννοια και την αυτιστική εφαρμογή της – την έχει «σπουδάσει» ως νεολαίος και την κατέχει πολύ καλά…
Ο πολιτισμός είναι το θέμα. Ο δικός του, του πολιτικού συνασπισμού του σήμερα, μιας πιθανής κυβέρνησής του αύριο. Ο πολιτισμός, ο χαρακτήρας της ίδια της χώρας πρωτίστως...
Το ότι αίφνης «πλάκωσε» τα ταξίδια είναι ενθαρρυντικό. Το να μπορεί να εισπράττει το 100% από αυτά, σε όλα τα επίπεδα, είναι αναγκαίο. Για όλους τους παραπάνω λόγους και πολλούς ακόμη που μπορείτε να σκεφτείτε.
Αν, λοιπόν, δεν έχει ξεκινήσει ακόμη και την εκμάθηση μιας γλώσσας, ας το κάνει. Μικρός είναι –κυριολεκτικά - και μόνο όφελος θα έχει. Ειδικά όταν θα μεγαλώσει www.tovima.gr
Τα ταξίδια κάνουν καλό. Δε χρειάζεται να είσαι ευφυής για να το καταλάβεις. Η μετακίνηση, η διαδρομή, η αλλαγή εικόνων, ήχων, αρωμάτων ευφραίνει, (σου) μαθαίνει, προσθέτει.
Τυχεροί και άξιοι όσοι μπορούν να ταξιδεύουν συχνά, στην ίδια τους τη χώρα ή, ακόμη καλύτερα, έξω από αυτή. Η γνωριμία με άλλους τόπους, η επαφή με άλλους λαούς και πολιτισμούς, η προσπάθεια για να επικοινωνήσεις μαζί τους και η δική τους να ανταποκριθούν, αυτά που «πιάνεις» ή προσπαθείς να καταλάβεις, όσα μεταδίδεις ο ίδιος ως ξένος σήμερα εκεί, ντόπιος αύριο για τον επισκέπτη της δικής σου πατρίδας, εδώ… Αληθινή ψυχαγωγία, γνώση από πρώτο χέρι, εμπειρία που την ίδια στιγμή διψά για την επόμενη.
Πόσες φορές δεν ήθελες να μιλάς τη γλώσσα, ακόμη και την πιο δύσκολη, για να ζήσεις ακόμη πιο έντονα τη διαδρομή μιας πόλης, την εμπειρία μιας παράστασης, την ανάγνωση ενός βιβλίου, μιας εφημερίδας ή απλώς την επαφή μιας προσωπικής γνωριμίας; Πόσες φορές δεν είπες ανάθεμα τη στιγμή που έπαιζες τρίλιζα στα γαλλικά, που άφησες να ξεχάσεις τα καλά αγγλικά, που δεν πήρες ποτέ στα σοβαρά την προτροπή των γονιών σου, «μάθε τη και κάπου θα σου χρειαστεί»;
Γιατί σου χρειάζεται. Γιατί, όπως και τα ταξίδια, περισσότερο ίσως και από αυτά, εκείνο που σου προσφέρει η γλώσσα είναι η δυνατότητα να γνωρίσεις (καλύτερα) τον ξένο, πολίτη ή πολιτισμό. Ειδικά όταν αυτή είναι παγκόσμια, όπως για παράδειγμα η αγγλική, και η γνώση της σου ανοίγει –και μέσω της τεχνολογίας- λεωφόρους στη μάθηση, τη δράση, την επικοινωνία, στο σήμερα…
Η γνώση είναι δύναμη. Αρκεί βεβαίως να θες. Να τη ζητάς την αληθινή, εσωτερική δύναμη, την εξάσκηση του μυαλού και του χαρακτήρα. Να είσαι εξωστρεφής, περίεργος, να έχεις ανοιχτή σκέψη και το βλέμμα σου να καρφώνεται στον ορίζοντα.
Το θέμα με τον Αλέξη Τσίπρα δεν είναι ότι γίνεται «ρεζίλι» επειδή δεν μιλάει (καλά) αγγλικά ή άλλη ξένη γλώσσα. Είδαμε άλλωστε και εκείνους που τα μιλούσαν φαρσί... Το ζήτημα είναι αν αυτό σημαίνει κάτι -και τι- για τον χαρακτήρα του. Για τα βιώματά του. Για το τι έκανε -και τι έμαθε- στα σχολεία. Για το αν του αρέσει να προσπαθεί ή αρέσκεται στο να φυγοπονεί. Για το τι μουσική ακούει, αν ακούει, και τι καταλαβαίνει. Για το αν γνωρίζει τι γίνεται εκεί έξω, ώστε να ξέρει τι πρέπει να κάνει και εδώ μέσα. Για τις πραγματικές δυνατότητές του.
Το θέμα δεν είναι η πολιτική με τη στενή έννοια και την αυτιστική εφαρμογή της – την έχει «σπουδάσει» ως νεολαίος και την κατέχει πολύ καλά…
Ο πολιτισμός είναι το θέμα. Ο δικός του, του πολιτικού συνασπισμού του σήμερα, μιας πιθανής κυβέρνησής του αύριο. Ο πολιτισμός, ο χαρακτήρας της ίδια της χώρας πρωτίστως...
Το ότι αίφνης «πλάκωσε» τα ταξίδια είναι ενθαρρυντικό. Το να μπορεί να εισπράττει το 100% από αυτά, σε όλα τα επίπεδα, είναι αναγκαίο. Για όλους τους παραπάνω λόγους και πολλούς ακόμη που μπορείτε να σκεφτείτε.
Αν, λοιπόν, δεν έχει ξεκινήσει ακόμη και την εκμάθηση μιας γλώσσας, ας το κάνει. Μικρός είναι –κυριολεκτικά - και μόνο όφελος θα έχει. Ειδικά όταν θα μεγαλώσει www.tovima.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
«Είμαι σίγουρη ότι θα έχω και άλλη πρόταση γάμου», δηλώνει η Εύη Αδάμ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
