2013-02-01 15:47:19
του Μιχάλη Στεφάνου
Είναι πραγματικά εντυπωσιακό αυτό που συμβαίνει με τον Ολυμπιακό. Και σίγουρα όχι τυχαίο, καθώς από την μέρα που η ομάδα γκρεμίστηκε και ξαναχτίστηκε έχει μάθει να αντιδρά με πολύ παράξενο τρόπο στις διάφορες (ειδικές) συνθήκες που συναντά κατά καιρούς μπροστά της.
Δεν χρειάζεται να θυμηθούμε τα περσινά της κατορθώματα σε στιγμές που δεν την περίμενε κανείς. Και δεν χρειάζεται, γιατί προφανώς κανείς δεν τα ‘χει ξεχάσει. Το θέμα είναι ότι ο Ολυμπιακός της τελευταίας διετίας, θαρρεί κανείς ότι «φτιάχνεται» από τις κακουχίες, από τις εναντίον του προβλέψεις και γενικά απ’ τις στιγμές που σχεδόν όλοι πιστεύουν ότι θα λυγίσει. Γιγαντώνεται μέσα απ’ τα προβλήματα, μ’ έναν τρόπο μάλλον …μαζοχιστικό.
Δεν ξέρουμε αν το έντονο ελληνικό στοιχείο της ομάδας παίζει το ρόλο του, αλλά όπως και να το κάνουμε ο Ολυμπιακός λειτουργεί καλύτερα στο… παρά πέντε ή κάτω από αντίξοες συνθήκες και έντονα συναισθηματικές καταστάσεις. Ψυχή, καρδιά, φιλότιμο, «καρύδια» κλπ, είναι σίγουρα γενικευμένες και ίσως ξεπερασμένες ελληνικές έννοιες, αλλά κάθε τόσο βρίσκουν τον τρόπο να χώνονται στις περιγραφές των αθλητικών μας γεγονότων.
Η στιγμή που με βρώμικο και ύπουλο τρόπο ο Σάτο προκάλεσε την αποβολή του Λο (μακράν κορυφαίου παίκτη του Ολυμπιακού μέχρι εκείνο το σημείο), έμοιαζε με το πλέον κακόγουστο αστείο της μοίρας προς τους ερυθρόλευκους. Εκεί, δηλαδή, που αναρωτιόσουν αν ο Αμερικανός θ’ αντέξει -χωρίς τη βοήθεια του Μάντζαρη- στους ρυθμούς του ΜακΚάλεμπ, τον έβλεπες να κατευθύνεται κατευθύνεται προς τη φυσούνα.
«Και τώρα τι; Ποιος;», ήταν η αυθόρμητη αντίδραση όλων σε γήπεδο και τηλεοράσεις. Ένας Σλούκας έμενε να …διπλαρώσει τον Σπανούλη και ο παροπλισμένος Γκετσεβίτσιους στην άκρη του πάγκου. Με την Φενέρ να έχει δείξει από το εξαιρετικό της πρώτο δεκάλεπτο ότι βρίσκεται στο παρκέ για μάχη μέχρις εσχάτων και τον Μπαρτζώκα να βλέπει τα χέρια του να δένονται κόμπο, όλα έμοιαζαν να δυσκολεύουν επικίνδυνα.
Τελικά, εκείνη η τόσο άτυχη και δύσκολη στιγμή, ήταν τελικά που σφράγισε το ροζ φύλλο αγώνα για τον Ολυμπιακό. Με το που ο διαιτητής έδειξε την …κόκκινη στον Λο, η Φενέρ υπέγραψε την καταδίκη της. Έτσι απλά και απόλυτα. Είπαμε, αυτής της ομάδας βαλ’ της δύσκολα. Κι αν δεν τα καταφέρει, βαλ’ της ακόμη πιο δύσκολα. Διότι όπως γράψαμε ακριβώς πριν μια εβδομάδα, αργεί να ξημερώσει η μέρα που θα σταματήσει να παλεύει.
Ξαφνικά, λοιπόν, οι χώροι έκλεισαν, η άμυνα έσφιξε και τα ριμπάουντ κατέβηκαν. Μόνο το γεγονός ότι ο Παρπέρλογου μάζεψε 9, φτάνει και περισσεύει για του λόγου το αληθές. Οι παίκτες του Ολυμπιακού άρχισαν να παίζουν απλό, καθαρό και ουσιαστικό μπάσκετ χτυπώντας τους αντιπάλους σε όλα τα ακάλυπτα σημεία τους. Ένας για όλους, όλοι για έναν και ο καθένας για… τον πόνο του άλλου. Του Βαγγέλη που βρισκόταν στον κρεβάτι του πόνου και του Έισι που τριγυρνούσε στα αποδυτήρια σαν πληγωμένο θηρίο.
Τηρουμένων των συνθηκών η νίκη έστω και με μισό-μηδέν ήταν το μοναδικό ζητούμενο, όμως οι ερυθρόλευκοι για τουλάχιστον 20 λεπτά (θα ήταν περισσότερα αν δεν ακολουθούσε ντέρμπι), έστειλαν πολύ ενθαρρυντικά μηνύματα. Διότι μπορεί η Φενέρ ειδικά στο αμυντικό κομμάτι να υστερεί πολύ, όμως και ο Ολυμπιακός είχε δείξει έλλειψη συνοχής στα τελευταία παιχνίδια. Χθες όμως και παρά τα εμπόδια που ορθώθηκαν μπροστά του, κατάφερε να διαβάσει σωστά το παιχνίδι, να προσέξει τις επιλογές του και με σωστή στρατηγική να φτάσει σε μια ανέλπιστα άνετη επικράτηση.
Πάντως, πρόκειται για κατόρθωμα ίσως μεγαλύτερο κι απ’ το περσινό του Ίβκοβιτς (από την… ανάποδη), αυτό που έχει κάνει φέτος ο Πιανιτζιάνι. Δηλαδή δεν το χωράει ο νους πώς ένας προπονητής που πράγματι είχε να επιδείξει έργο με τη Σιένα, παρουσιάζει με το συγκεκριμένο ρόστερ τέτοια λυπηρή εικόνα. Σίγουρα έχει στήσει μια ομάδα χωρίς ρόλους, χωρίς εργάτες, χωρίς πειθαρχεία. Προφανώς θα έπρεπε να μην υπερβάλει τόσο στις επιλογές του για κάθε θέση. Από την άλλη όμως, δεν παύει να διαθέτει κάποια πολύ ισχυρά όπλα. Τι να πεις Ο Ολυμπιακός είδε απέναντι του μια ομάδα ευάλωτη, χωρίς ισορροπία κι έκανε κάποια βασικά πράγματα σωστά. Μετά το πρώτο δεκάλεπτο, το οποίο ήταν πολύ κακό αμυντικά (εξαίρεση ο Λο). Έκλεισε το ζωγραφιστό του, έκανε πολύ καλά μπλοκ άουτ και επιτέθηκε με μυαλό. Έτρεξε ελεγχόμενα ώστε να εκμεταλλευτεί τις αργές επιστροφές τις Φενέρ, συνεργάστηκε σωστά και με υπομονή στο σετ παιχνίδι (15 ασ.), προτιμώντας να φτάσει περισσότερο κοντά στο καλάθι (38διπ.-22τριπ.). Επιπλέον, πήγε δυνατά στο επιθετικό ριμπάουντ, περιόρισε τα λάθη του κι έτσι έφτασε σχεδόν …σβηστός στη νίκη.
Τα εύσημα δικαίως πηγαίνουν στον Σλούκα, ο οποίος σαν έτοιμος από καιρό ανέλαβε πλήρως την ευθύνη της οργάνωσης για μεγάλο διάστημα, έδωσε ηρεμία στην ομάδα και μόχθησε στην άμυνα. Μεγάλη προσπάθεια και από Χάινς, Σερμαντίνι, πιο… αφανείς ήρωες ο Περπέρογλου με τον Παπανικολάου. Το πλέον άσχημο στοιχείο ήταν το ποσοστό στις βολές με τον «ματιασμένο» από την βολή Σπανούλη να σημειώνει 1/6!
Η ΑΜΥΝΑ ΘΑ ΠΑΡΕΙ ΤΟ ΝΤΕΡΜΠΙ
Πλέον οι ερυθρόλευκοι μπαίνουν σε ρυθμούς Παναθηναϊκού και η μία μέρα που έχουν παραπάνω στη διάθεσή τους είναι σημαντική, κυρίως για τον Σπανούλη που έπαιξε 33 λεπτά χθες. Το θετικό που προέκυψε, βέβαια, έχει να κάνει με τον Λο, ο οποίος ερχόταν από τραυματισμό και χάρη στην …εξυπνάδα του Σάτο θα πάει σχετικά ξεκούραστος στο ντέρμπι. Ουδέν κακό, αμιγές καλού που λένε…
Το σίγουρο είναι ότι ο Σερμαντίνι με τον Χάινς δεν φτάνουν για να αντιμετωπίσουν τα κορμιά του Παναθηναϊκού. Θα χρειαστεί μεγαλύτερη βοήθεια κοντά στο καλάθι τόσο από τους Πρίντεζη-Άντιτς, όσο κι από τον Πάουελ ή τον Μαυροειδή. Από κει και πέρα, αν ο Ολυμπιακός μπορέσει να έχει συγκέντρωση και αποτελεσματικότητα για 30 λεπτά στην άμυνα, αν τρέξει σωστά στο τρανζίσιον και γενικά προλάβει την αργή στη σκέψη άμυνα του Παναθηναϊκού, θα κερδίσει το παιχνίδι.
ΥΓ. Το ΣΕΦ θα είναι κατάμεστο φυσικά, αλλά πάντα κόντρα στον Παναθηναϊκό είναι. Δυστυχώς, μόνο κόντρα στον Παναθηναϊκό…
YΓ2. Για να είμαστε ρεαλιστές, ο Ολυμπιακός με τη νίκη επί της Φενέρ, επανήλθε απλώς σε ισορροπία. Ουσιαστικά τώρα ξεκινάει για να δει πόσο ψηλά μπορεί να ανέβει στον όμιλο. Κομβικό το ματς στη Ρωσία που ακολουθεί, αλλά μέχρι τότε έχουμε καιρό.
πηγή: katimagiko.gr
Είναι πραγματικά εντυπωσιακό αυτό που συμβαίνει με τον Ολυμπιακό. Και σίγουρα όχι τυχαίο, καθώς από την μέρα που η ομάδα γκρεμίστηκε και ξαναχτίστηκε έχει μάθει να αντιδρά με πολύ παράξενο τρόπο στις διάφορες (ειδικές) συνθήκες που συναντά κατά καιρούς μπροστά της.
Δεν χρειάζεται να θυμηθούμε τα περσινά της κατορθώματα σε στιγμές που δεν την περίμενε κανείς. Και δεν χρειάζεται, γιατί προφανώς κανείς δεν τα ‘χει ξεχάσει. Το θέμα είναι ότι ο Ολυμπιακός της τελευταίας διετίας, θαρρεί κανείς ότι «φτιάχνεται» από τις κακουχίες, από τις εναντίον του προβλέψεις και γενικά απ’ τις στιγμές που σχεδόν όλοι πιστεύουν ότι θα λυγίσει. Γιγαντώνεται μέσα απ’ τα προβλήματα, μ’ έναν τρόπο μάλλον …μαζοχιστικό.
Δεν ξέρουμε αν το έντονο ελληνικό στοιχείο της ομάδας παίζει το ρόλο του, αλλά όπως και να το κάνουμε ο Ολυμπιακός λειτουργεί καλύτερα στο… παρά πέντε ή κάτω από αντίξοες συνθήκες και έντονα συναισθηματικές καταστάσεις. Ψυχή, καρδιά, φιλότιμο, «καρύδια» κλπ, είναι σίγουρα γενικευμένες και ίσως ξεπερασμένες ελληνικές έννοιες, αλλά κάθε τόσο βρίσκουν τον τρόπο να χώνονται στις περιγραφές των αθλητικών μας γεγονότων.
Η στιγμή που με βρώμικο και ύπουλο τρόπο ο Σάτο προκάλεσε την αποβολή του Λο (μακράν κορυφαίου παίκτη του Ολυμπιακού μέχρι εκείνο το σημείο), έμοιαζε με το πλέον κακόγουστο αστείο της μοίρας προς τους ερυθρόλευκους. Εκεί, δηλαδή, που αναρωτιόσουν αν ο Αμερικανός θ’ αντέξει -χωρίς τη βοήθεια του Μάντζαρη- στους ρυθμούς του ΜακΚάλεμπ, τον έβλεπες να κατευθύνεται κατευθύνεται προς τη φυσούνα.
«Και τώρα τι; Ποιος;», ήταν η αυθόρμητη αντίδραση όλων σε γήπεδο και τηλεοράσεις. Ένας Σλούκας έμενε να …διπλαρώσει τον Σπανούλη και ο παροπλισμένος Γκετσεβίτσιους στην άκρη του πάγκου. Με την Φενέρ να έχει δείξει από το εξαιρετικό της πρώτο δεκάλεπτο ότι βρίσκεται στο παρκέ για μάχη μέχρις εσχάτων και τον Μπαρτζώκα να βλέπει τα χέρια του να δένονται κόμπο, όλα έμοιαζαν να δυσκολεύουν επικίνδυνα.
Τελικά, εκείνη η τόσο άτυχη και δύσκολη στιγμή, ήταν τελικά που σφράγισε το ροζ φύλλο αγώνα για τον Ολυμπιακό. Με το που ο διαιτητής έδειξε την …κόκκινη στον Λο, η Φενέρ υπέγραψε την καταδίκη της. Έτσι απλά και απόλυτα. Είπαμε, αυτής της ομάδας βαλ’ της δύσκολα. Κι αν δεν τα καταφέρει, βαλ’ της ακόμη πιο δύσκολα. Διότι όπως γράψαμε ακριβώς πριν μια εβδομάδα, αργεί να ξημερώσει η μέρα που θα σταματήσει να παλεύει.
Ξαφνικά, λοιπόν, οι χώροι έκλεισαν, η άμυνα έσφιξε και τα ριμπάουντ κατέβηκαν. Μόνο το γεγονός ότι ο Παρπέρλογου μάζεψε 9, φτάνει και περισσεύει για του λόγου το αληθές. Οι παίκτες του Ολυμπιακού άρχισαν να παίζουν απλό, καθαρό και ουσιαστικό μπάσκετ χτυπώντας τους αντιπάλους σε όλα τα ακάλυπτα σημεία τους. Ένας για όλους, όλοι για έναν και ο καθένας για… τον πόνο του άλλου. Του Βαγγέλη που βρισκόταν στον κρεβάτι του πόνου και του Έισι που τριγυρνούσε στα αποδυτήρια σαν πληγωμένο θηρίο.
Τηρουμένων των συνθηκών η νίκη έστω και με μισό-μηδέν ήταν το μοναδικό ζητούμενο, όμως οι ερυθρόλευκοι για τουλάχιστον 20 λεπτά (θα ήταν περισσότερα αν δεν ακολουθούσε ντέρμπι), έστειλαν πολύ ενθαρρυντικά μηνύματα. Διότι μπορεί η Φενέρ ειδικά στο αμυντικό κομμάτι να υστερεί πολύ, όμως και ο Ολυμπιακός είχε δείξει έλλειψη συνοχής στα τελευταία παιχνίδια. Χθες όμως και παρά τα εμπόδια που ορθώθηκαν μπροστά του, κατάφερε να διαβάσει σωστά το παιχνίδι, να προσέξει τις επιλογές του και με σωστή στρατηγική να φτάσει σε μια ανέλπιστα άνετη επικράτηση.
Πάντως, πρόκειται για κατόρθωμα ίσως μεγαλύτερο κι απ’ το περσινό του Ίβκοβιτς (από την… ανάποδη), αυτό που έχει κάνει φέτος ο Πιανιτζιάνι. Δηλαδή δεν το χωράει ο νους πώς ένας προπονητής που πράγματι είχε να επιδείξει έργο με τη Σιένα, παρουσιάζει με το συγκεκριμένο ρόστερ τέτοια λυπηρή εικόνα. Σίγουρα έχει στήσει μια ομάδα χωρίς ρόλους, χωρίς εργάτες, χωρίς πειθαρχεία. Προφανώς θα έπρεπε να μην υπερβάλει τόσο στις επιλογές του για κάθε θέση. Από την άλλη όμως, δεν παύει να διαθέτει κάποια πολύ ισχυρά όπλα. Τι να πεις Ο Ολυμπιακός είδε απέναντι του μια ομάδα ευάλωτη, χωρίς ισορροπία κι έκανε κάποια βασικά πράγματα σωστά. Μετά το πρώτο δεκάλεπτο, το οποίο ήταν πολύ κακό αμυντικά (εξαίρεση ο Λο). Έκλεισε το ζωγραφιστό του, έκανε πολύ καλά μπλοκ άουτ και επιτέθηκε με μυαλό. Έτρεξε ελεγχόμενα ώστε να εκμεταλλευτεί τις αργές επιστροφές τις Φενέρ, συνεργάστηκε σωστά και με υπομονή στο σετ παιχνίδι (15 ασ.), προτιμώντας να φτάσει περισσότερο κοντά στο καλάθι (38διπ.-22τριπ.). Επιπλέον, πήγε δυνατά στο επιθετικό ριμπάουντ, περιόρισε τα λάθη του κι έτσι έφτασε σχεδόν …σβηστός στη νίκη.
Τα εύσημα δικαίως πηγαίνουν στον Σλούκα, ο οποίος σαν έτοιμος από καιρό ανέλαβε πλήρως την ευθύνη της οργάνωσης για μεγάλο διάστημα, έδωσε ηρεμία στην ομάδα και μόχθησε στην άμυνα. Μεγάλη προσπάθεια και από Χάινς, Σερμαντίνι, πιο… αφανείς ήρωες ο Περπέρογλου με τον Παπανικολάου. Το πλέον άσχημο στοιχείο ήταν το ποσοστό στις βολές με τον «ματιασμένο» από την βολή Σπανούλη να σημειώνει 1/6!
Η ΑΜΥΝΑ ΘΑ ΠΑΡΕΙ ΤΟ ΝΤΕΡΜΠΙ
Πλέον οι ερυθρόλευκοι μπαίνουν σε ρυθμούς Παναθηναϊκού και η μία μέρα που έχουν παραπάνω στη διάθεσή τους είναι σημαντική, κυρίως για τον Σπανούλη που έπαιξε 33 λεπτά χθες. Το θετικό που προέκυψε, βέβαια, έχει να κάνει με τον Λο, ο οποίος ερχόταν από τραυματισμό και χάρη στην …εξυπνάδα του Σάτο θα πάει σχετικά ξεκούραστος στο ντέρμπι. Ουδέν κακό, αμιγές καλού που λένε…
Το σίγουρο είναι ότι ο Σερμαντίνι με τον Χάινς δεν φτάνουν για να αντιμετωπίσουν τα κορμιά του Παναθηναϊκού. Θα χρειαστεί μεγαλύτερη βοήθεια κοντά στο καλάθι τόσο από τους Πρίντεζη-Άντιτς, όσο κι από τον Πάουελ ή τον Μαυροειδή. Από κει και πέρα, αν ο Ολυμπιακός μπορέσει να έχει συγκέντρωση και αποτελεσματικότητα για 30 λεπτά στην άμυνα, αν τρέξει σωστά στο τρανζίσιον και γενικά προλάβει την αργή στη σκέψη άμυνα του Παναθηναϊκού, θα κερδίσει το παιχνίδι.
ΥΓ. Το ΣΕΦ θα είναι κατάμεστο φυσικά, αλλά πάντα κόντρα στον Παναθηναϊκό είναι. Δυστυχώς, μόνο κόντρα στον Παναθηναϊκό…
YΓ2. Για να είμαστε ρεαλιστές, ο Ολυμπιακός με τη νίκη επί της Φενέρ, επανήλθε απλώς σε ισορροπία. Ουσιαστικά τώρα ξεκινάει για να δει πόσο ψηλά μπορεί να ανέβει στον όμιλο. Κομβικό το ματς στη Ρωσία που ακολουθεί, αλλά μέχρι τότε έχουμε καιρό.
πηγή: katimagiko.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
