2013-02-04 11:35:36
της Ελίνας Γαληνού
Το δραματικό 2012, ακόμα και αν έφυγε, άφησε πίσω κάποια συντρίμμια, κληρονομώντας ένα ποσοστό ύφεσης του 3% από τον προηγούμενο χρόνο, στον επόμενο. Απ΄ότι εκτιμάται, για το 2013 η ύφεση θα είναι κάπως ηπιότερη- γύρω στο 4.5%, ποσοστό όμως αρκετά βαρύ για μια ήδη εξουθενωμένη οικονομία και κοινωνία, που βρίσκεται σε ύφεση για έκτο συνεχή χρόνο..
Η κυβέρνηση, εάν πράγματι θέλει να βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδο, θα πρέπει να επικεντρωθεί σε στόχους ανακοπής της ύφεσης και ανάσχεσης του ραγδαία αυξανόμενου ποσοστού ανεργίας, που κοντεύει να φτάσει σε ύψη εκρηκτικά. Η αναγκαιότητα επανεκκκίνησης μιας ημιθανούς οικονομίας όμως, προυποθέτει στρατηγική και αποφασιστικότητα, ώστε τα απαραίτητα βήματα να γίνουν γρήγορα. Προυποθέτει ακόμα θέσπιση προτεραιοτήτων όσον αφορά την έμφαση στους πλέον ανταγωνιστικούς τομείς μας, όπως είναι ο τουρισμός και η ναυτιλία.
Η ηγετική θέση που κατέχει η ελληνόκτητη ποντοπόρος ναυτιλία στην παγκόσμια αγορά, συνιστούν ένα από τα σοβαρότερα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας, τα οποία μπορούν και πρέπει να αποκτήσουν κυρίαρχη θέση στο νέο αναπτυξιακό πρότυπο της Ελλάδας. Οι θαλάσσιες μεταφορές, κυρίως η ποντοπόρος ναυτιλία, συνεισφέρουν άμεσα περίπου το 4% του ΑΕΠ. Οι Ελληνες πλοιοκτήτες διαθέτουν περίπου 3760 ποντοπόρα πλοία, ενώ ο ελληνόκτητος στόλος από άποψη όρων χωρητικότητας εκτιμάται ότι έχει το προβάδισμα παγκοσμίως. Εάν μάλιστα συνεκτιμήσουμε και τις αλληλεπιδράσεις των κλάδων της ελληνικής οικονομίας, η συμβολή των θαλασσίων μεταφορών στο οικονομικό μέγεθος της χώρας, πολλαπλασιάζεται, ανεβάζοντας την προστιθέμενη αξία από το σύνολο των ναυτιλιακών δραστηριοτήτων, περίπου στο 6,1% του ΑΕΠ. Οσον δε αφορά την απασχόληση, υπολογίζεται ότι η άμεση και έμμεση απασχόληση, ο κλάδος δείχνει ότι μπορεί να απασχολήσει περί τα 192 χιλ. άτομα.
Αυτές τις εκτιμήσεις μας δίνει το ΙΟΒΕ μέσω πρόσφατης μελέτης του γύρω από το σχετικό θέμα. Εξετάζοντας συγχρόνως και τις δυνητικές της ναυτιλιακής δραστηριότητας, για το άμεσο μέλλον, υπογραμμίζεται η σημασία της ποντοπόρου ναυτιλίας, ως ξεχωριστή για την συνεισφορά της. Συνυπολογίζοντας τις αλληλεπιδράσεις των κλάδων της ελληνικής οικονομίας σε σχέση με τη ζήτηση θαλασσίων μεταφορών, συμπεραίνεται ότι για κάθε 1000ευρώ που καταγράφονται ως προστιθέμενη αξία στον τομέα αυτόν, δημιουργούνται περίπου 1575ευρώ σε προστιθέμενη αξία, σε όλους τους κλάδους της ελληνικής οικονομίας. Διότι δεν ευνοούνται μόνο οι συνδεδεμένοι με τις θαλάσσιες μεταφορές κλάδοι, αλλά και πολλές άλλες δραστηριότητες, όπως η αποθήκευση, η διαχείριση φορτίου, τα ταξιδιωτικά γραφεία, διάφορες συμβουλευτικές και νομικές υπηρεσίες, το χονδρικό εμπόριο κλπ. Αυτοί είναι κλάδοι που αντιπροσωπεύουν αγαθά και υπηρεσίες που αγοράζονται από νοικοκυριά, εφ΄όσον αποκτάται επιπλέον εισόδημα προερχόμενο από την αλυσίδα αξίας θαλασσίων μεταφορών (ξενοδοχεία, εστιατόρια, εμπόριο, ενοίκια κλπ). Συνολικά, υπολογίζεται ότι το όφελος στο εισόδημα των νοικοκυριών όταν όλα βαίνουν καλώς, φτάνει τα 2,7 δις. Σε αντίθετη περίπτωση, όταν παρατηρείται παύση ναυτιλιακών εργασιών μέσα στη χώρα, οι κλάδοι αυτοί πλήττονται πρώτοι.
Ο τομέας της ναυτιλίας λοιπόν, προσφέρει μεγάλη στήριξη στην ελληνική οικονομία και εξαρτάται απ΄αυτόν η ευημερία της κοινωνίας, σε σημαντικό βαθμό. Επομένως, το όφελος της σωστής εκμετάλλευσής του είναι μεγάλο. Εάν δε αξιοποιηθούν περισσότερο οι υφιστάμενες δυνητικές του, οι θέσεις εργασίας μπορεί και να διπλασιαστούν ανεβάζοντας και την προστιθέμενη αξία στο ΑΕΠ. Για να γίνουν αυτά όμως, χρειάζονται ανάλογες πολιτικές.
Η επανασύσταση του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας, αποτελεί μια πρώτη ισχυρή ένδειξη της πρόθεσης της κυβέρνησης, να υποστηρίξει την αναπτυξιακή πορεία του κλάδου. Ομως, η ναυτιλιακή πολιτική θα πρέπει να κινείται ανεξάρτητα από τον πολιτικό κύκλο εναλλαγών των κυβερνήσεων, ενώ θα πρέπει να υιοθετηθεί ένα μακροπρόθεσμο στρατηγικό σχέδιο ανάπτυξης, που να έχει ευρεία πολιτική και κοινωνική στήριξη. Αλίμονο εάν κάθε κυβέρνηση που έρχεται, διασπά ή επανασυστήνει κατά το δοκούν της, το υπουργείο Ναυτιλίας! Αλλά και η διασφάλιση ενός σταθερού υποβάθρου επιχειρηματικών δραστηριοτήτων, αποτελεί βασικότατο παράγοντα για την ναυτιλιακή επιχειρηματικότητα και όχι μόνο. Ειδικά όμως όσον αφορά τη ναυτιλία, η δυνατότητα που υπάρχει για τις ελληνικές ναυτιλιακές επιχειρήσεις, ν΄αναζητήσουν στέγη σε άλλα κράτη με ευνοικότερο οικονομικό περιβάλλον, θα πρέπει να μας ανησυχεί σοβαρά, εάν αντιλαμβανόμαστε τις αρνητικές επιδράσεις που έχει αυτό στην ελληνική οικονομία...Διότι οι εφοπλιστές μπορεί να λύνουν το πρόβλημά τους σε άλλα νηολόγια, αλλά το ελληνικό νηολόγιο φτωχαίνει με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις χαμένες ευκαιρίες της ελληνικής οικονομίας.
Επειτα, η Ελλάδα είναι κατ΄εξοχήν ναυτική χώρα. Διαθέτει σημαντικά λιμάνια όπως ο Πειραιάς( που θα πρέπει να αναβαθμιστεί, ώστε να γίνει ανταγωνιστικός πόλος έλξης στην παγκόσμια ναυτιλία) και ανθρώπινο δυναμικό, γεννημένο να διαχειρίζεται τη θάλασσα. Γι΄αυτό, χρειάζονται ενισχύσεις ώστε να δημιουργηθεί ευρεία δεξαμενή εκπαιδευμένων ελλήνων ναυτικών, ώστε να μην αναγκάζονται οι πλοιοκτήτες να καταφεύουν σε ξένα πληρώματα. Σε μια εποχή όπου αναζητείται διέξοδος στην κρίση, καιρός να θυμηθούμε ότι η ναυτική μας παρουσία είναι συνδεδεμένη με την αιώνων ιστορία του τόπου μας, αφού η θάλασσα ήταν πάντοτε η ζωή της Ελλάδας.
InfoGnomon
Το δραματικό 2012, ακόμα και αν έφυγε, άφησε πίσω κάποια συντρίμμια, κληρονομώντας ένα ποσοστό ύφεσης του 3% από τον προηγούμενο χρόνο, στον επόμενο. Απ΄ότι εκτιμάται, για το 2013 η ύφεση θα είναι κάπως ηπιότερη- γύρω στο 4.5%, ποσοστό όμως αρκετά βαρύ για μια ήδη εξουθενωμένη οικονομία και κοινωνία, που βρίσκεται σε ύφεση για έκτο συνεχή χρόνο..
Η κυβέρνηση, εάν πράγματι θέλει να βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδο, θα πρέπει να επικεντρωθεί σε στόχους ανακοπής της ύφεσης και ανάσχεσης του ραγδαία αυξανόμενου ποσοστού ανεργίας, που κοντεύει να φτάσει σε ύψη εκρηκτικά. Η αναγκαιότητα επανεκκκίνησης μιας ημιθανούς οικονομίας όμως, προυποθέτει στρατηγική και αποφασιστικότητα, ώστε τα απαραίτητα βήματα να γίνουν γρήγορα. Προυποθέτει ακόμα θέσπιση προτεραιοτήτων όσον αφορά την έμφαση στους πλέον ανταγωνιστικούς τομείς μας, όπως είναι ο τουρισμός και η ναυτιλία.
Η ηγετική θέση που κατέχει η ελληνόκτητη ποντοπόρος ναυτιλία στην παγκόσμια αγορά, συνιστούν ένα από τα σοβαρότερα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας, τα οποία μπορούν και πρέπει να αποκτήσουν κυρίαρχη θέση στο νέο αναπτυξιακό πρότυπο της Ελλάδας. Οι θαλάσσιες μεταφορές, κυρίως η ποντοπόρος ναυτιλία, συνεισφέρουν άμεσα περίπου το 4% του ΑΕΠ. Οι Ελληνες πλοιοκτήτες διαθέτουν περίπου 3760 ποντοπόρα πλοία, ενώ ο ελληνόκτητος στόλος από άποψη όρων χωρητικότητας εκτιμάται ότι έχει το προβάδισμα παγκοσμίως. Εάν μάλιστα συνεκτιμήσουμε και τις αλληλεπιδράσεις των κλάδων της ελληνικής οικονομίας, η συμβολή των θαλασσίων μεταφορών στο οικονομικό μέγεθος της χώρας, πολλαπλασιάζεται, ανεβάζοντας την προστιθέμενη αξία από το σύνολο των ναυτιλιακών δραστηριοτήτων, περίπου στο 6,1% του ΑΕΠ. Οσον δε αφορά την απασχόληση, υπολογίζεται ότι η άμεση και έμμεση απασχόληση, ο κλάδος δείχνει ότι μπορεί να απασχολήσει περί τα 192 χιλ. άτομα.
Αυτές τις εκτιμήσεις μας δίνει το ΙΟΒΕ μέσω πρόσφατης μελέτης του γύρω από το σχετικό θέμα. Εξετάζοντας συγχρόνως και τις δυνητικές της ναυτιλιακής δραστηριότητας, για το άμεσο μέλλον, υπογραμμίζεται η σημασία της ποντοπόρου ναυτιλίας, ως ξεχωριστή για την συνεισφορά της. Συνυπολογίζοντας τις αλληλεπιδράσεις των κλάδων της ελληνικής οικονομίας σε σχέση με τη ζήτηση θαλασσίων μεταφορών, συμπεραίνεται ότι για κάθε 1000ευρώ που καταγράφονται ως προστιθέμενη αξία στον τομέα αυτόν, δημιουργούνται περίπου 1575ευρώ σε προστιθέμενη αξία, σε όλους τους κλάδους της ελληνικής οικονομίας. Διότι δεν ευνοούνται μόνο οι συνδεδεμένοι με τις θαλάσσιες μεταφορές κλάδοι, αλλά και πολλές άλλες δραστηριότητες, όπως η αποθήκευση, η διαχείριση φορτίου, τα ταξιδιωτικά γραφεία, διάφορες συμβουλευτικές και νομικές υπηρεσίες, το χονδρικό εμπόριο κλπ. Αυτοί είναι κλάδοι που αντιπροσωπεύουν αγαθά και υπηρεσίες που αγοράζονται από νοικοκυριά, εφ΄όσον αποκτάται επιπλέον εισόδημα προερχόμενο από την αλυσίδα αξίας θαλασσίων μεταφορών (ξενοδοχεία, εστιατόρια, εμπόριο, ενοίκια κλπ). Συνολικά, υπολογίζεται ότι το όφελος στο εισόδημα των νοικοκυριών όταν όλα βαίνουν καλώς, φτάνει τα 2,7 δις. Σε αντίθετη περίπτωση, όταν παρατηρείται παύση ναυτιλιακών εργασιών μέσα στη χώρα, οι κλάδοι αυτοί πλήττονται πρώτοι.
Ο τομέας της ναυτιλίας λοιπόν, προσφέρει μεγάλη στήριξη στην ελληνική οικονομία και εξαρτάται απ΄αυτόν η ευημερία της κοινωνίας, σε σημαντικό βαθμό. Επομένως, το όφελος της σωστής εκμετάλλευσής του είναι μεγάλο. Εάν δε αξιοποιηθούν περισσότερο οι υφιστάμενες δυνητικές του, οι θέσεις εργασίας μπορεί και να διπλασιαστούν ανεβάζοντας και την προστιθέμενη αξία στο ΑΕΠ. Για να γίνουν αυτά όμως, χρειάζονται ανάλογες πολιτικές.
Η επανασύσταση του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας, αποτελεί μια πρώτη ισχυρή ένδειξη της πρόθεσης της κυβέρνησης, να υποστηρίξει την αναπτυξιακή πορεία του κλάδου. Ομως, η ναυτιλιακή πολιτική θα πρέπει να κινείται ανεξάρτητα από τον πολιτικό κύκλο εναλλαγών των κυβερνήσεων, ενώ θα πρέπει να υιοθετηθεί ένα μακροπρόθεσμο στρατηγικό σχέδιο ανάπτυξης, που να έχει ευρεία πολιτική και κοινωνική στήριξη. Αλίμονο εάν κάθε κυβέρνηση που έρχεται, διασπά ή επανασυστήνει κατά το δοκούν της, το υπουργείο Ναυτιλίας! Αλλά και η διασφάλιση ενός σταθερού υποβάθρου επιχειρηματικών δραστηριοτήτων, αποτελεί βασικότατο παράγοντα για την ναυτιλιακή επιχειρηματικότητα και όχι μόνο. Ειδικά όμως όσον αφορά τη ναυτιλία, η δυνατότητα που υπάρχει για τις ελληνικές ναυτιλιακές επιχειρήσεις, ν΄αναζητήσουν στέγη σε άλλα κράτη με ευνοικότερο οικονομικό περιβάλλον, θα πρέπει να μας ανησυχεί σοβαρά, εάν αντιλαμβανόμαστε τις αρνητικές επιδράσεις που έχει αυτό στην ελληνική οικονομία...Διότι οι εφοπλιστές μπορεί να λύνουν το πρόβλημά τους σε άλλα νηολόγια, αλλά το ελληνικό νηολόγιο φτωχαίνει με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις χαμένες ευκαιρίες της ελληνικής οικονομίας.
Επειτα, η Ελλάδα είναι κατ΄εξοχήν ναυτική χώρα. Διαθέτει σημαντικά λιμάνια όπως ο Πειραιάς( που θα πρέπει να αναβαθμιστεί, ώστε να γίνει ανταγωνιστικός πόλος έλξης στην παγκόσμια ναυτιλία) και ανθρώπινο δυναμικό, γεννημένο να διαχειρίζεται τη θάλασσα. Γι΄αυτό, χρειάζονται ενισχύσεις ώστε να δημιουργηθεί ευρεία δεξαμενή εκπαιδευμένων ελλήνων ναυτικών, ώστε να μην αναγκάζονται οι πλοιοκτήτες να καταφεύουν σε ξένα πληρώματα. Σε μια εποχή όπου αναζητείται διέξοδος στην κρίση, καιρός να θυμηθούμε ότι η ναυτική μας παρουσία είναι συνδεδεμένη με την αιώνων ιστορία του τόπου μας, αφού η θάλασσα ήταν πάντοτε η ζωή της Ελλάδας.
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
