2013-02-04 13:51:04
του Σταμάτη Στεφανάκου
Την επιστολή που ακολουθεί την παρέλαβα πριν λίγες ημέρες από εργαζόμενο/η, και έναυσμα για τον άνθρωπο αυτό να μου την στείλει, ήταν το άρθρου μου: «Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία» Θα είμαι ειλικρινής ότι ξαφνιάστηκα με την ευθύτητα του λόγου του και τα γεγονότα που μου παράθεσε. Σεβόμενος την ανωνυμία του δεν θα αναφέρω όνομα. Αλλά αυτό που διαπίστωσα με λίγη έρευνα ήταν ότι αναφερόταν σε πραγματικά γεγονότα. Για αυτό και την αναδημοσιεύω.
Λείπαμε που το λέω αλλά δεν μπόρεσα να αντικρούσω ούτε τα γεγονότα αλλά ούτε και τις θέσεις του. Ρεαλιστικός, ειλικρινής και πηγαίος ο λόγος του, ευθύς και τραχύς. Ας βγάλει ο καθένας τα συμπεράσματα του.
"Φίλε Σταμάτη,
Διάβαζα το άρθρο σου «Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία…» και στην αρχή νόμιζα ότι ή αφελής είσαι ή ακόμα χειρότερα άνθρωπος που δεν έχει καμία επαφή με την πραγματικότητα. Φορτωμένος όπως ήμουν με γεγονότα που θα σου περιγράψω παρακάτω και που συνέβησαν τις τελευταίες μέρες, ήμουν έτοιμος να σε σιχτιρίσω.
Τελικά το γλύτωσες το σιχτίρισμα , καθότι διάβασα ποιο ψύχραιμα τα άρθρο σου. Αυτό όμως δεν αλλάζει το γεγονός ότι πιστεύω ότι έχεις εξιδανίκευση την έννοια του ανθρώπου. Βασικά φιλέ, οι άνθρωποι είναι ένα ξεφτιλισμένο είδος. Κάνεις μια πολλή ωραία ανάλυση, αλλά μάλλον δεν μιλάς για το είδος των ανθρώπων, που κυριαρχεί!
Ξέρω ότι θα διαφωνήσεις μαζί μου, αλλά διάβασε τι έζησα, άκουσα και είδα τις τελευταίες δυο εβδομάδες και θα με νιώσεις. Μην είσαι τόσο ουτοπιστής! Σε εμένα έγινε ξεκάθαρο πλέον και το γιατί δεν κουνιέται φύλλο τους τελευταίους μήνες Δουλεύω στον όμιλο της Intracom, σε κάποια από τις εταιρίες της. Πρόσφατα απολύθηκε συνάδελφος, και όταν ρωτήσαμε το γιατί εισπράξαμε γελοίες απαντήσεις, της μορφής, «χαμηλή αποδοτικότητα», και «κακή συμπεριφορά». Τρίχες.
Η ουσία είναι ότι, ο συνάδελφος, όπως και άλλοι, είχε συνδικαλιστική δραστηριότητα και κυρίως κόστιζε πολύ. Είχε βλέπεις πέντε χρόνια στην εταιρεία και φυσικά θέλανε να τον διώξουν για να πάρουν με τα ίδια χρήματα τρεις με τις νέες συμβάσεις.
Η εταιρία ενώ έχει λειτουργική κερδοφορία και μας ενημερώνει συχνά πυκνά για το πόσο καλά πάμε και πόσο «ευτυχισμένη οικογένεια» είμαστε, πέταξε στο δρόμο το συγκεκριμένο οικογενειάρχη με δυο παιδια…
Σημείωσε ότι αυτή η ιστορία έχει γίνει και με άλλους ογδόντα (80) περίπου εργαζόμενους. Διώχνουν τους παλιούς. Κοστίζουν πολύ βλέπεις…
Επειδή δε, αρνήθηκε να υπογράψει την απόλυση, η εταιρεία την άλλη μέρα έστειλε με δικαστικό κλητήρα και την παρέδωσε στην γυναικά του, η όποια δεν είχε ιδέα και έπαθε σοκ! Μιλάμε για πολύ ξεφτίλα!!!
Εν πάση περιπτώσει, για να σου αποδείξω πόσο ΞΕΦΤΙΛΙΣΜΕΝΟ ΕΙΔΟΣ είμαστε εμείς οι άνθρωποι, θα σου περιγράψω τι έγινε στην συνέλευση των εργαζομένων. Κατέβηκε πρόταση για απεργία, την όποια στήριζε μέχρι και το εργοδοτικό Δ.Σ του σωματείου μας, και ενώ συνήθως είμαστε στις συνελεύσεις καμία πενηνταριά εργαζόμενοι , στην συγκεκριμένη ήρθανε εκατόν εβδομήντα τρείς(173) παρακαλώ! Ρεκόρ μεγάλε…
Δώσε βάση τι έγινε όμως: Στην τελική επειδή έγιναν διάφορα υπόγεια και περίεργα, η πρόταση για απεργία καταψηφίστηκε με 99 κατά, 67 υπέρ και 7 λευκά…
Θα μπορούσα να σου πω διάφορα γελοία πράγματα πχ συμπληρωμένα ψηφοδέλτια, μάνατζαρεους να λένε ότι δεν είναι προϊστάμενοι και μπορούν να ψηφίσουν και αλλά τέτοια αστεία που όμως είναι για κλάματα στην καλύτερη περίπτωση και όχι για γέλια…
Να στο πω χοντρά φίλε Σταμάτη, εσύ λες για συλλογικότητα και αλληλεγγύη και άλλα πολλά και όμορφα. Και η πραγματικότητα ξέρεις τι λέει; Λέει ότι ο ωχαδερφισμός, η αδιαφορία και η πάρτι μας είναι πάνω από όλα…
Ποια συλλογικότητα, ποιο κίνημα και μάλιστα συνδικαλιστικό ρε φίλε;
Πα…..ρια μάντωλες….
Εδώ δεν μπορούν να κάνουν αδερφέ, μια μέρα απεργία… Γραμμένο σε έχουν και σένα και μένα και όσους προσπαθούμε να τους εξηγήσουμε ότι αυτό ρε ζωντόβολα αφορά και εσάς. Τη δική τους ζωή αφορά ρε φίλε, δεν το καταλαβαίνουν;;;; Τόσο φόβο έχουν ή είναι τόσο αφελείς ώστε να πιστεύουν πως αυτοί δεν κινδυνεύουν;; Κατά την προσωπική μου άποψη η εταιρεία, ενώ έχουν ξαναγίνει απεργίες, για κάποιο λόγο φοβήθηκε και έταξε κι εγώ δεν ξέρω τι σε όλους αυτούς τους ξεφτίλες… γιατί περί ξεφτιλισμένων πρόκειται…
Έχουν κάψει τον εγκέφαλο τους στην τηλεόραση του MEGA και του ΣΚΑΙ, και στην γκλαμουρία που, ενώ στα λόγια την απορρίπτουν, κατά βάθος αγαπάνε πάρα πολύ φίλε μου… Να μην σου πω που έχουν γραμμένο τον διπλανό τους και τα παιδία τους ακόμα. Λες και θα γίνει κάτι μαγικό, θα έρθει κανένας «σωτήρας» να τους σώσει… Αλλά τι λέω; Αυτοί δεν κινδυνεύουν, σωστά;;; Ε ρε κούνια που τους κούναγε…
Αμ δεν υπάρχουν σωτήρες… Άντε όμως να το καταλάβουν…
Ακούω το ΚΚΕ, τον ΣΥΡΙΖΑ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ , να μιλάνε για συνδικαλισμό, εργατική τάξη και αλλά παρόμοια «ανέκδοτα», και αναρωτιέμαι που στο διάολο τα βρήκανε και τα μολογάνε. Εκτός τόπου και χρόνου!!!
Είναι πολύ απλό! Δίνεις ένα τιτλάκι σε έναν ξεφτίλα και αυτόματα ο ανεγκέφαλος πιστεύει πως ξεχωρίζει, δεν είναι ίδιος με εσένα, είναι ασφαλής, δεν ανήκει πλέον στους απλούς εργαζόμενους, είναι κάτι άλλο. Και από τίτλους; Έχω να σου πω πολλούς!! Team leader, supervisor, coordinator, account manager, senior manager και δε συμμαζεύεται… Διαίρει και βασίλευε φίλε. Αρχαίο και πολύ επιτυχημένο!!
Κατεβαίνω σε πορείες και έχω βαρεθεί να βλέπω τις ίδιες φάτσες, να τρώω τόνους χημικά και να πέφτει το ξύλο της αρκούδας. Μερικοί ιδεολόγοι που πιστεύουμε σε ένα καλύτερο μέλλον. Αυτοί για μένα είναι άνθρωποι. Αυτοί που νοιάζονται για το μέλλον τους, αλλά και για το μέλλον του διπλανού τους. Για το μέλλον των παιδιών τους. Αυτοί είναι φίλοι, σύντροφοι που αντί για καφέ τους βλέπω κάτω στο δρόμο. Δεν χρειάζεται να τους πάρω καν τηλέφωνο. Ε, στην επόμενη πορεία θα τους δω προς τι να ξοδευόμαστε.
Η πλάκα ξέρεις ποια είναι; Αν όλοι αυτοί οι ξεφτίλες βρεθούν στην θέση του συναδέλφου θα ψάχνουν να βρουν από πού τους ήρθε!!! Θα αρχίσουν την κλάψα και τι πάθαμε και εγώ ήμουν το καλό παιδί και άλλα παρόμοια… Και τότε θα ψάχνουν στήριγμα στον διπλανό τους. Αλλά ουπς!!! Ο διπλανός του θα κοιτάξει κι αυτός την πάρτι του.. Για φτύσιμο.
Αηδίασα ρε φίλε… Τι οράματα για ένα καλύτερο αύριο και τρίχες. Αυτοί εδώ είναι η πάρτι τους και τέλος.
Για ποιο συνδικαλισμό μωρέ , όταν δεν τους κόβει ότι, όπως σήμερα ήταν ο διπλανός τους, αύριο είναι απλά η σειρά τους;
Και έρχεσαι και εσύ με τα ωραία σου, μπας και βάλει κάνεις μυαλό… Πολλά τα θες. Ποια αρετή , ποια τόλμη και ποια ελευθερία; Άντε μην αρχίσω τα «γαλλικά»!!!
Ένας ανώνυμος φίλος…"
environment.gr
Την επιστολή που ακολουθεί την παρέλαβα πριν λίγες ημέρες από εργαζόμενο/η, και έναυσμα για τον άνθρωπο αυτό να μου την στείλει, ήταν το άρθρου μου: «Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία» Θα είμαι ειλικρινής ότι ξαφνιάστηκα με την ευθύτητα του λόγου του και τα γεγονότα που μου παράθεσε. Σεβόμενος την ανωνυμία του δεν θα αναφέρω όνομα. Αλλά αυτό που διαπίστωσα με λίγη έρευνα ήταν ότι αναφερόταν σε πραγματικά γεγονότα. Για αυτό και την αναδημοσιεύω.
Λείπαμε που το λέω αλλά δεν μπόρεσα να αντικρούσω ούτε τα γεγονότα αλλά ούτε και τις θέσεις του. Ρεαλιστικός, ειλικρινής και πηγαίος ο λόγος του, ευθύς και τραχύς. Ας βγάλει ο καθένας τα συμπεράσματα του.
"Φίλε Σταμάτη,
Διάβαζα το άρθρο σου «Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία…» και στην αρχή νόμιζα ότι ή αφελής είσαι ή ακόμα χειρότερα άνθρωπος που δεν έχει καμία επαφή με την πραγματικότητα. Φορτωμένος όπως ήμουν με γεγονότα που θα σου περιγράψω παρακάτω και που συνέβησαν τις τελευταίες μέρες, ήμουν έτοιμος να σε σιχτιρίσω.
Τελικά το γλύτωσες το σιχτίρισμα , καθότι διάβασα ποιο ψύχραιμα τα άρθρο σου. Αυτό όμως δεν αλλάζει το γεγονός ότι πιστεύω ότι έχεις εξιδανίκευση την έννοια του ανθρώπου. Βασικά φιλέ, οι άνθρωποι είναι ένα ξεφτιλισμένο είδος. Κάνεις μια πολλή ωραία ανάλυση, αλλά μάλλον δεν μιλάς για το είδος των ανθρώπων, που κυριαρχεί!
Ξέρω ότι θα διαφωνήσεις μαζί μου, αλλά διάβασε τι έζησα, άκουσα και είδα τις τελευταίες δυο εβδομάδες και θα με νιώσεις. Μην είσαι τόσο ουτοπιστής! Σε εμένα έγινε ξεκάθαρο πλέον και το γιατί δεν κουνιέται φύλλο τους τελευταίους μήνες Δουλεύω στον όμιλο της Intracom, σε κάποια από τις εταιρίες της. Πρόσφατα απολύθηκε συνάδελφος, και όταν ρωτήσαμε το γιατί εισπράξαμε γελοίες απαντήσεις, της μορφής, «χαμηλή αποδοτικότητα», και «κακή συμπεριφορά». Τρίχες.
Η ουσία είναι ότι, ο συνάδελφος, όπως και άλλοι, είχε συνδικαλιστική δραστηριότητα και κυρίως κόστιζε πολύ. Είχε βλέπεις πέντε χρόνια στην εταιρεία και φυσικά θέλανε να τον διώξουν για να πάρουν με τα ίδια χρήματα τρεις με τις νέες συμβάσεις.
Η εταιρία ενώ έχει λειτουργική κερδοφορία και μας ενημερώνει συχνά πυκνά για το πόσο καλά πάμε και πόσο «ευτυχισμένη οικογένεια» είμαστε, πέταξε στο δρόμο το συγκεκριμένο οικογενειάρχη με δυο παιδια…
Σημείωσε ότι αυτή η ιστορία έχει γίνει και με άλλους ογδόντα (80) περίπου εργαζόμενους. Διώχνουν τους παλιούς. Κοστίζουν πολύ βλέπεις…
Επειδή δε, αρνήθηκε να υπογράψει την απόλυση, η εταιρεία την άλλη μέρα έστειλε με δικαστικό κλητήρα και την παρέδωσε στην γυναικά του, η όποια δεν είχε ιδέα και έπαθε σοκ! Μιλάμε για πολύ ξεφτίλα!!!
Εν πάση περιπτώσει, για να σου αποδείξω πόσο ΞΕΦΤΙΛΙΣΜΕΝΟ ΕΙΔΟΣ είμαστε εμείς οι άνθρωποι, θα σου περιγράψω τι έγινε στην συνέλευση των εργαζομένων. Κατέβηκε πρόταση για απεργία, την όποια στήριζε μέχρι και το εργοδοτικό Δ.Σ του σωματείου μας, και ενώ συνήθως είμαστε στις συνελεύσεις καμία πενηνταριά εργαζόμενοι , στην συγκεκριμένη ήρθανε εκατόν εβδομήντα τρείς(173) παρακαλώ! Ρεκόρ μεγάλε…
Δώσε βάση τι έγινε όμως: Στην τελική επειδή έγιναν διάφορα υπόγεια και περίεργα, η πρόταση για απεργία καταψηφίστηκε με 99 κατά, 67 υπέρ και 7 λευκά…
Θα μπορούσα να σου πω διάφορα γελοία πράγματα πχ συμπληρωμένα ψηφοδέλτια, μάνατζαρεους να λένε ότι δεν είναι προϊστάμενοι και μπορούν να ψηφίσουν και αλλά τέτοια αστεία που όμως είναι για κλάματα στην καλύτερη περίπτωση και όχι για γέλια…
Να στο πω χοντρά φίλε Σταμάτη, εσύ λες για συλλογικότητα και αλληλεγγύη και άλλα πολλά και όμορφα. Και η πραγματικότητα ξέρεις τι λέει; Λέει ότι ο ωχαδερφισμός, η αδιαφορία και η πάρτι μας είναι πάνω από όλα…
Ποια συλλογικότητα, ποιο κίνημα και μάλιστα συνδικαλιστικό ρε φίλε;
Πα…..ρια μάντωλες….
Εδώ δεν μπορούν να κάνουν αδερφέ, μια μέρα απεργία… Γραμμένο σε έχουν και σένα και μένα και όσους προσπαθούμε να τους εξηγήσουμε ότι αυτό ρε ζωντόβολα αφορά και εσάς. Τη δική τους ζωή αφορά ρε φίλε, δεν το καταλαβαίνουν;;;; Τόσο φόβο έχουν ή είναι τόσο αφελείς ώστε να πιστεύουν πως αυτοί δεν κινδυνεύουν;; Κατά την προσωπική μου άποψη η εταιρεία, ενώ έχουν ξαναγίνει απεργίες, για κάποιο λόγο φοβήθηκε και έταξε κι εγώ δεν ξέρω τι σε όλους αυτούς τους ξεφτίλες… γιατί περί ξεφτιλισμένων πρόκειται…
Έχουν κάψει τον εγκέφαλο τους στην τηλεόραση του MEGA και του ΣΚΑΙ, και στην γκλαμουρία που, ενώ στα λόγια την απορρίπτουν, κατά βάθος αγαπάνε πάρα πολύ φίλε μου… Να μην σου πω που έχουν γραμμένο τον διπλανό τους και τα παιδία τους ακόμα. Λες και θα γίνει κάτι μαγικό, θα έρθει κανένας «σωτήρας» να τους σώσει… Αλλά τι λέω; Αυτοί δεν κινδυνεύουν, σωστά;;; Ε ρε κούνια που τους κούναγε…
Αμ δεν υπάρχουν σωτήρες… Άντε όμως να το καταλάβουν…
Ακούω το ΚΚΕ, τον ΣΥΡΙΖΑ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ , να μιλάνε για συνδικαλισμό, εργατική τάξη και αλλά παρόμοια «ανέκδοτα», και αναρωτιέμαι που στο διάολο τα βρήκανε και τα μολογάνε. Εκτός τόπου και χρόνου!!!
Είναι πολύ απλό! Δίνεις ένα τιτλάκι σε έναν ξεφτίλα και αυτόματα ο ανεγκέφαλος πιστεύει πως ξεχωρίζει, δεν είναι ίδιος με εσένα, είναι ασφαλής, δεν ανήκει πλέον στους απλούς εργαζόμενους, είναι κάτι άλλο. Και από τίτλους; Έχω να σου πω πολλούς!! Team leader, supervisor, coordinator, account manager, senior manager και δε συμμαζεύεται… Διαίρει και βασίλευε φίλε. Αρχαίο και πολύ επιτυχημένο!!
Κατεβαίνω σε πορείες και έχω βαρεθεί να βλέπω τις ίδιες φάτσες, να τρώω τόνους χημικά και να πέφτει το ξύλο της αρκούδας. Μερικοί ιδεολόγοι που πιστεύουμε σε ένα καλύτερο μέλλον. Αυτοί για μένα είναι άνθρωποι. Αυτοί που νοιάζονται για το μέλλον τους, αλλά και για το μέλλον του διπλανού τους. Για το μέλλον των παιδιών τους. Αυτοί είναι φίλοι, σύντροφοι που αντί για καφέ τους βλέπω κάτω στο δρόμο. Δεν χρειάζεται να τους πάρω καν τηλέφωνο. Ε, στην επόμενη πορεία θα τους δω προς τι να ξοδευόμαστε.
Η πλάκα ξέρεις ποια είναι; Αν όλοι αυτοί οι ξεφτίλες βρεθούν στην θέση του συναδέλφου θα ψάχνουν να βρουν από πού τους ήρθε!!! Θα αρχίσουν την κλάψα και τι πάθαμε και εγώ ήμουν το καλό παιδί και άλλα παρόμοια… Και τότε θα ψάχνουν στήριγμα στον διπλανό τους. Αλλά ουπς!!! Ο διπλανός του θα κοιτάξει κι αυτός την πάρτι του.. Για φτύσιμο.
Αηδίασα ρε φίλε… Τι οράματα για ένα καλύτερο αύριο και τρίχες. Αυτοί εδώ είναι η πάρτι τους και τέλος.
Για ποιο συνδικαλισμό μωρέ , όταν δεν τους κόβει ότι, όπως σήμερα ήταν ο διπλανός τους, αύριο είναι απλά η σειρά τους;
Και έρχεσαι και εσύ με τα ωραία σου, μπας και βάλει κάνεις μυαλό… Πολλά τα θες. Ποια αρετή , ποια τόλμη και ποια ελευθερία; Άντε μην αρχίσω τα «γαλλικά»!!!
Ένας ανώνυμος φίλος…"
environment.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Αυτό είναι το ψάρι… τραβεστί!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
