2013-02-05 12:34:03
Η αυτονομιστική σημαία της Καταλονίας - με κίτρινες και κόκκινες ρίγες, μπλε τρίγωνο και λευκό αστέρι – η οποία ήταν ένα σπάνιο θέαμα στους δρόμους της Βαρκελώνης πριν από μια δεκαετία, είναι τώρα πλέον σχεδόν πανταχού παρούσα. Την ίδια ώρα περίπου 2.000 χλμ. βόρεια της Σκωτίας, η μπλε και άσπρη Saltire (η σκωτζέζικη σημαία) παραμένει δημοφιλής. Αλλά αυτή η σημαία συμβολίζει όλο και κάτι νεότερο, ότι δηλαδή μετά από περισσότερα από 400 χρόνια στο Ηνωμένο Βασίλειο η Σκωτία μπορεί να είναι στα πρόθυρα ενός «διαζυγίου».
Όπως σημειώνεται στη EurActive, εξαιτίας της έμφασης του κινδύνου κατάρρευσης της ευρωζώνης, υπάρχουν υποψίες ότι αυτή η δεκαετία είναι καλύτερα να μείνει στην ιστορία ως η στιγμή που δύο από τα πιο σταθερά κράτη της Ευρώπης διαλύονται..
Τα υπέρ της ανεξαρτησίας μέρη στη Σκωτία και την Καταλονία προετοιμάζονται για δημοψηφίσματα το επόμενο έτος ελπίζοντας ότι θα δουν τις περιοχές τους ανεξάρτητες για πάντα- πράγμα που, όπως υποπτεύονται ορισμένοι αναλυτές , θα μπορούσε να ενθαρρύνει και άλλους στην Ευρώπη να αντιδράσουν το ίδιο.
Υπάρχουν σημαντικές διαφορές μεταξύ των δύο περιοχών. Η Σκωτία πάντα αναφερόταν ως μια ξεχωριστή «χώρα» εντός του Ηνωμένου Βασιλείου, ενώ οι απαιτήσεις της Καταλονίας για αυτοδιοίκητο καθεστώς, έχουν τις ρίζες τους στο Μεσαίωνα.
Η κυβέρνηση του πρωθυπουργού David Cameron συμφώνησε να συνεργαστεί με το δημοψήφισμα της Σκωτίας το φθινόπωρο του 2014 , αν και αγωνίζεται σθεναρά εναντίον του ενδεχόμενου για διάσπαση.
Σε αντίθεση, η Μαδρίτη έχει δηλώσει ότι θα αγωνιστεί κατά του Καταλανικού δημοψηφίσματος για λόγους συνταγματικής τάξης. Τα αυτονομιστικά κόμματα που λειτουργούν στην περιοχή είναι πρόθυμα να προχωρήσουν ούτως ή άλλως, ακολουθώντας τα χνάρια της Σκωτίας με ψηφοφορία το 2014.
Κάποιοι εκτιμούν, ότι οι δύο εκστρατείες θα τρέφονται η μια από την άλλη τους επόμενους μήνες. Ο Alfred Bosch, ηγέτης της Ρεπουμπλικανικής Αριστεράς, ή ERC, κόμματος στην ισπανική Βουλή που από καιρό πιέζει για ανεξαρτησία, είπε ότι οι αυτονομιστές πολιτικοί στην Ισπανία πρέπει να εστιάσουν την προσοχή τους στο τι συμβαίνει στη Σκωτία.
Και στις δύο χώρες «υπάρχουν βασικά συναισθηματικά επιχειρήματα για την ανεξαρτησία, σε συνδυασμό με τα πιο ορθολογικά- οικονομικά. Όπως φαίνεται λοιπόν, συνυπάρχουν».
Οι δημοσκοπήσεις ποικίλλουν, αλλά η τελευταία έρευνα έδειξε ότι περισσότεροι από τους μισούς ψηφοφόρους της Καταλονίας θα ψηφίσουν για ένα ξεχωριστό κράτος εάν τους δοθεί η ευκαιρία. Αυτό ίσως θα μπορούσε να συγκρίθεί με στοιχεία που αφορούν μόλις το ένα τρίτο της Σκωτίας - αν και αυτά, μόνο για την ώρα, γιατί προβλέπεται, ότι είναι απολύτως εφικτό οι αριθμοί να αλλάξουν από τώρα ως την τελική ψηφοφορία.
Οι υπέρ της ανεξαρτησίας ακτιβιστές και στις δύο χώρες τόνισαν αμέσως ότι βλέπουν τους εαυτούς τους ως μέρος μιας ευρύτερης τάσης. Ο αριθμός των χωρών του κόσμου έχει σχεδόν τριπλασιαστεί από το 1945, καθώς οι αφρικανικές και ασιατικές χώρες ανεξαρτητοποιήθηκαν από τους αποικιοκράτες και με την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης δημιουργήθηκε μια πληθώρα νέων εθνών σε όλη την Ανατολική Ευρώπη και την Κεντρική Ασία.
Στις Βρυξέλλες, σκωτζέζικα και καταλανικά κόμματα είχαν ήδη αναπτύξει κάτι σαν συμμαχία με βελγικά φλαμανδικά κόμματα.
«Η παγκόσμια τάση κινείται προς αυτή την κατεύθυνση για κάποιο χρονικό διάστημα», δήλωσε στο Reuters πρόσφατα η Fiona Hyslop, Υπουργός εξωτερικών υποθέσεων για την κυβέρνηση υπέρ της ανεξαρτησίας της Σκωτίας.
«Πολλές χώρες, οι οποίες δεν ήταν ανεξάρτητες πριν από 20 χρόνια έχουν κερδίσει την ανεξαρτησία τους και τώρα είναι πλήρη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
Οικονομική κρίση, αλλοτρίωση
Όπως τονίζεται στη EurActive, τα περίχωρα της Βρετανίας και της Ισπανίας σχεδιάστηκαν τον 15ο και 16ο αιώνα, καθώς οι αυτοκρατορίες επεικτείνονταν, αυξάνοντας τον πλούτο και τη δύναμή τους.
Κανένα έθνος δεν ξεκίνησε με το σχεδιασμό κεντρικά συντονισμένων προσπάθειών για την οικοδόμηση μιας εθνικής ταυτότητας όπως έγινε σε νεότερα έθνη όπως η Γερμανία και η Ιταλία υπό τους Bismarck και Garibaldi αντίστοιχα - ή στη Γαλλία του Ναπολέοντα.
Αυτό που ίσως πυροδοτεί την απόσχιση τώρα είναι το αυξανόμενο αίσθημα απογοήτευσης και αποξένωσης από την εξουσία στο Λονδίνο, τη Μαδρίτη και σε πολλές άλλες πρωτεύουσες. Η οικονομική κρίση όπως φαίνεται το έχει κάνει αυτό ακόμη πιο έντονο.
«Ό, τι και να συμβεί, οι κινήσεις αυτές θα έχουν αντίκτυπο. Θα γίνουν περισσότερες κλήσεις για αποκέντρωση», δήλωσε ο David Lea, αναλυτής των Κινδύνων Ελέγχου στη Δυτική Ευρώπη.
«Μέρος αυτού είναι προφανώς η κρίση, αλλά υπάρχουν και άλλοι παράγοντες: η άνοδος των Μεσων Κοινωνικής Δικτύωσης και η ευρύτερη δυσαρέσκεια με το status quo».
Στο Εδιμβούργο, η άνοδος του Εθνικού Κόμματος της Σκωτίας - κυβέρνηση πλειοψηφίας στο κοινοβούλιο πλέον - θεωρείται περισσότερο αποτέλεσμα της διοικητικής ικανότητας τους και της έλλειψης ενθουσιασμού για τα κόμματα που έχουν ως βάση το Λονδίνο, παρά του αισθήματος υπέρ της ανεξαρτησίας. Το κόμμα αυτό, ήδη ελπίζει ότι το αίσθημα αυτό θα αλλάξει όσο πλησιάζει το δημοψήφισμα.
Στην Καταλονία, μία από τις πλουσιότερες περιοχές της Ισπανίας, υπάρχει διάχυτη οργή για το λόγο ότι πάρα πολλά χρήματα δαπανούνται για την υπόλοιπη χώρα.
Το κίνημα για την ανεξαρτησία της Καταλονίας αποδεικνύεται όλο και πιο αποτελεσματικό στην αξιοποίηση στην ευρύτερη αίσθηση του θυμού στη λειτουργία της κυβέρνησης και μεγάλες επιχειρήσεις ανθίζουν υπό την έξαρση των οικονομικών δεινών.
Συνέπειες στην απασχόληση;
Στο Λονδίνο και τη Μαδρίτη, τα παραδοσιακά πολιτικά κόμματα που αντιτίθενται στην ανεξαρτησία έχουν ήδη αρχίσει να εργάζονται από κοινού για την καταπολέμηση της εκστρατείας που κάνουν οι υπέρμαχοι της ανεξαρτησίας, αν και ορισμένοι αναλυτές πιστεύουν ότι μια συντονισμένη προσπάθεια θα μπορούσε να καταλήξει στην αναζωπύρωση της στάσης σκωτσέζων και καταλανών.
Την συζήτηση παρακολούθησαν κι άλλοι , εκτός Ευρώπης. Οι απομακρυσμένες χώρες όπως η Ρωσία και η Κίνα με ανήσυχους μειονοτικούς πληθυσμούς φοβούνται ότι η διάλυση ενός μεγάλου ευρωπαϊκού κράτους θα μπορούσε να πυροδοτήσει αποσχιστικές διαθέσεις και εκεί.
Βρετανοί και σκωτσέζοι αξιωματούχοι λένε ότι έχουν ήδη λάβει ερωτήματα από τους αμερικανούς ομολόγους τους σχετικά με το θέμα και συμπληρώνουν ότι η Ουάσιγκτον είναι σχεδόν αδιάφορη σχετικά με την προοπτική ότι οι δύο βασικοί σύμμαχοι του ΝΑΤΟ είναι έτοιμοι να αλλάξουν ριζικά.
Η Fiona Hill, πρώην υπάλληλος του αμερικανικού Εθνικού Συμβουλίου Πληροφοριών και τώρα επικεφαλής του προγράμματος της Ευρώπης στο Ινστιτούτο Brookings στην Ουάσιγκτον, λέει ότι το Λονδίνο και η Μαδρίτη δεν φαίνεται να συνειδητοποιούν πόσο σημαντικό είναι αυτό που φαίνεται πέρα από τα σύνορά τους.
«Μιλάμε για δύο από τα αρχαιότερα κράτη της Ευρώπης», είπε η Hill. «Είχα έναν ανώτερο υπάλληλο από τα Βαλκάνια που με ρώτησε αν επρόκειτο για το τέλος του πολυεθνικού κράτους».
Αν συμβεί το απρόοπτο και η Σκωτία και η Καταλονία κάνουν ψηφοφορία για την ανεξαρτησία, κανείς δεν ξέρει τι αντίκτυπος θα υπάρξει..
Ενώ εκείνοι που πιέζουν για ανεξαρτησία από κοινού λένε ότι θα ήθελαν να παραμείνουν εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι περισσότεροι ειδικοί πιστεύουν ότι οι νέες χώρες θα πρέπει να υποβάλουν νέα αίτηση για ένταξη, την οποία η Μαδρίτη και το Λονδίνο θα μπορούσαν να μπουν στον πειρασμό να μπλοκάρουν, αποκόβοντας τους τουλάχιστον προσωρινά, από την απασχόληση στην ΕΕ.
Είναι επίσης ασαφές το πώς μια ανεξάρτητη Σκωτία θα μπορούσε να συνεχίσει να χρησιμοποιεί λίρες Αγγλίας, ή η Καταλονία να κάνει χρήση του ευρώ, αν και αρχικά, δεν θα υπήρχε κανένας τρόπος για τη Βρετανία ή την Ισπανία να επέμβουν. Εθνικό χρέος και φυσικοί πόροι, τα δικαιώματα από το νερό για το μερίδιο της Σκωτίας από το πετρέλαιο της Βόρειας Θάλασσας, για όλα θα πρέπει να γίνει διαπραγμάτευση.
Εάν η Καταλονία ψηφίσει υπέρ της ανεξαρτησίας, ενώ η Μαδρίτη κάνει προσπάθειες για να μπλοκάρει τη διάσπαση, θα φαινόταν η μεγάλη δυσαρέσκεια που σιγοβράζει για μια σειρά από θέματα, με αποτέλεσμα την έξαρση της βίας στους δρόμους.
Μέχρι στιγμής, ωστόσο, το μεγαλύτερο μάθημα από αυτά τα κινήματα ανεξαρτησίας φαίνεται να είναι θετικό: υπήρξαν αρκετά αποτελεσματικά ως προς τις διεκδικήσεις τους, ενώ παραμένουν ειρηνικά, σε σύγκριση με πιο βίαιες αυτονομιστικές ομάδες, όπως ο IRA στη Βόρεια Ιρλανδία, ή ΕΤΑ στη Χώρα των Βάσκων της Ισπανίας.
«Εάν αυτό ήταν το πρώτο μάθημα της δεκαετίας του 21ου αιώνα, νομίζω ότι θα είναι ένα όμορφο πράγμα», λέει ο καταλανός αυτονομιστής πολιτικός Bosch.
greekfinanceforum.com
Όπως σημειώνεται στη EurActive, εξαιτίας της έμφασης του κινδύνου κατάρρευσης της ευρωζώνης, υπάρχουν υποψίες ότι αυτή η δεκαετία είναι καλύτερα να μείνει στην ιστορία ως η στιγμή που δύο από τα πιο σταθερά κράτη της Ευρώπης διαλύονται..
Τα υπέρ της ανεξαρτησίας μέρη στη Σκωτία και την Καταλονία προετοιμάζονται για δημοψηφίσματα το επόμενο έτος ελπίζοντας ότι θα δουν τις περιοχές τους ανεξάρτητες για πάντα- πράγμα που, όπως υποπτεύονται ορισμένοι αναλυτές , θα μπορούσε να ενθαρρύνει και άλλους στην Ευρώπη να αντιδράσουν το ίδιο.
Υπάρχουν σημαντικές διαφορές μεταξύ των δύο περιοχών. Η Σκωτία πάντα αναφερόταν ως μια ξεχωριστή «χώρα» εντός του Ηνωμένου Βασιλείου, ενώ οι απαιτήσεις της Καταλονίας για αυτοδιοίκητο καθεστώς, έχουν τις ρίζες τους στο Μεσαίωνα.
Η κυβέρνηση του πρωθυπουργού David Cameron συμφώνησε να συνεργαστεί με το δημοψήφισμα της Σκωτίας το φθινόπωρο του 2014 , αν και αγωνίζεται σθεναρά εναντίον του ενδεχόμενου για διάσπαση.
Σε αντίθεση, η Μαδρίτη έχει δηλώσει ότι θα αγωνιστεί κατά του Καταλανικού δημοψηφίσματος για λόγους συνταγματικής τάξης. Τα αυτονομιστικά κόμματα που λειτουργούν στην περιοχή είναι πρόθυμα να προχωρήσουν ούτως ή άλλως, ακολουθώντας τα χνάρια της Σκωτίας με ψηφοφορία το 2014.
Κάποιοι εκτιμούν, ότι οι δύο εκστρατείες θα τρέφονται η μια από την άλλη τους επόμενους μήνες. Ο Alfred Bosch, ηγέτης της Ρεπουμπλικανικής Αριστεράς, ή ERC, κόμματος στην ισπανική Βουλή που από καιρό πιέζει για ανεξαρτησία, είπε ότι οι αυτονομιστές πολιτικοί στην Ισπανία πρέπει να εστιάσουν την προσοχή τους στο τι συμβαίνει στη Σκωτία.
Και στις δύο χώρες «υπάρχουν βασικά συναισθηματικά επιχειρήματα για την ανεξαρτησία, σε συνδυασμό με τα πιο ορθολογικά- οικονομικά. Όπως φαίνεται λοιπόν, συνυπάρχουν».
Οι δημοσκοπήσεις ποικίλλουν, αλλά η τελευταία έρευνα έδειξε ότι περισσότεροι από τους μισούς ψηφοφόρους της Καταλονίας θα ψηφίσουν για ένα ξεχωριστό κράτος εάν τους δοθεί η ευκαιρία. Αυτό ίσως θα μπορούσε να συγκρίθεί με στοιχεία που αφορούν μόλις το ένα τρίτο της Σκωτίας - αν και αυτά, μόνο για την ώρα, γιατί προβλέπεται, ότι είναι απολύτως εφικτό οι αριθμοί να αλλάξουν από τώρα ως την τελική ψηφοφορία.
Οι υπέρ της ανεξαρτησίας ακτιβιστές και στις δύο χώρες τόνισαν αμέσως ότι βλέπουν τους εαυτούς τους ως μέρος μιας ευρύτερης τάσης. Ο αριθμός των χωρών του κόσμου έχει σχεδόν τριπλασιαστεί από το 1945, καθώς οι αφρικανικές και ασιατικές χώρες ανεξαρτητοποιήθηκαν από τους αποικιοκράτες και με την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης δημιουργήθηκε μια πληθώρα νέων εθνών σε όλη την Ανατολική Ευρώπη και την Κεντρική Ασία.
Στις Βρυξέλλες, σκωτζέζικα και καταλανικά κόμματα είχαν ήδη αναπτύξει κάτι σαν συμμαχία με βελγικά φλαμανδικά κόμματα.
«Η παγκόσμια τάση κινείται προς αυτή την κατεύθυνση για κάποιο χρονικό διάστημα», δήλωσε στο Reuters πρόσφατα η Fiona Hyslop, Υπουργός εξωτερικών υποθέσεων για την κυβέρνηση υπέρ της ανεξαρτησίας της Σκωτίας.
«Πολλές χώρες, οι οποίες δεν ήταν ανεξάρτητες πριν από 20 χρόνια έχουν κερδίσει την ανεξαρτησία τους και τώρα είναι πλήρη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
Οικονομική κρίση, αλλοτρίωση
Όπως τονίζεται στη EurActive, τα περίχωρα της Βρετανίας και της Ισπανίας σχεδιάστηκαν τον 15ο και 16ο αιώνα, καθώς οι αυτοκρατορίες επεικτείνονταν, αυξάνοντας τον πλούτο και τη δύναμή τους.
Κανένα έθνος δεν ξεκίνησε με το σχεδιασμό κεντρικά συντονισμένων προσπάθειών για την οικοδόμηση μιας εθνικής ταυτότητας όπως έγινε σε νεότερα έθνη όπως η Γερμανία και η Ιταλία υπό τους Bismarck και Garibaldi αντίστοιχα - ή στη Γαλλία του Ναπολέοντα.
Αυτό που ίσως πυροδοτεί την απόσχιση τώρα είναι το αυξανόμενο αίσθημα απογοήτευσης και αποξένωσης από την εξουσία στο Λονδίνο, τη Μαδρίτη και σε πολλές άλλες πρωτεύουσες. Η οικονομική κρίση όπως φαίνεται το έχει κάνει αυτό ακόμη πιο έντονο.
«Ό, τι και να συμβεί, οι κινήσεις αυτές θα έχουν αντίκτυπο. Θα γίνουν περισσότερες κλήσεις για αποκέντρωση», δήλωσε ο David Lea, αναλυτής των Κινδύνων Ελέγχου στη Δυτική Ευρώπη.
«Μέρος αυτού είναι προφανώς η κρίση, αλλά υπάρχουν και άλλοι παράγοντες: η άνοδος των Μεσων Κοινωνικής Δικτύωσης και η ευρύτερη δυσαρέσκεια με το status quo».
Στο Εδιμβούργο, η άνοδος του Εθνικού Κόμματος της Σκωτίας - κυβέρνηση πλειοψηφίας στο κοινοβούλιο πλέον - θεωρείται περισσότερο αποτέλεσμα της διοικητικής ικανότητας τους και της έλλειψης ενθουσιασμού για τα κόμματα που έχουν ως βάση το Λονδίνο, παρά του αισθήματος υπέρ της ανεξαρτησίας. Το κόμμα αυτό, ήδη ελπίζει ότι το αίσθημα αυτό θα αλλάξει όσο πλησιάζει το δημοψήφισμα.
Στην Καταλονία, μία από τις πλουσιότερες περιοχές της Ισπανίας, υπάρχει διάχυτη οργή για το λόγο ότι πάρα πολλά χρήματα δαπανούνται για την υπόλοιπη χώρα.
Το κίνημα για την ανεξαρτησία της Καταλονίας αποδεικνύεται όλο και πιο αποτελεσματικό στην αξιοποίηση στην ευρύτερη αίσθηση του θυμού στη λειτουργία της κυβέρνησης και μεγάλες επιχειρήσεις ανθίζουν υπό την έξαρση των οικονομικών δεινών.
Συνέπειες στην απασχόληση;
Στο Λονδίνο και τη Μαδρίτη, τα παραδοσιακά πολιτικά κόμματα που αντιτίθενται στην ανεξαρτησία έχουν ήδη αρχίσει να εργάζονται από κοινού για την καταπολέμηση της εκστρατείας που κάνουν οι υπέρμαχοι της ανεξαρτησίας, αν και ορισμένοι αναλυτές πιστεύουν ότι μια συντονισμένη προσπάθεια θα μπορούσε να καταλήξει στην αναζωπύρωση της στάσης σκωτσέζων και καταλανών.
Την συζήτηση παρακολούθησαν κι άλλοι , εκτός Ευρώπης. Οι απομακρυσμένες χώρες όπως η Ρωσία και η Κίνα με ανήσυχους μειονοτικούς πληθυσμούς φοβούνται ότι η διάλυση ενός μεγάλου ευρωπαϊκού κράτους θα μπορούσε να πυροδοτήσει αποσχιστικές διαθέσεις και εκεί.
Βρετανοί και σκωτσέζοι αξιωματούχοι λένε ότι έχουν ήδη λάβει ερωτήματα από τους αμερικανούς ομολόγους τους σχετικά με το θέμα και συμπληρώνουν ότι η Ουάσιγκτον είναι σχεδόν αδιάφορη σχετικά με την προοπτική ότι οι δύο βασικοί σύμμαχοι του ΝΑΤΟ είναι έτοιμοι να αλλάξουν ριζικά.
Η Fiona Hill, πρώην υπάλληλος του αμερικανικού Εθνικού Συμβουλίου Πληροφοριών και τώρα επικεφαλής του προγράμματος της Ευρώπης στο Ινστιτούτο Brookings στην Ουάσιγκτον, λέει ότι το Λονδίνο και η Μαδρίτη δεν φαίνεται να συνειδητοποιούν πόσο σημαντικό είναι αυτό που φαίνεται πέρα από τα σύνορά τους.
«Μιλάμε για δύο από τα αρχαιότερα κράτη της Ευρώπης», είπε η Hill. «Είχα έναν ανώτερο υπάλληλο από τα Βαλκάνια που με ρώτησε αν επρόκειτο για το τέλος του πολυεθνικού κράτους».
Αν συμβεί το απρόοπτο και η Σκωτία και η Καταλονία κάνουν ψηφοφορία για την ανεξαρτησία, κανείς δεν ξέρει τι αντίκτυπος θα υπάρξει..
Ενώ εκείνοι που πιέζουν για ανεξαρτησία από κοινού λένε ότι θα ήθελαν να παραμείνουν εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι περισσότεροι ειδικοί πιστεύουν ότι οι νέες χώρες θα πρέπει να υποβάλουν νέα αίτηση για ένταξη, την οποία η Μαδρίτη και το Λονδίνο θα μπορούσαν να μπουν στον πειρασμό να μπλοκάρουν, αποκόβοντας τους τουλάχιστον προσωρινά, από την απασχόληση στην ΕΕ.
Είναι επίσης ασαφές το πώς μια ανεξάρτητη Σκωτία θα μπορούσε να συνεχίσει να χρησιμοποιεί λίρες Αγγλίας, ή η Καταλονία να κάνει χρήση του ευρώ, αν και αρχικά, δεν θα υπήρχε κανένας τρόπος για τη Βρετανία ή την Ισπανία να επέμβουν. Εθνικό χρέος και φυσικοί πόροι, τα δικαιώματα από το νερό για το μερίδιο της Σκωτίας από το πετρέλαιο της Βόρειας Θάλασσας, για όλα θα πρέπει να γίνει διαπραγμάτευση.
Εάν η Καταλονία ψηφίσει υπέρ της ανεξαρτησίας, ενώ η Μαδρίτη κάνει προσπάθειες για να μπλοκάρει τη διάσπαση, θα φαινόταν η μεγάλη δυσαρέσκεια που σιγοβράζει για μια σειρά από θέματα, με αποτέλεσμα την έξαρση της βίας στους δρόμους.
Μέχρι στιγμής, ωστόσο, το μεγαλύτερο μάθημα από αυτά τα κινήματα ανεξαρτησίας φαίνεται να είναι θετικό: υπήρξαν αρκετά αποτελεσματικά ως προς τις διεκδικήσεις τους, ενώ παραμένουν ειρηνικά, σε σύγκριση με πιο βίαιες αυτονομιστικές ομάδες, όπως ο IRA στη Βόρεια Ιρλανδία, ή ΕΤΑ στη Χώρα των Βάσκων της Ισπανίας.
«Εάν αυτό ήταν το πρώτο μάθημα της δεκαετίας του 21ου αιώνα, νομίζω ότι θα είναι ένα όμορφο πράγμα», λέει ο καταλανός αυτονομιστής πολιτικός Bosch.
greekfinanceforum.com
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η συνταγή της ημέρας: Γαλλική σαλάτα με μανιτάρια
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
