2013-02-05 14:10:24
Ο Μάνος Μίχαλος γράφει για την υπεροχή του Ολυμπιακού απέναντι στον Παναθηναϊκό, η οποία δεν του εξασφαλίζει μονιμότητα στις νίκες, τίτλους και Κύπελλα, αλλά σίγουρα κάνει φίλους (του) και αντιπάλους (του) να τον βλέπουν με άλλο μάτι.
Κοιτάζω τα στατιστικά ξανά και ξανά και το μάτι μου πέφτει συνέχεια στα 16 λάθη του Ολυμπιακού, τις 10 χαμένες βολές, το οριακά καλό 33.3% στα τρίποντα και τη μέτρια σε ρυθμό και αποφάσεις βραδιά του Βασίλη Σπανούλη και σκέφτομαι “πώς νίκησαν οι ερυθρόλευκοι τόσο εύκολα;”,
Mε τέτοια νούμερα και μάλιστα ως γηπεδούχοι (πούλησαν μπάλες, δεν είχαν εύκολους πόντους από τη γραμμή, δεν “σκότωσαν” από την περιφέρεια). Στη συνέχεια, πάω πιο κάτω, στον πίνακα του Παναθηναϊκού και βλέπω μια ρημαγμένη γη. Ο Δημήτρης Διαμαντίδης, μόνος, λες και τον ξέχασε ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς φεύγοντας και δεν τον πήρε κι αυτόν μαζί στο φεύγα του, αφήνοντας τον με παίκτες που παλεύει να συννενοηθεί μέσα στο γήπεδο.
Οπότε, πάω πάλι πίσω στα στατιστικά του Ολυμπιακού και όλα είναι πιο καθαρά: ισορροπία, λύσεις, προσωπικότητα. Μάλιστα, το πρώτο, η ισορροπία σε κοντούς και ψηλούς, δηλαδή η καλή απόδοση του Λο και του Σλούκα, καθώς και του Πρίντεζη ή ακόμη και του Πάουελ που όλοι οι φίλαθλοι των ερυθρολεύκων θέλουν να το βγάλουν εισιτήριο επιστροφής για τις ΗΠΑ, του Περπέρογλου και του Παπανικολάου που (παράδοξως και όχι αναμενόμενα, με βάση την εικόνα τους εδώ και δύο μήνες) ξύπνησαν σε αυτό, το συγκεκριμένο ματς ορόσημο για τη συνέχεια και την ευημερία του Ολυμπιακού, είναι το στοιχείο που καθόρισε το αποτέλεσμα.
Καλύτερος και διαβασμένος
Ούτε τα σφυρίγματα των διαιτητών (ναι, προφανώς και ήταν εμπρόθεσμο το καλάθι στο τέλος του πρώτου μέρους, ναι ο Σπανούλης πήρε τα λεγόμενα φάουλ της έδρας, αλλά όχι ο Πηλοϊδης δεν καθόρισε αυτή τη φορά κάποιο αποτέλεσμα στο παρελθόν), ούτε η μία μέρα παραπάνω προετοιμασίας που είχε ο Ολυμπιακός από το ματς της Ευρωλίγκας, ούτε κανένας άλλος αστικός μύθος. Οι ερυθρόλευκοι κέρδισαν, γιατί στο δεύτερο φετινό παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό και κόντρα σε ένα εν μέρει διαφορετικό και σχετικά καλύτερο πράσινο ρόστερ, ότι είναι καλύτερη, πιο δεμένη, πιο δυνατή και πιο διαβασμένη ομάδα.
Ακόμη και οι αντιμετωπίσεις που είχε ετοιμάσει ο Γιώργος Μπαρτζώκας για τα ποσταρίσματα του Σχορτσανίτη ή τα plays του Διαμαντίδη, ήταν λες και ο Ολυμπιακός είχε οραματιστεί το ματς και ήξερε ότι όλα θα πάνε καλά. Έβλεπες, ότι περίμεναν οι ερυθρόλευκοι την εξέλιξη κάποιων φάσεων, όπως για παράδειγμα αυτή την πάσα με τα δύο χέρια και στον αέρα, που κάνει ο αρχηγός του Παναθηναϊκού προς τη weak side, αμέσως μετά το pick & roll ή τις προσπάθειες να περάσει την μπάλα κοντά στο καλάθι και στον Μάικ Μπατίστ.
ΩΧ. Κοίτα να δεις, που κι εγώ ο Μπατίστ νόμιζα ότι είναι στα pick & roll και μάλλον αυτό νιώθει και πιστεύει ο Διαμαντίδης, αλλά τις περισσότερες φορές συνειδητοποιεί ότι είναι ο Γκιστ και ο Λάσμε, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Δυο τριάρια σε προσήλωση
Την ίδια ώρα, ο Ολυμπιακός με τον Βαγγέλη Μάντζαρη κρεβατωμένο (όχι την ημέρα του αγώνα, αυτόν πήγε να τον δει κανονικά και με πατερίτσες) να βάζει πάγους στο χιαστό του, βρήκε αμυντικές λύσεις με τον Λο να τρέχει όσο πραγματικά μπορεί, χωρίς εκπτώσεις ή οικονομία ενέργειας, τον Σλούκα να βγάζει άμυνες και να είναι προσηλωμένος στο ρόλο του, ενώ επαναλαμβάνω ο Ολυμπιακός ευτύχησε να έχει και τα δυο τριάρια σε καλή μέρα, σε πραγματικά καλή μέρα σε άμυνα κι επίθεση.
Ο Περπέρογλου έπαιξε με πλάτη, έβαλε τα ελεύθερα σουτ και έπαιξε καλή άμυνα τόσο σε ατομικό επίπεδο, όσο και στις απαιτούμενες συνεργασίες και περιστροφές.
Ο Παπανικολάου, από την άλλη, πετυχαίνει το τρίποντο του αγώνα. Ναι, εκείνο το σουτ στον αιφνιδιασμό του πρώτου δεκαλέπτου είναι το σουτ του αγώνα, αυτό που ξεκλειδώνει τους ερυθρόλευκους και διώχνει ένα κομμάτι άγχους που είχε μαγκώσει τον Ολυμπιακό στις πρώτες 5-6 φάσεις σε άμυνα κι επίθεση.
Προφανώς, ο Παπανικολάου δεν έκανε μόνο αυτό, αλλά ακόμη και για τον ίδιο τον παίκτη, που θέλει πάντα τις ψυχολογικές ενέσεις η εμφάνιση του στο ματς της Δευτέρας ίσως αποτελέσει το τέλος του black out στο οποίο βρισκόταν για αρκετές εβδομάδες.
Η απομόνωση, λοιπόν, στην οποία έβαλαν οι ερυθρόλευκοι τον Διαμαντίδη (του έκοψαν την εύκολη συνεργασία με τους υπόλοιπους περιφερειακούς), ο έλεγχος των ριμπάουντ και οι νέες επιθέσεις που πήρε ο Ολυμπιακός, το έξυπνο παιχνίδι κοντά στο καλάθι με τον Περπέρογλου ή τον Πρίντεζη, ο χειρισμός του Μπαρτζώκα σε μια κακη βραδιά του Σπανούλη (του άφησε την μπάλα, ζητώντας τη φθορά των αντιπάλων σε κρίσιμο σημείο, όπως στο τρίτο δεκάλεπτο) και η τριπλέτα Λο-Περπέρογλου-Παπανικολάου έκαναν το 72-67, το 2-0 στα ντέρμπι και το +2 στη βαθμολογία.
Έρχεται κι ο τελικός
Ο τελικός του Κυπέλλου, πάντως, θα είναι κάτι άλλο, κάτι διαφορετικό. Ο Μπαρτζώκας ξέρει ότι τη Δευτέρα μπορεί να είναι πάλι στο επίκεντρο, αν χαθεί ένα τρόπαιο (συν ότι προφανώς και θέλει να κάνει την αρχή στις επιτυχίες ως προπονητής των ερυθρολεύκων), ο Πεδουλάκης παράλληλα βλέπει την κατάσταση να φεύγει από τα χέρια του και θέλει να σώσει τον εαυτό του αλλά και τη χρονιά (γιατί με 0/3 θα κληθεί ο Παναθηναϊκός να διαχειριστεί μια κρίση, που ποτέ δεν είχε μεσούσης της περιόδου τα τελευταία 13-14 χρόνια, οπότε καταλαβαίνετε ότι θα δούμε ένα ωραίο ματς και ας είναι στο γήπεδο 2000 κι ο κούκος.
Για τους ερυθρόλευκους, ωστόσο οφείλω να πω αυτό που πιστεύω, ότι το ματς του πρωταθλήματος ήταν το σημαντικό μετά την γκέλα με τον ΠΑΟΚ. Όχι, δεν εννοώ ότι ο Ολυμπιακός δεν ενδιαφέρεται για το Κύπελλο, αλλά είναι μια καθαρά προσωπική άποψη ότι οι “νέες εποχές”, δεν φτιάχνονται με τα Κύπελλα των 900 ατόμων, αλλά με τίτλους πρωταθλητή.
Τελικό συμπέρασμα: Όπως ήταν η εικόνα των δύο ομάδων στα ντέρμπι του πρωταθλήματος, φαίνεται ότι ο Ολυμπιακός έχει το πάνω χέρι όχι μόνο σε επίπεδο βαθμολογίας και πλεονεκτήματος έδρας, αλλά σε πραγματική ουσία, που δεν είναι άλλη από το χαρακτήρα που έχουν οι ερυθρόλευκοι από πέρυσι κι έπειτα, απέναντι στον Παναθηναϊκό, ο οποίος φαίνεται ακόμη πιο δυνατός, καθώς η ομάδα κατεβαίνει γνωρίζοντας δυνατά και αδύνατα σημεία του αντιπάλου και πώς να τα χειριστεί.
Και αν στον Ολυμπιακό ξεπεράσουν και την πίεση ή έστω την αίσθηση του άγχους που έχουν δημιουργήσει οι ίδιοι στους εαυτούς τους ή έχει επιβάλλει ο κόσμος (επειδή ο κόσμος θα θέλει πάντα και παντού νίκες), τότε θα μπει και καμιά βολή παραπάνω, θα γίνουν και 4-5 λάθη λιγότερα. Τότε, εκτός από τα αποτελέσματα και τα επί μέρους στοιχεία ενός ντέρμπι, θα μιλάνε και τα νούμερα και θα λένε την αλήθεια: ότι ο Ολυμπιακός υπερέχει.
Υ.Γ. Ο Ολυμπιακός είχε τέσσερις τελικούς από την προηγούμενη Πέμπτη και μετά. Πήρε τους δύο και τώρα μένει το Ελληνικό και (κυρίως) η Μόσχα. Είτε καρέ κάνει, είτε ένα απλό ζευγάρι κρατήσει στα χέρια του, μην τρελαίνεστε. Θα τα δούμε (και θα τα πούμε) όλα στο τελικό τραπέζι.
πηγή: sport24.gr
Κοιτάζω τα στατιστικά ξανά και ξανά και το μάτι μου πέφτει συνέχεια στα 16 λάθη του Ολυμπιακού, τις 10 χαμένες βολές, το οριακά καλό 33.3% στα τρίποντα και τη μέτρια σε ρυθμό και αποφάσεις βραδιά του Βασίλη Σπανούλη και σκέφτομαι “πώς νίκησαν οι ερυθρόλευκοι τόσο εύκολα;”,
Mε τέτοια νούμερα και μάλιστα ως γηπεδούχοι (πούλησαν μπάλες, δεν είχαν εύκολους πόντους από τη γραμμή, δεν “σκότωσαν” από την περιφέρεια). Στη συνέχεια, πάω πιο κάτω, στον πίνακα του Παναθηναϊκού και βλέπω μια ρημαγμένη γη. Ο Δημήτρης Διαμαντίδης, μόνος, λες και τον ξέχασε ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς φεύγοντας και δεν τον πήρε κι αυτόν μαζί στο φεύγα του, αφήνοντας τον με παίκτες που παλεύει να συννενοηθεί μέσα στο γήπεδο.
Οπότε, πάω πάλι πίσω στα στατιστικά του Ολυμπιακού και όλα είναι πιο καθαρά: ισορροπία, λύσεις, προσωπικότητα. Μάλιστα, το πρώτο, η ισορροπία σε κοντούς και ψηλούς, δηλαδή η καλή απόδοση του Λο και του Σλούκα, καθώς και του Πρίντεζη ή ακόμη και του Πάουελ που όλοι οι φίλαθλοι των ερυθρολεύκων θέλουν να το βγάλουν εισιτήριο επιστροφής για τις ΗΠΑ, του Περπέρογλου και του Παπανικολάου που (παράδοξως και όχι αναμενόμενα, με βάση την εικόνα τους εδώ και δύο μήνες) ξύπνησαν σε αυτό, το συγκεκριμένο ματς ορόσημο για τη συνέχεια και την ευημερία του Ολυμπιακού, είναι το στοιχείο που καθόρισε το αποτέλεσμα.
Καλύτερος και διαβασμένος
Ούτε τα σφυρίγματα των διαιτητών (ναι, προφανώς και ήταν εμπρόθεσμο το καλάθι στο τέλος του πρώτου μέρους, ναι ο Σπανούλης πήρε τα λεγόμενα φάουλ της έδρας, αλλά όχι ο Πηλοϊδης δεν καθόρισε αυτή τη φορά κάποιο αποτέλεσμα στο παρελθόν), ούτε η μία μέρα παραπάνω προετοιμασίας που είχε ο Ολυμπιακός από το ματς της Ευρωλίγκας, ούτε κανένας άλλος αστικός μύθος. Οι ερυθρόλευκοι κέρδισαν, γιατί στο δεύτερο φετινό παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό και κόντρα σε ένα εν μέρει διαφορετικό και σχετικά καλύτερο πράσινο ρόστερ, ότι είναι καλύτερη, πιο δεμένη, πιο δυνατή και πιο διαβασμένη ομάδα.
Ακόμη και οι αντιμετωπίσεις που είχε ετοιμάσει ο Γιώργος Μπαρτζώκας για τα ποσταρίσματα του Σχορτσανίτη ή τα plays του Διαμαντίδη, ήταν λες και ο Ολυμπιακός είχε οραματιστεί το ματς και ήξερε ότι όλα θα πάνε καλά. Έβλεπες, ότι περίμεναν οι ερυθρόλευκοι την εξέλιξη κάποιων φάσεων, όπως για παράδειγμα αυτή την πάσα με τα δύο χέρια και στον αέρα, που κάνει ο αρχηγός του Παναθηναϊκού προς τη weak side, αμέσως μετά το pick & roll ή τις προσπάθειες να περάσει την μπάλα κοντά στο καλάθι και στον Μάικ Μπατίστ.
ΩΧ. Κοίτα να δεις, που κι εγώ ο Μπατίστ νόμιζα ότι είναι στα pick & roll και μάλλον αυτό νιώθει και πιστεύει ο Διαμαντίδης, αλλά τις περισσότερες φορές συνειδητοποιεί ότι είναι ο Γκιστ και ο Λάσμε, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Δυο τριάρια σε προσήλωση
Την ίδια ώρα, ο Ολυμπιακός με τον Βαγγέλη Μάντζαρη κρεβατωμένο (όχι την ημέρα του αγώνα, αυτόν πήγε να τον δει κανονικά και με πατερίτσες) να βάζει πάγους στο χιαστό του, βρήκε αμυντικές λύσεις με τον Λο να τρέχει όσο πραγματικά μπορεί, χωρίς εκπτώσεις ή οικονομία ενέργειας, τον Σλούκα να βγάζει άμυνες και να είναι προσηλωμένος στο ρόλο του, ενώ επαναλαμβάνω ο Ολυμπιακός ευτύχησε να έχει και τα δυο τριάρια σε καλή μέρα, σε πραγματικά καλή μέρα σε άμυνα κι επίθεση.
Ο Περπέρογλου έπαιξε με πλάτη, έβαλε τα ελεύθερα σουτ και έπαιξε καλή άμυνα τόσο σε ατομικό επίπεδο, όσο και στις απαιτούμενες συνεργασίες και περιστροφές.
Ο Παπανικολάου, από την άλλη, πετυχαίνει το τρίποντο του αγώνα. Ναι, εκείνο το σουτ στον αιφνιδιασμό του πρώτου δεκαλέπτου είναι το σουτ του αγώνα, αυτό που ξεκλειδώνει τους ερυθρόλευκους και διώχνει ένα κομμάτι άγχους που είχε μαγκώσει τον Ολυμπιακό στις πρώτες 5-6 φάσεις σε άμυνα κι επίθεση.
Προφανώς, ο Παπανικολάου δεν έκανε μόνο αυτό, αλλά ακόμη και για τον ίδιο τον παίκτη, που θέλει πάντα τις ψυχολογικές ενέσεις η εμφάνιση του στο ματς της Δευτέρας ίσως αποτελέσει το τέλος του black out στο οποίο βρισκόταν για αρκετές εβδομάδες.
Η απομόνωση, λοιπόν, στην οποία έβαλαν οι ερυθρόλευκοι τον Διαμαντίδη (του έκοψαν την εύκολη συνεργασία με τους υπόλοιπους περιφερειακούς), ο έλεγχος των ριμπάουντ και οι νέες επιθέσεις που πήρε ο Ολυμπιακός, το έξυπνο παιχνίδι κοντά στο καλάθι με τον Περπέρογλου ή τον Πρίντεζη, ο χειρισμός του Μπαρτζώκα σε μια κακη βραδιά του Σπανούλη (του άφησε την μπάλα, ζητώντας τη φθορά των αντιπάλων σε κρίσιμο σημείο, όπως στο τρίτο δεκάλεπτο) και η τριπλέτα Λο-Περπέρογλου-Παπανικολάου έκαναν το 72-67, το 2-0 στα ντέρμπι και το +2 στη βαθμολογία.
Έρχεται κι ο τελικός
Ο τελικός του Κυπέλλου, πάντως, θα είναι κάτι άλλο, κάτι διαφορετικό. Ο Μπαρτζώκας ξέρει ότι τη Δευτέρα μπορεί να είναι πάλι στο επίκεντρο, αν χαθεί ένα τρόπαιο (συν ότι προφανώς και θέλει να κάνει την αρχή στις επιτυχίες ως προπονητής των ερυθρολεύκων), ο Πεδουλάκης παράλληλα βλέπει την κατάσταση να φεύγει από τα χέρια του και θέλει να σώσει τον εαυτό του αλλά και τη χρονιά (γιατί με 0/3 θα κληθεί ο Παναθηναϊκός να διαχειριστεί μια κρίση, που ποτέ δεν είχε μεσούσης της περιόδου τα τελευταία 13-14 χρόνια, οπότε καταλαβαίνετε ότι θα δούμε ένα ωραίο ματς και ας είναι στο γήπεδο 2000 κι ο κούκος.
Για τους ερυθρόλευκους, ωστόσο οφείλω να πω αυτό που πιστεύω, ότι το ματς του πρωταθλήματος ήταν το σημαντικό μετά την γκέλα με τον ΠΑΟΚ. Όχι, δεν εννοώ ότι ο Ολυμπιακός δεν ενδιαφέρεται για το Κύπελλο, αλλά είναι μια καθαρά προσωπική άποψη ότι οι “νέες εποχές”, δεν φτιάχνονται με τα Κύπελλα των 900 ατόμων, αλλά με τίτλους πρωταθλητή.
Τελικό συμπέρασμα: Όπως ήταν η εικόνα των δύο ομάδων στα ντέρμπι του πρωταθλήματος, φαίνεται ότι ο Ολυμπιακός έχει το πάνω χέρι όχι μόνο σε επίπεδο βαθμολογίας και πλεονεκτήματος έδρας, αλλά σε πραγματική ουσία, που δεν είναι άλλη από το χαρακτήρα που έχουν οι ερυθρόλευκοι από πέρυσι κι έπειτα, απέναντι στον Παναθηναϊκό, ο οποίος φαίνεται ακόμη πιο δυνατός, καθώς η ομάδα κατεβαίνει γνωρίζοντας δυνατά και αδύνατα σημεία του αντιπάλου και πώς να τα χειριστεί.
Και αν στον Ολυμπιακό ξεπεράσουν και την πίεση ή έστω την αίσθηση του άγχους που έχουν δημιουργήσει οι ίδιοι στους εαυτούς τους ή έχει επιβάλλει ο κόσμος (επειδή ο κόσμος θα θέλει πάντα και παντού νίκες), τότε θα μπει και καμιά βολή παραπάνω, θα γίνουν και 4-5 λάθη λιγότερα. Τότε, εκτός από τα αποτελέσματα και τα επί μέρους στοιχεία ενός ντέρμπι, θα μιλάνε και τα νούμερα και θα λένε την αλήθεια: ότι ο Ολυμπιακός υπερέχει.
Υ.Γ. Ο Ολυμπιακός είχε τέσσερις τελικούς από την προηγούμενη Πέμπτη και μετά. Πήρε τους δύο και τώρα μένει το Ελληνικό και (κυρίως) η Μόσχα. Είτε καρέ κάνει, είτε ένα απλό ζευγάρι κρατήσει στα χέρια του, μην τρελαίνεστε. Θα τα δούμε (και θα τα πούμε) όλα στο τελικό τραπέζι.
πηγή: sport24.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Είδες για να λέγεσαι Αλ Πατσίνο
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Κράτος αφερέγγυο
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
