2013-02-06 00:22:07
Δεν θέλω να γράψω ούτε για τον παραλογισμό των φορολογικών μέτρων, ούτε για το mea culpa του ΔΝΤ, ούτε για τους μισθούς στον ιδιωτικό τομέα, που οδεύουν προς νέο ψαλίδι. Όχι γιατί δεν είναι σημαντικά, αλλά γιατί -δυστυχώς- θεωρώ ότι θα έρθουν και χειρότερα, αν ως Έλληνες και ως κοινωνία δεν αλλάξουμε νοοτροπία.
Επέλεξα να ασχοληθώ σήμερα με τα “μικρά”, που όμως συνθέτουν τον χάρτη του παραλόγου που βιώνουμε καθημερινά. Αυτά τα τύπου “δημ. υπάλληλος -ιδιαιτέρα μητρός Παπανδρέου”, που διάβασα χθες και χιλιάδες άλλα, που αποκαλύπτουν ότι δεν “σωζόμαστε” όχι με τρία, αλλά ούτε με εκατό Μνημόνια.
Παραθέτω, λοιπόν, τρία πραγματικά περιστατικά, ενδεικτικά της νοοτροπίας μας, μέτρα για τα οποία δεν περιλαμβάνονται -και ούτε πρόκειται- σε κανένα από τα Μνημόνια που έχουμε υπογράψει και, ίσως, υπογράψουμε ξανά:
1. Αλαζονεία-ωχαδερφισμός (ή κακομοιριά;)
Πύλες Ελ
. Βενιζέλος, ώρα 8 το πρωί. Κόσμος πολύς, συνωστισμός. Οι υπάλληλοι ασφαλείας του αεροδρομίου προσπαθούν να διοχετεύσουν τον κόσμο και σε άλλες εξόδους προκειμένου να γίνει πιο γρήγορα ο έλεγχος. Μας οδηγούν σε μια άλλη πύλη, μαζί με περίπου διακόσιους επιβάτες διαφόρων πτήσεων. Ενώ περιμένουμε υπομονετικά στην ουρά για τον έλεγχο, παρατηρώ από τις κυλιόμενες σκάλες να κατεβαίνει αγέρωχος ένας Μητροπολίτης, από τους πολύ γνωστούς, φίρμα… Τον ακολουθεί ο γνωστός “βαστάζος” που κρατά τον χαρτοφύλακά του, φοράει και χρυσό ρολόι. Με το ίδιο αφ’ υψηλού ύφος, χωρίς να κοιτάξει δευτερόλεπτο δίπλα του παραμερίζει τον κόσμο (χωρίς, φυσικά, ούτε ένα «συγνώμη βιάζομαι, θα χάσω την πτήση» ή κάτι που να δικαιολογεί την κίνησή του) και περνά με το έτσι θέλω πρώτος από τον έλεγχο. Το ίδιο και ο συνοδός Φαντάζομαι είναι υποτιμητικό για τους ποιμένες της Εκκλησίας να περιμένουν στην ουρά. Άλλωστε, τι ορίζει ο νόμος της Χριστιανοσύνης; Ταπεινότητα; Αστεία πράγματα…
Το περίεργο, πάντως, δεν είναι η στάση του Μητροπολίτη, αλλά το γεγονός ότι κανείς από όσους υπομονετικά περίμεναν δεν διαμαρτυρήθηκε. Μερικές εκφράσεις δυσφορίας παρατήρησα μόνο.
Όταν, μετά από λίγη ώρα έφτασε η σειρά μου να περάσω τον έλεγχο ρώτησα την υπάλληλο “γιατί ο Σεβασμιώτατος προηγήθηκε με τόσο άγαρμπο τρόπο και δεν περίμενε τη σειρά του;”, η απάντηση που πήρα ήταν: “μα είναι σωστό να περιμένει ο Δεσπότης;”.
Ασχολίαστο…
2. Κουτοπονηριά
Αεροδρόμιο Μακεδονία. Στα γκισέ της αεροπορικής εταιρείας υπάρχουν ουρές από επιβάτες που περιμένουν να παραδώσουν τις αποσκευές τους. Το γκισέ της business class, αντιθέτως δεν έχει ουρά, παρά μόνο έναν επιβάτη. Είναι γνωστός βουλευτής και πρώην υπουργός. Η αρχική μου σκέψη είναι πως δεν είναι δυνατόν, οι βουλευτές να ταξιδεύουν ακόμη business class, απαράδεκτο, σκέφτηκα… Το πράγμα, όμως, αποδείχθηκε ακόμη χειρότερο. Όταν μπήκα στο αεροπλάνο, διαπίστωσα ότι ο βουλευτής ταξίδευε στην οικονομική θέση! Τι έκανε, λοιπόν; Πονηρά σκεπτόμενος και εκμεταλλευόμενος την επωνυμία και τη θέση του, απέφυγε να περιμένει με τους πληβείους στην ουρά! Να τον χαιρόμαστε κι αυτόν…. Εκπρόσωπός μας είναι, εμείς τον στείλαμε στη Βουλή!
3. Μηδενισμός-λαμογιά
Οδηγοί ταξί σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη (ευτυχώς όχι όλοι, αλλά η πλειοψηφία). Καθυβρίζουν το σύμπαν: πολιτικό, μιντιακό, την κοινωνία κλπ. Κατά καιρούς έχω ακούσει από “μια χούντα μας χρειάζεται” έως “να μπούμε μέσα στη Βουλή με τα καλάσνικοφ”…
Όπως μου εκμυστηρεύθηκε κάποιος οδηγός, έχουν γραμμή από το σωματείο να παίζουν μόνο συγκεκριμένο ραδιοφωνικό σταθμό, ο οποίος προωθεί το αίτημά τους να παραμείνει κλειστό το επάγγελμά τους.
Όταν στο τέλος της διαδρομής τους ρωτώ: «ωραία, εσύ που όλη αυτή την ώρα έχεις καθυβρίσει τους πάντες, γιατί δεν κάνεις το αυτονόητο; Να δώσεις απόδειξη;» λαμβάνω πάντα την ίδια απάντηση: «μα, δεν μου ζήτησες». Δηλαδή, κάνω το φορολογικό μου καθήκον αλά καρτ! Εάν και εφόσον μου το ζητήσει κάποιος! Παρόλα αυτά, αισθάνομαι ότι για την κατάντια της χώρας πάντα φταίνε οι άλλοι, ποτέ εγώ….
Δεν φταίνε πάντα οι άλλοι, κυρίως, δεν φταίνε μόνο οι άλλοι. Και επειδή, οι στοιχειώδεις κανόνες κοινωνικής συμπεριφοράς δεν θα περιληφθούν σε κανένα Μνημόνιο, θα μου επιτρέψετε να μην είμαι τόσο αισιόδοξη…
Follow on Twitter: @SofiaDimtsa I-Reporter
Επέλεξα να ασχοληθώ σήμερα με τα “μικρά”, που όμως συνθέτουν τον χάρτη του παραλόγου που βιώνουμε καθημερινά. Αυτά τα τύπου “δημ. υπάλληλος -ιδιαιτέρα μητρός Παπανδρέου”, που διάβασα χθες και χιλιάδες άλλα, που αποκαλύπτουν ότι δεν “σωζόμαστε” όχι με τρία, αλλά ούτε με εκατό Μνημόνια.
Παραθέτω, λοιπόν, τρία πραγματικά περιστατικά, ενδεικτικά της νοοτροπίας μας, μέτρα για τα οποία δεν περιλαμβάνονται -και ούτε πρόκειται- σε κανένα από τα Μνημόνια που έχουμε υπογράψει και, ίσως, υπογράψουμε ξανά:
1. Αλαζονεία-ωχαδερφισμός (ή κακομοιριά;)
Πύλες Ελ
Το περίεργο, πάντως, δεν είναι η στάση του Μητροπολίτη, αλλά το γεγονός ότι κανείς από όσους υπομονετικά περίμεναν δεν διαμαρτυρήθηκε. Μερικές εκφράσεις δυσφορίας παρατήρησα μόνο.
Όταν, μετά από λίγη ώρα έφτασε η σειρά μου να περάσω τον έλεγχο ρώτησα την υπάλληλο “γιατί ο Σεβασμιώτατος προηγήθηκε με τόσο άγαρμπο τρόπο και δεν περίμενε τη σειρά του;”, η απάντηση που πήρα ήταν: “μα είναι σωστό να περιμένει ο Δεσπότης;”.
Ασχολίαστο…
2. Κουτοπονηριά
Αεροδρόμιο Μακεδονία. Στα γκισέ της αεροπορικής εταιρείας υπάρχουν ουρές από επιβάτες που περιμένουν να παραδώσουν τις αποσκευές τους. Το γκισέ της business class, αντιθέτως δεν έχει ουρά, παρά μόνο έναν επιβάτη. Είναι γνωστός βουλευτής και πρώην υπουργός. Η αρχική μου σκέψη είναι πως δεν είναι δυνατόν, οι βουλευτές να ταξιδεύουν ακόμη business class, απαράδεκτο, σκέφτηκα… Το πράγμα, όμως, αποδείχθηκε ακόμη χειρότερο. Όταν μπήκα στο αεροπλάνο, διαπίστωσα ότι ο βουλευτής ταξίδευε στην οικονομική θέση! Τι έκανε, λοιπόν; Πονηρά σκεπτόμενος και εκμεταλλευόμενος την επωνυμία και τη θέση του, απέφυγε να περιμένει με τους πληβείους στην ουρά! Να τον χαιρόμαστε κι αυτόν…. Εκπρόσωπός μας είναι, εμείς τον στείλαμε στη Βουλή!
3. Μηδενισμός-λαμογιά
Οδηγοί ταξί σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη (ευτυχώς όχι όλοι, αλλά η πλειοψηφία). Καθυβρίζουν το σύμπαν: πολιτικό, μιντιακό, την κοινωνία κλπ. Κατά καιρούς έχω ακούσει από “μια χούντα μας χρειάζεται” έως “να μπούμε μέσα στη Βουλή με τα καλάσνικοφ”…
Όπως μου εκμυστηρεύθηκε κάποιος οδηγός, έχουν γραμμή από το σωματείο να παίζουν μόνο συγκεκριμένο ραδιοφωνικό σταθμό, ο οποίος προωθεί το αίτημά τους να παραμείνει κλειστό το επάγγελμά τους.
Όταν στο τέλος της διαδρομής τους ρωτώ: «ωραία, εσύ που όλη αυτή την ώρα έχεις καθυβρίσει τους πάντες, γιατί δεν κάνεις το αυτονόητο; Να δώσεις απόδειξη;» λαμβάνω πάντα την ίδια απάντηση: «μα, δεν μου ζήτησες». Δηλαδή, κάνω το φορολογικό μου καθήκον αλά καρτ! Εάν και εφόσον μου το ζητήσει κάποιος! Παρόλα αυτά, αισθάνομαι ότι για την κατάντια της χώρας πάντα φταίνε οι άλλοι, ποτέ εγώ….
Δεν φταίνε πάντα οι άλλοι, κυρίως, δεν φταίνε μόνο οι άλλοι. Και επειδή, οι στοιχειώδεις κανόνες κοινωνικής συμπεριφοράς δεν θα περιληφθούν σε κανένα Μνημόνιο, θα μου επιτρέψετε να μην είμαι τόσο αισιόδοξη…
Follow on Twitter: @SofiaDimtsa I-Reporter
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Σελίδα στο Facebook να φύγει ο Δώνης!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
