2013-02-06 14:39:03
Γράφει ο Μιχάλης Χάλαρης
Εν μέσω κρίσης, μνημονίων και κοινωνικοοικονομικών ανακατατάξεων και αναταράξεων βιώσαμε ή μάλλον συμβάλλαμε ως πολίτες και στην «αποκαθήλωση» του πολιτικού συστήματος, όπως αυτό διαμορφώθηκε τις τελευταίες δεκαετίες στη χώρα μας.
Πολιτικά κατεστημένα με νοοτροπίες που είχαν απλώσει τις ρίζες τους βαθιά στον κοινωνικό ιστό φαίνεται να έχουν υποχωρήσει σε βαθμό τέτοιο ώστε ένα τεράστιο κενό να προβάλλει ενώπιον του συνειδητοποιημένου πολίτη, που βλέπει ότι η “εκρίζωση” των μολυσμένων κυττάρων από μόνη της δεν αρκεί, αλλά χρειάζεται και η ανάπλαση ή η δημιουργία υγιών δυνάμεων, προκειμένου να προχωρήσουμε μπροστά! Έτσι, λοιπόν, αφού οι περισσότεροι διήλθαμε από το στάδιο της αμφισβήτησης, της άρνησης, της απογοήτευσης καλούμαστε πλέον να απαντήσουμε στο μεγάλο ερώτημα «και τώρα τί;»!
Οι μεμψιμοιρίες δεν έχουν – και δεν πρέπει να τους δώσουμε – άλλο έδαφος! Πρέπει να βρεθεί η σύγχρονη πολιτική απάντηση σε όσα μας ταλάνισαν μέχρι σήμερα
. Το αν αυτή η απάντηση δοθεί μέσα από την αναγέννηση γνώριμων υλικών (που περιέχουν όμως μια πρώτη δουλεμένη ύλη) ή θα είναι μια εντελώς νέα πολιτική προσέγγιση των πραγμάτων είναι κάτι που θα το αποφασίσει ο ίδιος ο λαός. Σίγουρα πάντως η απάντηση θα δοθεί μέσα από τον χώρο της κεντροαριστεράς, είτε αυτός εκφρασθεί μέσα από έναν νέο φορέα είτε εκφρασθεί μέσα από ένα κεκαθαρμένο Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα.
Προς το παρόν βέβαια τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η ΔΗΜΑΡ, ενώ θεωρητικά θα μπορούσαν από κοινού να αποτελέσουν τους πυλώνες ενός μεγάλου πλειοψηφικού κινήματος, φαίνεται να είναι αδύνατο να αποτινάξουν οριστικά παρελθούσες νοοτροπίες επηρεαζόμενες από προσωπικές στρατηγικές που δημιουργούν τριβές και αρνητικές αλληλεπιδράσεις μεταξύ βάσης και ηγεσίας.
Το ΠΑΣΟΚ βεβαίως για να αναταχθεί, οφείλει να αγωνιστεί με πείσμα ώστε ο κόσμος που έχει διαχυθεί προς αριστερές πτέρυγες, αλλά ενίοτε και προς ακραίες επιλογές, να αντιληφθεί ότι το να στηρίξει – με τον ένα ή τον άλλο τρόπο – ένα κόμμα που απλώς φιλοδοξεί να γίνει το ΠΑΣΟΚ στη θέση του ΠΑΣΟΚ, θα είναι μια επιλογή που θα εγκλωβίσει πάλι τη χώρα σε μια ουτοπία και τότε “έσται η εσχάτη πλάνη χείρων της πρώτης”!
Απλώς αυτή τη στιγμή ο κόσμος περιμένει να δει! Περιμένει ο κάθε πολίτης να δει μια συνειδητοποιημένη κεντροαριστερά που θα απευθύνεται στον πολίτη με ειλικρίνεια και αγνές προθέσεις.
Μια κεντροαριστερά ικανή να διεκδικήσει και να λάβει τα απαραίτητα μέτρα για την άμεση ανακούφιση των χαμηλών οικονομικών στρωμάτων, προστατεύοντας παντοιοτρόπως το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα και καταπολεμώντας το πρόβλημα της φτώχειας στη ρίζα της.
Μια κεντροαριστερά που θα θωρακίσει θεσμικά τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα και θα ενισχύσει την ποιότητα της εργασίας με αποτελεσματικούς ελέγχους, ενώ θα αναπτύξει δράσεις για τη στήριξη της απασχόλησης και τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας που κινδυνεύουν να χαθούν.
Μια κεντροαριστερά που θα κάνει βήματα προς τα μπροστά ενισχύοντας τους βασικούς τομείς της οικονομίας που επλήγησαν από την κρίση, όπως ο τουρισμός και οι κατασκευές, αλλά και γενικότερα την επιχειρηματικότητα, απαλλάσσοντας την από τον μεγάλο βραχνά της γραφειοκρατίας.
Μια κεντροαριστερά που θα αναβαθμίσει πραγματικά την εκπαίδευση και θα στηρίξει τη συνεχιζόμενη κατάρτιση, αλλά και την έρευνα και την καινοτομία.
Μια κεντροαριστερά που θα «παντρέψει» αναπτυξιακή πολιτική και προστασία περιβάλλοντος, μέσω της πράσινης ανάπτυξης.
Μια κεντροαριστερά που θα λάβει μέτρα κοινωνικής πολιτικής (υγεία, πρόνοια, ασφαλιστικό, παιδεία κ.ά.) με πρόσθετη χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό, μέσα από μια ριζική αναδιανομή του εθνικού πλούτου της χώρας. Μια κεντροαριστερά που γενικότερα θα δώσει άμεσες απαντήσεις και υπεύθυνες λύσεις σε όσα ταλανίζουν την ελληνική οικονομία και την ελληνική κοινωνία (όπως η ελλιπής στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, των αγροτών, των δανειοληπτών που έχουν περιέλθει σε απόγνωση κ.ά.).
Το ελπιδοφόρο είναι ότι υπάρχουν φωνές κινούμενες στον ευρύτερο χώρο που ενστερνίζονται αυτές τις θέσεις και τις ζυμώνουν επαρκώς προκειμένου να καταστούν δεξαμενές νέων αντιλήψεων. Κινήσεις πολιτών όπως οι Νέοι Μεταρρυθμιστές, αλλά και ο Κοινωνικός Σύνδεσμος, η Πολιτεία, οι Μπροστά, οι Π80,η Πρωτοβουλία Β και άλλοι έχουν εδραιώσει τη συνείδηση της αναγκαιότητας για ανταλλαγή απόψεων πάνω σε αυτές τις βάσεις προβληματισμού. Ωστόσο, όσο αυτές οι σκέψεις παραμένουν «εγκλωβισμένες» εντός των κινήσεων αυτών, δεν αλληλεπιδρούν αποτελεσματικά με το ΠΑΣΟΚ, την ΔΗΜΑΡ και κύρια δεν κοινωνούνται διαδραστικά προς το ευρύτερο σύνολο δεν μπορούμε να μιλάμε για ουσιαστική αναγέννηση του κεντροαριστερού ρεύματος. Θα πρέπει άμεσα να βρεθούν οι δίοδοι επικοινωνίας με τον πολίτη που έχει ανάγκη να εκφράσει τις απόψεις του και να εκφραστεί και πάλι επαρκώς μέσω ενός χώρου. Όσο αυτή η επικοινωνία με τη βάση καθυστερεί, τόσο κάποιοι άλλοι θα οραματίζονται να γίνουν αποκούμπι του λαού, παραπλανώντας τον σε λάθος και αδιέξοδα μονοπάτια!
Ο Μ. Χάλαρης είναι πρώην Ειδικός Γραμματέας ΣΕΠΕ, Πτυχιούχος Πυροσβεστικής Ακαδημίας (2nd BSc, 1996) και Αξιωματικός του Πυροσβεστικού Σώματος σε επιτελικές και επιχειρησιακές θέσεις. Συμμετέχει μαζί με μέλη από το ΠΑΣΟΚ στην ομάδα «Νέοι Μεταρρυθμιστές».
matrix24.gr
Εν μέσω κρίσης, μνημονίων και κοινωνικοοικονομικών ανακατατάξεων και αναταράξεων βιώσαμε ή μάλλον συμβάλλαμε ως πολίτες και στην «αποκαθήλωση» του πολιτικού συστήματος, όπως αυτό διαμορφώθηκε τις τελευταίες δεκαετίες στη χώρα μας.
Πολιτικά κατεστημένα με νοοτροπίες που είχαν απλώσει τις ρίζες τους βαθιά στον κοινωνικό ιστό φαίνεται να έχουν υποχωρήσει σε βαθμό τέτοιο ώστε ένα τεράστιο κενό να προβάλλει ενώπιον του συνειδητοποιημένου πολίτη, που βλέπει ότι η “εκρίζωση” των μολυσμένων κυττάρων από μόνη της δεν αρκεί, αλλά χρειάζεται και η ανάπλαση ή η δημιουργία υγιών δυνάμεων, προκειμένου να προχωρήσουμε μπροστά! Έτσι, λοιπόν, αφού οι περισσότεροι διήλθαμε από το στάδιο της αμφισβήτησης, της άρνησης, της απογοήτευσης καλούμαστε πλέον να απαντήσουμε στο μεγάλο ερώτημα «και τώρα τί;»!
Οι μεμψιμοιρίες δεν έχουν – και δεν πρέπει να τους δώσουμε – άλλο έδαφος! Πρέπει να βρεθεί η σύγχρονη πολιτική απάντηση σε όσα μας ταλάνισαν μέχρι σήμερα
Προς το παρόν βέβαια τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η ΔΗΜΑΡ, ενώ θεωρητικά θα μπορούσαν από κοινού να αποτελέσουν τους πυλώνες ενός μεγάλου πλειοψηφικού κινήματος, φαίνεται να είναι αδύνατο να αποτινάξουν οριστικά παρελθούσες νοοτροπίες επηρεαζόμενες από προσωπικές στρατηγικές που δημιουργούν τριβές και αρνητικές αλληλεπιδράσεις μεταξύ βάσης και ηγεσίας.
Το ΠΑΣΟΚ βεβαίως για να αναταχθεί, οφείλει να αγωνιστεί με πείσμα ώστε ο κόσμος που έχει διαχυθεί προς αριστερές πτέρυγες, αλλά ενίοτε και προς ακραίες επιλογές, να αντιληφθεί ότι το να στηρίξει – με τον ένα ή τον άλλο τρόπο – ένα κόμμα που απλώς φιλοδοξεί να γίνει το ΠΑΣΟΚ στη θέση του ΠΑΣΟΚ, θα είναι μια επιλογή που θα εγκλωβίσει πάλι τη χώρα σε μια ουτοπία και τότε “έσται η εσχάτη πλάνη χείρων της πρώτης”!
Απλώς αυτή τη στιγμή ο κόσμος περιμένει να δει! Περιμένει ο κάθε πολίτης να δει μια συνειδητοποιημένη κεντροαριστερά που θα απευθύνεται στον πολίτη με ειλικρίνεια και αγνές προθέσεις.
Μια κεντροαριστερά ικανή να διεκδικήσει και να λάβει τα απαραίτητα μέτρα για την άμεση ανακούφιση των χαμηλών οικονομικών στρωμάτων, προστατεύοντας παντοιοτρόπως το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα και καταπολεμώντας το πρόβλημα της φτώχειας στη ρίζα της.
Μια κεντροαριστερά που θα θωρακίσει θεσμικά τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα και θα ενισχύσει την ποιότητα της εργασίας με αποτελεσματικούς ελέγχους, ενώ θα αναπτύξει δράσεις για τη στήριξη της απασχόλησης και τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας που κινδυνεύουν να χαθούν.
Μια κεντροαριστερά που θα κάνει βήματα προς τα μπροστά ενισχύοντας τους βασικούς τομείς της οικονομίας που επλήγησαν από την κρίση, όπως ο τουρισμός και οι κατασκευές, αλλά και γενικότερα την επιχειρηματικότητα, απαλλάσσοντας την από τον μεγάλο βραχνά της γραφειοκρατίας.
Μια κεντροαριστερά που θα αναβαθμίσει πραγματικά την εκπαίδευση και θα στηρίξει τη συνεχιζόμενη κατάρτιση, αλλά και την έρευνα και την καινοτομία.
Μια κεντροαριστερά που θα «παντρέψει» αναπτυξιακή πολιτική και προστασία περιβάλλοντος, μέσω της πράσινης ανάπτυξης.
Μια κεντροαριστερά που θα λάβει μέτρα κοινωνικής πολιτικής (υγεία, πρόνοια, ασφαλιστικό, παιδεία κ.ά.) με πρόσθετη χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό, μέσα από μια ριζική αναδιανομή του εθνικού πλούτου της χώρας. Μια κεντροαριστερά που γενικότερα θα δώσει άμεσες απαντήσεις και υπεύθυνες λύσεις σε όσα ταλανίζουν την ελληνική οικονομία και την ελληνική κοινωνία (όπως η ελλιπής στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, των αγροτών, των δανειοληπτών που έχουν περιέλθει σε απόγνωση κ.ά.).
Το ελπιδοφόρο είναι ότι υπάρχουν φωνές κινούμενες στον ευρύτερο χώρο που ενστερνίζονται αυτές τις θέσεις και τις ζυμώνουν επαρκώς προκειμένου να καταστούν δεξαμενές νέων αντιλήψεων. Κινήσεις πολιτών όπως οι Νέοι Μεταρρυθμιστές, αλλά και ο Κοινωνικός Σύνδεσμος, η Πολιτεία, οι Μπροστά, οι Π80,η Πρωτοβουλία Β και άλλοι έχουν εδραιώσει τη συνείδηση της αναγκαιότητας για ανταλλαγή απόψεων πάνω σε αυτές τις βάσεις προβληματισμού. Ωστόσο, όσο αυτές οι σκέψεις παραμένουν «εγκλωβισμένες» εντός των κινήσεων αυτών, δεν αλληλεπιδρούν αποτελεσματικά με το ΠΑΣΟΚ, την ΔΗΜΑΡ και κύρια δεν κοινωνούνται διαδραστικά προς το ευρύτερο σύνολο δεν μπορούμε να μιλάμε για ουσιαστική αναγέννηση του κεντροαριστερού ρεύματος. Θα πρέπει άμεσα να βρεθούν οι δίοδοι επικοινωνίας με τον πολίτη που έχει ανάγκη να εκφράσει τις απόψεις του και να εκφραστεί και πάλι επαρκώς μέσω ενός χώρου. Όσο αυτή η επικοινωνία με τη βάση καθυστερεί, τόσο κάποιοι άλλοι θα οραματίζονται να γίνουν αποκούμπι του λαού, παραπλανώντας τον σε λάθος και αδιέξοδα μονοπάτια!
Ο Μ. Χάλαρης είναι πρώην Ειδικός Γραμματέας ΣΕΠΕ, Πτυχιούχος Πυροσβεστικής Ακαδημίας (2nd BSc, 1996) και Αξιωματικός του Πυροσβεστικού Σώματος σε επιτελικές και επιχειρησιακές θέσεις. Συμμετέχει μαζί με μέλη από το ΠΑΣΟΚ στην ομάδα «Νέοι Μεταρρυθμιστές».
matrix24.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Νέες διαρρήξεις σε ΚΑΠΗ του δήμου Νεάπολης-Συκεών
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Προφυλακιστέοι οι τέσσερις συλληφθέντες
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
