2013-02-08 14:02:28
της Ελίνας Γαληνού
Η δημόσια παραδοχή του ΔΝΤ, όσον αφορά την λάθος συνταγή και το λάθος πρόγραμμα για την Ελλάδα, θα μπορούσε να σημάνει μια ελπίδα. Εκ πρώτης όψεως, μοιάζει σαν να ανοίγει μια χαραμάδα που ενθαρρύνει τις σκέψεις για επαναδιαπραγμάτευση των όρων της δανειακής σύμβασης και του Μνημονίου που την συνοδεύει. Ισως για τους πιό ενθουσιώδεις, να έφτασε η κατάλληλη στιγμή για να τινάξουμε τον ζυγό Αυτή η εμφανιζόμενη προοπτική όμως, όση αισιοδοξία κι΄αν εμπνέει, θα ήταν ασφαλέστερο να αντιμετωπιστεί επιφυλακτικά.
Αντίθετα, βλέπουμε ότι πυροδότησε για τα καλά το εσωτερικό κλίμα της χώρας. Αναψαν πάλι τα αίματα στη Βουλή, στους συνδικαλιστικούς κύκλους, στα κόμματα της αντιπολίτευσης, αλλά και στα κόμματα που μετέχουν στην κυβέρνηση. Καθένας δείχνει να αναζητά μια ευκαιρία προσωπικής του ανάδειξης, ή προσκόμισης προσωπικού οφέλους το οποίο δεν κάνει κάν τον κόπο να το κρύψει. Ολοι βιάζονται, και υπό το πρόσχημα ότι κινούνται για το καλό του λαού, αψηφούν τον κίνδυνο στον οποίο μπορεί να τον παρασύρουν.
Είναι απολύτως βέβαιο ότι σ΄αυτή τη φάση τουλάχιστον, το ΔΝΤ λέει σωστά πράγματα τα οποία όμως, εμείς έχουμε διαπιστώσει προ πολλού. Οντως η συνταγή που μας δόθηκε εδώ και περίπου τρία χρόνια, δεν είναι η ενδεδειγμένη. Οντως η επίτευξη των "χαρτώων" στόχων, δεν έχει καμία σχέση με την απτή πραγματικότητα. Αλλο να σώσεις τις τράπεζες και άλλο την πραγματική οικονομία. Αν θέλει κάποιος να περηφανεύεται για το ακριβές πρόγραμμα που κατάρτισε, καλό είναι να έχει προνοήσει και για τις παρενέργειες της εκτέλεσής του. Διαφορετικά, ο κακός υπολογισμός της δουλειάς, θα βγάλει τα λάθη στην εκτέλεση, και οι επιπτώσεις μπορεί να του γυρίσουν την επιτυχία, μπούμεραγκ. Αυτός είναι δυστυχώς ένας κανόνας από τον οποίο δεν εξαιρείται κανένας... Ας το έχει υπόψη του ο υπουργός Οικονομικών αυτό, για να μην αναγκαστεί να το θυμάται κάθε φορά που θα μας επισκέπτεται η τρόικα για νέους ελέγχους, κατηγορώντας μας γιατί δεν πετύχαμε πάλι τους στόχους εσόδων.
Οταν δεν υπάρχει πλούτος, δεν μπορούν να υπάρχουν έσοδα. Οταν καταστρέφονται συνεχώς οι οικονομικοί πόροι αντί να συντηρούνται, τα πράγματα θα πάνε από το κακό στο χειρότερο. Οταν η λιτότητα φέρνει τη φτώχεια και την ανεργία σε τέτοιο βαθμό όσο τον έφερε εδώ στην Ελλάδα ή και άλλες χώρες του ευρωπαικού νότου, το να υπόσχεται κανείς "ανάπτυξη από του χρόνου", δεν είναι παρά σαν την "παρηγοριά στον άρρωστο..." Επομένως, εάν δεν αναθεωρηθούν οι πολιτικές εκείνες οι οποίες επιδεινώνουν το πρόβλημα, ελπίδα δεν μπορεί να υπάρξει. Και αυτό, το ΔΝΤ το ξέρει πάρα πολύ καλά, γιατί δεν είναι η πρώτη φορά που επιβάλει πρόγραμμα οικονομικής εξυγίανσης σε μια χώρα...
Αρα, προς τι η παραδοχή του ότι το πρόγραμμα που δόθηκε στην χώρα μας, ήταν τελικά λάθος; Η απάντηση είναι δύσκολο να δοθεί για κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο. Το να πιστέψουμε ότι έτσι ξαφνικά, ξύπνησε μια μέρα το ΔΝΤ και θα αρχίσει να μας χαρίζεται, είναι τουλάχιστον αφελές. Δεν εννοούμε βέβαια να αγνοήσουμε εντελώς το θέμα, αλλά θα ήταν φρονιμότερο να διερευνηθεί πρώτα από πλευράς μας, κατά πόσο το ενδεχόμενο μιας επανεξέτασης του προγράμματος, είναι εφικτό και σε πόσο σύντομο χρονικό διάστημα θα μπορούσε αυτό να συμβεί. Λάθη γίνονται βέβαια και οι παράμετροι μεταβάλλονται απρόβλεπτα. Υπάρχουν όμως και διάφορες ρελάνς που χρησιμοποιούνται στο διεθνές σκηνικό, για λόγους νομισματικού ανταγωνισμού ή και άλλους. Οπως και να είναι το πράγμα, θα έμοιαζε ασφαλέστερο να βαδίσουμε βήμα-βήμα, παρά να επενδύουμε σε υποθετικά σενάρια. Αυτό οφείλει να το σταθμίσει πολύ καλά όλος ο πολιτικός κόσμος, ο οποίος είτε έχει στα χέρια του τις ευθύνες για την διακυβέρνηση της χώρας, είτε φιλοδοξεί να τις αποκτήσει..
Αντί αυτού όμως, προτιμούν όλοι να γίνεται σαματάς. Να χάνουμε τον χρόνο μας, σε στείρες αντιπαραθέσεις, μεγάλα λόγια, κούφιες υποσχέσεις. Να συναγωνίζονται οι εκπρόσωποί μας μέσα στο Κοινοβούλιο, για το ποιός θα χτυπήσει το χέρι του πιό δυνατά στο τραπέζι. Να βρεθούμε πάλι μέσα στην καρδιά του χειμώνα, με κλεισμένους τους δρόμους από τα μπλόκα των αγροτών και των λιμενεργατών, προκειμένου να δείξουν κάποιοι το "πολιτικό τους μπόι". Να στέλνουμε αποθαρρυντικά μηνύματα στους επενδυτές, για να φοβούνται να πλησιάσουν μια χώρα υπό αποσταθεροποίηση μη χάσουν τα χρήματά τους. Να τρέχει ο χρόνος εις βάρος μας, με τον έναν να τραβάει το σχοινί από δώ και τον άλλον από κει. Η εικόνα του Χρηματιστηρίου άλλωστε αυτές τις ημέρες, αποτύπωσε ήδη την κατάσταση και τις επιπτώσεις της, μόλις ειπώθηκε ότι δρομολογούνται οι αποκρατικοποιήσεις και συζητήθηκαν κάποια σοβαρά επενδυτικά σχέδια για τη χώρα. Περαστικά μας!
InfoGnomon
Η δημόσια παραδοχή του ΔΝΤ, όσον αφορά την λάθος συνταγή και το λάθος πρόγραμμα για την Ελλάδα, θα μπορούσε να σημάνει μια ελπίδα. Εκ πρώτης όψεως, μοιάζει σαν να ανοίγει μια χαραμάδα που ενθαρρύνει τις σκέψεις για επαναδιαπραγμάτευση των όρων της δανειακής σύμβασης και του Μνημονίου που την συνοδεύει. Ισως για τους πιό ενθουσιώδεις, να έφτασε η κατάλληλη στιγμή για να τινάξουμε τον ζυγό Αυτή η εμφανιζόμενη προοπτική όμως, όση αισιοδοξία κι΄αν εμπνέει, θα ήταν ασφαλέστερο να αντιμετωπιστεί επιφυλακτικά.
Αντίθετα, βλέπουμε ότι πυροδότησε για τα καλά το εσωτερικό κλίμα της χώρας. Αναψαν πάλι τα αίματα στη Βουλή, στους συνδικαλιστικούς κύκλους, στα κόμματα της αντιπολίτευσης, αλλά και στα κόμματα που μετέχουν στην κυβέρνηση. Καθένας δείχνει να αναζητά μια ευκαιρία προσωπικής του ανάδειξης, ή προσκόμισης προσωπικού οφέλους το οποίο δεν κάνει κάν τον κόπο να το κρύψει. Ολοι βιάζονται, και υπό το πρόσχημα ότι κινούνται για το καλό του λαού, αψηφούν τον κίνδυνο στον οποίο μπορεί να τον παρασύρουν.
Είναι απολύτως βέβαιο ότι σ΄αυτή τη φάση τουλάχιστον, το ΔΝΤ λέει σωστά πράγματα τα οποία όμως, εμείς έχουμε διαπιστώσει προ πολλού. Οντως η συνταγή που μας δόθηκε εδώ και περίπου τρία χρόνια, δεν είναι η ενδεδειγμένη. Οντως η επίτευξη των "χαρτώων" στόχων, δεν έχει καμία σχέση με την απτή πραγματικότητα. Αλλο να σώσεις τις τράπεζες και άλλο την πραγματική οικονομία. Αν θέλει κάποιος να περηφανεύεται για το ακριβές πρόγραμμα που κατάρτισε, καλό είναι να έχει προνοήσει και για τις παρενέργειες της εκτέλεσής του. Διαφορετικά, ο κακός υπολογισμός της δουλειάς, θα βγάλει τα λάθη στην εκτέλεση, και οι επιπτώσεις μπορεί να του γυρίσουν την επιτυχία, μπούμεραγκ. Αυτός είναι δυστυχώς ένας κανόνας από τον οποίο δεν εξαιρείται κανένας... Ας το έχει υπόψη του ο υπουργός Οικονομικών αυτό, για να μην αναγκαστεί να το θυμάται κάθε φορά που θα μας επισκέπτεται η τρόικα για νέους ελέγχους, κατηγορώντας μας γιατί δεν πετύχαμε πάλι τους στόχους εσόδων.
Οταν δεν υπάρχει πλούτος, δεν μπορούν να υπάρχουν έσοδα. Οταν καταστρέφονται συνεχώς οι οικονομικοί πόροι αντί να συντηρούνται, τα πράγματα θα πάνε από το κακό στο χειρότερο. Οταν η λιτότητα φέρνει τη φτώχεια και την ανεργία σε τέτοιο βαθμό όσο τον έφερε εδώ στην Ελλάδα ή και άλλες χώρες του ευρωπαικού νότου, το να υπόσχεται κανείς "ανάπτυξη από του χρόνου", δεν είναι παρά σαν την "παρηγοριά στον άρρωστο..." Επομένως, εάν δεν αναθεωρηθούν οι πολιτικές εκείνες οι οποίες επιδεινώνουν το πρόβλημα, ελπίδα δεν μπορεί να υπάρξει. Και αυτό, το ΔΝΤ το ξέρει πάρα πολύ καλά, γιατί δεν είναι η πρώτη φορά που επιβάλει πρόγραμμα οικονομικής εξυγίανσης σε μια χώρα...
Αρα, προς τι η παραδοχή του ότι το πρόγραμμα που δόθηκε στην χώρα μας, ήταν τελικά λάθος; Η απάντηση είναι δύσκολο να δοθεί για κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο. Το να πιστέψουμε ότι έτσι ξαφνικά, ξύπνησε μια μέρα το ΔΝΤ και θα αρχίσει να μας χαρίζεται, είναι τουλάχιστον αφελές. Δεν εννοούμε βέβαια να αγνοήσουμε εντελώς το θέμα, αλλά θα ήταν φρονιμότερο να διερευνηθεί πρώτα από πλευράς μας, κατά πόσο το ενδεχόμενο μιας επανεξέτασης του προγράμματος, είναι εφικτό και σε πόσο σύντομο χρονικό διάστημα θα μπορούσε αυτό να συμβεί. Λάθη γίνονται βέβαια και οι παράμετροι μεταβάλλονται απρόβλεπτα. Υπάρχουν όμως και διάφορες ρελάνς που χρησιμοποιούνται στο διεθνές σκηνικό, για λόγους νομισματικού ανταγωνισμού ή και άλλους. Οπως και να είναι το πράγμα, θα έμοιαζε ασφαλέστερο να βαδίσουμε βήμα-βήμα, παρά να επενδύουμε σε υποθετικά σενάρια. Αυτό οφείλει να το σταθμίσει πολύ καλά όλος ο πολιτικός κόσμος, ο οποίος είτε έχει στα χέρια του τις ευθύνες για την διακυβέρνηση της χώρας, είτε φιλοδοξεί να τις αποκτήσει..
Αντί αυτού όμως, προτιμούν όλοι να γίνεται σαματάς. Να χάνουμε τον χρόνο μας, σε στείρες αντιπαραθέσεις, μεγάλα λόγια, κούφιες υποσχέσεις. Να συναγωνίζονται οι εκπρόσωποί μας μέσα στο Κοινοβούλιο, για το ποιός θα χτυπήσει το χέρι του πιό δυνατά στο τραπέζι. Να βρεθούμε πάλι μέσα στην καρδιά του χειμώνα, με κλεισμένους τους δρόμους από τα μπλόκα των αγροτών και των λιμενεργατών, προκειμένου να δείξουν κάποιοι το "πολιτικό τους μπόι". Να στέλνουμε αποθαρρυντικά μηνύματα στους επενδυτές, για να φοβούνται να πλησιάσουν μια χώρα υπό αποσταθεροποίηση μη χάσουν τα χρήματά τους. Να τρέχει ο χρόνος εις βάρος μας, με τον έναν να τραβάει το σχοινί από δώ και τον άλλον από κει. Η εικόνα του Χρηματιστηρίου άλλωστε αυτές τις ημέρες, αποτύπωσε ήδη την κατάσταση και τις επιπτώσεις της, μόλις ειπώθηκε ότι δρομολογούνται οι αποκρατικοποιήσεις και συζητήθηκαν κάποια σοβαρά επενδυτικά σχέδια για τη χώρα. Περαστικά μας!
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Διεκδικώντας δημόσιο χώρο - Nα κάνουμε την αδράνεια, δράση
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Επιστρέφει η εμπιστοσύνη στην Ελλάδα
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ