2013-02-08 16:03:05
«Άσε με να είμαι ο ψυχαναλυτής που αγαπάς να μιλάς». Αυτή είναι η τελευταία φράση που είπε η Έλλη Στάη σε αυτή τη συνέντευξη για την επικαιρότητα, τη δημόσια τηλεόραση και τα πρόσωπα που ορίζουν την καθημερινότητά μας. Η συνάντηση με τη δημοσιογράφο έγινε την τέταρτη μέρα της απουσίας της από τη δημόσια τηλεόραση λόγω της γνωστής εμπλοκής με τις ανανεώσεις των συμβάσεων που έχουν αφήσει πολλούς (και το πρόγραμμα) στον αέρα – κάτι που πραγματικά τη θυμώνει.
Η Έλλη Στάη μιλά στο iefimerida για τις αμφιβολίες της για τις μετρήσεις τηλεθέασης, τη συνέντευξη του Γιώργου Παπακωνσταντίνου, τη συνέντευξη που έχει ζητήσει και περιμένει απάντηση, το βιβλίο που σκέπτεται να γράψει, τη βία που γεννάει βία, τη διαχείριση των καλεσμένων, τις ισορροπίες μέσα στην ΕΡΤ και μας διαβεβαιώνει «όχι, δεν θέλω να ρίξω μολότοφ στη δημόσια τηλεόραση».
Απουσιάζετε από την τηλεόραση την τελευταία εβδομάδα των καταιγιστικών εξελίξεων στο χώρο της τρομοκρατίας. Πως βλέπετε τα γεγονότα αυτά;
Είδα δυο τρομακτικές όψεις από αυτό το περιστατικό. Η μία αυτών των παιδιών που δεν έχω καμία αμφιβολία ότι είναι τα παιδιά του 2008, των Δεκεμβριανών. Ήταν τόσο έντονα γεγονότα που ήταν δεδομένο ότι θα κυοφορούσαν φαινόμενα μέσα στη νεολαία εκείνης της εποχής και σε βάθος χρόνου. Τρόμαξα όταν άκουσα ότι εικάζουν πως στον ευρύτερο χώρο των Πυρήνων είναι περίπου 1.000 τέτοια παιδιά. 1.000 παιδιά μας, παιδιά εκείνης της γενιάς που έχουν βρεθεί μέσα σε αυτή την πίεση και εκτοξεύουν όλο τους το θυμικό με αυτό τον βίαιο τρόπο. Από την άλλη πλευρά, είδα και όλο αυτό το στραπατσάρισμα στο πρόσωπό τους το οποίο είναι επίσης η άλλη τρομακτική πλευρά του νομίσματος, που την έχουμε ξαναδεί από την «ζαρντινιέρα». Δεν θα σπεύσω να βγάλω συμπέρασμα πότε έγιναν αυτά, έχω μια φρικτή υποψία όμως ότι έγιναν με βία. Αυτές οι δυο εικόνες είναι η κυρίαρχη σήμερα: Η βία μιλάει στη βία. Αυτό με τρομοκρατεί. Το βλέπω ως φαύλο κύκλο αν δεν το σπάσουμε δεν τολμώ να σκεφθώ πού θα οδηγηθούμε.
Πιστεύετε ότι το κοινό παρακολουθεί με έντονο ενδιαφέρον δελτία και ειδησεογραφικές εκπομπές;
Έχω την εντύπωση ότι ο κόσμος παρακολουθεί τα πάντα, αλλά με έντονο σκεπτικισμό. Κι αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό. Εμείς πρέπει να αφήνουμε πολλά περιθώρια να σκέφτεται ο αναγνώστης ή o θεατής. Αυτός είναι ένας προσωπικός μου στόχος. Δεν θεωρώ ότι είναι το πιο ενδιαφέρον να δώσω γραμμή εγώ. Δεν την μασάει την γραμμή ο κόσμος. Ακόμη κι αν σε ακούει, δεν μασάει. Είναι πολύ πιο έτοιμος να δει πίσω από τα γεγονότα και πίσω από αυτό που του λέει ο δημοσιογράφος και η πολιτική πράξη.
Το πιστεύετε πραγματικά;
Το πιστεύω και το ελπίζω. Εγώ ποτέ δεν έδωσα γραμμή, υπό την έννοια ότι εκτελούσα ατζέντες άλλων. Είμαι γνωστή ατίθαση εγώ της δημοσιογραφίας και για αυτό είχα πολλές συγκρούσεις στην καριέρα μου. Ό,τι ο καθένας μας έχει μία θεώρηση των πραγμάτων, ότι δεν υπάρχει αποστειρωμένη δημοσιογραφική θέση, αυτό είναι δεδομένο. Η αντικειμενική δημοσιογραφία εξαντλείται στην παράθεση των γεγονότων με απόλυτη ακρίβεια. Το ότι υπάρχουν υποκειμενισμοί- γιατί ο καθένας μας είναι κομιστής μιας άποψης- αυτό είναι επίσης δεδομένο Και εκεί είναι ο μεγάλος αγώνας που πρέπει να κάνει κανείς: να μη θεωρείς ότι είσαι η αυθεντία της άποψης. Θέλει τεράστια ωριμότητα αυτό και έχω την εντύπωση ότι εγώ εκεί το παλεύω. Πρέπει να έχεις κάνει τις διαδρομές σου και να μην έχεις τόση ανάγκη να βγάλεις την προσωπική σου άποψη. Αυτό μεγάλο θέμα στην δουλειά που κάνουμε στην τηλεόραση. Την περνάς την κοσμοθεωρία με το «και», με το κόμμα, ο τονισμός της φωνής, τη γλώσσα του σώματος, τον τονισμό της φωνής. Το θέμα είναι πως μπορείς να τα ισορροπεί ώστε και ο αποδέκτης, ο θεατής να τα δει όλα αυτά.
Είστε ικανοποιημένη από το δελτίο που παρουσιάζετε;
Εγώ ποτέ δεν είμαι ικανοποιημένη. Έχω ζητήσει να κάνουμε κι άλλα πράγματα στον τομέα της σύγκλισης, της ζωντάνιας. Είμαι τολμηρή στο πως παρουσιάζουμε τα πολιτικά θέματα, θα τα έκανα πιο δυναμικά, κριτικά. Σκαλίζοντας περισσότερο το ρεπορτάζ, ας πούμε. Μου αρέσει ο δημοσιογράφος που θα έρθει και δεν θα μου πει απλά τι λένε στην Κουμουνδούρου. Θέλω να μου πει «στην Κουμουνδούρου λένε αυτό, αλλά συμβαίνει και εκείνο». Μου αρέσει αυτό, αλλά φοβάμαι ότι υπάρχει ένας δισταγμός στην κρατική τηλεόραση. Είναι γνωστό ότι υπάρχουν οι παθογένειες του παρελθόντος που δεν έχουν πεθάνει.
Τα τηλέφωνα από γραφεία υπουργών επίσης;
Να σας πω κάτι; Εγώ δεν έχω λάβει ποτέ τέτοια τηλεφωνήματα, ούτε στο παρελθόν ούτε τώρα. Προσωπικά δεν με έχουν πιέσει. Δεν είμαι αυτήκοος μάρτυρας. Το να μου πουν, να ακούσω και να εικάσω, είναι μια άλλη υπόθεση. Αλλά εγώ δεν έχω λάβει τέτοια τηλεφωνήματα. Πιστεύω ότι όσο πιο ανεξάρτητος είσαι, τόσο πιο καλά συνεργάζεσαι. Δεν πρέπει να είσαι ασύδοτος σε οτιδήποτε. Πρέπει να ξέρεις σε πιο πλαίσιο βρίσκεσαι κάθε φορά, δεν θα πάρω εγώ μια μολότοφ να την πετάξω στη δημόσια τηλεόραση. Αλλά όταν η συνομιλία είναι στη βάση της ανεξαρτησίας του ρόλου σου, ε τότε εκεί παίζεται όλο το παιχνίδι της δημοκρατίας. Δεν σου λέω ότι κάνω ό,τι μου καπνίσει εμένα. Έχω ρόλο. Και ο ρόλος του δημοσιογράφου πρέπει να είναι σεβαστός. Όπως πρέπει να σεβόμαστε και τον ρόλο του πολιτικού γιατί το βλέπουμε κι αυτό, να απαξιώνουν οι δημοσιογράφοι τον ρόλο των πολιτικών. Ε, από αυτή την απαξίωση γεννιέται η βία που λέω εγώ. Η κατάρτιση της ύπουλης ατζέντας. Δεν με ενδιαφέρει να υπάρχω ως δημοσιογράφος αν μου λένε οι άλλοι τι να κάνω. Με ενδιαφέρει να συνδιαλλαγώ και να πείσω. Όχι να επιβάλω την άποψή μου, αλλά να πείσω.
Πώς «κλείσατε» τη συνέντευξη με τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου; Υπήρξαν όροι;
Δεν υπήρξε κανένας όρος. Υπήρξε διαπραγμάτευση, σαν κι αυτή που μόλις σας περιέγραψα. Του ζήτησα καιρό πριν τη συνέντευξη, επέμεινα και δέχθηκε. Με τον Παπακωνσταντίνου η διαχείρισή μου έπρεπε να είναι σκληρή, αλλά χωρίς μην κανίβαλίσω πάνω σε έναν άνθρωπο που είναι πεσμένος. Αυτό θα το κάνω κάθε φορά. Στον Κασιδιάρη ήθελα να κόψω την επιθετικότητα που θα αναιρούσε την ουσία των απαντήσεων, και από τον Παπακωνσταντίνου ήθελα να πάρω απαντήσεις και να εκδηλωθεί με τη γλώσσα του σώματος και αυτά που ήθελε να πει. Δεν είχα καμία διάθεση να τον αρχίσω στα χαστούκια. Κάποιοι είπαν ότι έπρεπε να το κάνω. Θεωρώ ότι σε συνεντεύξεις που ο συνομιλητής είναι σε δύσκολη φάση στη ζωή του, μιλάει πολύ έντονα η γλώσσα του σώματος. Αυτό ένας δημοσιογράφος πρέπει να τα αφήνει να φανούν ή και να τα εκμαιεύει και αυτά ως στοιχεία της ερώτησης. Κάθε καλεσμένος έχει τελείως διαφορετική μεταχείριση, Είναι ψυχαναλυτικό το πλαίσιο.
Έγινε χαλασμός στο twitter την ώρα της μετάδοσης της συνέντευξης. Όμως τα νούμερα τηλεθέασης δεν ήταν τα αναμενόμενα.
Τα νούμερα της ΕΡΤ, είναι νούμερα που πολλές φορές και στο παρελθόν δεν θα τα έχουμε πιστέψει. Δεν ξέρω τι δείγμα έχουν οι μετρήσεις τηλεθέασης, δεν ξέρω αν είναι σήμερα αντιπροσωπευτικό, πότε το άλλαξαν τελευταία φορά. Σήμερα νομίζω έχει αλλάξει τελείως αυτό που θέλει η κοινωνία. Τα τριαλαριλαρά δεν είμαι σίγουρη ότι τα θέλουν με την ίδια διάθεση. Είναι δείγμα και οδηγός τα νούμερα της τηλεθέασης αλλά δεν έχουν σχέση με ουσία. Δεν νομίζω ότι η μέτρηση της τηλεθέασης στη σημερινή συγκυρία παίζει τον ρόλο που έπαιζε κάποτε. Το ίδιο έγινε και με τη συνέντευξη του Τσίπρα.
Σχολιάστηκε ότι υπήρχε μια ατμόσφαιρα φλερτ σε αυτή τη συνέντευξη (γελάμε)
Αυτό δεν είναι κάτι που το ακούω τώρα. Και στο περίφημο προεκλογικό debate -που δεν έγινε- επειδή με είχαν προτείνει από το ΣΥΡΙΖΑ πάλι τα ίδια πράγματα ακούστηκαν. Είναι μια χαριτωμενιά που χρησιμοποιείται πολλές φορές όλα αυτά τα χρόνια στιςface to face συνεντεύξεις που κάνω.
Από τον Γιώργο Παπανδρέου έχετε ζητήσει συνέντευξη;
Ναι (παύση). Aπ'όλους που μπορείτε να φανταστείτε έχω ζητήσει.
Πώς είναι οι σχέση σας, η συνεργασία σας με τον Αιμίλιο Λιάτσο και τον διευθυντή ειδήσεων Βασίλη Θωμόπουλο;
Αν σας πω ότι έχω καλές σχέσεις δεν θα το πιστέψετε ε; Έχουμε καλές σχέσεις, επειδή θέλω να έχουμε καλές σχέσεις. Δεν γίνεται αλλιώς. πρέπει να συνεργαζόμαστε.
Σας είχε σοκάρει η ΕΔΕ που έγινε σε βάρος σας και η προσωρινή σας απομάκρυνση από το δελτίο;
Πάρα πολύ. Ήταν βία. Βία χωρίς αντικείμενο. Αλλά επειδή έχω συνηθίσει να ξεπερνάω τις καταστάσεις, δεν μου αρέσει να τις κουβαλάω ποτέ προς τα μπρος και επιπλέον, θέλω να είμαι και καλόπιστη. Θέλω να πιστεύω ότι κάτι κακό δεν οδηγεί σε κάτι άλλο κακό. Ότι πολλά κακά είναι παρεξήγηση και όχι σκοπιμότητες. Δίνω τα καλύτερα που έχω να δώσω στη δουλειά και μόνο αυτό με ενδιαφέρει. Δεν πήγαμε να δουλέψουμε στην ΕΡΤ για να κάνουμε παρέες και να βγαίνουμε το βράδυ να διασκεδάσουμε.
Με τι θυμώνετε;
Θυμώνω δύσκολα. Θύμωσα με αυτά που συμβαίνουν με τη βία που βγαίνει από τα παιδιά και τη βία που βγαίνει από την αστυνομία. Είναι πολύ ανώριμη η διαχείριση που κάνουμε και θα μας πάει σε χειρότερα μονοπάτια. Ξέρετε, έχω αρχίσει και ελέγχω το διαπροσωπικό θυμό, θυμώνω με καταστάσεις πια. Θύμωσα τώρα που έκλεισε η ΕΡΤ. Έπρεπε να έχουμε φροντίσει να λύσουμε τα θέματα και να μην κλείσει. Να τα λύνουμε πριν τα θέματά μας.
Πηγή: Κατερίνα I. Ανέστη-iefimerida
xespao
Η Έλλη Στάη μιλά στο iefimerida για τις αμφιβολίες της για τις μετρήσεις τηλεθέασης, τη συνέντευξη του Γιώργου Παπακωνσταντίνου, τη συνέντευξη που έχει ζητήσει και περιμένει απάντηση, το βιβλίο που σκέπτεται να γράψει, τη βία που γεννάει βία, τη διαχείριση των καλεσμένων, τις ισορροπίες μέσα στην ΕΡΤ και μας διαβεβαιώνει «όχι, δεν θέλω να ρίξω μολότοφ στη δημόσια τηλεόραση».
Απουσιάζετε από την τηλεόραση την τελευταία εβδομάδα των καταιγιστικών εξελίξεων στο χώρο της τρομοκρατίας. Πως βλέπετε τα γεγονότα αυτά;
Είδα δυο τρομακτικές όψεις από αυτό το περιστατικό. Η μία αυτών των παιδιών που δεν έχω καμία αμφιβολία ότι είναι τα παιδιά του 2008, των Δεκεμβριανών. Ήταν τόσο έντονα γεγονότα που ήταν δεδομένο ότι θα κυοφορούσαν φαινόμενα μέσα στη νεολαία εκείνης της εποχής και σε βάθος χρόνου. Τρόμαξα όταν άκουσα ότι εικάζουν πως στον ευρύτερο χώρο των Πυρήνων είναι περίπου 1.000 τέτοια παιδιά. 1.000 παιδιά μας, παιδιά εκείνης της γενιάς που έχουν βρεθεί μέσα σε αυτή την πίεση και εκτοξεύουν όλο τους το θυμικό με αυτό τον βίαιο τρόπο. Από την άλλη πλευρά, είδα και όλο αυτό το στραπατσάρισμα στο πρόσωπό τους το οποίο είναι επίσης η άλλη τρομακτική πλευρά του νομίσματος, που την έχουμε ξαναδεί από την «ζαρντινιέρα». Δεν θα σπεύσω να βγάλω συμπέρασμα πότε έγιναν αυτά, έχω μια φρικτή υποψία όμως ότι έγιναν με βία. Αυτές οι δυο εικόνες είναι η κυρίαρχη σήμερα: Η βία μιλάει στη βία. Αυτό με τρομοκρατεί. Το βλέπω ως φαύλο κύκλο αν δεν το σπάσουμε δεν τολμώ να σκεφθώ πού θα οδηγηθούμε.
Πιστεύετε ότι το κοινό παρακολουθεί με έντονο ενδιαφέρον δελτία και ειδησεογραφικές εκπομπές;
Έχω την εντύπωση ότι ο κόσμος παρακολουθεί τα πάντα, αλλά με έντονο σκεπτικισμό. Κι αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό. Εμείς πρέπει να αφήνουμε πολλά περιθώρια να σκέφτεται ο αναγνώστης ή o θεατής. Αυτός είναι ένας προσωπικός μου στόχος. Δεν θεωρώ ότι είναι το πιο ενδιαφέρον να δώσω γραμμή εγώ. Δεν την μασάει την γραμμή ο κόσμος. Ακόμη κι αν σε ακούει, δεν μασάει. Είναι πολύ πιο έτοιμος να δει πίσω από τα γεγονότα και πίσω από αυτό που του λέει ο δημοσιογράφος και η πολιτική πράξη.
Το πιστεύετε πραγματικά;
Το πιστεύω και το ελπίζω. Εγώ ποτέ δεν έδωσα γραμμή, υπό την έννοια ότι εκτελούσα ατζέντες άλλων. Είμαι γνωστή ατίθαση εγώ της δημοσιογραφίας και για αυτό είχα πολλές συγκρούσεις στην καριέρα μου. Ό,τι ο καθένας μας έχει μία θεώρηση των πραγμάτων, ότι δεν υπάρχει αποστειρωμένη δημοσιογραφική θέση, αυτό είναι δεδομένο. Η αντικειμενική δημοσιογραφία εξαντλείται στην παράθεση των γεγονότων με απόλυτη ακρίβεια. Το ότι υπάρχουν υποκειμενισμοί- γιατί ο καθένας μας είναι κομιστής μιας άποψης- αυτό είναι επίσης δεδομένο Και εκεί είναι ο μεγάλος αγώνας που πρέπει να κάνει κανείς: να μη θεωρείς ότι είσαι η αυθεντία της άποψης. Θέλει τεράστια ωριμότητα αυτό και έχω την εντύπωση ότι εγώ εκεί το παλεύω. Πρέπει να έχεις κάνει τις διαδρομές σου και να μην έχεις τόση ανάγκη να βγάλεις την προσωπική σου άποψη. Αυτό μεγάλο θέμα στην δουλειά που κάνουμε στην τηλεόραση. Την περνάς την κοσμοθεωρία με το «και», με το κόμμα, ο τονισμός της φωνής, τη γλώσσα του σώματος, τον τονισμό της φωνής. Το θέμα είναι πως μπορείς να τα ισορροπεί ώστε και ο αποδέκτης, ο θεατής να τα δει όλα αυτά.
Είστε ικανοποιημένη από το δελτίο που παρουσιάζετε;
Εγώ ποτέ δεν είμαι ικανοποιημένη. Έχω ζητήσει να κάνουμε κι άλλα πράγματα στον τομέα της σύγκλισης, της ζωντάνιας. Είμαι τολμηρή στο πως παρουσιάζουμε τα πολιτικά θέματα, θα τα έκανα πιο δυναμικά, κριτικά. Σκαλίζοντας περισσότερο το ρεπορτάζ, ας πούμε. Μου αρέσει ο δημοσιογράφος που θα έρθει και δεν θα μου πει απλά τι λένε στην Κουμουνδούρου. Θέλω να μου πει «στην Κουμουνδούρου λένε αυτό, αλλά συμβαίνει και εκείνο». Μου αρέσει αυτό, αλλά φοβάμαι ότι υπάρχει ένας δισταγμός στην κρατική τηλεόραση. Είναι γνωστό ότι υπάρχουν οι παθογένειες του παρελθόντος που δεν έχουν πεθάνει.
Τα τηλέφωνα από γραφεία υπουργών επίσης;
Να σας πω κάτι; Εγώ δεν έχω λάβει ποτέ τέτοια τηλεφωνήματα, ούτε στο παρελθόν ούτε τώρα. Προσωπικά δεν με έχουν πιέσει. Δεν είμαι αυτήκοος μάρτυρας. Το να μου πουν, να ακούσω και να εικάσω, είναι μια άλλη υπόθεση. Αλλά εγώ δεν έχω λάβει τέτοια τηλεφωνήματα. Πιστεύω ότι όσο πιο ανεξάρτητος είσαι, τόσο πιο καλά συνεργάζεσαι. Δεν πρέπει να είσαι ασύδοτος σε οτιδήποτε. Πρέπει να ξέρεις σε πιο πλαίσιο βρίσκεσαι κάθε φορά, δεν θα πάρω εγώ μια μολότοφ να την πετάξω στη δημόσια τηλεόραση. Αλλά όταν η συνομιλία είναι στη βάση της ανεξαρτησίας του ρόλου σου, ε τότε εκεί παίζεται όλο το παιχνίδι της δημοκρατίας. Δεν σου λέω ότι κάνω ό,τι μου καπνίσει εμένα. Έχω ρόλο. Και ο ρόλος του δημοσιογράφου πρέπει να είναι σεβαστός. Όπως πρέπει να σεβόμαστε και τον ρόλο του πολιτικού γιατί το βλέπουμε κι αυτό, να απαξιώνουν οι δημοσιογράφοι τον ρόλο των πολιτικών. Ε, από αυτή την απαξίωση γεννιέται η βία που λέω εγώ. Η κατάρτιση της ύπουλης ατζέντας. Δεν με ενδιαφέρει να υπάρχω ως δημοσιογράφος αν μου λένε οι άλλοι τι να κάνω. Με ενδιαφέρει να συνδιαλλαγώ και να πείσω. Όχι να επιβάλω την άποψή μου, αλλά να πείσω.
Πώς «κλείσατε» τη συνέντευξη με τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου; Υπήρξαν όροι;
Δεν υπήρξε κανένας όρος. Υπήρξε διαπραγμάτευση, σαν κι αυτή που μόλις σας περιέγραψα. Του ζήτησα καιρό πριν τη συνέντευξη, επέμεινα και δέχθηκε. Με τον Παπακωνσταντίνου η διαχείρισή μου έπρεπε να είναι σκληρή, αλλά χωρίς μην κανίβαλίσω πάνω σε έναν άνθρωπο που είναι πεσμένος. Αυτό θα το κάνω κάθε φορά. Στον Κασιδιάρη ήθελα να κόψω την επιθετικότητα που θα αναιρούσε την ουσία των απαντήσεων, και από τον Παπακωνσταντίνου ήθελα να πάρω απαντήσεις και να εκδηλωθεί με τη γλώσσα του σώματος και αυτά που ήθελε να πει. Δεν είχα καμία διάθεση να τον αρχίσω στα χαστούκια. Κάποιοι είπαν ότι έπρεπε να το κάνω. Θεωρώ ότι σε συνεντεύξεις που ο συνομιλητής είναι σε δύσκολη φάση στη ζωή του, μιλάει πολύ έντονα η γλώσσα του σώματος. Αυτό ένας δημοσιογράφος πρέπει να τα αφήνει να φανούν ή και να τα εκμαιεύει και αυτά ως στοιχεία της ερώτησης. Κάθε καλεσμένος έχει τελείως διαφορετική μεταχείριση, Είναι ψυχαναλυτικό το πλαίσιο.
Έγινε χαλασμός στο twitter την ώρα της μετάδοσης της συνέντευξης. Όμως τα νούμερα τηλεθέασης δεν ήταν τα αναμενόμενα.
Τα νούμερα της ΕΡΤ, είναι νούμερα που πολλές φορές και στο παρελθόν δεν θα τα έχουμε πιστέψει. Δεν ξέρω τι δείγμα έχουν οι μετρήσεις τηλεθέασης, δεν ξέρω αν είναι σήμερα αντιπροσωπευτικό, πότε το άλλαξαν τελευταία φορά. Σήμερα νομίζω έχει αλλάξει τελείως αυτό που θέλει η κοινωνία. Τα τριαλαριλαρά δεν είμαι σίγουρη ότι τα θέλουν με την ίδια διάθεση. Είναι δείγμα και οδηγός τα νούμερα της τηλεθέασης αλλά δεν έχουν σχέση με ουσία. Δεν νομίζω ότι η μέτρηση της τηλεθέασης στη σημερινή συγκυρία παίζει τον ρόλο που έπαιζε κάποτε. Το ίδιο έγινε και με τη συνέντευξη του Τσίπρα.
Σχολιάστηκε ότι υπήρχε μια ατμόσφαιρα φλερτ σε αυτή τη συνέντευξη (γελάμε)
Αυτό δεν είναι κάτι που το ακούω τώρα. Και στο περίφημο προεκλογικό debate -που δεν έγινε- επειδή με είχαν προτείνει από το ΣΥΡΙΖΑ πάλι τα ίδια πράγματα ακούστηκαν. Είναι μια χαριτωμενιά που χρησιμοποιείται πολλές φορές όλα αυτά τα χρόνια στιςface to face συνεντεύξεις που κάνω.
Από τον Γιώργο Παπανδρέου έχετε ζητήσει συνέντευξη;
Ναι (παύση). Aπ'όλους που μπορείτε να φανταστείτε έχω ζητήσει.
Πώς είναι οι σχέση σας, η συνεργασία σας με τον Αιμίλιο Λιάτσο και τον διευθυντή ειδήσεων Βασίλη Θωμόπουλο;
Αν σας πω ότι έχω καλές σχέσεις δεν θα το πιστέψετε ε; Έχουμε καλές σχέσεις, επειδή θέλω να έχουμε καλές σχέσεις. Δεν γίνεται αλλιώς. πρέπει να συνεργαζόμαστε.
Σας είχε σοκάρει η ΕΔΕ που έγινε σε βάρος σας και η προσωρινή σας απομάκρυνση από το δελτίο;
Πάρα πολύ. Ήταν βία. Βία χωρίς αντικείμενο. Αλλά επειδή έχω συνηθίσει να ξεπερνάω τις καταστάσεις, δεν μου αρέσει να τις κουβαλάω ποτέ προς τα μπρος και επιπλέον, θέλω να είμαι και καλόπιστη. Θέλω να πιστεύω ότι κάτι κακό δεν οδηγεί σε κάτι άλλο κακό. Ότι πολλά κακά είναι παρεξήγηση και όχι σκοπιμότητες. Δίνω τα καλύτερα που έχω να δώσω στη δουλειά και μόνο αυτό με ενδιαφέρει. Δεν πήγαμε να δουλέψουμε στην ΕΡΤ για να κάνουμε παρέες και να βγαίνουμε το βράδυ να διασκεδάσουμε.
Με τι θυμώνετε;
Θυμώνω δύσκολα. Θύμωσα με αυτά που συμβαίνουν με τη βία που βγαίνει από τα παιδιά και τη βία που βγαίνει από την αστυνομία. Είναι πολύ ανώριμη η διαχείριση που κάνουμε και θα μας πάει σε χειρότερα μονοπάτια. Ξέρετε, έχω αρχίσει και ελέγχω το διαπροσωπικό θυμό, θυμώνω με καταστάσεις πια. Θύμωσα τώρα που έκλεισε η ΕΡΤ. Έπρεπε να έχουμε φροντίσει να λύσουμε τα θέματα και να μην κλείσει. Να τα λύνουμε πριν τα θέματά μας.
Πηγή: Κατερίνα I. Ανέστη-iefimerida
xespao
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Νέα διαδικτυακή επικοινωνία
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
