2013-02-09 01:07:08
By Martin Wolf
Τελικά, η νομισματική πολιτική της Βρετανίας ανταποκρίνεται στον στόχο της; Με την οικονομία σε ύφεση και την έλευση του Mark Carney στο τιμόνι της Τράπεζας της Αγγλίας τον Ιούλιο, είναι η ιδανική στιγμή για μία αυστηρή, ευρεία και ανοιχτή συζήτηση.
Όπως δήλωσε και ο κ. Carney, μιλώντας ενώπιον της αρμόδιας κοινοβουλευτικής επιτροπής, το τρέχον πλαίσιο είναι "η ευέλικτη στόχευση του πληθωρισμού". Σημείωσε ότι με αυτό το σύστημα "η κεντρική τράπεζα επιδιώκει να επιστρέψει ο πληθωρισμός στον μεσοπρόθεσμο στόχο, ενώ μεταφέρει την αστάθεια σε άλλες διαστάσεις της οικονομίας, που επηρεάζουν την ευημερία, όπως η απασχόληση και η χρηματοοικονομική σταθερότητα. Κατά τις περισσότερες κρίσεις, αυτοί οι στόχοι αλληλοσυμπληρώνονται. Στις περιπτώσεις, όμως, όπου αυτοί οι δύο στόχοι συγκρούονται, η κεντρική τράπεζα μπορεί να αλλάξει τον ορίζοντα για την επιστροφή του πληθωρισμού στον στόχο".
Ο κ. Carney εκτιμά ότι η ευέλικτη στόχευση του πληθωρισμού "είναι το πιο αποτελεσματικό πλαίσιο νομισματικής πολιτικής που έχει εφαρμοστεί μέχρι σήμερα. Κατά συνέπεια, ο πήχης για την όποια μεταρρύθμιση είναι πολύ ψηλά". Με άλλα λόγια, συμφωνεί με τον προκάτοχό του, Sir Mervin King, ο οποίος υποστήριξε τον Ιανουάριο ότι "η σταθεροποίηση των προσδοκιών για τον πληθωρισμό ήταν η πιο επιτυχημένη πτυχή του τρέχοντος συστήματος και θα ήταν ανεύθυνο να τη χάσουμε".
Παρ' όλα αυτά, οι υποστηρικτές του σημερινού καθεστώτος (ήμουν ένας από αυτούς) θεωρούν ότι σταθεροποιείται όχι μόνο ο πληθωρισμός αλλά και η οικονομία. Όμως, απέτυχε να το πράξει. Από πλευράς μείωσης της παραγωγής, η τρέχουσα ύφεση είναι πολύ χειρότερη από ό,τι ήταν η πληθωριστική δεκαετία του 1970 και η αντιπληθωριστική δεκαετία του 1980. Ακόμη και με ρυθμό ανάπτυξης στο 1,5% από σήμερα, η παραγωγή θα επιστρέψει στα επίπεδα του πρώτου τριμήνου του 2008 το πρώτο τρίμηνο του 2015. Με λίγα λόγια, θα έχουμε 7 χρόνια χαμένα.
Η πτώση είναι αβυσσαλέα, ακόμη κι εάν η απασχόληση παραμένει θωρακισμένη. Επιπλέον, εάν κάποιος πιστεύει ότι η συνταγή που είναι τόσο της μόδας τελευταία περί "συνετής μακροοικονομικής ρύθμισης" θα είχε αποτρέψει αυτήν την καταστροφική εξέλιξη, το ερώτημα είναι τι πρέπει να γίνει σήμερα.
Ο Simon Wren-Lewis του πανεπιστημίου της Οξφόρδης υποστηρίζει ότι τώρα υπάρχει σαφής σύγκρουση μεταξύ του τι θα έπρεπε να κάνει η νομισματική πολιτική της Βρετανίας και του τι πραγματικά γίνεται. "Η στόχευση πληθωρισμού στη Βρετανία δεν έχει αποτέλεσμα. Κάτι πρέπει να αλλάξει", αναφέρει. Συμφωνώ μαζί του.
Τι πρέπει να γίνει λοιπόν;
Πρώτον, χρειάζεται να υπάρξει μία κυβερνητικά καθοδηγούμενη εκτίμηση του τρέχοντος συστήματος, ειδικότερα ως προς το πόσο καλά λειτουργεί όταν τα επιτόκια βρίσκονται σε τόσο χαμηλά επίπεδα. Δεύτερον, η Τράπεζα της Αγγλίας πρέπει να εξετάσει πώς αναπτύσσει και πώς καθιστά γνωστή την πολιτική της κατά τη διάρκεια αυτής της ιδιαίτερης περιόδου, όπως και το ενδεχόμενο εξόδου από την πολιτική αντισυμβατικών μέτρων. Τέλος, ο Adair Turner, πρόεδρος της βρετανικής Αρχής Χρηματοοικονομικών Υπηρεσιών (FSA) υποστήριξε σε μία σημαντική ομιλία την προηγούμενη εβδομάδα ότι σε περιόδους ειδικών περιστάσεων πρέπει να δίνεται μεγαλύτερη προσοχή στον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η νομισματική πολιτική και όχι στους στόχους της.
Θα χρειαστεί χρόνος για να αλλάξει μακροπρόθεσμα το καθεστώς. Η πιο δημοφιλής εναλλακτική επιλογή, άλλωστε, είναι ένα σύστημα που να θέτει στόχο ΑΕΠ. Παρ' όλα αυτά, όπως σημειώνει και ο Charles Goodheart του London School of Economics, ακόμη και αυτή η ελκυστική πρόταση έχει μειονεκτήματα.
Ο στόχος είναι λιγότερο διαφανής από ό,τι συμβαίνει με τις τιμές, τα στοιχεία ΑΕΠ δημοσιεύονται μόνο σε τριμηνιαία βάση και αναθεωρούνται συχνά, ο αντίκτυπος στις προσδοκίες μπορεί να είναι ιδιαίτερα αποσταθεροποιητικός, ενώ θα ήταν πολύ δύσκολο να τεθεί στόχος ακόμη και στο ονομαστικό ΑΕΠ, δεδομένων των αβεβαιοτήτων που υπάρχουν ως προς την πιθανή πραγματική ανάπτυξη και το γεγονός ότι το ονομαστικό ΑΕΠ βρίσκεται σε επίπεδα χαμηλότερα κατά 13% από τα επίπεδα προ κρίσης.
Υπάρχει, δε, ο κίνδυνος να ξεχαστούν οι άμεσες ανάγκες προκειμένου να επιτευχθεί αμέσως συμφωνία σε μία οποιαδήποτε λύση.
Σε αυτήν την περίπτωση, η προσοχή -ειδικότερα σε ό,τι αφορά την Τράπεζα της Αγγλίας- θα πρέπει να στραφεί στον τρόπο με τον οποίο θα γίνει πιο αποτελεσματική η νομισματική πολιτική. Το ελάχιστο που θα μπορούσε να γίνει είναι να υπάρξει μεγαλύτερη διαφάνεια στον τρόπο με τον οποίο διαμορφώνει η Επιτροπή Νομισματικής Πολιτικής τα επιτόκια, όπως έπραξε η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ, ώστε να αποτυπώνονται οι παράγοντες που θα μπορούσαν να πυροδοτήσουν αλλαγές.
Ένας τρόπος να ενισχυθεί η αξιοπιστία των δεσμεύσεων είναι να επικεντρωθεί η Επιτροπή στον ρυθμό αύξησης των μισθών ως ένδειξη των πληθωριστικών πιέσεων σε αντίστοιχο βαθμό με τον παραπλανητικό δείκτη τιμών καταναλωτή.
Παρ' όλα αυτά, συμφωνώ με τον Λόρδο Turner ότι το πιο σημαντικό ζήτημα είναι πώς θα γίνει αποτελεσματική η πολιτική. Κι αυτό, αδιαμφισβήτητα εγείρει ερωτήματα για τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η νομισματική πολιτική σε ένα περιβάλλον άκρως χαμηλών επιτοκίων. Ο Λόρδος Turner εξετάζει το αδιανόητο: τη νομισματική χρηματοδότηση του δημοσιονομικού ελλείμματος. Το ίδιο θα πρέπει να κάνουν και οι αξιωματούχοι. Πρέπει να τα σκεφτούν όλα από την αρχή. Αν όχι τώρα, πότε;
ΠΗΓΗ: FT.com
Copyright The Financial Times Ltd. All rights reserved.
euro2day.gr
Τελικά, η νομισματική πολιτική της Βρετανίας ανταποκρίνεται στον στόχο της; Με την οικονομία σε ύφεση και την έλευση του Mark Carney στο τιμόνι της Τράπεζας της Αγγλίας τον Ιούλιο, είναι η ιδανική στιγμή για μία αυστηρή, ευρεία και ανοιχτή συζήτηση.
Όπως δήλωσε και ο κ. Carney, μιλώντας ενώπιον της αρμόδιας κοινοβουλευτικής επιτροπής, το τρέχον πλαίσιο είναι "η ευέλικτη στόχευση του πληθωρισμού". Σημείωσε ότι με αυτό το σύστημα "η κεντρική τράπεζα επιδιώκει να επιστρέψει ο πληθωρισμός στον μεσοπρόθεσμο στόχο, ενώ μεταφέρει την αστάθεια σε άλλες διαστάσεις της οικονομίας, που επηρεάζουν την ευημερία, όπως η απασχόληση και η χρηματοοικονομική σταθερότητα. Κατά τις περισσότερες κρίσεις, αυτοί οι στόχοι αλληλοσυμπληρώνονται. Στις περιπτώσεις, όμως, όπου αυτοί οι δύο στόχοι συγκρούονται, η κεντρική τράπεζα μπορεί να αλλάξει τον ορίζοντα για την επιστροφή του πληθωρισμού στον στόχο".
Ο κ. Carney εκτιμά ότι η ευέλικτη στόχευση του πληθωρισμού "είναι το πιο αποτελεσματικό πλαίσιο νομισματικής πολιτικής που έχει εφαρμοστεί μέχρι σήμερα. Κατά συνέπεια, ο πήχης για την όποια μεταρρύθμιση είναι πολύ ψηλά". Με άλλα λόγια, συμφωνεί με τον προκάτοχό του, Sir Mervin King, ο οποίος υποστήριξε τον Ιανουάριο ότι "η σταθεροποίηση των προσδοκιών για τον πληθωρισμό ήταν η πιο επιτυχημένη πτυχή του τρέχοντος συστήματος και θα ήταν ανεύθυνο να τη χάσουμε".
Παρ' όλα αυτά, οι υποστηρικτές του σημερινού καθεστώτος (ήμουν ένας από αυτούς) θεωρούν ότι σταθεροποιείται όχι μόνο ο πληθωρισμός αλλά και η οικονομία. Όμως, απέτυχε να το πράξει. Από πλευράς μείωσης της παραγωγής, η τρέχουσα ύφεση είναι πολύ χειρότερη από ό,τι ήταν η πληθωριστική δεκαετία του 1970 και η αντιπληθωριστική δεκαετία του 1980. Ακόμη και με ρυθμό ανάπτυξης στο 1,5% από σήμερα, η παραγωγή θα επιστρέψει στα επίπεδα του πρώτου τριμήνου του 2008 το πρώτο τρίμηνο του 2015. Με λίγα λόγια, θα έχουμε 7 χρόνια χαμένα.
Η πτώση είναι αβυσσαλέα, ακόμη κι εάν η απασχόληση παραμένει θωρακισμένη. Επιπλέον, εάν κάποιος πιστεύει ότι η συνταγή που είναι τόσο της μόδας τελευταία περί "συνετής μακροοικονομικής ρύθμισης" θα είχε αποτρέψει αυτήν την καταστροφική εξέλιξη, το ερώτημα είναι τι πρέπει να γίνει σήμερα.
Ο Simon Wren-Lewis του πανεπιστημίου της Οξφόρδης υποστηρίζει ότι τώρα υπάρχει σαφής σύγκρουση μεταξύ του τι θα έπρεπε να κάνει η νομισματική πολιτική της Βρετανίας και του τι πραγματικά γίνεται. "Η στόχευση πληθωρισμού στη Βρετανία δεν έχει αποτέλεσμα. Κάτι πρέπει να αλλάξει", αναφέρει. Συμφωνώ μαζί του.
Τι πρέπει να γίνει λοιπόν;
Πρώτον, χρειάζεται να υπάρξει μία κυβερνητικά καθοδηγούμενη εκτίμηση του τρέχοντος συστήματος, ειδικότερα ως προς το πόσο καλά λειτουργεί όταν τα επιτόκια βρίσκονται σε τόσο χαμηλά επίπεδα. Δεύτερον, η Τράπεζα της Αγγλίας πρέπει να εξετάσει πώς αναπτύσσει και πώς καθιστά γνωστή την πολιτική της κατά τη διάρκεια αυτής της ιδιαίτερης περιόδου, όπως και το ενδεχόμενο εξόδου από την πολιτική αντισυμβατικών μέτρων. Τέλος, ο Adair Turner, πρόεδρος της βρετανικής Αρχής Χρηματοοικονομικών Υπηρεσιών (FSA) υποστήριξε σε μία σημαντική ομιλία την προηγούμενη εβδομάδα ότι σε περιόδους ειδικών περιστάσεων πρέπει να δίνεται μεγαλύτερη προσοχή στον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η νομισματική πολιτική και όχι στους στόχους της.
Θα χρειαστεί χρόνος για να αλλάξει μακροπρόθεσμα το καθεστώς. Η πιο δημοφιλής εναλλακτική επιλογή, άλλωστε, είναι ένα σύστημα που να θέτει στόχο ΑΕΠ. Παρ' όλα αυτά, όπως σημειώνει και ο Charles Goodheart του London School of Economics, ακόμη και αυτή η ελκυστική πρόταση έχει μειονεκτήματα.
Ο στόχος είναι λιγότερο διαφανής από ό,τι συμβαίνει με τις τιμές, τα στοιχεία ΑΕΠ δημοσιεύονται μόνο σε τριμηνιαία βάση και αναθεωρούνται συχνά, ο αντίκτυπος στις προσδοκίες μπορεί να είναι ιδιαίτερα αποσταθεροποιητικός, ενώ θα ήταν πολύ δύσκολο να τεθεί στόχος ακόμη και στο ονομαστικό ΑΕΠ, δεδομένων των αβεβαιοτήτων που υπάρχουν ως προς την πιθανή πραγματική ανάπτυξη και το γεγονός ότι το ονομαστικό ΑΕΠ βρίσκεται σε επίπεδα χαμηλότερα κατά 13% από τα επίπεδα προ κρίσης.
Υπάρχει, δε, ο κίνδυνος να ξεχαστούν οι άμεσες ανάγκες προκειμένου να επιτευχθεί αμέσως συμφωνία σε μία οποιαδήποτε λύση.
Σε αυτήν την περίπτωση, η προσοχή -ειδικότερα σε ό,τι αφορά την Τράπεζα της Αγγλίας- θα πρέπει να στραφεί στον τρόπο με τον οποίο θα γίνει πιο αποτελεσματική η νομισματική πολιτική. Το ελάχιστο που θα μπορούσε να γίνει είναι να υπάρξει μεγαλύτερη διαφάνεια στον τρόπο με τον οποίο διαμορφώνει η Επιτροπή Νομισματικής Πολιτικής τα επιτόκια, όπως έπραξε η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ, ώστε να αποτυπώνονται οι παράγοντες που θα μπορούσαν να πυροδοτήσουν αλλαγές.
Ένας τρόπος να ενισχυθεί η αξιοπιστία των δεσμεύσεων είναι να επικεντρωθεί η Επιτροπή στον ρυθμό αύξησης των μισθών ως ένδειξη των πληθωριστικών πιέσεων σε αντίστοιχο βαθμό με τον παραπλανητικό δείκτη τιμών καταναλωτή.
Παρ' όλα αυτά, συμφωνώ με τον Λόρδο Turner ότι το πιο σημαντικό ζήτημα είναι πώς θα γίνει αποτελεσματική η πολιτική. Κι αυτό, αδιαμφισβήτητα εγείρει ερωτήματα για τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η νομισματική πολιτική σε ένα περιβάλλον άκρως χαμηλών επιτοκίων. Ο Λόρδος Turner εξετάζει το αδιανόητο: τη νομισματική χρηματοδότηση του δημοσιονομικού ελλείμματος. Το ίδιο θα πρέπει να κάνουν και οι αξιωματούχοι. Πρέπει να τα σκεφτούν όλα από την αρχή. Αν όχι τώρα, πότε;
ΠΗΓΗ: FT.com
Copyright The Financial Times Ltd. All rights reserved.
euro2day.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Πάτρα: Έβγαλε μαχαίρι και το πλήρωσε ακριβά
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
