2013-02-09 10:59:04
Περιφρονούν την επαιτεία γιατί η μέση τους ποτέ δεν ήταν ευλύγιστη, δεν είχαν λιβανιστήρια και πορεύονται ακουμπώντας στα δικά τους μπράτσα, προσηλωμένοι στις αξίες που τους κληροδότησαν οι γεννήτορές τους στο χωριουδάκι του αγώνα της ζωής, το Σελλί Ένα κτίριο στην πλατεία, που «το πολεμούν» ακόμη από το 1986 οι λιγοστοί άνθρωποι στο βοσκοχώρι του Βρύσινα, αποτυπώνει και το μεγαλείο τους. Όμως, η ολοκλήρωσή του πάει με αγκομαχητά τώρα και σχεδόν τριάντα χρόνια και όσοι παλεύουν δεν το βάζουν κάτω. Πού θα πάει, τώρα στα τελειώματα θα βρεθούν και τα σαράντα χιλιάρικα, αφού δεν υπήρξε ποτέ κρατική χορηγία με το παλαιοκομματικό… «ευχαρίστως σας γνωρίζομεν!»
Αυτός ο χώρος περικλείει μια σημαντική πορεία από την αφετηρία της και αφήνει έξω τις όποιες διαφορές. Κατασκευάστηκε και στο μεγάλο του μέρος εξοπλίστηκε, αποκλειστικά από το φτωχό κομπόδεμα του «στενάχωρου» πληθυσμού, που συνέβαλε ποικιλοτρόπως σε κάθε κοινωνική δράση που αφορούσε το δυναμικό του χωριού. Όλα που θα μαζέψουν κόσμο γίνονται εδώ, τα γαμήλια τραπέζια, τα πανηγύρια, οι γιορτές, «οι χαρές και οι λύπες» και η συμμετοχή είναι μαζική. Βρίσκονται όλοι, ο ένας δίπλα στον άλλο όπως γίνεται στην «καλώς εννοούμενη» ευημερούσα κοινωνία της αλληλεγγύης…
«Κάθε αρχή και δύσκολη», όμως επειδή «η αρχή είναι το ήμισυ του παντός», μια ομάδα κατοίκων «που έβλεπε μπροστά» τόλμησε να κάνει το πρώτο βήμα. Το χωριουδάκι «στέναζε» από μεγάλο χώρο που θα φιλοξενούσε μια δράση, και οι μικροί χώροι των καφενείων δεν επαρκούσαν για να χωρέσουν τις ανάγκες. Απευθύνθηκε, λοιπόν, η ομάδα στον Βασίλη Βουλουμπασάκη, τον Βασίλακα, και του ζήτησε το οικόπεδο για να αναγείρουν το κτίριο…
Ένα ή δυο χρόνια νωρίτερα ιδρύθηκε και ο πολιτιστικός σύλλογος και «αγοράστηκε η έκταση αντί 600.000 δραχμών τότε», λέει ο Ανδρέας Ορφανουδάκης που για δεκαπέντε χρόνια είναι στη θέση του προέδρου του συλλόγου. «Όλοι οι χωριανοί συμβάλανε από το υστέρημα τους», συνεχίζει, «στην αγορά του οικοπέδου και το 1986 μπήκαν τα θεμέλια για να δημιουργήσουμε ένα κτήριο που θα στεγάσει τις δραστηριότητες του συλλόγου και την κάθε εκδήλωση των χωριανών…»
ΑΠΟ ΓΕΝΙΑ ΣΕ ΓΕΝΙΑ
Κι αν η προηγούμενη γενιά είχε την πρωτοβουλία αφήνοντας το στίγμα της, η σημερινή συνεχίζει με σεβασμό στις αρχές που κληρονόμησε και θα παραδώσει στην επόμενη με την ελπίδα ότι δεν θα παρεκκλίνει. Οι άνθρωποι στο Σελλί, εμποτισμένοι με τις παραδοσιακές λειτουργίες της κοινωνίας, επιμένουν να κρατούν στον τόπο τους, όπως συνέβαινε στους παλαιούς άφθαρτους καιρούς, κάθε εκδήλωση που τους αφορά και αποφεύγουν τα εκμοντερνισμένα ήθη των εποχών, που επιδεικνύοντας τη μικροαστική τους θέση «θα τα παραδώσουν όλα στο κέντρο για να μην κουραστούν και για να έχει επιτυχία το γεγονός…»
Κόντρα στο ρεύμα εδώ, που και τα μυστήρια έχουν λάβει… εμπορικό χαρακτήρα από την εκκλησία ως τα τραπέζια της χαράς, ο ξεσηκωμός σε κάθε κοινωνική εκδήλωση είναι μοναδικός. Η συμμετοχή είναι πάνδημη και «η χαρά ή η λύπη αφορά όλους». Γι αυτό και σε αυτό τον πληθυσμό τίποτα δεν είναι τυχαίο, αφού τα πάντα γίνονται με πρακτική αλληλεγγύης και χωρίς ανταπόδοση. Λέει πολλά ότι σχεδόν σε απόλυτο βαθμό, οι μέχρι σήμερα κοινωνικές εκδηλώσεις του χωριού στεγάστηκαν με άνεση στο κτήριο του συλλόγου ( γάμοι, βαφτίσια κλπ).
Η επένδυση, ωστόσο, δεν είναι κτηριακή και κοινωνική. Είναι πάνω από όλα «υποθήκη αξιών» στους νεότερους που καλούνται να πορευτούν, μακριά από τα εφήμερα προσωπικά μικροοφέλη στις ίδιες άφθαρτες διαδρομές που υπαγορεύουν οι ηθικοί κανόνες…
Η ολοκλήρωση του κτηρίου, πάντως, επί του παρόντος θα περιμένει! Όλα όσα προγραμματίζονταν για το καλοκαίρι έχουν ματαιωθεί, γιατί τα πάντα νέκρωσαν στο χωριό με τον ξαφνικό θάνατο του Γιώργου Λαρεντζάκη. Το χωριό από αυτή την απώλεια παραμένει μουδιασμένο…
MadeinCreta Tromaktiko
Αυτός ο χώρος περικλείει μια σημαντική πορεία από την αφετηρία της και αφήνει έξω τις όποιες διαφορές. Κατασκευάστηκε και στο μεγάλο του μέρος εξοπλίστηκε, αποκλειστικά από το φτωχό κομπόδεμα του «στενάχωρου» πληθυσμού, που συνέβαλε ποικιλοτρόπως σε κάθε κοινωνική δράση που αφορούσε το δυναμικό του χωριού. Όλα που θα μαζέψουν κόσμο γίνονται εδώ, τα γαμήλια τραπέζια, τα πανηγύρια, οι γιορτές, «οι χαρές και οι λύπες» και η συμμετοχή είναι μαζική. Βρίσκονται όλοι, ο ένας δίπλα στον άλλο όπως γίνεται στην «καλώς εννοούμενη» ευημερούσα κοινωνία της αλληλεγγύης…
«Κάθε αρχή και δύσκολη», όμως επειδή «η αρχή είναι το ήμισυ του παντός», μια ομάδα κατοίκων «που έβλεπε μπροστά» τόλμησε να κάνει το πρώτο βήμα. Το χωριουδάκι «στέναζε» από μεγάλο χώρο που θα φιλοξενούσε μια δράση, και οι μικροί χώροι των καφενείων δεν επαρκούσαν για να χωρέσουν τις ανάγκες. Απευθύνθηκε, λοιπόν, η ομάδα στον Βασίλη Βουλουμπασάκη, τον Βασίλακα, και του ζήτησε το οικόπεδο για να αναγείρουν το κτίριο…
Ένα ή δυο χρόνια νωρίτερα ιδρύθηκε και ο πολιτιστικός σύλλογος και «αγοράστηκε η έκταση αντί 600.000 δραχμών τότε», λέει ο Ανδρέας Ορφανουδάκης που για δεκαπέντε χρόνια είναι στη θέση του προέδρου του συλλόγου. «Όλοι οι χωριανοί συμβάλανε από το υστέρημα τους», συνεχίζει, «στην αγορά του οικοπέδου και το 1986 μπήκαν τα θεμέλια για να δημιουργήσουμε ένα κτήριο που θα στεγάσει τις δραστηριότητες του συλλόγου και την κάθε εκδήλωση των χωριανών…»
ΑΠΟ ΓΕΝΙΑ ΣΕ ΓΕΝΙΑ
Κι αν η προηγούμενη γενιά είχε την πρωτοβουλία αφήνοντας το στίγμα της, η σημερινή συνεχίζει με σεβασμό στις αρχές που κληρονόμησε και θα παραδώσει στην επόμενη με την ελπίδα ότι δεν θα παρεκκλίνει. Οι άνθρωποι στο Σελλί, εμποτισμένοι με τις παραδοσιακές λειτουργίες της κοινωνίας, επιμένουν να κρατούν στον τόπο τους, όπως συνέβαινε στους παλαιούς άφθαρτους καιρούς, κάθε εκδήλωση που τους αφορά και αποφεύγουν τα εκμοντερνισμένα ήθη των εποχών, που επιδεικνύοντας τη μικροαστική τους θέση «θα τα παραδώσουν όλα στο κέντρο για να μην κουραστούν και για να έχει επιτυχία το γεγονός…»
Κόντρα στο ρεύμα εδώ, που και τα μυστήρια έχουν λάβει… εμπορικό χαρακτήρα από την εκκλησία ως τα τραπέζια της χαράς, ο ξεσηκωμός σε κάθε κοινωνική εκδήλωση είναι μοναδικός. Η συμμετοχή είναι πάνδημη και «η χαρά ή η λύπη αφορά όλους». Γι αυτό και σε αυτό τον πληθυσμό τίποτα δεν είναι τυχαίο, αφού τα πάντα γίνονται με πρακτική αλληλεγγύης και χωρίς ανταπόδοση. Λέει πολλά ότι σχεδόν σε απόλυτο βαθμό, οι μέχρι σήμερα κοινωνικές εκδηλώσεις του χωριού στεγάστηκαν με άνεση στο κτήριο του συλλόγου ( γάμοι, βαφτίσια κλπ).
Η επένδυση, ωστόσο, δεν είναι κτηριακή και κοινωνική. Είναι πάνω από όλα «υποθήκη αξιών» στους νεότερους που καλούνται να πορευτούν, μακριά από τα εφήμερα προσωπικά μικροοφέλη στις ίδιες άφθαρτες διαδρομές που υπαγορεύουν οι ηθικοί κανόνες…
Η ολοκλήρωση του κτηρίου, πάντως, επί του παρόντος θα περιμένει! Όλα όσα προγραμματίζονταν για το καλοκαίρι έχουν ματαιωθεί, γιατί τα πάντα νέκρωσαν στο χωριό με τον ξαφνικό θάνατο του Γιώργου Λαρεντζάκη. Το χωριό από αυτή την απώλεια παραμένει μουδιασμένο…
MadeinCreta Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
«Μπλόκο»: το καρναβάλι του φτωχού Βραζιλιάνου,
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
